De vergeten oorlog in Jemen (IMO)

 

De vernieling na een bombardement in september jl.

Er zijn nauwelijks recente foto’s te vinden op internet.

 

De vergeten oorlog in Jemen

http://www.israel-palestina.info/actueel/2016/03/19/vergeten-oorlog-jemen/  

= IMO Blog = 

Afgelopen week vielen bij bombardementen in Jemen meer dan 40 doden en 75 gewonden. Ik las erover omdat iemand me erop wees en een link stuurde naar een Engelstalig nieuwsbericht erover. Na even googelen bleek er ook op een paar Nederlandstalige nieuwssites een kort berichtje over te staan. In de papieren Volkskrant kon ik de afgelopen dagen er niks over vinden, en ook het NOS Journaal had andere prioriteiten.

Op donderdagavond verscheen op verschillende sites het ANP bericht dat er veel meer doden zijn gevallen, namelijk 116:

Door de luchtaanvallen op een markt in Jemen zijn dinsdag veel meer doden gevallen dan de 41 die eerder bekend werden. Volgens een provinciale chef van de gezondheidsdienst en een VN-functionaris vonden 116 mensen de dood door de aanvallen in Mustaba in de provincie Haja en raakten 47 mensen gewond.

De Volkskrant meldt het geweld in Jemen nu wel en spreekt zelfs van 119 doden. Men schrijft dat de Hoge Commissaris voor de Mensenrechten van de Verenigde Naties Saoedi-Arabië heeft beschuldigd van internationale misdrijven in Jemen. Men schrijft ook dat de VN woensdag het gebied heeft bezocht om de zaak te onderzoeken, en linkt door naar nog twee aanvullende artikelen erover (van december), waarvan eentje als lead heeft dat de oorlog in Jemen compleet wordt overschaduwd door die in Syrië.

De BBC meldde dat er het afgelopen jaar ruim 6000 doden zijn gevallen sinds een aantal landen onder leiding van Saoedi-Arabië een jaar geleden een militaire campagne startte om de Houthi rebellen te verslaan. Afgelopen maand zouden 168 burgerdoden zijn gevallen, merendeels als gevolg van bombardementen. Een bloedige oorlog dus, waarbij je, om het voorzichtig uit te drukken, vragen kunt stellen bij de legitimiteit van de Saoedische bombardementen die zoveel burgerslachtoffers maken.

Maar die vragen worden niet gesteld, of althans niet opgepikt door de media, en voor de vele bombardementen was nauwelijks aandacht. Ik heb niemand het afgelopen jaar in wanhoop horen uitroepen dat het eens afgelopen moet zijn met het bombarderen van zoveel onschuldige burgers in Jemen, dat we misschien Saoedi-Arabië eens moeten aanspreken en misschien ook met sancties dreigen. Er waren geen demonstraties, geen boze brieven of stukken op Joop. Er waren ook geen ‘inspectieteams’ die bij de tankstations stonden om de olie te inspecteren. Dat komt onder andere omdat we geen bloederige beelden zagen tijdens de avonddis en geen reportages zagen met verhalen als deze:

“The scene was terrifying,” witness Showei Hamoud told the Associated Press by telephone after Tuesday’s attack. “Blood and body parts everywhere.”

“People collected the torn limbs in bags and blankets,” he said, adding that many of the dead were children who worked at market stalls or carried goods.

En dat komt weer omdat de NOS (en RTL, en andere media) er geen correspondent heeft zitten, die met die getuigen praat, en geen cameraman, die de wanhopige mensen en de enorme ravage kan filmen. Voor het hele Midden-Oosten, een gebied groter dan de EU, is er één correspondent, en die heeft zijn handen vol aan Syrië. Nou ja, uitgezonderd een klein land, dat vanuit Syrië overigens nog wel te bereizen is, maar waarvoor er een aparte correspondente is die met grote regelmaat vertelt hoe vreselijk het is wat dit land allemaal doet. Een democratisch land, een land met goede beveiliging en goede leefomstandigheden, kortom een land waar je veilig bent en er een westerse levensstijl op na kunt houden.

Aandacht

Dat we vanuit Israel zoveel nieuws en reportages krijgen is omdat het daar relatief gezien zo veilig is. Ik heb ooit gelezen dat het een populair land is voor journalisten en ontwikkelingswerkers om stage te lopen: behoorlijk veilig en westers en toch ook een echt oorlogsgebied dat je de bijbehorende status geeft. Nergens lopen zoveel buitenlandse journalisten, hulpverleners, vredesactivisten en ontwikkelingswerkers rond en over geen land wordt zo veelvuldig zo negatief geschreven. Natuurlijk zijn er ook andere redenen, zoals schuldgevoelens tegenover de Palestijnen en/of de Joden, het feit dat we het moeilijk kunnen begrijpen dat de slachtoffers van toen nu zelf ook rottigheid uithalen en macht uitoefenen ze goed afgaat, en de hoge eisen die we aan Israel stellen.

RTL weet een half jaar geleden een stukje aan de vraag waarom er zo weinig aandacht is voor Jemen:

Het is één van de bloedigste conflicten van dit moment: nergens ter wereld zijn er dit jaar meer slachtoffers door bombardementen gevallen dan in Jemen. Zelfs niet in Syrië of Irak. En toch hoor je er bijna niets over: vier vragen over de vergeten oorlog in Jemen.

Op de vraag waarom we er niks over horen antwoordt men eerlijk:

Jemen is zó gevaarlijk dat het voor journalisten, fotografen en cameramensen lastig is hun werk te doen. Omdat Jemen al een hele tijd geen sterke regering meer heeft hebben terroristische organisaties als Al Qaeda er vrij spel. Ontvoeringen zijn aan de orde van de dag. Tel daar de bombardementen en gevechten tussen de rebellen en het regeringsleger bij op en je begrijpt dat je daar niet zomaar heen kan om reportages te maken. Beelden die binnenkomen via persbureaus zijn vaak niet goed genoeg om een verhaal neer te kunnen zetten. Daarnaast ligt de oorlog in Jemen binnen de internationale gemeenschap wat gevoelig: sommige landen willen Saudi-Arabië te vriend houden, of juist Iran niet tegen zich in het harnas jagen. Verwacht daarom geen verontwaardigde reacties van regeringsleiders. Kortom: de oorlog in Jemen is geen mediagenieke oorlog.

Men meldt ook nog dat Nederland de VN had gevraagd een missie naar Jemen te sturen om oorlogsmisdaden in kaart te brengen. Volgens mensenrechten organisaties worden er aan beide kanten oorlogsmisdaden gepleegd en volgens Human Rights Watch wordt bij de bombardementen op grote schaal clustermunitie ingezet. Saoedi-Arabië is tegen een onderzoek, en dus neem ik aan dat het er niet is gekomen. Men eindigt met de opmerking dat de 38 burgerdoden die vielen toen een bom insloeg op een bruiloft, het RTL nieuwsbulletin niet hadden gehaald: er waren immers geen beelden van.

Gevaarlijke gebieden

Klinkt allemaal heel eerlijk en oprecht, maar de vraag is dan wel wat media eraan kunnen doen om ons toch over belangrijke zaken te informeren. Vaker dit soort artikelen schrijven misschien, of de nieuwslezer laten vertellen over de bombardementen waarna een verslaggever op tv eerlijk zegt dat er helaas geen beelden zijn maar men ons dit nieuws toch niet wilde onthouden? Misschien ook wat meer uitleg over dit bij velen onbekende conflict? Opvallend ook dat er in andere gevaarlijke gebieden zoals delen van Syrië wel verslaggevers zijn en cameramensen, die er met gevaar voor eigen leven proberen vast te leggen wat er gebeurt. Zoals RTL ook toegeeft: deze oorlog ligt gevoelig omdat Saoedi-Arabië en Iran erin tegenover elkaar staan en die willen velen toch te vriend houden. Vooral SA, onze grote olieleverancier waar de VS miljarden inpompen om de Koninklijke familie in het zadel te houden. Jammer dat al die vredes- en mensenrechtenactivisten zoiets niet meer en feller aan de kaak stellen. Waar blijft nogmaals de verontwaardiging van het linkse en ‘verschillige’ Joop, dat er altijd als de kippen bij is om Israel negatief neer te zetten?

Kort na de vreselijke aanslagen in Parijs was er ook al aandacht voor de grote kloof tussen wat media zien als ‘dichtbij’ en wat als verder weg (zie ook mijn blog daarover). Een grote aanslag in Beiroet met 48 doden was een kort berichtje van een halve minuut, over Parijs ging het een week lang een (groot) deel van alle journaals en in de kranten. Een aanslag in Liberia met eveneens tientallen doden was helemaal de moeite van het vermelden niet waard. Uit protest tegen het eenzijdige meeleven met Parijs kwam ik op Facebook profielfoto’s tegen met allerhande vlaggen.

Marcel Gelauff zei er kort iets over in reactie op mijn open brief:

Onze journalistieke selectie van het nieuws over Israël wordt altijd bepaald door relevantie voor ons publiek maar ook door het overige nieuws. Iets wat vandaag nieuws is of een kort bericht, komt misschien morgen helemaal niet aan de orde door ander aanbod of juist uitgebreid, omdat we een achtergrond willen schetsen. 

‘Relevantie voor het publiek’, is dat een nette manier om te zeggen dat men brengt wat de mensen het liefst zien? Ze zien graag hun beeld bevestigd dat Israel zich weer eens misdraagt, ze willen natuurlijk alles weten van een grote aanslag in hun favoriete weekendje-weg stad en vakantieland, ze willen iets van het conflict in Syrië snappen omdat we worden overspoeld met vluchtelingen uit dat land, en wat gekke en enge mensen in Jemen of Liberia doen, dat interesseert ze geen hol. Het is ver weg in een achtergebleven regio waar we ons verder weinig bij kunnen voorstellen. Dat het overige nieuws beïnvloedt wat de selectie haalt snap ik wel, maar nu zie je vaak dat er wel uitgebreid aandacht is voor flut items zoals terrasweer, hoeveel er de afgelopen maand is gewinkeld, hoeveel mensen gaan skiën of de redding van een zeehond (ook dat zijn onderwerpen die ‘het publiek’ aanspreken, zoals blijkt uit het succes van programma’s waarin dergelijk luchtig nieuws centraal staat), terwijl zware aanslagen of politiek nieuws uit derde wereldlanden wordt genegeerd.

Gekrompen

Onze wereld is wat betreft de tv journaals sinds het beeld zo allesbepalend is geworden behoorlijk gekrompen. Het lijkt tegenstrijdig: hoe meer beeld we hebben, hoe makkelijker correspondenten de wereld over kunnen reizen, hoe minder aandacht voor conflicten ver weg en hoe minder achtergronden. En de achtergronden die worden gegeven zijn vaak van een bedroevend laag niveau, alsof je naar het jeugdjournaal kijkt. De kranten zijn wat dat betreft een stuk beter, en hebben ook ruimte om meer verschillende onderwerpen te behandelen. Maar juist de invloed van tv journaals is groot, de beelden zijn soms indringend en roepen veel emoties op. Daarbij is de NOS publieke omroep en heeft daarom een extra verantwoordelijkheid om goed en evenwichtig te berichten. Rekening houden met het publiek is één ding, maar dit mag niet leiden tot zelfcensuur omdat men verwacht dat bepaalde zaken bij een deel van dat publiek minder lekker liggen.

Ratna Pelle

 

 

De zogenoemde Mensenrechtenraad van de Verenigde Naties is notoir partijdig en selectief, dus het hoeft niet te verbazen dat wederom een bevooroordeelde rapporteur voor de Palestijnse gebieden wordt benoemd. Het beste dat Nederland en andere Westerse landen kunnen doen is er niet in gaan zitten, want daarmee verlenen ze die raad een schijn van legitimiteit.

 

Wouter

___________

 

Kamervragen over benoeming partijdige VN-rapporteur

IN ISRAEL / BY ELISE FRIEDMANN / ON 14/03/2016 AT 14:24 / TAGS: BDS, HAMAS, ISRAEL, PALESTIJNEN, VN

http://www.cidi.nl/kamervragen-over-benoeming-partijdige-vn-rapporteur/

 

De Mensenrechtenraad van de Verenigde Naties, waarvan ook Nederland deel uitmaakt, wil opnieuw een hoogleraar met anti-Israelische vooroordelen benoemen tot ‘speciale rapporteur over de mensenrechten in de Palestijnse gebieden’, bericht onder meer de Times of Israel. De aanbevelingscommissie heeft criminologe Penny Green bovenaan de lijst gezet voor deze op zich al omstreden functie. Tweede Kamerlid Han ten Broeke (VVD) stelde hierover vrijdag schriftelijke vragen aan minister Koenders van Buitenlandse Zaken.

Partijdige kandidaat, partijdig mandaat

Anders dan de titel doet vermoeden, heeft deze functionaris alleen opdracht om schendingen te onderzoeken van de rechten van Palestijnen door Israel. Mensenrechtenschendingen door Palestijnen tegen Israeli’s en mensenschendingen van Palestijnen door de Palestijnse Autoriteit en Hamas vallen buiten deze opdracht, stelt de Israelische organisatie UN Watch. UN Watch heeft een rapport opgesteld over de ‘radicaal anti-Israelische houding’ van kandidate Green.
Die houding blijkt onder meer uit tweets van Green over “criminele staatspraktijken”, “etnische zuiveringen” en “apartheid” van Israel. Volgens haar tweets moeten de VS en het VK Israel ‘evengoed als ISIS’ “bombarderen wegens zijn massamoorden”. Green staat een algehele boycot van Israel voor en steunt met haar tweets de BDS- (boycot, desinvesteren en sancties tegen Israel) beweging; “het beste verzet tegen deze criminele regering”. 
Het International State Crime Initiative, waarvan Green directeur is, is volgens UN Watch een tegenstander van Westerse inspanningen tegen terrorisme en extremisme, die het brandmerkt als “manifestaties van islamofobie”.

‘Lachertje’

Het zou absurd zijn Penny Green een land te laten onderzoeken dat zij wil boycotten en bombarderen, aldus het rapport van UN Watch. Daarmee zou de Mensenrechtenraad zijn eigen selectiecriteria: objectiviteit en onpartijdigheid, tot een lachertje maken. Ook de nummer 2 op de kandidatenlijst is bevooroordeeld, aldus het rapport. 
Hetzelfde kan overigens gezegd worden van Greens voorganger Wibisono. Wibisono trad in februari af. Hij beschuldigde de Israelische veiligheidsdiensten van ‘buitenproportioneel geweld’ tegen Palestijnen. In zijn ontslagbrief klaagde hij dat zijn “pogingen de levens te verbeteren van Palestijnse slachtoffers van mensenrechtenschendingen onder de Israelische bezetting werden tegengewerkt bij elke stap'”.

Vragen aan Koenders

VVD-buitenlandwoordvoerder Ten Broeke wil van Koenders weten hoe de Nederlandse regering reageert op de voorgenomen benoeming, vooral omdat Nederland sinds 2014 lid is van de VN-Mensenrechtenraad. Ten Broeke wil onder meer weten wat Nederland doet om de vooringenomenheid jegens Israel aan de orde te stellen en een meer evenwichtige benadering van het conflict te bevorderen.

De vragen:

1. Klopt het dat de VN-Mensenrechtenraad de Britse hoogleraar Penny Green heeft benoemd tot rapporteur, belast met het bijhouden van mensenrechtenschendingen in de Palestijnse gebieden?*
2. Klopt het dat de hoogleraar in kwestie openlijk sympathiseert met de BDS-beweging, die onder meer een volledige boycot van Israël bepleit?
3. Klopt het tevens dat zij in het verleden zich openlijk heeft afgevraagd waarom Israël niet door de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk wordt gebombardeerd? Klopt het dat van een mensenrechtenrapporteur onpartijdigheid mag worden verwacht? Schrijft de functieomschrijving dit voor?
4. Hoe beoordeelt de regering deze aanstelling? Constateert de regering net als de VVD-fractie dat het niet de eerste keer is dat de VN-Mensenrechtenraad overduidelijk een vooringenomen rapporteur benoemt, zoals bijvoorbeeld blijkt uit de benoeming van Richard Falk in 2008? Hoe verklaart de regering dit patroon?
5. Heeft de Nederlandse regering zich tegen deze aanstelling verzet? Zo ja, hoe?
6. Wat heeft de Nederlandse regering sinds de aanvang van het in 2014 begonnen lidmaatschap van de VN-Mensenrechtenraad ondernomen om de vooringenomenheid jegens Israël aan de orde te stellen en een meer evenwichtige benadering van het Israëlisch-Palestijns conflict te bevorderen?

 

Steunt Nederland mantelorganisatie van Palestijnse terreurbeweging? (IMO)

 

Door UAWC gesteunde demonstratie voor de boycot van Israelische landbouwproducten, 9 februari 2013.

 

Steunt Nederland mantelorganisatie van Palestijnse terreurbeweging?

http://www.israel-palestina.info/actueel/2016/03/15/steunt-nederland-mantelorganisatie-palestijnse-terreurbeweging/

 

= IMO Blog =  

In mijn vorige blog citeerde ik een krant (het RD, maar het stond op meer nieuwssites) over Kamervragen van Sjoerd Sjoerdsma van D66. Het ging over de sloop van een door Nederland gefinancierd ontwikkelingsproject op de Westbank. Ik uitte daar vooral mijn ergernis over de eenzijdige manier waarop dit weer in de media kwam, zonder enige aandacht voor de status van het gebied. De slotsom was dat het misschien handiger is als Nederland zulke projecten in het vervolg even vooraf met Israel coördineert voordat er een hoop geld in wordt gestopt. Er valt echter nog wel meer over te zeggen. Zo wijst Brigitte Wielheesen, zelf lid van D66, erop dat juist Sjoerdsma zou moeten weten dat het ging om C gebied, dus onder volledige Israelische controle:

Voordat u in de Tweede kamer zitting nam, werkte u, bijna een jaar als beleidsmedewerker in Ramallah op de Westbank en heeft u gewerkt aan de toekenning van ontwikkelingshulp aan de NGO’s in de Palestijnse Gebieden.

Sjoerdsma is dus niet echt een onafhankelijk en neutraal persoon. Hij weet hoe het er aan toegaat en wat de procedures zijn voor C gebied, maar doet het overkomen alsof Israel de boel uit rancune saboteert. Wielheesen wijst er voorts op dat het argument, dat Israel zowat alle aanvragen voor bouwvergunningen afwijst, niet klopt. Veel aanvragen zouden bovendien (bewust, denkt zij) onvolledig worden ingevuld en niet aan de eisen voldoen. De Israelische bureaucratie is berucht, dus ik kan mij voorstellen dat je dat niet eens expres hoeft te doen om moeite te hebben met aanvragen op de correcte manier.

Nederland geeft jaarlijks 18 miljoen Euro aan ontwikkelingshulp aan de PA (voor heel Europa is dit 200 miljoen). Daarmee ontvangen de Palestijnen de meeste hulp van ons per hoofd van de bevolking. Als dat geld werkelijk bijdraagt aan hun ontwikkeling, aan het opzetten van instituties en een fatsoenlijk bestuur, aan meer welvaart voor de gewone burger en daarmee aan meer stabiliteit en vrede, dan is dat goed besteed. Het is echter bekend dat de PA Palestijnse gevangenen in Israel tussen de 400 en 3500 Euro per maand geeft, en Palestijnse nabestaanden van strijders of terroristen die als ‘martelaar’ omkomen bij aanslagen tegen Israel, krijgen ook een maandelijkse toelage. Daarnaast is de corruptie er wijdverbreid, en leven Abbas en andere hooggeplaatste PA en Fatah functionarissen er goed van. Er is weinig zicht op hoe het Nederlandse en Europese geld wordt besteed, maar toch hoor je D66 daar nooit over. Abbas heeft afgelopen jaar nog een mooi optrekje voor zichzelf laten bouwen, volgens o.a. The Times of Israel.

Een deel van de ontwikkelingsprojecten, waaronder dat wat nu door Israel is opgedoekt, wordt uitgevoerd in samenwerking met de ‘Union of Agricultural Work Committees‘ (UAWC), volgens Wikipedia een ‘non-profit organization that was established in 1986 to improve the performance and professionalism of Palestinian farmers during the Israel-Palestinian conflict’. Klinkt mooi, op het eerste gezicht. Volgens verschillende bronnen zou zij echter banden hebben met de PFLP. Wikipedia weer: ‘The UAWC was established in Jerusalem; and founded by a group of volunteer agronomists and development workers “loosely affiliated with the Popular Front for the Liberation of Palestine (PFLP)”,^[2]  De voetnoot verwijst naar een boek van Glenn E. Robinson: ‘Building a Palestinian state, the incomplete revolution’.

NGO monitor schrijft dat volgens de rechtse NGO Shurat HaDin (The Israel Law Center), de UAWC zelfs ‘nauw verbonden’ is met de PFLP. Het zou door de PFLP zijn opgericht, worden bestuurd door PFLP activisten en haar geld/bronnen zouden ter beschikking staan van de PFLP. USAID zou het daarom als de ‘landbouw tak’ van de PFLP beschouwen. De Jerusalem Post schreef in 2012, toen de UAWC in Australië in opspraak kwam vanwege haar banden met de PFLP:

A search by The Jerusalem Post revealed that the PLFP’s Arabic language website includes detailed reports on the UAWC’s work, the most recent of which is dated February 2.
At an official UAWC conference in Ramallah last year, PFLP spokesman Ali Jaradat joined representatives from Fatah and other Palestinian groups in saying that “Palestinian land [is] under fierce attack from the Israeli occupation,” Ma’an News’ Arabic-language site reported.

The PLFP also vocally supported a UAWC protest outside the UN headquarters in Gaza City last year, in response to the UN’s Palmer Report into the blockade of Gaza, with PFLP central committee member Imad Abu Rahma dubbing the blockade an “international crime,” according the PFLP’s Arabic-language Facebook page.

De PFLP wordt door de VS, EU en Canada als een terroristische organisatie beschouwd en heeft verschillende aanvallen en aanslagen gepleegd op Israelische doelen en burgers. In 2014 eiste zij een bloedige aanslag in een synagoge in Jeruzalem op, waarbij twee Palestijnen met messen, bijlen en geweren de aanwezigen te lijf gingen. Er kwamen vijf mensen om.

NGO Monitor haalt ook iets strijdbaarder woorden aan van de UAWC dan het Wikipedia artikel:

A “non-profit organization by a group of volunteers and agronomists” in response to what it calls “the vulnerable socio-political circumstance of farmers that resulted from occupation policies in confiscating lands and water in the early eighties and therefore directly harmed the interests of farmers and Palestinians.”

Zowel NGO Monitor als Wikipedia wijzen erop dat de UAWC BDS (de boycotcampagne tegen Israel) steunt en daar in een document in 2005 mede toe heeft opgeroepen. Ook organiseert zij activiteiten tegen de ‘bezetting’ en pleit zij tegen ‘normalisatie’, oftewel tegen elke samenwerking met Israel. Je kunt je afvragen of het niet beter zou zijn organisaties te steunen die juist wel op samenwerking met Israel gericht zijn, en ook dichterbij de doelen van de EU staan, in plaats van een organisatie die een bondgenoot van ons bestrijdt en bovendien verbonden is met een terroristische organisatie.

De UAWC krijgt geld van een aantal regeringen en ontwikkelingsorganisaties. Ook het Vlaamse Oxfam-Wereldwinkels werkt met deze organisatie samen. Zij krijgt op haar beurt weer geld van diverse Belgische overheden en de EU. The Israel Law Center heeft Oxfam al meermaals gedreigd met juridische stappen als ze de steun aan UAWC niet staakt.

Ook het project dat nu door Israel is opgedoekt was samen met het UAWC, en werd dus door de Nederlandse overheid gefinancierd. Misschien dat daar eens Kamervragen over kunnen worden gesteld? En zouden die dan ook eens niet alleen van de usual suspects kunnen komen zoals Joram van Klaveren of Joel Voordewind, maar ook van partijen die altijd vooraan staan wanneer Israel de vrede zou belemmeren? Partijen die vinden dat we niet met bedrijven moeten samenwerken die ook maar in de verste verte iets te maken hebben met ‘de bezetting’ of de verdediging van Israel? Dat zou hun geloofwaardigheid wat betreft Israel-Palestina zeer ten goede komen.

Ratna Pelle

 

Opiniepeiling onder Palestijnen over geweld, leiderschap en tweestatenoplossing

 

Een kleine meerderheid van de Palestijnen op de Westoever spreekt zich uit tegen de huidige geweldsgolf (met vooral mes-aanvallen tegen burgers). Een grote meerderheid in Gaza steunt echter deze terreuraanslagen.

 

Abbas is de laatste tijd wat minder populair dan bij ons Mark Rutte, maar beiden zitten onder de 50%.

 

Van de Palestijnen steunt nog 70% de tweestatenoplossing volgens de ‘grenzen van 1967’, maar aangenomen mag worden dat de overgrote meerderheid daarbij nog steeds het ‘recht op terugkeer’ naar Israel claimt, en daarnaast zijn de vele Palestijnen die in de buurlanden wonen niet bij de peiling betrokken.

 

Wouter

____________

 

Most West Bank Palestinians oppose uprising — poll

Survey shows wide gaps between residents of West Bank and Gaza, where 8 in 10 want more knife attacks

By Sue Surkes March 14, 2016, 2:56 pm

http://www.timesofisrael.com/majority-of-west-bank-palestinians-oppose-uprising-poll/

 

Slightly more than half of West Bank Palestinians (52 percent) oppose continuing the violent uprising against Israel, while three quarters of their Gazan counterparts (76 percent) are in favor, a survey published Sunday shows.

In a separate question, 80% of Gazans expressed support for continuing the current round of knife attacks, while 54% of West Bank residents opposed it.

Since the start of the current wave of Palestinian terrorism and violence in September, there have been 202 stabbings and attempted stabbings, according to Israel’s Foreign Ministry, as well as 82 shootings and 41 car rammings, with 34 people killed. Some 180 Palestinians have also been killed, about two thirds while carrying out or attempting to carry out attacks, and the rest in clashes with the IDF, Israel says.

The poll, published Sunday by the Jerusalem Media and Communication Center, shows a sharp drop in support for Palestinian Authority President Mahmoud Abbas (down from 52.4% in August to 45.3% this month) and for PA Prime Minister Rami Hamdallah (down from 25.5% a year ago to 22.2%).

It also reveals that support for Hamas, which rules the Gaza Strip, is down (from 22% last March to 16.5% this month), while trust in Abbas’s Fatah Party remains stable (35.5%, compared to 34% last March).

Furthermore, more than eight in 10 Palestinians (82.1%) opposed the Islamic State, and just over half believe IS is harming the Palestinian cause.

A lack of confidence in the Palestinian leadership overall was reflected when pollsters asked who was trusted most. Abbas came first with 14.4%, followed by Hamas leader Ismail Haniyah (10.8%) and Marwan Barghouti, who secured 9.9%, up from 5.4% a year ago. Barghouti is a senior PLO official found guilty by an Israeli court in 2002 of terrorism and murder for planning bomb attacks on civilians.

Seven in 10 Palestinians still back a two-state solution that would give them an independent state in the West Bank and Gaza, with just a quarter of those questioned supporting a binational state with equal rights for Arabs and Jews.

And just over half (52.7 %) favor continuing security cooperation between Israel and the Palestinians if halting it would spell the suspension of permits in areas such as medical referrals to Israel.

Nearly a quarter of those polled backed the European Union as the most credible mediator, should peace talks resume, with only 4.9% preferring the United States.

A sample of 1,200 Palestinians was interviewed, 750 from the West Bank and 450 from Gaza.

 

Strijd om landbouwprojecten Westoever (IMO)

 

http://www.israel-palestina.info/actueel/2016/03/13/strijd-om-landbouwprojecten-westoever/

 

Strijd om landbouwprojecten Westoever

= IMO Blog = 

De laatste tijd verschenen er verschillende berichten in de media dat Israel met Nederlands geld gefinancierde ontwikkelingsprojecten op de Westbank ontmantelde. De indruk wordt gewekt van moedwillige en zinloze vernielingszucht. Politici maken zich hier dan ook geregeld boos over. In het Reformatorisch Dagblad van 9 maart staat:

Onbegrijpelijk dat een bondgenoot ongestraft deze projecten kan slopen”, zegt buitenlandwoordvoerder Sjoerdsma. Eerder dit jaar is volgens hem een landbouwproject op de Westelijke Jordaanoever getroffen waar Nederland 10 miljoen dollar aan heeft bijgedragen.

Israël is al jaren bezig met het verwoesten van Europese hulpprojecten, zegt de D66’er. „Het is onderdeel van een campagne.”

De reden is volgens Sjoerdsma en niet nader genoemde diplomaten een vergelding voor de etikettering van producten uit de nederzettingen door de EU. Het lijkt op het eerste gezicht inderdaad zinloze pesterij en machtsvertoon. Volgens een recent nieuwsbericht op de website van BNR zijn er in de eerste twee maanden van 2016 ‘al meer ontruimingen geweest dan in heel 2015’. Het project waar Sjoerdsma zich boos over maakt is erop gericht ‘Palestijnen te leren hoe ze de grond moeten gebruiken voor het verbouwen van hun gewassen’. Nederland heeft daarvoor speciaal gereedschap geleverd, dat stond opgeslagen in schuurtjes die – met gereedschap en al – zijn ontruimd.

Eerder berichtte Trouw dat Israel boeren een boete oplegde omdat zij geen vergunning hadden om bepaalde grond te bewerken. De boeren bewerkten het land met hulp van Nederlands ontwikkelingsgeld, en daarom besloot Nederland te boete te betalen. Ook hierover werden Kamervragen gesteld. Opnieuw komt een beeld naar voren van moedwillig dwarsliggen en treiteren. Trouw schreef:

Nederland financiert in dit gebied een ontwikkelingsproject voor boeren. Zowel de Nederlandse Vertegenwoordiging in Ramallah als de ambassade in Tel Aviv hebben aangedrongen op een oplossing waarbij de boeren weer aan de slag konden. Israël gaf aan dat het betalen van een boete de zaak weer vlot zou trekken. Na toestemming van Den Haag is die met Nederlands hulpgeld betaald.

Het lijkt de Russische maffia wel. Ook daar kun je met het betalen van een ‘boete’ de nodige zaken ‘vlottrekken’. In het Trouw artikel worden zes vragen over de kwestie beantwoord, maar de vraag waarom Israel dit doet en niet meer vergunningen verleent aan de boeren, zit daar niet bij. Die is misschien ook gewoon te voor de hand liggend: Israel doet dit natuurlijk omdat het de Palestijnen graag dwars zit en in dit gebied (het zogenaamde C gebied) de macht heeft en dus kan doen wat het wil. Of, in de woorden van de correspondent van BNR:

Er is volgens Franke weinig te beginnen tegen het Israëlische optreden. “Er zijn heel veel Europese hulpprojecten op de Westelijke Jordaanoever. Er gaat heel veel geld naartoe, dat is al jaren zo. En in wezen bestaan al die projecten en initiatieven bij de gratie van het Israëlische leger. Dat bestuurt de boel daar. Als het zegt: ‘We gaan het ontruimen, dit mag niet’, dan sta je eigenlijk met lege handen. En het gaat om Nederlands belastinggeld, dus dat is heel zuur.”

Daarom worden ontruimingen en boetes bij deze projecten in de begroting meegenomen, zo hebben ‘diplomaten’ Franke toegelicht. Wacht even, C gebied? Dat is gebied dat onder de Oslo Akkoorden onder Israelisch bestuur valt. Er wonen niet veel Palestijnen: volgens Trouw zo’n 6% van alle Palestijnen op de Westbank, volgens het CIDI en Israelische bronnen nog minder. Hier liggen zowat alle Joodse nederzettingen. Het is van de Westbank het meest betwiste gebied, waarvan een (klein) deel volgens verschillende vredesplannen via een landruil bij Israel zou komen.

Bruin: gebied A – Geel: gebied B – Wit: gebied C.
De blauwe vlekjes en driehoekjes zijn Israelische nederzettingen.

Israel en de EU zijn het met name over dit gebied oneens: De EU kiest partij voor de Palestijnen en vindt dat de hele Westbank en ook Oost Jeruzalem, door Israel in 1967 op Jordanië veroverd (nadat Jordanië het ook illegaal en via geweld innam in 1948) aan de Palestijnen toebehoort. Israel vindt van niet en wil op zijn minst de grote nederzettingenblokken houden, eventueel tegen elders te ruilen gebied zoals in o.a. de ‘Clinton Parameters’ voorgesteld en in 2008 door toenmalig premier Olmert. Netanyahu wil zover niet gaan en zou waarschijnlijk op zijn minst het gebied ten westen van de afscheidingsbarrière voorgoed willen houden (zo’n 7%), maar tot serieuze onderhandelingen van Netanyahu met de Palestijnen is het nooit gekomen. Ook de Arbeidspartij heeft onlangs een voorstel in die richting gedaan, waarbij het ging om een voorlopige verdeling zonder vredesakkoord. In een vredesvoorstel zou zij bereid zijn meer land op te geven, wellicht in de lijn van Olmerts aanbod of Barak in 2001. Rechtse coalitiepartners van Netanyahu willen het hele C gebied (zo’n 40% van de Westbank) houden en annexeren.

Zoals gezegd bepaalden de Oslo Akkoorden dat het C gebied voorlopig onder Israelische controle zou blijven en zij daar dus ook gaat over de bestemming en gebruik van het land. Later zou in zogenaamde ‘final status’ onderhandelingen de definitieve bestemming van het land worden bepaald. Die onderhandelingen liepen zoals bekend op een mislukking uit, met name omdat Arafat weigerde om het zogenaamde recht op terugkeer van de vluchtelingen op te geven. O.a. Clinton heeft zich daar heel expliciet over uitgelaten. Zolang er geen definitieve regeling is, gelden in principe de Oslo Akkoorden nog. En hoewel beide partijen die al vaak hebben geschonden, is het op zijn zachtst gezegd vreemd dat EU landen, die zeer voor deze akkoorden waren en nauw betrokken waren bij de tot standkoming, de Palestijnen ondersteunen bij het schenden ervan.

Israel heeft conform de Oslo Akkoorden het recht om geen vergunning te geven aan Palestijnse boeren om land daar te bewerken, aan Bedoeïenen om daar bouwsels neer te zetten en aan ontwikklingsorganisaties om onder het mom van ontwikkelingshulp alvast een voorschot te nemen op de toekomstige grenzen. Iedereen vindt dat Israel niet op de Westbank (lees C gebied) mag bouwen omdat het zo land ‘inpikt’ dat de Palestijnen zou toebehoren, maar is het dan niet vreemd er de Palestijnen wel te helpen met bouwen en bewerken van het land voordat er meer duidelijkheid is over de precieze grenzen?

Ontwikkelingsorganisaties zouden deze problemen met vergunningen en boetes niet hebben als zij hun projecten vooraf met Israel zouden coördineren. Daarnaast kan men de Palestijnen probleemloos helpen daar waar zij reeds autonomie genieten en waar ook de overgrote meerderheid woont: in A en B gebied. Dat juist in het C gebied zoveel projecten plaats vinden wekt de indruk dat er een politieke agenda achter zit en het niet slechts om humanitaire hulp gaat.

Volgens de mediaberichten erover zou het inmiddels gaan om honderden projecten met bijbehorende bouwseltjes. Is het eigenlijk niet vreemd dat Nederland (en andere EU landen) talloze projecten steunen en financieren die in feite illegaal zijn? Ik neem aan dat men doorgaans geen projecten uitvoert als de autoriteiten van een land het daar niet mee eens zijn, of men dat nou terecht vindt of niet. Men brengt er zijn relatie met het betreffende land mee in gevaar, en mogelijk ook de lokale bevolking en eigen uitgezonden ontwikkelingswerkers. In Israel hoeft men, alle opgeklopte verhalen in de media ten spijt, niet bang te zijn dat ontwikkelingswerkers of lokale boeren worden opgepakt en gemarteld, maar de relatie met het land verslechtert er wel door. We zouden wellicht meer bereiken door met Israel te overleggen over onze projecten en die in samenspraak en evt. samenwerking met Israel uit te voeren. Israel heeft zelf overigens ook veel kennis over landbouw in huis, en is in het verleden bereid geweest daarmee de Palestijnen te helpen. Doordat dit nagelaten wordt laadt men de verdenking op zich in feite de Palestijnse strijd te steunen en hen te helpen zoveel mogelijk land te claimen.

Ratna Pelle