Vlag halfstok voor terreurslachtoffers Jeruzalem

http://www.israel-palestina.info/actueel/2017/01/21/vlag-halfstok-terreurslachtoffers-jeruzalem/

= IMO Blog =

Op 8 januari werd Jeruzalem opgeschrikt door een bloedige aanslag waarbij een vrachtwagen inreed op een groep soldaten die op dat moment een uitstapje maakten. De beelden zijn schokkend, en dat leidde – misschien ook vanwege de gelijkenis met de aanslag op een kerstmarkt in Berlijn een paar weken eerder – tot meer solidariteit dan gebruikelijk bij terreur in Israel. Zo werden in Parijs en Berlijn de kleuren van de Israelische vlag op nationale symbolen geprojecteerd, en in Rotterdam werd vanaf het stadhuis een paar dagen de Israelische vlag halfstok gehangen.

Sympathiek vonden velen, want normaal gesproken ontbreekt dergelijke vertoon van medeleven vaak. Aanslagen in Israel worden vaak gezien als van een andere orde – namelijk deel van een intern conflict om land – dan aanslagen in Europese steden. Maar ja, deze actie van loco burgemeester Joost Eerdmans (Aboutaleb was op dat moment afwezig) was even buiten de gevoeligheden en anti-Israel sentimenten van de linkse partijen (NIDA, PvdA, SP en GroenLinks) gerekend. De vergelijking met eerdere aanslagen in Istanbul en Berlijn waarvoor ook de vlag halfstok werd gehangen, kon wat hun betreft niet door de beugel. Zij hadden hierover een brief geschreven en hadden een aantal prangende vragen voor het college (je moet nou eenmaal prioriteiten stellen in waar je je tijd en energie in steekt):

1) Kan het college stap voor stap uiteenzetten met welke betrokkenen en langs welke weg en procedure er in dit geval is besloten om de Israëlische vlag halfstok te hangen? 2) Welk beleid volgt het college voor het halfstok hijsen van buitenlandse vlaggen op het stadhuis? 3) Ligt het collegebeleid in lijn met de uitleg die de locoburgemeester hieraan gaf in de media? Zo nee, is de locoburgemeester hierop aangesproken?

Daarna volgen nog meer vragen, zoals waarom bij andere aanslagen in niet-Europese landen (Turkije wordt voor het gemak even tot Europa gerekend) er geen vlag halfstok werd gehangen, en waarom er geen vlaggen halfstok worden gehangen bij ‘andere dodelijke slachtoffers van geweld in dit land’? Met dat laatste doelt men uiteraard op de Palestijnen, want eerder in de brief wordt al naar de Gaza demonstratie van 2014 verwezen als bewijs dat veel Rotterdammers meeleven met het leed in de regio (toen had men overigens ook slechts oog voor doden aan één kant, maar dat was blijkbaar geen probleem). Ook vraagt men heel suggestief:

Kan het college toelichten a) waarom ervoor is gekozen om naar aanleiding van deze specifieke aanslag op Israëlische soldaten in het door Israël bezette Oost-Jeruzalem de vlag halfstok te hangen?

Dat is dus grote onzin. De aanslag werd niet in Oost Jeruzalem gepleegd en al helemaal niet in een Arabische wijk. De aanslag vond plaats bij de parking aan de Shere’over promenade, op een heuvel met uitzicht over de stad, bij de kruising van de Olei haGardom en Daniël Janovski (zie luchtfoto).

Deze strategisch gelegen heuvel kwam tijdens de Onafhankelijkheidsoorlog in Israelische handen en werd bij de onderhandelingen in 1949 een gedemilitariseerde zone tussen de wapenstilstandslijnen van Israel en (Trans-)Jordanië (zie kaartje). Het voormalige Britse Gouvernementshuis op de heuvel werd toen een waarnemerspost van de VN. Tijdens de Zesdaagse Oorlog nam eerst Jordanië de heuvel in en vervolgens Israel.

Dat het Israelische soldaten betrof en geen burgers doet niet terzake voor de ernst van de aanslag. De soldaten waren niet op missie, maar op een toeristisch uitstapje en volgens het internationaal recht zijn zij dan gewoon burgers die niet aangevallen mogen worden. Maar zelfs als zij op missie waren mogen ze niet zomaar gedood worden volgens het oorlogsrecht. Onlangs nog is een Israelische soldaat veroordeeld voor het doodschieten van een reeds uitgeschakelde terrorist. Je mag een aanvaller immers alleen doden als hij een gevaar vormt voor jou of andere soldaten of mensen. De terrorist in de vrachtwagen werd niet door de op uitstap zijnde soldaten bedreigd en had dus geen legitieme reden ze te doden.

Dat de PvdA onder een dergelijke brief zijn handtekening heeft gezet vind ik ongelofelijk (van de SP en GroenLinks is het even erg maar die partijen staan bekend om hun soms idiote ideeën wat betreft Israel-Palestina). Wanneer de vrachtwagen in Berlijn over Duitse politieagenten heen had gereden in plaats van burgers was die aanslag ook niet minder verwerpelijk geweest. Wanneer het niet Israel betreft maar een ander land begrijpen we dat onmiddellijk; alleen bij Israel wordt vaak ten onrechte beweerd dat het maar is vanuit wiens perspectief je kijkt en je het met evenveel recht legitiem verzet kunt noemen.

Ook nu weer waren er mensen die nog een stap verder gingen dan de Rotterdamse linkse partijen, en de aanslag goedpraatten en zelfs hun steun betuigden. Zo schreef Abou Jahjah ‘Viva Palestina’ op zijn Facebook, gevolgd door een lange tekst van dezelfde strekking:

De chauffeur van de vrachtwagen was een Palestijnse burger die onder bezetting leeft en die soldaten in uniform van de bezettende macht aanviel. Los van zijn ideologische strekking en los van zijn lidmaatschap van welke organisatie dan ook, mag elke Palestijnse burger en elke burger waar dan ook in de wereld die leeft onder een illegale militaire bezetting, zich daartegen verzetten. Dat recht is vastgelegd in het internationaal recht en in de conventie van Genève.

Abou Jahjah raakte er zijn column bij De Standaard door kwijt, wat weer tot verontwaardiging leidde bij zijn medestanders. Anja Meulenbelt steunde hem volmondig en schreef op zijn Facebookpagina: ‘Die lui van Standaard zien over het hoofd dat je geheel binnen de grenzen van het internationaal recht blijft, Dyab.’ Maar ook iemand die zichzelf ziet als vredesactivist en nota bene een foto van Renate Rubinstein en haar boektitel ‘JEW IN ARABIA, GOY IN ISRAEL’ op zijn pagina heeft en daarover zegt: ‘the subtitle (van zijn blog, RP) is from a book by Dutch author Renate Rubinstein. It could as well be my motto) steunt Abou Jahjah en deze ‘interpretatie’ van het internationaal recht. Ik zou weleens willen weten hoezo hij zich een Jood in de Arabische wereld voelt, want ik heb hem nog nooit op enige sympathie, begrip of warmte voor Israel kunnen betrappen. Waar Rubinstein werkelijk tussen twee vuren zat en naast (voor die tijd uitzonderlijk felle) kritiek op Israel ook sympathie voelde en uitte, is Pessoptimist nauwelijks nog te onderscheiden van antizionisten als Meulenbelt en Abou Jahjah. Zijn retoriek is iets rustiger, de strekking hetzelfde. Het zou eerlijker zijn als hij een kop van Ilan Pappe of Ali Abunimah (die hij in zijn blog over deze aanslag verlinkt) op zijn blog zou zetten. Maar dat terzijde.

Hij schrijft:

Iemand zou Monique van Hoogstraten, de correspondente van de NOS en Radio 1 in Israel, erop moeten wijzen dat het gebruik om een aanslagpleger een ”terrorist” te noemen, Israelisch woordgebruik is. Wie het overneemt verraadt aan welke kant hij staat. Aanslagen zijn niet sjiek. Maar wie het over ”terrorisme” heeft vergeet dat het volgens het internationaal recht zelfs legitiem is als Palestijnen aanslagen plegen op de bezettingstroepen. Ook de plegers van aanslagen of sabotage tegen de Duitse bezettingstroepen in Nederland tijdens WO II werden door de nazi’s ”terroristen” genoemd.

Dat zal wel niet gelden voor terrorisme in Berlijn of Brussel of Parijs; ik neem aan dat we dat gewoon zo mogen noemen zonder het verwijt te krijgen dat we daarmee het woordgebruik van de onderdrukker overnemen, die de moslims immers discrimineert en geen eerlijke kansen biedt, die rotzooi uithaalt in islamitische landen in het Midden-Oosten en waarbij islamofobe politici en partijen het steeds beter doen. Maar Israel is uiteraard een heel ander verhaal dan ons eigen Europa, en is, aldus Pessoptimist, beter te vergelijken met Nazi-Duitsland dan een hedendaags Europees land. Ja, ook de nazi’s noemden tegenstanders terroristen en ook andere wrede dictators doen dat. Maar Israel is geen wrede dictatuur en Netanyahu is geen Hitler.

Israel is een rechtstaat waar soldaten worden veroordeeld als zij een reeds uitgeschakelde ~~terrorist~~ (sorry, vrijheidsstrijder) doden, en waar Palestijnen naar het hooggerechtshof kunnen stappen als hun zomaar grond wordt afgepakt of ander onrecht aangedaan, en daar ook geregeld in het gelijk worden gesteld. Israel noemt mensen terroristen die, buiten een oorlogssituatie om, mensen zomaar aanvallen met messen, auto’s, vrachtwagens, bommen, geweren of stenen.

Uiteraard is dat niet op een lijn te stellen met de verzetsmensen die in de oorlog Joden in de onderduik namen of bonnen jatten of gericht nazi’s liquideerden. In de eerste plaats omdat wat de nazi’s deden zoveel extremer was, in de tweede plaats omdat zij niet zomaar willekeurige Duitsers of soldaten in eigen land die niet op missie waren doodden, in de derde plaats omdat er geen sprake was van een Duits-Nederlands conflict waarin beide partijen een aandeel hadden en tot een compromis moesten zien te komen, maar van een op geen enkele manier te rechtvaardigen bezetting van een al eeuwenoude soevereine natie. En er zijn ongetwijfeld nog tig relevante verschillen te bedenken. Toch maken doorgaans intelligente mensen (Thomas von der Dunk is ook zo iemand) graag deze vergelijking om Palestijns geweld tegen Israelische burgers of soldaten buiten missie, te rechtvaardigen.

Ratna Pelle