Palestijnse Autoriteit op drift na 3 maanden onrust

 

PA president Abbas kondigde woensdag aan dat de PLO volgende week zal beslissen over het eventueel opzeggen van de Oslo Akkoorden. Het gaat daarbij met name om de veiligheidscoördinatie met Israël. Van het opheffen van de Palestijnse Autoriteit (zelf een voortvloeisel uit de Oslo Akkoorden) waarover ook al eens werd gespeculeerd, kan volgens hem geen sprake zijn. Ook berichten dat de PA op het punt van ineenstorten zou staan (vanwege financieel-politieke problemen en de huidige onrust) wees hij resoluut van de hand. Met het opzeggen van de samenwerking met Israël is de laatste jaren al vaker gedreigd, afgelopen september nog, maar het lijkt nu wat serieuzer te worden overwogen. Mogelijk dient dit ook om druk op Israël uit te oefenen.

 

Perspectief op vrede is in geen velden of wegen te bekennen.

 

Wouter

_____________

 

Palestinian Authority adrift after three months of unrest

Speculation that Abbas’s government is out of touch with the West Bank’s young generation raises concerns for the future

BY SARAH BENHAIDA January 5, 2016, 4:58 pm 

 

Palestinian Authority President Mahmoud Abbas holds a press conference with United Nations chief Ban Ki-moon following a meeting at the Muqata presidential compound in the West Bank city of Ramallah, on October 21, 2015. (AFP/Abbas Momani)

 

AFP — Three months into a wave of violence some have likened to a new uprising, the Palestinian Authority has found itself adrift and increasingly out of touch with frustrated youths behind the unrest, analysts say.

 

There is even speculation of an eventual collapse of the PA, the governing authority set up under the 1990s Oslo accords that were meant to lead to a final peace deal.

“Young people see no political horizon and suffer from economic crisis and unemployment,” with nearly half jobless compared with more than 27 percent of the overall population, said Ghassan Khatib, vice president of Birzeit University near Ramallah and a former Palestinian cabinet minister.

Young Palestinians see little hope of an independent state more than two decades after the Oslo accords — and many do not feel PA President Mahmoud Abbas represents their concerns.

They have come of age as Israeli settlement building has continued and with their own political leadership deeply fractured.

In a recent poll, two-thirds of Palestinians said they believed a new armed intifada would serve “national interests” better than negotiations.

A Palestinian protester uses a slingshot to hurl rocks towards Israeli security forces during clashes near Nablus on December 11, 2015 (AFP/Jaafar Ashtiyeh)

Security coordination between the Palestinian Authority and Israel has at the same time been maintained, an arrangement some analysts say is vital for Abbas to keep hardliners who oppose him in check.

Palestinian elections have not been held in a decade due to the bitter split between Hamas, the Islamist movement which rules the Gaza Strip, and Abbas’s Fatah, based in the West Bank.

Abbas’s mandate expired in 2009 but he remains in office because there have been no polls. The Palestinian parliament last met in 2007, following a general election the previous year won by Hamas.

“The leaders are incapable of satisfying their (young Palestinians’) political and economic demands,” said Khatib.

He said Palestinian politics “is at an impasse and incapable of reinventing itself.”

‘We will not shed a tear’

The unrest has seen violent protests as well as a wave of Palestinian knife, gun and car-ramming attacks against Israelis.

Palestinian terrorism and violence since the start of October has claimed the lives of 25 Israelis, an American and an Eritrean. On the Palestinian side 139 people have been killed, most of them while carrying out attacks. Most of the rest were killed in clashes with Israeli security forces.

A large portion of the attackers have been young people, including teenagers.

In the early stages of the unrest, PA security forces allowed crowds to approach checkpoints, where they protested and clashed with Israeli security forces.

“Since then, they have increased their presence,” said Seif al-Islam Daghlas of the Birzeit student council.

“Especially when US Secretary of State John Kerry came (in November), we saw Palestinian security was now stopping our protests.”

Such an intervention could be seen recently when PA security forces in plainclothes violently dispersed protesters moving toward an Israeli checkpoint on the outskirts of Ramallah.

They also detained journalists and confiscated equipment, AFP journalists witnessed.

Palestinian protesters hurling stones clash with Israeli troops (not seen) during riots by the Jewish settlement of Bet El, near the West Bank city of Ramallah, October 10, 2015 (Flash90)

Kerry’s visit and other international efforts have failed to restore calm, and the US secretary of state even warned in early December about the potential repercussions of a Palestinian Authority collapse.

“Without the PA security forces, the IDF (Israel Defense Forces) could be forced to deploy tens of thousands of soldiers to the West Bank indefinitely to fill the void,” Kerry said.

“Are Israelis prepared for the consequences this would have for their children and grandchildren who serve in the IDF when the inevitable friction leads to confrontation and violence?”

Israel’s government has also reportedly held discussions on the possibility of the PA falling apart.

For Mohammed Shtayyeh, a high-ranking Fatah member and Palestine Liberation Organisation official, the collapse of the PA, which remains heavily dependent on international aid, would mean little.

More than 60 percent of the West Bank is already under complete Israeli control.

“Should Israel cause it to collapse by imposing more restrictions, we will not shed a tear because at the end of the day the true head of the West Bank is the Israeli military governor,” he said, referring to the Israeli defense ministry unit that manages civilian affairs in the Palestinian territories.

Where the unrest will lead is a constant topic of debate among both Israelis and Palestinians.

Khalil Shikaki, whose Palestinian Center for Policy and Survey Research conducted the poll showing growing frustration among Palestinians, said the situation was tenuous.

“If someone commits a serious error one day, such as the Israeli army killing many people or the demoralized Palestinian security forces turning their guns on Israelis,” a significant escalation could occur, he said.

Times of Israel staff contributed to this report.

 

Rami Hamdallah: "Israël probeert de hoop te onderdrukken" (IPI)

 

 

 

Rami Hamdallah: “Israël probeert de hoop te onderdrukken”

“Bethlehem vertegenwoordigt het verhaal van het Palestijnse volk en hun geschiedenis”, volgens de Palestijnse premier.

 

http://www.israel-palestina.info/actueel/2016/01/08/rami-hamdallah-israel-probeert-de-hoop-te-onderdrukken/

 

– Door Tjalling. –

 

Ik kan niet voor Israëli’s spreken, maar het zou mij niks verbazen dat heel wat inwoners van Israël opgelucht zijn nu de tijd van de eindejaarsfeesten weer voorbij is. De vijanden van Israël geven immers vaak hun eigen draai aan de betekenisvan die feestdagen. Zoals elders al is opgemerkt, vooral de betekenis van Kerst wordt vaak misbruikt als propaganda tegen Israël. Afgelopen december was Rami Hamdallah aan de beurt, sinds 2013 de premier van de Palestijnse Autoriteit. Zijn ‘boodschap’ paste echter in de verste verte niet bij goede nieuwjaarswensen of voornemens.

 

De premier van de Palestijnse Autoriteit himself kwam vlak voor de Kerst een vast wel goedgelovige schare toespreken. Hamdallah heeft een goede educatie en is ogenschijnlijk veel gematigder dan Hamas. Hij is ook overtuigd van de noodzaak van een Palestijnse staat en daar vestigt hij zijn eigen hoop op, echter niet zonder gemekker. Op de site van Israel Today is op afgelopen 22 december een artikel geplaatst met de onheilspellende titel ‘een kerstboom voor de duivel’. Het is onterecht dat er aan dit onderwerp verder weinig aandacht is besteed, want tijdens zijn toespraak maakte Hamdallah de ene na de andere fout. Helaas hebben de meeste Nederlandse media dit niet opgepakt en van gedegen commentaar voorzien.

 

Vanaf het Kribbeplein in de stad Bethlehem, die volgens de overleveringen de geboorteplaats van Jezus Christus zou zijn, wist Hamdallah wel de gangbare woorden en begrippen te gebruiken, maar qua betekenis daarvan sloeg hij de plank helemaal mis.

 

Hamdallah: “Vanuit het land Palestina, waar lange tijd mensen, religies en culturen samen huisden, en hun kinderen de waarden leerden van tolerantie, die belichaamd waren door Jezus, de boodschapper van de liefde, brengen wij de boodschap dat de mensen in Palestina in vrijheid en vrede willen leven, en dat de tijd is gekomen om de wereld te verenigen, het historische onrecht op te heffen dat hen is aangedaan, en dat het tijd is om de VN-resoluties over Palestina te implementeren en de Israëlische bezetting te beëindigen.”

 

Ten eerste, Palestina is tot nog toe geen land en is dat ook nooit geweest. Ten tweede, er zullen altijd al mensen van diverse pluimages in het bedoelde gebied hebben gewoond, maar zullen zeker niet hebben uitgeblonken in tolerantie zoals belichaamd was door Jezus. Ten derde, de wezenlijke boodschap van liefde die Jezus brengt is niet makkelijk te begrijpen, zeker niet zonder gedegen uitleg (Oftewel: gebruik niet zomaar begrippen als Boodschapper van liefde, zonder dat je beseft wàt dit betekent). Ten vierde dan nog, implementeren van de VN resoluties over Palestina betekent zeker niet dat daarmee een einde komt aan onrecht, ook niet wanneer de Israëlische bezetting zou worden opgeheven. Overigens worden diverse VN-resoluties verschillend geïnterpreteerd, met name die over een vermeend ‘recht op terugkeer’ en Israëlische terugtrekking uit bezet gebied.

Hamdallah: “Zoals ieder jaar viert Palestina de glorierijke feesten, terwijl het wankelt onder het onrecht van de Israëlische bezetting en een ernstige Israëlische escalatie ondervindt, met het doel om te doden en te martelen en de lichamen van de martelaars [lees terroristen] vast te houden. [Palestina] wordt geconfronteerd met de ernstigste deportatieplannen en gedwongen verhuizingen, die steden en dorpen in getto’s veranderen, en met het vernietigen van hun huizen en confisqueren van hun land. [Israël] verhindert kerkgangers, zowel christenen als moslims, hun kerken en moskeeën binnen te gaan en hun godsdienstoefening te houden.”

 

Ten eerste: ‘Palestina’ wankelt onder onrecht. Ja dat is waar. Maar dat wankelen wordt lang niet alleen veroorzaakt door de Israëlische bezetting. Beoogd Palestina wankelt zeer zeker ook onder de corruptie van de eigen autoriteiten. Ten tweede, escalatie, ja alweer waar. Maar die wordt zeker niet alleen veroorzaakt door Israël, laat staan dat Israël er daarbij op uit zou zijn om zoveel mogelijk mensen te doden of hen te deporteren. Meneer Hamdallah is hier blijkbaar aan het projecteren geslagen. Ten derde, er wordt inderdaad soms Palestijnse privé-grond geconfisqueerd door Israël voor veiligheidsmaatregelen rond de nederzettingen, waarvoor compensatie wordt aangeboden. Dit kan voor de Palestijnse bevolking gedwongen verhuizingen met zich meebrengen. Er worden soms huizen gesloopt die illegaal gebouwd zijn, en als (omstreden) strafmaatregel tegen Palestijnen die aanslagen hebben gepleegd. Ten vierde, als Israël godsdienstoefeningen verhindert, dan is dat om veiligheidsredenen, met name op de Tempelberg. Afgelopen december nam ook de Palestijnse Autoriteit veiligheidsmaatregelen in en nabij Bethlehem, waardoor ook feestgangers niet naar de heilige plaatsen konden komen. Echter dit kwam ‘niet in de krant’, hoogstwaarschijnlijk omdat de P.A. deze maatregelen nam en niet de Israëlische overheid.

Hamdallah: “Als we de kerstboom aansteken, herinneren we de wereld eraan dat de stad Bethlehem het verhaal vertegenwoordigt van het Palestijnse volk en hun geschiedenis en hun strijd.”

 

Bethlehem vertegenwoordigt in het èchte kerstverhaal natuurlijk het huis David of anders gezegd, de afkomstvan de beroemde Israëlische koning David. De wezenlijke vertegenwoordiging van Bethlehem impliceert dus dat Jezus van Joodse komaf is en een verre afstammeling van koning David! Deze ernstige blunder van Hamdallah had niet aan de aandacht van bijvoorbeeld alleen al het van oudsher protestants christelijke dagblad Trouw mogen ontsnappen.

 

Hamdallah: “Ondanks onze wonden en algemene pijn en lijden en tirannie, blijven we standvastig, en we zijn nog steeds opgewonden van vreugde ondanks de muren en de nederzettingen die ons omringen, en Israël probeert de hoop te onderdrukken en ons onze levensbehoeften te ontnemen. We hopen dat de geëerde gasten hier ambassadeurs van de waarheid zullen zijn en aan hun landen en hun regeringen zullen doorvertellen hoeveel verdriet en onrecht ze hier hebben gezien en hoeveel veerkracht en hoop het volk van Palestina heeft…”

 

Ten eerste is het onjuist om het ‘Palestijnse volk’ steeds maar weer in verband te brengen met alleen lijden en tirannie. Mondiaal gezien krijgen de Palestijnen figuurlijk maar ook letterlijk veel krediet. Subsidiegelden uit heel veel landen stromen immers binnen, zoals bijvoorbeeld uit Noorwegen. Dit land doneerde in 2012 aan de P.A.122 miljoen Noorse kronen aan humanitaire hulp. Ten tweede wordt de eenzijdige visie van de P.A. op Israël, met welwillende medewerking van de mainstream media, allang over de hele planeet verspreid. Daar heb je zulke boodschappen als deze echt niet meer bij nodig. Ten derde en als laatste: mocht er naast de Joodse staat ooit werkelijk een zelfstandige Palestijnse staat komen, dan betekent dat meteen dat Joden, christenen, homo’s en andere minderheden in de nieuwbakken staat op z’n minst onderdrukt of vervolgd zullen worden. Niet iets om je hoop op te vestigen.

 

 

 

 

Oecumenische begeleiders baseren zich alleen op verhalen van Palestijnse kant

http://www.israel-palestina.info/actueel/2015/12/31/oecumenische-begeleiders-baseren-zich-alleen-op-verhalen-van-palestijnse-kant/

 

– Door Tjalling. –

 

EAPPI, een programma voor Oecumenische Begeleiding in Palestina en Israël, is een belangrijk project van Kerk in Actie. EAPPI spant zich o.a. in voor bevordering en handhaving van het recht in de Palestijnse gebieden. Hierbij schijnen echter enkel de ‘rechten’ van Palestijnse burgers, de ogenschijnlijk zwakste partij, het uitgangspunt te zijn. Uit alle publicaties van EAPPI, en ook van Kerk in Actie zelf, blijkt namelijk vrijwel geen aandacht voor de ‘schijnbaar’ sterkste partij, Israël. Zo versterkt ook EAPPI het toch al gangbare, maar wel onjuiste beeld, van een overheersend en onderdrukkend Israël.

 

Alleen Palestijnse verhalen

Kerk in Actie zendt regelmatig oecumenische begeleiders uit naar de Palestijnse gebieden voor een periode van drie maanden. Tijdens hun verblijf daar houden zij een weblog bij over hun ervaringen. De oecumenische begeleiders werken in kleine internationale teams op verschillende locaties. Hun doel is ‘om aanwezig te zijn en bescherming te bieden’. Dit alles komt weliswaar goedbedoeld over, maar de ervaringen van deze waarnemers/begeleiders zijn inderdaad gestoeld op alleen de verhalen van Palestijnse kant, waarbij andere bronvermelding ontbreekt. Dit betekent concreet dat er in berichtgeving of informatie verstrekking door de oecumenische medewerkers geen getuigenverklaring is te vinden van de kant waarover wordt geklaagd, namelijk Israël. Hierdoor ontstaat een eenzijdige weergave van het conflict. Er zijn hier immers twee partijen bij betrokken die er beiden recht op hebben gehoord te worden.

Tijdens deze sentimentele periode van het jaar, Advent, Kerst, Nieuwjaar en Drie Koningen is Israël extra kwetsbaar voor propaganda tegen het land. Op het eerste en oppervlakkige gezicht passen Palestijnse jammerverhalen immers wel een beetje in de betekenis van de ‘eindejaarsfeesten’ en kunnen als doeltreffend wapen worden ingezet tegen Israël. Dit weet men bij de UNRWA ook deksels goed, getuige de tip “Use the Words ‘Israeli Occupation’ in Coverage of Christmas in Bethlehem”.

Ook een geschikt moment dus voor publicatie in bijvoorbeeld een nieuwsorgaan van Kairos Palestina.(*

 

Christelijk geïnspireerd voordeel van de twijfel

Kerk in Actie zegt over zichzelf ‘geïnspireerd te zijn door Jezus Christus die wat er was, vijf broden en twee vissen, zegende en deelde met wie niets hadden’. Daarom voelt Kerk in Actie zich ‘geroepen om te delen wat ons (door Jezus, Tj.) gegeven is’. Vanuit deze inspiratie valt het te verklaren dat de oecumenische medewerkers Palestijnse burgers en kinderen willen beschermen, maar doordacht is hun benadering niet.

 

In een artikel dat op 18 december werd gepubliceerd in de nieuwsbrief van Kairos Palestina wordt de gespannen situatie in Hebron belicht, en gesteld dat ‘Internationale mensenrechtenwaarnemers die kwetsbare schoolkinderen in Hebron beschermen, worden geconfronteerd met verbale en fysieke aanvallen door Israëlische kolonisten’. Oecumenisch  waarneemster Hannah Griffiths komt uitgebreid aan het woord over de ‘dagelijkse pesterijen door Israëlische kolonisten’ nabij Hebron: “De situatie is de laatste maanden zeer verslechterd. Wij zijn het doelwit, maar het is nog veel erger voor de plaatselijke Palestijnen die ons vertellen dat ze bang zijn. Leraren zijn bang om te gaan werken, en kinderen zijn bang om naar school te gaan”. Zowel kolonisten als militairen zouden zich volgens Griffiths schuldig maken aan pesterijen en intimidaties.

 

Naast deze opmerkingen worden in het artikel van Kairos Palestina geen andere bronnen genoemd. De afbeelding die bij het artikel is geplaatst, blijkt een foto uit 2014 te zijn, genomen in de omgeving van Nablus. Ze toont Palestijnse schoolkinderen met Israëlische soldaten en een waarneemster van EAPPI. De soldaten op de foto lijken alles behalve bezig met het pesten van de schoolkinderen. In tegendeel: ze zijn waarschijnlijk begeleiders van de kinderen, die juist voorkomen dat ze door radicale kolonisten worden belaagd. Op verschillende plaatsen in de Westoever is dit al jarenlang de praktijk.

 

Beide partijen gebruiken geweld

Dat de situatie in en nabij Hebron inderdaad niet best is, kan ook worden opgemaakt uit andere bronnen, zoals bijvoorbeeld Ynet en The Jewish Press. Hieruit blijk dat de ellende zeker niet alleen wordt veroorzaakt door Israëlische kolonisten. Een greep uit heel trieste feiten en die veel verder gaan dan pesterijen: Afgelopen december werd o.a. Yitzhak Struck gestoken door aanvaller Abd al-Rahman Maswada. Op 12 december raakte in de nabijheid van Hebron een man ernstig gewond door een aanval van een messentrekker. Begin december werd een met een mes zwaaiende Palestijnse vrouw gearresteerd bij een controlepost in de buurt van de Grot van de Patriarchen in Hebron. Eind november raakte een soldaat ernstig gewond bij een steekpartij in de buurt van Hebron. Last but not least, op 25 december gooiden Arabieren in de buurt van Hebron stenen naar een bus. In die bus bevonden zich mensen die nota bene voor Breaking The Silence op pad waren. (Elders op deze site meer over Breaking The Silence.) De Israëlische zijde wordt geconfronteerd met een bedreiging die ook levensgevaarlijk is.

 

Geen aandacht voor de historie

Zoals gesteld, medewerkers van EAPPI, Kerk in Actie en andere progressief christelijke instellingen gunnen het voordeel van de twijfel aan de fysiek zwakste partij. Terzijde moet worden opgemerkt dat ook heel veel journalisten, al dan niet onbewust, dit doen. Los van de vraag hoe je dan binnen het kader van het Israëlisch-Palestijns conflict de begrippen sterk en zwak het beste zou kunnen definiëren, is er vooral sprake van oorzaak en gevolg, ofwel de juiste volgorde. Oorzaak en gevolg, actie en vergelding vallen nog maar moeilijk van elkaar te scheiden – let wel: scheiden, niet onderscheiden.  Het onderscheid wat gemaakt dient te worden is dat de oorzaak van dit conflict ligt in de Arabische weigering om Israël te accepteren als Joodse staat, en Arabieren tegelijkertijd opvallend terughoudend zijn bij het realiseren van een beoogde twee statenoplossing. Israëli’s reageren daarop, elk op hun eigen manier waarbij ook fouten worden gemaakt en mensen over de schreef gaan.

Talloze Palestijnen zullen ongetwijfeld lijden onder de bezetting dan wel de maatregelen die Israël, noodzakelijkerwijs, moet nemen. Die noodzaak daarvan valt echter terug te voeren op wat in de historie is begonnen en tot op de dag van vandaag voortduurt, namelijk de Arabische onwil. Daar heeft Kairos Palestina geen oog voor. Deze club luistert nu eenmaal heel graag naar de oecumenische begeleiders, en kijkt de vaak onoorbare fouten van Arabische kant weg. Of dit nu komt vanuit inspiratie, of juist onwil, gemakzucht en kortzichtigheid, feit is dat Israël door de eenzijdige, enkel op Palestijnse verhalen gefocuste waarnemingen vaak onterecht in discredit wordt gebracht.

 

(* Kairos Palestina wordt per 1 januari 2016 met Vrienden van Sabeel Nederland één organisatie.)