vrijdag 20 januari 2017

Parijse vredesconferentie mislukt (CIDI)

 

 

Parijse vredesconferentie mislukt

IN ISRAEL / BY WEBMASTER / ON 17/01/2017 AT 14:27 / TAGS: GAZA, OBAMA, PA, VN, VS

http://www.cidi.nl/parijse-vredesconferentie-mislukt/

 

De Parijse vredesconferentie van 15 januari heeft niet opgeleverd wat de Palestijnen ervan hoopten en de Israeli’s en hun bondgenoten vreesden. En een dag later blokkeerden Groot-Brittannië en een aantal Balkanstaten ook nog het door de EU-ministerraad overnemen van de slotverklaring van ‘Parijs’.

Niet minder dan 70 landen waren afgelopen zondag in de Franse hoofdstad bijeengekomen. Het voornaamste doel was “het gestopte vredesproces te hervatten”. Noch Israel noch de Palestijnen waren erbij aanwezig. De Israelische regering blijft hameren op directe, bilaterale onderhandelingen. 

Israelische vrees

De Israelische regering vreesde niet zonder reden dat de slotverklaring van ‘Parijs’ de opmaat zou worden voor een nieuwe EU-veroordeling van de Joodse staat, voor eenzijdige sancties tegen Israel en voor een nieuwe anti-Israelische resolutie van de VN-Veiligheidsraad. Die zou nog voor het vertrek van de Amerikaanse president Obama in stemming kunnen worden gebracht. Bij het uitdrukken van die vrees werd gedoeld op een mogelijk nog krachtiger VN-resolutie dan nummer 2334, welke eind december werd aangenomen. Die resolutie veroordeelde de Joodse aanwezigheid in de in 1967 door Israel veroverde landstreken. Israel vreesde bovendien dat besloten zal worden om een Palestijnse staat te erkennen. Zo’n erkenning ziet Israel als een onderdeel van toekomstige – bilaterale – onderhandelingen. Dit is overigens ook het standpunt van meerdere Europese regeringen, inclusief Nederland.  

Israel’s grootste bezwaar tegen ‘Parijs’ was dat er vooraf is aangegeven dat als Israel niet aan de eisen zou voldoen er sancties tegen het land zouden worden aangekondigd, terwijl er geen vergelijkbare eis aan de Palestijnen werd gesteld. 

Mislukte soufflé

De slotverklaring van ‘Parijs’ bevatte echter niet veel nieuws. De congresgangers herbevestigden de internationale eis dat er een tweestatenoplossing moet komen en drongen er bij Israel en de Palestijnse Autoriteit op aan dat opnieuw te onderschrijven. Er was ook een oproep aan de conflictpartijen om geen eenzijdige acties te ondernemen die vredesbesprekingen zouden kunnen schaden — waaronder geweldpleging en nederzettingenactiviteit — en om “directe en zinvolle onderhandelingen te beginnen”. Wel werd in de Parijse slotverklaring de  VN-Veiligheidsraadresolutie 2334 onderschreven. De Israelische regering beschouwt deze resolutie als anti-Israelisch. Zie hier onze berichtgeving hierover en over de reacties van de Israelische regering

Woordvoerder Emanuel Nahshon van het Israelische ministerie van Buitenlandse Zaken concludeerde spottend dat de conferentie uiteindelijk net zo plat was “als een mislukte soufflé”. En premier Benjamin Netanyahu stelde vast dat de Parijse bijeenkomst “de laatste trillingen van de wereld van gisteren” markeerde. “Morgen ziet alles er heel anders uit en morgen is erg dichtbij”, aldus Netanyahu in een verwijzing naar het aantreden van de nieuwe Amerikaanse president Donald Trump.

Ook Joodse organisaties hebben zich in harde woorden over de conferentie uitgelaten. De voorzitter van het World Jewish Congress, Ronald Lauder bijvoorbeeld, betitelde de bijeenkomst als “zinloos en dwaas” en zei dat hij hem deed denken aan de “lawine van anti-Israelfora die we de laatste tijd bij de Verenigde Naties gezien hebben”.

De meerderheid van de Israeli’s kan zich niet vinden in de onevenredige druk op Israel, en de disproportionele aandacht van de VN en de Westerse landen op het Israelisch-Palestijnse conflict. Toch vonden oppositiepartijen “De Zionistische unie”, “Meretz” en “De Arabische lijst” dat Israel aanwezig had  moeten zijn in ‘Parijs’ om het Israelische standpunt te vertegenwoordigen.  

Geen Britse en Australische steun voor slotverklaring

Het Verenigd Koninkrijk, dat als duidelijk teken van afkeuring slechts een ambtelijke delegatie naar Parijs had afgevaardigd, en Australië, weigerden uiteindelijk de Parijse slotverklaring te ondertekenen.

“Wij hebben in het bijzonder bezwaar tegen een internationale conferentie die bedoeld is om de vrede tussen partijen te bevorderen zonder hen daar zelf bij te betrekken”, liet het Britse ministerie van Buitenlandse Zaken weten.

“Alhoewel de Australische regering op de Parijse conferentie vertegenwoordigd was, betekent dat niet dat wij instemmen met ieder element van de slotverklaring”, betoogde een woordvoerder van de Australische minister van Buitenlandse zaken Julie Bishop.

De secretaris-generaal van de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie PLO, Saeb Erekat, heeft de Verenigd Koninkrijk en Australië onmiddellijk scherp veroordeeld. “Wij roepen beide landen op deze fout te herstellen en de staat Palestina te erkennen, in lijn met hun steun voor en commitment aan de tweestatenoplossing”, aldus Erekat.

Britse steun voor Israel ook in de EU

Londen beperkte zich vervolgens niet tot het afwijzen van de Parijse slotverklaring. Een dag later blokkeerde het Verenigd Koninkrijk, samen met enkele Balkanlanden, ook nog het door de Europese ministerraad overnemen ervan. Als zodanig werd voorkomen dat de EU automatisch de in de Parijse slotverklaring meegenomen VN-resolutie 2334 zou onderschrijven. De Britse rol is opmerkelijk, omdat Londen in de Veiligheidsraad wél voor die anti-Israelische resolutie stemde. Vermoed wordt dat premier Theresa May, die een uitgesproken pro-Israelische regering leidt, en de nieuwe Britse minister van Buitenlandse Zaken Boris Johnson hun VN-ambassadeur niet in de hand hadden, toen die in New York zijn stem over 2334 uitbracht. (zie onze berichtgeving hierover eerder deze maand) 

EU-buitenland chef Frederica Mogherini verklaarde na afloop van de EU-ministerraad dat de Parijse slotverklaring én VN-Veiligheidsraadresolutie 2334 desondanks “volledig uitdrukking geven aan de geconsolideerde Europese positie”.

Foto: De Franse minister van Buitenlandse Zaken Jean-Marc Ayrault in zijn openingstoespraak op de Parijse conferentie. Bron: Sputnik.

De volledige Engelstalige tekst van de Parijse slotverklaring volgt hieronder

 

Middle East Peace Conference Joint Declaration (15 January 2017)

1.     Following the Ministerial meeting held in Paris on 3 June 2016, the Participants met in Paris on 15 January 2017 to reaffirm their support for a just, lasting and comprehensive resolution of the Israeli-Palestinian conflict. They reaffirmed that a negotiated solution with two states, Israel and Palestine, living side by side in peace and security, is the only way to achieve enduring peace.

They emphasized the importance for the parties to restate their commitment to this solution, to take urgent steps in order to reverse the current negative trends on the ground, including continued acts of violence and ongoing settlement activity, and to start meaningful direct negotiations.

They reiterated that a negotiated two-state solution should meet the legitimate aspirations of both sides, including the Palestinians’ right to statehood and sovereignty, fully end the occupation that began in 1967, satisfy Israel’s security needs and resolve all permanent status issues on the basis of United Nations Security Council resolutions 242 (1967) and 338 (1973), and also recalled relevant Security Council resolutions.

They underscored the importance of the Arab Peace Initiative of 2002 as a comprehensive framework for the resolution of the Arab-Israeli conflict, thus contributing to regional peace and security.

They welcomed international efforts to advance Middle East peace, including the adoption of United Nations Security Council resolution 2334 on 23 December 2016 which clearly condemned settlement activity, incitement and all acts of violence and terror, and called on both sides to take steps to advance the two-state solution on the ground; the recommendations of the Quartet on 1 July 2016; and the United States Secretary of State’s principles on the two-state solution on 28 December 2016.

They noted the importance of addressing the dire humanitarian and security situation in the Gaza Strip and called for swift steps to improve the situation.

They emphasized the importance for Israelis and Palestinians to comply with international law, including international humanitarian law and human rights law.

2.     The Participants highlighted the potential for security, stability and prosperity for both parties that could result from a peace agreement. They expressed their readiness to exert necessary efforts toward the achievement of the two-state solution and to contribute substantially to arrangements for ensuring the sustainability of a negotiated peace agreement, in particular in the areas of political and economic incentives, the consolidation of Palestinian state capacities, and civil society dialogue.

Those could include, inter alia:

§  a European special privileged partnership; other political and economic incentives and increased private sector involvement; support to further efforts by the parties to improve economic cooperation; continued financial support to the Palestinian authority in building the infrastructure for a viable Palestinian economy;

§  supporting and strengthening Palestinian steps to exercise their responsibilities of statehood through consolidating their institutions and institutional capacities, including for service delivery;

§  convening Israeli and Palestinian civil society fora, in order to enhance dialogue between the parties, rekindle the public debate and strengthen the role of civil society on both sides.

III. Looking ahead, the Participants:

§  call upon both sides to officially restate their commitment to the two-state solution, thus disassociating themselves from voices that reject this solution;

§  call on each side to independently demonstrate, through policies and actions, a genuine commitment to the two-state solution and refrain from unilateral steps that prejudge the outcome of negotiations on final status issues, including, inter alia, on Jerusalem, borders, security, refugees and which they will not recognize;

§  welcome the prospect of closer cooperation between the Quartet and Arab League members and other relevant actors to further the objectives of this Declaration.

As follow-up to the Conference, interested Participants, expressing their readiness to review progress, resolved to meet again before the end of the year in order to support both sides in advancing the two-state solution through negotiations.

France will inform the parties about the international community’s collective support and concrete contribution to the two-State solution contained in this joint declaration.

 

Bronnen:

http://www.timesofisrael.com/uk-says-paris-summit-may-harden-palestinian-positions/

http://www.jpost.com/Arab-Israeli-Conflict/Britain-Balkan-countries-keep-EU-from-adopting-Paris-declaration-478630

http://www.jpost.com/Arab-Israeli-Conflict/Palestinians-slam-UK-Australia-for-not-supporting-Paris-peace-declaration-478693

http://www.timesofisrael.com/fears-of-new-resolution-dulled-un-security-council-to-gather-tuesday/

http://www.diplomatie.gouv.fr/en/country-files/israel-palestinian-territories/peace-process/initiative-for-the-middle-east-peace-process/article/conference-for-peace-in-the-middle-east-15-01-17

 

dinsdag 17 januari 2017

Geen zicht op vrede in Parijs

 

 

OpinieZ | zo 15.01.17 13:00

Geen zicht op vrede in Parijs

Vandaag vindt in Parijs een vredesconferentie plaats over het Israëlisch-Palestijns conflict, waarmee initiatiefnemer Frankrijk zegt het zicht op de tweestatenoplossing te willen vasthouden. Opvallend zijn de afwezigen: Israël en de Palestijnse Autoriteit (PA).

Frankrijk had in juni vorig jaar al een voorbereidende conferentie georganiseerd, waarop werkgroepen werden gevormd die zich op een drietal terreinen zouden richten: de nodige Palestijnse instituties, de economische voordelen van vrede, en het betrekken van het maatschappelijk middenveld in het proces. Toen was er nog sprake van dat Israël en de Palestijnen op de vervolgconferentie wel aanwezig zouden zijn.

Timing
Israël is – in tegenstelling tot de PA – tegen deze conferentie en wil alleen in directe onderhandelingen met de PA zonder voorwaarden vooraf – over vrede praten. PA-president Abbas heeft altijd op zijn minst een bouwstop in de nederzettingen en Oost-Jeruzalem geëist. Daarom liggen de onderhandelingen alweer sinds 2014 stil. Opvallend is ook de timing: vijf dagen voordat Obama en minister Kerry aftreden en plaats maken voor Trump. Het lijkt erop dat men voor die tijd nog even snel een lijn of richting uit wil zetten voor de komende jaren.

Veiligheidsraad
Mogelijk zal de conferentie dan ook uitmonden in een nieuwe kritische Veiligheidsraadresolutie die richtlijnen uitzet om van bovenaf een tweestatenoplossing op te leggen, zo melden verschillende kranten. Net als na de Veiligheidsraadsresolutie van eind december is de verwachting dat Israël laaiend zal zijn en de hakken in het zand zal zetten. Dergelijke druk en eenzijdige veroordelingen versterken juist de rechts-nationalistische sentimenten in Israël die door Europa zo verafschuwd worden. Europa doet daarbij hetzelfde als dat men Trump verwijt: men bekritiseert slechts één partij en neemt de andere in bescherming.

Kolonisten
In Israël is nog steeds een meerderheid van de bevolking voor een tweestatenoplossing zo laten peilingen keer op keer zien. Als we de reportages van NOS- en Trouw correspondent Monique van Hoogstraten, de NRC-artikelen van Derk Walters en de eindeloze reeks opiniestukken van Jaap Hamburger mogen geloven, zijn alle Israëli’s echter fanatieke kolonisten, behalve een handvol nobele vredesactivisten. Israël moet daarom tegen zichzelf in bescherming worden genomen middels sancties van buitenaf en zo een oplossing opgelegd krijgen die ook voor haar feitelijk het beste is. Men heeft het alleen zelf nog niet door, aldus de bekende riedel van Hamburger en co.

De vele Israëli’s die voor een compromis met de Palestijnen zijn maar tegelijkertijd alle vertrouwen hebben verloren in Abbas. Zijn letterlijke woorden – ‘Wij zegenen iedere druppel bloed die voor Jeruzalem is gevloeid, omdat het schoon en puur bloed is, bloed dat voor Allah is gevloeid, als Allah het wil.’- worden voor het gemak genegeerd.

Geld voor geweld
Overigens krijgt ook de weduwe van de terrorist die vorige week met een vrachtwagen op een groep Israëlische soldaten inreed, een maandelijkse toelage van de PA. Volgens de Amerikaanse nieuwssite The Algemeiner zou het gaan om ruim 750 dollar, naast een eenmalig bedrag van bijna 1600 dollar. Na de aanslag gingen Palestijnen de straat op en vierden de geslaagde actie. Het is dus zeer begrijpelijk dat de meeste Israëli’s huiverig zijn om land over te dragen aan het huidige Palestijnse leiderschap. Dat is niet omdat ze zo verknocht zijn aan de nederzettingen, maar omdat ze bang zijn dat Israëlische concessies, zoals in het verleden ook gebeurde, leidden tot meer Palestijns geweld in plaats van minder.

Messenintifada
Abbas neemt al niet meer de moeite dergelijke aanslagen pro forma te veroordelen. Ook tijdens de zogenaamde messenintifada die anderhalf jaar geleden begon en waarbij honderden steekincidenten plaatsvonden, hoorde je zelden een veroordeling uit zijn mond. Het wordt simpelweg niet meer van hem verwacht, de EU steunt hem toch wel en geeft hem toch wel geld. Er is immers geen alternatief.

Als Abbas niet in het zadel wordt gehouden, grijpt Hamas de macht en als hij wordt gedwongen geweld tegen Israël te veroordelen en een einde te maken aan de verheerlijking van geweld in Palestijnse media, dan speelt dat slechts de extremisten in de kaart. Aldus de redenering. Aan Palestijnen kun je nou eenmaal geen eisen stellen, zoals dat ze zich oprecht voor vrede en twee staten uitspreken en bereid zijn daar zelf ook concessies voor te doen.

Israël onder druk
In de media lezen we echter een ander verhaal. Afgelopen weekend gingen Jaap Hamburger van EAJG en Martin Siepermann van The Rights Forum weer lekker los in de NRC. Hun werd de vraag gesteld hoe het vredesproces weer vlot getrokken kan worden. Hamburger bepleit ‘massieve, veelomvattende, en eenzijdige druk’ op Israël en ‘weinig druk op de zwakste en gedupeerde partij, Palestina’. De regering moet stoppen met ‘het paaien van Israël’, want dit maakt van Israël ‘een in het eigen gelijk opgesloten, arrogante natie, die zich nergens meer voor wenst te verantwoorden. Israël heeft zeventig jaar alle kansen op een enigszins rechtvaardige oplossing gesaboteerd, na ‘Oslo 1993’ in toenemende mate. Bedenk: wie niet horen wil moet voelen.’

Martin Siepermann van The Rights Forum hekelt het beleid van de VS en beweert dat Obama acht jaar lang alle pogingen saboteerde om Israël onder druk te zetten. Europa moet niet accepteren dat Israël en de VS onder Trump de tweestatenoplossing begraven en moet de Palestijnen van het juk van de bezetting bevrijden. Etc.

Medicijn
Meer paaien van de Palestijnen dus en meer druk op Israël. Oftewel: nog wat meer van hetzelfde medicijn, want de patiënt is van de al behoorlijk hoge doses die het nu krijgt nog niet echt opgeknapt. Zo werd vroeger als aderlaten niet hielp nog wat meer adergelaten, met soms desastreuse gevolgen. Vaak werkt een medicijn wel in een beperkte mate maar als je teveel toedient kan het dodelijk zijn.

Druk en sancties kunnen, mits met mate toegepast, bij beide partijen en met een realistisch perspectief, conflicterende partijen tot concessies aanzetten.

Concessies
Voor Israël is het perspectief alles behalve aanlokkelijk: veel, heel veel concessies doen aan een keer op keer onbetrouwbaar en machteloos gebleken partner die niet veel in ruil te bieden heeft. Om alleen al te ‘mogen’ praten moet Israël alle nederzettingen bevriezen inclusief de Joodse wijk in Jeruzalem, iets wat de regering in gevaar zou brengen en dus niet erg aantrekkelijk is. Daarnaast is het een praktisch probleem vanwege de nijpende woningnood in Jeruzalem.

Gevangenen
In die gesprekken eist Abbas vervolgens dat er hopen gevangenen vrijkomen, zoals in 2014 ook gebeurde. Israël werd toen onder zware druk gezet dat te doen. Sommige van hen hebben inmiddels alweer aanslagen gepleegd. Zoals te verwachten kreeg Israël daar niks voor terug: geen oprechte erkenning, geen reële concessies, en ook niet meer internationale steun. Bij Abbas volgen op bepaalde eisen doorgaans nog meer eisen, geen concessies.

Impasse
Het werkelijke probleem is dus niet dat Israël te weinig concessies doet maar dat de Palestijnen daar niks tegenover stellen. Het is waar dat de huidige Israëlische regering minder bereid is tot concessies dan voorgaande, maar dat is niet de oorzaak van de impasse. Het is ook waar dat deze regering meer dan vorige inzet op de nederzettingen, maar ook dat is niet de oorzaak; het is eerder een bijverschijnsel of gevolg.

Perspectief
Alle vredesconferenties liepen uiteindelijk stuk op het feit dat Palestijnse leiders geen concessies wilden doen of bang waren die niet aan hun volk te kunnen verkopen. Wil je Israël tot meer concessies aanzetten, dan zul je naast de zweep ook iets aanlokkelijks te bieden moeten hebben: een werkelijk perspectief op meer erkenning, minder veroordelingen en vrede.

Druk
Dat kan Europa bieden, door de druk op de Palestijnen en Arabische landen op te voeren: scherper reageren wanneer Israël in de VN, bij UNESCO en bij sportwedstrijden eenzijdig veroordeeld en buitengesloten wordt. Stoppen met het financieren van Palestijnse ‘mensenrechten’ organisaties die Israël niet erkennen en niet voor vrede en verzoening zijn.

Terugkeer
In plaats daarvan zou men meer moeten inzetten op werkelijke vredesinitiatieven en werkelijke toenadering, waarbij Israëli’s en Palestijnen elkaar ontmoeten, samen problemen oplossen en samen naar school gaan. De Palestijnen moet duidelijk worden gemaakt dat een tweestatenoplossing niet samengaat met het zogenaamde recht op terugkeer van de miljoenen nakomelingen van de vluchtelingen. En dat het hele idee van een tweestatenoplossing inhoudt dat één daarvan een Joodse staat is, een term die Abbas maar niet over zijn lippen kan krijgen.

Extremisten
Met hun beleid van eenzijdige veroordelingen van en eisen aan Israël, versterken de VN en de EU juist de extremisten aan beide kanten. De Palestijnen worden bevestigd in hun slachtofferrol en Israël voelt zich bevestigd in het oude sentiment dat men door niemand wordt begrepen en van niemand anders recht of veiligheid hoeft te verwachten.

Trump
Als Trump dadelijk aan de macht komt gaat hij waarschijnlijk het tegenovergestelde doen en er wordt al voor gewaarschuwd dat dat de vrede niet dichterbij zal brengen. Trump steunt immers op voorhand Israël en zei Israëls keuzes te zullen volgen: een tweestatenoplossing of iets anders. Het lijkt dan ook dat de kolonisten ruim baan zullen krijgen, omdat Israël niet meer hoeft te vrezen voor Amerikaanse kritiek op het nederzettingenbeleid.

Anderzijds heeft de komende minister van Buitenlandse Zaken Tillerson zich wel voor de tweestatenoplossing uitgesproken. De standpunten van de EU en de VS zullen hoe dan ook verder uit elkaar komen te liggen onder Trump en dat zal de kansen op vrede niet vergroten. Of men zou het met elkaar op een akkoordje moeten gooien waarbij de EU eindelijk druk gaat uitoefenen op de Palestijnen in ruil voor druk op Israel door Trump. Dat lijkt allerminst waarschijnlijk, maar wat Trump daadwerkelijk gaat doen als president is nog onvoorspelbaar.

Al met al is het dan ook uiterst twijfelachtig of deze conferentie de vrede tussen Israël en de Palestijnen een stap dichterbij gaat brengen. Dat kan ook haast niet anders als de direct betrokken partijen er geen heil in zien.

===============================================================
Foto: Building the separation wall, West Bank by SarahTz is licensed under CC BY 2.0
===================================================