Islamitische Jihad traint kinderen op zomerkampen

 

Zie ook dit bericht over de vredelievende zaken die men op kleuterscholen van de Islamitische Jihad leert

 

--------------

 

Future terrorists being trained in Islamic Jihad summer camps

 

Summer's here, and time is right for - jihad!

Islamic Jihad is sponsoring summer camps again this year. Some 10,000 potential murderers between 12 and 16 are being indoctrinated in about 50 camps.

This year's theme is "Signs of Victory." 

The camps are meant to identify the next generation of jihadists.Activities include visiting the families of "martyrs."

Here you can see the logo for the summer camps, that is on all the campers' T-shirts.

 

And this is only Islamic Jihad. Hamas has summer camps too.

Yasser Arafat is nog steeds dood en we weten wie het echt gedaan heeft

 

Een goed stuk van Barry Rubin.

First of all, anyone who saw Arafat during the last year of his life knew he was seriously ill and steadily worsening. His lips trembled, he looked disoriented, and he wasn’t as articulate as usual. Even on television you couldn’t possibly miss his distress. Parkinson’s disease was a likely diagnosis though Crohn’s disease was said to be another probable medical problem for the dictator.

Second, the doctors were shut up and the report of his death was kept secret by Arafat’s widow Suha Arafat. Since his colleagues had access to a lot of this information they also kept quiet. In other words, we are supposed to believe that those in the world who most hated Israel had evidence that Israel had something to do with his death but they kept it secret?

---------------------- 

 

Yasir Arafat Is Still Dead and We Know Who Really Did Him In

 

By Barry Rubin

 

http://pjmedia.com/barryrubin/2012/07/06/yasir-arafat-is-still-dead-and-we-know-who-really-did-him-in/?singlepage=true

Yasir Arafat is still dead. True, he was once alive. I sat across from him in his Gaza office, for example. And he even had a copy of my history of the PLO on his bookshelf so he must have been of sound mind at the time. It’s not my fault. I told him to start jogging and cut down on sweets. But he didn’t listen. On November 4, 2004, he died, a fate he previously delivered to thousands of far more innocent people.

The effort now by various Palestinian factions to imply Israel killed him is the funniest thing in the Middle East since the U.S. director of national intelligence’s congressional briefing when he said the Muslim Brotherhood was a secular democratic organization. What’s dismaying is how much play Western media are giving this charge as if it should be taken seriously. When the West behaves in this way it signals at the least a dangerously naive credulousness and at worst a profound anti-Jewish and anti-Israel complex. The New York Times and Washington Post take this nonsense seriously.

But there’s something else in this story, something very chilling indeed. Revolutionary Islamists especially, but many Muslims otherwise, believe that Jews tried to murder Muhammad, the founder of Islam, and even if they failed that the poison shortened his life. The accusation that Jews are the murderer of prophets — with Muslims throwing in the founder of Christianity also — is a phrase that derives from this story. It is frequently heard from Hamas and others. This is a blood libel, an alleged crime that then leads to the view that Jews are absolutely evil and should be wiped out. In short, it is a rationale for genocide. When Iran, Hamas, Hizballah, and the Muslim Brotherhood say that Israel should be wiped off the map and Jews generally should be murdered, that incitement is the inevitable consequence of this line of thinking.

That Western observers are unaware of all of this history — repeated daily in inciteful sermons found in Middle East mosques — is quite evident. Such a lack of knowledge leads them to believe that the conflicts they say are easily resolvable, quickly settled by more Israeli concessions or still continuing because of Israeli actions when the causes are much deeper and the solutions far more remote. Western societies today are obsessed with searching everywhere for racism and hate speech. Well, the idea that the Jews murdered Arafat (rather than that Arafat spent most of his career murdering Jews) falls into that category.

As for the specific claims in the Arafat case, they are easily disposed of:

First of all, anyone who saw Arafat during the last year of his life knew he was seriously ill and steadily worsening. His lips trembled, he looked disoriented, and he wasn’t as articulate as usual. Even on television you couldn’t possibly miss his distress. Parkinson’s disease was a likely diagnosis though Crohn’s disease was said to be another probable medical problem for the dictator.

His doctors obviously knew that he was in bad shape. But, and this is what’s most important, they didn’t do anything about it. The prospect of Arafat’s death was so traumatic for the movement — which had known no other leader during 43 years for Fatah, 36 years for the PLO, and its entire ten year life for the Palestinian Authority. By not taking serious action and giving him better treatment, the key to the mystery is this: His own doctors and movement killed Arafat. So if Israel killed Arafat, then his own doctors and the entire PLO, Fatah, and PA leadership were in on the conspiracy. Indeed, Arafat himself, by not more actively seeking medical help or speaking about his problems, was also in on the conspiracy. This is unlikely.

Second, the doctors were shut up and the report of his death was kept secret by Arafat’s widow Suha Arafat. Since his colleagues had access to a lot of this information they also kept quiet. In other words, we are supposed to believe that those in the world who most hated Israel had evidence that Israel had something to do with his death but they kept it secret?

Third, suddenly, almost eight years later Suha and other Arafat loyalists are making claims. But there is no new evidence whatsoever. Obviously, this is a publicity stunt. Let them release the huge medical report on his death. Let them permit the French doctors to have a press conference. Let them dig up Arafat. Until one of those things happens, why should the Western media fall for this trick? So again, if there was the slightest suspicion that Arafat was being murdered, Arafat’s wife, doctors, and all of the Palestinian leadership were helping the conspiracy. This is also unlikely.

Fourth, the claims that Arafat was poisoned by Israel using some exotic radioactive means have been made from the day Arafat was planted but have always faded away, at least internationally, because no evidence was offered. Old fables are being treated like new revelations. Such claims of Zionist conspiracies are always promoted in order to slander and discredit Israel when just about anyone significant dies in the Arab world.

Fifth, if Arafat had been poisoned by radioactive substances his symptoms would have been extreme and evident. They include nausea, hair loss, throat swelling and paleness. Moreover, Arafat would have died really fast, but he lingered for a long time.

The history of this myth shows that it is the Palestinian leadership, not Israel, that has something to hide, that has kept everything secret. I suspect the secret is the incompetence of his own doctors.

So did Arafat die of AIDS? After my own serious research on this matter I could find no evidence for this assertion. And I know that both Israeli and U.S. intelligence had no evidence that Arafat was homosexual either on the basis of in-depth discussions over many years. Sources like Ahmad Jibril — a life-long enemy of Arafat — and other unreliable sources cited are not impressive. If there is evidence to the contrary I will certainly revise my view. But you should know that the Israeli government and intelligence position–privately as well as publicly–is that they have no evidence of Arafat being a homosexual or suffering from AIDS.

The rumor began with an article by Oriana Fallaci whose only evidence was that his bodyguards at the time were extremely handsome young men. (By the time I was seeing him in the 1990s that was certainly not true at all.)

Of course, Arafat was a weird person and in our biography, Arafat: A Political Biography, Judith Colp Rubin and I explain his psychology and personality. One of my favorite Palestinian jokes about Arafat recounts that he is patting the head of a little girl and asks her, “Whose daughter are you?”  She answers, “Yours.” Arafat was considered by his countrymen to be so cold that he didn’t recognize his own begotten daughter. The story is almost plausible.

But I repeat: there is no reason to think Arafat was a homosexual or died of AIDS or poisoning. He was overweight, ate an unhealthy diet, worked long hours, didn’t take care of himself (he believed eating honey would keep him healthy), and had very bad doctors despite their local reputations.

So we know who killed Arafat: his doctors, entourage, movement, and of course his own body. Yet when I go to Yahoo, what do I see but Arafat’s “mysterious” death as the lead story in the entire world, as if any accusation made against Israel must be true.

Note: Here’s a history of the Israel-killed-Arafat tale in Palestinian Media Watch. For more analysis of why the claims are absurd see here and here. Here’s some more information about the Israeli decision to let Arafat go to Paris. One interesting point is that it implies the French doctors took some action which might have been correct but could also imply that they are at fault for Arafat’s turn for the worse, giving them a motive for not revealing details of his treatment.

 

De dood van Arafat opnieuw onderzocht (IPI)

 

De dood van Arafat opnieuw onderzocht

http://www.israel-palestina.info/actueel/2012/07/06/de-dood-van-arafat-opnieuw-onderzocht/

De Palestijnse leider Yasser Arafat was 75 jaar en leed waarschijnlijk aan de ziekte van Parkinson toen hij eind oktober 2004 ernstig ziek werd en enkele weken later (op 11 november 2004) in een militair ziekenhuis te Parijs overleed.

Na de mislukte vredesonderhandelingen met Israel in 2000, steunde (of organiseerde) Arafat de Tweede Intifada, een terreuroorlog die enkele jaren woedde en de hoop op een vredesakkoord deed verdampen. Israel en de VS schreven hem toen definitief af als vredespartner, en Arafat werd een gevangene in zijn kapotgeschoten hoofdkwartier in Ramallah, de Mukataa.

Als doodsoorzaak werd door de Franse artsen een hersenbloeding opgegeven, maar het medisch dossier werd niet vrijgegeven door de PLO, en zijn weduwe (feitelijk ex-vrouw) weigerde sectie te laten verrichten op het lichaam. Speculaties en complottheorieën (altijd populair in de Arabische wereld) duren tot op de dag van vandaag voort, en nu heeft de Arabische zender Al-Jazeera kleding en gebruiksvoorwerpen van Arafat in Zwitserland laten onderzoeken. Er zijn sporen van het radioactieve pollonium-210 gevonden, waarmee Arafat zou kunnen zijn vergiftigd (één van de populairste complottheorieën). Vreemd is overigens dat het rapport van mei dateert en verwijst naar extra metingen die nog in juni plaats zouden vinden. Toch staat dit als eindrapport op de site van Al-Jazeera. De onderzoekers constateerden een buitengewoon hoge aanwezigheid van pollonium-210 in de onderzochte voorwerpen van "Mr Louvet" (de Arafat-shawl en de context zullen zijn identiteit toch hebben verraden?), maar verbinden daar geen definitieve conclusies aan.

De NOS en Nederlandse dagbladen en nieuwssites namen het Al-Jazeera bericht woensdag over, soms onder een fictieve citaatkop als "Arafat stierf door vergiftiging", hoewel zelfs Al-Jazeera dat niet zo stellig beweert. Het is vooralsnog slechts de opinie onder veel Arabieren, die meestal naar Israel, maar soms ook naar vijanden binnen het Palestijnse leiderschap wijzen.

De Palestijnse Autoriteit en de weduwe hebben nu toestemming gegeven om Arafats lichaam alsnog te laten onderzoeken, maar voor veel anti-Israel activisten (zoals Anja Meulenbelt en Maarten Jan Hijmans) is het al lang een uitgemaakte zaak en werd Arafat door de Mossad vergiftigd. Een typisch geval van "Barbertje moet hangen", oftewel "Paradigma 3″ (wat er ook gebeurd is, Israel is schuldig).

Yasser Arafat kan door een natuurlijke oorzaak zijn overleden, door een ziekte als leukemie of aids (ook een vroege speculatie), of door Palestijnse tegenstanders zijn vergiftigd, of door de Mossad. Geen van die mogelijkheden kan momenteel worden uitgesloten, en ook de Zwitserse onderzoekers benadrukten geen bewijs voor vergiftiging te kunnen halen uit de gevonden waarden. Onduidelijk is ook waar de spullen van Arafat al die jaren zijn geweest en wie er toegang toe hebben gehad. Elder of Ziyon merkte op dat de gevonden waarden veel te hoog zijn voor een vermeende vergiftiging in 2004, en suggereerde dat het pollonium-210 mogelijk later erop is aangebracht. Zelfs Al-Jazeera erkende dit op haar website:

"Polonium-210, the isotope found on Arafat's belongings, has a half-life of 138 days, meaning that half of the substance decays roughly every four-and-a-half months. "Even in case of a poisoning similar to the Litvinenko case, only traces of the order of a few [millibecquerels] were expected to be found in [the] year 2012," the institute noted in its report to Al Jazeera."

Israel had zeker redenen om Arafat destijds uit de weg te willen ruimen, en daarop schijnt ook door Israelische functionarissen destijds te zijn gezinspeeld, maar of het echt een wenselijke zet zou zijn geweest, en de voordelen tegen de risico's zouden hebben opgewogen is zeer discutabel. Arafat was op het laatst tamelijk machteloos en geïsoleerd, en ook onder Palestijnen niet meer bijster geliefd nu hij ze op de doodlopende weg van de Tweede Intifada had geleid.

Wouter

Enkele berichten over dit onderwerp:

• Al Jazeera: Arafat's widow calls for body to be exhumed
• NOS reportage: Wat was de doodsoorzaak van Yasser Arafat?
• CIDI: Arafat weer eens wereldnieuws
• Joods Actueel: Contaminatie in onderzoek naar dood van Yasser Arafat?
• Analyse in RD: Dood Arafat nog altijd voer voor suggestie
• Jerusalem Post: Analyst: Polonium found on Arafat's clothing was planted
• Elder of Ziyon & CiF Watch: Arafat: PLOnium dodelijker dan Polonium

 

Protesten tegen vredesonderhandelingen met Israël

 

Dit nieuws ging afgelopen week aan de Nederlandse media voorbij. Ik heb zo'n vaag vermoeden, dat wanneer er protesten in Israel waren geweest tegen de onderhandelingen, dit wel op het nieuws was gekomen, vooral wanneer een paar extremisten daarbij anti-Palestijnse leuzen zouden hebben gescandeerd.

Iets anders wat aan de Nederlandse media voorbij ging, is het feit dat de Israelische ambassadeur in Cyprus vorige week van een energieconferentie op Cyprus werd weggestuurd omdat de Libanese afgevaardigde weigerde met hem in een ruimte te verkeren.

 

RP

----------- 

 

Protesten tegen vredesonderhandelingen met Israël

http://www.cip.nl/nieuwsbericht_detail.asp?id=29690 

 

Zaterdag protesteerden Palestijnen in Ramallah tegen de geplande bijeenkomst van president Mahmoud Abbas met de Israëlische vicepremier Shaul Mofaz. Ongeveer tienduizend demonstranten verzamelden zich in het centrum van Ramallah. Zij probeerden het hoofdkwartier van hun regering te bereiken, maar zij werden tegengehouden door de veiligheidsdiensten die op gewelddadige wijze de demonstranten uiteen jaagden.

De demonstraties tegen het hervatten van de vredesonderhandelingen met Israël bleken succesvol; de bijeenkomst met Mofaz werd door de Palestijnse Autoriteit voor onbepaalde tijd uitgesteld.

Hoewel de demonstranten hun aanvankelijke doel hadden bereikt, waren er op zondag opnieuw demonstraties. Dit keer gericht tegen het gewelddadige optreden van de Palestijnse politie. De Palestijnse politie reageerde hierop door nog meer geweld te gebruiken als op de dag daarvoor. Een Palestijnse journalist zei: "Het was nog erger dan gisteren. Onbegrijpelijk. Zij hebben gisteren een aantal meisjes geslagen en stonden daar gewoon bij te lachen."

Ondanks dat er verslaggevers aanwezig waren, was er nauwelijks sprake van berichtgeving in de internationale media. Dat zegt veel. Als Israël hardhandig optreedt tegen demonstranten wordt het in de media al gauw veroordeeld voor 'gebruik van buitensporig geweld'. Die veroordeling is vaak te bespeuren wanneer Israël optreedt tegen de wekelijkse gewelddadige demonstraties van Palestijnse en linksgeoriënteerde Israëli's bij het veiligheidshek. 

Ga naar IsraelToday.nl

 

Polonium mogelijk later op kleren Arafat aangebracht

 

Meer twijfels over de vergiftiging van Arafat met polonium. Wanneer hij daadwerkelijk met polonium vergiftigd zou zijn, zou daar bijna niks meer van terug te vinden zijn op zijn spullen. De sterk verhoogde concentraties daarop zouden er dus later op aangebracht zijn, met het doel Israel zo van vergiftiging te kunnen beschuldigen. Overigens is het in dat geval wel weer vreemd dat zijn weduwe nu opeens wel het lijk van Arafat wil laten opgraven terwijl zij daar eerder geen toestemming voor gaf. Het is verder opvallend dat de PLO de medische rapporten van het ziekenhuis in Frankrijk weigerde openbaar te maken. Juist daardoor konden de complottheoriën welig tieren. 

 

RP

---------

 

Analyst: Polonium found on Arafat's clothing was planted

http://www.jpost.com/MiddleEast/Article.aspx?id=276447

By YAAKOV LAPPIN

07/05/2012 22:03

Senior counter-terrorism analyst tells 'Post' the high levels of radioactive poison polonium reportedly found on belongings of late Palestinian leader indicate toxin was planted on him much later.

 

The high levels of the radioactive poison polonium reportedly found on the belongings of the late Palestinian leader Yasser Arafat indicate that the toxin was planted on them long after Arafat's death, a senior counter-terrorism analyst told The Jerusalem Post Thursday.

Dr. Ely Karmon, of the Herzliya Interdisciplinary Center's Institute for Counter-Terrorism, is a specialist in chemical, biological, radiological and nuclear terrorism.

Related:

·        PA: Arafat's body can be exhumed over poison claim

·        Palestinians divided over exhuming Arafat

Responding to an Al Jazeera report published Wednesday, which said that specialists at the Institut de Radiophysique in Lausanne, Switzerland, discovered abnormally high levels of polonium on Arafat's belongings, Karmon said that the half life of the substance would make it impossible for polonium to have been discovered at such high levels if it had been used to kill Arafat eight years ago.

According to the Al-Jazeera report, polonium has a half-life of 138 days, "meaning that half of the substance decays roughly every four-and-a-half months."

And yet, eight years after Arafat's death, the Swiss scientists reported finding  polonium levels of 54mBq and 180mBq on his belonging, considered to be high levels.

"If it had been used to for poisoning, minimal levels should be seen now. Yet much higher levels were found. Someone planted the polonium much later," Karmon said.

"Because of the half life of the substance, the conclusion is that the polonium is much more fresh," he added.

Karmon added that the Al-Jazeera report raised additional unanswered questions. Referring to the fact that Arafat's widow, Suha, provided the researchers with Arafat's belongings, Karmon asked, "If Suha Arafat safeguarded these contaminated materials, why, after seven years, was she not poisoned too? She touched these things and Arafat in hospital," he added.

In 2006, ex-Russin spy turned dissident Alexander Litvinenko died after being poisoned with polonium, according to a British investigation. British authorities analyzed a a restaurant, a cab, and a hotel used by Litvinenko to trace the poison.

"Did Al-Jazeera check the home of Suha Arafat in Paris and Malta where she kept the items for traces of polonium, as the British did in their investigation?" Karmon asked.

Karmon also cited an article published on Wednesday by the French daily La Figaro which, he said, reported that the symptoms found in Arafat's French medical file do not fit a polonium poisoning.

After Arafat's death, "why did neither Suha nor the PA agreed to release the French hospital's medical file?" he added.

 

Dood Arafat nog altijd voer voor suggestie

 

Een verfrissend nuchter commentaar op de speculaties over de doodsoorzaak van Arafat.

 

________________

 

Analyse: Dood Arafat nog altijd voer voor suggestie

http://www.refdag.nl/nieuws/buitenland/analyse_dood_arafat_nog_altijd_voer_voor_suggestie_1_657747

05-07-2012 11:25 | Mr. Richard Donk 

 

RAMALLAH – De dood van Yasser Arafat is nog altijd dankbaar voer voor bedenkers van complottheorieën. De nieuwste is dat Israël de Palestijnse leider met radioactief pollonium-210 zou hebben vergiftigd. 

 

Yasser Arafat stierf op 11 no­vember 2004 op 75-jarige leeftijd in een militair ziekenhuis in Parijs. Direct na zijn overlijden begonnen de speculaties over de doodsoorzaak. Franse artsen verklaarden dat Arafat aan de gevolgen van een omvangrijke hersenbloeding was bezweken. 

 

Maar critici geloven dat tot op de dag van vandaag niet. En dus doen al bijna acht jaar de wildste geruchten de ronde over de dood van Arafat. Die variëren van het toedienen van vergiftigde medicijnen, speciaal vervaardigd door een toonaangevend Israëlische farmaceutisch bedrijf, tot een geraffineerde aanslag door de Israëlische geheime dienst Mossad. Dat Arafat door een natuurlijke oorzaak zou kunnen zijn overleden, past in geen van die plaatjes. 

 

Het Zwitserse Radiologisch Instituut van het academisch ziekenhuis van Lausanne voegde deze week een nieuw element aan de reeks complot­theorieën toe. Onderzoekers hebben sporen van het uiterst giftige pollonium-210 op de kleding en gebruiksvoorwerpen van Arafat aangetroffen. Boze tongen beweerden direct dat dit het ultieme bewijs is dat Israël Yasser Arafat doelbewust met dit radioactieve goedje uit de weg heeft geruimd. 

 

Er kleeft echter een aantal merkwaardige aspecten aan de hele kwestie. De suggestie van een vergiftiging door pollonium werd al eerder gewekt, maar is toen niet onderzocht. 

 

Verder gaf de weduwe van Arafat, Suha, nooit toestemming voor een officiële autopsie op het lichaam van haar echtgenoot. Ook weigerde zij consequent het medisch dossier van Arafat openbaar te maken. Zonder objectief onderzoek konden geruchten over de mogelijke doodsoorzaak, inclusief verwijten richting Israël, daardoor ongebreideld hun weg vinden naar wie het maar horen wilde. 

 

Nog los van de uiteindelijke doodsoorzaak van Arafat dringt zich de vraag op of Israël er destijds überhaupt belang bij had om de Palestijnse leider uit te schakelen. Het hoofdkwartier van de Palestijnse Autoriteit in Ramallah was door het Israëlische leger goeddeels in puin geschoten en Arafat was volledig geïsoleerd geraakt. Het doden van de icoon van de Palestijnse zaak zou Israël vermoedelijk alleen maar negatieve publiciteit hebben opgeleverd. 

 

Als Israël Arafat had willen vermoorden, had het dat al talloze keren eerder hebben kunnen doen. Zeker op momenten dat hij als leider van het gewapende Palestijnse verzet een directe bedreiging voor de Joodse staat vormde.

De jongste beschuldiging aan het adres van Israël lijkt vooralsnog een propagandastunt. Suha Arafat heeft wat dat betreft een aardige reputatie opgebouwd. 

 

In 1999 vertrouwde ze de toenmalige Amerikaanse first lady, Hilllary Clinton, tijdens een bezoek aan Gaza toe dat Israël sinds jaar en dag gifgas tegen het Palestijnse volk inzette, waardoor vrouwen en kinderen een sterk verhoogde kans op kanker hadden. Ook beweerde Suha Arafat dat Israël stelsel­matig 80 procent van het Palestijnse drinkwater met dodelijke chemicaliën vergiftigt. 

 

Het probleem is vaak dat dergelijke beschuldigingen niet adequaat worden weerlegd.

 

Arafat: PLOnium dodelijker dan Polonium

 

Twee berichten over Arafat die wijzen op zijn terroristische achtergrond, die in de berichtgeving over zijn doodsoorzaak nauwelijks aan bod kwam. Via Twitter wordt dit alsnog onder de aandacht gebracht vanuit de pro-Israel hoek.

 

__________________

 

http://elderofziyon.blogspot.nl/2012/07/plonium.html

Wednesday, July 04, 2012

PLOnium

Yesterday there was a kerfuffle as Al Jazeera released a report suggesting that Yasir Arafat was killed by Polonium-210, a highly radioactive substance:

Eight years after his death, it remains a mystery exactly what killed the longtime Palestinian leader. Tests conducted in Paris found no obvious traces of poison in Arafat's system. Rumors abound about what might have killed him – cancer, cirrhosis of the liver, even allegations that he was infected with HIV.

A nine-month investigation by Al Jazeera has revealed that none of those rumors were true: Arafat was in good health until he suddenly fell ill on October 12, 2004.

More importantly, tests reveal that Arafat's final personal belongings – his clothes, his toothbrush, even his iconic kaffiyeh – contained abnormal levels of polonium, a rare, highly radioactive element. Those personal effects, which were analyzed at the Institut de Radiophysique in Lausanne, Switzerland, were variously stained with Arafat's blood, sweat, saliva and urine. The tests carried out on those samples suggested that there was a high level of polonium inside his body when he died.

"I can confirm to you that we measured an unexplained, elevated amount of unsupported polonium-210 in the belongings of Mr. Arafat that contained stains of biological fluids," said Dr. Francois Bochud, the director of the institute.

The anti-Israel crowd is loving this, saying it "proves" that Israel assassinated Arafat.

Reuters throws some cold water on the claim:

Darcy Christen, spokesman for the Institut de Radiophysique in Lausanne, Switzerland, told Reuters on Tuesday it had found "surprisingly" high levels of polonium-210 in Arafat's belongings.

But he stressed that clinical symptoms described in Arafat's medical reports were not consistent with polonium-210 and that conclusions could not be drawn as to whether the Palestinian leader was poisoned or not.

Also not mentioned is that Al Jazeera itself once aired accusations that Mahmoud Abbas was part of a conspiracy to assassinate Arafat - and Abbas responded by shutting down the Al Jazeera offices in the West Bank!

Anyway, I had some fun on Twitter about this, because of all the hue and cry over polonium, people seem to have forgotten about a much deadlier element. My tweets:

A rare and dangerous element, that has killed thousands of people, mostly in the Middle East #PLOnium

Outbreaks of #PLOnium almost destroyed both Jordan and Lebanon a while back, but no one seems to remember that

A very unstable element, #PLOnium has been known to blow up airplanes and buses

#PLOnium has been known to even attack athletes, but only those from a single country exactly 40 years ago. Not worth remembering, though.

Despite similarities, #PLOnium does not mix well with its sister element, #Hamasium.

Even with its known dangers, some people like to be close with #PLOnium, thinking that it won't hurt them.

PLOnium is much, much deadlier than polonium, but for some reason people think that it is inert - or even beneficial. And those who note how dangerous it is are outshouted by PLOnium's many supporters, who know it is deadly but think that it only has one target that they want to see killed as well.

PLOnium is especially popular at the UN.

See also Challah Hu Akbar.

 

====================================== 

On the death of a terrorist named Arafat and a CiF Watch Tweet which went viral

http://cifwatch.com/2012/07/05/on-the-death-of-a-terrorist-named-arafat-a-cif-watch-tweet-which-went-viral/

July 5, 2012

After Yasser Arafat died in 2004, the Palestinian Authority refused to release medical records which would have shed light into the cause of death.

While it was reported that AIDS was a possible cause, as Challah Hu Akbar observed, "conspiracy theories relating to Arafat's death have been around since the beginning."

These have included the accusation that he was poisoned by Polonium 210, the same substance which killed Russian defector Alexander Litvinenko in 2006. The Polonium theory was also advanced, for example, by antisemitic extremist Israel Shamir in 2006.

Interestingly, a report in 2005 by The New York Times (which had access to Arafat's medical records) concluded that he died of "a stroke that resulted from a bleeding disorder caused by an unknown infection," but noted that the "findings argued strongly against poisoning".

However, just yesterday, July 4, Al-Jazeera revived the story, and claimed that the results of "a 9 month investigation" of the death of Arafat "uncovered radioactive polonium on [Arafat's] final belongings," a story which has spread across the web.

Of course, many of us at CiF Watch have been more concerned with the absence of information, in most of the coverage of these "revelations", regarding Arafat's death toll – the casualties resulting from a terrorist war against innocent civilians which he helped to revolutionize.

Arafat's long reign of terror included orchestrating the start of the 2nd Intifada,a four-year campaign of violence which claimed the lives of over 1100 Israelis. (See CAMERA's "Yasir Arafat's Timeline of Terror" for a summary of the terrorist violence the Palestinian leader was responsible for – attacks which date back to the 1960′s.)

So, yesterday, we Tweeted the following which, as of this post, has been ReTweeted 88 times:

Hopefully, the success of our (under 140 character) observation about the legacy of Arafat indicates that the notoriety of the man (known as "The Father of Modern Terrorism") will not soon be forgotten.

Contaminatie in onderzoek naar dood van Yasser Arafat?

 

Afgelopen dinsdag bracht Al Jazeera een onderzoek naar buiten over de mogelijke doodsoorzaak van Yasser Arafat. Woensdag bereikte dit ook de Nederlandse media, o.a. de NOS, toen bekend werd dat men de resten van Arafat wil laten onderzoeken. De speculaties dat Israel hem heeft laten vergiftigen met radioactief materiaal waren weer niet van de lucht. Voor Anja Meulenbelt en Abu Pessoptimist was dat zelfs al bewezen, waarmee ze zich deskundiger achtten dan de Zwitserse onderzoekers, die duidelijk benadrukten dat hun vondsten geen conclusies van die aard rechtvaardigen.

 

NB: Meulenbelt verdient de prijs voor curieuze opmerking van de week, met haar stelling dat Arafat een lelijke man was (wanneer heeft ze het laatst in de spiegel gekeken?), maar zo charmant dat zelfs een lesbische joodse vrouw voor hem viel...

 

Wouter

________________

 

 

Contaminatie in onderzoek naar dood van Yasser Arafat?

http://joodsactueel.be/2012/07/03/al-jazeera-yasser-arafat-werd-vergiftigd/

Dinsdag 3 Juli, 2012 23:20 

 

[zie voor de genoemde video's de site van Joods Actueel] 

De Arabische nieuwszender Al Jazeera stelt vandaag dat de voormalige Palestijnse leider, Yasser Arafat, mogelijk werd vergiftigd met radioactief polonium. Maar wie het eindraport leest en de reportage aandachtig bekijkt ziet al snel dat het verhaal niet zo zwart-wit is als op het eerste gezicht wordt voorgesteld.

Al Jazeera zou een negen maanden durende onderzoek hebben gevoerd nadat de Palestijnse Autoriteit zelf niets met de informatie ondernam. De Belgische pers neemt het verhaal massaal over zonder blijkbaar naar de reportage te hebben gekeken. Zie bijvoorbeeld hier. 

 

Wie de reportage echter integraal  bekijkt hoort de hoofdarts van het Zwitserse ‘University Center for Legal Medicine’, prof. Patrice Mangin, het volgende zeggen:
“met alle informatie die we nu hebben… is het moeilijk om conclusies te trekken.. ik wil niet te veel speculeren maar het is nu best om meer onderzoeken te voeren, indien mogelijk”(zie hieronder, video twee, minuut 22:30) 

 

Ook het zogenaamde ‘final report’ van Al Jazeera, een PDF document van 17 blz. dat  nu online staat, trekt geen enkele conclusie. Het document (reeds opgesteld in de maand mei) spreekt van een analyse in de zaak van “meneer Louvet” en stelt a) dat het nog te vroeg is om conclusies te trekken en b) wordt aangeraden om te wachten op bijkomende resultaten die begin juni beschikbaar zouden zijn. (!) 

 

Waarom Al Jazeera een rapport van de maand mei nu online plaatst onder de noemer van een ‘final report’ terwijl er duidelijk in het document wordt verwezen naar verdere tests is niet duidelijk. Wat de conclusies waren van die nieuwe onderzoeken wordt eveneens niet vermeld. 

 

Contaminatie? 
In ieder geval is het duidelijk dat de onderzoekers geen conclusies durven trekken. De reden hiervoor is omdat 2 van de 10 items die werden getest, en die niet door Arafat werden gedragen, eveneens hoge concentraties Polonium aantoonden. Dat kan wijzen op contaminatie van de stalen, ofwel in het labo ofwel daarbuiten: [klik voor vergroting]

In ieder geval wil Suha, de vrouw van Arafat, nu een verzoek indienen om het lichaam her op te graven.
Bekijk hier deel twee van de reportage, let vooral op de conclusies van de arts in minuut 22:30

  

Salima Belhaj en Rotterdam Voor Gaza (IMO Blog)

 

Salima Belhaj en Rotterdam Voor Gaza

http://www.zionism-israel.com/blog/archives/00000690.html

 

IMO Blog

'Jihadiste verovert tweede kamer' en 'D66 wil Jeruzalem veroveren' aldus twee koppen in de rechtse blogosfeer. Toe maar, dat wordt oppassen. Volgens de tweede wil ze zelfs de Joden vernietigen. Van iemand anders kreeg ik een mailtje met de tekst: 'Toekomstig islamitisch kamerlid Salima Belhaj van D66 zit samen met GRETTA DUISENBERG in het Comite van Aanbeveling van het extreem-linkse Nederlands Palestina Komitee (NPK)!' en een link naar het weblog van Keesje Maduraatje. Na de suggestieve titel wordt gesuggereerd dat Belhaj alleen maar op een verkiesbare plaats is gezet omdat Pechtold een Marokkaan op zijn lijst wil en staat een link naar Rotterdam voor Palestina, een afdeling van het Palestina Komitee. Hierop staan verschillende activiteiten, waaronder een kunst en cultuurverkoop voor Gaza in 2009, waar Belhaj aan mee heeft gewerkt en waaronder een lange lijst van namen staat, waaronder, inderdaad, die van haar en Gretta Duisenberg. De opbrengst gaat naar een revalidatiecentrum in Rafah. De tekst meldt verder:

Rotterdam, de stad die het verschrikkelijke bombardement van 1940 overleefde, is nu de stad van de wederopbouw én de stad van de vrede.

Een voorbeeld voor andere steden, maar ook een verplichting aan onszelf voor steun en solidariteit met bewoners van gebieden die wel de vernietiging hebben meegemaakt, maar nog niet de wederopbouw, laat staan de vrede.

Gaza is zo een gebied; een gebied ook van vergelijkbare omvang als Groot Rotterdam. Bevolkt door mensen die ook de wederopbouw willen aanpakken en vrede willen scheppen. Maar die daartoe wel in staat moeten worden gesteld.

Door medische hulpmiddelen, bij voorbeeld. De medische campagne "Gaan voor Gaza" is een voorbeeld van concrete invulling van die solidariteit: direct vanuit Groot Rotterdam aan het El Wafa revalidatiecentrum in Rafah.

De vergelijking van het Rotterdamse bombardement en de Israelische bombardementen op Gaza wordt op de site nog vaker en explicieter gemaakt, en is natuurlijk zeer misleidend. Rotterdam werd gebombardeerd door een vijandige mogendheid, die zonder dat Nederland daar enige aanleiding toe had gegeven, ons land binnenviel om het te bezetten en aan haar wetten te onderwerpen. Gaza is gebombardeerd in reactie op het afvuren van duizenden raketten vanuit de Gazastrook op Israel. Israel bombardeerde ook niet lukraak het stadscentrum plat, zoals de Duitsers met Rotterdam deden, maar mikte doelgericht op militaire doelen. Voorts werd Nederland democratisch bestuurd door een gematigde regering, terwijl Gaza wordt bestuurd door een organisatie die nog steeds de vernietiging van Israel middels gewapende strijd (lees: aanslagen en raketaanvallen op burgers) voorstaat. Stel dat Nederland of radikale groepen uit Nederland in de jaren voorafgaande aan de Duitse inval duizenden raketten op Duitse grensplaatsen had afgevuurd, en de regering openlijk aangaf dat Duitsland moest verdwijnen? Dan kwam het bombardement op Rotterdam in een iets ander licht te staan.

Terug naar Belhaj. Haar naam staat zoals gezegd bij een specifieke activiteit, die mede door het Rotterdamse Palestina Komitee is georganiseerd maar ook door allerlei andere organisaties gesteund. Om preciezer te zijn is het een activiteit van Rotterdam voor Gaza, een samenwerkingsverband waar naast het radikale Palestina Komitee en het nog extremere Al Awda ook de gemeenteraadsfracties van alle linkse partijen inclusief D66 participeren. Het is dus net iets te kort door de bocht om te stellen dat Belhaj het Palestina Komite aanbeveelt. Ze laadt echter wel de schijn op zich geen moeite te hebben met het radikale taalgebruik en de oproepen tot boycots op dezelfde pagina. De voorzitter van het Palestina Komitee heeft openlijk gezegd tegen Israels bestaansrecht te zijn, en wist nog niet zo zeker in hoeverre hij zelfmoordaanslagen gericht tegen burgers moest afkeuren. Wist Belhaj niet dat het Palestina Komitee er zulke ideeën op na houdt, deelt ze die zelf ook of kan het haar niet schelen?

Het is overigens onterecht om hier alleen Belhaj aan te spreken, daar alle linkse fracties het initiatief Rotterdam voor Gaza steunen, inclusief de idiote oorlogsvergelijking. Een voorstel om een officiële stedenband met Gaza aan te gaan haalde net geen meerderheid in de gemeenteraad, waarna men via dit initiatief de band tussen beide steden wil versterken. Hoewel het duidelijk om verbinding tussen de bevolking van beide steden gaat, is het toch vreemd dat er met geen enkel woord over de machthebbers in Gaza wordt gerept, het streng islamitische Hamas. Onder Hamas zijn er tal van restricties gekomen voor vrouwen, christenen en andere minderheden. Homosexualiteit is verboden, net als vrijheid van drukpers. Dissidente journalisten worden gearresteerd. Je zou verwachten dat linkse en liberale partijen moeite hebben met dergelijke praktijken maar de solidariteit met de bevolking van Gaza is erg eenzijdig, en richt zich alleen op ellende die op Israel afgeschoven kan worden. Zolang Hamas echter raketten blijft afschieten (of toestaat dat anderen dit doen) en de jeugd voorbereidt op een leven als martelaar voor de heilige zaak, zolang zullen er ook Israelische bombardementen zijn en zal de bevolking daaronder lijden. De kunstveiling die Belhaj hielp slagen zal weinig effect hebben zolang Gaza wordt bestuurd door Hamas en ruzie blijft zoeken met Israel.

Een paar maanden geleden vond de zogenaamde Global March naar Jeruzalem plaats. Dit radikale initiatief, dat Jeruzalem wil veroveren voor de Arabische wereld ('bevrijden uit de handen van de zionisten' in hun eigen woorden), wordt onder andere gesponsord door Iran en gesteund door Hezbollah. Hoewel uit Nederland alleen gekke Gretta het initiatief officieel ondersteunde, gaven tientallen mensen op facebook aan dit leuk te vinden. Daaronder was, u voelt hem al aankomen, ook Salima Belhaj. Samen met Jan Pronk, Kathleen Ferrier en Paul Haenen, maar ook Hamas aanhanger Abu Rashed en communist Rik Min. De eerstgenoemden hebben blijkbaar geen van allen even gekeken waar deze mars werkelijk voor stond en door wie hij wordt georganiseerd, of zij hadden daar net als laatstgenoemden geen problemen mee.

Het is niet handig wanneer een aanstaand kamerlid zich inlaat met organisaties en initiatieven die haaks staan op de visie van haar partij op dat punt. D66 streeft een tweestatenoplossing na, en is niet voor eenzijdige sancties tegen Israel. De veiligheid van Israel wordt expliciet genoemd. Het probleem speelt echter op een veel breder vlak dan alleen de hopelijk wat naïeve Belhaj. Steun en sympathie voor de Palestijnen zijn, vooral onder links, vanzelfsprekend goede zaken waar men blind steun aan verleent. Voor Palestijns geweld en radikalisme sluit men zijn ogen. Palestijnse bronnen worden geloofd, Israelische gewantrouwd. In de media wordt eveneens Israelisch geweld zwaar aangezet, en Israel vaak als hoofdschuldige van het conflict neergezet. Ik vrees echter dat de overdrijvingen van de rechtse blogosfeer de zaak geen goed doen.

Ratna

 

Het islamitische verzet tegen Israël



 

Een interessant artikel over Hamas en Hezbollah. Hij komt wel weer met de 'pragmatisme en bereidheid Israel onder voorwaarden te erkennen' mythe aanzetten, en meldt nergens dat Hamas bijvoorbeeld geen zelfmoordaanslagen meer pleegt omdat het ze simpelweg niet meer gelukt is. Ook de ontvoering van Shalit en de andere pogingen tot ontvoeringen blijven onvermeld, evenals de vele radikale uitspraken en de opruiing door Hamas leiders tegen Israel en Joden. De voorwaarden waaronder Hamas bereid zou zijn Israel te erkennen zijn.... Juist ja, zaken die het voortbestaan van Israel direct in gevaar brengen. Vandaar dat Israel op deze 'voorstellen' nooit serieus is ingegaan. Overigens hebben Hamas leiders iedere uitleg van hun uitspraken als dat zij onder welke voorwaarde dan ook heel eventueel ooit Israel zouden willen erkennen altijd direct tegengesproken. 

 

Het lijkt erop dat de schrijver van het boek over Hezbollah vooral met leiders van deze beweging heeft gesproken, en onder de indruk is geraakt van hun militaire capaciteiten. Een reactie van Israel op de voorspellingen voor een volgende oorlog was interessant geweest. 

 

RP

---------- 

 

Het islamitische verzet tegen Israël

http://www.refdag.nl/boeken/recensies/het_islamitische_verzet_tegen_israel_1_654281

22-06-2012 10:20 | Wilbert van Saane

 

Het escalerende geweld in Syrië heeft Hezbollah en Hamas voor de keus geplaatst: hun steun aan het bewind van Bashar al-Assad handhaven of opzeggen. Opvallend genoeg lijken de wegen van de twee islamitische verzetsbewegingen te scheiden. 

 

Ondanks kritische geluiden in de achterban van Hezbollah over het wrede geweld tegen burgers, blijft de partijtop zich vierkant achter de Syrische overheid en het leger scharen. Hassan Nasrallah en zijnen hebben in de Syrische Ba'athpartij hun op één na belangrijkste bondgenoot. De aanvoer van wapens vanuit Iran kan ongehinderd voortgaan zolang Assad de scepter zwaait. Geen wonder dat er vermoedens zijn gerezen dat Hezbollah zich in de Syrische burgeroorlog gemengd heeft. De partijtop ontkent deze geruchten overigens. 

 

Onhoudbaar

In tegenstelling tot Hezbollah heeft de Palestijnse Hamas besloten de banden met het Syrische regime door te knippen. In januari dit jaar doekte Hamasprominent Khaled Meshaal het kantoor in Damascus op. Als Palestijnse tak van de moslimbroederschap heeft Hamas een nauwe verwantschap met de Syrische opstandelingen. Een steunpunt in Syrië was daarom onhoudbaar. Bovendien hebben Hamasleiders laten weten Iran niet militair te zullen steunen in een mogelijke oorlog met Israël, een positie die voor Hezbollah en voor Assads regime onacceptabel is.

De crisis in Syrië drijft de soennitische Hamas en de sjiitische Hezbollah uit elkaar. Hamas ontving tot de breuk met Syrië nog financiële steun van Teheran, maar valt nu steeds meer terug op de regionale soennitische grootmachten Egypte, Saudi-Arabië en Turkije. Hezbollahs religieuze, financiële en politieke banden met Iran en Syrië zijn echter onverbrekelijk. 

 

Overeenkomsten

De groeiende afstand tussen de twee islamitische verzetsbewegingen is opmerkelijk. Twee recente boeken, Nicholas Blanfords "Warriors of God" en Paola Caridi's "Hamas", tonen grote overeenkomsten aan wat betreft oorsprong, ontwikkeling en politieke strategie. Beide organisaties ontstonden in de jaren 80 als reactie op wat zij beschouwden als de Israëlische bezetting. Beide hebben hun raison d'être in de strijd tegen Israël. Beide hebben zich inmiddels ontwikkeld tot pragmatische, politieke machtsblokken. 

 

Hezbollah voert zijn ontstaan terug tot de zelfmoordaanslag van de jonge Ahmad Qassir op het hoofdkwartier van het Israëlische leger in Tyrus in 1982, die 75 Israëlische levens eiste. Na deze aanslag begonnen de imams Ragheb Harb en Abbas Mussawi jonge sjiieten te oefenen in het voeren van guerrilla. 

 

In 1985 maakte Hezbollah zich aan de wereld bekend door een open brief, waarin de partij zich ten doel stelde de Israëliërs uit Zuid-Libanon te verjagen en Jeruzalem te 'bevrijden'.

De formele oprichting van Hamas kwam twee jaar later, op 9 december 1987, in het huis van imam Ahmed Yassin, die net als de eerste leiders van Hezbollah uiteindelijk door de Israëliërs werd geliquideerd. Hamas vond grote steun onder de vluchtelingen op de Westelijke Jordaanoever en vooral in Gaza. Door middel van scholen, medische faciliteiten en sociale voorzieningen had de moslimbroederschap zich sinds 1967 voor grote aantallen vluchtelingen sterk gemaakt.

Israël legde deze charitatieve programma's geen strobreed in de weg. Het maakte zich in de tijd meer zorgen om de seculiere, militante PLO. 

 

Bloedbaden

Vanaf 1983 koesterden de leiders van de broederschap echter het plan een verzetsbeweging op te richten. De bloedbaden in Sabra en Shatila, in 1982 aangericht door Libanese christelijke milities onder het toeziend oog van het Israëlische leger, overtuigde hen dat gewapend verzet nodig was. De Palestijnse moslimbroeders begonnen zich te bewapenen. De eerste intifada bracht het oprichtingsproces van Hamas in een stroomversnelling.

Na de koerswijziging in de broederschap veranderde de opstelling van de Israëliërs al snel. In 1989 kwam Hamas voor het eerst op een lijst van terroristische organisaties. 

 

Zowel Hezbollah als Hamas schuwde in zijn eerste jaren de terreur niet. Het doel heiligde gruwelijke ontvoeringen, kapingen en de zelfmoordaanslagen. Overigens werd het merendeel van de zelfmoordaanslagen in Libanon niet uitgevoerd door Hezbollah, die met dit middel uiterst spaarzaam omging, maar door seculiere milities. 

 

In de loop van de jaren 90 professionaliseerde Hezbollah het verzet tegen de IDF (Israel Defense Forces) in Zuid Libanon. Blanfords boek biedt een zeer gedetailleerd en meeslepend verslag van deze guerrillastrijd. Terreurdaden maakten plaats voor gerichte militaire operaties. Eind jaren 90 schoot Hezbollah alleen nog raketten op Noord-Israël af als Israël ook burgerdoelen bestookte. 

 

Raketten

Voor Hamas zijn de onzuivere Qassamraketten nog altijd het sterkste wapen. Bij gebrek aan andere machtsmiddelen bleef de organisatie bovendien tot het einde van de tweede intifada een beroep doen op zelfmoordenaars. Sinds de verkiezingsoverwinning in 2006, is er nog slechts één zelfmoordaanslag geweest, in 2008. Ook Hamas lijkt het terroristische imago te willen afschudden.

Onder Nasrallahs leiderschap profileerde Hezbollah zich in de jaren 90 steeds sterker op het politieke vlak. Na de terugtrekking van de IDF uit Zuid-Libanon in 2000 –door Hezbollah gevierd als de eerste grote overwinning– ontwikkelde de militaire tak zich tot een regulier leger met steeds zwaardere wapens. Tijdens de gewelddadige confrontatie in 2006 gaven de goed getrainde strijders nauwelijks een duimbreed toe en eindigde de landinvasie van het Israëlische leger in een catastrofe. De partij claimde zijn tweede militaire 'overwinning' en trok meer macht naar zich toe, terwijl Israël juist gehoopt had Hezbollah definitief te breken.

Ook Hamas bureaucratiseerde na de ontmanteling van de nederzettingen en de terugtrekking van het Israëlische leger uit Gaza in 2005. De beweging heeft sinds de verkiezingen van 2006 geprobeerd in de strook een overheid te vormen, met of zonder Fatah. Het feit dat de organisatie steeds op de lijst van terroristische organisaties prijkte, nam het echter iedere wind uit de politieke zeilen.

De internationale boycot stortte de Gazastrook verder in armoede. De Israëlische bombardementen in de winter van 2008-2009, waarbij 1400 mensen omkwamen en 5300 gewonden vielen, verdiepten de misère. Aanvankelijk versterkte het Israëlische geweld de geloofwaardigheid van Hamas alleen maar.

Inmiddels is Hamas echter rechts ingehaald door de salafisten, die onder de duizenden kansarme jongeren van de strook veel steun genieten. Hamas is hen te gematigd. Ze geloven slechts in gewapend verzet. 

 

Staat Israël

Het hete hangijzer in de relaties tussen Israël en Hamas is de erkenning van de staat Israël. Caridi wijst erop dat verschillende sleutelfiguren, zoals Khaled Meshaal en Ismaël Haniya, in 2006 en 2007 hebben aangegeven tot erkenning bereid te zijn, als Israël ook bereid is eisen van Hamas te overwegen. Die kansen zijn voorbijgegaan en na het geweld van 2008-2009 liggen de posities veel verder uit elkaar. Toch gelooft Caridi dat Hamas een beweging is die zoekt naar pragmatische politieke en sociale oplossingen. 

 

Hezbollah heeft zich ook pragmatisch getoond, en heeft zich na 2006 opvallend rustig gehouden aan de grens. Blanford eindigt zijn boek echter met een onheilspellend hoofdstuk over de volgende oorlog tussen Israël en Hezbollah. Die oorlog ("not an if, but a when") zal volgens hem veel destructiever en dodelijker zijn dan die van 2006. Uit zijn interviews met Hezbollahstrijders en leiders trekt hij de conclusie dat de militaire capaciteiten van Hezbollah inmiddels een oorlog op Israëlisch grondgebied mogelijk zouden maken. 

 

Averechts effect

Het is de vraag welk probleem groter is voor Israël: een zwaar bewapende staat-in-een-staat aan de noordgrens of een verarmde, radicaliserende, nog steeds groeiende vijandige bevolking in Gaza. Deze twee ervaren journalisten tonen aan dat Israël Hezbollah en Hamas maar beter als deel van de oplossing dan als deel van het probleem kan benaderen. Gewelddadige bestrijding van het islamitische verzet heeft in de afgelopen decennia alleen maar averechts gewerkt. 

 

---

Boekgegevens

"Hamas. From Resistance to Government", door Paola Caridi;
uitg. Seven Stories Press, New York, 2012; ISBN 978 1 6098 0382 7; 416 blz.; $ 41,99;

"Warriors of God. Inside Hezbollah's Thirty-Year Struggle against Israel", door Nicholas Blanford;
uitg. Random House, New York, 2011; ISBN 978 1 4000 6836 4; 544 blz.; $ 20,69.