zaterdag 30 april 2016

Anja Meulenbelt op de bres voor Dyab Abou Jahjah (IMO)

 

Anja Meulenbelt in 2006 (foto Govert de Roos – SP / bron Wikimedia Commons)

 

http://www.israel-palestina.info/actueel/2016/04/30/anja-meulenbelt-op-bres-dyab-abou-jahjah/  

= IMO Blog = 

(Zie ook deel 1 en 2.)

Naast Sunny Bergman neemt ook Anja Meulenbelt het op voor Dyab Abou Jahjah – ze verwijzen zelfs zusterlijk naar elkaars artikelen. Meulenbelt besteedt er twee artikelen aan. In het eerste gaat ze vooral tekeer tegen de Groene Amsterdammer, waar Margreet Fogteloo Jahjah een antisemiet durft te noemen, en het vervolgens aandurft in dit vanouds kritische weekblad te schrijven dat:

… onder vooral linkse intellectuelen ‘de joodse zaak’ niet meer populair is, het mededogen voor gediscrimineerde minderheden heeft zich verlegd naar moslims. De nieuwe solidariteit is terug te voeren op het voortdurende conflict in Israël en het brute geweld tegen de Palestijnen. De wet van het getal doet de rest: er zijn miljoenen moslimmigranten in Europa die luid van zich laten horen, terwijl de joodse gemeenschap na de Tweede Wereldoorlog is geminimaliseerd en verregaand geassimileerd.

Dat mag uiteraard niet van Meulenbelt, betogen dat er tegenwoordig meer mededogen is voor moslims dan voor Joden. Anja – ‘ik heb helemaal niets tegen Joden en handel in dezelfde verzetstraditie als mijn moeder en oom’ – Meulenbelt verwijt Fogteloo kritiek op Israel met antisemitisme te verwarren en legt nog maar eens uit dat Israel niet deugt. Vervolgens wijst ze op onderzoeken waaruit blijkt dat moslims wel degelijk worden gediscrimineerd (nergens beweert Fogteloo dat dat niet het geval is, ze zegt alleen dat de controverse rond Jahjah duidelijk maakt dat er nu meer mededogen is met moslims dan met Joden). Als het Meulenbelt zoals ze zelf zegt, niet gaat om Jood of moslim maar om de mens in nood, waarom mag Fogteloo er dan niet op wijzen dat linkse intellectuelen tegenwoordig minder met Joden hebben? Blijkbaar raakt ze daar een gevoelig punt mee: want net als al die andere linkse intellectuelen en activisten bekommert Meulenbelt zich zelden om Joden in nood. Ze heeft het nooit over toegenomen antisemitisme (nee, dat wordt juist altijd enorm overdreven door zionistische Joden die daarmee Israel goed willen praten), ze werkt mee aan het misbruik van de Kristallnachtherdenking om juist de discriminatie van moslims te hekelen en zelfs Israel zwart te maken, en gaat op haar weblog geregeld tekeer tegen islamofobie en een ieder die daar te weinig oog voor heeft. Tekenend is een foto op haar blog van de onlangs overleden oprichtster van EAJG, Anneke Jos Mouthaan, die eens een prijs ging ophalen in hoofddoek. Meulenbelt noemt het haar ‘kleine solidariteitsactie’, waarbij Mouthaan genoot van de verwarring die dit opriep bij mensen. Joden die zeggen dat niet zij maar moslims nu het slachtoffer zijn en zij dus alle aandacht verdienen, wat wil je nog meer?

De kwalificatie van Fogteloo past dus precies bij Meulenbelt, die in de Bezige Bij controverse zonder enige aarzeling volmondig partij kiest voor de radikale Abu Jahjah met zijn haat tegen Israel, sympathie voor Hezbollah en steun voor geweld tegen Israelische burgers. Tel daar zijn uitspraken als ‘zionistenpijper’, sympathie voor de aanslagen van 9/11 en de smakeloze Anne Frank cartoon bij op en je bent ver voorbij kritiek op Israel. Het is dus juist Meulenbelt die kritiek op Israel en Jodenhaat door elkaar haalt.

Prima opvatting

Het is natuurlijk ook lastig: al die mensen waarbij hun afkeer van Israel wel degelijk samenhangt met hun negatieve visie/stereotypen over Joden, weten dat ze het over dat laatste beter niet te openlijk kunnen hebben. Joden verwijten teveel invloed en macht in bepaalde kringen te hebben wordt al snel als antisemitisch gezien en daarmee diskwalificeer je jezelf. Zeggen dat de zionistische lobby teveel macht heeft en de media nog steeds de propaganda van Israel voor zoete koek slikken, is een prima opvatting die het in bepaalde, hippe links-alternatieve kringen goed doet. Wanneer Zoabi op de Kristallnachtherdenking tekeer gaat tegen de Joden in Israel kan dat omdat het in het kader staat van het conflict tussen Israel en de Palestijnen, en daarin doet Israel soms foute dingen en zijn de Palestijnen de zwakkere partij. Mensen als zij en Abou Jahjah, die zelf hebben geleden onder wat zij noemen de ‘zionistische Joden’, mogen dit soort dingen zeggen zonder dat linkse intellectuelen daar snel aanstoot aan zullen nemen. Hetzelfde geldt voor de Joden zelf. Wanneer Hayo Meijer Israel met de nazi’s vergeleek was dat geen probleem, het was immers een Jood die het zei en hij kon het weten want hij was zelf een overlevende. Je kunt dus best ver gaan in je Jodenhaat als je voor Jood netjes ‘zionist’ invult, als je duidelijk maakt dat je niet Joden op zichzelf bedoelt, maar Joden in Israel, en als je je beroept op mensen die onder het conflict hebben geleden en vanuit eigen ervaring kunnen vertellen hoe extreem en afschuwelijk de ‘zionistische Joden’ wel niet zijn.

Daarom hebben veel mensen binnen links ook zo weinig moeite met het Arabische antisemitisme en baart grootmoefti van Jeruzalem Amin al-Husseini zo weinig opzien: zij zien dit alles in relatie tot het conflict en daarmee als van een heel andere orde dan het verderfelijke antisemitisme van de nazi’s en extreem rechts in Europa, ondanks het feit dat Al-Husseini Hitler openlijk steunde en met hem collaboreerde. Dat zowel moslims als rechtsradikalen het niet zo op Joden hebben berust in deze theorie op louter toeval; tussen onze dode Joden van weleer en de levende Joden in Israel zit immers een wereld van verschil. Het zionisme heeft van de Joden aldaar daders gemaakt, die mede schuldig zouden zijn aan het Arabische antisemitisme en agressie.

Kritiek op Westers discours

Zo wordt antisemitisme, zolang het wordt gebracht als antizionisme en in het kader staat van Israel als onderdrukker en bezetter, goed gepraat en ook niet als zodanig herkend. Ik kan niet in de hoofden van antizionisten als Meulenbelt kijken, maar zij gelooft naar ik aanneem oprecht dat zij nu hetzelfde doet als haar familieleden die in de oorlog Joden hielpen, en dat Abu Jahjah het misschien soms wat ongepolijst zegt, maar dat niet is ingegeven door Jodenhaat maar door zijn strijd tegen wat als een van de laatste koloniale ondernemingen wordt gezien. Antizionisme heeft binnen links het imago gekregen van strijd tegen onderdrukking en racisme, en empathie met de underdog. Ook zit er een ‘kritiek op het westerse discours’ sausje over, en dat doet het in links intellectuele krijgen vaak goed. Daarom doet de idiote omkering dat juist zionisme een vorm van racisme is en ook antisemitisme in de hand werkt, in bepaalde kringen opgeld, en wordt antisemitisme zo, net als vroeger de ‘klassieke antisemieten’ deden, de Joden subtiel zelf in de schoenen geschoven.

Het is bekend dat mensen in staat zijn veel feiten buiten te sluiten als die niet in hun beeld van een kwestie passen. Daarom kunnen op veel gebieden redelijke mensen het extremisme van Abu Jahjah goedpraten, en daarom wordt de collaboratie van de grootmoefti genegeerd, het antisemitisme in Palestijnse media, de ware aard en doelen van Hezbollah en Hamas miskend, wordt het groeiende antisemitisme en vooral ook de acceptatie ervan binnen delen van links niet als probleem gezien. Zie de perikelen in de Britse Labour partij als een van de vele voorbeelden hiervan. Daar is men wat dit betreft nog veel verder heen, en wordt de Holocaust goedgepraat, Hitler een zionist genoemd, door een ander de grootste persoon uit de geschiedenis en werd voorgesteld om alle Joden uit Israel naar de VS te deporteren. Enkele mensen, waarvan ex burgemeester van Londen Ken Livingstone de bekendste is, zijn geschorst. De nieuwe Labourleider Corbyn sympathiseert echter met Hamas dus het probleem is allerminst opgelost. Het is een beschamende vertoning die de partij in het bijzonder en links in het algemeen zeer veel schade berokkent.

Ratna Pelle

 

 

Dries van Agt en het anti-Israëlisch enthousiasme bij D66

 

Leon de Winter in 2013 (foto Heike Huslage-Koch / bron Wikimedia Commons)

 

 

http://www.israel-palestina.info/actueel/2016/04/29/dries-agt-en-anti-israelisch-enthousiasme-d66/

 

– Door Tjalling. –

 

Naar eigen zeggen wordt Van Agt gedreven door ‘zijn bezorgdheid over de ontwikkelingen in het Heilige Land’. Die bezorgdheid vertaalt zich echter in een erg eenzijdige en uiterst Israël kritische houding.

 

Op zaterdag 16 april heeft het congres van D66 een motie aangenomen waarin o.a. de delegaties in het Europees Parlement en de Tweede Kamerfractie worden opgeroepen: ‘Zich actief in te zetten voor het standpunt dat de Europese Unie eisen aan Israël dient te stellen om de bouw van nederzettingen en mensenrechtenschendingen te stoppen en, indien hier geen gehoor aan gegeven zal worden, het associatieverdrag met Israël (gedeeltelijk) op zou kunnen worden geschort’. Deze oproep zal oud-premier en anti-Israël activist Dries van Agt als muziek in de oren hebben geklonken. Minder goed beviel hem hoe schrijver Leon de Winter in De Telegraaf deze motie bekritiseerde.

 

Op Joop.nl was er natuurlijk weer alle ruimte voor een tegenartikel door Van Agt. Hij denkt namelijk te weten waar het de leden van D66 om gaat en dat is respect voor universele mensenrechten en het internationale recht. Het ligt voor de hand dat de leden van D66 inderdaad respect hebben voor universele mensenrechten en het internationale recht op zichzelf, maar ze zijn hierbij wel teveel en ook onheus gefocust op eventuele tekortkomingen van Israël. Er zijn immers talloze landen in de wereld die werkelijk mensenrechten schenden op een grove manier en veel grotere gebieden bezet houden dan de Palestijnse. Het is opvallend dat hierbij steeds maar weer Israël eruit wordt gepikt. Met de aangenomen motie van 16 april gaat het congres van D66 hierin echt veel te ver. Het is dan ook juist dat Leon de Winter daar kritisch op reageerde in De Telegraaf.

 

Van Agt ging daar, zoals van hem kan worden verwacht, op zijn beurt weer tegenin en verweet De Winter ‘weer volop op het orgel te zijn gegaan’. De Winter heeft zeker gèèn vrolijke melodie gespeeld want hij wees in zijn artikel erop dat D66 zweeg over heel wat verdragen met andere landen die echt mensenrechten schenden en waarmee de EU toch ook een collectief associatie-verdrag heeft gesloten.

Het is in dit verband interessant te weten dat volgens een richtlijn uit 2013 van de Europese Unie de 28 lidstaten niet mogen samenwerken met Israëlische entiteiten in Judea, Samaria of Jeruzalem-Oost. Deze richtlijn heeft betrekking op ‘alle fondsen, samenwerking, uitreiking van beurzen, onderzoeksgeld en prijzen’, aldus de Israëlische krant Ha’aretz. Bovendien stelt de richtlijn, volgens een Israëlische functionaris die met Ha’aretz sprak, dat in elk contract dat wordt gesloten tussen Israël en een EU-lidstaat een clausule moet worden opgenomen waarin staat dat Jeruzalem-Oost en Judea en Samaria geen deel zijn van de Staat Israël. Het heeft er alle schijn van dat deze richtlijn buiten het bereik valt van de meeste congresleden van D66 en Dries van Agt.

 

Logisch is wel dat dit alles vragen oproept. Waarom met zoveel geestdrift alleen dat ene landje waarschuwen, zo vraagt De Winter zich terecht af. Het antwoord daarop heeft volgens hem te maken met wat socioloog Abram de Swaan al in 2005 benoemde als ‘het anti Israëlisch enthousiasme’. Kritiek op Israël kwam moeizaam in Europa, er moest altijd nog iets overwonnen worden. Maar toen die aarzeling eenmaal opzij was gezet volgde een opluchting en gingen de remmen los. De ene na de andere beschuldiging volgde met vaart en verve en er brak opeens een soort van anti-Israëlisch enthousiasme door. Dit anti Israël enthousiasme komt veel voor onder mensen die jong zijn, anti-imperialistisch, antikapitalistisch en bovendien ook nog antifascistisch.

 

Volgens Van Agt zette De Winter de leden van het congres van D66 weg als ‘een stel antisemieten’. Dat is onjuist. De Winter heeft in zijn artikel een overweging van Abram de Swaan geciteerd namelijk: “Zijn de nieuwe activisten (aanhangers van het anti Israëlisch enthousiasme, T.Tj) antisemieten? Zij vinden van niet. Antisemitisme is iets van vroeger, een preoccupatie voor de generatie van hun ouders”. Aan het eind van zijn artikel merkte De Winter ook nog op dat ‘feiten, geschiedenis, context, de morele, religieuze jungle van het M.O. er niets toe doen als je een pathologische Israëlhater bent’. Dat is dus iets anders dan een congres wegzetten als een stelletje antisemieten.

 

Ronduit afkeurenswaardig is wat Van Agt aan het einde van zijn artikel beweert, namelijk dat het De Winter er alleen om te doen zou zijn dat Israël ongestraft de mensenrechten zou kunnen blijven schenden. Zo’n verwijt is grof, ongegrond en zeer kwetsend en zegt meer over de persoon van Dries van Agt dan over Leon de Winter.

 

zondag 24 april 2016

Hamas cel zat achter bomaanslag op bus Jeruzalem

 

Inmiddels is bekend wie er achter de bomaanslag van afgelopen maandag zat:

 

Jerusalem bus bombing was suicide attack organized by Hamas

Monday’s blast marks 1st suicide attack of current terror wave; cell members in Bethlehem arrested; terrorist Abed al-Hamid Abu Srour, 19, died Wednesday of his wounds

  April 21, 2016, 6:26 pm 

http://www.timesofisrael.com/jerusalem-bus-bombing-was-suicide-attack-organized-by-hamas/

 

Firefighters look on as two buses burn in Jerusalem. Police launched an investigation into the incident, April 18, 2016. (Israel Police)

 

The bus bombing in Jerusalem on Monday was a suicide terror attack orchestrated by Palestinian terror group Hamas, and several members of the cell responsible have been arrested in the West Bank, security forces revealed on Thursday as a gag order on the case was partially lifted.

The bomber who placed the explosive device on board the number 12 bus in the Talpiot neighborhood of Jerusalem was identified by the Shin Bet security agency as Abed al-Hamid Abu Srour, 19, from Beit Jala, near the West Bank city of Bethlehem.

The bomber was one of 21 people injured in the attack. He was severely wounded and died of his injuries on Wednesday.

The Shin Bet said several Hamas members from Bethlehem have been arrested in connection with the attack after an intensive manhunt by the security service, police and the IDF.

The attack marked the first suicide bombing in the wave of Palestinian terrorism that erupted last October. Hitherto, the attacks — stabbings, shootings and car-rammings — had been characterized as “lone wolf” incidents. Hamas has been encouraging attacks on Israelis, and several plots are said to have been thwarted by security forces.

The father of the bomber told Channel 2 on Thursday that he “knew nothing about his affiliation” with Hamas.

The bomber came from a well-known Bethlehem clan, some of whose members have a history of terrorism and violence against Israel.

The announcement came a day after Hamas said the bomber was a member. Israel had placed the details of his identity under a gag order.

The Hamas announcement fell short of a full claim of responsibility for the attack.

Abed al-Hamid Abu Srour seen here in an undated photograph, has been named by Hamas as the person responsible for the April 18 bus bombing in Jerusalem. He died of wounds sustained in the terror attack on April 20, 2016. (Courtesy)

The terror attack broke weeks of relative calm in the city after a six-month wave of Palestinian stabbings, shootings and vehicular attacks seemed to be subsiding, and raised fears of a return to a type of violence not seen in Jerusalem for years.

Bus bombings were common during the Second Intifada, or uprising, in the early 2000s, but Monday’s attack was the first bomb targeting a bus in Jerusalem since 2011, when a British tourist was killed by a bomb planted next to a bus stop.

Prime Minister Benjamin Netanyahu on Monday night promised to “find whoever prepared this explosive device.”

“We’ll settle the score with these terrorists,” he said.

Judah Ari Gross and AFP contributed to this report.

 

Dyab Abou Jahjah (niet) welkom bij de Bezige Bij (IMO)

 

Abu Jahjah in 2008 (Foto Han Soete / bron Wikimedia Commons)

 

http://www.israel-palestina.info/actueel/2016/04/23/dyab-abou-jahjah-bezige-bij/

= IMO Blog = 

Sinds een week of twee woedt er een discussie over het feit dat De Bezige Bij een boek van de Libanese Belg Dyab Abou Jahjah gaat uitgeven. Dat zou een voormalige verzetsuitgeverij, die Joden de oorlog door hielp, niet moeten doen, zegt de ene kant. Abu Jahjah is fel antizionist, vergelijkt Israel met de nazi’s, sympathiseert met Hezbollah en steunt ‘alle vormen van verzet’ tegen Israel, een woord dat hij doorgaans tussen aanhalingstekens plaatst. Om de website van de door hem opgerichte AEL verschenen in 2006 walgelijke cartoons die spotten met de Holocaust en Anne Frank.

De andere kant in de discussie, vertegenwoordigd door Abu Jahjah zelf en usual suspects als Anja Meulenbelt, maar ook de doorgaans sympathieke Sunny Bergman, vindt dat onzin. Hij past juist bij die uitgeverij omdat hij ook voor het verzet is! Zo twitterde hij: “Wat ik niet begrijp is wat al die “schrijvers” die de bezettende racistische apartheidstaat “Israel” steunen bij een verzetsuitgeverij doen.” Hij lichtte die tweet in de NRC als volgt toe:

„De beledigingen in De Groene Amsterdammer, waarin staat dat ik ‘antizionistisch’ en – minder grijpbaar – ‘antisemitisch’ ben, zijn gratuit. Wat bedoelen ze daarmee? Zo’n tweet van mij is geen olie op het vuur. Het zijn auteurs die binnen een bepaalde niche bij de uitgeverij horen, die zelf ook niet onbesproken zijn in hun uitlatingen. Ik bedoel ermee dat het argument dat De Bezige Bij een verzetsuitgeverij is en dat daarom mijn boek niet uitgegeven zou moeten worden, onjuist is. Ik steun juist het verzet tegen de bezetting door de staat Israël. Ik ben links en ik hoor juíst voor 100 procent bij De Bezige Bij. Een uitgeverij is een bedrijf, geen politieke partij. Ze doen net alsof ze iemand van de Talibaan hebben binnengehaald.”

Abu Jahjah steunt niet zozeer ‘het verzet’ tegen de bezetting, maar dat tegen Israel (in Arabische kringen vaak aangeduid als “de bezetting van 1948”). Is hij daarmee ook een antisemiet? Niet per se, maar vaak gaan beide zaken wel samen. Jahjah deed veel uitspraken die over de rand waren. De smakeloze cartoon van Anne Frank in bed bij Hitler (zogenaamd om de vrijheid van meningsuiting te testen), ging ook volgens de rechter te ver. “Hij noemde Antwerpen de „internationale hoofdstad van de zionistische lobby” en burgemeester Bart De Wever een „zionistenpijper”, hij was aanwezig bij betogingen waar de Israëlische vlag werd verbrand en hij verdedigde nog in 2014 in Vrij Nederland de vergelijking van de Israëlische vlag met het hakenkruis van de nazi’s: „Het kan voor jullie vreemd lijken, maar voor veel mensen van Arabische origine is de vergelijking tussen Israël en nazi’s helemaal niet zo choquerend.” Aldus Frits Abrahams in de NRC over Jahjah. Schrijver Marcel Möring weet er nog een paar aan toe te voegen:

Bijvoorbeeld van een uitspraak die hij in 2009 op Facebook deed: ‘I have onlu [sic] one phrase to all the Zionist invaders in Palestine: La valise ou le cerceuil.’ De koffer of de doodskist, dus.
Of de beschrijving in zijn boek Tussen twee werelden van de gevoelens die hij en de zijnen hadden na de aanslagen op de Twin Towers, een ‘sweet revenge feeling’. Verder uitgewerkt in de gedachte dat elf september eigenlijk de schuld was van de VS en Israël.

Met iets langer zoeken is de lijst ongetwijfeld nog veel langer te maken. De tweet waarin hij Bart de Wever een zionistenpijper noemde heeft hij na kritiek overigens veranderd, zo liet hij VN weten:

‘Mensen zeiden tegen me: wat was dat nou voor niveau. En toen dacht ik: shit, ze hebben gelijk, dat is wansmakelijk. Ik heb die tweet toen veranderd in “zionistenknechtje”. Het zal niet meer gebeuren.’

Een heel stuk beter inderdaad. Israel is voor hem de bron van alle kwaad en ellende, en de strijd tegen Israel is een speerpunt in zijn leven.

Taboe

Waarom vindt hij het eigenlijk zo erg een antisemiet genoemd te worden? Bij Sunny Bergman komt hij met de bekende smoes aanzetten. Op de vraag of hij een antisemiet is zegt hij:

‘Haha. Nee, helemaal niet. Ik ben antizionist juist omdat ik totaal niet tegen joden kan en wil zijn. Het zionisme is een ideologie. Tegen het zionisme zijn, is een duidelijke positie innemen tegen het kolonialisme van de staat Israël. Het is in Nederland een taboe om anti-zionist te zijn. Het is een slimme strategie om elke kritiek op Israël als antisemitisme te positioneren.’

Zeer overtuigend. Antizionisten beweren altijd dat zij het juist goed voorhebben met de Joden, en dat die staat van hun hen juist alleen maar schade berokkent: ‘Geef die nou maar aan de Palestijnen, dan komt het allemaal goed. Dan verdwijnt de haat tegen jullie in de Arabische wereld, dan verdwijnen de complotten over de Joodse almacht, de Holocaust ontkenning, de tv series waarin Joden organen van anderen stelen en bloed voor het bakken van hun matzes gebruiken. Dan zullen ze weer van jullie houden. Leg nou alleen even die wapens neer, want dat is toch niks, een Jood met wapens die zijn vijand neerschiet, al die mooie jongens en meisjes die moeten vechten in het leger in plaats van boeken te lezen, hun religie te bestuderen en muziek te maken. Dat hele zionisme met zijn nadruk op onafhankelijkheid, fysieke kracht en op jezelf aangewezen zijn heeft jullie gecorrumpeerd.’

Het is misschien ietwat vreemd dat iemand die vindt dat de Palestijnen recht hebben op vrijheid en onafhankelijkheid die ontzegt aan de Joden. Waarom moeten zij genoegen nemen met de tweederangs positie die ze vroeger hadden in zowel Europa als de Arabische wereld (Joden hadden het in de Arabische wereld op bepaalde momenten en landen relatief goed, maar het is een fabel dat het antisemitisme pas ontstond in reactie op de stichting van Israel. Talloze voorbeelden, waaronder de pogrom van Safed in 1834 of die in Fez in 1912 bevestigen dat), terwijl de Palestijnen wel recht hebben op een eigen staat? Ah, wacht even, omdat zij er al woonden natuurlijk, en de Joden allemaal na de Holocaust naar Israel werden gebracht door de kolonialisten uit het Westen die daarmee twee vliegen in een klap konden slaan: zij waren van hun Joden af en ze konden zo mooi een voet tussen de deur in het Midden-Oosten houden. Het Joodse verleden in Israel/Palestina wordt door antizionisten steevast ontkend; bij de Palestijnen gaat dat zover dat ze Joodse artefacten die bij bouwwerkzaamheden onder de Tempelberg naar boven kwamen hebben vernietigd. Men beweert zelfs met droge ogen dat de Klaagmuur eigenlijk Al Buraq Muur heet en onderdeel is van de heilige Al Aqsa moskee.

Het is helaas geen taboe meer in Nederland om antizionist te zijn. Het is in bepaalde kringen zelfs vrij hip. Israels bestaansrecht wordt steeds weer door een interessante variatie aan mensen ter discussie gesteld. Mensen met NSB ouders die goed en fout in de oorlog graag relativeren, extreemrechtse en fascistische groeperingen, het Palestina Komitee en talloze anti-Israel activisten (die dus soms op demonstraties samen met extreemrechts aan dezelfde kant staan), boze dwarse columnisten met een groot ego en een beperkte kennis van de geschiedenis van Israel/Palestina, anarchisten die tegen iedere vorm van gezag zijn (maar net wat meer moeite hebben met Israel dan met de autoritaire ondemocratische Arabische landen), communisten en vrij grote groepen moslims en allochtonen. Extreemlinks en extreemrechts gaan moeiteloos in elkaar over. Antipathie tegen Israel gaat vaak samen met steun voor Palestijnse terreur, bepaalde Arabische regimes of dictators. Berucht is in dit geval Rik Min, die zowel Stalin als Milosovic steunde en nu Poetin en Assad, en Israel haat, en ondertussen actief is of was bij de AbvaKabo, het Palestina Komitee en de NCPN. Ondanks deze vaak dubieuze achtergronden van veel antizionisten kun je prima in de krant of op tv komen met een antizionistisch verhaal. Niks geen taboe. Zelfs op de Kristallnachtherdenking, een moment dat in het teken zou moeten staan van het herdenken van de Kristallnacht, toen de nazi’s officieel begonnen met grootschalig geweld tegen Joden, kun je al zonder problemen tegen Israel en de daar levende Joden tekeer gaan. Dikke kans dat Abu Jahjah er volgend jaar zelf zal spreken, en zich zal beklagen over het taboe op zijn antizionisme en hoe de zionisten hem het spreken onmogelijk proberen te maken.

Ratna Pelle

(Wordt vervolgd!)