http://www.israel-palestina.info/actueel/2018/06/06/radikalisme-en-antisemitisme-van-abbas-en-hamas/
= IMO Blog =
Het is alweer even geleden, en waarschijnlijk allang vergeten op de redacties van kranten en het NOS journaal, en daarmee ook door het publiek. Daar draaide men de afgelopen weken overuren met reportages en artikelen over Israels 70steverjaardag en hoe het ‘buitensporige’ geweld van Israel haar 70ste verjaardag zou hebben overschaduwd, de verplaatsing van de Amerikaanse ambassade en het benadrukken hoe na 70 jaar toch vooral de vrede verder weg is dan ooit. Maar in een toespraak eind april liet president Abbas zich ongegeneerd antisemitisch uit.
Openlijker dan ooit (In verkapte vorm zei hij dergelijke dingen al vaker) schoof hij de schuld van de Holocaust en het antisemitisme in de schoenen van de Joden zelf. De Joden zouden uit zijn op geld en daarom worden gehaat. Ook zou Stalin een Jood zijn en Hitler zou de Joodse staat hebben geholpen door 60.000 rijke Joden naar Palestina te laten emigreren, met behoud van al hun rijkdommen. Daarom is Israel volgens Abbas een kolonialistische onderneming, gericht op het dienen van Westerse belangen in de regio, en heeft niks met een Joods verlangen naar Zion te maken. De Joden van nu zouden bovendien afstammen van de Khazaren en geen historische band hebben met het land en de Israelieten, en in de Arabische wereld zou geen antisemitisch geweld zijn voorgekomen.
Nadat zelfs de EU bij monde van Mogherini deze uitspraken veroordeelde, kwam Abbas een paar dagen later met een halfslachtig excuus. De VN Veiligheidsraad kwam niet tot een publieke veroordeling omdat tijdelijk lid Koeweit dat niet nodig achtte vanwege Abbas’ excuus. Abbas zei dat:
“If people were offended by my statement in front of the PNC, especially people of the Jewish faith, I apologize to them. I would like to assure everyone that it was not my intention to do so, and to reiterate my full respect for the Jewish faith as well as other monotheistic faiths..”
Ook noemde hij de Holocaust ‘de most heinous crime in history’, en uitte zijn medeleven met de slachtoffers. Hij veroordeelde antisemitisme in al zijn vormen en pleitte voor de tweestatenoplossing.
Volgens o.a. Elder of Ziyon was dit allemaal slechts voor de bühne en nam Abbas in feite niks terug. Van de ‘geschiedenisles’ die hij naar eigen zeggen gaf in zijn toespraak nam hij geen woord terug, hij stelde alleen dat die niet antisemitisch was en dat het hem speet als mensen dat wel zo hadden opgevat. In zijn verdraaide wereld zijn de Palestijnen de ware slachtoffers van de Holocaust; zij verloren er immers hun mooie Palestina door en werden verdreven in de Nakba. Zij zijn de eigenlijke Semieten en niet de Khazaarse Joden, en dus veroordeelt Abbas antisemitisme in al zijn vormen. Ook zijn pleidooi voor de tweestatenoplossing is onoprecht, omdat het niet om de erkenning van een Joodse staat gaat. Immers, de Joden zijn volgens Abbas geen volk maar een religie en hebben geen Midden-Oosterse wortels dus wat hebben ze er precies te zoeken?
Hoewel Elder of Ziyon soms nogal hard en cynisch kan overkomen vrees ik dat hij wat dit betreft gelijk heeft. Abbas heeft al deze zaken eerder gezegd; hij heeft de omvang van de Holocaust ontkend, beweerd dat deze vooral door de zionisten zelf was veroorzaakt, beweerd dat zionisme kolonialisme is en de Joden een religie en geen volk met nationale rechten zijn en al helemaal niet op Israel, de Joodse geschiedenis van het land en Jeruzalem ontkend, etc. Dus wat hij zei week hooguit af door de wat directere toon die hij dit keer aansloeg. Overigens waren ook de veroordelingen nogal halfslachtig en gingen maar over een klein deel van de toespraak.
Wanneer Abbas radikale dingen zegt wordt vaak gewezen op zijn strijd met Hamas dat ook steeds zulk soort uitspraken doet. Waarbij dat laatste in de media doorgaans geen aandacht krijgt, en ook de vraag wordt genegeerd of het niet vreemd is dat een volk dat zogenaamd vooral rust wil en graag in vrede met Israel wil leven, blijkbaar gepaaid moet worden met antisemitische uitspraken.
Onvreedzame protestmars
Maar deze speech is zoals gezegd allang vergeten en de aandacht weer gericht op Israels vermeende agressie, de inwoners van Gaza die geen kant op kunnen en de bezetting. Eindeloos ging het over de vele doden bij de demonstraties naar het grenshek en de bekende mensenrechtenorganisaties en de VN ‘Mensenrechtenraad’ veroordeelden Israel uiteraard, wat ook weer reden was voor extra media aandacht.
Opvallend in al die reportages en artikelen is dat veelal werd gesproken van demonstranten die worden doodgeschoten en de bloedbaden die Israel heeft aangericht, terwijl Hamas zelf heeft erkend dat de meeste doden aan Hamas gelieerde strijders waren. Het is bovendien duidelijk dat veel demonstranten gewapend waren, dat er explosieven werden gebruikt en dat men met geweld probeerde door het grenshek te breken. Men heeft honderden velden in Israel in brand gestoken met vliegers die de grens over zijn gevlogen met molotov cocktails. Er is op deze manier al behoorlijk wat schade aangericht (het zou al om 600 vliegers gaan waarvan 400 onderschept door Israel), en het had niet veel gescheeld of ook dorpen werden getroffen. Ik las hier onlangs voor het eerst een artikel over in de Volkskrant, waarbij gelijk ook een beeld werd opgeroepen van David die tegen Goliath strijdt: Palestijnen die met creativiteit en zelf geknutselde wapens zich verweren tegen het oppermachtige Israel. Precies het beeld dat de Palestijnen zo graag de wereld in sturen. Hamas leiders hebben zelf overigens duidelijk gemaakt dat het niet om vreedzame protesten gaat:
Zo zei Hamas leider Yahyar Sinwar: “We will take down the border and we will tear out their hearts from their bodies”. Hamas vindt, ook daar is men duidelijk over, dat heel Israel de Palestijnen toebehoort en dat men dat met geweld moet realiseren. Daar is men al zo’n 30 jaar mee bezig, en deze demonstraties zijn onderdeel van die strijd. Hamas leider Machmoud Al-Zahar zei in een interview met Al Jazeera: “Wanneer we het hebben over ‘vreedzaam verzet’ bedriegen we het publiek”. Maar dat vernemen we niet uit de reportages in kranten of tv. De New York Times liet één van de organisatoren van de ‘protestmars’ aan het woord:
This week, The Times published an op-ed by Ahmed Abu Artema, one of the organizers of the march. “We are intent on continuing our struggle until Israel recognizes our right to return to our homes and land from which we were expelled,” he writes, referring to homes and land within Israel’s original borders.
Er is dus niet veel twijfel mogelijk over de intenties van Hamas en de door haar opgetrommelde (en betaalde) demonstranten. Er is niks vreedzaams aan, en men is wel degelijk uit op vernietiging van Israel. Toch wordt juist dat keer op keer ontkend, net als Abbas’ radikalisme en antisemitisme, en gaat de media aandacht volledig naar Israelisch geweld en (zogenaamd) onschuldige Palestijnse slachtoffers.
Ratna Pelle
Geen opmerkingen:
Een reactie posten