- Door Tjalling. –
Oorlog staat gelijk aan waanzin. Elkaar naar het leven staan mag niet de bedoeling zijn van de mensheid. Daarom alleen al is het juist dat de media over oorlogen publiceren, zodat het publiek geconfronteerd wordt met de ontzettende gevolgen daarvan.
Dat alle oorlogen vreselijk zijn, staat buiten elke discussie. Echter in vergelijking met andere, soms nog verschrikkelijker oorlogen, wordt er in de media buitengewoon veel aandacht besteed aan het langdurige conflict tussen Hamas en Israël. Onlangs is het geweld tussen deze twee partijen weer geëscaleerd en uitgelopen op een oorlog rondom Gaza. Ook tijdens deze huidige escalatie ligt het accent in de berichtgeving op de gevolgen voor met name Palestijnse slachtoffers. Bovendien wordt in de publicaties hierover steeds weer het hoge aantal slachtoffers genoemd aan Palestijnse zijde en het lage aantal aan Israëlische kant. Dat hierbij mensen omkomen is vreselijk, immers elk slachtoffer is er één teveel. Maar veel mediaberichten wekken de suggestie dat Israël, als de sterkste partij, vrijwel alleen verantwoordelijk zou zijn voor het hoge aantal slachtoffers aan Palestijnse kant. Dit is onterecht. De reden van het grote verschil in het aantal slachtoffers aan beiden kanten is dat Hamas de burgerbevolking niet beschermt terwijl Israël dit wel doet. Dit feit wordt in de media helaas niet of nauwelijks genoemd, laat staan uitgebreid en juist toegelicht. Het hoge aantal slachtoffers onder de burgers in Gaza valt namelijk te wijten aan het doen en vooral het laten van Hamas. Deze uiterst militante en radicale groepering blijft heel ernstig in gebreke bij het beschermen van burgers in Gaza, een gebied waar zij het voor het zeggen hebben.
Een aantal feiten op een rij:
Hamas heeft nooit geld geïnvesteerd in schuilkelders. Raketten worden te midden van burgervoorzieningen, zoals huizen, scholen en moskeeën afgeschoten, waardoor de burgers tot een menselijk schild worden gemaakt door degenen die de raketten afvuren. Burgers in Gaza hebben daarom geen enkele voorziening. Bovendien verstopt Hamas zich in hospitalen en scholen, die momenteel fungeren als opvang voor de burgerbevolking.
De overheden van elk gerespecteerd land hebben de plicht hun inwoners te beschermen tegen aanvallen van buitenaf. De Israëlische overheid heeft die plicht ook en heeft haar verantwoordelijkheid daartoe genomen. Burgers in Israël worden beschermd. Er zijn daar overal schuilkelders en safe-rooms. Er is een goed alarmsysteem, zodat burgers dekking kunnen zoeken. Er is een peperduur afweersysteem om raketten te onderscheppen.
Bovendien verschillen de intenties van beide partijen hemelsbreed. Het enige doel van Hamas is, zo veel mogelijk doden aan Israëlische kant, door willekeurig raketten af te schieten op grote burgerconcentraties als Tel Aviv. Hamas ontvoert mensen als het de kans krijgt, zowel burgers als soldaten en ook – gotspe – kinderen. Hamas graaft tunnels om te infiltreren voor ontvoeringen.
Israël daarentegen wil zoveel mogelijk militaire Hamasdoelen treffen en probeert daarbij de burgers in Gaza te sparen. Er wordt nooit en te nimmer vanaf niet militaire plaatsen iets afgeschoten op doelen in Gaza. Israël waarschuwt Palestijnse burgers huizen en plaatsen van doelwitten te verlaten voor de aanval, wat door Hamas als Zionistische propaganda wordt afgedaan en die de Palestijnse burgers oproept om vooral niet hun huizen te verlaten.
Het hoge aantal slachtoffers aan Palestijnse kant valt dus vooral aan Hamas te wijten. Omdat dit gegeven in de media onvoldoende wordt toegelicht krijgt het publiek de onterechte indruk dat Israël de verantwoordelijke partij is voor het hoge aantal Palestijnse slachtoffers. Die gewekte indruk schaadt bovendien het imago van Israël, een land wat gedwongen wordt om op te moeten treden tegen aanvallen op zijn inwoners en wat daarvoor, mee door toedoen van onvolledige publicaties in de media hierover, de morele rekening krijgt gepresenteerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten