donderdag 27 september 2018

IMO Blog: Brits Labour, links en de antizionisme strijd

 

 

http://www.israel-palestina.info/actueel/2018/09/27/brits-labour-links-en-de-antizionisme-strijd/

 

= IMO Blog = 

(vervolg van: Corbyn en het antisemitisme in Labour)

Het is extreem kwalijk en verontrustend dat juist links hier vaak bij betrokken is en deze mensen vaak verbonden zijn met linkse partijen en clubs. Mensen die beweren op te komen voor de zwakkere medemens en tegen racisme en uitsluiting zijn, sluiten Joden die zich met Israel verbonden voelen uit. Zo is de Kristallnachtherdenking in Amsterdam jarenlang gekaapt door organisaties met extreme banden en extreme denkbeelden waarin voor Israel geen plaats is en zowat iedereen die dat ook vindt welkom is. Bij ons zijn het vooral radikaal linkse clubs die zich hieraan bezondigen, in Engeland is het antizionisme en antisemitisme diep doorgedrongen in de Labour partij. De vraag is hoe linkse waarden als solidariteit, gelijke kansen en opkomen voor de zwakkere tot dergelijke excessen kunnen leiden, en ook waarom dit niet eerder wordt onderkend en daadkrachtig opgetreden.

Een reden daarvan is dat, zoals in een artikel in The Forward goed geformuleerd, racisme op een bepaalde manier tegengesteld is aan antisemitisme:

While both ultimately derive from xenophobia, regular racism comes from white people believing they are superior to people of color. But the hatred of Jews stems from the belief that Jews are a cabal with supernatural powers; in other words, it stems from the models of thought that produce conspiracy theories. Where the white racist regards blacks as inferior, the anti-Semite imagines that Jews have preternatural power to afflict humankind.

This is also why the left is blind to anti-Semitism. Anti-Semitism differs from most forms of racism in that it purports to “punch up” against a secret society of oppressors, which has the side effect of making it easy to disguise as a politics of emancipation. If Jews have power, then punching up at Jews is a form of speaking truth to power — a form of speech of which the left is currently enamored.

In other words, it is because anti-Semitism pretends to strike at power that the left cannot see it, and is doomed to erase — and even reproduce — its tropes.

Dit zie je ook heel duidelijk in antisemitisme dat gepaard gaat met antizionisme: de machtige zionistische lobby die samenspant met andere reactionaire krachten en een racistisch en onderdrukkend land vertegenwoordigt. De antizionisten vechten tegen de macht, niet tegen een land waar Joden wonen en vrij zijn van het antisemitisme dat ze overal elders tegenkomen. Omdat Joden als machtig worden gezien en als deel van het onderdrukkende systeem, worden hun klachten over discriminatie en nare bejegening vaak niet serieus genomen door links.

Waar men bij andere minderheden die last hebben van vooroordelen en foute behandeling vindt dat juist naar de gediscrimineerde groep geluisterd moet worden, wordt bij Joden hun beleving vaak juist in twijfel getrokken. Wanneer zij klagen over antisemitisme wordt vaak gezegd dat zij dit alleen maar zeggen om legitieme kritiek op Israel te pareren en in een kwaad daglicht te stellen. Ze moeten niet zeuren en zelf dit beleid meer hekelen, is dan de reactie. Ook in Labour is dat veel gebeurd. In een bijdrage van David Hirsch voor de Labour partij schrijft hij:

Jews may have good reason for raising the issue of antisemitism, as black people have for raising the issue of racism and as women do for raising the issue of sexism. Indeed if people who have a long and intense memory of antisemitism racism or sexism occasionally recognise something as threatening which others may judge is not, the authentic Labour way is to relate with empathy rather than with defensive or aggressive accusations of bad faith.

Hij legt ook helder uit waarom antizionisme zo dichtbij antisemitisme ligt.

It is a worldview which has a tendency to position the Jewish state as being central to all that is wrong with the world. Antizionism also has a tendency to position Jewish people, anyway those who refuse to identify as antizionist, as central to all that is wrong with the world. Everything bad that happens in Israel is constructed, within this ideology, as the necessary result of the supposedly racist essence of Zionism. The aspiration to dismantle the state of Israel, against the will of its citizens, leaving them defenceless against military and political forces which threaten their lives, is part of the antisemitism problem.

Antizionisme is zoveel meer dan protest tegen bepaald beleid of maatregelen in Israel, en het is ook meer dan zeggen dat historisch gezien het wellicht beter was geweest als Israel niet was gesticht. Het is actief verzet tegen een enkel land, een land dat niet uitzonderlijk slecht scoort qua mensenrechten en waar geen excessen plaatsvinden of bijzondere wreedheden of bijzonder veel doden vallen. De enorme focus op Israel is alleen te begrijpen in combinatie met het idee dat de Joden onevenredig veel macht en invloed hebben en zo achter de schermen een kwalijke rol spelen. Natuurlijk spelen ook andere factoren een rol, zoals de heilige plaatsen van christenen en moslims die er staan en hun geschiedenis in het land. Maar dat geldt ook voor andere landen in het Midden-Oosten waarop de focus minder is gericht.

Hirsch schrijft ook: “Empirically it is demonstrable that where antizionism and the boycott campaign take hold, antisemitic discourse, exclusions and bullying follow”, en dat daar niet tegen wordt opgetreden en soms zelfs openlijk gesteund. Rabbi Sacks sprak half september 2018 over het antisemitisme binnen Labour en zei o.a.:

Antisemitism is the hardest of all hatreds to defeat because, like a virus, it mutates, but one thing stays the same. Jews, whether as a religion or a race or as the State of Israel, are made the scapegoat for problems for which all sides are responsible. That is how the road to tragedy begins.

Antisemitism, or any hate, become dangerous when three things happen. First: when it moves from the fringes of politics to a mainstream party and its leadership. Second: when the party sees that its popularity with the general public is not harmed thereby. And three: when those who stand up and protest are vilified and abused for doing so. All three factors exist in Britain now. I never thought I would see this in my lifetime. That is why I cannot stay silent. For it is not only Jews who are at risk. So too is our humanity.

Hoewel antisemitisme verandert en zich aanpast aan de tijd en omstandigheden, zit er altijd een element van vals toegekende macht in. Machtigen die dat in werkelijkheid niet zijn – het is een ideale manier om tegen een bepaalde groep op te hitsen zonder dat die zich kan verweren. Israel heeft natuurlijk wel degelijk een zekere macht, al wordt die door antizionisten schromelijk overschat.

Terug naar de blinde vlek van links. Door het element macht zo centraal te stellen kan het gebeuren dat men een relatief vrij en democratisch land wil opheffen en geen problemen heeft met landen waar reactionaire mullah’s of sheiks aan de macht zijn. Macht is echter niet per definitie verkeerd, en bevrijdingsbewegingen of zij die zich zo noemen zijn niet per definitie goed. Hoe vaak is het al voorgekomen dat dergelijke bewegingen aanvankelijk kritiekloos werden gesteund door delen van links, om uiteindelijk schoorvoetend te moeten erkennen dat ook zij mensenrechten schenden en weinig ruimte laten voor andersdenkenden, zodra ze daartoe de macht hebben verworven? Links moet stoppen zich zo makkelijk te identificeren met hen die zichzelf als bevrijders portretteren die tegen hogere machten strijden. En inzien dat Joden ondanks het ontbreken van sommige gangbare kenmerken van onderdrukte minderheden (andere huidskleur of andere uiterlijke kenmerken, niet-Westerse achtergrond, gebrekkige integratie, zwakke sociaal-economische positie, soms anti-Westerse of tenminste kritische ideeën over de maatschappij) wel degelijk een kwetsbare minderheid zijn.

Ratna Pelle

 

IMO Blog: Corbyn en het antisemitisme in Labour

 

 

http://www.israel-palestina.info/actueel/2018/09/27/corbyn-en-het-antisemitisme-in-labour/

 

= IMO Blog =

Het tempo waarin we nieuwe onthullingen lezen over dubieuze uitspraken van Labour leider Jeremy Corbyn, of dubieuze daden, of dubieuze vrienden, lijkt wat te zijn afgenomen sinds de zomer. Maar twee weken terug was het nog raak toen een belangrijke vakbondsleider ontkende dat er een probleem is met antisemitisme in de Labourpartij en Israel de schuld gaf van alle commotie. Hij is geen complotdenker zo zegt hij zelf, maar het is allemaal een grote afleidingsmaneuver van Israel om de aandacht af te leiden van de werkelijke problemen – de onderdrukking van de Palestijnen etc.

De zojuist afgelopen driedaagse partijconferentie van Labour leverde weer krasse uitspraken en boycotmoties tegen Israel op van Corbyn en de zijnen. Hoewel Corbyn zich tegen antisemitisme uitsprak, waren Joodse organisaties niet onder de indruk, en een pro-Israel activist diende zelfs een aanklacht in tegen Corbyn vanwege schofferende uitspraken over hem. De omstreden pro-Palestijnse activist Miko Peled (die Holocaust ontkenning een kwestie van vrije meningsuiting vindt, zie verderop) pronkte juist op Twitter met een foto van Peled met Corbyn.

Even voor de duidelijkheid: het aantal incidenten en de aard ervan laten geen ruimte voor ontkenning of verschillende interpretaties. Ging het de afgelopen jaren vooral over de zachte aanpak van antisemitisme binnen de Labour partij door Corbyn, de afgelopen maanden stond hijzelf steeds meer centraal. In een artikel in het NIW staat een lange lijst van dubieuze zaken: zijn kontakten met extreme en antisemitische figuren zoals de Palestijnse sjeik Raed Salah, berucht vanwege zijn uitspraken over Joden die 'het bloed van kinderen gebruiken om matses mee te bakken'. Zijn lidmaatschap van facebookgroepen waarin allerlei antisemitische complottheorieën werden verspreid, zijn jarenlange vriendschappelijke relatie met Holocaustontkenner Paul Eisen, die in 2008 een essay schreef getiteld 'Mijn leven als Holocaustontkenner'. Of Gill Kaash, een voormalig Labourlid dat vindt dat de Holocaust 'nader onderzocht moet worden om de waarheid boven tafel te krijgen') en vorig jaar zei dat er geen bewijzen zijn voor de gaskamers.

Ook heeft Corbyn meermaals zijn steun aan terreurorganisaties betuigd, en noemde Hamas en Hezbollah zijn vrienden. In 2012 liep hij mee in de 'Al-Quds Mars' waar met Hezbollahvlaggen werd gezwaaid en werd opgeroepen tot een nieuwe intifada. Hij heeft Israel meermaals met de nazi's vergeleken, en vergeleek bijvoorbeeld in 2010 de blokkade van Gaza met 'het beleg van Leningrad en Stalingrad'. Een paar jaar later vergeleek hij Gaza met de bezetting van Europese landen door de nazi's. Ook in 2010 speecht Corbyn tijdens de bruiloft van Husan Zomlot, een PLO-ocial die in 2014 tegen de BBC zei dat Israël de Holocaust had 'verzonnen'.

En toen doken beelden op van Corbyn op de Palestijnse ambassade in Tunis, waar hij aanwezig bleek bij de herdenking van de terroristen die medeverantwoordelijk waren voor de aanslag op de Israelische atleten in München in 1972. Hij stond met een krans in zijn hand bij hun graven en bad met de Palestijnen op islamitische wijze. In 2013 sprak hij op een door Hamas gepromote conferentie waar diverse aan Hamas gelieerde mensen, bekende antisemieten en complotdenkers aanwezig waren. Hij zei daar: '[British Zionists] clearly have two problems. One is they don't want to study history, and secondly, having lived in this country for a very long time, probably all their lives, they don't understand English irony either.' De conferentie was georganiseerd door het Palestine Return Centre (PRC), dat volgens de Daily Mail nauwe banden heeft met zowel Hamas als Corbyn. In 2009 nodigde men de Hongaarse fascist en parlementslid van Jobbik Krisztina Morvai uit. Op de conferentie in 2013 sprak ook Ibrahim Hewitt, die in 1994 een pamflet schreef waarin hij homoseksualiteit een grote zonde noemde, een pamflet dat 10 jaar later opnieuw uitkwam. Corbyn noemde hem een hele goede vriend. Een andere spreker was Stephen Sizer, die beweerde dat Israel achter de aanslagen op de Twin Towers zat. Corbyn verdedigde hem en zei dat hij het doelwit was van een Israelische lastercampagne.

Dan was er nog de muurschildering, waarop te zien is hoe een groep Joodse bankiers met haakneuzen en grimmige koppen monopolie spelen op de ruggen van arme mensen. De schildering werd verwijderd op last van het stadsdeelraadbestuur, maar Corbyn verdedigde de kunstenaar die zich daarover had beklaagd. En zijn goede kontakten met het Iraanse Press tv, waar hij in 2011 over de 'bias' van de BBC klaagde, omdat men beweerde dat Israel bestaansrecht had.

Naast zijn eigen daden en woorden is er veel kritiek op zijn omgang met antisemitisme binnen de partij. Oud-burgemeester van Londen Livingstone werd weliswaar geschorst nadat hij had gezegd dat Adolf Hitler 'het zionisme steunde voordat hij gek werd en zes miljoen joden ombracht', maar Corbyn nam niet duidelijk afstand van hem. Een Lagerhuislid had voorgesteld als 'oplossing' van het Israelisch-Palestijns conflict om alle Joden uit het Midden-Oosten naar de VS te transporteren. Ook zij werd geschorst. Uit een gelekt antisemitisme dossier van de partij bleek dat partijleden op sociale media beweerden dat de veroordeling van een nazikampbewaarder 'een vreselijke juridische dwaling' is en dat de Rode Zee 'een ideale bestemming is voor Joden'.

De Volkskrant meldt:

Op het afgelopen partijcongres in Brighton zei de Amerikaans-Israëlische auteur en activist Miko Peled dat de Holocaust ter discussie kan worden gesteld. 'Het gaat om vrijheid van meningsuiting, vrijheid om elk onderwerp te bediscussiëren en bekritiseren, of het nu gaat om de Holocaust: ja of nee, Palestina: de bevrijding, ja, het hele spectrum.' Daarna pleitte hij ervoor om de Jewish Labour Movement 'uit de partij te schoppen'. Enkele maanden later zei Peled op een universiteit dat 'de heksenjacht op antisemieten en Holocaust-ontkenners moet stoppen'.

De lijst is nog eindeloos veel langer, en van het ene voorbeeld schrik je nog meer dan van het andere. Dit gaat zo al een paar jaar, en ondanks alle commotie zit Corbyn nog stevig in het zadel en maken pogingen hem af te zetten als partijleider tot nu toe geen kans. Ondertussen was de partij ernstig verdeeld over het aannemen van de IHRA definitie van antisemitisme, die ook nazivergelijkingen en het delegitimeren van Israel door het een 'racistische onderneming' te noemen, bevat. Uiteindelijk is deze in afgezwakte vorm aangenomen, omdat duidelijk was dat anders wel heel veel uitlatingen van zowel Corbyn als anderen onder de definitie van antisemitisme zouden vallen!

Corbyn is al lang een sympathisant van de Palestijnen en was jarenlang actief in de Labour Movement Campaign for Palestine, een organisatie die zich inzet voor een einde aan het bestaan van Israel. Deze voorbeelden laten eens te meer zien hoe dicht antizionisme en antisemitisme bij elkaar liggen. In theorie is het mogelijk tegen Israels bestaansrecht te zijn zonder er anti-Joodse denkbeelden op na te houden, in de praktijk gaan ze doorgaans hand in hand. Bijna iedereen die zich openlijk antizionist noemt en inzet voor een einde aan het bestaan van Israel, gaat vroeg of laat over de schreef en blijkt anti-Joodse vooroordelen of sentimenten te bezitten. Het feit alleen al dat mensen zich jarenlang inzetten voor het einde van een bepaald land, en vaak blindelings alle anderen die zich ook tegen dat land verzetten steunen, ongeacht hun methodes en denkbeelden, maakt ze welhaast medeplichtig. Heel wat radikale Palestina activisten en organisaties blijken banden te hebben met aan Hamas gelieerde mensen en clubs, zo ook Corbyn die eerder van dergelijke mensen geld ontving voor verkiezingscampagnes. Ook in Nederland blijken BDS'ers, Gazavloot organisatoren en schreeuwlelijkerds als rapper Appa vaak openlijk achter Hamas te staan of met dubieuze clubs samen te werken. Op facebookpagina's van radikale anti-Israel clubs staan soms extreem antisemitische opmerkingen en oproepen alle Joden te doden en blijven ze verbluffend vaak staan…

(Vervolg: Brits Labour, links en de antizionisme strijd)

Ratna Pelle