= IMO Blog =
De hetze tegen Israel gaat door. De anti-Israel lobby draait op volle toeren. De aanleiding is het (inmiddels afgezwakte) voorstel voor een stedenband van Amsterdam met zowel Tel Aviv als Ramallah. Op 1 juli gaf de Amsterdamse gemeenteraad burgemeester Van der Laan groen licht om de mogelijkheden hiertoe verder te onderzoeken tijdens een bezoek aan beide steden. Dit ondanks de inspanningen van de Lobby, die zelfs organisaties als de lokale FNV heeft geïnfiltreerd.
Je zou zeggen dat de FNV genoeg te doen heeft momenteel nu werknemers bijna geen vaste contracten meer krijgen en ZZP’ers het hoofd nauwelijks boven water kunnen houden, maar blijkbaar vond de afdeling Amsterdam het belangrijker om mee te doen aan de anti-Israel hetze dan om het voor de Nederlandse werknemers op te nemen. En dus schreef zij een brief aan de gemeente en hekelde de gebrekkige Palestijnse infrastructuur, watertekort en werkloosheid, allemaal de schuld van Israel uiteraard.
Ook anti-Israel activist en ‘kritisch PvdA lid’ Clara Legene hekelde de stedenband, omdat die zou indruisen tegen de criteria die Amsterdam hanteert bij het aangaan van stedenbanden. Opvallend dat je bij haar geen woord leest over andere stedenbanden met steden in landen waar het nodige mis is, opvallend ook dat Ramallah, stad waar de corrupte PA zetelt die geen geld heeft haar ambtenaren uit te betalen (leest u even mee, FNV?) maar wel om Palestijnse gevangenen een loon uit te betalen dat oploopt naarmate men meer Israeli’s heeft gedood, blijkbaar wel aan alle voorwaarden voldoet. In een scherpe column wijst Benjamin Smalhout op de samenwerking tussen Amsterdam en Hanoi, Vietnam:
Dalat mag in de zomermaanden een veel aangenamere temperatuur hebben dan aan de Vietnamese kust, de stad kent ook een minder mooie kant. Een minderheidsgroep, de Cham, die in de omgeving van Dalat woont, wordt meedogenloos onderdrukt. Hun bezittingen worden door de Vietnamese regering in beslag genomen, hun religieuze tempels veranderd in sportpaleizen. In 2012 nog werden verschillende jonge meisjes horende tot de Cham-minderheid door de Vietnamese politie verkracht.
In 2014 heeft de gemeente Amsterdam de notitie ‘Amsterdam Internationaal Verantwoordelijke Hoofdstad’ aangenomen. In deze notitie staat onder andere dat intensief zal worden samengewerkt met Hanoi, de hoofdstad van het communistische niet-democratische Vietnam.
En nee, daar heb ik de anti-Israel activisten die de mond vol hebben van mensenrechten en onderdrukking niet over gehoord. Legene, die uitgebreid probeert aan te tonen dat Tel Aviv niet aan de voorwaarden van Amsterdam voldoet, kan het niet schelen dat tig andere landen en steden waarmee men samenwerkt daar nog veel minder aan voldoen. Want het gaat, zoals Smalhout ook opmerkt, helemaal niet om vrede, gerechtigheid en een betere wereld. Het gaat ze alleen maar om de zoveelste gelegenheid om Israel zwart te maken en te isoleren. Het is jammer dat veel media en politici dat nog steeds niet door lijken te hebben, en hun afgekloven clichés en aantijgingen steeds maar weer herhalen als ware dit nieuwe en belangwekkende inzichten.
Het allerergst is EAJG met woordvoerder Jaap Hamburger. De tirades die hij tegen Israel houdt zitten vol haat, leugens, verdraaiingen en overdrijvingen. Het enige land in de regio waar minderheden en dissidenten rechten hebben, je in vrijheid je religie kunt belijden en in vrijheid kunt demonstreren, het land, kortom, dat het meest met zijn waarden overeen komt, dat land lijkt hij intens te haten. Het allerergst is het volgens hem wanneer Israel doordat het niet wordt geïsoleerd, doordat mensen erheen gaan, de dialoog aangaan, er optreden etc. als een ‘gewoon’ land kan overkomen, een land waar ‘niets bijzonders aan de hand is’ en wat misschien zelfs wel een heel klein beetje op ons lijkt:
Tenslotte negeert de burgemeester met zijn woorden dat Israël een geoliede PR-machine heeft waarvan als het zo uitkomt de knoppen op nationaal niveau worden bediend; niet voor niets heeft de Israëlische ambassadeur herhaalde malen er op aangedrongen dat de burgemeester Tel Aviv bezoekt; Amsterdam zal straks ontdekken dat Israël die stedenband met de belangrijkste stad van Nederland gebruikt om mee te geuren en om Israël te presenteren als een heel gewoon land, alsof er geen bezetting bestaat. Uitdragen dat er niets bijzonders aan de hand is, doen alsof je neus bloedt, ‘normalisatie van de bezetting’, dat is al jaren het beleid dat Israël praktiseert en een stedenband van Amsterdam met Tel Aviv is voor dat beleid een geschenk uit de hemel.
Aldus Hamburger op het anti-Israelische Joop.nl. Stel je voor dat mensen gaan denken dat Israeli’s gewone mensen zijn, en dat de regering net als regeringen in andere westerse democratieën soms misschien domme besluiten neemt, maar dat die besluiten ook wel weer te begrijpen zijn. Dat de fouten die het land maakt en hoe Israel reageert op de problemen die het heeft, niet wezenlijk verschillen van andere landen waar etnische of religieuze conflicten spelen, er problemen zijn met buitenlanders en men te maken heeft met terroristisch geweld. Ja, de problemen in Israel zijn in zekere zin uniek, maar dan niet omdat Israel uniek is in zijn wreedheid en onmenselijkheid zoals Hamburger ons wil doen geloven, maar door de complexiteit van het conflict, het unieke karakter van het Jodendom als zowel een religie als een volk en van Israel als de enige Joodse staat. En misschien wel daarmee samenhangend door het antisemitisme en de haat tegen Israel. Ook uniek zijn organisaties als EAJG, die niets anders doen dan ageren tegen de enige Joodse staat, en de Joodse gemeenschap in Nederland tegenwerken waar zij maar kunnen, maar ons ondertussen wijsmaken dat zij dit op een of andere manier juist uit betrokkenheid bij Israel en zelfs als vrienden van Israel doen.
Dit ‘normalisatie-argument’ hoor ik zelden wat betreft andere landen. Natuurlijk hoeven we ons geen zorgen te maken of andere landen waarmee Nederland op allerlei manieren samenwerkt en handel drijft misschien als ‘gewone landen’ worden gezien, of pak hem beet Iran, Egypte, Saoedi-Arabië, Jordanië, Turkije of Marokko ‘normaal’ zijn of in de eerste plaats landen waar journalisten in het gevang belanden als ze lastig zijn, Koerden, Berbers, christenen of andere minderheden worden onderdrukt, homo’s opgehangen en vrouwen tweederangs burgers zijn. Misschien denkt Hamburger dat dat soort zaken al genoeg bekend is terwijl we Israel nog steeds alleen maar zien als dat mooie dappere landje waar de Joden de woestijn tot bloei brachten? In dat geval vraag ik me af waar hij de afgelopen 10 of 20 jaar zat (onder een enorme steen? Op Mars?), en of hij weleens een krant heeft gezien. Ook zijn gefoeter op de oppermachtige geoliede Israel lobby geeft je het gevoel dat hij iets heeft gemist. In zijn wereldbeeld wordt Nederland geregeerd door het CIDI met de ambassadeur als naaste adviseur. Israel wordt helaas al jaren door een grote groep mensen als een schurkenstaat gezien, een bezetter en onderdrukker, dit tot schijnbare tevredenheid van organisaties als EAJG, United Civilians for Peace en de nog openlijker antizionistische Palestijnse organisaties in Nederland.
Wat veel mensen niet weten is dat Arabieren in Israel stemrecht hebben en in tal van politieke en bestuurlijke organen, alsook de media, zijn vertegenwoordigd, dat een flink deel van de studenten in Tel Aviv en Haifa Arabisch is, dat in Israelische ziekenhuizen duizenden Palestijnen worden behandeld, waaronder kinderen van Hamas leider Haniyeh. Israel bezet land en heeft een hek c.q. muur rond en gedeeltelijk op dat land gezet, wat bij naar schatting 95% van de bevolking bekend is. Het heeft dit land in het verleden echter ook voor 95-98% aan de Palestijnen aangeboden, het hek verplaatst, Palestijnen via het Hooggerechtshof diverse keren in het gelijk gesteld en compensatie aangeboden en eigen soldaten gestraft. Hoeveel mensen weten dat? En hoeveel mensen weten dat een deel van de Palestijnse doden in de laatste Gaza oorlog door eigen vuur van Hamas kwam, dat Al Dura niet door de Israeli’s is gedood, en dat op UNRWA scholen de gewapende strijd tegen Israel wordt verheerlijkt?
Jaap Hamburger is de vrijheid en het liberale karakter van Tel Aviv een ware gruwel, en reden om er als Amsterdam vooral niks mee te maken willen hebben:
En ook hierom niet: omdat Tel Aviv volgens het CIDI en anderen zo’n leuke, levendige, innovatieve, creatieve, artistieke, blije en links-liberale stad is. Zo leuk, levendig, innovatief, creatief, artistiek en blij dat men zich daar, uitzonderingen daargelaten, vooral niet wil bezighouden – en niet van de wijs wil laten brengen – door wat er dertig kilometer verderop gebeurt in bezet Palestina, waar Israël dagelijks alle levendigheid, innovatie, creativiteit, artisticiteit en vooral levensblijheid smoort onder de matglazen kaasstolp van de bezetting.
Ah, dus je mag niet links-liberaal zijn en levendig en creatief als er even verderop een reactionair regime aan de macht is dat zijn eigen burgers gijzelt en ook nog eens raketten afvuurt op jouw grondgebied? Zodra je als stad onderdeel bent van een land waar ook rottige dingen gebeuren of vervelende conflicten spelen, verlies je je recht op creativiteit, innovatie en het liberaal omgaan met seksuele en andere minderheden? Vreemde redenering. Ten eerste is men in Tel Aviv niet verantwoordelijk voor de besluiten die de Israelische regering neemt, en gaat Amsterdam de samenwerking met Tel Aviv aan, niet met de regering. Ten tweede is er juist in Tel Aviv veel kritiek op die regering en staat men een mildere koers voor richting Palestijnen. Zo is het linkse, groene en zeer progressieve Meretz de grootste partij in de gemeenteraad.
Natuurlijk is dat Jaap Hamburger niet genoeg, want iedere zionist, van de rechts-nationalisten tot Meretz, deugt niet en maakt deel uit van een misdadig land dat niet zou mogen bestaan. Alleen een aantal radikaal linkse, antizionistische organisaties kunnen zijn goedkeuring wegdragen. Organisaties die out of touch zijn met de Israelische samenleving omdat men geen enkel oog heeft voor Israels problemen, voor Palestijns geweld en extremisme, Arabisch antisemitisme, ophitsing en terreur. Deze organisaties kennen net als Hamburger de Palestijnen geen enkele verantwoordelijkheid toe; al hun problemen liggen automatisch aan Israel en ‘de bezetting’.
Makkelijk, zo’n simpel verklaringsmodel waarin alles tot één oorzaak wordt teruggebracht en maar één partij verantwoordelijk is. Hamburger beweert dat hij alleen maar tegen de bezetting van de Westbank is, maar door alles wat met Israel te maken heeft besmet te verklaren en te willen boycotten, doet hij precies hetzelfde als de radikale BDS beweging die openlijk zegt dat heel Israel moet verdwijnen. Daarom is EAJG ook zo vaak aanwezig bij acties en demonstraties van groeperingen die Israel niet erkennen, en waar met vlaggen van Hezbollah en de Moslim Broederschap wordt gezwaaid. Daarom ook nooit een woord van kritiek op de daden van Israels vijanden, waarmee deze organisaties vaak banden hebben of op zijn minst sympathiseren. De bezetting is het excuus om heel Israel zwart te maken en af te serveren en het reactionaire Hamas en Fatah als legitieme of althans begrijpelijke reacties en verzet daarop te zien.
Ratna Pelle
