http://www.israel-palestina.info/actueel/2017/01/30/eindigt-trump-israelische-terughoudendheid/
= IMO Blog =
Niet alleen Trump, ook Israel lijkt voortvarend te werk te gaan sinds er op 20 januari een andere wind is gaan waaien in de VS. Afgelopen week werd twee keer kort na elkaar de bouw van nieuwe woningen in Oost-Jeruzalem en de grote nederzettingenblokken aangekondigd. Volgens een verklaring van minister Lieberman gaat het om woningen in nederzettingen die Israel nooit zal opgeven voor een vredesverdrag met de Palestijnen (In de meeste voorstellen zouden deze gebieden worden geruild tegen andere grond). De extra woningbouw zou nodig zijn om ‘het dagelijkse leven in de nederzettingen te handhaven’.
Dat zou kunnen kloppen, want de NOS meldde dinsdag in het journaal dat Israel de afgelopen jaren terughoudend was in het bouwen in de nederzettingen. Opvallend om dat uit de mond van de NOS presentator te horen, want de afgelopen tijd werd een andere indruk gegeven. Deze Israelische regering zou de nederzettingen in steeds sneller tempo uit de grond stampen en daarmee een lange neus trekken naar de rest van de wereld, aldus de teneur in onze kranten en journaals.
Terughoudenheid
Dat blijkt dus toch net iets anders te liggen, vernemen we nu Israel onder een de nederzettingen gunstig gezinde president in de VS inderdaad lijkt los te gaan. Verschillende kranten schreven dat Israel plannen de afgelopen maanden uitstelde in afwachting van het vertrek van Obama. Ook de NRC heeft het over ‘jaren van terughoudendheid’, waar men wel aan toevoegt dat tijdens Obama’s presidentschap de bevolking in de nederzettingen flink groeide. Wat weer past in de verklaring die Israel gaf voor de voortvarende uitbreidingsplannen: er is woningnood, juist ook vanwege het uitstel van de afgelopen jaren.
Ik heb hier vaker betoogd dat Israel wel degelijk rekening houdt met de VS, mede omdat zij, in tegenstelling tot de EU, vaak evenwichtig is in haar kritiek en eisen aan de partijen. Die evenwichtigheid stond onder Obama overigens wel onder druk, zoals nu de andere kant op onder Trump het geval is. In beide gevallen draagt dat niet bij aan vrede maar versterkt het juist de hardliners aan beide kanten. Trump heeft inmiddels wellicht Israel al wat afgeremd en een hand gehad in het uitstel van de voorgenomen annexatie van Maale Adumim, aldus BNR:
Hammelburg: ‘Trump heeft geen moeite met het nederzettingenbeleid, wat blijkt uit het feit dat Israël gisteren de bouw van zeshonderd extra huizen in Oost-Jeruzalem heeft goedgekeurd, vermoedelijk met steun vanuit de VS. Maar annexatie is iets anders. Waarschijnlijk heeft Washington achter de schermen laten weten dat het dat nog niet goedkeurt, en dat ze daar eerst eens rustig over willen praten.’
Kan zijn dat Trump heeft laten weten dit geen goed idee te vinden, maar dit was geen door de regering goedgekeurd plan dat anders rap uitgevoerd zou worden, terwijl dat wel wordt gesuggereerd. Het is een voorstel van Bennett en zijn radikaal-nationalistische partij ‘het Joodse Thuis’. Ook de NRC meldde dit plan en het opschorten daarvan door de regering, al gaf men geen reden voor de opschorting. Als het waar is dat Trump zijn afkeuring heeft laten blijken laat het wel zien dat een ‘rauwdouwer’ als Trump soms juist meer voor elkaar kan krijgen. Zoals Sharon de kolonisten uit Gaza haalde en Begin de Sinaï aan Egypte teruggaf. Maar dan moet je wel verder kunnen kijken dan je eigen ego en je iets aantrekken van wat adviseurs met verstand van zaken ergens over zeggen. Ik ben daar allerminst gerust op.
Kritiek
Uiteraard kan de kritiek op deze plannen niet lang uitblijven. Of de Veiligheidsraad er over bij elkaar komt betwijfel ik omdat een veroordeling nu kansloos is, maar een woordvoerder van secretaris-generaal Antonio Guterres zei dat “de secretaris-generaal erg bezorgd is over elke eenzijdige beslissing die een tweestatenoplossing in het Midden-Oosten in het gedrang brengt” en “Beide partijen moeten een begin maken met onderhandelingen over een tweestatenoplossing. Het doel moet twee staten zijn. Israël en Palestina: twee staten voor twee volkeren.”
Mooi gezegd. Ik hoop dat hij zich die woorden herinnert wanneer Abbas weer eens verkapt oproept tot geweld en geld overmaakt naar door Israel gevangen gezette terroristen, of wanneer de PA benadrukt dat de miljoenen nakomelingen van de vluchtelingen staatsburger van Israel moeten kunnen worden.
Ook de EU heeft direct afkeurend gereageerd en noemde de besluiten „een nieuwe, ernstige ondermijning van een levensvatbare tweestatenoplossing. Het is betreurenswaardig dat Israël dit beleid voortzet, ondanks de serieuze internationale zorgen en bezwaren die constant op allerlei niveaus worden opgeworpen”, liet de EU-buitenlanddienst weten.” Daarnaast liet het Duitse ministerie van Buitenlandse zaken zich behoorlijk kritisch uit over de Israelische bouwplannen, en “plaatste vraagtekens bij het engagement van Israël om te streven naar een tweestatenoplossing”. De wat ongebruikelijk felle kritiek uit Duitsland zou weleens te maken kunnen hebben met het feit dat de Israel kritische Sigmar Gabriel sinds kort minister van buitenlandse zaken is.
PvdA
Ook de PvdA reageerde fel: men vindt dat de EU stappen tegen Israel moet overwegen omdat de tweestatenoplossing in direct gevaar komt. Buitenlandwoordvoerder Servaes denkt daarbij aan opschorting van het associatieverdrag en wil ook dat Nederland een Palestijnse staat gaat erkennen. Opvallend is de eenzijdigheid en selectiviteit van deze woede. Toen Abbas vorig jaar zei dat iedere druppel bloed die voor ‘Al Quds’ wordt vergoten heilig is, hoorde je de PvdA niet, en na de laatste aanslag in Jeruzalem die door veel Palestijnen werd bejubeld heb ik ze ook niet gehoord. Ik geloof niet dat Abbas nog de moeite neemt dergelijke gruwelijke aanslagen te veroordelen. Waarom zou hij ook; er wordt niks van hem verwacht, en onder zijn eigen volk kost het hem punten. De constante verheerlijking van geweld en opruiing tegen Israel hebben ertoe geleid dat een groot deel van de bevolking alle geweld tegen Israel als legitiem verzet ziet.
Een beetje zoals Abou Jahjah, Abulkasim Al Jaberi en Anja Meulenbelt hier. En Maarten Jan Heijmans en VARA opiniesite JOOP, waar ik tot mijn verbazing het volgende las (betreffende een ingetrokken uitnodiging om aan een EO praatprogramma deel te nemen):
Of de afzegging iets te maken heeft met het standpunt van Abou Jahjah over verzet in Oost-Jeruzalem (door Israël illegaal bezet gebied), kon de EO-woordvoerder niet bevestigen: over inhoudelijke redenen om gasten wel of niet uit te nodigen wordt nooit in het openbaar gesproken.
Zoals eerder toegelicht was het niet in Oost Jeruzalem maar in voormalig niemandsland dat in 1948 door Israel was veroverd, en in de tweede plaats is geweld tegen burgers en soldaten die niet in functie zijn geen legitiem verzet. De PvdA maakte met NIDA, GroenLinks en de SP bezwaar tegen het feit dat op het stadhuis van Rotterdam een paar dagen de Israelische vlag halfstok hing vanwege die aanslag, want die vond, aldus een boze brief, plaats in Oost Jeruzalem en was gericht tegen soldaten. Waarom nog verontwaardigd zijn als de Palestijnen geweld tegen Israel en Joden verheerlijken en snoep uitdelen na een aanslag? Ook in Nederland doen dergelijke ideeën in light vorm opgeld.
Evenwicht
De PvdA beweert dat zij een evenwichtig beleid voorstaat en beide partijen aangesproken moeten worden op zaken die de vrede niet bevorderen. Tegelijkertijd neemt men de Palestijnse versie van zaken en manier van denken al zozeer over dat een idiote brief van NIDA wordt ondertekend die een onschuldig en positief gebaar naar Israel ter discussie stelt. Ook staat de PvdA achter het subsidiëren van organisaties die zich naar eigen zeggen inzetten voor de mensenrechten, zelfs als zij ook de radikale BDS beweging steunen die juist vrede en een tweestatenoplossing afwijst.
Het is mooi dat men achter Israels bestaansrecht staat en de kritiek op de aangekondigde nederzettingenbouw is zeker begrijpelijk; een evenwichtig beleid houdt echter in dat men niet alleen reflexmatig iedere stap van Netanyahu met argusogen volgt, maar ook de PA en Fatah eens goed onder de loep neemt. Ook moet niet met twee maten worden gemeten. Nederland heeft associatieverdragen met een aantal landen in het Midden-Oosten en Noord-Afrika, waar op de mensenrechten het nodige aan te merken is. Toch worden die zelden ter discussie gesteld.
Net zoals het niet kies is om producten uit de nederzettingen anders te behandelen dan producten uit andere bezette c.q. omstreden gebieden, zo moeten we er ook voor waken niet steeds Israel aan hogere normen te willen houden en harder op fouten af te rekenen dan andere landen buiten de EU. Israel noemt zichzelf democratisch, zeker. Maar het ligt ook in een instabiel gebied en wordt omringd door landen waarmee het op zijn best een koude vrede heeft.
In tegenstelling tot veel anderen die Israel een warm hart toedragen hoop ik niet dat de peilingen uitkomen en de PvdA verwordt tot een kleine, onbelangrijke partij. Ik hoop daarentegen dat zij werkelijk evenwichtig wordt wat betreft Israel en de Palestijnen, en niet langer eenzijdige tegen Israel gerichte maatregelen bepleit. Die staan vrede namelijk eerder in de weg dan dat ze die bevorderen.
Ratna Pelle
Geen opmerkingen:
Een reactie posten