woensdag 1 februari 2017

= IMO Blog =

Niet alleen Trump, ook Israel lijkt voortvarend te werk te gaan sinds er op 20 januari een andere wind is gaan waaien in de VS. Afgelopen week werd twee keer kort na elkaar de bouw van nieuwe woningen in Oost-Jeruzalem en de grote nederzettingenblokken aangekondigd. Volgens een verklaring van minister Lieberman gaat het om woningen in nederzettingen die Israel nooit zal opgeven voor een vredesverdrag met de Palestijnen (In de meeste voorstellen zouden deze gebieden worden geruild tegen andere grond). De extra woningbouw zou nodig zijn om ‘het dagelijkse leven in de nederzettingen te handhaven’.

Dat zou kunnen kloppen, want de NOS meldde dinsdag in het journaal dat Israel de afgelopen jaren terughoudend was in het bouwen in de nederzettingen. Opvallend om dat uit de mond van de NOS presentator te horen, want de afgelopen tijd werd een andere indruk gegeven. Deze Israelische regering zou de nederzettingen in steeds sneller tempo uit de grond stampen en daarmee een lange neus trekken naar de rest van de wereld, aldus de teneur in onze kranten en journaals.

Terughoudenheid

Dat blijkt dus toch net iets anders te liggen, vernemen we nu Israel onder een de nederzettingen gunstig gezinde president in de VS inderdaad lijkt los te gaan. Verschillende kranten schreven dat Israel plannen de afgelopen maanden uitstelde in afwachting van het vertrek van Obama. Ook de NRC heeft het over ‘jaren van terughoudendheid’, waar men wel aan toevoegt dat tijdens Obama’s presidentschap de bevolking in de nederzettingen flink groeide. Wat weer past in de verklaring die Israel gaf voor de voortvarende uitbreidingsplannen: er is woningnood, juist ook vanwege het uitstel van de afgelopen jaren.

Ik heb hier vaker betoogd dat Israel wel degelijk rekening houdt met de VS, mede omdat zij, in tegenstelling tot de EU, vaak evenwichtig is in haar kritiek en eisen aan de partijen. Die evenwichtigheid stond onder Obama overigens wel onder druk, zoals nu de andere kant op onder Trump het geval is. In beide gevallen draagt dat niet bij aan vrede maar versterkt het juist de hardliners aan beide kanten. Trump heeft inmiddels wellicht Israel al wat afgeremd en een hand gehad in het uitstel van de voorgenomen annexatie van Maale Adumim, aldus BNR:

Hammelburg: ‘Trump heeft geen moeite met het nederzettingenbeleid, wat blijkt uit het feit dat Israël gisteren de bouw van zeshonderd extra huizen in Oost-Jeruzalem heeft goedgekeurd, vermoedelijk met steun vanuit de VS. Maar annexatie is iets anders. Waarschijnlijk heeft Washington achter de schermen laten weten dat het dat nog niet goedkeurt, en dat ze daar eerst eens rustig over willen praten.’

Kan zijn dat Trump heeft laten weten dit geen goed idee te vinden, maar dit was geen door de regering goedgekeurd plan dat anders rap uitgevoerd zou worden, terwijl dat wel wordt gesuggereerd. Het is een voorstel van Bennett en zijn radikaal-nationalistische partij ‘het Joodse Thuis’. Ook de NRC meldde dit plan en het opschorten daarvan door de regering, al gaf men geen reden voor de opschorting. Als het waar is dat Trump zijn afkeuring heeft laten blijken laat het wel zien dat een ‘rauwdouwer’ als Trump soms juist meer voor elkaar kan krijgen. Zoals Sharon de kolonisten uit Gaza haalde en Begin de Sinaï aan Egypte teruggaf. Maar dan moet je wel verder kunnen kijken dan je eigen ego en je iets aantrekken van wat adviseurs met verstand van zaken ergens over zeggen. Ik ben daar allerminst gerust op.

Kritiek

Uiteraard kan de kritiek op deze plannen niet lang uitblijven. Of de Veiligheidsraad er over bij elkaar komt betwijfel ik omdat een veroordeling nu kansloos is, maar een woordvoerder van secretaris-generaal Antonio Guterres zei dat “de secretaris-generaal erg bezorgd is over elke eenzijdige beslissing die een tweestatenoplossing in het Midden-Oosten in het gedrang brengt” en “Beide partijen moeten een begin maken met onderhandelingen over een tweestatenoplossing. Het doel moet twee staten zijn. Israël en Palestina: twee staten voor twee volkeren.”

Mooi gezegd. Ik hoop dat hij zich die woorden herinnert wanneer Abbas weer eens verkapt oproept tot geweld en geld overmaakt naar door Israel gevangen gezette terroristen, of wanneer de PA benadrukt dat de miljoenen nakomelingen van de vluchtelingen staatsburger van Israel moeten kunnen worden.

Ook de EU heeft direct afkeurend gereageerd en noemde de besluiten „een nieuwe, ernstige ondermijning van een levensvatbare tweestatenoplossing. Het is betreurenswaardig dat Israël dit beleid voortzet, ondanks de serieuze internationale zorgen en bezwaren die constant op allerlei niveaus worden opgeworpen”, liet de EU-buitenlanddienst weten.” Daarnaast liet het Duitse ministerie van Buitenlandse zaken zich behoorlijk kritisch uit over de Israelische bouwplannen, en “plaatste vraagtekens bij het engagement van Israël om te streven naar een tweestatenoplossing”. De wat ongebruikelijk felle kritiek uit Duitsland zou weleens te maken kunnen hebben met het feit dat de Israel kritische Sigmar Gabriel sinds kort minister van buitenlandse zaken is.

PvdA

Ook de PvdA reageerde fel: men vindt dat de EU stappen tegen Israel moet overwegen omdat de tweestatenoplossing in direct gevaar komt. Buitenlandwoordvoerder Servaes denkt daarbij aan opschorting van het associatieverdrag en wil ook dat Nederland een Palestijnse staat gaat erkennen. Opvallend is de eenzijdigheid en selectiviteit van deze woede. Toen Abbas vorig jaar zei dat iedere druppel bloed die voor ‘Al Quds’ wordt vergoten heilig is, hoorde je de PvdA niet, en na de laatste aanslag in Jeruzalem die door veel Palestijnen werd bejubeld heb ik ze ook niet gehoord. Ik geloof niet dat Abbas nog de moeite neemt dergelijke gruwelijke aanslagen te veroordelen. Waarom zou hij ook; er wordt niks van hem verwacht, en onder zijn eigen volk kost het hem punten. De constante verheerlijking van geweld en opruiing tegen Israel hebben ertoe geleid dat een groot deel van de bevolking alle geweld tegen Israel als legitiem verzet ziet.

Een beetje zoals Abou Jahjah, Abulkasim Al Jaberi en Anja Meulenbelt hier. En Maarten Jan Heijmans en VARA opiniesite JOOP, waar ik tot mijn verbazing het volgende las (betreffende een ingetrokken uitnodiging om aan een EO praatprogramma deel te nemen):

Of de afzegging iets te maken heeft met het standpunt van Abou Jahjah over verzet in Oost-Jeruzalem (door Israël illegaal bezet gebied), kon de EO-woordvoerder niet bevestigen: over inhoudelijke redenen om gasten wel of niet uit te nodigen wordt nooit in het openbaar gesproken.

Zoals eerder toegelicht was het niet in Oost Jeruzalem maar in voormalig niemandsland dat in 1948 door Israel was veroverd, en in de tweede plaats is geweld tegen burgers en soldaten die niet in functie zijn geen legitiem verzet. De PvdA maakte met NIDA, GroenLinks en de SP bezwaar tegen het feit dat op het stadhuis van Rotterdam een paar dagen de Israelische vlag halfstok hing vanwege die aanslag, want die vond, aldus een boze brief, plaats in Oost Jeruzalem en was gericht tegen soldaten. Waarom nog verontwaardigd zijn als de Palestijnen geweld tegen Israel en Joden verheerlijken en snoep uitdelen na een aanslag? Ook in Nederland doen dergelijke ideeën in light vorm opgeld.

Evenwicht

De PvdA beweert dat zij een evenwichtig beleid voorstaat en beide partijen aangesproken moeten worden op zaken die de vrede niet bevorderen. Tegelijkertijd neemt men de Palestijnse versie van zaken en manier van denken al zozeer over dat een idiote brief van NIDA wordt ondertekend die een onschuldig en positief gebaar naar Israel ter discussie stelt. Ook staat de PvdA achter het subsidiëren van organisaties die zich naar eigen zeggen inzetten voor de mensenrechten, zelfs als zij ook de radikale BDS beweging steunen die juist vrede en een tweestatenoplossing afwijst.

Het is mooi dat men achter Israels bestaansrecht staat en de kritiek op de aangekondigde nederzettingenbouw is zeker begrijpelijk; een evenwichtig beleid houdt echter in dat men niet alleen reflexmatig iedere stap van Netanyahu met argusogen volgt, maar ook de PA en Fatah eens goed onder de loep neemt. Ook moet niet met twee maten worden gemeten. Nederland heeft associatieverdragen met een aantal landen in het Midden-Oosten en Noord-Afrika, waar op de mensenrechten het nodige aan te merken is. Toch worden die zelden ter discussie gesteld.

Net zoals het niet kies is om producten uit de nederzettingen anders te behandelen dan producten uit andere bezette c.q. omstreden gebieden, zo moeten we er ook voor waken niet steeds Israel aan hogere normen te willen houden en harder op fouten af te rekenen dan andere landen buiten de EU. Israel noemt zichzelf democratisch, zeker. Maar het ligt ook in een instabiel gebied en wordt omringd door landen waarmee het op zijn best een koude vrede heeft.

In tegenstelling tot veel anderen die Israel een warm hart toedragen hoop ik niet dat de peilingen uitkomen en de PvdA verwordt tot een kleine, onbelangrijke partij. Ik hoop daarentegen dat zij werkelijk evenwichtig wordt wat betreft Israel en de Palestijnen, en niet langer eenzijdige tegen Israel gerichte maatregelen bepleit. Die staan vrede namelijk eerder in de weg dan dat ze die bevorderen.

Ratna Pelle

Een EAPPI vrijwilligster blogt over Israël-Palestina

http://www.israel-palestina.info/actueel/2017/01/30/eappi-vrijwilligster-blogt-israel-palestina/

– Door Tjalling –

Sinds november vorig jaar heeft het Ecumenical Accompaniment Programme in Palestine and Israel (EAPPI) een nieuwe vrijwilliger naar Jeruzalem uitgezonden, Margriet. Zij schrijft regelmatig weblogs waarin zij haar persoonlijke mening geeft. EAPPI is een programma van de Wereldraad van Kerken en ook een project van Kerk in Actie. EAPPI “begeleidt Palestijnen en Israëli’s bij geweldloze acties. Het spant zich in voor bevordering en handhaving van het recht en voor de beëindiging van de bezetting van de Palestijnse gebieden door het Israëlische leger.”

Het lijken zulke goede doelstellingen en het is fraai opgeschreven, maar deze mooie doelstellingen en woorden gelden in de praktijk vrijwel alleen voor Palestijnen. Iets wat we wel zijn gewend van vrijwilligers van EAPPI. Het programma staat immers enkel open voor de Palestijnse verhalen en gaat voorbij aan oorzaak en gevolg ergens van. Natuurlijk worden er onschuldige Palestijnen onjuist bejegend bij bijvoorbeeld checkpoints, maar daar staat tegenover dat die er niet zonder reden zijn gekomen (namelijk na een golf van terroristische aanslagen). En natuurlijk heerst er bij tijden een grimmige sfeer in sommige delen van het oosten van Jeruzalem, maar is dat enkel te wijten aan Israël? Nee.

Margriet trekt zich het lot van Palestijnen erg aan, ziet en beschrijft onder meer hoe hun huizen ( die deels zonder bouwvergunning zijn gebouwd) worden gesloopt, Men kan en mag zich het lot van de underdog aantrekken, maar Margriet doet dit in haar blogs op een wel heel subjectieve manier. Zo schrijft zij in ‘Jeruzalem week 7’ o.a.: “ ’s Middags hadden we twee verhalen, één verhaal over hoe Israël een gemilitariseerde samenleving is, waar kinderen tellen wordt geleerd met geweren en granaten.” Verhalen van mensen zijn nu eenmaal persoonlijk en zouden bij de luisteraars vragen moeten oproepen. In dit geval al helemaal, want hoe zit dat eigenlijk in de Palestijnse samenleving? Margriet had hier bij moeten opmerken dat de Palestijnse Autoriteit er in zijn scholen voor zorgt dat de haat tegen Israël wordt versterkt en terroristen en martelaren worden vereerd. Meteen daarna in hetzelfde blog blijkt Margriet haar bezwaar tegen de Joodse staat: “Een staat voor de Joden betekent volgens mij dat er geen plek is voor Moslims, Christenen, anders gelovigen,….” Zo’n uitspraak is absurd als je de diversiteit in de Israëlische samenleving bekijkt, en de vele voorbeelden van harmonieus samenleven. Israël is de meest multiculturele staat in het Midden Oosten. De president van beoogd Palestina, Abbas, zei op een persconferentie in Caïro, 29 juli 2013 zelfs dat er geen Israëli zal mogen wonen in de Westbank of Gaza, in de beoogde Palestijnse staat. Bovendien, en in dit verband zeker niet onbelangrijk, juist in moslimlanden worden andersgelovigen in toenemende mate vervolgd, en Israël lijkt het enige land in het M.O. waar christenen nog veilig kunnen leven.

Het ligt voor de hand dat er heel wat mensen zijn die de blogs van Margriet lezen. Bij een deel daarvan zullen die vragen oproepen en de behoefte om te reageren. De mogelijkheid om dat rechtstreeks te kunnen doen is echter uitgeschakeld. Reageren kan nog wel maar dan via een e-mailadres waardoor andere mensen de reacties niet kunnen lezen.

Waarom de mogelijkheid tot rechtstreeks reageren is weggehaald is niet duidelijk. Maar een ding is wat mij betreft zeker; de manier waarop Margriet schrijft in haar blogs is te persoonlijk en ook dermate subjectief dat die niet meer onder de verantwoordelijkheid van de PKN kan vallen.

Margriet blijft nog tot ongeveer half februari als vrijwilligster betrokken bij EAPPI.

zondag 29 januari 2017

Het Israëlisch-Palestijns conflict en de keuze van de PvdA

http://www.israel-palestina.info/actueel/2017/01/29/het-israelisch-palestijns-conflict-en-de-keuze-van-de-pvda/

Samenvatting van een gesprek tussen de heer Michiel Servaes, Tweede Kamerlid en buitenlandwoordvoerder PvdA, en Tjalling Tjalsma als bestuurslid werkgroep WAAR, op 30 november 2016.

(Dit gesprek was een vervolg op een gesprek wat een oud bestuurslid van WAAR, dhr. Meindert Leerling, eerder had gehouden met Michiel Servaes.)

Doelstellingen

* De keuze van de PvdA in het Midden Oosten:

“De PvdA kiest in het Midden-Oosten partij voor eenieder die vrede, vrijheid, stabiliteit en rechtvaardigheid dichterbij wil brengen.

We veroordelen hen die denken dat terroristische aanslagen, geweld tegen burgers, en schendingen van internationaal recht de oplossing zijn. Dat geldt ook voor het conflict tussen Israël en Palestina. Zowel Israëli’s als Palestijnen moeten hun eigen staat hebben zodat ze in vrede, veiligheid en voorspoed naast en met elkaar kunnen leven. Wij zijn voor een actieve en politieke rol van de Europese Unie in het vredesproces in het Midden-Oosten. In dat kader zijn het stimuleren van een constructieve opstelling van beide partijen, erkenning van de Palestijnse Staat en het stoppen van de bouw van illegale nederzettingen in de bezette gebieden onmisbaar. Indien partijen structureel niet meewerken aan het vredesproces moet de druk worden opgevoerd, bijvoorbeeld door het heroverwegen van het Associatieverdrag van Israël met de EU. In Syrië steunen we de gematigde oppositie en bestrijden we het gewelddadige Assad-regime en fundamentalistische terreurbewegingen zoals ISIS.”

* De doelstelling van de werkgroep WAAR:

“De Werkgroep voor Accuratesse en Authenticiteit in Reportages (WAAR) streeft naar een publieke opinie en een politieke besluitvorming over het Midden-Oosten conflict, die ook recht doen aan standpunten van Israël. Volgens WAAR is met kritiek op Israël niks mis, maar wel met het geven van onjuiste, en/of uit de context gehaalde informatie, en het doen voorstellen van Israël als de enige verantwoordelijke in het conflict.

WAAR gaat er van uit dat het bestaansrecht van Israël mèt recht op veilige grenzen het uitgangspunt is voor een oplossing van het M.O. conflict. ”

Raakvlakken

De keuze van de PvdA voor eenieder die vrede, vrijheid, stabiliteit en rechtvaardigheid in het Midden Oosten dichterbij wil brengen en het streven van WAAR naar een publieke opinie en een politieke besluitvorming over het Midden-Oosten conflict die ook recht doen aan standpunten van Israël, hebben een heel belangrijk raakvlak, namelijk het bijdragen aan de oplossing van het M.O. conflict. Dit raakvlak nodigt uit tot het leggen en onderhouden van contacten tussen de PvdA en WAAR.

Tjalling wees aan het begin van het gesprek erop dat WAAR vrede nastreeft en extremisme afwijst. Sommige extreme opvattingen vanuit zowel de linker als ook de rechter politieke hoek baren in zijn algemeenheid ernstige zorgen. WAAR is echter ook bezorgd over het feit dat, ook vanuit gematigder, links georiënteerde kringen wandaden van Palestijnse kant opvallend weinig of mild worden veroordeeld. Tjalling zei dat hij persoonlijk veel politieke opvattingen met de PvdA deelt en aanzienlijke raakvlakken met deze partij heeft, maar maakte bewaar tegen de, volgens hem en uiteraard WAAR, toch wel opvallende kritische benadering van Israël die vaak eenzijdig overkomt.

Michiel Servaes wees erop dat de PvdA uitgaat van de gelijkwaardigheid van beide partijen en wanneer nodig ook de Palestijnse wandaden benoemt.

Twee belangrijke aspecten uit de keuze van de PvdA

1. ‘Israëli’s en Palestijnen hebben recht op een eigen staat, zodat zij in vrede, veiligheid en voorspoed naast elkaar kunnen leven’.

Michiel Servaes lichtte een stukje beleid van de PvdA omtrent de M.O. politiek van die partij toe.

Volgens de opvattingen van de PvdA hebben Joden recht op een eigen staat en in die zin erkent de PvdA Israël àchter de Groene Lijn. De PvdA hecht daarbij nadrukkelijk aan de gelijkwaardigheid en belangen van Israël èn de Palestijnen. Zowel het Palestijnse als het Joodse volk hebben immers recht op een eigen staat. Moeilijkheden zijn o.a. het – volgens de PvdA begrijpelijke – recht op terugkeer van Palestijnse vluchtelingen, het terrorisme van Arabische zijde, de status van Jeruzalem, het kolonialiseren van Palestijnse gebieden en het streven van rechtse Israëlische politici die onderscheid maken tussen Joodse en niet Joodse inwoners van Israël.

Tjalling wees op de Balfourverklaring maar ook op het feit dat de staat Israël er niet alleen is gekomen als enkel het gevolg van de Shoa. De immigratiegolven (Alija) zijn al begonnen vanaf ongeveer het jaar 1882, als gevolg van heftige pogroms in het toenmalige Rusland van de Tsaren. Bovendien is zionisme een variant van de nationale bewegingen/ideologieën in de negentiende eeuw als een gevolg van de Verlichting. De Palestijnen hebben uiteraard ook recht op een eigen staat.

De politieke verrechtsing is een verschijnsel dat zich momenteel in àlle westerse democratieën voordoet, dus niet alleen voorbehouden aan Israël. Bovendien – en niet onbelangrijk – discriminatie in Israël valt eerder te vergelijken met die in Nederland en zeker niet met de vroegere Apartheid in Zuid Afrika omdat discriminatie niet is verankerd in de wetgeving van Israël.

De vluchtelingenorganisatie van de Palestijnen (UNRWA) wijkt af van die van de VN (UNHCR) en hanteert een veel ruimere definitie van ‘vluchtelingen‘. Daardoor vallen er veel meer Palestijnse mensen onder de noemer van vluchteling en is het probleem vrijwel onoplosbaar geworden. Israël zou echt in demografische problemen komen wanneer aan die eis van Palestijnse kant zou worden toegegeven.

2. ‘De PvdA is voor een actieve en politieke rol van de Europese Unie in het vredesproces in het Midden-Oosten.’

Tjalling merkte naar aanleiding hiervan op dat Israël een militair overwicht heeft, maar dat dit niet alleen de reden kan zijn dat er enkel aan Israël voorwaarden worden gesteld. Als er werkelijk gestreefd zal worden naar een duurzame vrede zullen ook aan beoogd/toekomstig Palestina eisen gesteld moeten worden, zoals erkenning van de Joodse staat, afzien van terrorisme en die toch werkelijk onmogelijke eis op terugkeer. Kortom, als de PvdA uitgaat van de gelijkwaardigheid van beide bij het conflict betrokken partijen, en dat doet zij, dan dient de partij zich kritisch op te stellen naar beide partijen.

In dit verband kwam ook de Boycot, Desinvestering en Sancties (BDS) beweging ter sprake. De BDS zegt over zichzelf o.a. dat ‘het een legitieme vorm van geweldloos verzet is’, maar in werkelijkheid is de BDS radicaal, tegen verzoening, tegen onderhandelingen, tegen vrede en tegen normalisatie van betrekkingen met Israël zelfs als dat gunstig is voor de Palestijnen. Minister Koenders, ook lid van de PvdA, heeft gezegd dat ‘Nederland niet achter een boycot van Israël staat’.

Tjalling attendeerde op de motie van SGP Tweede Kamerlid Van der Staaij die op 16 juni 2016 werd aangenomen om een einde te maken aan het financieren van organisaties die ijveren voor een boycot van Israël. De PvdA heeft die motie niet gesteund.

De heer Servaes wees erop dat de PvdA tegen een boycot van Israël is. Wel steunt de PvdA het zogenaamde ontmoedigingsbeleid voor bedrijven of organisaties die samenwerking met de (‘illegale’) nederzettingen over de Groene Lijn. Of organisaties BDS publiekelijk steunen valt wat hem (en Koenders) betreft onder de vrijheid van meningsuiting.

De vraag of de Nederlandse overheid bepaalde activiteiten al dan niet moet steunen hangt dus niet van deze opvattingen af, maar van het doel dat met de activiteiten wordt nagestreefd, bijvoorbeeld dialoog of respect voor mensenrechten bevorderen. Als concreet voorbeeld hiervan werd de Tent of Nations genoemd. In een Kamerbrief van 7 juli lieten minister Koenders en minister Ploumen weten dat de regering geen BDS activiteiten zal subsidiëren, maar daarbij betrokken organisaties niet uitsluit van andere subsidies.

Tjalling bracht in dat diverse mede met Europees geld gefinancierde organisaties Palestijnse terreur steunen en/of goedpraten. Bovendien worden Europese hulpgelden door de PA misbruikt, onder meer door in Israël gevangen zittende terroristen een vergoeding te betalen. Ook hierover werd in juni 2016 een motie aangenomen.

Volgens de heer Servaes is de PvdA van mening dat hulpgelden nooit naar Palestijnse terroristen mogen. Minister Koenders stelt dat de veroordeelde terroristen niet uit Nederlands of Europees hulpgeld worden betaald, en dat men de PA probeert te bewegen haar beleid in deze te veranderen.

Gezamenlijke intentie

Aan het eind van dit – goed verlopen – gesprek benadrukte de heer Servaes nogmaals de gelijkwaardigheid van twee partijen, Israël en de Palestijnen. Tijdens het bezoek van Netanyahu aan Nederland afgelopen september had hij een kritisch gesprek met hem gevoerd, maar een jaar daarvoor een al evenzeer kritisch gesprek met president Abbas. Kortom, Israël is een bevriend land, maar moet als zodanig wel aan de westerse maatstaven worden gehouden.

Maar heel belangrijk is dat de PvdA niet twijfelt aan het bestaansrecht van Israël, beide partijen in het conflict gelijkwaardig zijn en worden behandeld. Beide onderdelen zijn essentieel in het beleid van de PvdA inzake het Midden-Oosten.

Gelet op het belangrijke raakvlak tussen de visies van de PvdA en WAAR is het wenselijk om in contact te blijven. De gezamenlijke intentie om te komen tot vrede is en blijft daarbij een juiste basis om van daaruit elkaar op de hoogte te blijven houden over de manier waarop die vrede kan worden bereikt. Ondanks de gezamenlijke intentie, en in geval van de gesprekspartners ook politieke raakvlakken, zijn er toch verschillen geconstateerd over de wijze van benadering van het M.O. conflict.

De PvdA is een gerenommeerde partij met ruim 70 jaren expertise in de politiek. WAAR is een werkgroep die beschikt over een gerichte kennis en kundigheid op het gebied van negatief getoonzette berichtgeving in de media over Israël. WAAR kan door het nastreven van accurate en authentieke berichtgeving m.b.t. Israël en het M.O. conflict bijdragen tot het doel van het PvdA beleid inzake het M.O.