donderdag 5 juni 2014

Zo sprak Jezus (. en zo de media) - IMO

 

 

http://www.israel-palestina.info/actueel/2014/06/05/zo-sprak-jezus-en-zo-de-media/  

= IMO Blog =  

De volgende dialoog tussen paus Franciscus en premier Netanyahu verscheen op tientallen sites:

“Jesus was here, in this land. He spoke Hebrew,” Netanyahu told Francis, at a public meeting in Jerusalem in which the Israeli leader cited a strong connection between Judaism and Christianity.
“Aramaic,” the pope interjected.
“He spoke Aramaic, but he knew Hebrew,” Netanyahu shot back.

Wordt hieronder nog neutraal opgemerkt:

Israeli linguistics professor Ghil’ad Zuckermann told Reuters that both Netanyahu, son of a distinguished Jewish historian, and the pope, the spiritual leader of the world’s 1.2 billion Catholics, had a point.
“Jesus was a native Aramaic speaker,” he said about the largely defunct Semitic language closely related to Hebrew. “But he would have also known Hebrew because there were extant religious writings in Hebrew.”
Zuckermann said that during Jesus’ time, Hebrew was spoken by the lower classes – “the kind of people he ministered to”.

In het Belgische HLN wordt de zaak flink aangezet, met de paus als ‘winnaar’ van deze woordenwisseling. Men kopt met: Paus zet Netanyahu op zijn plaats: “Neen, Jezus sprak geen Hebreeuws”. Men schrijft vervolgens dat de paus ‘goed bij de les was’ en Netanyahu ‘verbeterde’, en licht tot slot nog even toe dat:

Het Aramees was aan het begin van onze jaartelling de lingua franca van het Midden-Oosten. In het huidige Palestina en Israël werd een variant, het West-Aramees gesproken. Algemeen wordt aangenomen dat ook Jezus die taal sprak.

Ook Trouw geeft graag direct aan wie er gelijk had en dit partijtje won. Netanyahu ‘beweerde’ dat Jezus Hebreeuws sprak, waarna de paus hem ‘corrigeerde’. Het is volgens Trouw een ‘opmerkijke momentje’. Zo opmerkelijk blijkbaar, dat het vermelding verdient op talloze sites. Je kunt je niet aan de indruk onttrekken dat men ervan geniet dat Netanyahu op zijn nummer wordt gezet. De antipathie van Trouw (en veel andere journalisten en redacties) tegen Netanyahu ligt er redelijk dik bovenop, en dan is zoiets als dit een maaltje dat men niet kan laten liggen. Jammer alleen dat men niet de moeite nam om even een deskundige (of liefst meerdere) te raadplegen, maar klakkeloos overschreef wat men elders las. Want welke taal Jezus sprak blijkt niet zo eenduidig vast te stellen. Op de site van Christenen voor Israel lees ik:

Bivin schrijft in zijn boek New Light on the Difficult words of Jesus dat Jezus in een omgeving leefde waarin meerdere talen werden gesproken. ‘Hebreeuws, Aramees en Grieks werd waarschijnlijk gesproken door de meeste Joden in deze tijd.’

De evangeliën lijken er in eerste instantie op te duiden dat Aramees de taal van Jezus was. Het Aramees en Grieks komt voor op vele inscripties. Het was de officiële taal op documenten en voor de handel. ‘Jezus kende en sprak zeker Aramees, maar vele geleerden geloven nu dat Hij zijn onderwijs gaf in het Hebreeuws’, schrijft Bivin.

‘De rabbijnen van zijn dagen en honderden jaren na hem gaven hun gelijkenissen, voorschriften, gebeden en preken helemaal in het Hebreeuws. In feite zijn er verschillende duizenden gelijkenissen en geleden opgetekend in de rabbijnse literatuur, en deze zijn bijna allemaal in het Hebreeuws, ook als de omgeving Aramees was.’

Het lijkt erop dat wat Trouw, HLN en enkele andere media schreven niet klopt. Het Joodse Tablet Magazine wijst op nog een andere dimensie die in de opgeblazen stukjes hierover in de media verloren ging:

But the real shame here is not that the media got something wrong. It is that they missed the powerful and poignant significance of this unscripted moment between Israel’s leader and the Pope.

Throughout Jewish history, there have been profoundly consequential public disputations between renowned Jewish thinkers and Catholic interlocutors, most famously in Paris (1240), Barcelona (1263), and Tortosa (1413-14). Typically, these debates were rigged, with the Jew forced to participate and preordained to lose. And if the Jew performed too well in representing Judaism, they sometimes had to flee the country afterwards for their safety. Other dire consequences for Jews and their communities were common–after the Disputation of Paris, for instance, in which the Jew was tasked with “defending” the Talmud from charges of blasphemy, thousands of copies of the Jewish text were seized and publicly burned.

The playful chat about Jesus between Francis and Netanyahu, then, is more than just a momentary media story. It underscores just how far Jewish-Catholic relations have come. Today, the Prime Minister of a reconstituted Jewish state can rib good-naturedly about Jesus with the Pope, and the only fallout is a few hyperbolic headlines. No longer subject to the whims of Christian rulers in Europe, compelled to participate in a theological game they cannot win, Jews can now dialogue with Christians as peers, not adversaries. Seen in historical context, the Francis-Bibi exchange is a heartening sign of interfaith progress and reconciliation, and a testament to the transformative success of the Zionist project in elevating Jews as religious and political equals.

Or put another way: by hyping a fight between the Pope and the leader of the Jewish state, the media missed the remarkable real story–that there wasn’t one.

Men voegt daaraan toe dat de paus tijdens de uitwisseling in een opperbeste stemming leek, en een en ander weinig weg had van een woordenwisseling, noch van een triomfantelijke of schoolmeesterachtige terechtwijzing, zoals het in Trouw en HLN werd voorgesteld. Het was eerder een plaagstootje, en een teken van de goede relaties. Niemand werd terechtgewezen of gecorrigeerd, maar twee mensen met de nodige kennis van de geschiedenis van Israel c.q. het Heilige Land maten zich aan elkaar.

Overigens was er in de media ook weer opvallend veel aandacht voor Joods extremisme, zoals in de Volkskrant, natuurlijk in Trouw (zie ook ons commentaar) en ook in Elsevier. Op het stuk in Elsevier is een goed tegenstuk gekomen dat er fijntjes op wijst dat tijdens het bezoek van de paus aan Nederland in 1985 ook niet alles vlekkeloos verliep:

In 1985 bezocht paus Johannes Paulus II Nederland. Agenten moesten toen in Utrecht waarschuwingsschoten lossen om de paus te beschermen, de Mobiele Eenheid voerde charges uit. Omdat vierduizend demonstranten helemaal door het lint gingen toen ze de paus zagen.

Hoe anders was het bezoek van paus Franciscus aan Israël afgelopen weekend. Er werden geen waarschuwingsschoten gelost, op de Israëlische televisie waren geen parodieën als ‘Popie Jopie’ te zien, de ramen van het gebouw waarin Franciscus zou slapen werden anders dan in Utrecht destijds niet ingegooid, en er werden anders dan in Nederland geen posters verspreid waarin een beloning van 15.000 gulden werd beloofd aan eenieder die de paus een kogel door zijn hoofd zou schieten.

Wat meer relativering van Israels (vermeende) wandaden en vooral wat meer oog voor proportie en perspectief zou geen kwaad kunnen. Israel heeft problemen, ook met eigen extremisten, maar andere Westerse landen zijn hier zeker niet van gevrijwaard. Veel commentatoren en verslaggevers lijken er als de kippen bij als ze Israel in een kwaad daglicht kunnen zetten, zonder de zaak even iets beter uit te zoeken. Daarbij hebben de Joden, meer dan wij, een legitieme reden om gereserveerd te staan tegenover de hoogste katholieke leider, en heeft paus Franciscus zich behoorlijk veel gepermitteerd. Iets meer bescheidenheid wat betreft zijn visie op het conflict en bijvoorbeeld de kritiek dat Israel de christelijke minderheid niet goed zou behandelen, had niet misstaan.

Ratna Pelle

 

Paus Franciscus tussen Israel en Palestina (IMO)

 

 

= IMO Blog =  

Toonde paus Franciscus zich in Israel meer solidair met de Palestijnen of wist hij een goede balans te houden? De paus sprak mooie woorden over de noodzaak tot vrede en de moed en vastberadenheid die daarvoor nodig is. Hij nodigde zowel president Abbas als Peres uit om in het Vaticaan te komen praten over vrede. De media toonden zich redelijk positief over zijn bezoek. Alfred Muller verkondigt op zijn blog de makkelijke visie dat als je in het midden staat, je altijd kritiek krijgt van beide kanten, en hij het dus goed deed.

Hij heeft inderdaad geprobeerd de balans te bewaren en hij is daar goed in geslaagd. Maar in het Israëlisch-Palestijnse conflict maakt het neutrale midden de eenzijdigen nu eenmaal kwaad. Voor rechts is het centrum altijd te links en voor links is het altijd te rechts. Kortom: het is niet makkelijk paus te zijn in het Midden-Oosten.

Hij heeft een goede weg getoond. Hij bood een luisterend oor aan beide volken, leefde mee met hun leed en wees op de noodzaak vrede te sluiten en te bidden dat deze komt.

De kritiek van de andere kant blijft echter onvermeld, wat de vraag oproept of die er wel was. Ook Trouw vertolkt deze visie, met de kop ‘dat iedereen iets te morren heeft’. Maar ik heb geen onvrede, verontwaardiging of gemor aan Palestijnse kant gezien.

Zelfs bij Anja Meulenbelt lees ik vooral lof. Onder de titel ‘Viva Papa, viva Francis’ schrijft ze:

De paus bezocht Bethlehem, en daarmee vooral de christelijke Palestijnen. Hij stapte uit bij de muur, en bad. Hij heeft de tekst gelezen die daar voor hem was geschreven: “Pope we need some 1 to speak about justice. Bethlehem look like Warsaw Ghetto”

Meer over degenen die de spreuken hadden geschreven, en de reacties van de Palestijnen nadat de paus was uitgestapt en had gebeden bij die plek. Hier.
Het was een enorm hoopvol moment, voor de christelijke Palestijnen, voor alle Palestijnen. Dat ze gezien zijn.

De link verwijst naar een artikel op de radikaal antizionistische site Mondoweiss, waar een heel verhaal staat over hoe lokale activisten speciaal voor het bezoek van de paus leuzen op de muur hebben gesprayed.

“I didn’t expect the Pope to go down and start to read the sentences and meet the children and people there.  He shocked us,” said Abu Srour.

He stepped onto the red-carpeted stairs of his custom ride and down onto the severed Jerusalem-Hebron Road, where he walked deliberately toward the gate, as if it was actually planned (it was not according to his security team).  One must have a little more experience with His Holiness to know if his face is always so somber.  But it was somber.  He didn’t ignore the two young girls to his right but his solemn focus was on the gate, the Wall.  Initially, he seemed to express awe as he reached out his hand to touch just under Abu Srour’s hurried handiwork,  “Pope, Bethlehem look like Warsaw ghetto.”

Die bewering is natuurlijk bullshit, wat iedereen die ook maar iets weet over het leven in het Getto van Warschau meteen inziet. Ik ben in Bethlehem geweest, net als honderdduizenden andere toeristen, ik heb er met Palestijnen gepraat, foto’s gemaakt van de muur en me kwaad gemaakt dat hij wel erg dicht langs een belangrijke straat met winkels loopt. En ja, ik heb het huis dat aan drie kanten door de muur is ingesloten ook gezien (dit figureerde indertijd in zo ongeveer iedere documentaire en reportage over de barrière, waarvan we natuurlijk alleen de delen te zien kregen die uit een 8 meter hoge betonnen muur bestaan). Ook de winkeltjes die hun klandizie verloren heb ik gezien, ik denk zelfs dat de talloze keren dat ze in dezelfde reportages figureerden het verlies ruimschoots gecompenseerd zal hebben.

Waarom moet deze muur, die aan een kant dicht langs Bethlehem loopt, worden vergeleken met een Joods getto dat hermetisch was afgesloten van de buitenwereld, waar honderdduizend mensen omkwamen door ziektes, honger en moordpartijen? Het getto werd uiteindelijk volledig afgebrand en de overgebleven inwoners gedood, na een heldhaftige maar totaal kansloze opstand. In niks lijkt deze geschiedenis op die van Bethlehem, met zijn toeristen, weldoorvoede mensen op straat, eetkraampjes. Palestijnen hebben een vergunning nodig om Israel binnen te komen, niet om Bethlehem uit te komen.

De paus bezocht ook een Palestijns vluchtelingenkamp en sprak met enkele vluchtelingen. Maar misschien nog belangrijker is dat hij, afwijkend van de traditie, vanuit Jordanië eerst naar de Westbank ging en pas daarna naar Israel vloog. Hanan Ashrawi zag hierin een impliciete erkenning van de Palestijnse staat.

Tegen president Abbas sprak hij de volgende lovende woorden:

Mr President, you are known as a man of peace and a peacemaker. Our recent meeting in the Vatican and my presence today in Palestine attest to the good relations existing between the Holy See and the State of Palestine.

Je gastheer een man van de vrede noemen mag ook door diplomatieke overwegingen zijn ingegeven, je kunt je bij dit alles niet aan de indruk onttrekken dat paus Franciscus de Palestijnen een bijzonder warm hart toedraagt. Hij is, meer dan zijn voorgangers, een man die opkomt voor de underdog, de verdrukten, en dat zijn op het eerste gezicht vooral de Palestijnen.

Daar kun je tegenover stellen dat de paus ook naar Yad Vashem ging (een verplicht nummer bij dergelijke bezoeken), het graf van Herzl bezocht en een monument voor terreurslachtoffers in Israel. Dat laatste was niet ingepland en was op uitdrukkelijk verzoek van Netanyahu, die vond dat de Palestijnen van het pausbezoek teveel een propagandastunt hadden gemaakt. Al met al leverde dit niet de mooie plaatjes op die het onverwachte (maar uit zijn hart komende) bezoek aan de muur een dag eerder wel brachten. Het is niet voor niks dat antizionisten als Meulenbelt dit uitbundig prezen en het bliksembezoek aan het graf van Herzl en het monument voor terreurslachtoffers negeerden. Wanneer iemand werkelijk evenwichtig probeert te zijn ontkomt die niet aan haar verontwaardiging.

Israel Today, een – ik geef het toe – niet altijd even objectieve website, wijst erop dat de paus het geen enkele keer over de staat Israel had maar consequent van het Heilige Land sprak. Dat mag begrijpelijk zijn voor een paus, het is ook begrijpelijk dat dat steekt, temeer hij het wel meermaals expliciet over de staat Palestina had. Men brengt dit in verband met het feit dat het Vaticaan Israel nooit als Joodse staat heeft erkend (de erkenning van Israel kwam sowieso pas rijkelijk laat, in 1996).

De paus lijkt inderdaad vooral de Palestijnen een hart onder de riem hebben willen steken. Het verbeteren van de relatie met Israel was daaraan ondergeschikt. En daarbij heeft hij – wellicht onbewust – de Palestijnse propaganda in de kaart gespeeld. Zijn oproepen tot vrede waren ongetwijfeld oprecht, maar of zijn handelen daaraan ook heeft bijgedragen valt te betwijfelen. Daarvoor moeten beide partijen hem als objectief en fair beschouwen. Daarbij maant het katholieke verleden tegenover de Joden tot extra voorzichtigheid en alertheid.

Ratna Pelle

 

woensdag 4 juni 2014

Wereldwijd antisemitismerapport: Nederlanders minder vooroordelen

 

Volgens een recente enquête van de ADL in 101 landen (dus ongeveer de halve aardbol) heeft in de Arabische wereld driekwart en in Oost-Europa een derde van de bevolking antisemitische denkbeelden (wat overigens nog niet gelijk staat met Jodenhaat). In West-Europa leven antisemitische ideeën nog bij een kwart van de inwoners, maar daaraan zijn vooral landen als Griekenland, Spanje en Frankrijk debet, hoewel ook Duitsland nog een zorgelijke 27% scoort.

 

In tolerant Nederland blijkt maar een paar procent negatief over Joden te denken; dat valt me mee, moet ik zeggen. Overigens ook dat maar dik een kwart van de Nederlanders negatief over moslims denkt, dat had ik hoger ingeschat.

Of neigde men toch naar sociaal wenselijke antwoorden..?

 

Wouter

___________

Wereldwijd antisemitismerapport: Nederlanders minder vooroordelen

http://www.cidi.nl/wereldwijd-antisemitismerapport-nederlanders-weinig-vooroordelen/

IN ANTISEMITISME / DOOR GUY MULLER / OP 14/05/2014 OM 16:42 / TAGS: CIDI, GAZA, HOLOCAUST, ONDERWIJS, VOOROORDELEN

 

Ruim een kwart (26%) van de wereldbevolking, meer dan een miljard mensen, houdt er antisemitische denkbeelden op na. Dit blijkt uit een wereldwijd onderzoek in opdracht van de Anti-Defamation League (ADL). De verschillen tussen de landen zijn groot: in Nederland gaat het om ‘slechts’ 5%, ofwel 650.000 mensen. Alleen in Laos, de Filippijnen en Zweden is het aantal bevooroordeelden lager, aldus ADL.

De ADL legde in 101 landen elf vooroordelen over Joden voor aan een steekproef van 500 mensen per land. Alleen mensen die meer dan de helft van die stellingen ‘waar’ of ‘waarschijnlijk waar’ vonden, werden geteld als antisemitisch. Dit was de eerste keer dat op zo’n grote schaal onderzoek werd gedaan. In totaal zijn er 53.100 personen geïnterviewd. “Dit is de eerste keer dat we op mondiaal niveau inzicht krijgen in hoe doordringend en hardnekkig antisemitisme is”, zegt ADL-directeur Abraham H. Foxman.

Midden-Oosten en Noord-Afrika

De regio met het hoogste aantal antisemitisch denkende inwoners is het Midden-Oosten en Noord-Afrika. Ruim driekwart van de inwoners daar heeft vooroordelen over Joden. Het slechtst van alles is de situatie op de Westoever en Gaza, waar 93% van de bevolking als antisemitisch werd geteld. Ook in Irak (92%) en Jemen (88%) ligt dat aantal hoog. In Iran is het aantal bewoners met vooroordelen (56%) het laagst van het Midden-Oosten. Iraanse mannen houden er meer dan vrouwen antisemitische vooroordelen op na. Opvallend is dat slechts 18% daar instemt met de stelling dat Joden nog te veel praten over de Holocaust. Bij Iraniërs boven de 35 is dat slechts 14%; minder dan in Nederland.

Europa

Oost-Europa is na het Midden-Oosten de regio met het hoogste aantal antisemitische inwoners; meer dan een derde (34%).  
In West-Europa lag het aantal bevooroordeelden iets onder het gemiddelde, maar de verschillen tussen landen onderling zijn groot. Vooral in Griekenland, Frankrijk en Spanje is het percentage mensen met antisemitische denkbeelden hoog.
Griekenland scoort veel slechter dan het Europese gemiddelde: 85% van de Grieken is het eens met de stelling dat ‘Joden te veel macht in de zakenwereld hebben’, en 82% vindt dat ‘Joden te veel macht hebben in de internationale financiële markten’. In totaal houdt 69% van de Grieken er antisemitische denkbeelden op na. CIDI-directeur Voet: “Duidelijk dat er draagvlak is voor antisemitische politiek partijen, zoals de Gouden Dageraad, in Griekenland”. Deze partij doet 25 mei mee met de verkiezingen voor het Europees Parlement. In 2012 kreeg hij 7 procent van de stemmen.
In Frankrijk is de helft van de ondervraagden het eens met de stelling dat Joden te veel macht hebben in de zakenwereld. Franse 50-plussers hebben bijna 15 % meer antisemitische vooroordelen dan de jongere leeftijdsgroepen. 
In Spanje zijn nagenoeg evenveel ondervraagden het eens met dezelfde stelling. 
Ook in Duitsland wonen meer mensen (27%) met anti-Joodse vooroordelen dan gemiddeld. 
“Nederland is een uitzondering in positieve zin, ook in vergelijking met andere West-Europese landen,“ zegt CIDI-directeur Voet.
In West-Europa telde ADL het minste antisemitisme in Zweden (4%), gevolgd door Nederland (5%) en het Verenigd Koninkrijk (8%).

Nederland
In Nederland geldt dat vrouwen er minder antisemitische vooroordelen  op na houden dan mannen, en dat 50-plussers meer vooroordelen hebben dan de andere leeftijdsgroepen die ADL onderscheidt. 33% vindt dat Joden loyaler zijn aan Israel dan aan Nederland, en 17% is het eens met de stelling dat Joden te veel macht hebben in de zakenwereld. Vooral ouderen (23%) vinden dat Joden nog steeds te veel praten over de Holocaust. De helft van de Nederlanders zegt nog nooit een Jood ontmoet te hebben.
CIDI-directeur Esther Voet is “verheugd” over het lage cijfer voor Nederland. “Wij hopen dat dit in de toekomst ook zo blijft. CIDI zal zich daar in ieder geval voor blijven inzetten.” Zij merkt wel op dat deze cijfers gaan over Nederlanders boven de 18 jaar. “Het blijft dus onduidelijk hoe het zit met antisemitische vooroordelen onder jongeren”, aldus Voet. In samenwerking met Inspraak Orgaan Turken riep CIDI de minister van Onderwijs Cultuur en Wetenschap en de minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid eerder op om onderzoek te doen naar discriminerende vooroordelen onder scholieren.
ADL vroeg ook of men gunstig of ongunstig denkt over moslims, christenen en joden. Ruim een kwart van de Nederlanders zegt ‘ongunstig’ te denken over moslims; aanzienlijk meer dan het aantal dat ongunstig denkt over christenen (7%) of Joden (6%).

Overige regio’s
In Azië hield 22% van de bewoners er antisemitische denkbeelden op na, aldus de ADL, en in Sub-Saharisch Afrika(23%). De regio´s Oceanië (Australië en Nieuw Zeeland met 12%) en Amerika (19%) steken gunstig af bij de rest van de wereld.

Klik hier om de speciaal ontworpen website over het onderzoek te bezoeken.   
Klik hier om een samenvatting van het onderzoek te lezen.

 

Surprise! Arabs hate Jews more than anyone else does

http://elderofziyon.blogspot.nl/2014/05/surprise-arabs-hate-jews-more-than.html

The ADL released its statistics on worldwide antisemitism. There is a lot to go through but one fact is clear: Arab nations in the Middle East, hate Jews far more than the rest of the world.

Here are the aggregate scores by region of the percent of people with antisemitic attitudes. Not surprisingly, the Middle East has by far the highest concentration of antisemites.



In the Arab Middle East, the scores range from a low of 74% of Saudis with antisemitic attitudes up to 93% of Palestinian Arabs, who hate Jews the most in the world. 

Interestingly, the Arab countries considered the most moderate and friendly to Jews had very high scores. Morocco and the supposedly liberal UAE are at 80% and Tunisia, in the news this week for the allowing Jews to go on pilgrimage there, scores 86% antisemitic.

The non-Arab countries who hate Jews the most in the world are Turkey and Greece (69%), Malaysia (61%), Armenia (58%) and Iran (56%).

The country with the least antisemitism, by far, was ...Laos, with a score of a mere 0.2%. Compare that to the US, with 9%.

Interestingly, the ADL didn't survey Israel.

 

 

Hoe een enkel nederzettingen appartement 8 keer geteld kan worden in de media

 

Mensen die het nieuws volgen hebben de indruk dat er jaarlijks vele duizenden nieuwe woningen in de nederzettingen worden gebouwd. Om de haverklap lezen we dat Israel weer zoveel woningen gaat bouwen. Alleen al in het afgelopen half jaar zou het gaan om zeker 15000 nieuwe woningen, en dat tijdens de vredesbesprekingen onder leiding van VS-minister Kerry. Sommige artikelen spraken zelfs van 24.000 nieuwe woningen. ‘Wat bezielt Israel?’ vroeg ook ik me af bij het lezen van dergelijke cijfers.

 

In werkelijkheid wordt slechts een (heel) klein deel van al deze woningen ook daadwerkelijk gebouwd. Zo is in de tweede helft van 2013 met de bouw begonnen van ruim 800 nieuwe woningen. Voordat overgegegaan wordt tot de bouw moet een plan een aantal stadia doorlopen. In elk van deze stadia komt het in de politiek aan de orde en protesteren tegenstanders van de nederzettingen tegen de nieuwe plannen voor alweer zoveel woningen. De media, die over het algemeen fel anti-nederzettingen zijn, nemen dit grif over zonder vermelding van het precieze stadium van de plannen. Elder of Ziyon legt hieronder uit hoe op die manier hetzelfde bouwproject keer op keer in de media kan belanden, waardoor we de astronomische cijfers krijgen die antizionisten aangrijpen om rond te bazuinen hoe extreem anti-vrede Israel wel niet is.

Daarbij wordt vooral in de grote blokken gebouwd die volgens eerdere vredesvoorstellen bij Israel zouden blijven.

 

RP

------------

How a single settlement apartment can be counted EIGHT TIMES by the media

 

In the Washington Post, Jimmy Carter wrote another of his ridiculous op-eds where he describes Hamas as the greatest thing since peanut butter while Israel is unequivocally evil.

Others have ripped it apart, but I want to concentrate on one of his factoids:

During the previous nine months of negotiation, 14,000 new Israeli settlement units were approved, more than 3,000 Palestinians were arrested and 50 were killed, provoking troubling examples of Palestinian retaliation, including the deaths of three Israelis.

 

Notice how in Carter's funhouse mirror universe only Israel is the aggressor and the Palestinians only "retaliate."

But let's look at the part that really gets the world upset: "14,000 new Israeli settlement units were approved." We've seen these numbers in the media as well.

Is it true?

Well, no. It depends on what you mean by "approved."  Peace Now counted tenders for 4,868 units and "promotion of plans" for 8,983 units. 

What exactly does this mean?

Peace Now helpfully explains it in another link.

Tenders:

A Tender is one of the last procedures before a construction can get started. The tender, which comes only after the approval and validation of a plan, is actually the governmental publication of a call for proposals to buy the rights to build the project. After the bidding process is completed and the contractor is elected, then he or she would apply for a construction permit from the municipality and after getting the permit, they can start the works.


However, not all tenders get turned into housing. Many of them don't go through. Peace Now says that 1,235 additional tenders during the nine-month period were re-issued because no one bid on them.

But when we talk about "approvals" or "promotion of plans" we really get into fuzzy math.

In West Bank settlements, almost every stage of the approval by the Civil Administration Planning Council must be approved by the Minister of Defense. There is no need for any Ministerial approval for plans in Israel or in East Jerusalem. 
1) Approval at the local municipality committee - this stage is significant only in Israel and East Jerusalem. After this approval the plan is sent to the Regional Committee for Planning and Construction of the Ministry of Interior in Israel and in East Jerusalem or, in West Bank settlements, to the Settlement Subcommittee of the Higher Council for Planning in the Civil Administration. 
2) Approval for “depositing” – the decision of the Regional Committee (in East Jerusalem) or of the Higher Council for Planning of the Civil Administration (in West Bank Settlements) to allow the publication of the plan for public objections. Takes few months until the plan is ready to be published – usually the committee will ask to make some changes before the publication. The Minister of Defense must approve that the plan will be discussed by the Higher Council for Planning of the Civil Administration. 
3) Depositing - Publication an ad in three newspapers (two in Hebrew and one in Arabic) announcing that the plan is subject to public objections for 60 days. The Minister of Defense must approve the publication of plans that are deposited for West Bank settlements. 
4) Discussion of the Objections – the Regional Committee (in Israel and in East Jerusalem) or the Settlement Subcommittee of the Higher Council for Planning in the Civil Administeration (in West Bank settlements) hears the objections and recommends whether to make changes in the plan or to reject it or not. Here too, the Minister of Defense must approve the Higher Council to convene. 
5) Approval for validation – after all the changes are made, the Regional Committee (in Israel and in East Jerusalem) or the Settlement Subcommittee of the Higher Council for Planning in the Civil Administration (in West Bank settlements) again discusses the plan to allow its validation. The Minister of Defense approve the Higher Council to convene. 
6) Publication of validation – a publication of an ad in three newspapers (two in Hebrew, one in Arabic) that the plan is valid. The Minister of Defense must approve the publication.15 days following the final publication the plan is valid. Only after these publications can the plan be implemented.

Any one of these stages is considered "approvals" for the media. Peace Now claims that "in many cases " they are all done at once, but whether that means 20% or 80% of the cases they don't say.

There is another stage too:

When a plan is valid, any initiator who got the rights to build (either by winning a tender or by a private purchase), can apply for a construction permit from the Local Municipality. This is mainly a bureaucratical procedure - to make sure that the construction is according to the approved plan and that all safety, environment, infrastructure etc. requirements are met. Obtaining a construction permit might take a few months, and then the construction may begin.


How about this strange phrase "promotion of plans"?

In the media discourse almost all of the above stages can be described as: “the plan was approved” – sometimes it’s approved to be deposited, sometimes approved to be validated or approved at the local committee. Although the practical meaning of each stage is different, the political significance of each stage is the same: the plan is promoted, and that demonstrates an intention to move forward.

 

OK, let's count: how many times can a single apartment unit be "approved" or have "promotion of plans"?

According to Peace Now's own documentation, as many as 8 approvals go into every unit (including tenders.)

And not all tenders go through either.

But there is one number that cannot be disputed - the number of units for which construction actually began. Given that Netanyahu has been in power for a long time now, you would think that the pipeline of approvals has been pretty consistent, so the number of actual housing starts should be a bit more accurate than the double, triple and octuple-counting that left-wing Israeli groups are using. If there are 14,000 units "approved" over a nine month period, one would expect that certainly, say, over 10,000 would get built over the same time period several years later, right?

How many units were actually started? For the second half of 2013, Peace Now says the number was only 828. 

Peace Now says that the amount of settlement development is "unprecedented." Yet from 2001-2007, some 10,000 units were built - about the same rate as now, and in percentage growth terms the earlier ones were much higher.

To do some back of the envelope calculations: If we generously assume 6 people per unit, and 1500 housing starts in 2013, this means that the rate of units built last year was only half the rate of the Jewish population growth in Judea and Samaria (based on 3% increase from 2009 to 2010).

In other words, the anti-settlement crowd will purposefully inflate the numbers, count a single unit multiple times, and downplay the true amount of construction to grossly exaggerate the idea that the settlers are taking over the West Bank.

But don't take my word for it. Just read the fine print in Peace Now's own reports.

 

Journalisme en de missie van Ha'aretz

 

Je zou verwachten dat een krant zichzelf ten doel stelt mensen objectief, onbevooroordeeld en zo volledig mogelijk te informeren over het nieuws. Haaretz beschrijft zichzelf echter in andere termen:

 

... I want to urge you today to join them and purchase a subscription to Haaretz, Israel's leading source for news and opinion.

By doing so, you will become a partner in the ongoing effort to shape Israel as a liberal and constitutional democracy that cherishes the values of pluralism and civil and human rights. You will become a partner in actively supporting the two-state solution and the right to Palestinian self-determination, which will enable Israel to rid itself of the burdens of territorial occupation and the control of another people.

 

-------------

 

Ha'aretz reveals its mission has nothing to do with journalism

http://elderofziyon.blogspot.nl/2014/05/haaretz-reveals-its-mission-has-nothing.html

 

What is the mission of a newspaper?

One might think that it is to help people stay informed, or to report the day's events objectively.

The New York Times describes its goal as "to cover the news as impartially as possible ...and to treat readers, news sources, advertisers and others fairly and openly, and to be seen to be doing so."

Various journalism outlets and professional societies describe their codes of ethics to include truthfulness, accuracy, objectivity, impartiality, fairness and public accountability.

How about Haaretz? What is its mission?

Here, in a remarkable article where Haaretz is begging for money, we find out:

Two years ago our website, Haaretz.com, introduced its subscription-based readership and many thousands of subscribers signed up. They enjoy full access to all Haaretz content. I want to urge you today to join them and purchase a subscription to Haaretz, Israel's leading source for news and opinion.

By doing so, you will become a partner in the ongoing effort to shape Israel as a liberal and constitutional democracy that cherishes the values of pluralism and civil and human rights. You will become a partner in actively supporting the two-state solution and the right to Palestinian self-determination, which will enable Israel to rid itself of the burdens of territorial occupation and the control of another people.

 

Haaretz, which as far as I can tell has no written code of ethics, has here provided a mission statement that has nothing to do with journalism and everything to do with advocacy.

Whether one supports Haaretz' editorial stance or not, this explicit description of Haaretz as being primarily a political actor should cause anyone to be against supporting it.

Let Haaretz register as an NGO or an Israeli political party, and let it ask for money to support its views. But don't call it a newspaper.

Judging from this article, Haaretz doesn't even define itself that way. It is a newsletter for a political organization, one that is begging for more members.

 

Nieuwe enquete maakt vervreemding tussen Israeli's zichtbaar

 

De kloof tussen verschillende groepen Joden in Israel, en tussen Joden en Arabieren, is groot, evenals het onderlinge wantrouwen. In westerse media en anti-Israel blogs wordt vaak selectief gewinkeld in dergelijke cijfers om aan te tonen hoe racistisch Israel is. Het gaat echter meer om wederzijds wantrouwen en vervreemding dan om racisme waarbij mensen puur op raskenmerken zoals huidskleur worden beoordeeld en minderwaardig geacht.

 

RP

-------------

 

New poll exposes alienation among Israelis

http://www.i24news.tv/en/news/israel/society/140520-new-poll-exposes-alienation-in-israel

70% of Jews fear driving through an Arab city; 81% of ultra-Orthodox oppose marriage to secular people

A first of its kind survey conducted by the Achva Academic College uses numbers to expose high levels of alienation between different groups within Israeli society. The "Alienation Index" compiled by the Rafi Smith research agency and released on Tuesday reveals just how little one sector knows, or cares to know, the others.

According to the poll, which surveyed 1,000 people, half of the Israeli public (secular or religious) claim they are not familiar with the way of life of the ultra-Orthodox community in Israel, and only 38% say they have an ultra-Orthodox friend.

Seventy-five percent of ultra-Orthodox Jews said they feel that the secular majority is bent on forcing the secular way of life on them. When asked whether they would consent to their children to get married with a secular person, 81% said they would oppose such a union.

The survey also examined whether the status quo of alienation between Jews was something that people wanted to change. But according to the results neither the secular Israelis, nor the ultra-Orthodox Israelis care to get to know each other better. In both cases, 70 percent of the respondents said they were not interested in getting better acquainted with the other.

When it comes to the Arab minority the division is even worse. Only 34% of Jewish respondents said they are familiar with the Arab way of life and only 27% said they have an Arab friend. More than 70 percent of those asked said they felt afraid to travel through an Arab city or town.

A majority of Jewish Israelis (61%) said they believe having an Arab move in next door would lower their property's value. An even larger majority (74%), however, said they would not object to their children learning in a mixed Jewish-Arab classroom.

Alean Al-Krenawi, the president of the Achva Academic College said "the 'Alienation Index' exposes the culture of fear that is characteristic of Israeli society. Prejudice and stereotypes that are derived from ignorance are the kindling that feed the flames of fear in our culture. Change must come from both the institutional level and the conscious level. I hope that future polls show an improved reality."

 

Boodschap Palestijnse kinder-tv: Israel zal weer Palestina worden


Terwijl Abbas door de paus een ‘man van vrede’ wordt genoemd en het Westen hem steunt als de gematigde leider van de Palestijnen, die lang geleden al de tweestatenoplossing zou hebben omarmd, blijven door de PA gecontroleerde media een heel ander verhaal vertellen.

Dergelijke programma´s zijn geen uitzondering, en worden aangevuld door schoolmateriaal en leraren die de kinderen hetzelfde vertellen. Soms wordt daar nog aan toegevoegd dat het een heilige plicht is van iedere Palestijn om ‘Al Quds’ te bevrijden en dat het nobelste wat je kunt doen is sterven voor het geliefde vaderland.

RP
------------

PA kiddie TV consistently teaches Israel will be replaced with "Palestine"

This is not Hamas TV. This is the official, government-sanctioned Palestinian Authority TV station. From Palwatch:

Sabrin, young singer: We are going [abroad] to send a message to everyone, that there are Palestinian children, that we are still alive. Some people abroad think, "No, they're dead. There's only Israel, there's no such thing as Palestine." No, we say that Palestine exists, and Palestine will return to us, and there is no such thing as Israel. 
PA TV host: Bravo! 
Girl: There is something called the occupied lands. 
Host: Bravo, bravo bravo! 
[Official PA TV, May 16, 2014] 

PA TV host: Alma has brought drawings with her, a map of Palestine – can you see the map of Palestine? All of it will return to us, Allah willing. All of this map will return to us. The key (symbol of Palestinian ownership of all of the land Israel). It's upside down. All of this map, friends, will return to us. Right, Alma? 
Girl: Right. 
Host: All of it is ours, right? 
Girl: Yes. 
Host: Even if they took it from us, we will take it back one day, right? 
Girl: Right. 
TV host holds a map of "Palestine" replacing all of Israel 
[Official PA TV, May 16, 2014] 

Boy recites a poem: I swear, my homeland, 
I will not forget Beit Shean, Acre and Tiberias (i.e., cities in Israel) 
Can I forget Lod and Ramle? Can I forget the golden Jaffa (i.e., cities in Israel)? 
Can I forget Jenin of Al-Qassam (i.e., leader of Muslim terror group)? 
Can I forget Arab Jerusalem? 
PA TV host: Fantastic, fantastic, fantastic! Bravo, bravo, bravo, bravo! Who told you we will forget Haifa, Jaffa, Acre and Jerusalem? We will never forget them - we won’t forget any of our beautiful cities occupied by the occupation. We will return to them one day. They will return to us one day, my children friends. I want to take this opportunity to send a greeting to all of our friends in the 1948 lands (i.e., Israel), our occupied lands. 
[Official PA TV, May 2, 2014] 

Girl reads a poem: Many polytheists have conquered Jerusalem… 
And now its original inhabitants cannot enter it. 
Alas for the refugees who were banished from the cities and villages of Palestine that is called Israel today. 
PA TV host: Bravo, bravo, bravo... I want to tell you, my children friends, that the land that was stolen from us - the occupied land - will return to us one day. We will continue to defy the occupation and will continue to stand firm against the occupation until our land returns to us and Jerusalem is ours... Do you know where our friend Yahya is from? Tell them. 
Boy: From the Ramle district 
PA TV host: From the Ramle district - our stolen lands, our occupied lands to which we will return one day. We will return to them, right? 
Girl: Of course. 
[Official PA TV, April 25, 2014]

These are, of course, the "moderates" who say they want peace to the West.

Wereldgezondheidsorganisatie neemt hypocriete Syrische resolutie tegen Israel aan

 

Zo komen de meest absurde anti-Israel resoluties in de VN tot stand. Deze resolutie, afkomstig van Syrië, werd ingebracht door een aantal Arabische staten waaronder ‘Palestina’. Dit soort resoluties wordt vervolgens aangegrepen door antizionisten om te ‘bewijzen’ dat Israel een schurkenstaat is die haar neus ophaalt voor mensenrechten.

 

RP

-----------

 

 

UN Watch Briefing
Latest from the United Nations

 Vol. 489 |  May 26, 2014         

Share this link

Hypocrisy: Syria and UN Health Assembly Slam Israel

Syria accuses Israel of "inhumane practices" that "target the health of Syrian citizens"

 

GENEVA, May 26, 2013 – The Geneva-based monitoring group UN Watch condemned the UN World Health Assembly for singling out Israel -- the only specific country on the agenda -- with its call on Friday for the UN to investigate the health conditions in "the occupied Syrian Golan," even as it was silent on the health of Syria's own victims over the past three years, including more than 500,000 wounded, 6.5 million uprooted from their homes, and more than 160,000 killed.

As state members of the WHO wrapped up their annual meeting on Friday, the plenary confirmed a resolution adopted by a committee on Thursday by a vote of 105 countries voting in support (including EU states) to 5 against (Australia, Canada, Israel, Papua New Guinea and the U.S.).

There were 6 abstentions (Andorra, Armenia, Burundi, Colombia, Congo, New Zealand), and 60 absent.

The text focused on Palestinian health conditions allegedly harmed by Israel, and was proposed by Algeria, Egypt, Iraq, Jordan, Kuwait, Libya, Morocco, Oman, Palestine, Tunisia, United Arab Emirates and Yemen.

It is paradoxical that these sponsors are not exactly known for contributing to the world's health, while Israel, in proportional terms, contributes more to medical science and bio-technology than any other country in the world.

In its submission to the assembly, Syria accused Israel of "inhumane practices" that "target the health of Syrian citizens."

It's the height of hypocrisy for Syria -- which is gassing its own citizens to death when not dropping barrel bombs on entire neighborhoods -- to denounce Israel, and even more so when Israeli hospitals are treating more and more Syrian victims of Assad's butchery.

Although this year's resolution was substantially shortened compared to previous years' resolutions, by continuing to single out Israel as the only country-specific item on its agenda and as the only country to be targeted for criticism in a resolution, the UN has once again allowed the politics of demonization to hijack the noble purpose of promoting world health.

To see the Assad regime point the finger at Israel out of professed concern for the health of Syrians is nothing but a sick joke.

Assad's troops have slaughtered more than 160,000 of their own people, and are now busy destroying the lives of millions more. Why is the UN allowing mass murderers to deflect attention from their crimes by scapegoating democracies?

A world health assembly should be about Hippocrates -- not hypocrisy.

Out of 24 items on this year's WHO agenda, all but one addressed global themes. The exception turned a spotlight on Israel. No other country in the world -- not Mexico, Russia, Syria, or anyone else -- was treated this way.

Despite what's being said at the UN, however, the Palestinians' own health minister acknowledged last year Israel's extensive medical care for Palestinian children and its training of Palestinians doctors. 

_____________________

Israel’s Health Record vs. Country Sponsors of WHO Resolution

Maternal mortality rates in 2013 estimated by WHO, UNICEF, UNFPA,
The World Bank and the United Nations Population Division

 

Country

Percentage of maternal mortality for 2013

Israel

0.4

Libya

1.2

United Arab Emirates

1.3

Oman

1.8

Kuwait

2.4

Tunisia

3.4

Egypt

3.5

Jordan

4.8

Algeria

5.2

Morocco

6.2

Iraq

8.1

Yemen

11.6

 

Infant mortality rate in 2012 (per 1,000 live births) estimated by the UN Inter-agency Group for Child Mortality Estimation (UNICEF, WHO, World Bank, UN DESA Population Division

 

Country

Number of infants dying before age 1

(per 1,000 live births)

Israel

3

UAE

7

Oman

10

Kuwait

10

Libya

13

Tunisia

14

Jordan

16

Algeria

17

Egypt

18

Morocco

27

Iraq

28

Yemen

46