zaterdag 17 april 2010

Arabische journalisten waarschuwen voor nucleair Iran

 
Niet alleen Westerse imperialisten en zionistische neoconservatieve haviken waarschuwen voor de gevaren van een nucleair Iran, ook Arabische journalisten maken zich zorgen, zo laat Barry Rubin zien.
 
"We fear the logic of the current regime in Tehran, which spent the country's funds on Hizbullah, Hamas, the extremist movements in Bahrain, Iraq and Yemen, and the Muslim Brotherhood, and supported every extremist in the region. The Ahmadinejad regime aspires to expansion, hegemony, and a clear takeover on the ground, and to do this he needs a nuclear umbrella to protect him from deterrence by [any] superpower.
 
Een andere journalist zegt:
 
He adds, "The current Iranian position is reminiscent of the stands taken by Saddam [Hussein], the Iraqi dictator who was the last regional leader who sought hegemony in the area. Clearly, the political path taken by the Tehran regime is controlled by imperialist aspirations; this inspires much fear... not only due to [Iran's] support for several extremist groups of various kinds, but also due to the nuclear issue and the real intentions that the Iranian leadership is concealing....
 
Zo, nu horen we het ook eens van een ander. Het is tijd dat links en weldenkend Nederland ermee stopt het imperialistische op expansie gerichte regime van Achmadinejad met fluwele handschoenen te behandelen en men de noodzaak van harde sancties erkent.
 
RP
-----------
 

Listen to the Two Best Arab Journalists Warning What A Nuclear-Armed Iran Means

By Barry Rubin*

April 12, 2010

http://www.gloria-center.org/gloria/2010/04/two-best-arab-journalists

We depend on your tax-free contributions. To make one, please send a check to: American Friends of IDC 116 East 16th Street 11th Floor New York, NY 10003. The check should be made out to IDC and on the lower left you write: For GLORIA Center.


The two Arab journalists I most respect have written of the fear in Arabic-speaking countries about Iran's having nuclear weapons. They explain persuasively why a U.S. containment policy of reassuring Arab states and Israel against direct nuclear attack is totally inadequate.

Listen to what they're saying as it is much more accurate in warning about the coming strategic shift in the region than what's being written in the West.

Both Abd al-Rahman al-Rashid and Ahmad al-Jarallah are close to elements in the Saudi regime yet also maintain personal independence and support liberal reform. Rashid (often transliterated, Rashed) is a Saudi who is former editor of al-Sharq al-Awsat, probably the best Arabic newspaper, and is now director-general of the al-Arabiya network, possibly the best satellite television network. Writing in al-Sharq al-Awsat on February 21 (
translated by MEMRI) he explained:

"An Iranian bomb...will not be put to military use; it will be used as a way to change the rules of the game. What we are afraid of is Iran's policy, that uses all means to force its existence [as a regional power], and nuclear weapons is only [one of these] means." For example, if pro-Iranian militias "take over southern Iraq, no superpower will dare to use military means to stop it."

"We fear the logic of the current regime in Tehran, which spent the country's funds on Hizbullah, Hamas, the extremist movements in Bahrain, Iraq and Yemen, and the Muslim Brotherhood, and supported every extremist in the region. The Ahmadinejad regime aspires to expansion, hegemony, and a clear takeover on the ground, and to do this he needs a nuclear umbrella to protect him from deterrence by [any] superpower.

"The Gulf states, that built giant cities and factories all along the coast, will, when Iran possesses nuclear weapons, become hostage to the caprices of Ahmadinejad and his extremist government...."

Precisely right. Iran's bomb will change the strategic balance, inspire revolutionary Islamist movements, lead Arab and Western states toward appeasement, and thus shift power in the region decisively toward Tehran.

Jarallah, editor of the Kuwaiti daily Al-Siyassa, has survived several assassination attempts which he attributes to Syria. He
wrote on February 7:

"The entire region has become hostage to fears of [possible] rash actions by Iran that could cause nuclear catastrophes that neither Iran nor the world will be able to bear. After all, examples of such catastrophes, some of which were the result of unexpected events, are still etched in memory, and the world continues to pay for them."

He adds, "The current Iranian position is reminiscent of the stands taken by Saddam [Hussein], the Iraqi dictator who was the last regional leader who sought hegemony in the area. Clearly, the political path taken by the Tehran regime is controlled by imperialist aspirations; this inspires much fear...not only due to [Iran's] support for several extremist groups of various kinds, but also due to the nuclear issue and the real intentions that the Iranian leadership is concealing....

"Now more than ever, the entire international community must stop Iran's rashness and bring it back to the right path - particularly in light of the obvious signs of the beginning of a nuclear arms race in the region. Beyond the economic cost, this race will affect all areas of life, and will drown the region in a quagmire of chaos and [evoke] reactions that none can predict."

As an extra bonus,
take a look at Fouad Ajami's piece on Afghanistan in the Wall Street Journal. It is a brilliant analysis--ok, it sounds like what I've been saying but it's still brilliant--about how as Obama shows his weakness and unreliability U.S. allies are running for cover. Isn't it funny how people who really know or live in the region understand this perfectly.

Yes, bland assurances that all will be ok because the United States will stop Iran from firing off nuclear missiles at its neighbors are very much beside the point.

================
*Barry Rubin is director of the Global Research in International Affairs (GLORIA) Center and editor of the Middle East Review of International Affairs (MERIA) Journal. His latest books are The Israel-Arab Reader (seventh edition), with Walter Laqueur (Viking-Penguin); the paperback edition of The Truth About Syria (Palgrave-Macmillan); A Chronological History of Terrorism, with Judy Colp Rubin, (Sharpe); and The Long War for Freedom: The Arab Struggle for Democracy in the Middle East (Wiley). To read and subscribe to MERIA, GLORIA articles, or to order books, go to http://www.gloria-center.org.

Israel als schaap tussen zeventig wolven

 
Ook Yochanan Visser heeft zich aan het misleidende stuk van Sietse Bosgra in Trouw geërgerd. Door dit soort stukken krijgen mensen een totaal vertekend beeld van de situatie ter plekke.
 
Israel is gelukkig geen schaap meer en heeft zich ontwikkeld tot een militaire macht die goed van zich af kan bijten. Dat doet echter niks af aan de intenties van Hamas, zoals het die zelf met grote regelmaat uitspreekt.
 
Yochanan haalt ook een zaak aan die volledig wordt genegeerd in de media hier: de vele hulp en het mededogen dat er in Israel wel degelijk is voor de mensen in Gaza. Per jaar worden duizenden zieken in Israel behandeld, en wanneer zij het zelf niet kunnen betalen en ook Hamas dit weigert, betaalt Israel de kosten of worden donoren gevonden. Dit staat in schril contrast met een reportage die de NOS tijdens de Gaza oorlog maakte over een Palestijnse arts die in Israel, nadat zijn dochters waren omgekomen bij een bombardement, slechts op hoon en woede kon rekenen. In werkelijkheid was er ook met hem veel mededogen en boden velen hem en andere Gazanen hun hulp aan.
 
RP
----------
 
Een schaap tussen zeventig wolven

YOCHANAN VISSER - 16 APRIL 2010

http://www.hetvrijevolk.com/index.php?pagina=11109
 
Sietse Bosgra, secretaris van het Nederlandse Instituut Palestina Israël, schreef onlangs dat Hamas niet "de grote boze wolf" is.

In zijn sprookje zou Hamas zou zich hebben gematigd en de twee staten oplossing omarmd hebben.

In zijn artikel beweerde hij, dat gezien de matiging bij Hamas, van Palestijnse zijde niets nieuwe vredesbesprekingen in de weg staat.  Met andere woorden de mislukte hervatting van die besprekingen is volledig de schuld van Israël.

Twee gebeurtenissen in verband met Gaza die afgelopen donderdag 15 april plaatsvonden leerden echter wie de grote boze wolf is en wie het schaap in het eindeloze conflict.

Het eerste incident liet zien hoe Hamas "bijdraagt aan de oplossing van het conflict", om met Bosgra te spreken. Het betrof de executie van twee Palestijnen in Gaza door Hamas vanwege vermeende collaboratie met Israël. De executies werden veroordeeld door mensenrechtenorganisaties en werden wereld wijd gerapporteerd in de media.

Terwijl Hamas druk was met nieuwe moorden werden ongeveer gelijktijdig twee doodzieke Palestijnse kinderen uit Gaza gehaald door Israël.

De twee kinderen lijden aan een huidziekte die dodelijk kan zijn bij gebrek aan behandeling. (Epidermolysis Bullosa) De familie Jaouzi uit Gaza verloor eerder een kind aan de zelfde ziekte.  Een maand geleden was op Arutz 10 van de Israëlische TV een reportage uit Gaza te zien waarin de familie zich wanhopig richtte op het publiek in Israël. De doktoren in Gaza hadden de ouders verteld dat slechts Allah kon helpen in hun geval. Ook de Palestijnse Autoriteit en Hamas waren niet bereid te betalen voor behandeling buiten Gaza. De reportage gisteren bij dezelfde zender liet zien hoe de kinderen aankwamen in het Ichilov ziekenhuis in Tel Aviv. Daar zullen zij voorlopig blijven om behandeld te worden voor hun ziekte De kosten van hun behandeling worden gedragen door een Israëlisch bedrijf en door particuliere Israëli's die reageerden op de eerste uitzending over de zieke kinderen

 

Bosgra is dus duidelijk geïnspireerd door sprookjes en door de verhalen in Amerikaanse kranten. Had hij bovendien de moeite genomen om even de website van Izzidine Al Qassam, de gewapende tak van Hamas, te bezoeken dan was hij wakker geworden in de echte wereld.

Een kleine bloemlezing uit  de woorden van de Hamasleiders op haar eigen website laten de waarheid over Hamas en haar zogenaamde matiging zien.

 Bijvoorbeeld  Hamas premier Ishmael Haniyeh op 14 december 2009 tijdens een toespraak in Gaza, waarin hij o.a. het volgende zei: "Deze beweging bevrijdde de Gaza strook, en we zeggen broeders en zusters, wij zullen geen genoegen nemen met Gaza. Hamas kijkt naar geheel Palestina, de bevrijding van de (Gaza) strook is slechts een stap in de richting van bevrijding van heel Palestina". (m.a.w. Israël)

Of deze verklaring van de Izzidine Al Qassam brigades. Een verklaring daterend van 14 december 2009.

"De bevrijding van Palestina is ons doel, het verzet ons middel, onze hoofdstad in Jeruzalem en de vluchtelingen zijn ons volk. We hebben ons verplicht aan het recht op terugkeer. Bevrijding is een topprioriteit voor ons, op deze zaken kunnen wij geen compromissen sluiten."

En deze verklaring van Aboe Marzoeq, Hamas Leider op 23 juli 2009

"I denk niet dat de twee staten oplossing succes kan bieden…..Onze plicht is om iedere nieuw compromis te voorkomen dat tegen de Palestijnse rechten is, en speciaal Jeruzalem."

Bosgra bewees met zijn artikel dat hij geen enkele notie heeft van de realiteiten in Israël en het Midden-Oosten. In zijn sprookjesboek is de wolf een schaap dat hulpeloos is en nergens verantwoording voor draagt. Israël en het Westen zijn de echte wolven die grootmoeder Hamas poetsen bakken. Wil hij weten hoe het werkelijk zit met het blokkeren van de nationale eenheidsregering van Hamas en Fatah, dan hoeft hij wederom alleen maar te kijken wat Hamas daarover schrijft op haar eigen website.

Bosgra staat echter niet alleen in het vertellen van sprookjes over Israël, het is een wereldwijde trend geworden die voor Israël gevolgen heeft die al in de Talmoed werden besproken 1500 jaar geleden.
Daar werd de relatie tussen Israël en de rest van de wereld omschreven als die van een schaap tussen zeventig wolven.

 
 

De mythe van het beleg van Gaza

 
Het hangt er natuurlijk vanaf wat je precies als blokkade definieert: Israel laat inderdaad grote hoeveelheden humanitaire hulp toe, maar houdt allerlei andere producten (van luxere levensmiddelen tot speelgoed en lasmateriaal en kleding) tegen of laat die incidenteel en mondjesmaat door. Is dat een blokkade? Niet helemaal, maar het lijkt me duidelijk dat er aan bepaalde zaken wel degelijk een gebrek is. De vraag is wie daar verantwoordelijk voor is. Niet Israel maar Hamas voert het gezag in Gaza en is verantwoordelijk voor wat er in Gaza gebeurt.
 
Dat Israel zijn grenzen gesloten houdt met haar vijandig gezinde staten of entiteiten is overigens volledig legitiem. De grens met Libanon of Syrië kom je ook niet zomaar over. Tijdens oorlogen zijn grenzen tussen elkaar vijandig gezinde staten doorgaans gesloten.
In 1948 blokkeerden de Arabieren Jeruzalem. Konvooien met voedsel en water voor de uitgehongerde bevolking werden aangevallen, zelfs konvooien met medische hulp en gewonden werden aangevallen en de mensen vermoord.
 
Hamas is als enige gezagsvoerder geheel verantwoordelijk voor de bevolking van Gaza en haar welbevonden. Als zij het belangrijk vindt dat de bevolking weer luxe goederen krijgt dan moet ze misschien Shalit vrijlaten en stoppen met de grootschalige wapensmokkel en het plannen van aanslagen. Ze zou Israel en de akkoorden die Israel en de PLO in het verleden hebben gesloten kunnen erkennen en op die basis een eenheidsregering met Fatah vormen. Dan is die blokkade gauw afgelopen.
 
RP
--------------

De mythe van het 'beleg van Gaza'

Nauwelijks drie dagen nadat er iemand in het zuiden van Israël werd gedood door een Kassamraket bezocht Ban Ki Moon, secretaris-generaal van de VN, zondagochtend de Gazastrook en verklaarde tegenover de inwoners van Gaza: 'Wij staan achter jullie.' Ban riep op om de zogenaamde blokkade van het door terroristen gecontroleerde gebied op te heffen. Je kunt je afvragen welke blokkade Ban bedoelde, als je bedenkt dat er alleen al in 2009 voor zo'n 738.576 ton aan humanitaire hulp het gebied werd binnengebracht.

Zie ook: Increased humanitarian aid to Gaza after IDF operation van 10 april 2010.]

Weekly summary of the Gaza crossings: 4-10 Apr 2010
(The crossings were closed on 5 April due to the Passover holiday.) 

  • – 479 truckloads (11,882 tons) of humanitarian aid were transferred to the Gaza Strip.
  • – 3 truckloads of carnations were exported from the Gaza Strip to Europe.
  • – 730,000 liters of heavy-duty diesel for the Gaza power station and 699 tons of cooking gas were delivered.
  • – 257 Gaza residents entered Israel for medical reasons and 68 entered Israel for other humanitarian reasons via the Erez Crossing.

Weekly summary of the Gaza crossings: 28 Mar – 3 Apr 2010
(The crossings were closed on March 29-30 due to the Passover holiday.)

  • – 477 truckloads (12,772 tons) of humanitarian aid were transferred to the Gaza Strip.
  • – 2 truckloads of carnations were exported from the Gaza Strip to Europe.
  • – 720,823 liters of heavy-duty diesel for the Gaza power station and 583 tons of cooking gas were delivered.
  • – 72 Gaza residents entered Israel for medical reasons and 24 entered Israel for other humanitarian reasons via the Erez Crossing.

Hoe is het mogelijk dat de Verenigde Naties spreken over het bestaan van een 'Belegering van Gaza'? Na afloop van een militaire operatie, die op een bevolking van 1,5 miljoen mensen (naar wordt aangenomen) 1.300 slachtoffers kostte, hebben de VN tweehonderd miljoen dollar aan de Gazastrook geschonken. Haïti, waar als gevolg van het natuurgeweld naar schatting 230.000 mensen zijn omgekomen en meer dan drie miljoen slachtoffers overleven, kreeg van de VN slechts tien miljoen dollar… Daarbij moet natuurlijk worden aangetekend dat de mensen in Haïti zich niet schuldig hadden gemaakt aan tien jaar van voortdurende aanvallen op een nabijgelegen, onschuldige burgerbevolking – en dat zij het slachtoffer werden van een natuurramp.

De internationale gemeenschap huldigt zonder blikken of blozen de leugen van een door Israël gevoerde belegering van de Gazastrook en negeert daarmee de feiten op de grond. Al vele jaren komt er in grote hoeveelheden humanitaire hulp Gaza binnen. Ook na afloop van Operatie 'Cast Lead' was dit het geval. In 2009 kwamen er 30.576 vrachtwagens met hulpgoederen het gebied in. In hetzelfde jaar werd er voor 4.883 ton aan medische materialen naar de Gazastrook gebracht. Ook nu (maart 2010) blijft dit doorgaan; in de afgelopen maand bijvoorbeeld, zat er een compleet CT-scanapparaat bij.

De Gazastrook wordt omschreven in termen als 'de grootste gevangenis ter wereld', waarbij wordt gesuggereerd dat de inwoners niet in staat zouden zijn om het gebied te verlaten. In 2009 passeerden 10.544 patiënten met hun begeleiders de grens, om vervolgens in Israëlische ziekenhuizen te worden behandeld. Alleen al in de afgelopen weken zijn er bijna vijfhonderd patiënten met hun begeleiders vanuit Gaza naar Israël gekomen voor een medische behandeling.

De VN bevorderen voortdurend de leugen van een 'belegering van Gaza', terwijl ze niet vertellen hoeveel geld zij zelf sinds Operatie 'Cast Lead' in het gebied hebben gepompt. In een rapport van de UNRWA, dat zes maanden na Operatie 'Cast Lead' de voortgang van de VN-hulp in kaart brengt, wordt gemeld dat van de geplande ruim driehonderd miljoen dollar, er dan bijna tweehonderd miljoen is overgemaakt.

Toen Ban Ki Moon een bezoek bracht aan Gaza, kwam hij juist terug van een bezoek aan het door de aardbeving verwoeste Haïti. Daar beloofde hij de burgers meer hulp en zei dat de VN de leiding hebben over een aangepast plan dat nog eens 1,4 miljard dollar aan hulp moet gaan opleveren. Dat doel is nog lang niet bereikt, maar de werkelijk gegeven hulp van de VN bedroeg eind januari 2010 slechts … tien miljoen dollar !


door Jacob Shrybman
van 23 maart 2010

Sderot Media Center: De mythe van het 'beleg van Gaza'

 

vrijdag 16 april 2010

Peiling: tweederde van Israeli's steunt tweestatenoplossing

 
Goed nieuws reist langzaam: deze enquete van het S. Daniel Abraham Center for Middle East Peace werd in januari gehouden, en op 29 maart op de website van Peace Now vermeld.
 
De Knesset blijkt rechtser dan het Israelische publiek, dat in tweederde meerderheid (en 63% van de Joodse Israeli's) een vredesverdrag zegt te steunen in de lijn van het Geneefse Akkoord. Dat de helft van de kiezers van Likoed en Yisrael Beiteinu voor een deling van Jeruzalem is, is opmerkelijk te noemen.
De vraagstelling was daarbij vrij algemeen: met het ruilen/behouden van de grote nederzettingenblokken, valt daaronder ook Ariel of Ma'ale Adumim?
 
Helaas is de één zijn tweestatenoplossing de ander zijn niet: onlangs gaf tweederde van de Palestijnen juist aan het ruilen van grondgebied af te wijzen. Een grote meerderheid van de Palestijnen houdt volgens eerdere peilingen vast aan het 'recht op terugkeer', en drievierde wees het delen van Jeruzalem als hoofdstad af.
In ondergenoemde peiling was voorgesteld om de Oude Stad van Jeruzalem onder gemeenschappelijk bestuur te plaatsen.
 
De uitkomsten van het onderzoek staan hier in pdf.
 
RP & WB
-------------------
 
 
TWEEDERDE VAN ISRAËLISCHE BEVOLKING STEUNT TWEESTATENOPLOSSING

BRUSSEL (KerkNet/Zenit) – Tweederde van de Israëlische bevolking is voorstander van een vredesakkoord met Palestina. 67% van de ondervraagden is bereid een Palestijnse staat te aanvaarden. Dat blijkt uit een rondvraag van het Dahafinstituut, op initiatief van het 'Centrum voor Vrede'. Opmerkelijk is dat ook bij kiezers van Likoed en Liebermann de helft de grenzen van 1967 wil aanvaarden, mits een demilitarisering van de Palestijnse staat. Het joodse deel van Jeruzalem mag Israëlisch worden en het Arabische deel Palestijns.

Tegenstanders van een mogelijk vredesakkoord kanten zich niet zozeer tegen de mogelijkheid van een Palestijnse staat, maar zij hebben er vooral geen vertrouwen in dat Palestijnen ook daadwerkelijk vrede willen.

(Kerknet)

 

Dubbele standaarden: Israël doelwit bij uitstek van A.I. Vlaanderen


Een tijdje geleden hadden we een brief uit Joods Actueel van een Belgische bezoeker aan een bijeenkomst van Amnesty International. Hij hekelde het eenzijdige karakter van de avond, waar slechts Israel werd veroordeeld en sommige bezoekers opriepen tot een boycot van Israel. Hierop reageerde Amnesty in Joods Actueel en daarop reageerde Savasorda. Hieronder een repliek van de schrijver van de oorspronkelijke brief. Uit zowel deze reactie als die van Savasorda blijkt dat Amnesty naar verhouding erg veel nadruk legt op Israel, en haar inderdaad eenzijdig veroordeelt voor mensenrechtenschendingen. Uit ons eigen onderzoek blijkt dat Amnesty vaak Palestijnse bronnen als basis gebruikt voor haar bevindingen en Israelische bronnen negeert (behalve wanneer zij van Israelische mensenrechtenorganisaties komen natuurlijk).
 
Het enige waarin ik Amnesty gelijk geef, is wat betreft de aantijging dat zij geen afstand nam van de antisemitische reacties op sommige fimpjes van haar op you tube. De fimpjes stonden op een site die niks met Amnesty te maken heeft en zij heeft duidelijk gesteld het met de inhoud van die commentaren niet eens te zijn. Dat laat onverlet dat Amnesty te weinig oog heeft voor het verband tussen antizionisme en antisemitisme.
 
RP
----------

Dubbele standaarden: Israël doelwit bij uitstek van A.I.-Vlaanderen

13/04/2010 brabosh

AI VlaanderenIn de saga van de kritiek op – en de repliek van Amnesty International reageert de lezer van Joods Actueel die met zijn verslag aan de basis lag van deze polemiek. In deze nieuwe reactie neemt de briefschrijver (die gevraagd heeft anoniem te blijven) Amnesty grondig op de korrel na hun eerdere reactie die hier te lezen is. De brief volgt:

"Door omstandigheden kan ik nu pas antwoorden op de repliek van Amnesty International naar aanleiding van mijn verslag over hun desinformatie-avond in Sint-Niklaas op 10 maart 2010.

Hierbij wens ik vooreerst mijn waardering uit te spreken voor Joods Actueel dat niet aarzelt om Amnesty de kans te geven tot reactie. Zo kan een zinvol debat gevoerd worden met woord en wederwoord. Ik stel vast dat ondertussen ook Savasorda zijn steentje bijdraagt.

Op het einde van de bewuste informatieavond op 10 maart te Sint-Niklaas werd de mogelijkheid geboden om vragen te stellen. Ik maakte van de gelegenheid gebruik om de zeer eenzijdige en Israël-vijandige benadering aan te kaarten. Eén van de lokale organisatoren van de avond gaf mij volmondig gelijk. Ik citeer deze persoon letterlijk : "Ik vind dat meneer gelijk heeft…" Pieter Stockmans reageerde zeer ontstemd en er ontspon zich een discussie.

Amnesty Vlaanderen over Soedan

Tijdens deze discussie vroeg ik hem of hij ooit het door raketaanvallen geteisterde Sderot bezocht. Ik moest de vraag tot tweemaal toe herhalen omdat hij de plaatsnaam niet herkende. Pas na drie keer had hij door over welke stad ik het had en verklaarde hij furieus dat hij daar al was geweest.

Noch op de website van Amnesty noch op blogs beheerd door Pieter Stockmans vond ik enig verslagje terug van dit ongetwijfeld leerrijke bezoek. Nochtans zou zo'n verslagje kunnen bijdragen aan een meer genuanceerde benadering van het Midden-Oosten conflict. Aangevuld met de bevinding van Savasorda "dat de woordvoerder van deze Israëlische stad NIET op de hoogte is van zijn eventueel bezoek noch van enige aanwezigheid van AIVL ter plaatse" vraag ik mij stilletjesaan af bij wie het epitheton "leugenachtig" het best past.

Ik heb tijdens het debat tevens op het volgende gewezen:
wie op de website van Amnesty International Vlaanderen naar artikels over Saudi-Arabië zoekt krijgt vijf treffers. Even tussen haakjes: Saudi-Arabië (zie afbeelding: ZERO vrouwenrechten in S-A) is het land waar je als vrouw slechts buitenhuis kan komen als je volledige gesluierd bent en vergezeld van een man, waar het vrouwen absoluut verboden is met de auto te rijden, waar homo's worden opgehangen, waar publieke lijfstraffen bij wijze van volksvermaak worden voltrokken, waar bij overspel gestenigd wordt, kortom voor Amnesty een parel aan de kroon van democratische, mensenrechten-respecterende landen,…sluit de haakjes. Vijf treffers op de website.

En Soedan, waar volgens de VN zelfs een genocide aan de gang is, daarover zijn er slechts elf artikels te vinden! Van alle 188 vermelde V.N.-landen scoren China (36 treffers), Iran (37 treffers) en de V.S.! (37 treffers) het hoogst. Of toch niet, er is nog één landje dat geen 37 of 40 of 50 of 60 of 70 of 80 of 90 doch maar liefst 94 treffers oplevert: een klein landje in het Midden-Oosten, grenzend aan de Middellandse Zee en internationaal sinds 1948 erkend nadat het op 14 mei van datzelfde jaar zijn onafhankelijkheid uitriep. Uiteraard zouden deze 94 treffers op de website van Amnesty allemaal kunnen verwijzen naar artikels met loftuitingen op dit landje maar na het aanklikken van slechts enkele artikels blijkt absoluut het tegendeel. Amnesty hanteert een dubbele standaard en demoniseert door zijn eenzijdige Israël-vijandige benadering.

Kritiek op Israël, zo stelt Amnesty in zijn reactie, wordt steeds meer automatisch als antisemitisme bestempeld. Allerminst. In mijn oorspronkelijke reactie komt het woord antisemitisme niet eens voor, precies omdat deze beschuldiging niet lichtzinnig mag geuit worden.

Amnesty stelt verder in zijn reactie: "Haatdragende antisemitische boodschappen zijn in strijd met de waarden waar Amnesty voor staat." 't Ware er verduiveld nog maar aan tekort! Het is hierbij bijzonder betreurenswaardig dat Amnesty wel zegt – en terecht – geen controle te hebben op, noch verantwoordelijk te zijn voor reacties die verschijnen op de kwestieuze internetpagina's maar nalaat van de gelegenheid gebruik te maken om deze vulgaire antisemitische commentaren met de allergrootste klem te veroordelen. Zich niet krachtdadig en nadrukkelijk distantiëren van deze verwerpelijke uitlatingen is voor Amnesty International Vlaanderen een zoveelste gemiste kans om enige geloofwaardigheid te herwinnen.

Ten slotte citeer ik uit een artikel in de Israëlische (progressieve) krant Haaretz de jurist Alan Dershowitz waarin hij bij een zoveelste tendentieus rapport uit 2007, Amnesty International omschrijft als "a once respected organisation".

 

Palestijnse schermcompetitie voor de jeugd genoemd naar terroristische leider Abu Jihad

Het is natuurlijk eigenlijk geen nieuws meer. De mainstream media negeren het en de anti-Israel scene beschouwt deze mensen zelf als helden. Abu Jihad, waarnaar een sportevenement is vernoemd, plande onder andere de buskaping waarin Dalal Mughrabi een leidende rol speelde. Hij was een van de oprichters van Fatah en leidde de militaire vleugel van de PLO. In die hoedanigheid was hij het brein achter talloze terroristsche aanslagen.
 
Natuurlijk mogen Palestijnen straten, pleinen en wat dan ook naar mensen vernoemen die in hun geschiedenis een belangrijke rol hebben gespeeld. In Israel zijn inderdaad talloze straten en andere zaken vernoemd naar de zionisten van het eerste uur, naar mensen die het Hebreeuws hebben geholpen bruikbaar te maken als moderne taal, of bepaalde nederzettingen stichtten of in Europa zionistische organisaties oprichtten en mensen naar Palestina brachten. Ook mensen die de illegale immigratie leidden en natuurlijk staatshoofden, premiers en burgemeesters zijn vereerd met een straatnaam en inderdaad ook mensen die in Israels oorlogen een beslissende rol speelden. Het ging daarbij echter niet om wie de meeste onschuldige Arabieren doodde, maar wie ervoor zorgde dat Israel niet onder de voet werd gelopen of dat het land ueberhaupt gesticht kon worden. Bij de Palestijnen lijken de wreedste terroristen het populairst, en niet mensen als Hanan Ashrawi en Sari Nusseibeh, de mensen die een compromis voorstaan.
 
RP
-----------
 
PMW Bulletin / April 14, 2010
Fayyad sponsors fencing tournament
named after terrorist leader

http://palwatch.org/main.aspx?fi=157&doc_id=2005

by Itamar Marcus and Barbara Crook

Palestinian Authority Prime Minister Salam Fayyad is sponsoring a fencing tournament for youth named after the terrorist leader Abu Jihad.

"The Baladna Club will hold the Shahid (Martyr) Abu Jihad Fencing Championship on [Palestinian] Prisoners' Day and under the auspices of the Prime Minister [Fayyad]... in the club's building located in the Shahid (Martyr) Yasser Arafat Center... The girls' groups are [divided according to] age 13 - 20 and boys' groups are from age 16."
[Al-Hayat Al-Jadida, April 13, 2010]

Honoring terrorists by naming sports facilities, tournaments and summer camps for Palestinian youth after them, is a policy of the Palestinian Authority, and part of its program to turn terrorists who have killed Israelis into heroes and role models for children. Palestinian Media Watch has documented this PA glorification of terrorists.
For more examples of Fayyad and Abbas honoring terrorists, see below.

Abu Jihad, honored through Fayyad's sponsorship, was one of the founders of Fatah, and ran its terror activities starting in the mid-1960s. Second in command to Yasser Arafat, he headed the military wing of the PLO and served as deputy military commander of Fatah. Abu Jihad planned many major Fatah terror attacks, including the worst in Israel's history, in which 37 civilians were murdered in a bus hijacking led by Dalal Mughrabi in 1978.

The following are recent examples of PM Fayyad and Chairman Abbas honoring terrorists from PMW's website:

PM Fayyad honoring terrorists:
On December 26, 2009, Fayyad paid condolence calls to the homes of each of the three terrorists who murdered Israeli Rabbi Meir Avshalom Hai in a drive-by shooting.
On February 14, 2010, Fayyad paid a condolence call  to the family of a terrorist who attempted to stab an Israeli soldier.
On March 30, 2010, Fayyad paid a condolence call to the family of Abdallah Daoud, one of the terrorist leaders of the first years of the Palestinian terror war (the "Intifada").

Chairman Abbas honoring terrorists:
On December 27, 2009, Abbas honored the three terrorists who murdered Israeli Rabbi Meir Avshalom Hai in a drive-by shooting, calling them "Shahids [Martyrs] of the Palestinian revolution..."
On December 29, 2009, Abbas honored the terrorist Dalal Mughrabi with a birthday party.
On January 17, 2010, Abbas defended naming a square after the terrorist Dalal Mughrabi.
On March 6, 2010, Abbas promoted imprisoned terrorist Mahmoud Damra to major-general.
On March 9, 2010, Abbas's representative honored the terrorist  Dalal Mughrabi by calling her the "bridge over which we pass on the way to our freedom."
On March 27, 2010, Abbas honored Abdallah Daoud, one of the terrorist leaders of the first years of the Palestinian terror war (the "Intifada").
 
____________
PMW | King George 59 | Jerusalem | Israel | www.palwatch.org
 
 

Trouw: Sietse Bosgra ziet geen obstakels van Palestijnse zijde?

 
Er komt geen einde aan de reeks opinieartikelen waarin wordt gepleit voor praten met Hamas, wordt betoogd dat Hamas toch heel democratisch de Palestijnse verkiezingen heeft gewonnen (de bloedige coup anderhalf jaar later wordt doorgaans verzwegen) en men beweert dat Hamas pragmatisch en redelijk is geworden en bereid zou zijn onder alleszins redelijke voorwaarden om Israel te erkennen. Iets almaar blijven herhalen maakt het natuurlijk niet waar, en al deze artikelen en uitspraken van politici en deskundologen van vergelijkbare strekking maken Hamas er geen milimeter minder gewelddadig en antisemitisch op.
 
RP
------------
 
Sietse Bosgra (Trouw) ziet geen obstakels van Palestijnse zijde?

Hamas logo

Volgens Sietse Bosgra in Trouw Podium van 8 april is Hamas een redelijke en legitieme beweging en staat "van Palestijnse zijde niets vredesonderhandelingen in de weg." Was dat maar waar. Tegenover de dubbelzinnige en vage hints van Hamas dat het eventueel ooit onder bepaalde voorwaarden zou kunnen instemmen met een vredesverdrag met Israël, staan vele duidelijke uitspraken dat vrede met Israël onmogelijk is en men Israël nooit zal erkennen. Die uitspraken wordt kracht bijgezet door het afschieten van raketten, het plannen van aanslagen en de bewapening van de Gazastrook met Iraanse steun (vandaar die blokkade). Op het Hamas TV station worden zelfs de kleintjes geregeld opgeroepen tot een heilige oorlog om de Al Aqsa Moskee te bevrijden en de eer van Palestina te herstellen. Op zomerkampen wordt hen al jong geleerd hoe een en ander in de praktijk te brengen.

Bosgra spreekt vreemd genoeg van een 'Israëlische blokkade' van de vredesbesprekingen terwijl nota bene de Palestijnen al een jaar lang weigeren op Israëls uitnodiging tot directe onderhandelingen in te gaan. Terwijl de Palestijnen tijdens het Oslo vredesproces en ook tijdens de regering-Olmert met Israël hebben onderhandeld ondanks voortgaande bouw in Oost-Jeruzalem (waar diverse wijken onder vallen die al voor 1948 Joods waren), is dat nu opeens een breekpunt. Daarnaast hebben zij nog aanvullende eisen gesteld zoals een verklaring vooraf dat de groene lijn uitgangspunt is voor de te bepalen grens en dat binnen twee jaar een onafhankelijke Palestijnse staat een feit moet zijn. Intussen weigeren de Palestijnen Israël te erkennen als Joodse staat of te verklaren dat ook Joden rechten hebben in Jeruzalem.

De neiging bij sommige mensen om alles wat de Palestijnen doen door een roze bril te bekijken neemt in Nederland onderhand groteske vormen aan. Kritiek op Israël is terecht en noodzakelijk, maar dat pleit de Palestijnen niet vrij van hun verantwoordelijkheid voor het voortduren van het conflict. Terwijl de wereld woedend was over de aankondiging van Israël om over een paar jaar 1600 huizen in een ultra-orthodoxe wijk net over de groene lijn te bouwen, was er nauwelijks enige aandacht voor de vernoeming van een plein in Ramallah naar een Palestijnse terroriste.
Anders dan Bosgra suggereert, is Fatah volgens opiniepeilingen al jaren stukken populairder dan Hamas. De verkiezingszege van Hamas had vooral te maken had met de interne verdeeldheid van Fatah waardoor meerdere kandidaten tegenover één Hamas kandidaat stonden. Anderhalf jaar later greep Hamas de macht in Gaza met bruut wapengeweld en werden de Fatah functionarissen vermoord of verdreven. Fatah leden vluchtten zelfs naar Israël en verklaarden dat dit erger was dan wat Israël hen had aangedaan. Onder Hamasbestuur is de vrijheid flink beknot, vooral voor vrouwen, worden journalisten opgepakt en staat de christelijke minderheid in Gaza zwaar onder druk.

De boycot van Hamas door het Westen, overigens veelvuldig geschonden, is gebaseerd op het principe dat we geen zaken doen met een organisatie die met geweld een islamitische staat wil stichten op het gehele grondgebied van Israël, de Westoever en Gazastrook en bovendien in haar handvest oproept tot het doden van alle Joden. Onlangs vertelde de vice minister van religieuze zaken van Hamas op TV hoe hij over de Joden denkt:

"The Jews, the brothers of apes and pigs, have gathered from all corners of the world, in order to defile the Al-Aqsa Mosque. They have come to rob it of its purity, and they replaced it with their impurity, their filth, and their abomination. The Al-Aqsa Mosque… Along come the criminal Zionists, and open the so-called Hurva ("destruction") synagogue. May Allah bring their homes down on them. (...)The Jews have violated all the treaties and accords. They slayed the prophets in the past, and showed no respect for any prophet or messenger. The Koran says: "They slayed the prophets unjustly." Only a madman, who does not understand a thing, can possibly think that the Jews are human and should be treated as such, while their treatment of us is characterized by death, blood, and siege. (...) The Jews, just like a cancer, operate via dormant cells, until the body collapses. We must stop this swelling, criminal, Zionist cancer."

Middels een stevige en daadwerkelijk nageleefde boycot en het actief tegengaan van de wapensmokkel dient Hamas verder verzwakt en geïsoleerd te worden. Hamas moet voor een duidelijke keuze te worden gesteld: als guerrilla onder Iraanse invloed doorgaan met de gewapende strijd tegen Israël of met Westerse steun als politieke partij of beweging deelnemen aan het vredesproces.

 

Brief aan president Obama van voorzitter WJC


De notoire sinistere oppermachtige Joodse lobby in de VS heeft zich zeer terughoudend opgesteld in het conflict tussen de VS en Israel, waarbij de VS een bekendmaking dat Israel misschien over vier jaar 1600 appartementen gaat bouwen in een Joodse wijk vlak over de groene lijn, heeft gebruikt om wekenlang haar gal te spuwen en allerlei extra concessies te eisen, om de Palestijnen weer zover te krijgen dat zij bereid zijn tot indirecte onderhandelingen.
 
De voorzitter van het World Jewish Congress uit hieronder eindelijk zijn onvrede hierover in een open brief aan president Obama. Overigens heeft Obama zich naar aanleiding van de kernwapentop ook alweer kritisch uitgelaten richting Israel. Met kritiek is op zichzelf niks mis, maar de proportionaliteit lijkt wat uit het oog verloren, zeker gezien de houding van de VS richting andere spelers in het Midden-Oosten.
 
RP
----------

Full Text of Letter from Ronald S. Lauder to President Obama
http://worldjewishcongress.org/en/main/showNews/id/9264

15 April 2010
Dear President Obama:

I write today as a proud American and a proud Jew.

Jews around the world are concerned today.  We are concerned about the nuclear ambitions of an Iranian regime that brags about its genocidal intentions against Israel.  We are concerned that the Jewish state is being isolated and delegitimized.

Mr. President, we are concerned about the dramatic deterioration of diplomatic relations between the United States and Israel.

The Israeli housing bureaucracy made a poorly timed announcement and your Administration branded it an "insult."  This diplomatic faux pas was over the fourth stage of a seven stage planning permission process - a plan to build homes years from now in a Jewish area of Jerusalem that under any peace agreement would remain an integral part of Israel.

Our concern grows to alarm as we consider some disturbing questions.  Why does the thrust of this Administration's Middle East rhetoric seem to blame Israel for the lack of movement on peace talks? After all, it is the Palestinians, not Israel, who refuse to negotiate.

Israel has made unprecedented concessions.  It has enacted the most far reaching West Bank settlement moratorium in Israeli history.

Israel has publicly declared support for a two-state solution.  Conversely, many Palestinians continue their refusal to even acknowledge Israel's right to exist.

The conflict's root cause has always been the Palestinian refusal to accept Israel as the nation state of the Jewish people.  Every American President who has tried to broker a peace agreement has collided with that Palestinian intransigence, sooner or later.  Recall President Clinton's anguish when his peace proposals were bluntly rejected by the Palestinians in 2000. Settlements were not the key issue then.

They are not the key issue now.

Another important question is this:  what is the Administration's position on Israel's borders in any final status agreement?  Ambiguity on this matter has provoked a wave of rumors and anxiety.  Can it be true that America is no longer committed to a final status agreement that provides defensible borders for Israel?  Is a new course being charted that would leave Israel with the indefensible borders that invited invasion prior to 1967?

There are significant moves from the Palestinian side to use those indefensible borders as the basis for a future unilateral declaration of independence.  How would the United States respond to such a reckless course of action?

And what are America's strategic ambitions in the broader Middle East?  The Administration's desire to improve relations with the Muslim world is well known.  But is friction with Israel part of this new strategy?  Is it assumed worsening relations with Israel can improve relations with Muslims? History is clear on the matter:  appeasement does not work.  It can achieve the opposite of what is intended.

And what about the most dangerous player in the region?  Shouldn't the United States remain focused on the single biggest threat that confronts the world today?  That threat is a nuclear armed Iran.  Israel is not only America's closest ally in the Middle East, it is the one most committed to this Administration's declared aim of ensuring Iran does not get nuclear weapons.

Mr. President, we embrace your sincerity in your quest to seek a lasting peace.  But we urge you to take into consideration the concerns expressed above.  Our great country and the tiny State of Israel have long shared the core values of freedom and democracy.  It is a bond much treasured by the Jewish people.  In that spirit I submit, most respectfully, that it is time to end our public feud with Israel and to confront the real challenges that we face together.

Yours sincerely,
Ronald S. Lauder
President
World Jewish Congress

donderdag 15 april 2010

De onbreekbare band tussen de VS en Israel kan breken

 
Na het recente conflict tussen de VS en Israel verzekerde de VS dat de relatie nog steeds goed en hecht is, 'unshakeable' en 'unbreakable', en ook diverse Israelische pundits zeiden dat het allemaal best meevalt en er tussen de beste vrienden weleens onenigheid is. Is het niet juist een teken van hechte vriendschap dat je elkaar af en toe flink de waarheid zegt?
 
Dat mag zo zijn, vriendschappen tussen staten werken anders, betoogt Ami Isseroff, en worden geregeerd door belangen en machtspolitiek. Vandaar ook dat de VS Israel af en toe stevig de waarheid kan zeggen, maar Israel dat omgekeerd niet kan doen. Netanjahoe had waarschijnlijk maar wat graag Hillary Clinton toegebeten in dat fameuze drie kwartier durende telefoongesprek: 'Pleur op met je kritiek op onze bouwactiviteiten in Jeruzalem (Clinton schijnt goed te zijn in vloeken), Jeruzalem is van ons en we bouwen waar we willen. We hebben het gebouwd toen de VS nog een grote wildernis was en men in Europa nog in berevellen rondliep. Ik vertel jullie ook niet waar je in New York wel en niet mag bouwen en hoe groot precies de reservaten voor de indianen moeten zijn en waarom zij geen royalere compensatie hebben gekregen en waarom jullie niet harder optreden tegen de duizenden moorden per jaar in verschillende grote steden, en waarom de gevangenissen nog steeds vooral door zwarten worden bevolkt, om maar eens een paar zaken te noemen. En nou ga ik weer aan het werk want het land moet bestuurd worden.' tuut-tuut-tuut.....
 
Isseroff legt uit dat het recente conflict serieus moet worden genomen, maar ook dat het zeker niet uniek is in de relatie tussen beide landen, en die relatie een stuk minder innig is dan veelal wordt beweerd. Joodse lobby of niet, als het erop aankomt zijn er voor de VS meer en andere belangen, zo is in het verleden al vaak gebleken. De miljarden steun die de VS Israel geeft is ook niet van eigenbelang gespeend. Hiermee heeft de VS beslissende invloed op Israel gekocht, die zij tot aan 1967 miste. Er zijn ook talloze voorwaarden aan verbonden. Israel doet er goed aan om weer wat onafhankelijker van de VS te worden en bijvoorbeeld meer wapens zelf te produceren.
 
RP
----------------

 
There is no doubt that the United States is currently Israel's strongest and best ally. The list of recent affirmations of the alliance, the "special relationship," and the "unshakable" and "unbreakable" bond is awesome: Secretary of State Clinton; President Obama; Vice President Biden.

Jews in general, and Zionists in particular, seem to have an unshakable faith that this bond is unshakable and unbreakable. Daniel Pipes declares:

More broadly, the U.S.-Israel bond has strengths that go far beyond politicians and issues of the moment. Nothing on earth resembles this bilateral, "the most special" of special relationships and "the family relationship of international politics."

Neville Teller reviews the reasons often cited for this "unshakable bond: Common culture and values, the "Jewish vote" and the mythical power of AIPAC.

The story of the "historical connection" and common values" is more myth than fact. There was no such relationship before 1967, as Mitchell Bard and Daniel Pipes pointed out in a 1997 article:

For many years, U.S.-Israel military ties were non-existent. From Israel's creation in 1948 until the mid-1960s, State Department and Pentagon officials argued against even providing American arms to Israel

On the eve of the Six Day War the influential State Department official Harold Saunders made it unequivocally clear that there was not, and had never been until then, any special relationship:

For twenty years Israel has sought a special relationship-even a private security guarantee-with us. We have steadfastly refused in order to preserve our other interests in the Middle East.

Nobody, so far as is known, contested Saunders' statement. He was stating the obvious, but his words were buried in a classified document and are ignored. Unpleasant truths are unpopular. The special relation existed only in the election campaign speeches of U.S. politicians to Jewish voters. The same politicians tell the same story about special relations to every other national minority. Obama even invented such a story for Muslims.

As I have noted previously, however, though most of the same factors were in place since the creation of the State of Israel, Israel was not favored by the United States during the Eisenhower administration, to say the least, and didn't really enjoy a close partnership with the United States until after 1967.

Israel became "valuable" to the United States after the Six Day War because it had proven its ability to act independently. That made Israel useful to have as an ally. It also evoked the fear that without US "guidance" (control), Israel might act in opposition to US interests and "destabilize" the Middle East (meaning that Israel might threaten regimes that are friendly to the United States or anger the Arab states).

This exchange, in a joint meeting of the Senate Foreign Relations Committee and the Senate Armed Services Committee, between Senator Symington and Secretary of State Dean Rusk , is enlightening:

Senator Symington: ...in effect they have struck by themselves and have been markedly successful. Does it not mean we have relatively little leverage on what they want to do now that they have physically occupied these countries by utilizing their military equipment intelligently?

Secretary Rusk. We have some limited leverage on them...


But Israel would soon need advanced aircraft and equipment to fight the Soviet aircraft, pilots and air-defense systems during the war of attrition with Egypt. The United States saw an opportunity to gain leverage on Israel by selling them Phantom jets, previously refused, and to use that leverage to get Israeli territorial concessions as a way to gain influence for the United States with the Arab states. The Yom Kippur war and the peace diplomacy that followed accelerated and magnified this process. From the American point of view, that is what the "peace process" has always been about.

Former U.S. Secretary of State Henry Kissinger is widely touted by terror groupies as a Zionist agent. But in 1975, Kissinger told Iraqi representatives in a secret meeting in Paris:

We can't negotiate about the existence of Israel, but we can reduce its size to historical proportions. I don't agree that Israel is a permanent threat. How can a nation of three million be a permanent threat? They have a technical advantage now. But it is inconceivable that peoples with wealth and skill and the tradition of the Arabs won't develop the capacity that is needed. So I think in ten to fifteen years, Israel will be like Lebanon-- struggling for existence, with no influence in the Arab world.

Kissinger's frank remarks represent the consensus of a large group of US policy makers, and not necessarily those who are outspoken foes of Israel. It is not altogether clear what is to become of the "special relationship" according to this view, once Israel has been cajoled or forced to surrender all of the territories conquered in the Six Day War.

The recent declarations and affirmations regarding the "unshakable bond" are, in reality, quite the opposite. They are sugar added to hide the taste of bitter medicine -- the sort of thing you say to an employee you are about to fire. Each such declaration has been part of an announcement of policies that are bad news for Israel. They are not signs of a strong relationship, but rather signs of a relationship that has seen better days, but requires lip service. "The lady doth protest too much."

Disillusionment should certainly have come when Israeli Prime Minister Netanyahu was deliberately humiliated by President Obama. Netanyahu, who counted on the mythical "special relationship," walked in to an ambush at the White House, and Obama made certain that it was reported in the media. Barack Obama does not act on impulse. The insult was planned with malice aforethought. It was cold and calculated.

However, there doesn't seem to have been any disillusionment or any lessons learned. Dore Gold wrote a carefree piece about "fluctuations" in the US-Israel relationship. Indeed there have been fluctuations, and we have "been here before." But just because you dodged the last bullet doesn't mean you can be careless about this next one, or that you can make believe that nobody is shooting. Daniel Pipes engaged in platitudes about the "special relationship." These are either symptoms of fatal complacency or whistling in the dark. Denying that a problem exists is not a way to solve it.

The nature of the policy dispute was of far less significance than the fact of the ambush. It was relatively unambiguous signal to the Arab and Muslim world that the United States government has no compunctions about selling Israel down the river, and the Holocaust - denying Iranian Press TV was glad to gloat.

It is folly to count on American Jews or an "Israel Lobby" to maintain American support for Israel, or to be complacent about U.S. support for Israel. Jews constitute a tiny minority in the population of the United States - about 2%, even according to a most generous estimate. A small but very active faction of American Jews is virulently anti-Israel and is much better at making its views known than are supporters of Israel. The Jewish minority is supported by pro-Israel Evangelical Christians. Evangelical Christians may constitute about a third of American voters, but not all Evangelical Christians are pro-Israel. "Evangelical" can include Mennonites for example, not known for their sympathy for Israel or Jews. The stereotyped "Christian Zionist" pro-Israel right wing evangelicals have not had the political clout to enact other parts of their political program, such as school prayer and bans on abortions and gay marriages. They cannot be the sole source of the fairly solid pro-Israel sentiment in the United States. This consensus of pro-Israel opinion is not to be taken for granted It is under constant attack from an alphabet soup of anti-Israel groups and organizations: ISM, PSM, PAJL, BDS, JVP... from increasingly hostile and biased media, and from a more and more hostile academic environment, which is spawning the opinion-shapers and leaders of the very near future. There is also no guarantee that US government policy will always follow public opinion on an issue that is peripheral for most people.

The United States also has a sizable, well organized and vociferously anti-Israel Muslim population, which is claimed by some to be larger than the Jewish population, though it is probably no more than 1% of U.S. population.

The much-vaunted AIPAC is not going to save Israel from inimical American policies. AIPAC can get Congress to vote for an impressive resolution about U.S. recognition of Jerusalem as the capital of Israel, but the resolution is not worth the paper on which it was printed. The US government doesn't recognize Jerusalem as part of Israel, and certainly not as the capital of Israel. AIPAC cannot lift the U.S. embargo on advanced military equipment to Israel either. Lobbies work through Congress. Congress does not control foreign policy except in the most indirect ways. Congressional races are always decided by domestic issues.

The myth of the Jewish lobby and the special relationship is good for American leaders, who can use it to elicit misplaced trust that any policy pursued by the American government "has the best interests of Israel at heart," since after all, "we are family." It is also useful for Israeli and American Jewish leaders, as a means to intimidate the enemy and to garner support for AIPAC. AIPAC's ability to get donations, as well as its ability to influence policy, depend on the perception that it is powerful. Not surprisingly, when there is a difference of opinion, nobody is willing to admit that there is a problem.

(.......)
 
Read the rest at:
where your intelligent and constructive comments are welcome.

(Ami Isseroff)

Hamas executeert vermoede informanten Israel

 
Onderstaand bericht is door maar weinig media opgepakt, druk als zij zijn met het nieuwste corruptieschandaal in Israel en het doorlichten van Markuszower en andere PVV kandidaten.
 
Palestinian law allows the death penalty for those convicted of collaborating with Israel and other offenses. Courts in Gaza and in the West Bank - ruled by Palestinian Authority President Mahmoud Abbas - have handed down death sentences over the years.
 
Voor de uitvoering van de doodstraf is de goedkeuring van president Abbas nodig, en die heeft hij al jaren niet gegeven. Maar Hamas trekt zich daar natuurlijk niks van aan, en heeft de Palestijnse wet in Gaza aangepast, zodat er nu twee Palestijnse wetten zijn. Overigens is het begrip 'collaborateur' rekbaar, en omdat er geen onafhankelijke rechtspraak is en de verdachten door een militair tribunaal werden veroordeeld en naar ik aanneem ook geen onafhankelijke advocaat hadden, is het dus maar zeer de vraag of zij daadwerkelijk informant voor Israel waren. Ook op het verkopen van land aan Joden staat de doodstraf, dit geldt overigens ook voor Jordanië waarmee Israel een vredesverdrag heeft getekend.
 
RP
---------------

Hamas executes suspected informants


Islamic group flouts rights groups, kills two men despite appeals.
 
 
The Hamas government on Thursday executed two men accused of collaborating with Israel, signaling a sharp escalation in the Palestinian terror group's method of controlling the Gaza Strip.

It was the first time the death penalty has been carried out in Gaza since Hamas violently seized power in the coastal area in 2007.

The bullet-riddled bodies of the men, convicted by military tribunals in 2008 and 2009, were dumped by armed men at Gaza City's main hospital before dawn on Thursday, a hospital employee said.

The executions drew condemnations from human rights groups and were likely to deepen the isolation of Hamas, already shunned by much of the world. Human rights groups have criticized the Hamas military tribunals, saying they often rely on confessions obtained through torture.

Bill Van Esveld, of New York-based Human Rights Watch, called Thursday's executions a "very severe step backwards" for Hamas.

With Thursday's executions, three more convicted informers remain on death row in Gaza, along with six murderers. In addition, six men have been sentenced to death in absentia, according to the Palestinian Independent Commission for Human Rights.

However, Amnesty International and other human rights organizations accused Hamas gunmen of killing suspected collaborators during the chaos surrounding Israel's Gaza offensive in the winter of 2008-2009.

During the war, 17 people were found dead after fleeing a Gaza prison damaged in an IAF airstrike. Most had been held as suspected collaborators.

Palestinian law allows the death penalty for those convicted of collaborating with Israel and other offenses. Courts in Gaza and in the West Bank - ruled by Palestinian Authority President Mahmoud Abbas - have handed down death sentences over the years.

But since taking office in 2005, Abbas has not signed execution orders, a step required by Palestinian law. No officially sanctioned executions have taken place in Gaza in nearly a decade.

Ghassan Khatib, a spokesman for Abbas' government in the West Bank, said Hamas made many changes to Gaza's legal system after its violent takeover.

"For us, all its resolutions and activities are illegal and unacceptable, and this is probably the last example of this," Khatib said, adding that carrying out an execution without Abbas' approval deepens the Palestinian rift.

The executions were announced by Ahmed Atallah, the head of Gaza's military court. In a statement on the Interior Ministry Web site, Atallah said the two defendants had provided information to Israel and helped with attacks on Gaza militants for several years.

Atallah said Mohammed Ismail, 36, was convicted of planting devices in the cars of militants, presumably to help track them. Nasser Abu Freh, 33, a former Palestinian police captain before the Hamas takeover, allegedly started receiving money to work with Israel in 1998.
Collaboration with Israel is considered the highest crime in Palestinian society. In a sign of shame, the two men's families did not hold typical mourning ceremonies for them, instead burying them quietly in a brief funeral.

The executions were the first since 2001, when two collaborators were put to death by firing squad in Gaza during the reign of Abbas' predecessor, Yasser Arafat. The then-justice minister said at the time that the executions were meant as a warning to those thinking of betraying the homeland.

Hamas officials have made a similar argument in recent weeks, saying executions would deter spies. Thursday's executions were also seen as a move by Hamas to assert internal control and independence from Abbas.

Klaagmuur mag niet op Britse reclame voor Israel reizen

De Klaagmuur op een advertentie voor Israel! Wat een brutaliteit!
 
 
Het valt te hopen dat Nederland in anti-Israel hysterie niet de kant op gaat van Groot-Brittannië, waar een advertentie voor reizen naar Israel is verboden omdat wordt geimpliceerd dat de Klaagmuur deel is van Israel.
 
A complaint was received by the Advertising Standards Authority that the image showed the Western Wall of the Temple Mount and the Dome of the Rock, both of which are in East Jerusalem and part of the occupied territories of the West Bank.
"The status of the occupied territory of the West Bank [is] the subject of much international dispute, and because we considered that the ad implied that the part of East Jerusalem featured in the image was part of the state of Israel, we concluded that the ad was likely to mislead," added the ASA.
 
Het bestaan van heel Israel is 'the subject of much international dispute', dus misschien dat alles wat maar op de een of andere manier impliceert dat Israel bestaat en soeverein is, ook maar gelijk verboden moet worden?
 
In feite bewijst dit voorval precies waarom het absurd is de groene lijn als grens te beschouwen. Dit is niet meer dan een wapenstilstandslijn, die nooit als grens is erkend. Belangrijke Joodse plaatsen en wijken vallen er in Jeruzalem buiten, omdat de Joden in 1948 niet tegen het door de Britten getrainde en bewapende Jordaanse leger opkonden. Met moeite en op het nippertje wist men West Jeruzalem te behouden.
 
De Klaagmuur, de belangrijkste Joodse religieuze plaats in het hart van Jeruzalem, Israels hoofdstad, als 'bezet Palestijns gebied' bestempelen is een gotspe.
De Britten hebben zich tijdens de mandaatperiode al verzet tegen de stichting van een Joodse staat en kozen op het laatst steeds openlijker partij voor de Arabieren. Het was een van de weinige Europese landen dat niet voor de delingsresolutie stemde.
 
RP
-----------

Tom Gross: U.K. watchdog bans Israeli Western Wall tourism ad
Posted: April 14, 2010, 3:30 PM by NP Editor
Tom Gross
http://network.nationalpost.com/NP/blogs/fullcomment/archive/2010/04/14/tom-gross-uk-watchdog-bans-israeli-western-wall-tourism-ad.aspx
 
In recent years, Israel-bashing has become something of a national sport among Britain's chattering classes, but a fresh development today might just mark a new low.
 
The U.K.'s official Advertising Standards Authority has banned an Israeli tourism advert showing the Western Wall, saying it is "misleading" since (in the British government's eyes) the wall should not be part of Israel.
 
In fact the Western Wall, which (together with the Temple Mount) is Judaism's holiest site, is the number one tourist destination for visitors to Israel.
 
The advert (above) coupled a picture of the wall with a picture of surfers in Tel Aviv. It reads: "You can travel the length of Israel in six hours, imagine what you can do in four days."
 
Israel's Ministry of Tourism (which yesterday announced a record numbers of tourists visiting Israel in March) said it was flabbergasted by the decision. "It is entirely accurate to assert that a visitor to Israel could visit Jerusalem as part of a short visit," it said in a statement. "The advert provides basic, accurate information to a prospective U.K. visitor."
 
One gets the feeling that there are some people in Britain who not only want to keep visitors from going to Israel, but wish there was no Israel to visit.
 
National Post
 

Verfijnde herdefinitie: David Duke over Hajo Meyer

 
Op het weblog Loorschrijft wordt verwezen naar een video van David Duke, 'grand wizard' van de KuKluxKlan, voorstander van rassensegregatie en Holocaust ontkenner. In deze video spreekt hij zijn bewondering uit voor ..... jawel, Hajo Meyer van Een Ander Joods Geluid. In tegenstelling tot andere Joden heeft Meyer de Holocaust niet misbruikt om de Israelische misdaden tegen de Palestijnen goed te praten. Duke waardeert met name Meyers definitie van het begrip 'antisemiet'. Dat is volgens Meyer niet iemand die Joden haat, maar die door Joden wordt gehaat. Hij zegt dat dit begrip een 'badge of honor' is geworden sinds mensen als Meyer zo worden genoemd, mensen die tegen het 'Joodse extremisme' strijden. Onder Joods extremisme verstaat hij overigens niet mensen als Baruch Goldstein of de vroegere strijders van de Irgun, maar mainstream zionisten in de Israelische regering en allerhande Joodse adviseurs of functionarissen in de VS zoals Rahm Emanuel en David Axelrod. Extremistische Joden zouden de media, financiële wereld en de politiek in de VS en Europa beheersen en de wereld hebben geleid naar oorlog, lijden en mensenrechtenschendingen.
 
Opvallend is dat hij beweert dat de nazi's Meyer en ook Simon Wiesenthal bewust in leven lieten, zelfs het leven van die laatste hebben gered, terwijl ze volgens de Geneefse Conventie het recht hadden hen te executeren. Die humane nazi's toch. Ze waren ook absoluut niet op de uitroeing van de Joden uit.
Duke besluit met nogmaals de nieuwe definitie van een antisemiet (hij die door Joden wordt gehaat) om daaraan toe te voegen dat het een eer is om door mensen gehaat te worden die zoveel kwaad doen in de wereld.
 
Je mag iemand misschien niet afrekenen op ongevraagde steun uit onverwachte hoek, maar als Meyer enige nuance zou kennen en het ook maar in de verste verte ook eens voor Joden en hun (nationale) rechten had opgenomen, was hem deze omhelzing wellicht gespaard gebleven. Het zegt natuurlijk toch wel wat dat iemand met duidelijke nazi-sympathieen zijn bewondering uitspreekt voor Meyer en andere antizionistische Joden zoals Finkelstein, en voor Mearsheimer en Walt.
Antisemitisme en antizionisme hebben toch wel een en ander met elkaar te maken. Of is ook Duke alleen maar een antizionist die niks tegen de 'goede' Joden heeft?
 
RP
------------
 
Verfijnde herdefinitie

Barry Oostheim

http://loorschrijft.web-log.nl/verwondering_is_het_begin/2010/04/verfijnde-herde.html#more

Grand Wizard of the Ku Klux Klan David Duke heeft helemaal niets tegen Joden. Hij is zelfs een groot bewonderaar van onze eigen Hayo Meijer van Een Ander Joods Geluid.

Over wie het vandaag de dag verdient een nazi of een antisemiet genoemd te worden, bestaat veel verwarring. Zo vindt Ella Vogelaar de overeenkomsten tussen Wilders' PVV en de NSB schokkend. Islamofobie wordt vergeleken met het antisemitisme van de jaren dertig en sinds kort ervaart zelfs de katholieke kerk de opwinding over het kindermisbruik binnen eigen gelederen als een soort antisemitisme, hoewel zij daar evengoed de Joden de schuld van geeft.

Te midden van al deze begripsverwarring is het misschien leerzaam om te weten hoe echte nazi's over de toestand van de wereld denken in de context van de geschiedenis van het Derde Rijk. Met echte nazi's bedoel ik de white supremacists die Hitler nog altijd een toffe peer vinden en door de jaren heen een wat meer genuanceerde kijk op de Holocaust hebben ontwikkeld.

Sinds een paar weken frequenteert een videoboodschap op het net van David Duke en ik raad iedereen aan ernaar te kijken. Niet om geïnspireerd te raken maar om te ervaren waar nazi's vandaag de dag voor staan.

David Duke is iemand van wie je met recht kunt zeggen dat hij een Neonazi is. Hij was de Grand Wizard of the Knights of the Ku Klux Klan in Amerika, een warm voorstander van rassensegregatie en was zijdelings betrokken bij de oprichting van de Stormfront-websites. Duke heeft zich een aantal keer beschikbaar gesteld voor de Republikeinse partij, een keer als afgevaardigde van Louisiana en een keer zelfs als presidentskandidaat. Dus hoezo links?

En wat blijkt bij het zien van het filmpje: David Duke heeft helemaal niets tegen Joden. Hij is zelfs een groot bewonderaar van onze eigen Hayo Meijer van Een Ander Joods Geluid. Alleen extremistische Joden, daar heeft Duke wel een probleem mee. Maar tegen 'normale' Joden als Hayo Meijer, Norman Finkelstein en Israel Shamir – de Zweedse nepjood – heeft hij helemaal niets. Sterker nog hij heeft juist een grote bewondering voor hen.

Wat Duke zo aardig vindt aan Meijer is dat hij het begrip antisemitisme herdefinieert. Volgens Meijer, zoals jullie wellicht weten, was een antisemiet vroeger iemand die Joden haat, maar nu is het iemand die door Joden wordt gehaat. Duke weet de definitie nog verder te verfijnen door te stellen dat een antisemiet niet iemand is die door Joden wordt gehaat, maar door extremistische joden wordt gehaat.

Nog aardiger voor Duke is dat Hayo Meijer, zoals Duke het zelf uitdrukt, 'een termijn van tien maanden' in Auschwitz heeft uitgezeten. Reden te meer om Meijer in te zetten voor een staaltje schaamteloos revisionisme.

Net als Simon Wiesenthal, vervolgt Duke, heeft Meijer in Auschwitz een termijn uitgezeten omdat hij een 'Joodse saboteur' was. 'Eigenlijk hadden zij zelfs volgens de Geneefse conventie wettelijk geëxecuteerd mogen worden.' De nazi's waren echter zo humaan om Hayo en Simon te sparen. Volgens Duke hebben zij nog de moeite genomen Wiesenthal te verplegen 'na een mislukte poging tot zelfmoord'. Desondanks misbruikte Wiesenthal de Holocaust om de verdrijving en moord op de Palestijnen te rechtvaardigen.

Meijer stelt nu 'dankbaar' zijn leven in dienst van het aan de kaak stellen van het 'Joodse extremisme', de 'Joodse haat' en de 'Joodse marteling, moord en onderdrukking van het Palestijnse volk'. En dat terwijl hij volgens Duke van alle gunsten, financiële voordelen en lofuitingen van de door Joden gedomineerde media had kunnen genieten, als hij maar zijn Holocaustverleden had 'uitgebuit'. Maar omdat Meijer net als Duke zelf in verweer komt tegen de 'Joodse misdaden tegen de menselijkheid', wordt zelfs hij als Holocaustoverlevende niet gespaard voor de beschuldiging van antisemitisme.

Vervolgens komt er een opsomming van de misdaden van de 'Joods extremistische staat Israël' tegen de Palestijnen die ons allen inmiddels vertrouwd is, inclusief het beeldmateriaal. Goede aanleiding voor Duke om en passant te laten weten dat ook president Obama onder de plak zit van 'radicale zionisten' zoals David Axelrod en Rahm Emanuel.

Nu staat de Joodse wereldlobby op het punt om het westen na Irak en Afghanistan in de volgende uitzichtloze kostenvretende oorlog te storten, namelijk tegen het Iran van Ahmadinejad, die volgens Duke helemaal niet gezegd zou hebben dat Israel van de kaart weggevaagd moet worden, want Duke was er zelf bij. Dit alles begeleid door een fotomontage van vertrokken grimassen van anti-Palestines en anti-gentiles zoals Duke Allan Greenspan, Richard Pearle en vele anderen omschrijft.

Zo is het verhaal weer rond met de Joden, pardon, extremistische Joden als de grootste schenders van de Geneefse conventie, terwijl zij volgens diezelfde conventie destijds wettelijk geëxecuteerd hadden mogen worden. Omdat de nazi's zo schappelijk waren dat niet te doen zit de wereld nu met de gebakken peren.

In verdunde versie is dit verhaal al behoorlijk bon ton. Ondertussen beklaagt David Duke zich dat hij als boodschapper van de waarheid wordt afgeserveerd als haatzaaier. Daarom herhaalt hij nog maar een keer dat de beschuldiging van antisemitisme eigenlijk een badge of honor is. Weten wij meteen waar Gretta Duisenberg en Abdou Bouzerda het vandaan hebben.

David Duke is vol vertrouwen dat er verandering op komst is: 'More and more people join the company of Hayo Meijer and myself. The truth will find its way to the hearts and minds of our people.' 

Als wij niet uitkijken denken wij straks allemaal zo genuanceerd als Duke. Weet de AFA hier al van?