= IMO Blog =
Het was weer groot nieuws, niet alleen in anti-zionistisch Nederland, maar ook voor de mainstream media: een aantal militairen van Unit 8200, een elite-eenheid die belast is met het verzamelen van inlichtingen, weigert nog langer dienst te doen in de Palestijnse gebieden. Ze menen dat veel onschuldige Palestijnen door hun spionage activiteiten worden getroffen en hun rechten geschonden, terwijl dit niet noodzakelijk is voor Israels veiligheid. De NOS meldt:
“Het idee bestaat dat er aan militaire spionage geen morele dilemma’s vastzitten en dat spionage er alleen maar toe bijdraagt dat onschuldigen niet getroffen worden”, schrijven ze in de brief.
Ook zou personeel geïnstrueerd zijn om alle schadelijke details over het privéleven, waaronder seksuele voorkeur, erfelijke ziektes, ontrouw en financiële problemen te melden, zodat het eventueel gebruikt kan worden als chantagemiddel.
Wat de media niet meldden zijn de verschillende reacties hierop, ook van andere soldaten uit deze eenheid, die zich absoluut niet in dit beeld zeiden te herkennen. In een brief, getekend door 150 militairen, schreven zij o.a.
“Having been familiar with the unit for many reasons, we can’t accept the claims regarding a lack of ethical and moral guidelines in the intelligence work of the unit,” the 150-plus soldiers wrote. “Throughout our service, we bore witness to many cases in which the use of intelligence capabilities made it possible to safeguard human lives, on both sides.”
“Even when moral dilemmas arise during the work, as well as in wartime, we have witnessed, and still witnessed, a mature and responsible response which is in line with international law and the ethical and moral code of the army.”
Natuurlijk maakt het minder indruk wanneer soldaten wat zij doen verdedigen dan bekritiseren, zeker als je toch al een bevooroordeeld beeld hebt van Israel, waarin dienstweigeraars helden zijn en zij die wel dienen trigger-happy en mensenrechtenschenders. Overigens is er onduidelijkheid over hoeveel van de 43 critici ook daadwerkelijk belast waren met het soort werk waar men kritiek op uit, en volgens minister van defensie Yaalon zou zelfs geen van hen in de recente Gaza oorlog hebben gediend. Bijna alle politici, van links tot rechts, uitten felle kritiek op de brief en veroordeelden het feit dat men dit niet intern aan de orde had gesteld. Ook werden de opstellers ervan beticht uit politieke motieven te hebben gehandeld. De brief wordt door velen zelfs als een vorm van verraad bestempeld, en Yaalon heeft opdracht gegeven te kijken welke juridische stappen mogelijk zijn tegen de dienstweigeraars. Overigens schrijven zij wel nog te willen dienen in oorlogen tegen andere landen:
“We understand the need to defend ourselves, and intelligence is by definition something dirty, and compared to other countries it really is self-defense. But with the Palestinians, the main objective is to maintain the military rule in the West Bank,” one of the reservists told Siha Mekomit magazine.
Dit onderscheid is niet zo zwart-wit als hier gesteld. Er worden wel degelijk levens gered en aanslagen verijdeld van Palestijnse kant; de controle over de Palestijnen en met name de inlichtingen hebben direct nut voor Israel. Dat men daarbij geregeld over de rand zou gaan doet daar niks aan af. Het is door Israels formidabele inlichtingenwerk dat meer dan 90% van alle aanslagen worden verijdeld. Dat Palestijnen, soms ook onschuldige Palestijnen, hiervoor een prijs betalen is niet vreemd. Het ontging de meeste media hier, maar het leger ontkende alle aantijgingen en benadrukte de zorgvuldige procedures, strenge screening en morele principes van de unit:
“Unit 8200 is dedicated to gathering intelligence that allows Israeli Security forces to carry out their mission, which is to defend Israeli civilians,” an IDF spokesman told the Times of Israel.
“Those who serve in the unit undergo a thorough screening process and intense training which is unmatched by any of the world’s intelligence agencies. Throughout the training, a special emphasis is placed on morality, ethics, and proper procedure. Soldiers and officers in the unit act in accordance with their training and remain under the strict supervision of high ranking officers.”
The spokesman said that the IDF had no record that any of the violations alleged in the letter ever took place, adding that the fact the reservists made their complaints public before turning to military officials suggested that they were politically motivated.
Dit alles betekent zeker niet dat er geen dingen mis kunnen gaan. Soldaten zijn immers ook mensen, en we hebben geregeld voorbeelden gezien van wangedrag door militairen. Het idee dat deze unit daarvan zou zijn gevrijwaard, is ongeloofwaardig. Bovendien staan ze vaak onder grote druk, is de saamhorigheid groot (wat het rapporteren van misstanden bemoeilijkt) en is er een duidelijk vijandbeeld. De inlichtingen die men verzamelt, zijn cruciaal voor het verijdelen van aanslagen en raketaanvallen, vinden van vijandelijke posities, maar ook het voorkomen van burgerdoden. Over dat laatste praten twee piloten uit de luchtmacht openhartig met Ynet tijdens de recente Gaza oorlog. Hun verhalen, en die van vele anderen, spreken het beeld tegen dat in onze media wordt neergezet van een meedogenloos leger dat bereid is ver, heel ver, te gaan om de eigen burgers te beschermen:
“I have friends in foreign air forces who think that the efforts we take to avoid civilian casualties are outrageous, bordering on irresponsible for a military tasked, first and foremost, with defending its own citizens. Let’s be clear: calling and sending text messages to civilians warning them to evacuate a structure, and instructing them on exactly where to go for safety, demands tremendous resources. How do you get the telephone numbers? How do you plot a route to safety for civilians in each individual circumstance? How do you communicate it clearly, in Arabic, so that the specific warning is actionable? Of course, you are also providing the enemy with actionable intelligence. The ‘Knock on the roof’ policy is not just a warning to civilians. It is also a statement to the enemy saying ‘This is what we plan to do in five minutes, and this is exactly where we plan to do it.’ This is obviously a questionable military tactic. It allows Hamas forces to remove rocket launchers from target structures, prepare ambushes for IDF forces, or as has been a deeply cynical modus operandi, send civilians into these structures, forcing us to abort important missions, or incur terrible consequences.
“During the wars in Iraq and Afghanistan, I cannot recall ever hearing of policies like these. Those conflicts produced civilian-to-combatant casualty rates of 3:1 and 4:1. The ratio in this conflict has been far lower. Any civilian death is a tragedy. One life is a whole world. One life is too many. But what exactly is the alternative? What other measures could we be taking in the face of cynical tactics specifically designed to maximize civilian casualties on both sides?”
In ieder leger gaan dingen mis, ook bij NAVO bombardementen worden soms burgerdoelen geraakt met tientallen onschuldige slachtoffers tot gevolg. Zoiets roept altijd morele vragen op, en wanneer dit gebeurt binnen democratische landen, worden dergelijke missers doorgaans grondig onderzocht, juist omdat ze tegen de eigen waarden en procedures indruisen. Zo ook in Israel, waar men een aantal incidenten tijdens de recente Gaza oorlog aan het onderzoeken is. VN onderzoeken worden doorgaans gereserveerd voor landen die zelf geen deugdelijk onderzoek kunnen doen omdat ze worden geleid door een wrede dictator en/of door en door corrupt zijn en de daarvoor benodigde onafhankelijke instituties missen, behalve voor wat betreft Israel, dat het meest door de VN bekritiseerde en onderzochte land is.
Hoewel de Israelische bevolking naar rechts is opgeschoven en verhard lijkt, is zij in staat wanneer zaken echt te ver gaan haar stem te laten horen. Het cynische gebruik van de eigen bevolking door Hamas heeft zeker aan deze verharding bijgedragen. Toch was er ook tijdens de recente oorlog nog ruimte voor empathie, zoals Ankie Rechess in een van de zeldzame evenwichtige reportages op het NOS journaal (of was het Nieuwsuur?) liet zien. De enorme buitenlandse focus op en bemoeienis met Israel is niet alleen onnodig, maar werkt vaak ook averechts en wakkert het nationalisme en het gevoel er alleen voor te staan verder aan.
De buitenlandse aandacht voor misstanden in het Israelische leger, en voor critici die deze aan de kaak stellen, is disproportioneel. Hoe vaak de zaken zijn voorgekomen die de dienstweigeraars in hun brief hekelen, is niet te zeggen. De betreffende dienst was niet in staat om gedetailleerd op de aantijgingen in te gaan omdat het gevoelige informatie betreft. Dit is een reden waarom zij in Israel voor lafaards zijn uitgemaakt. Het leger is doorgaans niet in staat snel en gedetailleerd op kritiek in te gaan, omdat zaken uitgezocht moeten worden en omdat niet alles met de buitenwereld gedeeld kan worden. Daarom verdient het aanbeveling om dergelijke kritiek zoveel mogelijk intern aanhangig te maken, zodat er een kritische interne discussie is en blijft over waar de grenzen liggen en wanneer die overschreden worden. Er zullen altijd grensgevallen zijn, en morele dilemma’s; iedere inlichtingendienst en ieder leger kent die. Het is vreemd en ook niet kies dat juist de Israelische problemen en fouten continu zo in de spotlight staan. Wanneer dan ook nog het Israelische weerwoord ontbreekt in de media is dat helemaal bedenkelijk.
Ratna Pelle
