Het prijskaartje van het Joods terrorisme (IMO)

 

 

Het prijskaartje van het Joods terrorisme

http://www.israel-palestina.info/actueel/2015/08/20/het-prijskaartje-van-het-joods-terrorisme/  

= IMO Blog =  

Hoewel de afschuwelijke aanslag met brandbommen in Douma unaniem wordt veroordeeld, zijn er ter rechterzijde wel stemmen die proberen de zaak in een iets ander perspectief te plaatsen. Het probleem daarmee is dat het al gauw overkomt als goedpraterij of bagatellisering, zoals de woordvoerder van Yitzar die door The Times of Israel werd geciteerd:

But Tubi has a message for reporters. First, he says, the people of Yitzhar overwhelmingly condemn the murder of the Palestinian toddler, which, he said, violates the commandment of “Thou shalt not kill.”

Second, Rabbi Yitzchak Ginsburgh, the head of one of Yitzhar’s two yeshivas — under whom the arrested alleged Jewish extremist leader Meir Ettinger studied — does not condone price tag attacks, as was widely reported.

“I’ve personally heard him say that this price tag is a stupid thing to do many times and on many occasions in the past year.”

Dit klinkt wel erg naar Abbas’ halfhartige ‘veroordelingen’ waarin hij zegt dat aanslagen en raketten vooral de Palestijnse zaak schaden en daarom onverstandig zijn. Ook werd er meteen naar geweld van de andere kant gewezen en dat als oorzaak gezien, een argument dat ik vaker tegenkwam op rechtse blogs.

When asked how the people of Yitzhar feel following last Friday’s murder of the Palestinian child, allegedly carried out by Jewish terrorists, and the subsequent arrests, Tubi replies, “the mood is that our friends in Tel Aviv and these left-wingers are trying to exploit this incident to continue their incitement against settlers. For the last 20-30 years they’ve been demonizing the settlers in Judea and Samaria, who nowadays are the only group of people with any ideology left apart from making money and being famous.”

According to Tubi, liberal Israelis and foreigners rarely raise the same hue and cry when Jewish blood is spilled.

Chaya Zissel Braun, a 3-month-old baby killed in a terrorist attack

in Jerusalem on October 22, 2014 (Channel 2 Screenshot)

“What’s the difference between this Palestinian baby and the three-month old baby [Chaya Zissel Braun] who was killed [last October in a terror attack] in Jerusalem when a Palestinian ran her over? Why was it forgotten after a few hours? Is Jewish blood cheaper?”

He says that Route 60, the main artery through the West Bank that is shared by settlers and Palestinians, is a daily site of attacks on Israelis from Yitzhar and nearby settlements.

“There is an incident almost every day. There were Molotov cocktails two days ago. Tell me, why are we the ones armed? Why are there fences around our villages but not the Palestinian villages? They’re attacking us.”

Regarding the firebombing murder in Duma, Tubi says he resents people from Tel Aviv who “give me a superior look and demand that I apologize. They should apologize. I’m not apologizing for a lunatic who did whatever he did.”

Hij heeft gelijk dat er voor dit geweld in het Westen minder aandacht is. Tegenover de moord op de baby in Douma staan diverse even wrede moorden van de andere kant. Na de aanslag in Douma bracht Monique van Hoogstraten het nieuws op emotionele wijze, de walging duidelijk zichtbaar. De moord op een Joodse baby en vier andere familieleden in Itamar in 2011 ging vrijwel aan de NOS voorbij, men vermeldde het pas twee dagen later toen Israel als reactie de bouw van nieuwe woningen in de nederzettingen aankondigde. Geweld tegen kolonisten (en überhaupt tegen Israeli’s op de Westbank, bijvoorbeeld het dagelijkse stenengooien op belangrijke wegen) wordt bijna geheel genegeerd in de media; het past simpelweg niet in het plaatje dat zij de boosdoeners, de daders zijn, en ik kan me dan ook wel voorstellen dat kolonisten zich ergeren dat het geweld uit hun hoek internationaal wel altijd zo de aandacht trekt.

Toch vind ik ook dat je daarmee op moet passen. Het is makkelijk slachtofferdenken om te stellen, zoals ik heb gelezen, dat dit ‘nu weer wordt aangegrepen om ons zwart te maken’. Als je niet op die manier ‘zwartgemaakt’ wil worden, dan moet je misschien je eigen extremisten wat beter in toom houden? Het is ook te makkelijk om te spreken van een ‘gek waarmee we niks te maken hebben’. Zoals Palestijnse terroristen geen tragische wanhoopsdaden plegen maar dit vaak weloverwogen doen, opgehitst door de heldenverering van terroristen in hun media, zo zijn ook de extremisten van Lehava etc. geen ‘lone wolfs’, eenzame fanaten, gekken of zielepoten. Het zijn terroristen die in bepaalde kringen op waardering voor hun radikale denkwijzen en soms ook daden kunnen rekenen en dit welbewust doen.

Ook Vic Rosenthal ergert zich aan de opschudding die de aanslag in Douma in Israel heeft veroorzaakt en de schuldbekentenissen terwijl het volgens hem nog de vraag is of er inderdaad Joodse extremisten achter zitten:

“Price tag” attacks and similar acts aren’t going to drive Muslims and Christians out of the land of Israel or make Arabs stop committing acts of terrorism against Jews. They do nothing for our side. They simply provide the best ammunition for the demonizers. Every actual incident is used as ‘proof’ that ten made-up ones occurred. Every one is claimed as justification for ten acts of Arab terrorism.

But at this point I see a nation unnecessarily bursting at the seams with hysterical guilt.

There is a pathology here, and it’s in addition to the pathology of Schlissel and of whomever is responsible for the Duma arson. It is a pathology of self-hatred, a need to find a reason to leave the country, to renounce Judaism, to apologize, to agonize, to be ashamed of ourselves, to blame the whole society for the crimes of a few.

Ik ben het met hem eens dat kolonistengeweld wordt uitvergroot en gebruikt om hen te delegitimeren. Maar oneens dat de verontwaardiging, woede, schaamte en ‘soul searching’ die we vooral de eerste week na de aanslag in Israel zagen, ongezond en ‘over de top’ zijn. Ik vond het mooi om te zien dat juist in een regio waar mensenbloed goedkoop lijkt te zijn, de dood van een baby van de ‘andere partij’ zoveel emoties oproept. Laat Israel vooral zijn empathie voor de Palestijnen behouden, het is wat het onderscheidt van de Arabische staten, waar moordenaars van Joodse kinderen vaak helden zijn. Mensen als Rosenthal beroepen zich enerzijds op het grote morele verschil tussen Israel en haar buren, en anderzijds hekelen ze die. Er is een verschil van dag en nacht tussen Joden en Israeli’s die alles wat het land doet in een kwaad daglicht stellen en constant roepen dat juist Israel, gezien de tragische geschiedenis van de Joden, dit en dat niet zou mogen doen, en de scherpe veroordelingen die politici van links tot rechts uitspreken wanneer Joodse extremisten kerken, moskeeën of zelfs mensen in brand steken. Het eerste is inderdaad zelfhaat, het tweede is het ophouden van een moreel kompas in een vaak immorele regio (vooral wanneer op die veroordelingen ook harde en adequate acties volgen). Je kunt mensen als Rivlin, Peres, Lapid, Herzog, minister Gilad Erdan en ook Netanyahu zelf toch niet van pathologische zelfhaat verdenken?

Infoteur Etsel keurt de price tag acties weliswaar af, maar toont ook begrip:

Hoewel de price tag acties begrijpelijk zijn moeten ze toch als onwenselijk worden beschouwd. De reden dat de acties begrijpelijk zijn heeft te maken met het feit dat het Joden onmogelijk wordt gemaakt zich vrijelijk te vestigen in Judea en Samaria zonder dat dit tot Arabisch geweld leidt. De houding van de Arabieren komt sterk overeen met de situatie in Europa van voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog toen Joden ook als ongewenste personen werden beschouwd. Het is begrijpelijk dat Joden zich daar nu tegen verzetten. Toch moeten de acties als onwenselijk worden beschouwd omdat het de Joodse nederzettingen beweging niet ten goede komt.  (…) Wel moet gezegd worden dat de price tag acties alleen maar voorkomen kunnen worden indien de Israëlische regering de buitenposten met rust laat en het Arabisch terrorisme harder aanpakt. Indien Joden met rust worden gelaten zullen ze ook geen geweld meer gebruiken.

Ik ben blij dat mensen als Etsel en Rosenthal, die beiden sympathiseren met de doelen en achtergrond van de kolonistenbeweging, erover schrijven en het geweld veroordelen. Maar we moeten wel oppassen vind ik om niet hetzelfde te doen als wat we Palestijnen kwalijk nemen: geweld vooral veroordelen omdat het slecht is voor de eigen zaak, en ondertussen de daders toch min of meer vrijpleiten want ‘als we met rust worden gelaten zou zoiets nooit gebeuren’. Mensen als Etsel maar ook de woordvoerder van Yitzar Ezri Tubi zien kolonistengeweld als iets relatief zeldzaams, als een afwijking van hun normale vreedzame en tolerante gedrag, veroorzaakt door ‘provocaties’ van de andere kant. Dat is mij net iets te makkelijk.

De Palestijnen zeggen hetzelfde: maak een einde aan de bezetting, geef ons onze rechten en kijk eens hoe vreedzaam we zijn. Dat is bij de Palestijnen helemaal flauwekul, maar bij de extreme kolonisten is het ook te simpel gesteld. Extremisten zijn niet snel tevreden, en zullen niet snel van mening zijn dat aan hun eisen voldoende is tegemoet gekomen. De Palestijnse terroristen zijn pas tevreden wanneer Israel er niet meer is, en de Joden weg of bekeerd zijn. De activisten van Lehava zijn pas tevreden wanneer ieder kontakt tussen Joden en Arabieren onmogelijk is geworden, en er geen kerken en moskeeën meer in Israel staan (Israel loopt voor hun van de zee tot de Jordaan). Sommige Joodse extremisten zijn, net als Kahane indertijd, voor verdrijving van alle Arabieren. En velen zijn pas tevreden als het seculiere Israel een religieuze staat is geworden waar de wetten van de Torah gelden en de rabbijnen het hoogste woord hebben. De huidige Israelische regering is coulanter voor kolonisten dan sommige van de voorgaande, geleid door sociaal democraten die ideologisch gezien verder van de nederzettingenbeweging af staan. Toch zijn er juist de laatste jaren honderden zogenaamde ‘prijskaartjes’ aanvallen geweest. Extremisten staan niet open voor een compromis, hebben geen oog voor andere belangen en andere partijen in het conflict. En ze roeren zich soms juist het meest wanneer er compromissen in hun richting worden gesloten. Palestijnse terroristen sloegen toe tijdens het Oslo vredesproces en nadat Ehud Barak een vergaand vredesvoorstel had gedaan.

Het is een onredelijke eis dat Israel de buitenposten met rust moet laten. De toekomst van de nederzettingen wordt besloten door de Israelische politiek, niet door de kolonisten. Zij die in buitenposten of kleinere ideologische nederzettingen gingen wonen wisten dat de toekomst daarvan zacht gezegd onzeker was; in sommige gevallen ging het om illegale nederzettingen of buitenposten. De kolonisten staan niet boven de wet, al denken sommigen van wel. De vergelijking met de Tweede Wereldoorlog gaat niet op: de Joden uit de illegale buitenposten kunnen in een andere nederzetting gaan wonen, of in Israel zelf, en zijn dus niet ‘nergens welkom’. Dat de Arabieren ze het liefst nergens willen klopt, maar de machtsverhouding is nu een totaal andere als toen.

Ratna Pelle

 

Luide roep om aanpak Joodse terroristen in Israel (IMO)

 

 

Luide roep om aanpak Joodse terroristen in Israel

http://www.israel-palestina.info/actueel/2015/08/17/luide-roep-om-aanpak-joodse-terroristen-in-israel/  

= IMO Blog =  

De extremistische aanslag op een Palestijnse familie in de Westbank twee weken geleden, heeft tot veel verontwaardiging en woede geleid in Israel. Een jongetje van 18 maanden en zijn vader stierven door verbranding; de moeder en het broertje raakten zwaargewond. Deze vreselijke daad kwam kort nadat een Joodse extremist wild om zich heen begon te steken tijdens de jaarlijkse Gay Parade in Jeruzalem, waarbij 6 mensen gewond raakten en een 16 jarige vrouw stierf. Op een demonstratie tegen dit extremistische geweld spraken politieke leiders van verschillende kleur hun afschuw uit. Shimon Peres zei:

“I’m ashamed. I can’t believe that we’ve reached such dark depths,” the former president said, warning against people who are “trying to destroy Israel from within.”

Peres, who is also a former prime minister and Nobel Peace laureate, said Israel now has to fight “a war of liberation — to liberate the state of Israel from madness and madmen.”

President Reuven Rivlin zei:

“We must be thorough and clear; from the educational system, to those who enforce the law, through to the leadership of the people and the country. We must put out the flames, the incitement, before they destroy us all,” he warned.

Minister voor interne veiligheid Gilad Erdan haalde in de media zelfs de Holocaust erbij: “A nation whose children were burned in the Holocaust needs to do a lot of soul-searching if it bred people who burn other human beings.”

Oppositieleider Isaac Herzog op de demonstratie:

“I came here with a heavy heart following the Jewish pogrom on Friday,” Herzog told the crowd. “Terrorists are terrorists whether they are Jewish or Muslim. The Jewish people are ashamed of the actions by some among us and we have come to ask forgiveness.”

De linkse Zehava Gal-On van Meretz:

Gal-on said the perpetrators were nothing short of a “Jewish Daesh,” an acronym used for the terror group the Islamic State which controls large swaths of land in Syria and Iraq.

“This is not how you fight Jewish terror,” she said, addressing Netanyahu and other right-wing politicians she blamed for creating an atmosphere of incitement against Arabs. “This is not how you fight a Jewish Daesh, with homophobia, with incitement, with racism.

En Yair Lapid van het centristische Yesh Atid schreef op zijn blog:

He who burns a Palestinian baby declares war on the State of Israel. He who stabs young people at a Pride March declares war on the State of Israel. He who burns down a church declares war on the State of Israel. He who threatens to attack the Supreme Court with a D-9 bulldozer declares war on the State of Israel. He who throws rocks at the security services declares war on the State of Israel. The members of ‘Lehava’ are traitors who assist the enemy at a time of war. The young people who attacked Arabs in Jerusalem: traitors. Anyone who chants ‘Death to the Arabs’ at a Beitar Jerusalem match: a traitor to our homeland.

Ook de media waren kritisch en doen aan ‘soul searching': “Not for this was the Jewish state established,” he laments. “Not in order to burn an entire family in its sleep.” Aldus Eshkol Nevo in Yediot Achronot.

David Grosmann voorspelt zelfs een mogelijk einde aan de Joodse staat:

The esteemed author goes on to ponder whether the attack will have a permanent effect on the right. “Will the atrocity of the baby burning cause the right-wing leadership to come to its senses, and finally realize what the reality has been screaming in its ears for years now? That the continued occupation and the avoidance of dialogue with the Palestinians may likely hasten the end of the State of Israel as a Jewish state?

Joodse pogrom, oorlog tegen de Joodse staat, een oorlog tegen de waanzin van binnen, Joodse Daesh. Het zijn zware woorden tegenover een zware, verachtelijke daad. Toch vallen ze op in een regio waar dagelijks kinderen op de meest gruwelijke wijze de dood vinden. Men neemt dit, geheel terecht, hoog op in Israel. Het laat zien dat de Palestijnse bewering dat voor Israel Palestijns bloed ‘goedkoop’ is, een aperte leugen is. Het doelbewust, zonder verder enige aanleiding, doden van een onschuldig kind schokt het Israelische publiek, de politiek en journalisten. Hoewel doorgaans minder hard wordt opgetreden tegen Joods extremisme, zijn diverse verdachten aangehouden en verhoord, en drie mensen in administratieve detentie geplaatst, een behandeling die tot nu toe was voorbehouden aan Palestijnse verdachten. Vanuit de oppositie wordt gevraagd om Joods terrorisme op dezelfde manier te behandelen als Palestijnse terreurdaden, iets wat ook de Shin Beth al eerder voorstelde.

Natuurlijk, er is veel kritiek mogelijk op het feit dat het zover kon komen. Het is niet de eerste keer dat Joodse extremisten zich roeren; het aantal zogenaamde ‘price tag’ aanvallen is de afgelopen jaren toegenomen. Ondanks de felle veroordelingen van zulke daden, leiden ze zelden tot bestraffing. Dit komt omdat Joods extremistische organisaties niet als ‘terroristisch’ maar als ‘onwettelijk’ zijn geclassificeerd, en men daarom minder middelen tot zijn beschikking heeft om voldoende bewijs te verzamelen om mensen daadwerkelijk te kunnen veroordelen. Experts klagen over domme fouten die zijn gemaakt en een trage afhandeling. Ook moeten verdachten vaak al vrij snel worden vrijgelaten vanwege gebrek aan bewijs.

De Times of Israel schrijft:

Due to a lack of sufficient evidence, for example, only three of the five suspects in June’s arson attack on the Church of the Multiplication in the Galilee have been indicted; Shin Bet officials admitted on Tuesday that they did not have sufficient evidence to detain the other two.

Als mensen al gepakt worden zijn de straffen vaak mild:

Even the almost-sole case that did lead to a serious indictment ended faintly. Brothers Shlomo and Nahman Twito, Lehava activists who set fire to a bilingual Jewish-Arab school in Jerusalem, were sentenced to no more than two and a half years in prison. They left the court singing and smiling, and said it was “worth it.”

Lehava is tegen persoonlijke kontakten tussen Joden en niet-Joden, tegen huwelijken van Joden met niet-Joden, voor gescheiden stranden voor Joden en Arabieren, en wil dat Joden zo min mogelijk met niet-Joden in aanraking komen. Minister van defensie Moshe Ya’alon kwalificeert Lehava als een “terroristische organisatie”. Bentzi Gopstein, de leider van Lehava, is een volgeling van de vermoorde rechts extremistische rabbijn Meir Kahane die voorstander was van het verjagen van alle Arabieren uit het Land Israël. Gopstein zei vorige week nog dat het geoorloofd is om kerken in brand te steken, waarna het Vaticaan Israel tot de orde riep en Gopstein kort werd vastgehouden en ondervraagd.

De invoering van de administratieve detentie voor verdachten van Joodse terreurdaden kan helpen tegen het extremistisch geweld. Dit besluit werd overigens direct gehekeld door Betselem, een fel tegenstander van de praktijk bij Palestijnse verdachten, maar wordt door veiligheidsexperts verdedigd en als noodzakelijk middel gezien in de strijd tegen Joods terrorisme.

Ynet schrijft:

High-ranked law enforcement officials explained that the Shin Bet knows how to map all of the activists and their different ties, but usually refuses to bring the evidence it collects in front of the court, because they don’t want to risk losing their sources. These officials claimed that due to cost-effectiveness considerations, the Shin Bet would even rather bear the local incidents rather than reveal their sources.

De Joods-extremistische groeperingen zoals Lehava blijken bijzonder moeilijk te infiltreren door de Shin Beth. Zij hebben een uitgekiende strategie en zwijgen doorgaans net zo lang totdat ze worden vrijgelaten. Ik neem aan dat terroristen van Hamas dit ook proberen, maar harder worden aangepakt en makkelijker onder druk kunnen worden gezet. Daarbij kan ik me zo voorstellen dat men toch iets meer moeite heeft een Joodse extremist onder zware druk te zetten dan een Palestijn.

Er zijn de afgelopen jaren honderden price tag aanvallen uitgevoerd, en hoewel het aantal iets terug schijnt te lopen neemt de ernst van de aanslagen toe. Ynet weer:

Incidentally, a senior IDF officer claimed in a press briefing last week that there has been a decline in the amount of Jewish nationalistic violent incidents, but stressed, even before the heinous murder in Duma, that the severity of the acts increased.

“We’re looking at 141 incidents in the first half of 2015, including violence against Palestinians and vandalism, or violence against security forces, compared to 328 throughout 2014, and 420 in 2013. But the severity of the incidents increased, and some went beyond Judea and Samaria and spread across the country,” the senior officer said.

Veel politici lijken wakker geschrokken van de gruwelijke dood van de peuter in Douma. Men hield zich lang, te lang, zoet met de gedachte dat de price tag aanvallen door een klein groepje fanaten werden gepleegd met verder weinig steun in de samenleving. Nu wordt ook de ‘ondersteunende infrastructuur’ gehekeld, van onderwijs tot radikale rabbijnen. In de radikale nederzetting Yitzar, van waaruit vaker aanvallen op naburige Palestijnse dorpen zijn uitgevoerd, stemde 75% van de mensen op het extreemrechtse Yachad, 20% op het rechts-nationalistische Jewish Home en 2% op Likoed. Vanuit de yeshiva van Yitzchak Ginsburgh in Yitzar zijn tientallen price tag aanvallen uitgevoerd, reden voor het Israelische leger om er een tijdelijke legerpost te stationeren. Rabbijn Ginsburgh heeft een boek goedgekeurd waarin het doden van niet-Joden wordt goedgekeurd. Yachad ging een alliantie aan met het kahanistische Otzmah Yehudit waarin activist Baruch Marzel actief is.

Marzel, placed fourth on the list, has led marches of far-right activists through Arab towns and was affiliated with the now-banned Kach party, founded by the late extremist Rabbi Meir Kahane.

Over Kahane en zijn beweging las ik een ontluisterend artikel, dat op de sterke overeenkomsten met de nazi-ideologie wijst. Voor de duidelijkheid: dergelijke extreemrechtse ideeën worden maar door een kleine minderheid aangehangen. Kahane werd in 1984 in de Knesset gekozen met ruim 1% van de stemmen. De Yachad-Otzmah Yehudit combinatie haalde de kiesdrempel van ruim 3% niet bij de laatste verkiezingen. Anti-Arabische sentimenten zijn echter veel wijder verbreid, zoals uit diverse in het verleden gehouden enquêtes blijkt. Veel Joden wonen liever niet naast een Arabier, willen niet dat hun dochter met een Arabier trouwt en zijn ook niet voor gemengd onderwijs, zo toonde Haaretz herhaaldelijk aan. Het zijn het soort sentimenten die ook in Europa en de VS heersen (en ook onder minderheden zelf over weer andere etniciteiten), en onder normale omstandigheden leiden die niet tot gewelddadige acties. In Israel zijn de rechts-extremisten echter beter georganiseerd en worden ze gevoed door het conflict, door het Arabische geweld en antisemitisme en ook door de ideeën die gematigdere kolonisten en nationalisten in het openbaar uiten. Ook het religieuze onderwijs, waar in tegenstelling tot het openbare onderwijs weinig nadruk ligt op co-existentie, en negatieve stereotyperingen sterker aanwezig zijn, helpt niet mee.

Vreedzame co-existentie, zowel wat betreft politiek als op praktisch niveau, is noodzakelijk voor het voortbestaan van Israel op de langere termijn. Iedere anti-Arabische daad van agressie kan een nieuw lont in het kruitvat zijn en is koren op de molen van de vele vijanden van Israel. Vijandige relaties maken Israel onveiliger en tasten haar legitimiteit aan. Uiteraard zijn de spanningen en het geweld niet Israel alleen aan te rekenen, en speelt de veel extremere ophitsing in Palestijnse schoolboeken en media een grote rol en Israel moet dit blijven aankaarten. Dat kan het echter des te overtuigender doen als men zijn eigen huis wat beter op orde heeft. De Kach beweging van Kahane is indertijd terecht verboden; het wordt tijd de extreme organisaties van nu die niet terugdeinzen voor afschuwwekkende daden als deze verbranding en het vernielen van scholen en kerken ook hard aan te pakken.

Ratna Pelle