http://www.israel-palestina.info/actueel/2017/01/30/eappi-vrijwilligster-blogt-israel-palestina/
– Door Tjalling –
Sinds november vorig jaar heeft het Ecumenical Accompaniment Programme in Palestine and Israel (EAPPI) een nieuwe vrijwilliger naar Jeruzalem uitgezonden, Margriet. Zij schrijft regelmatig weblogs waarin zij haar persoonlijke mening geeft. EAPPI is een programma van de Wereldraad van Kerken en ook een project van Kerk in Actie. EAPPI “begeleidt Palestijnen en Israëli’s bij geweldloze acties. Het spant zich in voor bevordering en handhaving van het recht en voor de beëindiging van de bezetting van de Palestijnse gebieden door het Israëlische leger.”
Het lijken zulke goede doelstellingen en het is fraai opgeschreven, maar deze mooie doelstellingen en woorden gelden in de praktijk vrijwel alleen voor Palestijnen. Iets wat we wel zijn gewend van vrijwilligers van EAPPI. Het programma staat immers enkel open voor de Palestijnse verhalen en gaat voorbij aan oorzaak en gevolg ergens van. Natuurlijk worden er onschuldige Palestijnen onjuist bejegend bij bijvoorbeeld checkpoints, maar daar staat tegenover dat die er niet zonder reden zijn gekomen (namelijk na een golf van terroristische aanslagen). En natuurlijk heerst er bij tijden een grimmige sfeer in sommige delen van het oosten van Jeruzalem, maar is dat enkel te wijten aan Israël? Nee.
Margriet trekt zich het lot van Palestijnen erg aan, ziet en beschrijft onder meer hoe hun huizen ( die deels zonder bouwvergunning zijn gebouwd) worden gesloopt, Men kan en mag zich het lot van de underdog aantrekken, maar Margriet doet dit in haar blogs op een wel heel subjectieve manier. Zo schrijft zij in ‘Jeruzalem week 7’ o.a.: “ ’s Middags hadden we twee verhalen, één verhaal over hoe Israël een gemilitariseerde samenleving is, waar kinderen tellen wordt geleerd met geweren en granaten.” Verhalen van mensen zijn nu eenmaal persoonlijk en zouden bij de luisteraars vragen moeten oproepen. In dit geval al helemaal, want hoe zit dat eigenlijk in de Palestijnse samenleving? Margriet had hier bij moeten opmerken dat de Palestijnse Autoriteit er in zijn scholen voor zorgt dat de haat tegen Israël wordt versterkt en terroristen en martelaren worden vereerd. Meteen daarna in hetzelfde blog blijkt Margriet haar bezwaar tegen de Joodse staat: “Een staat voor de Joden betekent volgens mij dat er geen plek is voor Moslims, Christenen, anders gelovigen,….” Zo’n uitspraak is absurd als je de diversiteit in de Israëlische samenleving bekijkt, en de vele voorbeelden van harmonieus samenleven. Israël is de meest multiculturele staat in het Midden Oosten. De president van beoogd Palestina, Abbas, zei op een persconferentie in Caïro, 29 juli 2013 zelfs dat er geen Israëli zal mogen wonen in de Westbank of Gaza, in de beoogde Palestijnse staat. Bovendien, en in dit verband zeker niet onbelangrijk, juist in moslimlanden worden andersgelovigen in toenemende mate vervolgd, en Israël lijkt het enige land in het M.O. waar christenen nog veilig kunnen leven.
Het ligt voor de hand dat er heel wat mensen zijn die de blogs van Margriet lezen. Bij een deel daarvan zullen die vragen oproepen en de behoefte om te reageren. De mogelijkheid om dat rechtstreeks te kunnen doen is echter uitgeschakeld. Reageren kan nog wel maar dan via een e-mailadres waardoor andere mensen de reacties niet kunnen lezen.
Waarom de mogelijkheid tot rechtstreeks reageren is weggehaald is niet duidelijk. Maar een ding is wat mij betreft zeker; de manier waarop Margriet schrijft in haar blogs is te persoonlijk en ook dermate subjectief dat die niet meer onder de verantwoordelijkheid van de PKN kan vallen.
Margriet blijft nog tot ongeveer half februari als vrijwilligster betrokken bij EAPPI.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten