Koppen boven berichtgeving MO-conflict vaak in het nadeel van Israël

http://www.israel-palestina.info/actueel/2016/10/27/koppen-berichtgeving-mo-conflict-vaak-nadeel-israel/

 

– Door Tjalling –  

 

Het is zo langzamerhand genoegzaam bekend dat er in Nederland en de hele Westerse wereld al tientallen jaren opvallend kritisch wordt gepubliceerd over Israël. Dit blijkt vaak ook uit titels die boven de berichtgeving daarover worden geplaatst.

Wanneer er bij incidenten mensen zijn omgekomen door Israëlisch vuur, wordt dat ook letterlijk zo verwoordt in de titel.
Als er mensen om zijn gekomen door toedoen van Arabische functionarissen, dan prijkt er boven een bericht daarover een algemeen gestelde titel.

Op 12 oktober in HLN een kort bericht over een twintigjarige gedode Palestijn. Hij zou zijn gedood tijdens een confrontatie met Israëlische soldaten. Boven dit korte bericht de titel: ‘Palestijn gedood door Israëlische soldaten in Oost-Jeruzalem’. Geen twijfel mogelijk dus en van het berichtje zelf wordt men ook niet veel wijzer, want toelichting ontbreekt. Wat die ‘confrontatie met Israëlische soldaten’ nu precies inhield wordt niet duidelijk gemaakt. Mogelijk dat de Palestijnse man de Israëlische soldaten had willen aanvallen of een aanslag had willen plegen.

 

Op 25 oktober verscheen in het AD, en vele andere media, een zelfde bericht over de dood van een Israëlische jongen met als titel ‘Israëlische tiener gedood bij grens Egypte’. In het bericht zelf wordt duidelijk gemaakt dat ‘de jongen zou zijn neergeschoten door een Egyptische agent, die hem naar verluidt aanzag voor een smokkelaar’. Men zou dan een titel verwachten iets als ‘Egyptische agent schiet Israëlische tiener neer aan grens Gaza-Israël’. Kennelijk komt dàt te hard aan, dus als er vanaf Arabische kant raak wordt geschoten dan maar een algemener gestelde titel gebruiken.

 

Een meer algemeen gestelde titel wordt trouwens ook vaak geplaatst boven berichten waaruit niet duidelijk blijkt waardoor, of waarom, mensen nu precies zijn omgekomen. Opvallend is wel dat dàn eerst de Arabische visie op het betreffende gebeuren wordt gemeld, pas daarna die van Israëlische zijde. Voorbeelden van dergelijke verslaggeving zijn korte berichten op 13 oktober in HNL en Trouw over de dood van een tienjarig Palestijns kind waarvan niet duidelijk is waardoor het om het leven is gebracht. Die onduidelijkheid blijkt overigens ook uit het feit dat er door de twee kranten verschillende titels zijn geplaatst boven die berichtgeving over de dood van het Palestijnse kind. HNL kopt met: ‘Palestijns kind gedood aan grens tussen Israël en Gaza’, Trouw met ‘Israël ontkent doodschieten Palestijnse jongen’.

 

Nederlandse politici vliegen af en aan op luchthaven Ben-Gurion (IMO)

 

 

Nederlandse politici vliegen af en aan op luchthaven Ben-Gurion (NRC)

http://www.israel-palestina.info/actueel/2016/10/26/nederlandse-politici-vliegen-af-en-aan-op-luchthaven-gurion-nrc/

 

= IMO Blog =  

Na maanden van suggestieve en eenzijdig negatieve berichtgeving over Israel stond er afgelopen donderdag wederom een suggestief stukje in NRC Handelsblad. Aanleiding voor de schrijflust wat betreft Israel was dit keer kritiek van de PLO op het bezoek van o.a. SGP voorman Van der Staaij aan Joodse nederzettingen. Om te beginnen hier een voorbeeld van neutralere berichtgeving over de zaak, in Elsevier. Met als kop ‘Palestijnen woedend over SGP-bezoek aan ‘extremisten’ in Israël’  vervolgt men in de lead met de belangrijkste informatie:

De Palestijnse PLO heeft Tweede Kamervoorzitter Khadija Arib (PvdA) een boze brief gestuurd vanwege een bezoek van SGP-voorman Kees van der Staaij aan Israël. Van der Staaij en Arib zijn niet van plan zich iets aan te trekken van de kritiek.

Het woord ‘woedend’ is wellicht wat aangezet, maar verder is dit een nuchtere en zakelijke weergave van de feiten. De groep bezocht waarschijnlijk verschillende plaatsen in Israel, maar ging ook een dag naar plaatsen in de nederzettingen, zoals het vervolg van het artikel weergeeft. Vind je dit artikel nog te gekleurd omdat men in kop en lead niet van nederzettingen spreekt, dan is het stukje in Jonet misschien een goed voorbeeld van hoe het wel kan. Onder de kop ‘Palestijnen vangen bot na bezoek Van der Staaij’ vertelt men de lezer kort en bondig wat er aan de hand is:

De Palestijnse regeringspartij PLO kon het niet waarderen dat het Nederlandse Tweede Kamerlid Kees van der Staaij (SGP) onlangs in de herfstvakantie een Israëlische nederzetting bezocht. De partij diende een klacht in bij Tweede Kamervoorzitter Khadija Arib (PvdA). Zij wijst de Palestijnen erop dat Nederlandse parlementariërs op eigen initiatief een bezoek kunnen brengen aan plekken die zij belangrijk vinden.

Vervolgens wordt gesproken van een ‘Israëlische nederzetting op de Westelijke Jordaanoever, die ligt in bezet Palestijns gebied’. Bij de Grot van de Patriarchen staat correct dat daar ‘de aartsvaderen zouden liggen begraven’, informatie die bij de NRC ontbreekt, want die vind het belangrijker toe te voegen dat die bij de moslims bekend is als de Ibrahimi moskee.

Dan de NRC. De kop luidt: ‘PLO boos over bezoek SGP’er Van der Staaij aan nederzettingen’, en als onderkop: ‘Verschillende parlementariërs bezoeken Israël. De activiteiten van Kees van der Staaij zijn controversieel’. De belangrijkste info ontbreekt hier; men vindt het belangrijker om Van der Staaijs bezoek direct in een negatief daglicht te plaatsen. De PLO (en blijkbaar ook de NRC) vinden die activiteiten controversieel. Dat heet een mening, en die hoort thuis op de opiniepagina. Er had wel kunnen staan: ‘Bezoek van der Staaij aan nederzettingen volgens Palestijnen controversieel/contraproductief/een provocatie’ of welk ander etiket ook, mits men dat heeft gezegd. In het vervolg komt dan aan de orde wie dat waarom vindt en de reactie van Van der Staaij.

De NRC gaat verder met het framen van de gebeurtenissen:

Het is herfstreces in de Tweede Kamer, en dus vliegen Nederlandse politici af en aan op luchthaven Ben-Gurion van Tel Aviv. Dinsdag arriveerde er een grote VVD-delegatie, onder wie de Kamerleden Fred Teeven, Sjoerd Potters en Jeroen van Wijngaarden. Hun reis, die onder meer naar Tel Aviv, Jeruzalem en Ramallah voert, is georganiseerd door Israël-lobbyclub CIDI.

Het gaat om welgeteld twee groepen die deze week Israel bezoeken, dan is ‘af en aan vliegen’ nogal sterk uitgedrukt. Of politici ook gebruik maken van het herfstreces om andere landen te bezoeken weten we niet, maar het zou zomaar kunnen. En of politici Israel vaker bezoeken dan andere landen en er een sterkere en warmere band mee hebben (zoals de NRC met dit zinnetje lijkt te suggereren) weten we evenmin. Uiteraard vermeldt de NRC niet dat pro-Palestijnse organisaties geregeld zwaar gesubsidieerde reizen naar Israel en de Palestijnse gebieden aanbieden, waar men een zeer eenzijdig programma krijgt voorgeschoteld. Sabeel is wat dit betreft berucht. Ik ben zelf overigens ooit mee geweest met een reis van CIDI jongerenorganisatie CIJO, en die was niet eenzijdig pro-Israel maar behoorlijk afwisselend. Naast een bezoek aan een nederzetting brachten we ook een bezoek aan het Museum on the Seam in Jeruzalem, vertelde een activistische Palestijnse vrouw uit Oost Jeruzalem over wat Israel allemaal voor vreselijks heeft gedaan, en hadden we een workshop van de Parents Circle. Dit is een nobel initiatief waarin nabestaanden van geweld aan beide kanten met elkaar in gesprek gaan en over de noodzaak van vrede en verzoening praten. Helaas wezen beiden in onze workshop dezelfde boosdoener aan: de bezetting. Daardoor was van een werkelijke dialoog en verzoening in mijn ogen geen sprake.

Controversiëler was de aankomst, dezelfde dag, van een collega-Kamerlid: Kees van der Staaij. Anders dan de VVD’ers reist de fractievoorzitter van de SGP, samen met 22 andere christelijke pro-Israël-parlementariërs uit de hele wereld, naar Joodse nederzettingen op de bezette Westelijke Jordaanoever.

Controversiëler – dus ook de CIDI reis was al op het randje? Die hele CIDI reis lijkt hier vooral de functie te hebben als opstapje naar het werkelijke ‘schandaal’ en onderwerp van de kritiek van de PLO. Nooit een gelegenheid onbenut laten om te benadrukken hoe goed geolied en invloedrijk de Israellobby wel niet is. Ook hier weer dat suggestieve woord ‘controversieel’ waarin de mening van de krant hinderlijk doorklinkt.

In Hebron bezocht de SGP’er woensdag de Grot van de Patriarchen, bij moslims bekend als de Ibrahimi-moskee. Terwijl de parlementariërs er waren, had Israël vanwege het joodse Loofhuttenfeest moslims de toegang tot deze heilige plaats ontzegd. Ook sprak Van der Staaij met de burgemeester van Efrat, tevens voorzitter van de koepelorganisatie van Joodse kolonisten.

Voor zowel Joden als moslims is de toegang tot deze plek beperkt. De grot staat grotendeels onder het beheer van een islamitische waqf. In 1994 werd het gebouw na een bloedbad in een apart Joods en een islamitisch deel gesplitst, waarna in de Hebron agreement van 1997 afspraken werden gemaakt over de veiligheid in Hebron na een gedeeltelijke Israelische terugtrekking. Uit veiligheidsoverwegingen wordt op enkele religieuze Joodse feestdagen de grot voor moslims gesloten. Andere delen zijn maar enkele dagen per jaar voor Joden toegankelijk. Maar in plaats van deze regelingen te vermelden, noemt men alleen dat hij nu voor moslims is afgesloten, want dat is weer lekker negatief naar Israel. Wederom ontbreekt in NRC het belang van deze plaats voor Joden, of de lange Joodse geschiedenis van Hebron, want dat kan als pro-Israel overkomen en als rechtvaardiging van Israels aanwezigheid daar nu, en dat moet ten allen tijde worden vermeden. ‘Zeg nooit iets positiefs over Israel als het niet strikt noodzakelijk is (en zelfs dan kun je het vaak gewoon nalaten zonder dat je als journalist of wij als krant daar gezeik mee krijgen)’, aldus het informele handboek voor de NRC journalist die over Israel en de Palestijnen schrijft.

Het artikel vervolgt op een wat zakelijker toon over de kritiek van de PLO en de reactie van Van der Staaij daarop, om af te sluiten met:

De politici zullen onder meer deelnemen aan een congres ter ere van de ‘bevrijding en vereniging’ van Jeruzalem. Internationaal wordt Oost-Jeruzalem gezien als gebied dat Israël bezet houdt.

Overigens zouden ook de VVD’ers een Joodse nederzetting bezoeken, maar dit programmaonderdeel is geschrapt.

Ja, beste lezers, Oost Jeruzalem is illegaal bezet Palestijns gebied, vergeet dat niet, en vandaar is het ook helemaal niet vreemd dat UNESCO de Tempelberg en de Klaagmuur (beide bezet Palestijns gebied) alleen bij de Arabische namen noemde in hun onlangs aangenomen resolutie hierover. Nee, dat staat er niet, maar het had niet veel gescheeld. In Oost Jeruzalem liggen dus de belangrijkste Joodse heilige plaatsen, plaatsen waar de Joden woonden lang voordat er Palestijnen waren. Ook de oude Joodse wijk ligt er. Het is absurd dat de VN dat als bezet gebied ziet. Het klopt dat de Groene Lijn – de wapenstilstandslijn van 1949 – dwars door de stad loopt tussen het oude gedeelte en de nieuwere Joodse stad. Maar in alle tot nu toe voorgestelde vredesplannen wordt die lijn niet als grens genomen maar een speciale regeling voorgesteld voor de oude stad met zijn heilige plaatsen voor Joden, moslims en christenen. Dit gebied keer op keer als bezet aanduiden zonder iets over de geschiedenis en belang van de heilige plaatsen ook voor Joden te vermelden, is een vorm van demagogie. Tijdens de oorlog in 1948 werden de Joden uit de oude stad (die daar geen kolonisten waren zoals de NRC het graag voorstelt maar er al eeuwen woonden) verdreven door het Jordaanse leger, dat dit gedeelte van de stad illegaal annexeerde. Uiteraard zul je dat nooit lezen in de NRC, want dat schendt de hierboven genoemde regel uit het informele handboek voor de Midden-Oosten verslaggevers.

En dan die laatste zin, lekker suggestief weer. Ook de VVD’ers wilden eigenlijk naar een nederzetting (kortom: hebben bedenkelijke ideeën over Israel en het conflict) maar zagen er vanaf (om publicitaire redenen? Om niet ook als kolonistenvriendjes te kunnen worden neergezet?). Waarschijnlijk was er geen tijd meer, zoals ook tijdens mijn CIJO reis op het laatst een programma onderdeel was geschrapt uit tijdgebrek.

Ik kan uit eigen ervaring vertellen dat het erg boeiend is om een Joodse nederzetting te bezoeken. Je ziet dat die mensen echt van het land houden, ermee verbonden zijn op een welhaast spirituele manier, en dat ze niet de duivels en fanaten zijn die de media er vaak van maken. Maar je ziet ook hun eenzijdige blik, hoe alles op de Palestijnen wordt geschoven. ‘Wij zijn zo goed, wij willen graag met hun samenleven hier en hun helpen, maar als zij er zo’n puinhoop van maken en ons weg willen hebben en ons zo haten, ja dan moeten we ons wel beschermen. Zo zonde hoe ze het voor zichzelf verpesten’ etc. Woorden van die strekking kregen we te horen op onze kritische vragen.

Wat zou het boeiend zijn als de NRC eens zou proberen ons het conflict van beide kanten te laten zien, de posities van beide kanten inzichtelijk te maken, zonder ons een visie of oordeel op te dringen, zonder zelf al partij te hebben gekozen. Is dat niet juist de taak van een kwaliteitskrant?

Ratna Pelle

 

Open Brief aan NRC ombudsman over berichtgeving Israël

 

 

Brief aan NRC over berichtgeving Israël

http://www.israel-palestina.info/actueel/2016/10/24/brief-aan-nrc-berichtgeving-israel/  

 

Beste Sjoerd de Jong,
Ik volg al een tijdje met enige verbazing de berichtgeving in NRC Handelsblad over Israël. Verbazing over de enorme focus op dit land en alles wat het fout doet of zou doen. Verbazing over het loslaten van belangrijke journalistieke basisprincipes zoals hoor en wederhoor, checken van feiten bij verschillende bronnen en het geven van alle relevante informatie om mij als lezer een goed beeld van de zaak te kunnen vormen.

Maar bovenal misschien nog wel verbazing over de partijdigheid van de NRC en het vermengen van feiten en visie. U mag als krant uiteraard van mening zijn dat de bezetting en de nederzettingen het enige echte probleem zijn in dit complexe conflict en alle rest bijzaak is, maar moet dat uit ieder artikel blijken?

Al Haq
De afgelopen maanden zagen we onder meer een serie van vier artikelen waarin serieuze dreigementen aan het adres van een Nederlands-Jordaanse onderzoekster voor het Internationaal Strafhof zonder enig bewijs aan Israël werden toegeschreven. Ze doet onderzoek naar Israëlische mensenrechtenschendingen in opdracht van het radicale Al Haq, dat vrede en onderhandelingen afwijst en geweld van Palestijnen tegen Israëlische burgers goedkeurt (zie bijvoorbeeld deze bespreking van een interview in Trouw met huidig directeur Shawan Jabarin en een citaat van zijn voorganger Randa Siniora), maar daar wijdt men niet over uit.

Zij denkt dat Israël erachter zit en de NRC neemt die claim klakkeloos over zonder daarvoor enig bewijs aan te voeren. In een column van uw hand gaat u bijna uitsluitend in op het gebruik van een gefingeerde naam voor haar bedreiger, alsof dat het grootste probleem is met deze artikelenreeks. Ook in uw krant wordt Shawan Jabarin weer uitgebreid aan het woord gelaten alsof hij een betrouwbare, objectieve bron is en geen radicale activist met een terroristisch verleden. Dat laatste wordt in een half zinnetje op het einde vermeld, waarna staat dat hij dat ontkent (big surprise).

Verdrijving
Op 16 september viel uw correspondent Derk Walters over een filmpje van Netanyahu, waarin hij het uitzetten van Joden uit de Westbank vergelijkt met etnische zuiveringen. Het filmpje is aanleiding voor uw krant nog maar weer eens de ‘illegale Israëlische nederzettingen’ te hekelen en er fijntjes aan toe te voegen dat ‘Als er al over ‘etnische zuivering’ wordt gesproken met betrekking tot het Israëlisch-Palestijnse conflict, dan gaat het volgens critici niet over theoretische ontruimingen, maar over de daadwerkelijke verdrijving van zo’n 700.000 Palestijnen in 1948.’ Wie die ‘critici’ zijn (Ilan Pappe die heeft gezegd dat feiten voor hem ondergeschikt zijn aan ideologie wellicht?) vermeldt de NRC niet.

Het is een doorzichtige manier om de eigen opvattingen aan de lezer op te dringen. De bekende historicus Benny Morris schreef onlangs in Haaretz dat er geen sprake was van etnische zuiveringen in de 1948-oorlog, al hebben beide partijen lokaal massaslachtingen aangericht en mensen uit hun woonplaatsen verdreven. Israël deed dit bijvoorbeeld in Ramle en Lod, de Arabieren in de oude stad van Jeruzalem, Hebron en Gush Etzion.

Lobby
Op 29 september schreef Derk Walters een artikel over het feit dat een paar Israëlische D-clubjes in de nederzettingen misschien door de FIFA geschorst zullen worden, omdat het verboden is niet op je eigen grondgebied te spelen. Een mooie aanleiding om de nederzettingen voor de zoveelste keer te hekelen en als illegaal te bestempelen. Ook werd de sterke Israëllobby vermeld waar de FIFA voorzitter wel gevoelig voor zou zijn, omdat hij mede door Israël is gekozen.

De zogenaamd zo succesvolle en invloedrijke Israëllobby is, naast de bezetting en nederzettingen, een steeds terugkerend onderwerp. Dat is eigenlijk vreemd, want die lobby kan niet voorkomen dat Israël internationaal vaak wordt veroordeeld en onder vuur ligt. Zo proberen de Arabische landen Israël geschorst te krijgen door de FIFA. Uiteraard doet Israël haar best dit te voorkomen en probeert ze steun te krijgen bij andere landen. Dat zou ieder land doen en heeft niks te maken met het hebben van een bijzonder goede lobby.

De Israëlische lobby moet alleen veel harder werken dan die van andere landen, die niet te maken hebben met een continue, georganiseerde poging het land internationaal te isoleren. Soms weet men dit soort diplomatieke aanvallen inderdaad af te wenden en dan kom die lobby uitgebreid in beeld, terwijl over de anti-Israëllobby, die steeds met dit soort onzinacties komt, wordt gezwegen. Het zou de NRC sieren eens te berichten over de anti-Israëllobby en de bizarre vormen die haar acties soms aannemen.

Onprofessioneel
Ook afgelopen week had de NRC weer twee eenzijdig negatieve artikelen over Israël. Op 12 oktoberschreef Derk Walters een stuk naar aanleiding van enkele erg harde uitspraken van loco-burgemeester Meir Turgeman. Naar aanleiding van de aanslag in Jeruzalem vorige week zondag (die in een bijzin wordt afgedaan) sprak hij over ‘dierlijk gedrag’ van sommige Palestijnen. Daar maakt Derk Walters vervolgens van dat hij de Palestijnen ‘een stel beesten’ vindt, wat ook de onderkop van het artikel is. Nogal een verschil lijkt me.

De toonzetting van Walters in het stuk komt onprofessioneel over. Hij is zichtbaar kwaad vanwege de opmerkingen van Turgeman. Zo schrijft hij: ‘Goed, die Meir Turgeman vindt zijn Palestijnse stadsgenoten dus een stel beesten.’ Meer het taalgebruik voor een column, zou ik zeggen, net als zinsneden als ‘Ik had altijd de indruk’. En: ‘Opvallender lijkt mij dat 320.000 Palestijnse inwoners van de stad moeten accepteren dat zij bestuurd worden door iemand die zijn afkeer van hen zo openlijk belijdt.’ Ook beweert hij dat het ‘toch al zo goed als onmogelijk is voor bewoners van Oost-Jeruzalem om een bouwvergunning te krijgen.’

Jeruzalem
Allemaal meningen, op zijn best kort toegelicht maar niet werkelijk met feiten onderbouwd. Palestijnen die dat willen kunnen Israëlisch staatsburger worden. Na de annexatie in 1981 gaf Israël iedere Arabische inwoner van de stad die keuze, maar er werd nauwelijks gebruik van gemaakt. Zij kunnen voor de gemeentelijke verkiezingen evengoed stemmen, maar kiezen er wederom massaal voor dat niet te doen, zoals ook Walters schrijft. Overigens weten toch behoorlijk wat Palestijnen in Oost-Jeruzalem aan een woning te komen, ondanks de tegenwerking van Israël.

De situatie in Jeruzalem is zo oneindig veel genuanceerder en ingewikkelder dan Walters in dit columnachtige stukje doet voorkomen. Walters voegt er nog aan toe dat hij ‘het gros van mijn Palestijnse buren met de beste wil van de wereld geen dierlijk gedrag kan toeschrijven’. Interessant, zo’n mening. Net als de toevoeging dat het eettentje om de hoek zijn menukaart in het Hebreeuws heeft vertaald. Erg aardig van ze. Is het daardoor minder erg dat Palestijnen geregeld aanslagen plegen in Jeruzalem (het overgrote merendeel daarvan wordt verijdeld) en met messen op hun Joodse medebewoners insteken?

Zeer kwalijk vind ik tenslotte dat Walters verzuimt te vermelden dat de burgemeester, Nir Barkat, duidelijk afstand heeft genomen van de woorden van Turgeman en heeft gezegd dat dit niet de positie en het beleid van de gemeente weergeeft. Turgeman sprak uit woede en emotie over weer een dodelijke aanslag in zijn stad. Wat hij zei was vreselijk, maar de NRC had daar met meer afstand over moeten schrijven. Overigens doen ook Palestijnse leiders vaak de meest vreselijke uitspraken over Joden en Israëli’s, maar daarover lees ik nooit in de NRC. Ook had er meer aandacht gegeven moeten worden aan de aanslag die de aanleiding voor deze woorden waren.

AOW
Een paar dagen geleden pakte NRC ook weer uit in de zaak van de AOW-uitkeringen van Nederlanders in Oost-Jeruzalem en op de Westbank. Het feit dat die mensen jarenlang niet werden gekort, terwijl dat volgens de toen geldende regels eigenlijk wel had gemoeten, is de NRC een doorn in het oog.

Het gaat echter maar om een zeer kleine groep (enkele tientallen mensen), waarvan een gedeelte overlevenden van de Holocaust. Afgelopen juni besteedde de NRC al uitgebreid aandacht aan deze zaak, waarbij de invloedrijke Israëllobby werd gehekeld die de regering met succes onder druk had weten te zetten. Deze week komt men met een bericht dat de uitkeringsgerechtigden op de Westelijke Sahara (bezet door Marokko) wel worden gekort. Het blijkt bij de Westelijke Sahara om slechts een persoon te gaan.

Tempelberg
Op 16 oktober tenslotte een interview met een analist naar aanleiding van de UNESCO-resolutie over de Tempelberg, onder de kop ‘Israël overdrijft de ernst van het probleem’. De teneur is dat die resolutie meeviel en Israël het groter maakt dan het is. De resolutie somt een aantal beschuldigingen aan het adres van Israël op en noemt belangrijke religieuze en historische plaatsen, zoals de Tempelberg, alleen bij hun Arabische benamingen. Ook wordt gesuggereerd dat Israël ‘het vuurtje weer opstookt’, terwijl het toch echt UNESCO is, die dat doet met een dergelijke Israëlvijandige resolutie, waarin zelfs de voor Joden zo belangrijke Klaagmuur met de Arabische benaming wordt aangeduid.

Ik krijg meer en meer de indruk dat de NRC een agenda heeft en bezig is met een hetze tegen Israël. Alles wat negatief is, wordt uitvergroot. Negatieve zaken aan Palestijnse kant krijgen ondertussen nauwelijks aandacht. Daarbij worden journalistieke grondprincipes geschonden.

Kwaliteitskrant
Geachte ombudsman, uw krant doet hiermee onrecht aan de complexiteit van het conflict en de professionele standaarden waaraan een kwaliteitskrant hoort te voldoen. Er zijn genoeg pro-Palestijnse actiegroepjes en lobbyclubs waar mensen met missiedrang wat dit betreft terecht kunnen, maar de NRC hoort onbevooroordeeld verslag te doen van belangrijk nieuws en relevante achtergronden bij dit nieuws te geven. U verzaakt uw taak.

Ik hoop snel van u te vernemen,

Met vriendelijke groeten,
Ratna Pelle

---

Deze open brief werd verzonden naar de ombudsman van NRC en eerst gepubliceerd op OpinieZ