= IMO Blog =
Vorige week kwam een jonge verpleegster om bij de rellen in de Gazastrook. Palestijnse bronnen beweerden dat ze expres door Israel was doodgeschoten ondanks dat ze duidelijk herkenbaar was als verpleegster. En zo kwam het ook in de media hier, en elders. Ze groeide uit tot een soort symbool en haar dood kreeg veel media aandacht. Zo gaat het vaak: wanneer Palestijnse vrouwen of kinderen omkomen wordt dat Israel zwaar aangerekend, zonder dat de ware toedracht wordt uitgezocht, en zonder dat Hamas mede verantwoordelijk wordt gehouden voor het blootstellen van kinderen aan gevaar. In sentimentele reportages zien we de Palestijnen weer als de ultieme slachtoffers:
“Mijn dochter had geen wapens, ze was een verpleegkundige. Ze gaf veel om haar mensen”, zegt Sabreen. “Ik wilde haar zo graag zien een witte trouwjurk en niet in haar lijkwade.”
Bij Razans begrafenis waren gisteren duizenden mensen. Even daarvoor had haar vader het bebloede medische hesje van Razan laten zien aan cameraploegen. Uit de zakken haalde hij verband en gaas. “Dit waren haar wapens”, zei hij.
Pro-Israelische bloggers betwijfelen de toedracht en wijzen op nogal wat tegenstrijdigheden in wat Palestijnse bronnen en video’s tonen. Het leger zelf heeft beelden vrijgegeven waaruit blijkt dat het best lastig is om onderscheid te maken tussen een demonstrant met een witte jas aan en een echte verpleegster. Daarbij hebben de Palestijnen (lees: Hamas) in het verleden vaker misbruik gemaakt van medische symbolen en ziekenhuizen om bijvoorbeeld wapens of strijders te vervoeren of zich te verschuilen. Israel heeft gezegd het incident ter zullen onderzoeken, en een voorlopig resultaat laat zien dat ze niet bewust is doodgeschoten. Israelische soldaten bij het grenshek werden door Palestijnse militanten beschoten waarop de soldaten terugschoten, waarbij ze per ongeluk is getroffen.
Uiteraard verandert dit niks aan de mening van velen dat Israel zomaar in koelen bloede een arme lieve onbaatzuchtige verpleegster doodschiet. Er is inmiddels zelfs een open brief opgesteld aan minister Blok en ondertekend door diverse dokters en verpleegsters. Door continu te focussen op individueel leed zonder dit in de bredere kontekst te plaatsen van het conflict, de taktieken en doelen van Hamas en de strijd met Fatah, wordt dit gigantisch uitvergroot. Israel heeft uiteraard geen enkel belang bij het doodschieten van verpleegsters of kinderen, maar toch ontstaat zo een beeld van moedwillige agressie in plaats van een tragische misser zoals die er in iedere oorlog zijn.
De NAVO en het Amerikaanse leger hebben in Irak en Afghanistan per ongeluk ziekenhuizen en bruiloften geraakt met tientallen doden als gevolg; het kwam op tv, men was geschokt door het leed en hoe dit kon, daar werd vervolgens op zakelijke toon over gepraat met deskundigen, en daar bleef het bij. Geen demonstraties, brandbrieven, haatuitbarstingen etc. De slachtoffers werden niet uitvergroot en tot helden gemaakt, hun familie niet geïnterviewd en er werd niet beweerd dat men het opzettelijk deed.
Geschiedenislesje
NOS op 3 maakte het ook bont met een filmpje over de geschiedenis van Israel. Het moet allemaal kort en simpel, maar dit was wel erg triest. De Balfour verklaring wordt niet genoemd, men beweert dat de meeste Joden uit Oost Europa kwamen, dat het gebied ‘Palestina’ heette voor de stichting van Israel, dat er pas spanningen kwamen tussen Joden en Arabieren in het land toen na de Holocaust de overgebleven Joden naar Israel emigreerden, en dat Jeruzalem in het delingsplan verdeeld werd. De Arabische aanval na de stichting van Israel wordt evenmin vermeld, laat staan de vele gewelddadige rellen van Palestijnen en de collaboratie van de moefti van Jeruzalem met de nazi’s. Ook zouden de Joden slechts een staat in ‘Palestina’ willen omdat er een paar heilige plaatsen liggen, niet omdat het Joodse volk en hun religie ermee verbonden waren en er altijd Joden hadden gewoond. Kortom: vanwege de Holocaust kregen de Oost Europese Joden een staat in een al bewoond land. Dat moest wel tot problemen leiden. Aanvankelijk had NOS op 3 ook nog het Joodse en Arabische deel in het delingsplan verwisseld. Als dit de enige informatie is die je hebt over het ontstaan van Israel geeft dat een totaal vertekend beeld en breng je gemakkelijk sympathie op voor de Palestijnse demonstraties en woede.
Wieringaza
Geen wonder dat met dergelijke eenzijdige, suggestieve en onjuiste berichtgeving de emoties weer hoog oplopen en antisemitische uitlatingen niet van de lucht zijn. Bekende Nederlanders die geen tijd of zin hebben zich in de zaak te verdiepen geven hun ongezouten en onsmakelijke mening, zoals deze column van Tommy Wieringa waarin alle antizionistische clichés weer langskomen: Gaza is een openluchtgevangenis waar mensen levenslange straffen uitzitten; hij heeft het over de ‘vernietiging van meer dan 2000 Palestijnen’ in de Gaza oorlog van 2014. Is dat woord bewust gekozen omdat de Holocaust ook vaak wordt omschreven als de vernietiging van 6 miljoen Joden? Uiteraard doodde Israel deze onschuldige Palestijnen allemaal uit wreedheid en niet omdat ze raketten afschoten, tunnels groeven of aanslagen beraamden? En uiteraard heeft Israel van de Palestijnen helemaal niks te vrezen: “niet het bestaansrecht van de staat Israël is in het geding, maar dat van de gewone Palestijnen die zij gevangenhoudt. ‘Israël zou niet van vrede, stabiliteit of voorspoed mogen genieten terwijl wij hier zitten opgesloten als dieren in een kooi.’” Israel zou de Palestijnen als beesten behandelen en zelfs uitroeien, suggereert hij verder in een totaal onsmakelijke vergelijking met wat iemand ooit zei over Afrikanen in de binnenlanden van Congo.
En zo gaat hij nog even door. Ik heb bewondering voor mensen die het stuk uit konden lezen zonder te kokhalzen. Ik vraag me af in welk universum Wieringa, ongetwijfeld een begenadigd schrijver, rondzweeft. Wanneer welk land dan ook in een oorlog, waarbij het zelf wordt aangevallen, 2000 mensen van de vijand doodt (het waren er overigens minder; dit zijn de cijfers van Hamas. Israel kwam op 1100 a 1200 mensen, merendeels strijders), haalt men het niet in zijn hoofd dat met genocides te vergelijken en van vernietiging en uitroeiing te spreken. Maar als het om Israel gaat verliezen weldenkende en intelligente mensen weleens vaker hun verstand en gevoel voor verhoudingen. Iedere gedode Palestijn is een ‘bloedbad’ of op zijn minst een ‘meedogenloze moord in koelen bloede’. Grenscontroles zijn ‘illegale blokkades’ waarmee de bevolking in een ‘wurggreep’ wordt gehouden, en iedere weigering van machthebbers om sancties tegen Israel af te kondigen is gelijk aan steun voor het ‘meedogenloze Israëlische staatsterrorisme’. Het is taalgebruik dat steeds normaler wordt als het geweld tussen Israel en de Palestijnen oplaait; taalgebruik dat ophitst, haat oproept en iedereen die er anders over denkt wegzet als medeplichtig aan de meest vreselijke misdaden tegen de menselijkheid.
Speelse satire
Naast dit dieptepunt van Wieringa konden we nog genieten van een walgelijke persiflage op Toy van Netta Barzilai, winnares van het songfestival. Ook hier weer de meest groteske en idiote beweringen, maar hé, het is een persiflage (en hé, het was een column, dan hoort een beetje overdrijven erbij) en dan moet je het met de werkelijkheid niet te nauw nemen. Dus wordt beweerd dat wereldleiders uit Israels hand eten, dat het eeuwig feest en voor de fun en het spektakel wat bukraketten op de Palestijnen afvuurt, en trots is op hoe mooi het bommen kan gooien, en dat Israel met geld alles op kan lossen “wordt je feest door radikalen gecrasht? Open ambassades, zorg dat je casht, van je ching-a-ling etc. en je dollars een cent en je pecunia-ja!” Wat hiervan te denken? Dat vraagt ook het CIDI zich af, dat de tekst via twitter van aardig commentaar voorzag. Joden en geld, is de voordehand liggende conclusie, waar kennen we dat van?
Maar oh wee als je dat zegt, oh wee als je durft te beweren dat men hier misschien een grens over is gegaan, dat BNN/VARA en de Sanne Wallis de Show hier in hun enthousiasme in een val zijn getrapt. Oh wee als je het a-woord in de mond durft te nemen. Het is allemaal slechts kritiek op het Israelische beleid, en bovendien heel grappig. Net zo grappig als de cartoon van Collignon een paar weken eerder, waar ook alweer wordt gedaan alsof Israel feest viert door Palestijnen puur voor de fun neer te knallen.
Blinde vlek
En dan was er natuurlijk de obligate lijst van Nederlanders die tegen de blokkade van Gaza is (maar niet tegen Hamas dat daar al 12 jaar de Palestijnen onderdrukt) en de regering oproept om druk uit te oefenen op Israel om die te beëindigen. Hanna Luden vraagt zich dan ook vertwijfeld af waarom zoveel BN-ers Hamas steunen. Overigens las ik een paar dagen geleden dat president Abbas er bij Israel op heeft aangedrongen de blokkade van Gaza (die van die openluchtgevangenis en wurggreep) vooral niet te versoepelen. De PA zelf heeft er de afgelopen jaren actief aan bijgedragen, als sanctie tegen Hamas dat immers de PA indertijd uit Gaza heeft verdreven. Daarbij houdt Egypte hem evenzeer in stand. Maar om een of andere reden richt de woede van Wieringa en al die andere BN-ers zich nooit op de PA en Egypte, en nooit op Hamas, dat zoveel meer dan Israel verantwoordelijk is voor de misère in Gaza.
Deze blinde vlek blijft me verbazen. Je hoeft niet alle Israelische geweld goed te keuren, je kunt de nederzettingen en sommige retoriek van Netanyahu en Bennett verafschuwen, maar je kunt niet ontkennen dat Hamas met geweld strijdt voor het in handen krijgen van heel ‘Palestina’, dat het de eigen burgers onderdrukt en cynisch voor eigen doelen misbruikt. En dat zowel Hamas als Abbas er antisemitische ideeën op nahouden, en dat antizionisme en antisemitisme sowieso vaak best wel verstrengeld zijn en in elkaar overlopen, zoals blijkt uit de vele antisemitische reacties op internet wanneer het geweld oplaait. Zou je denken. Maar slimme, weldenkende mensen blijken dit alles dus bijzonder goed te kunnen ontkennen. En ermee weg te komen.
Ratna Pelle
