Samenvatting van een gesprek tussen de heer Michiel Servaes, Tweede Kamerlid en buitenlandwoordvoerder PvdA, en Tjalling Tjalsma als bestuurslid werkgroep WAAR, op 30 november 2016.
(Dit gesprek was een vervolg op een gesprek wat een oud bestuurslid van WAAR, dhr. Meindert Leerling, eerder had gehouden met Michiel Servaes.)
Doelstellingen
* De keuze van de PvdA in het Midden Oosten:
“De PvdA kiest in het Midden-Oosten partij voor eenieder die vrede, vrijheid, stabiliteit en rechtvaardigheid dichterbij wil brengen.
We veroordelen hen die denken dat terroristische aanslagen, geweld tegen burgers, en schendingen van internationaal recht de oplossing zijn. Dat geldt ook voor het conflict tussen Israël en Palestina. Zowel Israëli’s als Palestijnen moeten hun eigen staat hebben zodat ze in vrede, veiligheid en voorspoed naast en met elkaar kunnen leven. Wij zijn voor een actieve en politieke rol van de Europese Unie in het vredesproces in het Midden-Oosten. In dat kader zijn het stimuleren van een constructieve opstelling van beide partijen, erkenning van de Palestijnse Staat en het stoppen van de bouw van illegale nederzettingen in de bezette gebieden onmisbaar. Indien partijen structureel niet meewerken aan het vredesproces moet de druk worden opgevoerd, bijvoorbeeld door het heroverwegen van het Associatieverdrag van Israël met de EU. In Syrië steunen we de gematigde oppositie en bestrijden we het gewelddadige Assad-regime en fundamentalistische terreurbewegingen zoals ISIS.”
* De doelstelling van de werkgroep WAAR:
“De Werkgroep voor Accuratesse en Authenticiteit in Reportages (WAAR) streeft naar een publieke opinie en een politieke besluitvorming over het Midden-Oosten conflict, die ook recht doen aan standpunten van Israël. Volgens WAAR is met kritiek op Israël niks mis, maar wel met het geven van onjuiste, en/of uit de context gehaalde informatie, en het doen voorstellen van Israël als de enige verantwoordelijke in het conflict.
WAAR gaat er van uit dat het bestaansrecht van Israël mèt recht op veilige grenzen het uitgangspunt is voor een oplossing van het M.O. conflict. ”
Raakvlakken
De keuze van de PvdA voor eenieder die vrede, vrijheid, stabiliteit en rechtvaardigheid in het Midden Oosten dichterbij wil brengen en het streven van WAAR naar een publieke opinie en een politieke besluitvorming over het Midden-Oosten conflict die ook recht doen aan standpunten van Israël, hebben een heel belangrijk raakvlak, namelijk het bijdragen aan de oplossing van het M.O. conflict. Dit raakvlak nodigt uit tot het leggen en onderhouden van contacten tussen de PvdA en WAAR.
Tjalling wees aan het begin van het gesprek erop dat WAAR vrede nastreeft en extremisme afwijst. Sommige extreme opvattingen vanuit zowel de linker als ook de rechter politieke hoek baren in zijn algemeenheid ernstige zorgen. WAAR is echter ook bezorgd over het feit dat, ook vanuit gematigder, links georiënteerde kringen wandaden van Palestijnse kant opvallend weinig of mild worden veroordeeld. Tjalling zei dat hij persoonlijk veel politieke opvattingen met de PvdA deelt en aanzienlijke raakvlakken met deze partij heeft, maar maakte bewaar tegen de, volgens hem en uiteraard WAAR, toch wel opvallende kritische benadering van Israël die vaak eenzijdig overkomt.
Michiel Servaes wees erop dat de PvdA uitgaat van de gelijkwaardigheid van beide partijen en wanneer nodig ook de Palestijnse wandaden benoemt.
Twee belangrijke aspecten uit de keuze van de PvdA
1. ‘Israëli’s en Palestijnen hebben recht op een eigen staat, zodat zij in vrede, veiligheid en voorspoed naast elkaar kunnen leven’.
Michiel Servaes lichtte een stukje beleid van de PvdA omtrent de M.O. politiek van die partij toe.
Volgens de opvattingen van de PvdA hebben Joden recht op een eigen staat en in die zin erkent de PvdA Israël àchter de Groene Lijn. De PvdA hecht daarbij nadrukkelijk aan de gelijkwaardigheid en belangen van Israël èn de Palestijnen. Zowel het Palestijnse als het Joodse volk hebben immers recht op een eigen staat. Moeilijkheden zijn o.a. het – volgens de PvdA begrijpelijke – recht op terugkeer van Palestijnse vluchtelingen, het terrorisme van Arabische zijde, de status van Jeruzalem, het kolonialiseren van Palestijnse gebieden en het streven van rechtse Israëlische politici die onderscheid maken tussen Joodse en niet Joodse inwoners van Israël.
Tjalling wees op de Balfourverklaring maar ook op het feit dat de staat Israël er niet alleen is gekomen als enkel het gevolg van de Shoa. De immigratiegolven (Alija) zijn al begonnen vanaf ongeveer het jaar 1882, als gevolg van heftige pogroms in het toenmalige Rusland van de Tsaren. Bovendien is zionisme een variant van de nationale bewegingen/ideologieën in de negentiende eeuw als een gevolg van de Verlichting. De Palestijnen hebben uiteraard ook recht op een eigen staat.
De politieke verrechtsing is een verschijnsel dat zich momenteel in àlle westerse democratieën voordoet, dus niet alleen voorbehouden aan Israël. Bovendien – en niet onbelangrijk – discriminatie in Israël valt eerder te vergelijken met die in Nederland en zeker niet met de vroegere Apartheid in Zuid Afrika omdat discriminatie niet is verankerd in de wetgeving van Israël.
De vluchtelingenorganisatie van de Palestijnen (UNRWA) wijkt af van die van de VN (UNHCR) en hanteert een veel ruimere definitie van ‘vluchtelingen‘. Daardoor vallen er veel meer Palestijnse mensen onder de noemer van vluchteling en is het probleem vrijwel onoplosbaar geworden. Israël zou echt in demografische problemen komen wanneer aan die eis van Palestijnse kant zou worden toegegeven.
2. ‘De PvdA is voor een actieve en politieke rol van de Europese Unie in het vredesproces in het Midden-Oosten.’
Tjalling merkte naar aanleiding hiervan op dat Israël een militair overwicht heeft, maar dat dit niet alleen de reden kan zijn dat er enkel aan Israël voorwaarden worden gesteld. Als er werkelijk gestreefd zal worden naar een duurzame vrede zullen ook aan beoogd/toekomstig Palestina eisen gesteld moeten worden, zoals erkenning van de Joodse staat, afzien van terrorisme en die toch werkelijk onmogelijke eis op terugkeer. Kortom, als de PvdA uitgaat van de gelijkwaardigheid van beide bij het conflict betrokken partijen, en dat doet zij, dan dient de partij zich kritisch op te stellen naar beide partijen.
In dit verband kwam ook de Boycot, Desinvestering en Sancties (BDS) beweging ter sprake. De BDS zegt over zichzelf o.a. dat ‘het een legitieme vorm van geweldloos verzet is’, maar in werkelijkheid is de BDS radicaal, tegen verzoening, tegen onderhandelingen, tegen vrede en tegen normalisatie van betrekkingen met Israël zelfs als dat gunstig is voor de Palestijnen. Minister Koenders, ook lid van de PvdA, heeft gezegd dat ‘Nederland niet achter een boycot van Israël staat’.
Tjalling attendeerde op de motie van SGP Tweede Kamerlid Van der Staaij die op 16 juni 2016 werd aangenomen om een einde te maken aan het financieren van organisaties die ijveren voor een boycot van Israël. De PvdA heeft die motie niet gesteund.
De heer Servaes wees erop dat de PvdA tegen een boycot van Israël is. Wel steunt de PvdA het zogenaamde ontmoedigingsbeleid voor bedrijven of organisaties die samenwerking met de (‘illegale’) nederzettingen over de Groene Lijn. Of organisaties BDS publiekelijk steunen valt wat hem (en Koenders) betreft onder de vrijheid van meningsuiting.
De vraag of de Nederlandse overheid bepaalde activiteiten al dan niet moet steunen hangt dus niet van deze opvattingen af, maar van het doel dat met de activiteiten wordt nagestreefd, bijvoorbeeld dialoog of respect voor mensenrechten bevorderen. Als concreet voorbeeld hiervan werd de Tent of Nations genoemd. In een Kamerbrief van 7 juli lieten minister Koenders en minister Ploumen weten dat de regering geen BDS activiteiten zal subsidiëren, maar daarbij betrokken organisaties niet uitsluit van andere subsidies.
Tjalling bracht in dat diverse mede met Europees geld gefinancierde organisaties Palestijnse terreur steunen en/of goedpraten. Bovendien worden Europese hulpgelden door de PA misbruikt, onder meer door in Israël gevangen zittende terroristen een vergoeding te betalen. Ook hierover werd in juni 2016 een motie aangenomen.
Volgens de heer Servaes is de PvdA van mening dat hulpgelden nooit naar Palestijnse terroristen mogen. Minister Koenders stelt dat de veroordeelde terroristen niet uit Nederlands of Europees hulpgeld worden betaald, en dat men de PA probeert te bewegen haar beleid in deze te veranderen.
Gezamenlijke intentie
Aan het eind van dit – goed verlopen – gesprek benadrukte de heer Servaes nogmaals de gelijkwaardigheid van twee partijen, Israël en de Palestijnen. Tijdens het bezoek van Netanyahu aan Nederland afgelopen september had hij een kritisch gesprek met hem gevoerd, maar een jaar daarvoor een al evenzeer kritisch gesprek met president Abbas. Kortom, Israël is een bevriend land, maar moet als zodanig wel aan de westerse maatstaven worden gehouden.
Maar heel belangrijk is dat de PvdA niet twijfelt aan het bestaansrecht van Israël, beide partijen in het conflict gelijkwaardig zijn en worden behandeld. Beide onderdelen zijn essentieel in het beleid van de PvdA inzake het Midden-Oosten.
Gelet op het belangrijke raakvlak tussen de visies van de PvdA en WAAR is het wenselijk om in contact te blijven. De gezamenlijke intentie om te komen tot vrede is en blijft daarbij een juiste basis om van daaruit elkaar op de hoogte te blijven houden over de manier waarop die vrede kan worden bereikt. Ondanks de gezamenlijke intentie, en in geval van de gesprekspartners ook politieke raakvlakken, zijn er toch verschillen geconstateerd over de wijze van benadering van het M.O. conflict.
De PvdA is een gerenommeerde partij met ruim 70 jaren expertise in de politiek. WAAR is een werkgroep die beschikt over een gerichte kennis en kundigheid op het gebied van negatief getoonzette berichtgeving in de media over Israël. WAAR kan door het nastreven van accurate en authentieke berichtgeving m.b.t. Israël en het M.O. conflict bijdragen tot het doel van het PvdA beleid inzake het M.O.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten