zondag 14 januari 2018

IMO - Ahed Tamimi: vrijheidsstrijdster of nieuwe filmster?

 

 

http://www.israel-palestina.info/actueel/2018/01/14/ahed-tamimi-vrijheidsstrijdster-of-nieuwe-filmster/

 

= IMO Blog =

Vlak voor kerst werd de mediagenieke Palestijnse Ahed Tamimi gearresteerd, nadat een video viraal was gegaan waarop te zien was hoe ze soldaten had geslagen en geschopt. Ik kwam jaren geleden al filmpjes van haar tegen op o.a. het weblog Elder of Ziyon, waarbij me opviel hoe rustig de Israelische soldaten bleven terwijl zij, toen pas rond de 10 jaar oud, en andere vrouwen, tegen ze schreeuwden, duwden, jenden en zelfs beten. Ik kan me eerlijk gezegd niet voorstellen dat soldaten uit andere landen in een conflictsituatie zo zouden handelen. In Iran, Turkije of Rusland zou je dat niet moeten proberen, en doet dus ook niemand dat. Omdat je weet dat je daar niet met het leger kunt sollen en omdat de oppositie hun kinderen niet op deze manier wil inzetten en in gevaar wil brengen. En omdat er ook veel minder internationale en media-aandacht voor zou zijn, en wie wil dat zijn kinderen wegrotten in een gevangenis?

Elad Zigler vroeg zich afgelopen week in de Volkskrant ook al af waarom een vader die beweert dat Israelische soldaten Palestijnse kinderen ontvoeren om hun organen te stelen, zijn dochter erop uit stuurt om deze soldaten te confronteren, terwijl de moeder een en ander op film zet? Blijkbaar weet hij dat dat onzin is, maar denkt dat zulke aantijgingen de Palestijnse zaak toch ten goede komen. In alle video’s die er inmiddels van een schreeuwende, tierende, boze, slaande en schoppende Tamimi tegenover soldaten zijn, zie je die soldaten nergens geweld gebruiken. Ze zijn de rust zelve. Toch doen die video’s het goed onder Palestijnen en hun sympathisanten, waar ze een ware hedenstatus heeft verworven. Dat die soldaten het zich allemaal laten aanleunen – in rechts Israelische kringen is daar de nodige kritiek op gekomen – doet daar niks aan af.

De acties van Tamimi staan zoals gezegd regelmatig op camera, niet gefilmd door het Israelische leger als bewijs van haar agressie, maar door haar moeder of andere familie en mededemonstranten die haar als heldin zien. Haar vader Bassem is een belangrijke figuur in de wekelijkse demonstraties in hun dorp Nabil Saleh tegen de nabijgelegen nederzetting die land en water van het dorp zou hebben gestolen en de afscheidingsbarriere. Over die nederzetting kun je zeker je twijfels hebben, over de wekelijkse demonstraties echter ook. Vaak wordt er met stenen gegooid, wat door het leger vervolgens met traangas en rubberkogels wordt beantwoord. Het is een kat- en muisspel, een welhaast wekelijkse traditie waarvan het verloop al nagenoeg vaststaat. Doden vallen er zelden, toch zetten de demonstraties Israel weer op de kaart als bezetter en onderdrukker, iedere keer opnieuw. Menige documentaire is al aan Nabil Saleh gewijd, met bijna altijd dezelfde teneur: het moedige Palestijnse volksverzet tegen de Israelische overmacht. Alleen om die reden al doet die nederzetting Israel meer kwaad dan goed.

De Tamimi familie speelt zoals gezegd een belangrijke rol in deze protesten. Ook steunen zij geweld tegen Israel en hebben ze opgeroepen tot een derde intifada. Op facebook en twitter worden aanslagen en geweld verheerlijkt. Ahed Tamimi’s moeder heeft tijdens de zogenaamde messenintifada op facebook instructies geplaatst waar het best soldaten te steken. Ook steunde ze terreuraanslagen:

She justified the Sbarro massacre as “an integral part” of this struggle, adding that “everyone fights in the manner in which he believes. There is armed uprising, and there is popular uprising. I support every form of uprising.”

In een artikel in Haaretz worden meer voorbeelden gegeven:

Nariman Tamimi – Bassem’s wife and Ahed’s mother – hardly ever fails to take to Facebook after a terrorist attack to praise the perpetrator as a hero. The frightening depth of Nariman Tamimi’s hatred is reflected in a Facebook post she shared from a Tamimi family member in June 2016.

That post honored the teenage Palestinian terrorist who had just killed 13-year-old Hallel Yaffa Ariel in her sleep, after breaking into her home. As far as the Tamimis are concerned, the murder of the Jewish teen by a Palestinian just a few years older than her helped “to return to the homeland its awe/reverence.

Ahed Tamimi heeft op facebook haar waardering voor Ahlam Tamimi uitgesproken, die een belangrijke rol bij de aanslag op de Sbarro Pizzeria speelde waarbij 15 mensen omkwamen. Ik herinner me nog de zeldzame beelden van haar op Een Vandaag, waar ze verrukt reageert als ze hoort dat er wel acht kinderen waren gedood en geen drie zoals ze dacht.

Een ander familielid schrijft berichten op twitter onder de naam ‘screamingTamimi’, zoals:

“Our martyers r paving our freedom way with blood, we promise u 2 follow ur steps until freedom, we will never 4give” // “I do hate Israel, i do hate zionisim, i wish a thrid Intefada coming soon and people rais up and kills all these zionist settlers everywhere” // “Vampire zionist celebrating their Kebore day by drinking Palestinian bloods, yes our blood is pure & delicious but it will kill u at the end.”

Steeds als er aanslagen zijn, prijst ze de plegers en roept op tot meer geweld.

Ook Ahed Tamimi zelf zou op facebook terroristen hebben verheerlijkt, maar ze was zo slim een aantal posts te verwijderen. Na haar arrestatie heeft ze zich echter ook duidelijk voor geweld tegen Israel, ook burgers, uitgesproken:

“I hope that everyone will take part in the demonstrations as this is the only means to achieve the result,” [Tamimi] said. “Our strength is in our stones, and I hope that the world will unite to liberate Palestine, because [Donald] Trump made his declaration and [the Americans] need to take responsibility for any response that comes from us,” Ahed added, apparently referring to the US president’s decision last month to recognize Jerusalem as Israel’s capital.

Whether it is stabbings or suicide bombings or throwing stones, everyone must do his part and we must unite in order for our message to be heard that we want to liberate Palestine,” she concluded.

Hoewel dit in een opiniestuk in de Volkskrant werd aangehaald, werd dit aanvankelijk niet door de media opgepikt. De lijn van de Nederlandse media was dat ze voor de Palestijnen een held is, maar in Israel Shirley Temper wordt genoemd ‘een combinatie van de naam van het Amerikaanse kindsterretje Shirley Temple en het Engelse woord voor ‘drift’ (temper), aldus de NOS. Ook schrijft de NOS dat:

Palestijnen zien in Tamimi een verzetsheldin, die met blote handen twee zwaarbewapende militairen te lijf gaat. Linkse Israëliërs prijzen de kalmte van de militairen. Maar rechtse Israëliërs vinden het een schande dat de Tamimi’s ongestraft de militairen konden belagen.

De Gelderlander haalt zelfs de altijd scherpe Paul Damen van Jonet en het NIW aan:

Columnist Paul Damen van The Post Online noemde de jonge activiste vandaag een ‘Shirley Temper’, ‘die haar hele jeugdige leven als een gedresseerde aap door haar ouders (tegen betaling) voor de Westerse pers geduwd wordt om te krijsen zodra de camera’s lopen’.

Een wat haastige journalist blijkbaar, want met even googelen had hij in een minuut kunnen zien dat de bijnaam Shirley Temper al jaren geleden is bedacht en op pro-Israel blogs veelvuldig wordt gebruikt. Wellicht om te voorkomen eenzijdig pro-Israel over te komen wordt ook nog even snel een pro-Palestijnse bron en idiote aantijging aangehaald: Ze zou bewust van gevangenis naar gevangenis worden gebracht om haar uit te putten en zelfs zijn gemarteld, aldus het immer betrouwbare, degelijke en evenwichtige (tussen aanhalingstekens) Mondoweiss.

Monique van Hoogstraten beschrijft in Trouw hoe Ahed Tamimi ‘alle clichés over Palestijnen doorbreekt’, en haar heldenstatus groeit door haar opsluiting en nog meer zal groeien als ze straks wordt veroordeeld.

“Het helpt dat het geen donkere baardige man betreft, of een Allahu Akbar-schreeuwende vrouw met hoofddoek. Hier staat een knap meisje met blauwe ogen en wapperende krullen moedig tegenover uniform en wapens.”

Ahed Tamimi is inderdaad een belangrijk symbool geworden in het Westen van de Palestijnse ‘vrijheidsstrijd’ en onverzettelijkheid. De bekende antizionisten prijzen haar, er zijn campagnes en petities gestart om haar vrij te krijgen. Maar ook voor deze arrestatie was zij al bekend, en sprak bijvoorbeeld op een conferentie in het EU parlement, samen met Leila Khaled die o.a. zei:

“The Nazis were tried in Nuremberg for their crimes. Today, Israel is experiencing impunity. You must bring the war criminals to justice and tell your governments that they must cease all cooperation with the Zionist state.”

En ze heeft van president Erdogan persoonlijk een ‘Courage Award’ gekregen. Dat ze blond en fotogeniek is en westerse kleren draagt helpt waarschijnlijk zeker, net als haar acteertalent. Ze staat steeds net wat te gelikt voor de camera, in verschillende foto’s zelfs in een speciale jurk van Arafatsjaalstof (zie o.a. hier). Een en ander komt behoorlijk geënsceneerd over, en ook daar is een term voor bedacht in de pro-Israel blogosfeer: Pallywood.

Ratna Pelle