– Door Tjalling –
In de kerkorde van de Protestantse Kerk Nederland (PKN) staat het mooi geschreven: “De kerk is geroepen gestalte te geven aan haar onopgeefbare verbondenheid met het volk Israël.” Van die fraaie woorden op papier is jammer genoeg in de praktijk vaak weinig te merken, ergo: de PKN wil of durft geen stelling te nemen wanneer het land Israël in verlegenheid wordt gebracht.
Voor alle duidelijkheid, eerst even over de opgeefbare verbondenheid, die is alleen maar bedoeld voor het volk Israël.
De huidige natie Israël is het resultaat van menselijke inzet en valt buiten de focus van theologische beschouwingen. Dat biedt de kerk natuurlijk de nodige ruimte om enige afstand te kunnen nemen t.a.v. het land Israël. Toch zou de PKN een duidelijker en ook positiever standpunt moeten innemen wanneer het land Israël in het geding is. Het is immers het land waarin nu -en vroeger- veel Joden wonen en bovendien putten Kerk en Israël grotendeels uit dezelfde bron, de Tenach. In schrille tegenstelling tot de bittere realiteit van vroeger en helaas nu nog, zouden de christelijke kerken als bevriende religie en block nààst Israël horen te staan. Jodendom en christendom hadden elk als strikt eigen religie bondgenoten kunnen zijn, maar tot nu toe is dat een utopische wens. Aan de Joden heeft het niet gelegen, wel aan de kerken. Een andere bijna utopische wens is dat tenminste de PKN van het verleden zou hebben geleerd en nu haar nek zou willen uitsteken voor ook het land Israël. Helaas is dit nog steeds niet het geval. Sterker nog, wanneer ergens in den lande in het openbaar antisemitische uitspraken worden neemt de PKN daartegen geen expliciete stelling.
Tijdens de Apeldoornse vredesweek, september vorig jaar, deed Kees Blok, voorzitter van Kairos Sabeel Nederland, antisemitische uitspraken. In zijn lezing suggereerde Blok dat als er meer was gepraat met Hitler en Himmler in de Tweede Wereldoorlog, de Shoa minder erg had uitgepakt. Ook zou volgens Blok de basis van de Joodse staat fout zijn want het ‘Joodse ras’ ligt eraan ten grondslag; ‘zionisme is racisme’. Israël zou als Joodse staat moeten verdwijnen en plaats maken voor één niet-Joodse staat, inclusief de Westoever en Gaza. De Palestijnse jihadisten zouden zijn te vergelijken met de Geuzen en onze verzetsstrijders in WO2. Je moet maar durven.
De Geuzen waren echt geen lieverdjes en werden door de Spanjaarden als terroristen beschouwd. Zij vermoorden katholieken en plunderen kloosters. Ook Den Briel wilde hen niet binnenlaten uit angst voor plunderingen en geweld. Maar het doel van de Geuzen was niet de vernietiging van Spanje, wel de onafhankelijkheid van de Hollandse gewesten. Palestijnse jihadisten daarentegen hebben enkel het doel om Israël te vernietigen. Palestijnse jihadisten ook nog eens te vergelijken met Nederlandse verzetsstrijders uit WO2 is ronduit absurd. Daar waar de verzetsstrijders uit WO2 er alles aan deden om zoveel mogelijk mensenlevens te sparen (zoals bijv. te zien is in de film ‘De Overval’ op de Leeuwarder strafgevangenis) zaaien de z.g. Palestijnse ‘verzetsstrijders’ dood en verderf. Hoe meer onschuldige mensen bij hun aanslagen worden gedood des te beter het hen is.
Door Palestijnse jidhadstrijders te vergelijken met het Nederlandse verzetsstrijders uit WO2 wordt Israël impliciet vergeleken met Nazi Duitsland. Volgens de werkdefinitie van antisemitisme, die ook door Nederland is onderschreven, is het antisemitisch om het beleid van Israël te vergelijken met dat van de Nazi’s.
De uitspraken van Kees Blok waren voor voorzitter Tom Fürstenberg van de Stichting Joods Apeldoorn een gegronde reden om in actie te komen. Fürstenberg merkte terecht op dat antizionisme, dwz échte haat tegen het bestaan van een Joodse staat, niet gewone kritiek is maar antisemitisme, en het ontkennen van het bestaansrecht van een Joodse staat een moderne variant is van de vervangingstheologie.
Voorzitter Eddy Anneveldt van de Apeldoornse Vredesweek was niet blij met de reactie van Fürstenberg op de uitspraken van Blok en kwam daarop met een eigen – onbegrijpelijke – reactie, namelijk ‘dat door toedoen van Fürstenberg zijn (Anneveldts, Tj.T.) eigen beeld van Joden er niet beter op was geworden’. Blokhuis en Kruithof, wethouders van de Gemeente Apeldoorn hebben geprobeerd de partijen weer tot elkaar te brengen.
Naar verluid zou het Overlegorgaan Joden En Christenen ( OJEC) van plan zijn een gesprek te organiseren tussen het Centraal Joods Overleg en Kees Blok, samen met vertegenwoordigers van de PKN, afdeling Kerk en Israël, en Tom Fürstenberg.
De Stichting Platform Appel Kerk en Israël heeft een brief geschreven aan het moderamen van de PKN. In die brief wijst het Appel op het kernprobleem van de PKN m.b.t. Israël, namelijk dat “de kerk niet enerzijds kan belijden op te staan tegen antisemitisme en anderzijds tegelijkertijd een organisatie kan steunen die wereldwijd een anti-Joodse agenda voert. Dat maakt de kerk ongeloofwaardig naar de eigen achterban toe en tegenover de Joodse partners”. Hiermee wordt de spijker op z’n kop geslagen! Kairos Sabeel voert inderdaad een anti Joodse agenda en dat doet de PKN in dit verband op belangrijke onderdelen ook. Op een andere plaats op onze website werd al gewezen op een site van de PKN waarop activiteiten van Kairos Sabeel worden aangekondigd, inclusief die van de BDS en dat alles onder de noemer van nota bene een ‘inspiratiemiddag’.
Kairos Sabeel wordt dus nog steeds ondersteund door de PKN! Staat daar iets nadrukkelijks positiefs tegenover om de onopgeefbare verbondenheid met Israël niet al te veel aan te tasten? Wie in dit verband een gedegen uitspraak zou hebben verwacht kwam bedrogen uit. De PKN reageerde bij monde van een woordvoerder maar heel flauwtjes op de antisemitische en dus ontoelaatbare uitspraken van de heer Blok, namelijk dat die ‘niet in lijn zijn met het beleid van de PKN’.
Meer zit er kennelijk niet in.
In plaatst van zo’n lauwe reactie had een krachtige veroordeling gemoeten, maar in die zin zwijgt de PKN. Mogelijk is dat om de kool en de geit te sparen, maar dat gaat wel ten nadele van Israël, een land wat veel meer steun, respect en een duidelijk positieve stellingname vanuit de PKN had horen te krijgen.
