Samenwerking Gretta Duisenberg met Moslimbroederschap bevestigd

Carel Brendel meldt op zijn weblog dat Stop de Bezetting de samenwerking met de Moslim Broederschap heeft bevestigd, door een artikel te plaatsen waarin die wordt vermeld. Eerder al had hij de nauwe samenwerking tussen Gretta Duisenberg, de Free Gaza beweging en de Moslim Broederschap aangetoond, onder andere via de Hamas fondsenwerver Abu Rashed, een van de Nederlandse deelnemers aan de vloot. In 2010 waren beiden kontaktpersoon voor een Nederlands hulpkonvooi naar Gaza. Beide hebben toen ook de Nederlandse ambassade in Cairo bezocht, aldus Brendel. Afgelopen jaar was de betrokkenheid van Abu Rashed aanleiding voor verschillende journalisten, waaronder de pro-Palestijnse Hasna El-Maroudi, om toch maar niet mee te varen.

Onlangs werd bekend dat Duisenberg actief is in de organisatie van de Global March to Jerusalem, en zij heeft verschillende voorbereidingsbijeenkomsten bijgewoond. Ook Hamas leiders zijn bij de mars betrokken. Zij heeft pro-Palestijnse actiegroepen opgeroepen om mee te doen met deze mars, maar het is de vraag of die er nog zin in hebben.

Gretta Duisenberg heeft zich herhaaldelijk antisemitisch uitgelaten, noemt antisemiet een geuzennaam en op de website van Stop de Bezetting werd de Holocaust geminimaliseerd en gepleit voor een even grote nakba gedenkplaats als Yad Vashem in Israel. Oftewel, de zogenaamde nakba is even erg als de Holocaust. Beide beweringen lijken inmiddels van de website verwijderd. Wel spreekt Stop de Bezetting zich expliciet uit voor de bevrijding van heel Palestina, tegen het bestaansrecht van Israel en tegen het zionisme. In het comité van aanbeveling zitten onder andere Marcel van Dam, Mohammed Rabbae en Thomas Lepeltak. Deze mensen steunen een organisatie die samenwerkt met de Moslim Broederschap en Hamas, en strijdt voor een einde aan de staat Israel en haar vervanging door een groot-Palestina.

Ratna

---------------

 

Stop de Bezetting meldt het zelf: Gretta Duisenberg werkt nauw samen met de Moslimbroederschap

http://www.carelbrendel.nl/2012/02/03/stop-de-bezetting-meldt-het-zelf-gretta-duisenberg-werkt-samen-met-de-moslimbroederschap/

Door Carel Brendel, 3 februari 2012

 

Sensationeel nieuws op de website van Stop de Bezetting. Daar werd gisteren in een bericht het volgende gemeld: Voorzitter Gretta Duisenberg van Stop de Bezetting (prominent voorvechtster van de Palestijnse zaak) werkt nauw samen met leiders van de Moslim Broederschap in Nederland. Met andere woorden: Gretta geeft het nu zelf toe op haar eigen site. In het artikel staan nog meer zaken die tot dusver aan de achterban van Stop de Bezetting werden onthouden. De organisatie van de hulpvloten voor Gaza (in 2010 en 2011) is nauw verbonden met de internationale Moslim Broederschap. Tenslotte: Zes van de twaalf ondertekenaars van een Europese steunverklaring voor de Global March to Jerusalem – een voor 30 maart geplande wereldwijde demonstratie tegen de Israëlische bezetting van Jeruzalem – zijn leiders van of nauw verbonden met de Moslimbroeders.

Het bericht is afkomstig van de Global Muslim Brotherhood Daily Report, een Amerikaanse website, die het nieuws rond deze tak van de politieke islam op de voet volgt. De organisatie van de mars op Jeruzalem kwam onlangs bijeen in Istanbul. Of Duisenberg hierbij aanwezig was, is nog onbekend. Wel woonde ze eerdere bijeenkomsten in Rome en Beirut bij.

 

Heeft een webmaster van Stop de Bezetting weer eens niet opgelet? Eerder nam de actiegroep van Gretta Duisenberg, Marcel van Dam, Thomas Lepeltak en Marjan Berk klakkeloos een antisemitisch getint epistel over met beweringen over de veronderstelde macht van de Joden in de Nederlandse media. Na de nodige publiciteit en een klacht van journalist Bas Paternotte bij het Meldpunt Discriminatie Internet werd het stukje verwijderd. Webmaster Inez moest het veld ruimen.

 

Overigens. Het door Stop de Bezetting overgenomen bericht klopt. Zo stond Duisenberg begin 2010 samen met de Hamas-fondsenwerver Amin Abou Rashed aan het hoofd van een Nederlands hulpkonvooi naar Gaza. Bij die gelegenheid bezocht het tweetal nog de Nederlandse ambassade in Cairo (zie de foto boven dit blog). De bemoeienissen van Abou Rashed met de laatste Gazavloot waren voor Nederlandse journalisten vorig jaar aanleiding om zich niet in te schepen op de Nederlands/Italiaanse boot.

 

Het openhartige inkijkje in de politieke achtergrond van de mars op Jeruzalem komt op een ongelukkig moment. Duisenberg stuurde deze week nog een oproep rond aan Nederlandse actiegroepen om mee te doen aan haar initiatief. Bij Stop de Bezetting kunnen eventuele deelnemers aan de Global March to Jerusalem nu nalezen met wie ze nog meer in zee gaan.

 

Ban Ki Moon krijgt warm onthaal in Gaza strook

 

Hoewel de VN behoorlijk sympathiek staat tegenover de Palestijnen en Israel fel bekritiseert, wordt VN personeel niet altijd even vriendelijk onthaald door hen. Elder of Ziyon wijst erop dat dit niet de eerste keer is dat er geweld wordt gebruikt tegen VN medewerkers. Ook de UNRWA heeft al vaker last gehad van Hamas aanhangers die vonden dat men nog niet eenzijdig genoeg was. Of, zoals iemand anders het verwoordde: de VN houdt van de Palestijnen, maar die liefde is niet altijd wederzijds. Wanneer Ban Ki-Moon op een dergelijke manier in Israel zou zijn ‘verwelkomd’ weet ik zeker dat het op het journaal was gekomen, in de Zap service van Pauw en Witteman en tal van andere programma’s. Maar het zijn de Palestijnen, en dan is alles begrijpelijk, nietwaar?

 

RP

---------

 

Gazans attack Ban Ki Moon's vehicle

 

From Ma'an:

 

 

Dozens of people threw shoes and stones at UN Secretary-General Ban Ki-moon's convoy as it entered the Gaza Strip on Thursday, Ma'an's correspondent said. 

No one was injured during the hostile welcome and the vehicles, which crossed into the Hamas-ruled territory from southern Israel, pushed through the crowd and sped away.

Ban is visiting the region to try to restart long-stalled Israeli-Palestinian peace talks.

Many of those who protested as the UN convoy passed were family members of Palestinians being held in Israeli prisons. They hit the vehicles with signs bearing slogans accusing Ban of bias towards Israel and of refusing to meet the relatives of Palestinian prisoners.

 

Who is Moon meeting in Gaza?

From WaPo:

In Gaza, he met with U.N. relief officials, aid groups and human rights organizations.

He also visited a U.N.-funded housing project in southern Gaza, where protesters held up signs saying, “We want to lift the siege on Gaza” — referring to Israeli restrictions on the entry and exit to and from Gaza of people and goods.

Ban’s visit was being heavily secured by Hamas security forces, but he will not be meeting with members of the Hamas government, who are widely shunned internationally over their refusal to renounce violence.

 

Islamic Jihad came out with a statement criticizing Moon, saying that Gazans don't need financial assistance or food, but rather someone to stand besides them. Given that UNRWA is a dedicated UN agency with a huge budget dedicated to only Palestinian Arabs, and that the UN has dedicated more time and resources to their problems than to any other people on Earth, this is a curious claim.

There is a long history of Palestinian Arabs attacking UN personnel; the first UNRWA report in 1950 mentions a few of them.

The Syrian office of the Agency, located in Damascus, was destroyed by explosives and a bomb was thrown at a truckload of workers in Lebanon. Threats of violence have been made against individual employees of the Agency.

The UN's criticism of these attacks has always been muted.

 

Israelische spoorlijn van Ashdod naar Eilat

 

Volgens de laatste opmerking onderaan, is de eerste reden voor de voorgestelde spoorlijn om passagiers (vooral toeristen) te vervoeren naar Eilat. Dat zou lekker zijn voor ons, want een interne vlucht zullen we niet snel nemen en met de bus ben je een halve dag onderweg.

Overigens zou het vliegveld van Eilat, nu midden in de stad (de vliegtuigen scheren laag over het strand, wat ook een attractie is) ook verplaatst worden. Beide investeringen samen lijken wat veel voor een niet oneindig aantal toeristen, of worden er grote groeimogelijkheden voorzien? Reclamespotjes voor Eilat verschijnen zelfs op de Nederlandse tv nu, terwijl we eerder al billboards voor Eilat in het straatbeeld zagen. De onrust in de Arabische wereld heeft het toerisme naar Egypte en andere Mediterrane landen doen kelderen, dus Israel kan een aantrekkelijk alternatief zijn.

 

Goederenvervoer per spoor van de Rode Zee naar de Middellandse Zee zou een alternatief kunnen bieden als het Suezkanaal overbelast raakt, maar ook als in Egypte een radikale regering zou besluiten het kanaal af te sluiten voor Israelische of andere schepen. In 1956 en 1967 heeft Egypte echter ook de Straat van Tiran geblokkeerd, en daarmee de toegang tot Eilat. Dit was de opmaat en casus belli voor de Sinai Campagne en de Zesdaagse Oorlog.

 

Wouter

____________

 

"Med-Red" rail link proposed

http://elderofziyon.blogspot.com/2012/01/med-red-rail-link-proposed.html

 

From Reuters:

Israel said on Sunday it plans to build a railway line linking its Red Sea and Mediterranean ports that could handle potential overflow from the Suez Canal on the freight route between Asia and Europe.

Prime Minister Benjamin Netanyahu told his cabinet the idea of ships dropping off goods in one port to be picked up by a second ship at the other, had stirred "great interest" from major exporters India and China.

The project has yet to receive final approval or secure funding. Israel has not issued any cargo volume projections for the proposed electrified railway that would run 350 km (220 miles) from Eilat, on the Red Sea, to Ashdod, on the Mediterranean some 30 km south of Tel Aviv.

"Laying this line thus has strategic importance, both national and international," Netanyahu said in public remarks at the opening of a cabinet discussion on the project.

Israeli officials rebuffed any suggestion the railway plan came in response to political turmoil in Egypt and the rise of Islamist parties, though Israel has quietly been preparing for the possible erosion of its landmark peace accord with the neighbouring Arab power.

One official told Reuters the railway was a safeguard against the Suez proving incapable of handling surging maritime trade. The canal handled 8 percent of global seaborne traffic in 2009, Egyptian authorities say.

"There is going to be a lot of pressure on the Suez, and the idea here is to find an insurance should the canal not be able to deal with the volume," the official said.

Asked if the Israeli project might bite into Egyptian revenues from tariffs to sail the Suez, the official said: "We do not in any way intend to do anything of the sort."

 

And the idea that Western-hating fanatics might be in sole control of on of the most important waterways in the world might have a wee bit to do with the calculation.

 

Oded Eran, a retired Israeli diplomat who is now senior research fellow at Tel Aviv University's Institute for National Security Studies, said global traders were increasingly looking at overland transport alternatives to sea routes.

"Going through Suez costs a lot of money in demurrage," he said, describing the time-consuming process of ships obtaining permission to enter the canal and transiting.

Israeli media projected the train line would cost around $2 billion to build. Its Transport Ministry said it was seeking a Chinese company to build it and estimated it would take up to five years to complete.

Israeli officials linked the project to wider efforts to vitalise Israel's southern desert regions, including a pipeline between Eilat and Ashdod which is envisaged will pump natural gas from Mediterranean platforms for export through the Red Sea.

 

Interestingly, Reuters completely ignored what Bibi said was the primary reason for the rail line - as a passenger line that would whisk tourists from Tel Aviv to Eilat in two hours. 

 

Nepfoto's van Israelische agressie tegen Palestijnen

 

Vanavond op facebook zag ik onderstaande foto opeens verschillende keren langskomen, met de uitleg erbij dat het fake is o.a. omdat het Israelische leger geen AK-47 geweren gebruikt. Zelf vond ik vooral het kind er niet echt uitzien alsof het wordt mishandeld en de vrouw ernaast niet alsof ze zijn moeder is en doodsangsten uitstaat. En dan al die mensen erachter op sandalen, die lijken ook niet echt in een heftige strijd met het Israelische leger te zijn verwikkeld. Toch circuleert de foto op internet en stond onder andere op een pro-Palestijnse facebookgroep.

De foto blijkt afkomstig van een straattheater in Bahrein in 2009. Ook Honest Reporting besteedde er vorig jaar al aandacht aan. 

 

Deze foto vind ik behoorlijk doorzichtig, maar er circuleren talloze van dergelijke fake foto’s op het internet, of foto’s uit andere landen worden onterecht gepresenteerd als Israelische agressie tegen Palestijnen. Zie deze blog met meer voorbeelden. Naast fake foto’s circuleren er ook talloze fake citaten van zionistische leiders. 

 

RP

----------- 

 

Fake photo of soldier stepping on girl goes viral (UPDATED)

 

YNet Hebrew notes that Facebook and other social media is awash with copies of this image, often with a caption claiming that this is an IDF soldier stepping on a Palestinian Arab girl:

YNet traced it back to a Twitter image from June, but that one was captioned as if it happened in Syria.

There are thousands of copies throughout the Internet.

Israeli site Tazpit noted it in June, and did some basic research:

The soldier in the photo appears to be holding a Kalashnikov AK47 which is not used by the Israeli army, but used often by the Palestinian police forces and terror organizations. The IDF is known for using M16 and M4 weapons, and its uniforms are different from the soldier's uniform that appears on the photo. 

The Israeli Governmental Advertising Agency told "Tazpit" earlier today: "the photo has been checked by the IDF Spokesperson and after investigating, it seems that the photo is not authentic and that the soldier is not Israeli. Unfortunately, the use of such photos is a known method, trying to harm Israel's image on the internet and is part of the social networks war of information".

I don't think it is from Syria. This looks completely staged. It might even have been some street theater.

Daled Amos discussed this photo last year.

(h/t Dan)

UPDATE: A funny spoof:

Pun/phrase untranslatable without a lot of explanation, sorry.

(h/t Kramerica)

UPDATE 2: Tweeter Michal found the originals - and as I suspected, they were done as street theater, apparently in Bahrain, in December 2009 during celebration of the holiday of the 9th of Muharram:

 

 

Naïeve westen hielp politieke islam in het zadel

 

Een goede analyse, waarin Timon Dias zich afvraagt waarom politici zo naief-positief naar de 'Arabische Lente' keken en de opkomst van groeperingen als de Moslim Broederschap over het hoofd zagen? Men had het dilemma moeten zien tussen enerzijds de goede zaak dat wrede dictators worden afgezet en anderzijds dat die waarschijnlijk worden vervangen door nieuwe vormen van onvrijheid en mogelijk dictaturen, die naar alle waarschijnlijkheid vijandiger zullen staan tegenover het westen.

 

Maar waar kwam de onwetendheid aan de zijde van westerse politici vandaan? Op een paar uitzonderingen na, is politiek een functie van de publieke opinie. Politici willen keuzes maken die goed vallen bij hun electoraat. Welke keuzes goed vallen, wordt grotendeels bepaald door de publieke opinie. En het is precies deze publieke opinie geweest, die door de publieke omroep overgeleverd werd aan de genade van geleerden als Bertus Hendriks. De oud-voorzitter van het Nederlands Palestina Komitee, is erg bedreven gebleken in het salonfähig maken van een politieke stroming die dat beslist niet verdient. Het was dan ook Hendriks die, al ware hij de spiritueel leider van de Moslimbroederschap Yusuf al-Qaradawi zelf, de boodschap van vrede en tolerantie van de Broederschap de wereld in hielp. Hoe moest argeloos Nederland nu weten dat de Moslimbroederschap een antidemocratische fundamentalistische organisatie was, wanneer geleerden als Hendriks op prime time televisie het tegenovergestelde beweren? 

 

Okay, maar waarom dan lieten de media Bertus Hendriks avond na avond aantreden en niet Afshin Ellian of andere kritischere experts? Het is net iets te simpel de media de schuld te geven van een eenzijdige publieke opinie en daarmee van naieve politici die dilemma's uit de weg gaan. Ik zelf denk dat bij velen de wens een beetje de vader van de gedachte was. Het leek ook gewoon te mooi om waar te zijn. Na de val van het Ijzeren Gordijn en de fluwelen revoluties in enkele voormalige Soviet-republieken, was nu de Arabische wereld aan de beurt. Eindelijk eiste men daar ook zijn rechten en vrijheid op, een jonge generatie stond op, die met behulp van sociale media de boel opschudde en zonder zelf enig geweld te gebruiken dictators naar huis stuurde. We houden nou eenmaal van sprookjes. 

 

Bertus Hendriks verwoordde wat velen van ons wilden horen. Niet omdat we anti-westers of anti-Israel zijn, maar gewoon omdat het een positief verhaal was dat bovendien goed past binnen de politiek correcte visie dat de Arabieren prima in staat zijn tot democratie, desnoods met een vleugje islam, en het tijd wordt dat door het westen in het zadel gehouden dictators eens oprotten.

 

Ik ben het met Dias eens dat de media hebben gefaald in het geven van een goed en reëel beeld van wat er gaande was, maar het was ook een verhaal dat er in ging als pap en dat hangt samen met een bredere dominante visie in de maatschappij waar journalisten nogal kritiekloos achteraan lopen. Het is opvallend dat minder 'politiek correcte media' hebben nagelaten dit beeld afdoende te weerspreken. Wat dat betreft is het nog wachten op een rechtse kwaliteitsomroep in plaats van de puber tv die we nu via POW news over ons heen krijgen. Of liever nog een medium dat los van links, rechts en politiek correct probeert te onderzoeken hoe dingen in elkaar zitten en wat er precies gaande is.

 

RP

----------   

'Naïeve westen hielp politieke islam in het zadel'

http://www.volkskrant.nl/vk/nl/3184/opinie/article/detail/3150022/2012/02/01/Naieve-westen-hielp-politieke-islam-in-het-zadel.dhtml

OPINIE - Timon Dias − 01/02/12, 17:02

Het Westen heeft met het verjagen van dictators als Mubarak ook de weg vrijgemaakt voor de politieke islam om de macht over te nemen. Met dank aan mensen als Midden-Oostendeskundige Bertus Hendriks, die de Moslimbroederschap te positief heeft afgeschilderd. Dat betoogt student Timon Dias.

De stemmen van de Egyptische parlementsverkiezingen zijn geteld, en driekwart van de zetels gaan naar islamitische partijen. Hiermee is in de regio een nieuw tijdperk aangebroken, maar ondanks de westerse steun aan de revoluties zijn de aanstaande machthebbers beslist niet westers gezind. 

De Moslimbroederschap en de Salafisten in Egypte hanteren een ideologie die expliciet anti-westers is. Zo is in islamistische kringen We shall conquer Romeeen breed onderschreven spreuk. Het betreft hier niet zozeer een gewapende verovering, maar een verovering middels zending en propaganda, ook bekend alsdawa. 

Dit is geen loos gezegde, maar een intentie die door de Moslimbroederschap gedetailleerd is uitgewerkt in wat in contraterrorisme kringen bekend staat alsThe Project. Dat is een document dat in november 2001 door de Zwitserse autoriteiten is ontdekt tijdens een inval. Het bevat een langetermijn strategie met 12 strategische punten voor de 'culturele invasie' van het Westen. 

Maar ondanks de intens anti-westerse houding van de Moslimbroederschap is het in feite het Westen, dat door Mubarak te laten vallen, de weg vrij heeft gemaakt voor deze partijen.

Dilemma
Bij de aanvang van de Arabische revoluties had de gehele westerse wereld zich dan ook met een verschrikkelijk dilemma geconfronteerd moeten zien. Het Westen moest namelijk kiezen tussen twee kwaden. Het ene kwaad betrof het vrij spel geven aan gewelddadige dictators die hun bevolking onderdrukken, verminken en vermoorden. Het andere kwaad zou zich voltrekken als het Westen zich tegen de dictators zou keren, omdat het hiermee de weg vrij zou maken voor stromingen die een vorm van politieke islam hanteren. 

Dit dilemma werd evenwel nooit genoemd door politici; het dilemma werd niet eens ervaren. Hoe kwam dit? 
Het is niet zo dat de signalen van de op handen zijnde overwinning van islamisten niet zichtbaar waren. Een oppervlakkige beschouwing van de politieke ontwikkeling in Egypte vanaf de jaren '30 maakt al duidelijk dat de Moslimbroederschap inmiddels is doorgedrongen tot bijna elk domein van het Egyptische openbare leven. Waar in de jaren vijftig vrijwel geen enkele studente een hoofddoek droeg, droegen vanaf de millenniumwisseling vrijwel alle studentes een hoofddoek. Dit is een direct resultaat geweest van de inspanningen van de Moslimbroederschap. Vanaf hun oprichting hebben zij talloze liefdadigheids- en ontwikkelingsprogramma's opgezet. Dit waren uitgebreide projecten die de (arme) bevolking voorzagen van onderwijs, gezondheidszorg en levensmiddelen. De hulpverlening was echter tegelijk een voertuig voor de islamisering van Egypte. En dit heeft bijzonder goed gewerkt. 

Dit islamitisch activisme had als gevolg dat de Moslimbroederschap over een zeer wijdverbreid netwerk en een hoge organisatiegraad is gaan beschikken. Geen enkele politieke stroming in de islamitische wereld kan tippen aan de organisatiegraad en financiële mogelijkheden van deze islamisten. Het is dan ook precies dit gegeven dat kenners van de 
regio overtuigden van een islamistische overwinning, in een post-dictatoriale periode. 

Nederlandse politici, met progressieven als PvdA'er Frans Timmermans voorop, weigerden evenwel in te zien dat islamisten de verkiezingen zouden winnen, of de implicaties hiervan te onderkennen. Op 20 december 2011 nog stelde Timmermans in een artikel: 'Altijd is er wel een excuus en steeds wordt de mantra herhaald dat 'Israël de enige democratie is in het Midden-Oosten'. Dat is absoluut waar, althans vooralsnog, want er dienen zich hopelijk meer democratieën aan in de komende jaren.'

Naïef
Het geloof in het ontstaan van een democratie is zeer naïef. De Moslimbroederschap toont nu interesse in democratie, omdat dit hun legitieme weg naar de macht is. Zodra deze macht geconsolideerd is, zal hun liefde voor democratie spoedig doven. 

Er waren ook genoeg politici die volhielden dat met name de Moslimbroederschap gematigd islamistisch was. Dit zou in hun ogen impliceren dat het een gewone democratische partij was, met wat religieuze trekjes. Net zoals de Nederlandse confessionele partijen. Dit is het gedachtegoed dat het Witte Huis onder Obama hanteert. Maar is een stroming werkelijk gematigd als zij een democratie niet middels een gewapende strijd, maar langs de democratische weg ongedaan willen maken? Is een politieke stroming gematigd als hun einddoel niet wezenlijk verschilt van gewelddadig islamitische stromingen?

De moslimbroederschap streeft naar een islamitische staat, gebaseerd op de sharia. In een dergelijke theocratie is geen plek voor democratie, laat staan voor tolerantie. De onverdraagzaamheid jegens de Kopten heeft zich al meerdere malen getoond; en de Jodenhaat lijkt op te bloeien. Het enige werkelijke verschil dat zich zal manifesteren na de revoluties, is dat een seculiere politiestaat transformeert in een theocratische politiestaat. De liberale Egyptenaren, die er absoluut zijn, verkeren in een weinig benijdbare situatie. 

Spiritueel leider
Maar waar kwam de onwetendheid aan de zijde van westerse politici vandaan? Op een paar uitzonderingen na, is politiek een functie van de publieke opinie. Politici willen keuzes maken die goed vallen bij hun electoraat. Welke keuzes goed vallen, wordt grotendeels bepaald door de publieke opinie. En het is precies deze publieke opinie geweest, die door de publieke omroep overgeleverd werd aan de genade van geleerden als Bertus Hendriks. De oud-voorzitter van het Nederlands Palestina Komitee, is erg bedreven gebleken in het salonfähig maken van een politieke stroming die dat beslist niet verdient. Het was dan ook Hendriks die, al ware hij de spiritueel leider van de Moslimbroederschap Yusuf al-Qaradawi zelf, de boodschap van vrede en tolerantie van de Broederschap de wereld in hielp. Hoe moest argeloos Nederland nu weten dat de Moslimbroederschap een antidemocratische fundamentalistische organisatie was, wanneer geleerden als Hendriks op prime time televisie het tegenovergestelde beweren? 

Het meest gehanteerde argument van Hendriks is het wijzen op interne diversiteit van de Broederschap. Maar het lijkt er op dat deze diversiteit zich op zijn best pas zal manifesteren als de islamisten de absolute macht hebben, want dat is een ondeelbaar doel van hun politieke stroming. En dan zijn de cosmetische interne meningsverschillen eigenlijk niet meer van belang. Ondertussen is de lijfspreuk van de Moslimbroederschap nog steeds: Allah is our objective. The Prophet is our leader. Qur'an is our law. Jihad is our way. Dying in the way of Allah is our highest hope. Tevens speelt mee dat Hendriks de Moslimbroederschap positiever taxeert dan de werkelijkheid rechtvaardigt, omdat zij hun weerzin jegens Israël gemeen hebben.

Ook stelt Hendriks dat Egypte waarschijnlijk eerder het Turkse dan het Iraanse politieke model zal volgen. Dit zou positief moeten klinken, maar Hendriks verzuimt aan te halen dat er in het Turkije onder islamistisch bewind meer journalisten gevangen zitten dan waar dan ook. 

De Arabische revoluties had het Westen moeten confronteren met een haast onmogelijke vraag: moeten wij afzien van het bevorderen van democratie in Noord -Afrika, als wij weten dat dit vijandige staten oplevert in onze achtertuin? Er zal geen politicus zijn die deze vraagt durft te beantwoorden. Wellicht is dat ook een reden dat het dilemma niet (openlijk) ervaren werd. 

Ook een te weinig genoemde, maar zeer significante kanttekening is dat de tot nu toe gevallen dictators, Ben Ali en Mubarak niet verwikkeld waren in een culturele dan wel terroristische strijd tegen de westerse beschaving. Had het Westen zich inderdaad moeten schamen als het had gekozen voor de minste van twee kwaden, namelijk: een seculiere dictator die geen culturele strijd tegen de westerse beschaving voert? Is het werkelijk een schande als het Westen had gekozen voor een voorspelbare, seculiere en westers gezinde dictatuur, in plaats van voor een vijandige, theocratische en anti-westerse dictatuur? 

Onvermogen
Tijdens een diner in 1952, na het toetreden van Turkije tot de NAVO, werd een Turkse generaal gevraagd hoe zich voelde over zijn nieuwe Amerikaanse bondgenoot. De generaal zei: 'The problem with having the Americans as your allies is you never know when they'll turn round and stab themselves in the back.' Het afserveren van Mubarak en gedogen van de Moslimbroederschap door Amerika, illustreert dat hij een valide punt had.

Tijdens de Arabische revoluties heeft het Westen misschien één voordeel weten te behalen: in de toekomst mag het Westen zijn onvermogen om gebeurtenissen in deze regio te voorspellen, maskeren als de boodschap dat zij mensenrechten bovengeschikt achtten aan hun eigenbelang. Bravo.

Een klein  lichtpuntje is wellicht dat de Arabische revoluties toch een hoopvolle cyclus in gang hebben gezet. In Iran werd in 1979 een seculiere dictator afgezet. Deze revolutie leidde tot een theocratie onder het regime van de Ayatollahs. Sinds 2009 keerde de Iraanse bevolking zich (openlijk) tegen het theocratische regime en eiste vrijheid en eerlijke verkiezingen. Het Iraanse volk heeft zich ontdaan van een seculiere dictator en wil zich nu ontdoen van een theocratische dictatuur. Wat rest er na geleden te hebben onder beide vormen van dictatuur? Wellicht iets dat werkelijk op vrijheid en democratie lijkt. 

Het is niet ondenkbaar dat deze cyclus zich ook zal herhalen in de Arabische wereld. Misschien dat er zich in de Arabische wereld over 30 jaar een revolutie voltrekt die met recht een Arabische lente genoemd kan worden, namelijk gericht tegen de dan heersende theocraten. Op dat moment zullen ook de Arabieren hebben geleden onder zowel een seculier als een theocratisch dictatuur, wellicht resteert dan de vrijheid.  

^{Timon Dias is student psychologie en islamologie aan de Universiteit Leiden en auteur op www.huisvanafgevaardigden.nl.}

 

Jimmy Carter over Iran

 

Jimmy Carter, een van The Elders, de Wijzen der Aarde, meent dat het niet zo erg is als Iran kernwapens heeft, want Israel heeft er meer dus wat is het probleem? Met deze woorden bewijst hij natuurlijk eens te meer weinig van Iran en de Iraanse dreiging te begrijpen, maar dat wisten we eigenlijk al. Eerder heeft hij beweerd dat met Hamas prima te praten is en natuurlijk ligt het Midden-Oosten conflict alleen aan Israel.

Carter suggereert verder dat je de Iraanse leiders wel kunt geloven wanneer ze zeggen niet aan een kernwapen te werken.

A regime that has been found to lie about everything else -- its leaders claimed there were no nuclear enrichment facilities, that there were no homosexuals in the country, that its women were the freest in the world, that the Holocaust never took place, and that its 2009 elections were transparent -- is actually given the benefit of the doubt by the former president.

Het vreemde is, dat sommige mensen met dit soort onzin zo goed wegkomen. Niemand lijkt het te deren dat ze er niks van snappen, en, oneerbiedig uitgedrukt, uit hun nek lullen. 

 

RP

-----------

 

David Harris

Executive Director, AJC, and Senior Associate, St. Antony's College, Oxford (2009-11)

  

 

Jimmy Carter Does It Again

http://www.huffingtonpost.com/david-harris/jimmy-carter-iran_b_1240788.html

Posted: 01/30/2012 9:43 am

 

When it comes to the Middle East, the former president never ceases to amaze.

In an interview published in Time, he was asked: "What do you think it means that Iran seems to have its first nuclear fuel rod?"

His complete answer:

Well, of course, the religious leaders of Iran have sworn on their word of honor that they're not going to manufacture nuclear weapons. If they are lying, then I don't see that as a major catastrophe because they'll only have one or two military weapons. Israel probably has 300 or so.

There you have it. In 51 words, Carter demonstrates convincingly why he should stay out of the business of Iran analysis.

Not that he was much better at it while in the White House.

Remember his famous expression of confidence in the Shah -- "an island of stability" -- when one year later the Iranian leader was ousted and had to flee the country?

And the catastrophic U.S. attempt, under Carter, to free the 52 American hostages taken by the Shah's successors, that failed for the lack of a working helicopter?

And the fact that those hostages languished in Iranian hands for 444 days, only to be released the very first day Carter's successor, Ronald Reagan, took office?

Carter did not understand Iran then. Judging by the Time interview, he still doesn't.

First, how could any serious observer begin a response by mentioning that "the religious leaders of Iran have sworn on their word of honor that they're not going to manufacture nuclear weapons"?

Of what possible relevance is such a comment, other than to suggest that Carter may actually give it credence?

A regime that has been found to lie about everything else -- its leaders claimed there were no nuclear enrichment facilities, that there were no homosexuals in the country, that its women were the freest in the world, that the Holocaust never took place, and that its 2009 elections were transparent -- is actually given the benefit of the doubt by the former president.

He begins the next sentence with the phrase, "If they are lying."

Again, he himself isn't sure.

Perhaps he thinks, in contradistinction to the International Atomic Energy Agency, UN Security Council, Obama administration, European and Gulf leaders, and Israel, that all the Iranian leaders really want is peaceful nuclear energy, nothing more.

And then comes the clincher. Even if the Iranians by some chance are lying, he said, "then I don't see that as a major catastrophe because they'll only have one or two military weapons."

How could anyone possibly know how many bombs Iran might build, if left unchecked? This year, it might be one or two; next year, ten or twenty; and so on.

Second, at the end of the day, the real issue is not how many bombs Iran would have, but the very fact that it possessed the weapon.

That would change everything in its relations with its neighbors and beyond.

Iran would derive incalculable power and confidence from the mere fact that it crossed the line. Going forward, all other countries would have to factor the nuclear element into their dealings with Tehran -- and, it should be added, with such allies as Syria, and such non-governmental partners as Hamas and Hezbollah.

Third, one of the most ominous changes could well be a new arms race in the region, already the most volatile in the world.

What countries might, in response, move towards nuclear-weapons programs of their own, driven by fear (think Saudi Arabia) or "prestige" (think Turkey)?

Then the risk of catastrophe by design, miscalculation, or accident goes up exponentially.

So, too, does the chance of a further spread of the weapons. Remember A.Q. Khan, the Pakistani scientist who ran the Walmart of nuclear-weapons technology?

Impossible to conceive of Venezuelan President Hugo Chavez seeking nuclear help from his Iranian friends to achieve the same position in Latin America that Iran aspires to in its neighborhood? Not in my book.

Fourth, Carter should go back and read the words of Hashemi Rafsanjani, the former Iranian president, who said: "[T]he use of even one nuclear bomb inside Israel would destroy everything."

For Carter to imply that Israel is safe and secure from Iranian nuclear designs by dint of having more bombs is, well, naïve, all the more when Iran's defining eschatology is added to the picture. If religious fervor should trump rational behavior in Tehran, all bets are off.

And finally, Carter once again displays his misreading of Israel, something he has regrettably made a habit of in recent years and also, incidentally, on vivid display in the same Time interview.

Israel still lives with the shadow of the Holocaust. How could it not?

A leader set forth a plan to establish a 1,000-year Reich and destroy the Jewish people. Few took him seriously. Indeed, there were those at the time -- all titled, confident and credentialed -- who sounded very much like Carter in his assessment of present-day Iran.

They were dead wrong, and the world paid a horrific price for failing to grasp Hitler's intentions earlier.

Of one thing we can be certain: Israel will not place its trust in Carter's reading of Iran. Nor should anyone else.

For more information, visit ajc.org/iran.

 

Als waarnemer ogen en stem van verdrukte Palestijnen (Friesch Dagblad)

 

Onderstaande brief werd 31 januari in het Friesch Dagblad gepubliceerd.

Een langere versie staat op IPI Blog: Als waarnemer ogen en stem van verdrukte Palestijnen

 

_______________

Als waarnemer ogen en stem van verdrukte Palestijnen

Op dinsdag 24 januari is in het Friesch Dagblad een interview gepubliceerd waarin Wim Minnaard zijn visie als waarnemer van verdrukte Palestijnen te kennen geeft. Minnaard verblijft sinds november vorig jaar als vrijwilliger voor een project van de Wereldraad van Kerken op de Westelijke Jordaanoever en houdt zich daar vooral bezig met de situatie van de mensenrechten.

Het interview laat weer het bekende beeld zien van de oppermachtige onderdrukker Israël tegenover machteloze inwoners van de Westbank. Bovendien worden de waarnemingen vrijwel alleen vanuit Palestijns perspectief bekeken. Er wordt in het vraaggesprek expliciet genoemd dat er sprake is van een voortdurende bezetting van Palestijnse gebieden. Juridisch gezien echter is de status van bezetting van de Palestijnse gebieden onduidelijk en daarom moet die in onderhandelingen worden vastgesteld. Bovendien werd in de zomer van 2005 de Gazastrook ontruimd en kreeg de Westelijke Jordaanoever na de Oslo-akkoorden in 1994 in bepaalde gebieden een beperkte autonomie. Minnaard vindt het van het grootste belang dat er naar de Palestijnen wordt geluisterd. Dat is niet meer relevant. Al tientallen jaren wordt er mondiaal heel veel aandacht geschonken aan de Palestijnen en hun positie, waarbij tegelijk aan de belangen van Israël voorbij wordt gegaan. Minnaard heeft als waarnemer gezien dat er bijvoorbeeld huizen werden verwoest. Deze zijn vaak illegaal gebouwd en een ieder die zonder bouwvergunning in de C gebieden bouwt, loopt het risico dat zijn bouwsel moet worden afgebroken. Bovendien is in de praktijk gebleken dat de Israëlische autoriteiten de Arabische illegale bouw minder aanpakken dan de illegale bouw nabij de Joodse dorpen en steden. 

De aanvallen van Kolonisten op onschuldige Palestijnse burgers moeten uiteraard worden afgekeurd maar er wordt voorbij gegaan aan de afschuwelijke moord in Itamar waar Palestijnse terroristen vijf onschuldige burgers, waaronder een baby van vier maanden, met messteken om het leven hebben gebracht. Opvallend is dat aan het eind van het interview het begrip 'oecumenische betrokkenheid' wordt aangehaald. Oecumene is de beweging die verbroedering van de hele wereld nastreeft. Daar hoort Israël zeker ook bij. Waarnemingen die geen oog hebben voor de Israëlische kant van het conflict kunnen daarom niet onder de noemer 'oecumenische betrokkenheid' worden geplaatst.

Tjalling Tjalsma

 

Israelisch landbezit in Syrië?

 

The JNF also owns land beyond the borders of Israel: a few thousand dunams in the Gaza Strip, which is currently under the control of the Palestinian Authority (PA) and broad tracts of land and in Areas A and B in Judea and Samaria, which are also controlled by the PA. The Deheisheh refugee camp, for example, is situated entirely on land owned by the JNF. The JNF owns 53,000 dunams of land in Syria in a region located about 30 kilometers south of Damascus. These lands are registered in the name of the JNF in the Syrian land registry. Additional tracts of land owned by the JNF are located in Jordan, mainly in the area of Naharayim that was transferred to Jordan following the peace accords. These lands are registered in the JNF's name in the Jordanian land registry. All the land was purchased by the JNF before the demarcation of borders recognized today. 

 

 

Zouden de Israeli's niet ook in Jordanië nog wat land bezitten? Nog te zwijgen van alle bezittingen die Joden hebben achtergelaten in de Arabische landen waaruit ze na de stichting van Israel verdreven zijn. Dat heet meer te zijn dan de Palestijnse Arabieren kwijt raakten.

 

Wouter

______________

 

New map of Jewish land holdings in Syria

http://elderofziyon.blogspot.com/2012/01/new-map-of-jewish-land-holdings-in.html  

 

In December, I wrote about the little-known fact that the Jewish National Fund owns some 53 square kilometers of land in Syria. I showed a map of some of their holdings made in the 1930s: 

 

Now, Guy Bechor writes (in Hebrew) many fascinating details on this story, about how a member of Hovevei Zion named David Rosenberg encouraged the purchase of land in the Hauran and tried to get Jews to settle there. Some did, in various settlements with names like Tiferet Binyamin and Nachalat Moshe. The settlements were attacked by Arabs and the Turks disallowed any further Jews from moving in, which doomed the enterprise.

The land was owned by the Palestine Jewish Colonization Association (PICA), which  gave the lands to the JNF in the 1950s.

Here are his maps:

 

 

Bechor also shows a Hebrew poster for a tour to visit these lands in the summer of 1935 - since there were no fences along the borders, Jews could just take a trip to Syria to visit historic Jewish lands in the Golan and Hauran. 

 

He goes on to show that in the 1940s, Syria simply confiscated much of the PICA-owned lands. Bechor estimates that between the Golan and Hauran, the JNF owns some 100,000 dunam (100 square km.)

 

 

The Jewish National Fund owns 53 square km of land - in Syria

http://elderofziyon.blogspot.com/2011/12/jewish-national-fund-owns-53-square-km.html 

 

The Matson Collection of old photos from Palestine includes this interesting one, a photograph of a map, entitled "Map. Extent of Jewish landholdings, issued by Jewish Natl. [i.e., National] Foundation, Jerusalem", taken between 1934 and 1939: 

 

You can see some areas that are outside Israel's current borders that are highlighted as well.

Blowing the image up, we can see details:

With a little research I found this article from Globes in 2000:

 

"Globes" has further learned that the documentation proving JNF ownership of 53,000 dunams on the Golan Heights deep inside Syria were submitted to Prime Minister Ehud Barak for presentation at the negotiations with Syria.

JNF chairman Shlomo Gravitz today confirmed that JNF owns 5,000 on the Golan Heights, and another 53,000 dunam deep inside Syria. He said, "It's important that the public be aware that there are lands on the Golan Heights and in Syria that belong to the Jewish nation, not to Syria. We transferred the material to the Prime Minister for use during the negotiations."

 

Also, this 2001 paper on the JNF says:

 

The JNF also owns land beyond the borders of Israel: a few thousand dunams in the Gaza Strip, which is currently under the control of the Palestinian Authority (PA) and broad tracts of land and in Areas A and B in Judea and Samaria, which are also controlled by the PA. The Deheisheh refugee camp, for example, is situated entirely on land owned by the JNF. The JNF owns 53,000 dunams of land in Syria in a region located about 30 kilometers south of Damascus. These lands are registered in the name of the JNF in the Syrian land registry.Additional tracts of land owned by the JNF are located in Jordan, mainly in the area of Naharayim that was transferred to Jordan following the peace accords. These lands are registered in the JNF's name in the Jordanian land registry. All the land was purchased by the JNF before the demarcation of borders recognized today.

Interesting!

I wonder how many Syrians know they are living on land belonging to the Jewish National Fund.