dinsdag 31 december 2013

Het Nederlandse evenwicht in Israel en Palestina (IMO)

 

 

Het Nederlandse evenwicht in Israel en Palestina

http://www.israel-palestina.info/actueel/2013/12/29/het-nederlandse-evenwicht-israel-en-palestina/  

= IMO Blog =     

Diverse media constateren een verandering in vooral de toon van het Nederlandse kabinet jegens Israel. Terwijl premier Rutte dit ontkent en graag continuïteit met zijn eerste kabinet suggereert, en Frans Timmermans zich op de vlakte houdt, is de verandering journalisten niet ontgaan. Veelal zegt men dat dit kabinet een evenwichtiger koers vaart dan het voorgaande. Men zou ‘met nadruk’ een middenkoers varen, aldus de Volkskrant op 9 december. Het artikel vervolgt:

“Men is tegen de nederzettingen, voor de grens van 1967 en voor een evenwichtige benadering. Timmermans erkent dat de toon harder is geworden. ‘Maar je kunt ook niet anders verwachten als je tijdens de onderhandelingen bouw in de nederzettingen blijft aankondigen’. Meest concreet bleek Timmermans’ inbreng zaterdag tijdens het bezoek aan de Palestijnse gebieden. Dat er een Palestijnse tak is toegevoegd aan het aanvankelijk alleen voor Israel bedoelde initiatief voor een samenwerkingsforum over handel en kennis, is vooral zijn werk. ‘Want waar Israel profiteert, moeten de Palestijnen eveneens profiteren’.”

Neutraal en nog neutraler

Nu.nl kopte met ‘Kabinet wijst op noodzaak neutraliteit Israel en Palestina’, met als onderkop: ‘De context van het conflict tussen Israel en Palestina is veranderd, waardoor een neutrale houding van Nederland extra urgent is’. Nadat Rutte in dit interview omstandig uitlegt dat er geen verandering is ten opzichte van zijn vorige kabinet, zegt hij:

“Wat ik wel mooi vind is dat we in het vorige kabinet een samenwerking wilden opzetten met de Israëli’s en dat nu Frans (Timmermans, red.) het idee heeft opgevat om het met beide partijen te doen. En dat ook de Palestijnen nu zeer geïnteresseerd zijn vind ik wel een meerwaarde van de extra accenten die we nu aan het zetten zijn”, aldus Rutte.

Het thema dat men nu ‘nog neutraler’ is dan het vorige kabinet, wordt meermaals benadrukt:

Timmermans: “Daar ben ik het mee eens. Mijn beide ambtsvoorgangers Rosenthal en Verhagen hebben heel nadrukkelijk het nederzettingenbeleid veroordeeld en de grenzen van 1967 benadrukt.” 

“Als ik dat doe krijgt dat ineens een andere dimensie, maar we zeggen hetzelfde. In het regeerakkoord staat het nu anders opgeschreven, dat trekt de aandacht. Wij kiezen nog uitdrukkelijker voor het expliciteren van de noodzaak van balans tussen de benadering van beide partijen”, aldus Timmermans.

In een ANP bericht kort na de missie naar Israel en de Palestijnse gebieden, wordt hetzelfde nog eens benadrukt:

‘Onze evenwichtige verhouding wordt hier gewaardeerd. Zo voorkomen we dat het Palestijns-Israëlisch conflict een ‘proxy-fight’ wordt in het Nederlandse kabinet’, zei Rutte. ‘Zo’n gevecht leidt tot helemaal niets, want dan is de enige vraag nog: aan welke kant sta je en dat lost hier niets op. In de Tweede Kamer lukt het misschien niet altijd en dat is ook niet erg, maar wel in het kabinet.’ De premier ontkent dat dit een andere benadering is dan die van zijn vorige kabinet toen in het regeerakkoord alleen Israël werd genoemd. ‘Ook toen streefde Nederland evenwicht na. Ik nodig bijvoorbeeld zowel Netanyahu als Abbas uit in het Catshuis. Ook toen veroordeelden we de bouw van nederzettingen’, aldus Rutte.

Het feit dat deze nog grotere neutraliteit zo benadrukt moet worden, zegt wel wat. En natuurlijk is er een verschuiving in het beleid ten aanzien van het vorige kabinet. Dat kan ook haast niet anders, met de Israel-kritische PvdA erin en het meer pro-Israelische CDA en gedoogpartner PVV eruit. Maar niemand is zo eerlijk om te zeggen dat ofwel het vorige kabinet meer pro-Israel was, of het huidige meer pro-Palestijns, of beide.

Eisen en richtlijnen

De media is het verschil wel opgevallen, en de probleempjes tijdens de missie eerder deze maand werden breed uitgemeten. De container scanner die Israel ‘weigerde in gebruik te nemen’, de geplande wandeling van Timmermans door Hebron waarbij Israel stond op begeleiding door het leger, en het afgezegde bezoek van minister Ploumen aan Mekorot, waarna Vitens besloot de kersverse samenwerking ook maar stop te zetten: het werd uitgebreid besproken waarbij vooral Israel als onwelwillend werd neergezet. Het komt mij vooral wat onhandig over. Nederland wist volgens verschillende bronnen al eerder dat Israel op deze termijn niet aan de eis zou voldoen om de export tussen Gaza en de Westoever toe te staan, maar Nederland stelde dit wel als voorwaarde. En begeleiding door het leger is niet zo vreemd in een gebied waar de situatie nog steeds gespannen is en Israel de verantwoordelijkheid draagt voor de veiligheid. Minister Ploumen had voordat zij de afspraak met Mekorot maakte kunnen weten dat dit bedrijf water levert aan alle Israeli’s, ook die in de nederzettingen.

Nadat Vitens de regering hierover om advies vroeg, heeft men, zo geeft men met zoveel woorden toe, geadviseerd de samenwerking stop te zetten omdat Mekorot ook over de Groene Lijn actief is. En dat laatste is in mijn ogen het duidelijkste bewijs dat er een andere wind is gaan waaien en dat men wel heel erg neutraal is geworden. Zo neutraal dat men bedrijven adviseert om geen samenwerking aan te gaan met bedrijven en instellingen die ook op een of andere manier met de nederzettingen te maken hebben. Eerder al heeft Royal Haskoning zich teruggetrokken uit een waterzuiveringsproject in Oost Jeruzalem en het lijkt een kwestie van tijd voor de volgende zich aandient. Ik heb eerder uitgelegd waarom dit zo onredelijk is: op dit moment zijn er honderdduizenden kolonisten en zij hebben recht op voorzieningen, van wegen tot schoon water tot scholen. Hun toekomst is onderwerp van de door onze regering zo uitvoerig geprezen onderhandelingen. Dus laat die lui nou hun werk doen en wacht de resultaten daarvan af.

Voor de Palestijnen gelden geen richtlijnen die samenwerking ontmoedigen zolang niet aan allerlei voorwaarden is voldaan, en dat geldt ook voor diverse Arabische staten waar het nodige mis mee is, van bezettingen tot allerhande binnenlandse mensenrechtenschendingen. Doorgaans worden handel en moraal door de zo pragmatische Nederlandse overheid netjes gescheiden. Zo handelt men gretig met Rusland en China, om vervolgens op diplomatiek niveau zijn beklag te doen over het martelen van journalisten en dissidenten en het discrimineren van homo’s. Niet erg consequent, hoor je dan weleens ter linkerzijde, maar geld gaat vaak voor de moraal. Ik zou een wat principiëler houding niet verkeerd vinden, al moet je je wel blijven afvragen wat je ermee kunt bereiken, behalve dat andere landen graag in het gat springen en je als het irritante zelfgenoegzame landje met dat wijsvingertje wordt gezien. Ik ben echter ook erg voor algemene richtlijnen wat dit betreft en niet een speciale richtlijn voor slechts één land, een land dat het beter doet qua mensenrechten dan menig ander land waar onze bedrijven graag handelen. Deze richtlijn haalt alle mooie woorden over ‘nog meer neutraliteit’ en de ‘met nadruk gevaren middenkoers’ onderuit.

Kritiek op nederzettingen

Het lijkt alweer vergeten, maar eerder dit jaar kwamen verschillende supermarkten in het nieuws omdat zij producten uit de nederzettingen zouden boycotten, en zolang men niet kon garanderen dat producten uit Israel ook echt uit Israel proper zouden komen, werden de producten geheel uit de schappen geweerd. Deze discussie kan op zijn beurt niet los worden gezien van de discussies over de etikettering van producten uit de nederzettingen. Dit zou aanvankelijk verplicht worden gesteld door de overheid maar is toen toch weer uitgesteld in afwachting van Europese wetgeving op dit gebied (ofwel van het huidige vredesoverleg). Er is daarbij al vaker gewezen op het vreemde feit dat alleen Israelische producten zo’n behandeling zouden krijgen, en producten uit de West Sahara, Tibet, Turks Cyprus en andere omstreden/bezette gebieden buiten beschouwing zouden blijven (later heeft Timmermans toegezegd ook naar de West Sahara te zullen kijken).

Hoe nadrukkelijk de middenkoers tegenwoordig wordt gevaren blijkt ook uit het feit dat bij alle mooie verklaringen over hoe belangrijk Nederland de vriendschap met beide partijen vindt, er steeds maar één wordt bekritiseerd. Steeds weer komen de nederzettingen naar voren als het grote probleem, het obstakel. In bovenstaand Volkskrant citaat worden ze genoemd, Rutte noemde ze in Nieuwsuur; concrete problemen aan Palestijnse zijde worden zelden benoemd in dergelijke algemene interviews en verklaringen. De nederzettingen zijn natuurlijk ook een probleem, want als je uitgaat van een tweestatenoplossing is het nogal onhandig als er steeds meer land dat de Palestijnen claimen door Israel wordt bebouwd. Israel loopt hiermee zelf ook vooruit op een oplossing en duwt die een bepaalde kant op. Bij grote blokken dichtbij de Groene Lijn kan ik me daarbij wat voorstellen, zeker wanneer het gaat om plaatsen die volgens alle serieuze tot nu toe gepresenteerde vredesplannen bij Israel zullen blijven. De kritiek is echter alleszins voorstelbaar, met uitzondering van wijken in Jeruzalem die een duidelijk Joods verleden hebben en je met de beste wil van de wereld niet ‘bezet’ kunt noemen.

Onthullend is echter dat de kritiek daar veelal ophoudt. Na veel aandringen gaf minister Timmermans schoorvoetend toe dat de PA, indirect met Nederlands belastinggeld, ex gevangenen met bloed aan hun handen geld betaalt en dit niet helemaal de bedoeling is (aanvankelijk had hij het nog over  hun ‘re-integratie in de samenleving’). Alleen rechtse partijen doen moeilijk over zulke zaken, over de opruiing in Palestijnse media en schoolboeken, over onverzoenlijke uitspraken van Abbas en andere leiders, de heldenstatus van hen die Israelische burgers ombrachten.

Ongelijke monniken, gelijke kappen?

Terwijl de eisen aan Israel dus veel hoger zijn dan aan de Palestijnen, en er in feite nauwelijks eisen aan de Palestijnen worden gesteld, worden de relaties op andere gebieden dwangmatig gelijkgetrokken. Israel een bilaterale overeenkomst, de Palestijnen ook. Israel een bezoek van Nederlandse bedrijven, dan eenzelfde bezoek aan de Palestijnen. Het schijnt dat op het uur is uitgeteld dat de delegatie even lang aan beide zijden van de grens verbleef. Maar beide partijen zijn natuurlijk niet gelijk. Israel is een ruim 65 jaar oude natie, een democratie en rechtstaat, die zich met veel moeite en hard werken heeft opgewerkt tot de internationale top op het gebied van technologie en medische wetenschap. Dat is voor Nederland interessant, dat zelf evenals Israel tot de top behoort op het gebied van watermanagement. De Palestijnen zijn nog volop bezig met het ontwikkelen van regeringsinstituties en totaal afhankelijk van buitenlandse hulp. Er is geen democratie en maar een zeer beperkte rechtstaat en vrijheid van meningsuiting. Het is goed dat Nederland hen met de opbouw van het land probeert te helpen, waarbij wat meer toezicht op hoe gelden worden besteed zeer welkom zou zijn.

Maar maak samenwerking met de één op een gebied waar dat beiden voordeel brengt niet afhankelijk van een project van dezelfde omvang met de ander. Daarbij vind ik het welhaast kwetsend om onze sterke band met Israel, die teruggaat tot de jaren ’50, gelijk te stellen met die met de Palestijnen. Israel heeft zich bewezen als staat, bewezen levensvatbaar te zijn en bewezen dat het de wereld wat te bieden heeft. Het staat voorop bij internationale rampenbestrijding, het heeft talloze derde wereld landen geholpen met bijvoorbeeld landbouw in droge gebieden, medicijnen etc. Dat soort zaken is helaas volledig ondergesneeuwd door de voortdurende eenzijdige aandacht voor Het Conflict en De Bezetting. Ook heden ten dage helpt Israel op medisch gebied en worden vele duizenden Palestijnen geholpen in Israelische ziekenhuizen. Nederland heeft in het verleden haar steun aan en warme gevoelens voor Israel meermaals laten blijken. Het is alsof je de betrekking met een goede, oude vriend, waarmee je van alles hebt meegemaakt, opeens gaat gelijkstellen met die van zijn kleine neefje, of nieuwe buurman. Dat vriendschappen veranderen is een gegeven, en dat Nederland zich nu anders opstelt dan in 1967 mag begrijpelijk zijn, maar dat staat wat mij betreft los van onze relatie met de Palestijnen.

Het beleid van de regering van het afgelopen jaar wat betreft Israel en de Palestijnen was onevenwichtig en contraproductief. Terwijl met de mond steun aan John Kerry en de vredesbesprekingen wordt beleden, loopt men in feite op de uitkomst vooruit. En terwijl men een – tot in het absurde doorgevoerde – gelijke behandeling van beide partijen en neutraliteit zegt na te streven, wordt met name Israel bekritiseerd en onder druk gezet. Mijn wens is dat de regering in 2014 een waarlijk evenwichtige koers zal varen en ook de Palestijnen op hun daden aan zal spreken.

Ratna Pelle

 

Gaza update eind 2013 (IPI)

 

 

http://www.israel-palestina.info/actueel/2013/12/28/gaza-update-eind-2013/  

~ door Wouter ~

De situatie in de Gazastrook kreeg de laatste weken weer wat aandacht in de media, eerst door de stormen en overstromingen medio december en nadien door geweld aan de grens met Israel.

Overstromingen Gaza

Tussen 11 en 14 december werden Israel en omgeving geteisterd door de ergste storm sinds decennia. Ook de Gazastrook werd zwaar getroffen door de winterstorm ‘Alexa’, met enkele doden tot gevolg en duizenden die hun woningen moesten verlaten. Er wordt gevreesd voor ziekte epidemieën, mede vanwege de overstroomde riolen. Volgens Hamas bedraagt de schade door de storm zo’n 64 miljoen dollar.

Hamas en het Iraanse Press TV beschuldigden daarbij Israel van ‘het openzetten van dammen ten oosten van Gaza’ om de Gazastrook te laten overstromen. Gelijkluidende beschuldigingen werden vaker geuit, zoals in een reportage van maart 2012, waarbij het om rioolwater zou gaan, en idem al in januari 2010. En zijn echter helemaal geen Israelische dammen in die omgeving. Er zijn wel waterreservoirs, die bij dit noodweer waarschijnlijk zijn overstroomd. De reguliere media negeerden deze absurde aantijgingen dan ook, maar sommige pro-Palestijnse actiegroepen namen ze klakkeloos over.

Brandstof

Al in november 2013 liepen de riolen in Gaza over door een tekort aan brandstof voor de rioolwater-verwerkingsinstallatie. Goedkope brandstof werd eerder via de smokkeltunnels uit Egypte gehaald, maar de meeste smokkeltunnels zijn onklaar gemaakt door het Egyptische leger, dat in juli 2013 president Morsi afzette en de macht weer overnam. Egypte maakte de smokkeltunnels onklaar omdat Hamas de islamisten in de Sinaï ondersteunde bij aanvallen op het Egyptische leger en politie.

Door het uitschakelen van de tunnels kon de enige energiecentrale van de Gazastrook nog maar enkele uren per dag stroom leveren en viel vanaf 1 november helemaal stil. Brandstof kan wel van Israel worden gekocht – en dat gebeurt ook deels -, maar is daar bijna twee keer zo duur (tegen de 2 dollar per liter, in Egypte 1 dollar). Ook klaagt Hamas over de belasting die de Palestijnse Autoriteit heft op de import naar Gaza. De door Hamas geleide elektriciteitsmaatschappij weigerde sinds januari 2011 van of via aartsvijand Israel brandstof te betrekken. Nadat de EU in 2009 was gestopt met het subsidiëren van de brandstof voor de elektriciteitscentrale, was er ook onenigheid tussen Hamas en de PA over de financiering ervan. In 2012 door Qatar gedoneerde diesel voor de centrale werd lange tijd in Egypte opgehouden, en moet deels nog steeds naar Gaza doorgevoerd worden.

In oktober 2013 had COGAT (onderdeel van het IDF) aangekondigd dat brandstof en materiaal voor de Gaza elektriciteitscentrale werd geleverd zodat deze de rioolwater-verwerkingsinstallatie in noord-Gaza vanaf november zelfstandig van voldoende stroom zou kunnen voorzien. Waarom dit (nog) niet is doorgegaan is de vraag.

De recente storm vernielde daarnaast ook de stroomkabels die vanuit Egypte en Israel naar Gaza lopen. Qatar stelde daarop geld beschikbaar aan de Palestijnse Autoriteit, waarmee deze brandstof kocht in Israel ten behoeve van de Gazastrook. Op 13 december leverde het Israelische waterbedrijf Mekorot vier waterpompen aan Gaza, en werd ook 110 ton kookgas doorgelaten via Kerem Shalom, de grensovergang met Israel voor goederendoorvoer. Op 15 december werd nog 241 ton kookgas doorgelaten, alsmede 223.000 liter benzine en 763.000 liter diesel. Twee vrachtwagens met noodhulp van het Rode Kruis passeerden en 148 vrachtwagens met consumptiegoederen. Ook UNRWA en het Wereldvoedselprogramma verspreidden toen noodhulppakketten in de Gazastrook. Tussen 15 en 21 december is 1.167 ton kookgas doorgelaten.

Geweld

Op 20 december was een Gazaan doodgeschoten en een andere verwond die het grenshek te dicht genaderd waren. In de dagen daarna vielen nog meerdere Palestijnse gewonden in de buurt van het hek en werd een raket op Israel afgevuurd. Op 24 december werd een medewerker van de IDF (een Bedoeïen) die reparaties aan het grenshek uitvoerde doodgeschoten door een scherpschutter uit de strook. Op 26 december werden er vanuit de Gazastrook nog 2 raketten op Israel afgevuurd. Israel bestookte op 24 en 26 december diverse terroristische doelen in Gaza, waarbij echter ook een jong meisje omkwam en meerdere gezinsleden gewond raakten. Ook werd als tegenmaatregel de grensovergang Kerem Shalom enkele dagen gesloten, waardoor de brandstofvoorziening weer stokte en de elektriciteitscentrale in Gaza opnieuw tijdelijk stil viel.

In 2013 zijn volgens Israel 33 raketten vanuit de Gazastrook op Israel afgevuurd. In 2012 waren dit nog meer dan 2.000. In november 2012 voerde Israel een militaire campagne uit in Gaza. Nadien zijn nog enkele Gazanen gedood bij grensincidenten.

Blokkade

Er wordt nog steeds gesproken over de Israelische (en Egyptische) blokkade van de Gazastrook. De beperking op im- en export zijn vanaf 2010 echter sterk versoepeld. Wel wordt de zeeblokkade nog steeds gehandhaafd, omdat Israel wil kunnen controleren wat de strook in en uit gaat; meermaals werden schepen met wapens voor Hamas onderschept. De viszone is wel uitgebreid van 3 naar 6 mijl. Importbeperkingen gelden met name nog voor bouwmaterialen en andere zaken die Hamas kan gebruiken om zich te bewapenen tegen Israel. Bouwmaterialen worden vooral toegelaten voor specifieke projecten onder sturing en toezicht van buitenlandse donoren. Sinds 2010 zijn 200 projecten door Israel goedgekeurd waarvoor bouwmaterialen worden ingevoerd. Vanaf oktober 2013 zouden 350 vrachtwagens met bouwmateriaal tot de Gazastrook worden toegelaten volgens COGAT. Ook maakte COGAT toen bekend dat de levering van water aan Gaza (5 miljoen m3 in de Oslo Akkoorden) zou worden verdubbeld tot 10 miljoen m3. Daartoe was men bezig een waterleiding vanuit Israel aan te leggen.

De Gazastrook heeft volgens Gisha (een linkse Israelische NGO) een miljoen liter diesel en benzine per dag nodig, waarvan de helft om de elektriciteitscentrale fulltime te kunnen laten draaien, naast enkele tonnen kookgas voor de huishoudens. Totdat Egypte de tunnels vernielde, werd de benodigde brandstof grotendeels vanuit Egypte gesmokkeld. Voor veel huishoudens en bedrijfjes is de brandstof uit Israel te duur, maar er is geen limiet meer vanuit Israel voor de hoeveelheid te importeren brandstof. Men is zelfs bezig de capaciteit aan leidingen uit te breiden, daar een grotere vraag wordt verwacht  sinds de sluiting van de meeste smokkeltunnels. Alle doorvoer van goederen, ook uit Egypte, vindt plaats via Kerem Shalom, dat hiervoor zes dagen per week geopend is - buiten tijdelijke sluitingen i.v.m. gewelddadigheden zoals raketbeschietingen.

De grens met Egypte bij Rafah wordt in de regel alleen voor personendoorgang gebruikt, waarvoor Egypte haar eigen beperkingen stelt. Volgens een Oxfam rapport passeerden tot de zomer 20.000 mensen per maand de grens bij Rafah, en sindsdien nog maar 4.000 per maand. Van eind oktober tot Kerst 2013 was de grens bij Rafah slechts 15 dagen open; zelfs tijdens de storm medio december bleef de overgang gesloten.

Israel liet in november 2013 ruim 4.000 personen door via Erez, waarvan een kwart voor medische behandeling (patiënten en begeleiders). Volgens Oxfam passeerden in het jaar 2000 nog een half miljoen mensen de grens tussen Gaza en Israel; hier zullen veel forensen bij zijn geweest die in Israel (of op de Westoever) werkten.

Afgelopen november konden via Kerem Shalom ruim 5.000 vrachtwagens Gaza binnen (waarvan 20% niet kwam opdagen). Bijna de helft betrof voedselimport. Volgens het Oxfam rapport was de import via Israel maar de helft van voor de machtsovername van Hamas in 2007, maar men stelt tevens dat tot de zomer evenveel goederen via de honderden smokkeltunnels uit Egypte Gaza binnenkwamen. In hoeverre er in totaal minder import was dan voor 2007 is dus niet duidelijk. Naast genoemde restricties zal dit ook liggen aan een lagere vraag vanwege de slechte economische situatie in Gaza. Vóór de blokkade werden de tunnels hoofdzakelijk voor wapensmokkel gebruikt.

Gaza mag volgens Gisha niet exporteren naar Israel, de Westoever en Jordanië, waardoor het 85% van zijn vroegere afzetmarkt mist. Dat het vijandige Hamasregime niet naar Israel mag exporteren is uiteraard alleszins begrijpelijk en legitiem; gezien de strenge controles (en de door Nederland aan de PA geschonken containerscanner) lijkt dit echter niet meer vanwege veiligheidsoverwegingen nodig. Niet geheel duidelijk is in hoeverre Jordanië en de Westoever zelf producten uit de Gazastrook weren of dit het gevolg is van Israelische restricties. Jordanië zou producten uit Gaza ook weigeren om zijn eigen boeren te beschermen; voor de Westoever zou Israel wel nog restricties hebben in afwachting van vorderingen in de vredesonderhandelingen.

Volgens Gisha verlieten in 2005 nog 10.000 vrachtwagens met goederen de Gazastrook; in november 2013 waren dit slechts 10 vrachtwagens en in de week voor Kerst 12 vrachtwagens.

Buiten de zeer summiere export gaat de economie van Gaza vooral gebukt onder de beperkingen op het vissen langs de kust (vanwege de zeeblokkade) en de beperkingen op de invoer van bouwmaterialen. Het beleid van Hamas speelt ook een directe maar onderbelichte rol, naast de indirecte rol van Hamas als uiteindelijke veroorzaker van de opgelegde beperkingen.

 

Overige bronnen:

·        COGAT (IDF) / Rapport Gaza 2012-2013

·        Gaza Gateway (GISHA)

 

maandag 30 december 2013

Lijst van vrijgelaten Palestijnse gevangenen (30 december 2013)

 

Vandaag worden er weer 26 Palestijnse gevangenen vrijgelaten door Israel in het kader van de lopende (cq. vastgelopen) vredesonderhandelingen.

 

Wouter

______________

 

Israel publishes list of Palestinian inmates to be freed

Among prisoners slated for release this week are killers of 76-year-old gardener, celebrated professor and other civilians

http://www.timesofisrael.com/israel-published-list-of-palestinian-inmates-to-be-release/

 TIMES OF ISRAEL STAFF December 29, 2013, 2:23 am 25

·         

Israelis, some of whom have lost relatives to Palestinian terrorism, hold aloft placards and pictures of terror victims during a protest against the upcoming release of Palestinian prisoners, outside the prime minister's residence in Jerusalem, Saturday, December 28, 2013 (photo credit: Hadas Parushl/Flash90)

 

A panel of Israeli cabinet ministers on Saturday night approved a list of 26 Palestinian prisoners to be released on Monday in the third phase of a four-stage series of releases agreed on when peace talks with the Palestinians were resumed earlier in 2013.

All of the prisoners on the list (Hebrew PDF), save three, were convicted of murdering Israeli civilians, soldiers or Palestinians suspected of collaborating with Israel. In a press release Saturday night, the Prime Minister’s Office said all of the inmates had been convicted of offenses committed prior to the signing of the Oslo Accords in 1994.

Almost all of them were given life sentences, although a few would have been up for release in the next decade. They have all served between 19 and 28 years of their terms.

Following are the names of the prisoners slated for release, as published by the Israel Prison Service on Saturday night, along with their offenses.

·        Muhammad Yusuf Adnan Elafandi, arrested May 13, 1992, for stabbing two youths in Jerusalem. After the attack, his life was saved by an Israeli woman who defended him from a lynch mob. He was convicted of attempted murder. The woman who saved his life, Bella Freund, was the subject of a song by the hip hop band Hadag Nahash, in collaboration with rocker Barry Sakharof.

·         

·        Farid Ahmed Shahade, arrested February 16, 1985, for the murder of Yosef Farhan, a suspected collaborator with Israel, in Jaffa.

·        Yakoub Muhammad Ouda Ramadan, Afana Mustafa Ahmad Muhammad, and Da’agna Nufal Mahmad Mahmoud, arrested April 1, 1993. The three were convicted of stabbing Sara Sharon, 37, to death in Holon on January 20, 1993.

·        Abu al Rub Mustafa Mahmoud Faisal and Kamil Awad Ali Ahmad, convicted of murder in the killing of 20-year-old IDF soldier Yoram Cohen in a shootout in the West Bank town of Jenin. Ali Ahmad was also convicted of kidnapping, torturing and murdering 15 Palestinians suspected of collaborating with Israel. Faisal was convicted of manslaughter in four of those cases.

·        Damara Ibrahim Mustafa Bilal, arrested June 16, 1989, and convicted of murdering Steven Friedrich Rosenfeld, 48, a US-born immigrant to Israel. Damra and several others accosted Rosenfeld outside the West Bank settlement of Ariel, grabbed the knife he was carrying, and stabbed him to death with it. His body was found on the following day by a Palestinian shepherd.

·        Abu Mohsin Khaled Ibrahim Jamal, arrested April 10, 1991, and convicted of murder. Abu-Muhsan ambushed Shlomo Yahya, a 76-year-old gardener, in a public park in Moshav Kadima and stabbed him to death.

·        Tamimi Rushdi Muhammad Sa’id, convicted of kidnapping and murdering Hayim Mizrahi at a Palestinian-owned farm outside the settlement of Beit El, where Mizrahi lived, in 1993. Mizrahi had come to the farm to shop for eggs.

·        Silawi Khaled Kamel Osama, one of three Palestinians convicted in the murder of Motti Biton. Similar to Mizrahi, Biton was shot while he was shopping for groceries in a Palestinian-owned store. Afterwards his wife, who was in the car outside, fired at his attackers, who detonated a pipe bomb and fled. Biton was gravely wounded in the attack and died in an Israeli hospital three days later. Osama was also convicted of murder and manslaughter in the deaths of four Palestinians suspected of collaborating with the authorities.

·        Sawafta Sudqi Abdel Razeq Mouhlas, who stabbed Yosef Malka (Malkin) to death on December 29, 1990, during an attempt to rob his home in Haifa.

·        Barham Fawzi Mustafa Nasser, arrested December 20, 1993, for the murder of Morris (Moshe) Edri. Nasser, a former employee of Edri, 65, ambushed Edri and stabbed him in the back. After he was apprehended, he said he had carried out the murder to prove that he was worthy of joining Hamas.

·        Yusuf Ahmed Nu’aman Al-Shalvi, Mahmad Anis Aiman Jaradat, and Ahmad Yusuf Bilal Abu-Hassin, convicted of murdering multiple Palestinians suspected of collaborating with Israel.

·        Mahmad Naim Shawmra Yunis, convicted of murder in the death of Yossef Hayun, a police sapper who was killed while attempting to disarm a bomb in Moshav Shekef in June 1993.

·        Mahmud Muhammad Salman, arrested May 6, 1994, and convicted in the murder of Shai Shoker. Salman strangled Shoker with a shoelace outside Tira on February 2, 1994.

·        Ahmed Ibrahim Jamal Abu-Jamal, convicted of attempted murder. Abu-Jamal was slated for release in 2016.

·        Mahmoud Ibrahim Abu-Ali Faiz, convicted of murdering Ronny Levy.

·        Zaki Rami Barbakh Jawdat, convicted of murdering Yosef Zandani.

·        Mustafa Ahmed Khaled Jumaa, convicted of aggravated assault, up for release in 2014.

·        Abu Hadir Muhammad Yassin Yassin, convicted of murder. Yassin shot Yigal Shahaf, 24, in the head while Shahaf and his wife were walking through Jerusalem’s Old City toward the Western Wall. Shahaf died in hospital on the following day. The murder weapon had been bought from a Jewish Israeli. Yassin was slated for release in 2016.

·        Muammar Ata Mahmoud Mahmoud and Salah Khalil Ahmad Ibrahim, convicted of murdering Menahem Stern, a history professor at Hebrew University. Stern, 64, a winner of the prestigious Israel Prize, was stabbed to death while walking to work at the university’s Givat Ram campus on June 22, 1989. A monument in his memory figures in a scene from the prize-winning Israeli film “Footnote.” Ibrahim was also convicted in the murder of Eli Amsalem. In addition, the two murdered a Palestinian suspected of collaborating with Israel, Hassin Zaid.

·        Taqtuq Lutfi Halma Ibrahim, arrested March 3, 1989, and convicted of murder in the shooting of IDF soldier Binyamin Meisner, on February 24, 1989, in Nablus.

 

zaterdag 28 december 2013

Palestijnen wijzen voorstellen John Kerry af (Khaled Abu Toameh)

 
De kansen voor het vredesoverleg zien er niet goed uit. De Palestijnen wijken feitelijk niet af van hun standpunt uit pakweg 1988, toen ze -zo wordt gezegd- de facto Israel erkend zouden hebben binnen de grenzen (wapenstilstandslijnen) van voor 1967 en het gehele gebied daarbuiten als hun soevereine staat claimden. Alleen een 1-op-1 landruil voor enkele nederzettingenblokken zouden ze willen toegeven, en een tijdschema van 3 jaar totdat Israel zich geheel heeft teruggetrokken.

The official summed up Abbas's position as follows:

  • No to a demilitarized Palestinian state;
  • No to recognizing Israel as a Jewish state;
  • No to a solution that does not include all of east Jerusalem as the capital of a future Palestinian state;
  • No to another interim agreement with Israel and, of course,
  • No to the presence of any Israeli soldiers in the Jordan Valley.
Grote afwezige in dit artikel is de geëiste 'terugkeer' van de Palestijnse vluchtelingen en hun nakomelingen naar Israel, dat door de Palestijnen breed wordt beschouwd als een onvervreemdbaar recht. Dit probleem ligt deels besloten in de (weigering van de) erkenning van Israel als Joodse staat. Voor Israel zijn daarnaast 'rode lijnen' het behoud van tenminste een deel van de Oude Stad en de Olijfberg, en de veiligheidskwestie, die zich verzet tegen een gemilitariseerde Palestijnse staat en een voorlopige militaire toegang tot tenminste de Jordaanvallei eist.
 
Het lijkt vrijwel onmogelijk om zulke rode lijnen bij elkaar te krijgen.
 
Wouter
_________________
 
 
What the Palestinians and Arabs Think of Kerry's New Ideas

Arafat niet vergiftigd volgens 2 van 3 onderzoeken

 
Liefst drie onderzoeksteams hebben zich gebogen over de resten van Yasser Arafat en zijn spullen, negen jaar na zijn dood, om proberen vast te stellen of hij vergiftigd werd of aan iets anders overleed. Zijn weduwe, van wie hij de laatste jaren gescheiden leefde, weigerde destijds een autopsie maar beweert nu dat hij vergiftigd was.
 
Zowel de Russen als de Fransen vonden geen aanwijzingen voor vergiftiging; de Zwitsers meenden wel dat polonium vergiftiging zijn dood kan hebben veroorzaakt.
 
Wouter
__________
 

Report: Russian experts find Arafat died of natural causes

http://www.jpost.com/Diplomacy-and-Politics/Report-Russian-experts-find-Arafat-died-of-natural-causes-336211

By JPOST.COM STAFF, REUTERS

12/26/2013 11:48

 

Amid conflicting reports of the Palestinian leader's cause of death, the latest discovery negates Swiss findings, confirms French report.

Former Palestinian Authority leader Yasser Arafat surrounded by doctors from Tunis, Egypt and Jordan Photo: REUTERS/HO/Palestinian Authority/Hussein Hussein

MOSCOW - Former Palestinian leader Yasser Arafat died of natural causes, not radiation poisoning, the head of a Russian state forensics agency that tested samples taken from his body said on Thursday, according to the Interfax news agency.

The Russian finding was in line with an assessment by French scientists who said earlier this month that Arafat, who died in 2004, had not been killed with radioactive polonium.

Related:

·        Palestinian leader Yasser Arafat was murdered with polonium, widow says

·        French forensic experts find Arafat did not die of poisoning, source says

"Yasser Arafat died not from the effects of radiation but of natural causes," Vladimir Uiba, head of the Federal Medico-Biological Agency (FMBA), was quoted as saying by Interfax.

Arafat, who signed the 1993 Oslo interim peace accords with Israel but then led an uprising in 2000, died at 75 in a French hospital four weeks after falling ill following a meal in his Ramallah compound surrounded by Israeli tanks.

The official cause of death was a massive stroke, but French doctors said at the time they were unable to determine the origin of his illness. No autopsy was carried out.

Swiss forensic experts said last month that their tests of samples taken from Arafat's body were consistent with polonium poisoning, while not absolute proof of the cause of death.

Samples were taken from Arafat's body in November 2012 by Swiss, French and Russian experts after an al Jazeera documentary said his clothes showed high amounts of polonium.

Many Palestinians have long believed Israel killed him - a charge Israel flatly denies - but an official Palestinian Authority investigation headed by Tawfiq Tirawi has yet to produce any evidence.

~~~~~~~~~~~~~~ 

Zie ook op CIDI website:

 

 

vrijdag 27 december 2013

Abbas maakt Jezus weer tot Palestijn (Times of Israel)

 

Het is een jaarlijks terugkerend ritueel: Abbas misbruikt Kerstmis voor zijn propaganda doeleinden. Hij stelt zich zogenaamd solidair op met christenen en nodigt ze uit naar Bethlehem te komen, en eigent zich Jezus even toe als Palestijn. Dat Jezus een Jood was kan hij blijkbaar niet verdragen, dus moet de geschiedenis maar aangepast. Er zitten meer onjuistheden in zijn boodschap, zoals het feit dat het aantal christenen niet sinds de bezetting maar sinds de PA autonomie kreeg gestaag is gedaald. Ook suggereert Abbas dat de Gazanen nog steeds onder een Israelische blokkade lijden, terwijl de grenzen voor goederen open zijn en er ook steeds meer personen door kunnen. Egypte daarentegen heeft de grenzen gesloten, de tunnels onklaar gemaakt en is gestopt met het leveren van diesel voor een laag tarief. Het volgende is een lachertje:

 

“As we Palestinians strive for our freedom two millennia later,” he wrote in a statement, “we do our best to follow his example. We work with hope, seeking justice, in order to achieve a lasting peace.”

 

Jezus, geweldloos, de andere wang toekerend, zieken helend, zou de Palestijnen tot voorbeeld dienen? Was het maar waar! Helaas worden terroristen door de Palestijnen nog steeds als helden vereerd, wordt geweld tegen Israel als legitieme verzetsdaad gezien, en worden Joden en Israel in Palestijnse media en door imams gedemoniseerd. Met Jezus en zijn boodschap heeft een en ander weinig te maken.

 

Opvallend is ook dat Swaid (tweede artikel hieronder), die om een kerstboom in de Knesset vroeg, van de communistische partij is.

 

-------------------

 

Abbas, PLO lash Israel in Christmas messages

PA president calls Jesus a ‘Palestinian messenger,’ refers to Jerusalem as ‘occupied capital,’ but expresses commitment to talks

December 23, 2013, 12:02 pm

http://www.timesofisrael.com/abbas-plo-lash-israel-in-christmas-messages/

 

Palestinian Authority President Mahmoud Abbas released a Christmas greeting Monday, calling Jesus a “Palestinian messenger” and implying that Israel persecutes Christians.

“As we Palestinians strive for our freedom two millennia later,” he wrote in a statement, “we do our best to follow his example. We work with hope, seeking justice, in order to achieve a lasting peace.”

Abbas reaffirmed the PA’s commitment to talks with Israel, “including ending the occupation of the Holy Land with the establishment of a fully independent and sovereign Palestinian State on the 1967 border with East Jerusalem as its capital.”

Abbas took the occasion to decry Israel’s security policies, saying, “this Christmas Eve, our hearts and prayers will be with the millions who are being denied their right to worship in their homeland.”

“We are thinking of our people in Gaza, trapped under siege, and of those who are prevented from worshiping in Bethlehem,” he said. “Our hearts and prayers are with the people of Al Dbayeh Refugee Camp in Beirut, along with all of our Palestinian refugees — Christians and Muslims uprooted from their hometowns in 1948 and who, since that time, have suffered the vicissitudes of a forced exile.”

The Palestinian Authority president also referred to Jerusalem as “our occupied capital.”

A YouTube clip released Sunday by the Palestine Liberation Organization pushed a similar theme, showing a glowing figure, presumably Jesus, holding a cross while traveling through the West Bank past scenes of destruction and armed Israeli soldiers and civilians. The figure, riding a chariot, comes up against Israel’s security barrier, but goes through it, ending up in Bethlehem.

“Christians are not a minority here,” Abbas’s statement read, as Christian populations have shrunk in Bethlehem and other cities in which they used to form the majority, “they are an integral part of the Palestinian people. Orthodox, Catholics, Armenians, Assyrians, Lutherans, Anglicans, Copts, Melkites, Protestants and others are all part of the rich mosaic of this free, sovereign, democratic and pluralistic Palestine we aspire to have and as established in our declaration of independence and draft constitution.”

Christian populations are thought to be dwindling or at least growing more slowly than their Muslim compatriots in much of the Middle East, largely due to emigration as they leave for better opportunities and to join families abroad. Some feel uncomfortable amid growing Muslim majorities that they see as becoming more outwardly pious and politically Islamist over the decades.

Abbas referred to the impending visit of Pope Francis, scheduled for a whirlwind tour in March, and expressed hope that the pontiff would spread “the message of justice and peace for the Palestinians.”

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Israel to Abbas: No, Jesus was not a Palestinian

Foreign Ministry pans PA president’s ‘outrageous rewriting of Christian history,’ says he needs a hug from Santa

December 23, 2013, 7:07 pm

http://www.timesofisrael.com/israel-pans-outrageous-rewriting-of-christian-history-by-abbas/

Israeli officials reacted with bitter scorn to a Christmas message from Palestinian Authority President Mahmoud Abbas in which he called Jesus a Palestinian and suggested Israel was to blame for the exodus of Christians from the Holy Land.

“He should have read the Gospel before uttering such offensive nonsense, but we will forgive him because he doesn’t know what he’s doing,” Foreign Ministry spokesman Yigal Palmor told The Times of Israel on Monday. Abbas’s statement is an “outrageous rewriting of Christian history,” according to Palmor.

Earlier on Monday, Abbas published a lengthy Christmas greeting, calling Jesus “a Palestinian messenger who would become a guiding light for millions around the world.” Although he expressed his commitment to the peace negotiations with Israel, he expressed harsh criticism of Israeli policies, including an accusation that Jerusalem is responsible for the plight of Christians in the Holy Land.

“We celebrate Christmas in Bethlehem under occupation,” Abbas wrote. “This Christmas Eve, our hearts and prayers will be with the millions who are being denied their right to worship in their homeland.” He called the security barrier an “annexation Wall, which is stealing [Palestinians'] land and dooming their future.”

These rather unfriendly statements are “not exactly in the spirit of Christmas,” Palmor, the Foreign Ministry spokesman, said cynically. “Maybe he needs a hug from Santa?”

Abbas also mentioned Palestinians “trapped under siege” in Gaza, and “those who are prevented from worshiping in Bethlehem. Our hearts and prayers are with the people of Al Dbayeh Refugee Camp in Beirut, along with all of our Palestinian refugees — Christians and Muslims uprooted from their hometowns in 1948 and who, since that time, have suffered the vicissitudes of a forced exile.”

Abbas said more Palestinians will celebrate Christmas in Western cities than will do so in the city of Jesus’ birth. “To them we say that Bethlehem is their town and Palestine is their country. We will continue working tirelessly to give them the freedom to decide where to spend Christmas.”

An Israeli government official took offense particularly with the suggestion that Israel has caused Christians to leave the Holy Land. “The exodus of Christians from Bethlehem turned into a flood the moment the PA took control,” the official said.

But at least one Israeli official had some warm words for Abbas’s holiday message: MK Hanna Swaid (Hadash), an Arab Christian from the Galilee town of Eilaboun, backed up the message, if not the facts, of Abbas’s missive.

“What President Mahmoud Abbas said describes the real situation — Palestinians, including Christians, are celebrating Christmas and New Year’s Eve under Israeli occupation. That’s a fact,” he said.

Abbas’s Christmas message seemed to paper over the fact that Christians in the PA are only a fraction of the Muslims living in the West Bank and Gaza.

“Christians are not a minority here: they are an integral part of the Palestinian people,” Abbas wrote in his Christmas message. “Orthodox, Catholics, Armenians, Assyrians, Lutherans, Anglicans, Copts, Melkites, Protestants and others are all part of the rich mosaic of this free, sovereign, democratic and pluralistic Palestine we aspire to have.”

According to the CIA World Factbook, Christians make up 8 percent of the population in the West Bank, and 0.7% of Gaza.

Swaid, 58, acknowledged that in reality Christians are a minority among Palestinians, but noted that he appreciated Abbas’s comments nonetheless. “If the president of a country says so, he thinks and believes that to be the case,” Swaid said, adding that Abbas meant to emphasize that Christians are an “integral part” of Palestinian society.

A third-term lawmaker, Swaid this week tried unsuccessfully to get the Knesset to erect a Christmas tree as a sign of tolerance and inclusion of all of Israel’s minorities. “I tried to make Christians feel integrated, but alas, my request was rejected. President Abbas, without even asking us, said we’re an integral part of society. That’s a welcome initiative.”

Swaid said he was satisfied that Abbas chose to highlight the fact that Palestinian society consists of Muslims and Christians. “I am happy that President Abbas talked about the differences and the pluralism of the Palestinian people,” he said.