zondag 22 januari 2017

= IMO Blog =

Ook beroepsopruier en antizionist Dyab Abou Jahjah was bijzonder nijdig om de ‘zionistische vlag’ die ‘in solidariteit met de bezetting’ op het stadhuis in Rotterdam halfstok hing.

Zoals ik al schreef raakte Abou Jahjah om zijn steun voor de aanslag in Jeruzalem ook nog zijn column bij de Belgische kwaliteitskrant De Standaard kwijt. Natuurlijk noemde hij dat censuur van een hypocriete wereld, vol dubbele standaarden en meer van dat fraais. Er werd prompt een inzamelingsactie op touw gezet door zijn ‘Movement X’ om deze armlastige de mond gesnoerde en zwaar onderdrukte man te helpen.

Een van de mensen die de inzamelingsactie op zijn pagina leuk vond is Sunny Bergman, die hem eerder verdedigde in haar column bij de VPRO. De inzamelingsactie werd opgezet door Karim Hassoun, een groot bewonderaar van Hezbollah. Hij had een tijdje een foto van terrorist Samir Kuntar (die bij een aanslag in de jaren ’70 een klein kind op de rotsen doodsloeg) als profielfoto.

Ik ben benieuwd hoe men een en ander beziet bij de Bezige Bij en de VPRO, waar hij van de zomer nog als Zomergast optrad. De kans is groot dat men blij is dat hij weer in opspraak is geraakt; dat is goed voor de verkoop van zijn boek en rechtvaardigt in de kromme logica van de kijkcijfers nogmaals dat men deze opruier en extremist 3 uur lang een podium gaf.

Maar misschien staat er ook een enkeling op die zegt dat wat De Standaard deed eigenlijk heel moedig is: een grens trekken in wie mee mag doen aan het publieke debat in kwaliteitsmedia en wiens visie zo extreem, grof of haatzaaiend is dat die maar beter geweerd kan worden omdat die helemaal niks in positieve zin bijdraagt. Daar kwam men bij DS overigens wel ietwat laat achter, maar juist daarom valt het te prijzen; een vorm van voortschrijdend inzicht zogezegd.

Er was meer steun voor de aanslag. Abulkasim Al Jaberi, anti-zwarte pieten activist en verstoorder van een culturele avond met een 90 jarige Israelische artieste, schreef op zijn facebook pagina:

Was geblokt van fb voor deze post. De rijen sluiten in white supremacy instituten wanneer het op ‘israël’ aankomt.

Let op hoe hij net als Abou Jahjah ‘Israel’ schrijft. Al Jaberi heeft een column bij VARA’s links-populistische website Joop, maar ik maak mij er geen enkele illusie over dat men daar in staat is tot een onafhankelijk en moedig besluit, tot het trekken van een grens wat betreft Israelhaat of ander extremisme. Ik heb zo’n vaag vermoeden dat Appa, Frank van der Linde en nog een aantal andere usual suspects vergelijkbare ideeën hebben over wat verzet en wat heldhaftig is.

Ergens las ik (ik meen op de tijdlijn van Abou Jahjah) dat ‘vechten als Palestijnen’ een synoniem is geworden voor heldhaftig strijden. Hoe krijg je het uit je pen. Met een vrachtwagen inrijden op nietsvermoedende op sightseeing zijnde soldates, of jezelf opblazen in een bus of restaurant, of van achteren aanvallen en op mensen insteken, wat is daar in Godsnaam heldhaftig aan? Wat ik heldhaftig vind is hoe Israelische veiligheidsmensen vaak een terrorist uitschakelen met gevaar voor eigen leven zodat die niet meer doden kan maken, waarbij ze maar al te vaak zelf omkomen. Vandaar dat zoveel aanslagen maar weinig dodelijke slachtoffers tellen. Men reageert in Israel doorgaans zeer alert en doeltreffend. Overigens wordt het overgrote merendeel van de aanslagen verijdeld; ook afgelopen jaar waren dat er weer honderden. Dan is het een beetje bevreemdend in de NRC te lezen dat de aanslag kwam na ‘een half jaar van relatieve rust’. Ook werd er weer een negatieve draai aan gegeven:

In de tweede helft van 2016 leek de aanslagengolf voorbij. Toch waarschuwden commentatoren ervoor dat de onvrede bij Palestijnen, over de bezetting en vermeende aantasting door Israël van de status quo over de Tempelberg, nog steeds onder de oppervlakte sluimerde.

De aanslagengolf was niet voorbij maar onder controle. Ik weet niet met welke commentatoren Derk Walters sprak of wiens artikelen hij las (een gok: de bekende Israelcritici uit Haaretz), maar wat mij opviel was de openlijke steun aan de zogenaamde messenintifada door Fatah en veel Palestijnse media. Zelfs Abbas distantieerde zich er nauwelijks van en heeft voor zover ik weet de aanslagen niet direct veroordeeld (Hij zal in algemene zin ongetwijfeld eens hebben gezegd dat hij het geweld aan beide kanten betreurt). Er verschenen talloze (pro-)Palestijnse cartoons waarin het doodsteken of overrijden van Israeli’s (spreek: Joden) als nieuwe verzetsvorm werd geprezen.

Heel subtiel suggereert NRC dat de aanslag in bezet gebied plaatsvond:

De aanslag vond plaats in Armon HaNetsiv, een Joodse wijk in het niemandsland tussen West- en Oost-Jeruzalem. Deze wijk ligt op een heuvel die uitkijkt over de Oude Stad in Oost-Jeruzalem: onder meer de islamitische Rotskoepel en Al-Aqsa-moskee zijn goed zichtbaar vanaf hier. In Armon HaNetsiv, ook wel Oost-Talpiot genoemd, wonen voornamelijk Joden en expats. De Verenigde Naties beschouwen de wijk als een illegale nederzetting.

Dat ‘niemandsland’ was 50 jaar geleden een heuveltje tussen twee wapenstilstandslijnen waarover nog onderhandeld moest worden. De VN ziet formeel nog steeds heel Jeruzalem en omgeving als een soort door Israel bezet niemandsland, inclusief de Klaagmuur en de oude Joodse wijk. Waarom de NRC erbij vermeldt dat de Rotskoepel en de Al Aqsa Moskee goed zichtbaar zijn is me niet duidelijk, maar men lijkt ermee te willen benadrukken dat Israel geen recht heeft op het gebied en het feitelijk deel is van het Arabische deel van Jeruzalem. Lekker suggestief in elk geval. Die koepel en moskee zijn van veel plaatsen uit goed zichtbaar, want ze staan op de Tempelberg, hoger dan de Joodse heilige plaatsen, die overigens voor een groot deel werden verwoest door Jordanië dat de oude Joodse wijk veroverde en van Joden zuiverde in 1948.

In een tweede artikel over de aanslag beweert de NRC zelfs dat het afgelopen jaar een rustig jaar was, in plaats van een ‘relatief rustige tweede helft van het jaar’. Ook in de kop wordt van een jaar gesproken.

Ook wordt gesuggereerd dat de aanslag niet in het rijtje past van door IS geïnspireerde aanslagen in Europa:

Volgens critici van Netanyahu zijn de Palestijnen, die tegen de Israëlische bezetting strijden, niet te vergelijken met IS-strijders. Door Israël, met door IS getroffen landen in Europa in een rijtje te plaatsen, zou Netanyahu volgens hen hopen op westerse sympathie.

Oftewel: het is allemaal weer slinkse Israelische propaganda. Wanneer Merkel of Hollande spreken over de vreselijke terroristen die in hun land hebben toegeslagen is dat uiteraard geen propaganda en worden geen ‘critici’ aangehaald die dit in een negatief daglicht plaatsen. Overigens is altijd de vraag wat Palestijnen precies onder ‘Israelische bezetting’ verstaan. Vaak is dat niet alleen de Westoever, maar dat zal de NRC niet snel opschrijven.

Gelukkig had niet iedereen last van een dergelijke zure kijk, en voor veel Joden en Israeli’s was het een aangename verrassing dat de Israelische vlag uit solidariteit in Parijs, Berlijn en Rotterdam te zien was. Laten we daar een voorbeeld aan nemen en onze solidariteit tonen met landen waarmee we belangrijke waarden delen die door terreur worden getroffen. Het lijkt misschien een gemakzuchtige of obligate vertoning, maar het is voor mensen uit het getroffen land van grote waarde. Mensen die daar alleen waar het Israel betreft een probleem mee hebben, verraden wellicht meer over hun normen en waarden dan ze denken.

Ratna Pelle

Vlag halfstok voor terreurslachtoffers Jeruzalem (IMO)

Vlag halfstok voor terreurslachtoffers Jeruzalem

http://www.israel-palestina.info/actueel/2017/01/21/vlag-halfstok-terreurslachtoffers-jeruzalem/

= IMO Blog =

Op 8 januari werd Jeruzalem opgeschrikt door een bloedige aanslag waarbij een vrachtwagen inreed op een groep soldaten die op dat moment een uitstapje maakten. De beelden zijn schokkend, en dat leidde – misschien ook vanwege de gelijkenis met de aanslag op een kerstmarkt in Berlijn een paar weken eerder – tot meer solidariteit dan gebruikelijk bij terreur in Israel. Zo werden in Parijs en Berlijn de kleuren van de Israelische vlag op nationale symbolen geprojecteerd, en in Rotterdam werd vanaf het stadhuis een paar dagen de Israelische vlag halfstok gehangen.

Sympathiek vonden velen, want normaal gesproken ontbreekt dergelijke vertoon van medeleven vaak. Aanslagen in Israel worden vaak gezien als van een andere orde – namelijk deel van een intern conflict om land – dan aanslagen in Europese steden. Maar ja, deze actie van loco burgemeester Joost Eerdmans (Aboutaleb was op dat moment afwezig) was even buiten de gevoeligheden en anti-Israel sentimenten van de linkse partijen (NIDA, PvdA, SP en GroenLinks) gerekend. De vergelijking met eerdere aanslagen in Istanbul en Berlijn waarvoor ook de vlag halfstok werd gehangen, kon wat hun betreft niet door de beugel. Zij hadden hierover een brief geschreven en hadden een aantal prangende vragen voor het college (je moet nou eenmaal prioriteiten stellen in waar je je tijd en energie in steekt):

1) Kan het college stap voor stap uiteenzetten met welke betrokkenen en langs welke weg en procedure er in dit geval is besloten om de Israëlische vlag halfstok te hangen? 2) Welk beleid volgt het college voor het halfstok hijsen van buitenlandse vlaggen op het stadhuis? 3) Ligt het collegebeleid in lijn met de uitleg die de locoburgemeester hieraan gaf in de media? Zo nee, is de locoburgemeester hierop aangesproken?

Daarna volgen nog meer vragen, zoals waarom bij andere aanslagen in niet-Europese landen (Turkije wordt voor het gemak even tot Europa gerekend) er geen vlag halfstok werd gehangen, en waarom er geen vlaggen halfstok worden gehangen bij ‘andere dodelijke slachtoffers van geweld in dit land’? Met dat laatste doelt men uiteraard op de Palestijnen, want eerder in de brief wordt al naar de Gaza demonstratie van 2014 verwezen als bewijs dat veel Rotterdammers meeleven met het leed in de regio (toen had men overigens ook slechts oog voor doden aan één kant, maar dat was blijkbaar geen probleem). Ook vraagt men heel suggestief:

Kan het college toelichten a) waarom ervoor is gekozen om naar aanleiding van deze specifieke aanslag op Israëlische soldaten in het door Israël bezette Oost-Jeruzalem de vlag halfstok te hangen?

Dat is dus grote onzin. De aanslag werd niet in Oost Jeruzalem gepleegd en al helemaal niet in een Arabische wijk. De aanslag vond plaats bij de parking aan de Shere’over promenade, op een heuvel met uitzicht over de stad, bij de kruising van de Olei haGardom en Daniël Janovski (zie luchtfoto).

Deze strategisch gelegen heuvel kwam tijdens de Onafhankelijkheidsoorlog in Israelische handen en werd bij de onderhandelingen in 1949 een gedemilitariseerde zone tussen de wapenstilstandslijnen van Israel en (Trans-)Jordanië (zie kaartje). Het voormalige Britse Gouvernementshuis op de heuvel werd toen een waarnemerspost van de VN. Tijdens de Zesdaagse Oorlog nam eerst Jordanië de heuvel in en vervolgens Israel.

Dat het Israelische soldaten betrof en geen burgers doet niet terzake voor de ernst van de aanslag. De soldaten waren niet op missie, maar op een toeristisch uitstapje en volgens het internationaal recht zijn zij dan gewoon burgers die niet aangevallen mogen worden. Maar zelfs als zij op missie waren mogen ze niet zomaar gedood worden volgens het oorlogsrecht. Onlangs nog is een Israelische soldaat veroordeeld voor het doodschieten van een reeds uitgeschakelde terrorist. Je mag een aanvaller immers alleen doden als hij een gevaar vormt voor jou of andere soldaten of mensen. De terrorist in de vrachtwagen werd niet door de op uitstap zijnde soldaten bedreigd en had dus geen legitieme reden ze te doden.

Dat de PvdA onder een dergelijke brief zijn handtekening heeft gezet vind ik ongelofelijk (van de SP en GroenLinks is het even erg maar die partijen staan bekend om hun soms idiote ideeën wat betreft Israel-Palestina). Wanneer de vrachtwagen in Berlijn over Duitse politieagenten heen had gereden in plaats van burgers was die aanslag ook niet minder verwerpelijk geweest. Wanneer het niet Israel betreft maar een ander land begrijpen we dat onmiddellijk; alleen bij Israel wordt vaak ten onrechte beweerd dat het maar is vanuit wiens perspectief je kijkt en je het met evenveel recht legitiem verzet kunt noemen.

Ook nu weer waren er mensen die nog een stap verder gingen dan de Rotterdamse linkse partijen, en de aanslag goedpraatten en zelfs hun steun betuigden. Zo schreef Abou Jahjah ‘Viva Palestina’ op zijn Facebook, gevolgd door een lange tekst van dezelfde strekking:

De chauffeur van de vrachtwagen was een Palestijnse burger die onder bezetting leeft en die soldaten in uniform van de bezettende macht aanviel. Los van zijn ideologische strekking en los van zijn lidmaatschap van welke organisatie dan ook, mag elke Palestijnse burger en elke burger waar dan ook in de wereld die leeft onder een illegale militaire bezetting, zich daartegen verzetten. Dat recht is vastgelegd in het internationaal recht en in de conventie van Genève.

Abou Jahjah raakte er zijn column bij De Standaard door kwijt, wat weer tot verontwaardiging leidde bij zijn medestanders. Anja Meulenbelt steunde hem volmondig en schreef op zijn Facebookpagina: ‘Die lui van Standaard zien over het hoofd dat je geheel binnen de grenzen van het internationaal recht blijft, Dyab.’ Maar ook iemand die zichzelf ziet als vredesactivist en nota bene een foto van Renate Rubinstein en haar boektitel ‘JEW IN ARABIA, GOY IN ISRAEL’ op zijn pagina heeft en daarover zegt: ‘the subtitle (van zijn blog, RP) is from a book by Dutch author Renate Rubinstein. It could as well be my motto) steunt Abou Jahjah en deze ‘interpretatie’ van het internationaal recht. Ik zou weleens willen weten hoezo hij zich een Jood in de Arabische wereld voelt, want ik heb hem nog nooit op enige sympathie, begrip of warmte voor Israel kunnen betrappen. Waar Rubinstein werkelijk tussen twee vuren zat en naast (voor die tijd uitzonderlijk felle) kritiek op Israel ook sympathie voelde en uitte, is Pessoptimist nauwelijks nog te onderscheiden van antizionisten als Meulenbelt en Abou Jahjah. Zijn retoriek is iets rustiger, de strekking hetzelfde. Het zou eerlijker zijn als hij een kop van Ilan Pappe of Ali Abunimah (die hij in zijn blog over deze aanslag verlinkt) op zijn blog zou zetten. Maar dat terzijde.

Hij schrijft:

Iemand zou Monique van Hoogstraten, de correspondente van de NOS en Radio 1 in Israel, erop moeten wijzen dat het gebruik om een aanslagpleger een ”terrorist” te noemen, Israelisch woordgebruik is. Wie het overneemt verraadt aan welke kant hij staat. Aanslagen zijn niet sjiek. Maar wie het over ”terrorisme” heeft vergeet dat het volgens het internationaal recht zelfs legitiem is als Palestijnen aanslagen plegen op de bezettingstroepen. Ook de plegers van aanslagen of sabotage tegen de Duitse bezettingstroepen in Nederland tijdens WO II werden door de nazi’s ”terroristen” genoemd.

Dat zal wel niet gelden voor terrorisme in Berlijn of Brussel of Parijs; ik neem aan dat we dat gewoon zo mogen noemen zonder het verwijt te krijgen dat we daarmee het woordgebruik van de onderdrukker overnemen, die de moslims immers discrimineert en geen eerlijke kansen biedt, die rotzooi uithaalt in islamitische landen in het Midden-Oosten en waarbij islamofobe politici en partijen het steeds beter doen. Maar Israel is uiteraard een heel ander verhaal dan ons eigen Europa, en is, aldus Pessoptimist, beter te vergelijken met Nazi-Duitsland dan een hedendaags Europees land. Ja, ook de nazi’s noemden tegenstanders terroristen en ook andere wrede dictators doen dat. Maar Israel is geen wrede dictatuur en Netanyahu is geen Hitler.

Israel is een rechtstaat waar soldaten worden veroordeeld als zij een reeds uitgeschakelde ~~terrorist~~ (sorry, vrijheidsstrijder) doden, en waar Palestijnen naar het hooggerechtshof kunnen stappen als hun zomaar grond wordt afgepakt of ander onrecht aangedaan, en daar ook geregeld in het gelijk worden gesteld. Israel noemt mensen terroristen die, buiten een oorlogssituatie om, mensen zomaar aanvallen met messen, auto’s, vrachtwagens, bommen, geweren of stenen.

Uiteraard is dat niet op een lijn te stellen met de verzetsmensen die in de oorlog Joden in de onderduik namen of bonnen jatten of gericht nazi’s liquideerden. In de eerste plaats omdat wat de nazi’s deden zoveel extremer was, in de tweede plaats omdat zij niet zomaar willekeurige Duitsers of soldaten in eigen land die niet op missie waren doodden, in de derde plaats omdat er geen sprake was van een Duits-Nederlands conflict waarin beide partijen een aandeel hadden en tot een compromis moesten zien te komen, maar van een op geen enkele manier te rechtvaardigen bezetting van een al eeuwenoude soevereine natie. En er zijn ongetwijfeld nog tig relevante verschillen te bedenken. Toch maken doorgaans intelligente mensen (Thomas von der Dunk is ook zo iemand) graag deze vergelijking om Palestijns geweld tegen Israelische burgers of soldaten buiten missie, te rechtvaardigen.

Ratna Pelle