vrijdag 11 april 2014

= IMO Blog =

Wekelijks schrijft correspondent Carolien Roelants een column in de NRC over het Midden-Oosten. De stukjes die over Israel en de Palestijnen gaan hebben allemaal zo ongeveer dezelfde strekking: Israel is de wrede bezetter en de Palestijnen de zielige slachtoffers. Haar stukjes klinken soms meer als een amateur blog van een gefrustreerde anti-zionist dan van een correspondent die al tientallen jaren in het vak zit en weet hoe weerbarstig de realiteit is en hoe complex het conflict. Zeker, ze schrijft vlotjes en schrijft wat steeds meer mensen denken. Maar juist een correspondent van een kwaliteitskrant die er prat op gaat de nuance te zoeken en de geest te slijpen, moet niet opschrijven wat resoneert met de frustraties van een groeiende groep Israel critici, maar de complexiteit laten zien en de feiten geven, zo onbevooroordeeld mogelijk. Een paar dagen geleden schreef ze over John Kerry:

Woensdag las ik in de Londense Times dat hij de voorgaande 169 dagen 597.066 kilometer had afgelegd om Israël aan vrede en de Palestijnen aan een staat te helpen. Onvermoeibaar van vliegtuigtrap naar vliegtuigtrap. En allemaal voor niks, zoals hij van tevoren kon weten. De Israëlische premier Netanyahu en zijn ministers willen alleen een Palestijnse voor-de-vormstaat, maar veel liever willen ze doorgaan zoals het nu is, en de Palestijnen zijn te zwak en te verdeeld om werkelijk weerwerk te kunnen bieden.

Kerry is natuurlijk niet dom, en doet heus niks helemaal voor niks. Behalve onverbeterlijk optimisme en overschatting van wat de Amerikanen in de wereld vermogen, speelden waarschijnlijk ook profanere motieven mee, zoals de wens om met een mooie foto a la Clinton, Arafat en Rabin de kranten over de hele wereld te sieren en in de geschiedenisboekjes te belanden. En in het onwaarschijnlijke geval dat het zou lukken de partijen tot een overeenkomst te bewegen, wacht een Nobelprijs. Het geeft Amerika wellicht ook aanzien dat men zo zijn tanden zet in dit conflict, en het past in de democratische traditie om zich hierin actief op te stellen. Kerry was daarbij wellicht wat minder vooringenomen dan Roelants. Hij heeft Netanyahu jaren geleden al horen zeggen niet tegen een Palestijnse staat te zijn, hij heeft eerdere Israelische presidenten gezien die ondanks scepsis toch overstag gingen en pijnlijke concessies deden, hij zag hoe in Israel het pragmatisme doorgaans won van de ideologie. Hij weet ook dat er twee partijen zijn in Netanyahu’s kabinet die werkelijk vrede en een compromis zoeken en hij zag hoe bij een eerdere ronde onderhandelingen onder Olmert en Livni men niet ver verwijderd was van een akkoord en Israel de Palestijnen een staat aanbood. Roelants heeft al deze zaken op een of andere manier gemist, of, wat waarschijnlijker is, afgedaan als irrelevant omdat ze niet binnen haar vooringenomen visie vallen.

Hoe zwak is een partij die liefst zeven voorwaarden stelt om de onderhandelingen weer te hervatten? Een partij die de VS zover kreeg om zelfs de vrijlating van Pollard te overwegen om daarmee Israel zover te krijgen aan een deel van de Palestijnse voorwaarden te voldoen? De Palestijnen krijgen voor vele miljoenen euro’s jaarlijks aan steun van de VS en Europa, en hebben een eigen vluchtelingenorganisatie met zowat hetzelfde budget als de UNHCR die er is voor alle andere vluchtelingen. Hun narratief wint aan kracht, en binnen de VN worden, buiten de Veiligheidsraad, alle pro-Palestijnse resoluties aangenomen. Kracht bestaat tegenwoordig uit meer dan wapens en geld; internationale steun en erkenning zijn evenzeer belangrijk. Tot slot kun je je ook afvragen of de Palestijnen zoveel verdeelder zijn dan de Israeli’s. Zij kampen met enorme verschillen in religieuze achtergrond, cultuur, visie op het jodendom en vooral ook op het vredesproces en de vraag in hoeverre concessies aan dit Palestijnse leiderschap wenselijk zijn.

De meeste Israeli’s wantrouwen de PA, maar men is verdeeld over de vraag of men toch moet blijven onderhandelen en de prijs betalen die daarbij hoort, namelijk steeds maar weer concessies doen om de Palestijnen aan de onderhandelingstafel te krijgen, of de kont tegen de krib gooien en zeggen dat het voorlopig uit is met de concessies en de Palestijnen kunnen bellen wanneer ze echt over vrede willen praten. Deze tegenstelling is ook binnen de regering zichtbaar en Netanyahu moet continu schipperen tussen de hardliners in zijn eigen partij en ter rechterzijde, en de gematigden als Livni. De verdeeldheid onder de Palestijnen lijkt juist kleiner, in ieder geval naar buiten toe. Terwijl in Israel Joden het opnemen voor de Palestijnen en de eigen staat verloochenen, of om religieuze redenen anti-zionist zijn, zijn er voor zover ik weet geen Palestijnen die tegen een eigen staat pleiten, zich inzetten voor een boycot van de Palestijnen en Joden die slachtoffer zijn van Palestijnse aanslagen steunen in hun strijd tegen de daders.

Roelants draait de zaak handig in het voordeel van de Palestijnen:

Het ging ook allang niet meer over een akkoord vóór 29 april, zoals oorspronkelijk de bedoeling was, maar over een kaderovereenkomst voor verdere onderhandelingen, wat neerkomt op gebakken lucht. De de facto dood van een nooit geneeslijke patiënt kwam toen Israël op de afgesproken datum naliet de laatste 30 van 104 Palestijnse gevangenen vrij te laten. Die vrijlating was een belangrijke voorwaarde waaronder de Palestijnen zich bereid hadden verklaard het vredesproject een kans te geven. Vervolgens begonnen de Palestijnen de toetredingsprocedure tot vijftien internationale verdragen (met name mensenrechten- en oorlogsrechtconventies), een zogeheten eenzijdige stap die zij weer aan het begin van Kerry’s pelgrimstocht hadden beloofd na te laten. Israël op zijn beurt kondigde de bouw aan van 708 woningen in bezet Oost-Jeruzalem en sloopte 32 Palestijnse behuizingen, enfin de bekende riedel om de onderhandelingssfeer te verbeteren.

De vrijlating van de gevangenen was afhankelijk van voortgang in de vredesbesprekingen, en omdat die uitbleef en de deadline naderde, wilde Israel eerst een toezegging dat na 29 april nog door zou worden gepraat. Dat weigerden de Palestijnen. Daarbij hadden Palestijnse leiders zelf gezegd dat ze alleen onderhandelden om de gevangenen vrij te krijgen, dus Israels wantrouwen was niet zo vreemd. Kerry had daartoe een raamovereenkomst opgesteld, maar omdat Israel die wel en de Palestijnen hem niet accepteerden, is dit niets meer dan gebakken lucht volgens Roelants. De 708 woningen in Oost Jeruzalem waren al eerder aangekondigd, maar de kavels hiervoor werden nu onder gunstiger voorwaarden nog eens op de markt gebracht omdat men ze eerder niet kwijtraakte. Handig was dat niet op dat moment, maar het betreft hier geen nieuw plan. Het niveau begint verder te dalen:

Interessant is dat onder andere The New York Times de Israëlische lezing volgde dat éérst die boze Palestijnen de afspraak schonden, en vervolgens de vrijlating werd afgelast. Niet goed opgelet, zal ik maar vriendelijk zeggen. Het was echt andersom, ook al proberen Israëlische ministers eensgezind de Palestijnen de schuld toe te schuiven (zie je wel, geen vredespartner!). Nog opmerkelijker vond ik Kerry’s proefballon om via vrijlating van de Israëlische superspion Pollard na dertig jaar gevangenis Israël tot een mate van inschikkelijkheid te bewegen. Wat wordt het volgende smeergeld? Een aanval op Iran?

Ongehoord uiteraard dat de kwaliteitskrant de New York Times, waar de NRC zich natuurlijk graag aan meet, de zaken wat fairder had gebracht. Gelukkig houdt schooljuf Roelants ze bij de les. Nee jongens, altijd eerst en vooral Israel de schuld geven wanneer de onderhandelingen mislukken, daarna kun je dan eventueel in een bijzin ook iets over de Palestijnen zeggen. Dat de vrijlating afhankelijk was van de voortgang in de onderhandelingen, en het gezien het magere resultaat tot nu toe logisch zou zijn ze voort te zetten, indien je inderdaad als doel hebt om tot een overeenkomst te komen, dat is de zo alerte Roelants blijkbaar ontgaan. Haar gesneer naar Israel is een serieuze columnist onwaardig, en haar vergelijking van Pollard met smeergeld absurd. Ten eerste is het sowieso opmerkelijk dat hij al zolang vastzit voor zaken waar normaliter kortere straffen voor worden gegeven. Ten tweede is het juist opvallend dat de VS een toegeving willen doen om de Palestijnen tegemoet te komen. Immers, zij moeten (een deel van) hun eisen ingewilligd krijgen, anders wordt er niet gepraat. Israel bood overigens nog 400 extra gevangenen aan als de PA bereid was langer door te praten, maar dat was natuurlijk te weinig. De Palestijnen vroegen meer dan 1000 gevangenen, die ze zelf mochten uitkiezen, en een bouwstop. Amerika’s voorstel behelsde 1000 gevangenen die door de partijen gezamenlijk zouden worden bepaald, en een gedeeltelijke bouwstop. Netanyahu probeerde hier steun voor te vinden in zijn kabinet. Opmerkelijk is hoe duur Palestijnse deelname aan de onderhandelingen, zonder dat er ook maar iets wordt toegegeven, wordt betaald tegenwoordig. En de prijs stijgt met de dag.

Na een wat vaag verhaal dat beide partijen de deur nog niet definitief hebben dichtgedaan besluit Roelants met:

Maar let op lezer! Stel dat Kerry straks op de een of andere manier toch een vorm van doormodderen bewerkstelligt: onder de huidige politieke omstandigheden zijn er GEEN productieve onderhandelingen mogelijk.

De schooljuf weer. In het huidige klimaat hebben onderhandelingen inderdaad weinig zin. Het vertrouwen is aan beide kanten tot het nulpunt gedaald, en om concessies te doen heb je enig vertrouwen nodig. Daarnaast is er een vreemd mechanisme in gang gezet dat maakt dat de Palestijnen almaar meer eisen vooraf stellen, en vooral de VS zich in bochten wringen om Israel zover te krijgen daaraan tegemoet te komen. Nu Israel zo’n 75 ex-terroristen heeft vrijgelaten, waarvan sommigen nog steeds trots zijn op wat ze hebben gedaan, zonder dat enig resultaat is bereikt in de onderhandelingen, is de kater groot. Dat Israel in Europa hoe dan ook de schuld krijgt wanneer de vredesonderhandelingen mislukken, zal niet meer echt verbazen, maar het draagt wel bij aan een gevoel van verbittering.

Ratna Pelle

Zie ook: Krantenonderzoek NRC conflict Israël-Palestina

Een linkse Israeli op zoek naar een gematigde Palestijn

Het heeft even geduurd, maar toen vond Einat Wilf wel iemand die haar verklaring voor vrede en een tweestatenoplossing kon onderschrijven: Mohammed S. Dajani Daoudi van het gematigde Wasatia. De verklaring:

"The Jewish people around the world and Palestinian people around the world are both indigenous to the Land of Israel/Palestine and therefore have an equal and legitimate right to settle and live anywhere in the Land of Israel/Palestine, but given the desire of both peoples to a sovereign state that would reflect their unique culture and history, we believe in sharing the land between a Jewish state, Israel, and an Arab state, Palestine, that would allow them each to enjoy dignity and sovereignty in their own national home. Neither Israel nor Palestine should be exclusively for the Jewish and Palestinian people respectively and both should accommodate minorities of the other people."

Misschien moeten Wilf en Daoudi samen gaan onderhandelen in plaats van Abbas en Netanyahu?

-----------

An Israeli leftist's lonely search for a moderate Palestinian Arab

http://elderofziyon.blogspot.nl/2014/03/an-israeli-leftists-lonely-search-for.html#.U0CrPfl_tIE

From Einat Wilf in Al-Monitor:

I was born into the Israeli left. I grew up in the left. I was always a member of the left. I believed that the day that the Palestinians would have their own sovereign state would be the day when Israel would finally live in peace. But like many Israelis of the left, I lost this certainty I once had.

...But one of the most pronounced moments over the past several years that has made me very skeptical toward the left were a series of meetings I had with young, moderate Palestinian leaders to which I was invited by virtue of being a member of Israel's Labor Party.

I had much in common with these young Palestinian leaders. We could relate to each other. However, through discussion, I soon discovered that the moderation of the young Palestinian leaders was in their acknowledgement that Israel is already a reality and therefore is not likely to disappear. I even heard phrases such as, "You were born here and you are already here, so we will not send you away." (Thank you very much, I thought). But, what shocked and changed my approach to peace was that when we discussed the deep sources of the conflict between us, I was told, "Judaism is not a nationality, it's only a religion and religions don't have the right to self-determination."The historic connection between the Jewish people and the land of Israel was also described as made-up or nonexistent.

Reflecting on the comments of these "moderates," I was forced to realize that the conflict is far deeper and more serious than I allowed myself to believe. It was not just about settlements and "occupation," as Palestinian spokespeople have led the Israeli left to believe. I realized that the Palestinians, who were willing to accept the need for peace with Israel, did so because Israel was strong. I realized that, contrary to the leftist views in Israel, which support the establishment of a Palestinian state because the Palestinians have a right (repeat: right) to sovereignty in their homeland, there is no such parallel Palestinian "left" that recognizes the right (repeat: right) of the Jewish people to sovereignty in its ancient homeland.

...So, it was somewhat ironic when, just several months ago, I received an email from the Israeli-Palestinian meeting's organizer to write a response to one of the program's core funders as to whether the program had an "impact on anything or anybody." I was asked to "reflect back a few years" and to write whether the program "had any impact on you — personally, professionally, socially, politically … " Naturally, I responded. I wrote that the program had a "tremendous impact on my thinking and I continue to discuss it to this day in my talks and lectures." I shared the above story with the organizer, recognizing that "it is probably not a perspective you want to share with your funders."

In response, the organizer sent me an email saying that there are "many, not one, grass-roots and political Palestinians who truly believe that Jews have a right to part of the land." I responded enthusiastically that meeting even "one Palestinian who believes that the Jewish people have an equal and legitimate claim to the land would be huge for me," and that "I've been looking for someone like that ever since I participated in the program many years ago."

...I was then asked to write precisely what would convince me that we have a true partner for peace in the Palestinians. So, I drafted the following phrase:

"The Jewish people and Palestinian people are both indigenous to the Land of Israel/Palestine and therefore have an equal and legitimate claim to a sovereign state for their people on the land." I added that this sentence could be expanded to say, "Both the Jewish people and the Palestinian people around the world have an equal and legitimate claim to settle and live anywhere in the Land of Israel/Palestine, but given the desire of both peoples to a sovereign state that would reflect their unique culture and history, we believe in partitioning the land into a Jewish state, Israel, and an Arab state, Palestine, that would allow them each to enjoy dignity and sovereignty in their own national home." I would also add here that it should be clear that neither Israel nor Palestine should be exclusively for the Jewish and Palestinian people respectively and both should accommodate minorities of the other people.

The organizer promised to get back to me. Weeks and months passed, and I was about to publish this piece, opening up the conversation, hoping to find partners who share my belief, so that I could rekindle my hope that peace is possible. At the last minute, I was contacted by professor Mohammed S. Dajani Daoudi, the head of American Studies at Al-Quds University and founder of the Palestinian centrist movement, Wasatia. All he asked was to change the word "claim" to "right," and "partition" to "sharing," saying that "right" was more positive, and "partitioning" had in the deep psyche of the Palestinians the negative connotation of the 1947 UN partition plan recommendation. He emphasized that 67 years later, he hopes that Palestinians would realize that sharing the land by a Jewish state and a Palestinian state, as envisioned by the UN resolution, was "the right thing to do" in 1947, since both people do have a legitimate right to the land, and remains "the right thing to do" today. I found these changes wholly acceptable and welcome. So the statement we share now reads as follows:

"The Jewish people around the world and Palestinian people around the world are both indigenous to the Land of Israel/Palestine and therefore have an equal and legitimate right to settle and live anywhere in the Land of Israel/Palestine, but given the desire of both peoples to a sovereign state that would reflect their unique culture and history, we believe in sharing the land between a Jewish state, Israel, and an Arab state, Palestine, that would allow them each to enjoy dignity and sovereignty in their own national home. Neither Israel nor Palestine should be exclusively for the Jewish and Palestinian people respectively and both should accommodate minorities of the other people."

Who else will join us in our journey to find true partners on both sides?

So after months of searching, Wilf found a single Palestinian Arab willing to concede that Jews have a right to live in the land. At that rate, with no natural growth in the Arab population, it will only take 250,000 years to gain a significant minority who believes in real peace.

Wilf is not stupid - she recognizes the prevalence of the Israeli "self-flagellating left" and she is a member of NGO Monitor's advisory board (an infraction that led to her being banned from speaking at the Peace Now conference last year.) And there is nothing wrong with trying to find real Palestinian Arab partners for peace and to encourage them. It would be wonderful if European governments would fund Wasatia rather than the BDS-supporting NGOs they seem to favor.

But the Wasatia movement that Daoudi founded in 2007 gets essentially zero coverage in the Arab media. The existence of Daoudi (and his brother) is not an encouraging sign - it is a clear indicator that probably more than 99% of Palestinian Arabs disagree with the idea that Jews have rights.

Finding a dollar bill after searching for months in a ton of manure is not exactly a cause for celebration. It means that it may be time to re-evaluate the best way to spend one's time.

Arafats lijfwacht: 'Arafat loog toen hij zelfmoordaanslagen veroordeelde'

Velen wisten dit al maar het is goed het nog eens zwart op wit te hebben van iemand die het kan weten. Ik geloof niet dat dit de Nederlandse media heeft gehaald. Niet interessant. Overigens is een veelgehoorde manier waarop Abbas aanslagen ‘veroordeelt’ te benadrukken dat ze de Palestijnse zaak niet vooruit helpen.

---------

Arafat's bodyguard: Arafat lied when he condemned suicide bombings

http://elderofziyon.blogspot.nl/2014/04/arafats-bodyguard-arafat-lied-when-he.html

From MEMRI:

Muhammad Al-Daya, longtime bodyguard of Yasser Arafat, said in a recent TV interview that Arafat used to lie when he denounced bombings in Israel. Arafat "would condemn the bombing in his own special way, saying: 'I am against the killing of civilians.' But that wasn’t true," said Al-Daya, in a BBC Arabic interview which aired on April 3, 2014.

Following are excerpts:

Interviewer: Ariel Sharon used to say that Arafat was a pathological liar. Many politicians who had dealings with Arafat said he was an excellent liar.

Muhammad Al-Daya: Islam allows you to lie in three cases: In order to reconcile two people...

Interviewer: For the sake of reconciliation.

Muhammad Al-Daya: If your wife is ugly, you are allowed to tell her she is the most beautiful woman alive. The third case is politics. You are allowed to lie in politics.

Interviewer: So you acknowledge this...

Muhammad Al-Daya: Yes.

Interviewer: So he used to lie in your presence?

Muhammad Al-Daya: Abu Ammar? Yes. When there was a bombing in Tel Aviv, for example, he would say... This would happen due to pressure, especially by President Hosni Mubarak. Mubarak would call Arafat and say to him: “Denounce it, or they will screw you.” Arafat would say to Mubarak: “Mr. President, we have martyrs. The [Israelis] have destroyed us. They have massacred us.” But Mubarak would say to him: “Denounce it, or they will screw you.”

Then Arafat would condemn the bombing in his own special way, saying: “I am against the killing of civilians.” But that wasn’t true.

This is no surprise to those who followed Arafat's reflexive "condemnations" of bombings during the Oslo "peace" process.

Even The New York Times almost, almost noticed the lie back in 2002:

Before Yasir Arafat condemned "terror against civilians" on Saturday, his wife, Suha al-Taweel Arafat, told an Arabic-language magazine that she endorsed suicide attacks as legitimate resistance against Israeli occupation.

In an interview published Friday in Al Majalla, a London-based, Saudi-owned weekly, Mrs. Arafat said that if she had a son, there would be "no greater honor" than to sacrifice him for the Palestinian cause.

"Would you expect me and my children to be less patriotic and more eager to live than my countrymen and their father and leader who is seeking martyrdom?" she was quoted as saying.

Other media would occasionally notice Arafat's doubletalk.

It was described well in Barry Rubin's biography of Arafat about a 1997 incident:

Of course, there are whose who have a vested interest in pretending that Arafat was a saint. Daoud Kuttab, award winning journalist, claimed in 2002 that Arafat condemned terror attacks in Arabic without the slightest skepticism. Of course, that happened years after he was called on not

zondag 6 april 2014

Hoe je cijfers verdraait of wegmoffelt: How Many Palestinians Would Endorse a Jewish State?

Een enquete van het Palestinian Center for Policy and Survey Research laat zien dat een meerderheid van de Palestijnen tegen een framework document is waarin Israel als de staat van het Joodse volk en Palestina als de staat van het Palestijnse volk wordt erkend:

42) The Framework document that the American side might present to the parties might include an acknowledgement of the 1967 lines as the a basis for negotiations and East Jerusalem as the capital of the Palestinian state. But it might also ask the Palestinian side to recognize Israel as the state for the Jewish people in return for an Israeli acknowledgement of Palestine as the state for the Palestinian people. Do you think the Palestinian side should accept or reject such a Framework document?

1) Certainly accept 3.8%

2) accept 28.4%

3) reject 45.2%

4) Certainly reject 16.9%

5) DK/NA 5.6%

Het PSR is niet erg objectief, zo blijkt uit haar beschrijving aan het begin van de enquete, en bovengenoemd resultaat kwam dan ook niet voor in de beschrijving van de resultaten.

These are the results of the latest poll conducted by the Palestinian Center for Policy and Survey Research (PSR) in the West Bank and the Gaza Strip between 20-22 March 2014. The period before the poll witnessed continued Palestinian-Israeli negotiations but with significant instances of sharp disagreements over the contents of the American proposed Framework document. It also witnessed the release by Israel of another group of Palestinian prisoners. Several deadly confrontations between Palestinians and the Israeli army led a growing number of Palestinian martyrs.

Het pro-Israelische Commentary vond dit resultaat wel de moeite waard om te vermelden, maar deed dit ook niet echt eerlijk:

The Ramallah-based Palestinian Center for Policy and Survey Research (PCPSR) has just released a new poll, conducted March 20-22 in the West Bank and Gaza, in which one of the polling questions raised this issue:

There is a proposal that after the establishment of an independent Palestinian stateand the settlement of all issues in dispute, including the refugees and Jerusalem issues, there will be mutual recognition of Israel as the state of the Jewish people and Palestine as the state of the Palestinian people. Do you agree or disagree to this proposal?”

The percentage of Palestinians that “certainly agreed” was 3 percent. A total of 58.5 percent disagreed.

Bij het aantal mensen dat het voorstel accepteerde wordt alleen het kleine aantal dat ‘certainly agreed’ vermeld. Bij het percentage dat het voorstel verwerpt zijn ‘reject’ en ‘certainly reject’ bij elkaar opgeteld. Ik kan geen andere reden hiervoor bedenken dan dat die 3 % (wat er in feite 3,8 waren, maar laten we niet muggeziften) wel lekker extreem klinkt en dus beter van pas komt in het verhaal. Maar het verhaal is evengoed valide met de volledige cijfers, die duidelijk laten zien dat een meerderheid geen erkenning als Joodse staat wil, ook niet wanneer dat in een breder raamwerk is waarin het vluchtelingenprobleem is opgelost. Daaruit blijkt dat dat dus het punt niet is, en het wel degelijk gaat om het feit dat men geen Joodse zelfbeschikking accepteert, ook niet binnen 67 grenzen, ook niet als er een faire oplossing is gevonden voor de vluchtelingen en Jeruzalem. Hieronder het stuk uit de Commentary.

--------------

How Many Palestinians Would Endorse a Jewish State?

Rick Richman | @jpundit04.03.2014 - 12:55 PM

In “The Real ‘Jewish State’ Story,” Ben-Dror Yemini, a senior Maariv journalist, notes the issue of Palestinian recognition of a Jewish state was not raised first by Benjamin Netanyahu. It was not raised first by the Israeli right. It was not raised recently. It was part of the 2000 Clinton Parameters, which proposed “the state of Palestine as the homeland of the Palestinian people and the state of Israel as the homeland of the Jewish people.”

Yemini notes that recognition of a Jewish state is endorsed across the entire Israeli political spectrum, both within and without the governing coalition.

There is a proposal that after the establishment of an independent Palestinian state and the settlement of all issues in dispute, including the refugees and Jerusalem issues, there will be mutual recognition of Israel as the state of the Jewish people and Palestine as the state of the Palestinian people. Do you agree or disagree to this proposal?” [Emphasis added].

The percentage of Palestinians that “certainly agreed” was 3 percent. A total of 58.5 percent disagreed.

In other words–just as Israel’s Ron Dermer asserted at AIPAC five years ago–the Palestinian refusal to recognize a Jewish state does not involve the refugees. The poll assumed “all issues in dispute” were settled, including the refugees. But even with no other issue remaining on the hypothetical table, a lopsided majority of Palestinians rejected a Jewish state.

The Palestinians push a specious “right of return” (which no other refugee group has ever been granted, much less Arab ones from a war the Arabs started). They express faux concern for the Arab minority in Israel, but those Arabs have far more civil and religious rights than they would under a Palestinian state (according to the PCPSR poll, only 31 percent believe people in the West Bank can criticize the PA; only 22 percent believe people in Gaza can criticize Hamas).

In 1947, the UN proposed a two-state solution involving an “Arab state” and a “Jewish state.” The Arabs rejected the resolution, rejected a state for themselves, and started a war. They still reject a Jewish state 66 years later. Yemini ends his article as follows:

[A]nyone who justifies the Palestinian refusal is not bringing peace any closer, but rather pushing the chances of a two state solution further away … On this issue [Netanyahu] deserves total support. Not to torpedo peace. But just the opposite. To pave the way to peace.

PA stelt zeven nieuwe eisen - alleen om verder te praten

De Palestijnen lijken almaar meer voorwaarden te stellen. Volgens Ma’an Nieuws zou er inmiddels een lijst van 7 eisen zijn voordat men bereid is weer met Israel om de tafel te gaan zitten. The Times of Israel heeft de volgende lijst, ook op grond van Ma’an:

These preconditions, according to the Ma’an news agency, included a demand for official Israeli agreement to the establishment of a Palestinian state along the pre-1967 lines with East Jerusalem as its capital; the release of 1,200 Palestinian prisoners including convicted terrorist chiefs Marwan Barghouti and Ahmad Saadat; a building freeze in East Jerusalem and the West Bank; granting Israeli citizenship to 15,000 Palestinians under a family reunification program; the termination of Israel’s security blockade of Gaza; permission to bar the IDF from West Bank Area A (areas under full PA control) for entrance to arrest or kill terror operatives; and increased Palestinian control in Area C (areas under full Israeli control).

Het is absurd dergelijke sustantiële en gedetailleerde voorwaarden te stellen voordat er uberhaupt weer gepraat kan worden. Alleen wanneer een partij volledig verslagen is in een oorlog worden op een dergelijke manier voorwaarden gesteld. Bij onderhandelingen tussen twee gelijkwaardige partijen kunnen van tevoren wederzijdse ‘goodwill gestures’ worden genomen, of kan men wederzijds beloven van geweld af te zien, elkaars bestaansrecht te erkennen etc. Op een of andere manier zijn de Palestijnen er in geslaagd om zowel als zwakkere partij gezien te worden alsook om de voorwaarden stellende partij te zijn. Behalve Israeli’s vinden weinig mensen dit een vreemde combinatie; sterker nog, het lijkt te werken, want de Amerikanen gaan steeds met Abbas’ eisen naar Israel en proberen er zoveel mogelijk van ingewilligd te krijgen, zodat er weer gepraat kan worden. Misschien moet Israel een vergelijkbare lijst opstellen. Als compromis kunnen beide dan onder zware druk en met allerlei Amerikaanse beloftes hun lijsten intrekken en weer om de tafel gaan zitten.

---------------

PA sets SEVEN new conditions - just to talk

Not demands for a permanent peace - but demands just to continue to pretend to negotiate!

Palestinian negotiators have posed seven conditions that must be met by Israel to continue negotiations beyond April 29.

The conditions were announced during a 9-hour meeting Wednesday with Israeli negotiators in Jerusalem, a high-ranking source in the PLO told Ma’an.

The following are the conditions, according to the source.

1. To receive a written letter from Israel's premier recognizing the Palestinian borders of 1967 with East Jerusalem as its capital.

2. The release of Palestinian prisoners who former Prime Minister Ehud Olmert agreed to free including Marwan Barghouthi, Ahmad Saadat, and Fuad Shweiki.

3. Implementing a border-crossing agreement and lifting the siege on Gaza.

4. The return of exiles deported in the 2002 Bethlehem siege.

5. Stopping settlement activity in Jerusalem, and opening closed institutions in Jerusalem.

6. Allowing the reunification of 15,000 Palestinians with their families.

7. Israel refraining from entering areas under Palestinian Authority control for arrests or killings, and granting the PA some control over Area C.

The problem is that they know that the world will consider these reasonable.

So their best option is to continue to "talk" and get everything they demand without any compromise.

Which is what they have been doing all along.

De 15 VN verdragen waarbij Abbas aansluiting zoekt

Als het Palestijnse leiderschap zich zelf vanaf nu ook aan deze verdragen zou houden, dan is dit een stap in de goede richting: goed voor de Palestijnen en goed voor vrede.

The 15 treaties Abbas seeks to join includes - anti-corruption treaty!

http://elderofziyon.blogspot.nl/2014/04/the-15-treaties-abbas-seeks-to-join.html

From WAFA:

President Abbas signed letters of accession to the following 15 multilateral treaties and conventions:

1. The Four Geneva Conventions of 12 August 1949 and the First Additional Protocol

2. The Vienna Convention on Diplomatic Relations

3. The Vienna Convention on Consular Relations

4. The Convention on the Rights of the Child and the Optional Protocol to the Convention on the Rights of the Child on the Involvement of Children in armed conflict

5. The Convention on the Elimination of All Forms of Discrimination against Women

6. The Hague Convention (IV) respecting the Laws and Customs of War on Land and its annex: Regulations Concerning the Laws and Customs of War on Land

7. The Convention on the Rights of Persons with Disabilities

8. The Vienna Convention on the Law of Treaties

9. The International Convention on the Elimination of All Forms of Racial Discrimination

10. The Convention against Torture and Other Cruel, Inhuman or Degrading Treatment or Punishment

11. The United Nations Convention against Corruption

12. The Convention on the Prevention and Punishment of the Crime of Genocide

13. The International Convention on the Suppression and Punishment of the Crime of Apartheid

14. The International Covenant on Civil and Political Rights

15. The International Covenant on Economic, Social and Cultural Rights.

Of course, in areas under Palestinian Arab control most of these treaties are routinely and egregiously violated. Racial discrimination, violation of children's rights, women's rights, torture, and corruption? Check, check, check, check and check.

But, of course, Abbas doesn't intend to protect his citizens from their Arab leaders, but to use these conventions as an excuse to slam Israel. We've seen this numerous times, as they use the language of human rights to damn Israel while denying their own people those same rights.

Palestinian Arabs are the world's foremost experts at weaponizing human rights.

Palestijns antisemitisme: Protocollen van de Wijzen van Zion, het Joodse plan tot wereldheerschappij

Je hoort Kerry, Ashton of Obama er zelden over, en je leest het ook niet in de krantenkolommen van NRC, Trouw of de Volkskrant, al wil er bij die laatste nog weleens een wat doorheen glippen. In Palestijnse media, ook de ‘gematigde’ zoals het door diverse Westerse landen en organisaties gesteunde Ma’an Nieuws, worden Israel en de Joden gedemoniseerd. Ook in officiële onder PA vlag opererende media is dit aan de orde van de dag. Het is een van de redenen dat Palestijnen zo weinig compromisbereid zijn en Israel zozeer wantrouwen: de Joden zijn niet te vertrouwen, zijn uit op wereldmacht, controleren Westerse media, zijn geïnfiltreerd in bankwezen en politiek: oude antisemitische thema’s die in Palestijnse en andere Arabische media springlevend zijn.

-----------

Palestinian Antisemitism:

Protocols of the Elders of Zion,

the Jews' plan to subjugate the world

http://palwatch.org/main.aspx?fi=157&doc_id=10900

by Itamar Marcus and Nan Jacques Zilberdik

Ma'an, an independent Palestinian news agency, has published a viciously Antisemitic article depicting Jews as the force of evil in the world, fulfilling their goals of world subjugation, according to the plan in the Protocols of the Elders of Zion. The article contends that Jews "are planning means to take over the reins of world politics, by spreading organized destruction throughout the countries." It blames the Jews for the French and Russian revolutions and well as other civil wars, initiated by Jews in order to weaken countries of the world, in order to rule over them. The Ma'an op-ed describes the Jewish tactic:

"The Jewish Masons have achieved their aims: They have gained world domination through their monopoly of the banking system, their control of the gold [trade], natural and industrial resources, water and food, as well as by destroying the economies of countries [to ensure] that they remain under their control... They have succeeded in creating new states at the expense of stable ones, by partitioning and drawing new international borders, through armed military invasion, the theft of native lands and the expulsion of their residents - as in the case of Palestine and its residents."

[From an article by Abd Al-Halim Abu Hajjaj,

Ma'an, independent Palestinian news agency,

accessed March 11, 2014, posted Feb. 11, 2014]

Ma'an News Agency is part of Ma'an Network, which currently lists the following as "partners and donors": The European Commission, UNDP, UNESCO, the Government of Denmark, the Government of the Netherlands, and UKaid, the UK Dept. for International Development, among others.

In 2013, Palestinian Media Watch exposed an earlier Antisemitic article published by Ma'an which described Jews as "cursed" by Allah, who "has stricken fear in their hearts and decreed humiliation and degradation upon them until Judgment Day."

Click to view

Three hours after PMW exposed the previous article, Ma'an removed it from their website and in place of the article posted an explanation claiming they did not have time to be selective because of the Gaza War:

"This article has been removed... It was published during the war against Gaza and [Ma'an's] staff was unable to examine it thoroughly because of the workload caused by the war. [The article] was published in the articles' section intended for [submissions by] readers. However, Ma'an will re-examine the policy of publishing readers' articles to avoid the occurrence of similar mistakes."

[Ma'an News Agency's website, posted Jan. 30, 2013]

In addition, at the beginning of every op-ed, Ma'an now adds the following disclaimer: "The opinions and statements in this article reflect the author's opinions, and not necessarily those of the website."

The following is the article in Ma'an presenting the Protocols of the Elders of Zion as an authentic document delineating the Jews' plan to subjugate the world:

"The Protocols of the Elders of Zion - the swindlers of Zion - have revealed their schemes to subjugate the nations and gain control of the world. They are planning means to take over the reins of world politics, by spreading organized destruction throughout the countries and by corrupting people through the seizure of the banking system, the goldsmith profession and the control of capital, natural resources and the workforce, as well as by taking control of the media and the arts, and channeling them to serve their goals and realize their aims.

These protocols had been kept top secret... but fate willed them to be discovered in 1785 (sic, correct date is 1903) ...and together with them, the intentions, schemes and methods of the invisible hands of the Jewish illuminati who loan with interest (the members of the Jewish Masons). The leaders of the Jewish Masons organizations have woven schemes and planned the frameworks for the takeovers and revolutions by embezzling the nations and taking power over them using the capital that is in their exclusive possession...

They began to set the stage and [prepare] the conditions necessary for the outbreak of the French Revolution, and trained the people for the perpetration of violent acts and destructive riots throughout France... Then came the Russian Bolshevik Revolution, in 1917, which was planned by the Jewish illuminati, who molded the atheistic, materialistic way of thinking, and ordered Karl Marx, in 1848, to write theCommunist Manifesto under the supervision of the Jewish Freemasons...

The Jewish Masons have achieved their aims: They have gained world domination through their monopoly of the banking system, their control of the gold [trade], natural and industrial resources, water and food, as well as by destroying the economies of countries [to ensure] that they remain under their control and in need of them - of their grain and money, which their governments take from them as long-term loans with exorbitant compound interest, which they cannot repay...

They have succeeded in creating new states at the expense of stable ones, by partitioning and drawing new international borders, through armed military invasion, the theft of native lands and the expulsion of their residents - as in the case of Palestine and its residents - or through civil wars and the overthrow of corrupt leaders - all this with the aim of keeping the countries in a circle of violence and schism, and in a whirlpool of struggle for power.

Allow me to confine myself to [quoting] only a few paragraphs from the first Protocol, to allow you to examine and understand the satanic ideology of the swindlers of Zion and to see how what is called 'autonomy' is [really] one of their ways to trap the spirit of freedom...

In the first Protocol, they say:... 'If you give any nation autonomy for a limited period of time, anarchy and disorder will soon befall it. From that moment on, the bitterness and struggle will grow among the groups and the masses, and the conflicts will intensify, leading to the outbreak of class wars. The nation will become divided internally, and multiple struggles will ensue. Within all this unrest and disagreement, the flames will ignite, and burn the governments to ashes...They will be unable to raise themselves up and extract themselves from their complications, and that will be our moment of opportunity, when they fall into our hands. Then the rule of capital will assume its role, and all the capital is in our hands. The rule of capital will be ready and will offer these new, unstable governments a hidden lifeline. They will have no choice but to take hold of it, whether willfully or out of constraint, because of their financial duress. If they do so, they will fall to the bottom, and if they don't - they will necessarily sink to the depths.' This is the text [of the First Protocol].

This is the Zionist scenario implemented on the Palestinian people in the framework of autonomy in Gaza and the West Bank..."

[From an article by Abd Al-Halim Abu Hajjaj,

Ma'an, independent Palestinian news agency,

accessed March 11, 2014, posted Feb. 11, 2014
http://www.maannews.net/arb/ViewDetails.aspx?ID=672533]

The Protocols of the Elders of Zion is an Antisemitic forgery describing how Jews allegedly plan to subjugate the world under Jewish rule. It was published in Russia in 1903 and translated into multiple languages. In 1921, the Protocols of the Elders of Zion was exposed as a false document.

Click to view Palestinian Media Watch's documentation of the Palestinian libelous presentation of the Protocols of the Elders of Zion as an authentic document.

Vier vooroordelen over christenzionisten (Alfred Muller)

Vaak wordt gezegd dat christenzionisten Israel alleen maar steunen omdat het voor de wederkomst van de messias nodig zou zijn dat alle Joden zich weer in Israel verzamelen. Wanneer het eenmaal zover is worden de Joden die zich niet tot het christendom bekeren alsnog wreed afgemaakt. Ook zouden ze Joden willen bekeren, mogelijk om ze bovenstaand lot te besparen. De werkelijkheid is genuanceerder, zoals Alfred Muller helder toelicht. Zie over christenzionisme ook dit verhelderende artikel.

-------------

Vier vooroordelen over christenzionisten

http://alfredmuller.net/2014/03/24/vier-vooroordelen-over-christenzionisten/

Steeds weer blijken er bij mensen die weinig contact hebben met christenzionisten vooroordelen te bestaan. Ik zal er hier een paar noemen. Gelijk teken ik erbij aan dat er onder christenzionisten allerlei variaties bestaan. Er zijn dus altijd uitzonderingen.

Vooroordeel één: christenzionisten steunen Israël vooral op grond van de eindtijd. Dit is het meest hardnekkige vooroordeel, dat ook in de Israëlische media met regelmaat opduikt. En deze vooronderstelling is dan ook gelijk reden dat vele Israëliërs pro-Israëlchristenen wantrouwen. Ze denken dat christenen Israël alleen maar steunen omdat ze de terugkomst van Jezus verwachten. En daaraan verbonden zouden ze geloven dat er een grote slag gaat plaatsvinden om Israël, waarbij de meeste Joden worden gedood.

Verbond

De realiteit is echter dat de steun gebaseerd is op Gods verbond met Abraham en zijn nageslacht en andere verbonden waarover de Bijbel spreekt. Dit verbond is met het volk, maar ook het land speelt een rol. Eigenlijk heb ik in de tientallen jaren dat ik in Israël woon pro-Israëlchristenen zelden over de eindtijd horen praten.

Twee: christenzionisten steunen Israël omdat ze de Joden willen bekeren. Dit is de reden dat sommige Joodse organisaties geen dollar steun van christenen willen, hoe hard ze het ook nodig hebben. De realiteit is echter dat ze niet actief zijn in de zending. Ze verwachten veelal dat de Messias die christenen terug verwachten dezelfde zal zijn als de Messias die Joden verwachten. Ondertussen zijn ze geïnteresseerd in de Joodse wortels van het christelijk geloof.

Drie: christenzionisten staan altijd kritiekloos achter Israël. Ook dat is niet waar. Kritiek bestaat bijvoorbeeld op de zeer liberale abortuspraktijk. Ook hebben christenzionisten in het verleden kritiek op Israël uitgeoefend toen Israëlische regeringen besloten het leger terug te trekken uit dichtbevolkte Palestijnse bevolkingsgebieden. Ze vonden dat Israël geen land moet ontruimen dat in de Bijbel aan de Joden is beloofd.

Strategische overweging

Israëlische regeringen echter hebben andere overwegingen. Ze vragen zich af: Wat is haalbaar? Wat dient het belang van het land? De terugtrekking uit de Gazastrook onder Ariel Sharon was bijvoorbeeld een strategische overweging. Ik herinner me nog dat ik voor zalen stond met hevig ontstelde pro-Israëlchristenen, die niets begrepen van wat Israëlische regeringen beweegt.

Vier: christenzionisten zijn niet geïnteresseerd in Arabieren of Palestijnen. Het is inderdaad zo dat dit voor vele christenzionisten geldt. Maar lang niet voor alle. Ik ken christenen die Israël van harte steunen en dagelijks werken met Palestijnen. Ook zijn er Arabische pastors en gemeenten die financiële steun van christenzionisten ontvangen.

De steun aan Israël uit zich duidelijk in sociale en economische steun aan Joden en Arabieren. De nood is groot, vanwege de gapende kloof in het land tussen arm en rijk.

(Informatief, analyserend, opiniërend, kort. Altijd met foto. Elke zaterdag in het RD.nl de rubriek ‘Israël Ingezoomd’.)

'Israel hoeft niet bezorgd te zijn over Palestijnse VN aanvragen'

Wat zijn de gevolgen voor Israel van het Palestijnse lidmaatschap van de 15 conventies en verdragen waarvoor het zich heeft aangemeld? De directe gevolgen zijn niet zo groot, maar dit wordt als een opstap gezien voor het lidmaatschap van ‘zwaardere’ VN lichamen en instituties, zoals het Internationaal Strafhof. Men heeft gedreigd het lidmaatschap van 65 VN instituties te zullen aanvragen. Volgens sommige commentatoren zal dat zo’n vaart echter niet lopen: de VS dreigen instituties die ‘Palestina’ opnemen financieel te straffen, zoals men ook deed met UNESCO. En de Palestijnen zouden zelf ook voor schendingen van het internationaal recht voor het Strafhof kunnen worden gedaagd. De VN kennende hoeven ze daar niet bang voor te zijn; men zal netjes alleen Israel hard be- en veroordelen en de Palestijnen zelf buiten schot laten. Het indirecte effect is echter ook niet onbelangrijk:

But even if the joining the 15 treaties Abbas applied for Tuesday does not imply any real change on the ground, it does advance the international community’s readiness to recognize “Palestine” as an independent state, Israeli legal scholars said.
Recognition of “Palestine” as a state is “an ongoing process,” said Amichai Cohen, a senior lecturer of international law at Ono Academic College. “The Palestinians are currently in an interim stage,” with some states recognizing their state and others refusing to do so as long as the conflict with Israel persists. But as the Palestinians continue to sign more international treaties and conventions in the name of “Palestine,” the level of recognition increases as well, Cohen said, even if it is not yet a full-fledged state according to other criteria.
Sabel agreed that this week’s move further cements the status of “Palestine” as an independent nation. Yet Israel has no need to worry about this, he noted. “Already many organizations recognize them as a state,” he said. “It makes no difference.”

RP
-----------

‘Israel need not worry about Palestinian UN move’

http://www.timesofisrael.com/israel-need-not-worry-about-palestinian-un-move/

Bid to join international treaties and conventions is technically meaningless, but it advances the perception of Palestinian statehood, scholars say

BY RAPHAEL AHREN April 2, 2014, 6:22 pm

PA President Mahmoud Abbas addresses the UN General Assembly, September 26, 2013. (AP/Justin Lane/Pool)

Jerusalem has nothing to fear from the Palestinians’ application to join 15 international treaties and conventions, because even if “Palestine” were admitted to them it would have no direct practical implications for Israel, a leading Israeli legal scholar said Wednesday.

However, Sabel acknowledged that accession to international treaties does advance the world’s perception of “Palestine” as a sovereign, independent state.

On Tuesday evening, following a unanimous decision by the Palestine Liberation Organization’s executive committee, Palestinian Authority President Mahmoud Abbas signed 15 letters of accession to multilateral treaties and conventions.

They include the Fourth Geneva Conventions; the Vienna Convention on Diplomatic Relations; the United Nations Convention against Corruption, the Hague Convention respecting the Laws and Customs of War on Land; the Convention on the Elimination of All Forms of Discrimination against Women; the International Covenant on Civil and Political Rights; and others.

“These treaties and conventions will help to protect and promote basic rights of the Palestinian people and will enable the State of Palestine to be a responsible actor on the international stage,” according to a press release issued by the PLO’s Negotiations Affairs Department. “These treaties are vital to continued Palestinian institutional building, good governance and the upholding of human rights, all of which form the basis for an independent and sovereign State of Palestine.”

On Wednesday morning, Palestinian Authority Foreign Minister Riyad al-Maliki handed the letters of accession to UN Special Coordinator for the Middle East Peace Process Robert Serry and to representatives from Switzerland and the Netherlands (the depository countries for some of the treaties). Saskia Ramming, a spokesperson for Serry, confirmed to The Times of Israel that he received the letters and would forward them to the relevant bodies.

“These organizations are mostly innocuous, and if anything they can be used to challenge Israel’s policies in the West Bank, like settlements, which are already outside the scope of international law,” according to Grant Rumley, a visiting fellow at Mitvim – The Israeli Institute for Regional Foreign Policies, where he focuses on Palestinian negotiation strategies. “They all look primed to pressure Israel on the settlement construction front, but they are certainly not ‘silver bullets’ for the peace process, like the ICC,” he added, referring the Hague-based International Criminal Court.

The PLO, in its press release, stated that the decision to apply for accession to these treaties and conventions is a direct consequence of Israel failing to proceed with the fourth release of Palestinian prisoners, scheduled for March 29. However, the PLO remains “committed to negotiations until April 29, as agreed,” the text states.

According to Sabel, the legal scholar, the Palestinians’ move is not much more than a symbolic act ostensibly intended to make them feel good about themselves. “They just joined treaties and there’s not much significance to this. Because Israel is in any case bound by the Fourth Geneva Convention and by the Human Rights Conventions, and it makes no difference whether ‘Palestine’ is a member or not.”

It is worthwhile noticing that the Palestinians refrained from joining any international organizations, Sabel said. “The reason is because the US cut off funding to any UN organization that would accept Palestine as a member at the moment, which is what they did at UNESCO, and UNESCO hurts,” he told The Times of Israel.

In 2011, UNESCO — the United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization — admitted “Palestine” as a full member.

It is also noteworthy that Abbas refrained from asking for membership in the International Criminal Court, where the Palestinians could theoretically sue Israeli leaders for war crimes or crimes against humanity, Sabel said. The Palestinians know that if they joined the ICC, “every Palestinian would be in the future jurisdiction of the court, which I doubt whether they’re eager to do,” Sabel said. “Because it would mean that the Hamas, for instance, and the whole population of Gaza, would be subject to the jurisdiction of the court if they commit a war crime in the future.”

However, Bassem Khoury, a former Palestinian minister of national economy, on Wednesday claimed that joining the ICC “may just be a matter of time.”

Palestinian leaders have repeatedly threatened to apply for membership in 63 international organizations, treaties, conventions if the peace process with Israel does not advance.

In 2009, Palestinian Justice Minister Ali Khashan asked the ICC to investigate Israel’s conduct in the West Bank and the Gaza Strip. The prosecutor’s office initially declined the request, noting that the Palestinian Authority was not a state and that consequently the court had no jurisdiction to launch an investigation into acts committed in the territories it claims. After “Palestine” attained nonmember state status at the UN in 2012, the prosecutor’s office released a brief statement saying that it “will consider the legal implications of this resolution.” It has yet to issue a new ruling on the matter.

Recognition of “Palestine” as a state is “an ongoing process,” said Amichai Cohen, a senior lecturer of international law at Ono Academic College. “The Palestinians are currently in an interim stage,” with some states recognizing their state and others refusing to do so as long as the conflict with Israel persists. But as the Palestinians continue to sign more international treaties and conventions in the name of “Palestine,” the level of recognition increases as well, Cohen said, even if it is not yet a full-fledged state according to other criteria.

Sabel agreed that this week’s move further cements the status of “Palestine” as an independent nation. Yet Israel has no need to worry about this, he noted. “Already many organizations recognize them as a state,” he said. “It makes no difference.”