woensdag 4 november 2020

Lesstof voor een stadsdichter met een rauw verleden (IMO)

 

 

http://www.israel-palestina.info/actueel/2020/11/04/lesstof-voor-een-stadsdichter-met-een-rauw-verleden/

 

= IMO Blog = 

 

Zoals beschreven in mijn vorige blog was rapper – sorry, ‘spoken word kunstenaar’ – Insayno na twee dagen zijn titel ‘Stadsdichter van Haarlem’  alweer kwijt. Het had zo mooi kunnen zijn. Een allochtone rapper met een ‘rauw verleden’, die door hard werken en ervaring nu wijzer was en de stad vanuit zijn eigen achtergrond op een nieuwe verfrissende manier op de kaart kon zetten. Helaas waren er wat kritische googlelaars die het feestje van hemzelf en de Benoemingscommissie Stadsdichter Haarlem kwamen verpesten. Die waren daarover not amused en in een wat verbitterde reactie kaatsten ze de bal terug.

 

In een open brief betreurden vijf leden van de commissie dat de stad niet met deze dichter in zee heeft willen gaan. ‘Het is een enorme gemiste kans’, schreven ze. Hij zou zijn afgerekend op waar hij vandaan komt, niet waar hij naartoe gaat. Ook Insayno zelf reageerde verbitterd en verongelijkt in een lange facebookpost waarin hij uithaalde naar al die mensen die hem dit ‘misgunden’ en nu zitten te genieten van het feit dat zijn titel hem is afgepakt.

De benoemingscommissie schreef in de open brief o.a. dat Insayno ‘ondubbelzinnig’ afstand heeft genomen van de bewuste teksten, maar “wel erkent dat ze staan voor waar hij vandaan kwam. Hij ontkent niet, maar blijft communiceren, geeft context, licht toe waar teksten vandaan kwamen en ontwikkelt zich. Een ontwikkeling die hij met het publiek had kunnen delen, maar de mogelijkheid om van hem te leren, is nu verdwenen.”

 

Het enige dat Insayno uitlegde, was dat hij zo aangedaan was door het slavernijmuseum en boos was dat hij daar op school niks over zou hebben geleerd. Waarom hij daar op zo’n idiote manier voor naar de Holocaust moest verwijzen en die bagatelliseren heeft hij bij mijn weten nergens toegelicht. Het lijkt pure wrok omdat, volgens hem, de Joden en de Holocaust wel aandacht krijgen. Hun verhaal wordt wel verteld, hun leed gezien. In plaats van daar nu iets positiefs over te zeggen, dat hij het bijvoorbeeld mooi vindt dat Nederland zo serieus met dit verleden omgaat en die ruimte er nu is (dat is immers ook weleens anders geweest), herhaalde hij slechts waarom hij gefrustreerd was. Dat getuigt niet van een grote ontwikkeling.

Lesstof

Ook ontging hem dat er blijkens onderzoek van begin dit jaar door het Historisch Nieuwsblad, in schoolboeken juist méér aandacht wordt besteed aan de slavernij, zelfs twee keer zoveel als aan de Holocaust. Hij heeft dus zijn doel bereikt en zou opgetogen moeten zijn, maar hij lijkt nog steeds verontwaardigd. Aan kolonialisme wordt nog eens ruim het dubbele besteed (2,4 en 9% van de totale lesstof geschiedenis van in totaal zeven lesmethoden voor vmbo, havo en vwo). Misschien was dit toen Insayno (geboren 1987) op de middelbare school zat anders (of hij heeft te vaak gespijbeld?), maar er is tegenwoordig, tot chagrijn van weer anderen, behoorlijk veel aandacht voor diversiteit, inclusiviteit, het ‘niet witte’ verhaal etc. – Het Nationaal Monument Slavernijverleden dateert alweer uit 2002.

Ook op plekken die traditioneel gereserveerd waren voor de oorlog en het leed van de Joden dringt de ‘inclusiviteit’ en het verhaal van al die andere vormen van racisme zich op, ten koste van aandacht voor de Holocaust en met als gevolg dat steeds meer jongeren niks meer weten over de Jodenvervolging. De toename van het aantal antisemitische incidenten hangt daar ook mee samen. Het bestrijden van alle vormen van racisme is belangrijk, maar blind zijn voor deze ontwikkeling en alleen aandacht blijven vragen voor je eigen punt getuigt wederom niet van ontwikkeling.

Gesprekken aangaan

De commissie vreest zelfs dat Insayno nu ‘voor het leven getekend is’, en spreekt de hoop uit hem nog vaak op diverse podia en culturele plaatsen te ontmoeten, ‘ …want er is genoeg te bespreken, en er valt nog een hoop te luisteren’.

Het ontgaat mij eerlijk gezegd een beetje waarom Insayno, meer dan de andere 49 inzendingen die het niet haalden, zo’n enorme bijdrage had kunnen leveren en zoveel te vertellen had. Het is altijd goed het gesprek aan te gaan met elkaar en vooral ook met mensen met verschillende achtergronden, of je nou een (ex) gefrustreerde rapper van kleur bent of een boze witte man/vrouw, of alles daar tussenin.

Het Haarlems Dagblad lichtte toe:

Insayno komt uit een milieu dat zich afzet tegen de gevestigde orde. Dat vond de commissie aantrekkelijk (…). En in de brief staat: “Het is goed als we gesprekken voeren. Als we niet over Holocaust en slavernij met elkaar praten, dan verklaar je ze allebei tot taboe, dan is de communicatie erover helemaal dood”. Door zijn stem niet te laten horen loopt de stad een kans mis om verbinding te maken met mensen die zich van de gevestigde orde hebben afgekeerd. „Hij (de dichter, red.) keert zich niet af van de maatschappij maar het lijkt erop dat een deel van de maatschappij zich afkeert van hem.

 

Volgens deze redenering zou je ook iemand uit de alt right scene kunnen kiezen, of een complotdenker (oh wacht, dat was Insayno ook), of een rechtspopulist of wat voor andere extremist dan ook. Er zijn wel meer milieus die zich afzetten tegen de gevestigde orde, en dat maakt je nog niet direct geschikt om een stad kunstzinnig te vertegenwoordigen, groepen te verbinden en een belangrijke rol te spelen in het publieke debat. Om verbinding te kunnen maken is het nodig dat je zelf dingen van verschillende kanten kunt zien, open staat voor ideeën en kritisch kunt zijn naar je eigen achtergrond. Het kan daarbij een verrijking zijn als je zelf in het verleden heel andere ideeën had, of uit een milieu komt dat zich afzet tegen de gevestigde orde, maar het is natuurlijk geen must. En je moet je er dan echt duidelijk van hebben los gemaakt en niet nog half in die ideeën of dat afzetsfeertje zijn blijven hangen, zoals bij Insayno het geval lijkt.

Karaktermoord

En dan komen we weer bij de ontwikkeling die Insayno ook zelf zegt te hebben doorgemaakt. Daar gaf hij hoog over op:

“Het verschil tussen mij en alle mensen die commentaar op mij hebben, mij met de dood bedreigen, mij uitschelden, haten, mijn pagina’s spammen met de meest walgelijke berichten is dat ik mijn fouten kan erkennen en verantwoordelijkheid neem voor de dingen die ik heb gezegd of gedaan in het verleden.

Ik durfde te reflecteren en mijzelf te ontwikkelen. Iets wat confronterend was, maar wel nodig.”

 

Ik zie nog steeds niet veel terug van al dat gereflecteer en die ontwikkeling. Ik zie hem geen projecten doen om aandacht voor de Holocaust te vragen binnen zijn achterban – wat hard nodig zou zijn, niet de hand reiken naar Joodse organisaties of naar de mensen die hij in het verleden dood heeft gewenst en ook niet echt verantwoordelijkheid nemen voor alle onzin en extremistische teksten die hij via o.a. twitter heeft geuit. Wat al die mensen die commentaar op hem hebben doen en hoe die zich al dan niet hebben ontwikkeld weet hij uiteraard niet, dus die opmerking is een flauwe uithaal waarbij heel diverse mensen over een kam worden geschoren. Er zit uiteraard een gigantisch verschil tussen kritiek hebben of hem met de dood bedreigen, maar hij doet beide groepen hier in een zin af.

“Rechts Nederland heeft er een handje vol van om constant te roepen dat wij uitkeringstrekkers zijn, dat we een keertje moeten werken voor ons geld, maar zodra wij posities weten te bemachtigen, dan pakken ze tweets & posts uit het verleden om karaktermoord te plegen. Geenstijl, Powned, TPO hebben hele archieven vol en staan te trappelen om je weer met dezelfde vaart weer onderuit te trappen. (…)

Je mag niet groeien, je mag niet ontwikkelen. Kapot moet je zodra je je uitspreekt tegen racisme in Nederland. We zien dit aan de lopende band. Quinsy Gario, Sylvana Simons, Akwasi, Jerry, Mitchell etc. Ik kan hier eindeloos namen noemen van strijders die ergens voor stonden en tot op het bot kapotgemaakt worden door rechtse platformen.”

 

Er zijn zeker mensen die dit doen, en die goed bedoelende mensen zo monddood proberen te maken. Helaas geven juist mensen als Insayno (en degenen die hen steeds weer een podium geven en op het schild hijsen) munitie en brandstof aan deze mensen. GeenStijl en Powned gaan inderdaad soms heel ver in het besmeuren van mensen, maar in dit geval (en ook bij bijvoorbeeld sommigen uit de geradikaliseerde antiracisme scene die hierboven ook worden genoemd, waar de haat er soms afspat) hebben ze wel een punt. Helaas. Geef ze geen munitie door in woord en daad (en niet alleen op uitdrukkelijk verzoek van de burgemeester) afstand te nemen van wat niet deugt, draai er niet omheen, laat er geen misverstand over bestaan.

“Want laten we heel eerlijk wezen. Als ik mij nooit had uitgesproken tegen zwarte piet of racisme, dan was er geen haan die had gekraaid dat ik stadsdichter was geweest en jaren geleden wat stomme dingen had gepost. Meesten van jullie wisten niet eens dat er stadsdichters bestonden. Beter zelfs, ik lees iedere dag de meest racistische comments en daar gebeurt niks mee. Mijn inbox zit iedere dag vol met doodsbedreigingen, niets aan de hand. Meesten verliezen niet hun baan. Any ways: Lang verhaal kort: Ik ben geen stadsdichter meer.
Ik hoop dat al jullie zure-hatende-in-oude-tweets-en-posts-gravende-uit-context-halende-misgunners met een tevreden hart naar bed kunnen. Dat jullie er van genieten. Dat jullie denken: “YES, WE HEBBEN ZIJN TITEL VAN HEM AFGEPAKT! LEKKER VOOR HEM!”

Als je al die tijd en energie die je spendeert aan het misgunnen en het kapotmaken van anderen, had gespendeerd en geïnvesteerd in iets nuttigs, dan had je zelf kunnen solliciteren naar stadsdichter.”

 

‘.. wat stomme dingen had gepost’, dit is dus blijkbaar hoe hij tegen zijn vele haatdragende tweets en antisemitische teksten aankijkt. Er zijn veel mensen tegen Zwarte Piet, zoveel dat hij inmiddels nagenoeg officieel is verboden. Het probleem is niet zijn strijd tegen Zwarte Piet of racisme, want dat is gewoon mainstream tegenwoordig. Maar het is makkelijker je zo als slachtoffer te zien dan weer over al die nare en extreme teksten te moeten praten. En die racistische comments en doodsbedreigingen die moet je zeker melden bij de politie en desnoods mee naar buiten treden als je je niet serieus genomen voelt door hen. Want dat is altijd onacceptabel.

Verantwoordelijkheid nemen

Insayno doet hier alsof benoemd worden tot stadsdichter een recht is dat hem is afgepakt, niet een eer die je te beurt valt en, in dit geval misschien op een wat ongelukkige manier, ook afgenomen kan worden omdat er een paar stinkende lijken uit de kast kwamen. Hij heeft zich gedistantieerd van die teksten, zeker, maar hij nam er ook weer niet echt verantwoordelijkheid voor. Als je zulke extreme dingen hebt gezegd en gedaan, niet een keer per vergissing maar jarenlang, niet als puber maar als volwassene, als je zelfs met justitie in aanraking bent geweest, als er foto’s van je circuleren waar je poseerde met een (nep) machinegeweer nadat je daar op twitter ook al over fantaseerde, en tweets waarin je anderen bedreigde, dan kun je niet verwachten dat die door iedereen na een ‘sorry, foutje bedankt’ worden vergeten.

 

Insayno heeft ook geen enkel begrip voor het feit dat mensen schrikken van deze zaken, en dat ze nog waarde hechten aan wat iemand 5 of 10 jaar geleden deed en zei. Het is niet vreemd dat we mensen beoordelen op wat ze tot nu toe hebben gedaan, niet op wat ze zeggen te willen doen. We weten waar hij vandaan komt, niet waar hij naartoe gaat. Dat is niet enkel rancune, dat zijn oprechte zorgen en angsten. Ik zou ook geen stadsdichter willen die 5 jaar geleden allerlei rechtsextremistische bullshit verkondigde en zwarte mensen met de dood bedreigde. Het had van volwassenheid getuigd als hij begrip had getoond voor de kritiek, en had geconcludeerd dat het misschien nog wat vroeg was en hij nog wat tijd nodig heeft te laten zien dat hij nu werkelijk een ander pad bewandelt. Het zou van werkelijke verandering en groei hebben getuigd als hij interesse in de Holocaust had getoond, als hij had gezegd ‘ik wist er eigenlijk niks van, ik riep dat maar om aandacht te krijgen en wil graag van jullie leren hoe je met zo’n enorm trauma omgaat, hoe je na zulk onbeschrijflijk leed weer opstaat’. In het algemeen is bescheidenheid een teken van volwassenheid, en hij klopt zich nogal op de borst over hoe goed hij is geworden en hoe ver hij is gekomen.

Diversiteitsblabla

De meeste blaam treft hier echter de Benoemingscommissie, bestaande uit ‘leden met expertise op het gebied van poëzie of kennis van en een brede blik op Haarlem’. De commissieleden zijn ambassadeurs van het stadsdichterschap. Lid zijn o.a. de voormalig directeur van de stadsschouwburg, een, jawel, rapper, een dichter, een schrijver en docent, nog een rapper, nog een docent en een literair producent en een poëzieredacteur. Prima, de twee rappers hadden overigens samen één stem, maar enig gevoel voor wat voor iemand bij zo’n functie past en wat er in de samenleving omgaat, miste blijkbaar volkomen. Insayno’s inzending is mooi en professioneel gemaakt, maar dat geldt naar ik aanneem voor meer inzendingen.

Wishful thinking en politieke correctheid hebben hier blijkbaar het zicht op de weerbarstige realiteit ontnomen. Het zou mooi kunnen zijn, een allochtoon uit een ruige jongerencultuur, die na een turbulent verleden wijzer is geworden maar nog genoeg binding heeft met die scene om die mensen te bereiken en bij de stad te betrekken. Dat vindt zo’n commissie natuurlijk een veel mooier verhaal dan gewoon een (witte) man of vrouw van middelbare leeftijd, zo’n tikje kunstzinnig en eigenzinnig type met een carrière in het cultuurwereldje achter zich. Zo hopen ze uiteraard het stadsdichterschap meer relevantie te geven, zorgen ze voor wat reuring, en bereiken wellicht inderdaad een ander publiek.

Maar zo’n misstap als deze is nou juist olie op het vuur voor de rechts populistische scene, de mensen die los gingen nadat bekend werd dat Insayno de nieuwe stadsdichter zou worden. De mensen die het idee hebben dat allochtonen wel erg hip zijn in bepaalde kringen, dat cultuur een linkse hobby is en met gemeenschapsgeld allerlei onzinnige linkse diversiteitsblabla wordt gefinancierd. Insayno zal, net als iedereen die zijn nek uitsteekt en uitgesproken is, de nodige haat over zich heen hebben gekregen. Daar hoef je tegenwoordig echt niet meer jarenlang zelf extreme ideeën voor lopen uitkramen. De commissie had eerst even moeten googelen. De commissie had vervolgens over haar eigen schaduw moeten heen springen en haar mooie droom aan de kant moeten zetten. In het belang van de stad die geen stadsdichter verdient die in een nog niet zo ver verleden de meest vreselijke dingen uitkraamde, en ook in het belang van Insayno, die beter in betrekkelijke rust eens geconfronteerd had kunnen worden met de idiote complottheorieën en geweldsfantasieën uit het verleden.

Ratna Pelle

 

 

Zwarte bladzijden van een stadsdichter (IMO)

 

 

http://www.israel-palestina.info/actueel/2020/11/02/zwarte-bladzijden-van-een-stadsdichter/

 

= IMO Blog = 

 

Het was niet de eerste keer dat van een rapper antisemitische teksten opdoken. Een simpele google zoekopdracht naar “rapper” en “antisemitisme” levert vele duizenden hits op. Een rapper die zich Anne Frank noemde en onder die naam jarenlang antisemitische tweets de wereld instuurde, rapper Ice Cube die in zijn strijd tegen racisme antisemitische tweets aan 5 miljoen volgers verstuurt, rapper Ismo die de Joden nog meer haat dan de nazi’s (de clip waarin hij dit hoogstandje ten gehore bracht is 4,6 miljoen keer bekeken, schreef Jonet indertijd), en natuurlijk rapper Appa die, nadat hij in 2014 “Fuck the talmoed” had gebruld en zionisten “hyena’s die uit zijn op ons geld en bloed” noemde, het jaar daarop als spreker werd gevraagd op de 21 maart manifestatie.

En zelfs knuffelmarokkaan Ali B ging een keer over de schreef toen hij een wat ruiger rapliedje schreef. “Ik heb money als een Jood,” biedt hij daarin tegen een ander op, in het overigens ook nogal vrouwonvriendelijke nummer. Op de ophef antwoordde hij dat het als compliment was bedoeld want “Ik noem ze juist goede zakenmensen”, waarmee hij laat zien niet veel van antisemitisme te snappen. De lijst is natuurlijk nog veel langer. Er is dus iets met rappers en Joden blijkbaar, en ook iets met allochtone rappers die in de radikale ‘anti-racisme’ hoek zitten. Er is ook iets met andere allochtone activisten in de radikale antiracisme hoek en antisemitisme. Daar hoef je geen PVV-er voor te zijn en geen populist, het is eigenlijk voor iedereen te zien die het wil zien. Het gebeurt keer op keer.

Maar om een of andere reden willen goed bedoelende beleidsmakers, politici en lokale bestuurders, de ‘deugmensen’ die zo’n dankbaar doelwit zijn voor Wilders, Baudet en de populistisch-rechtse scene, het niet zien. Dat deze zaken tegenwoordig zo vaak naar buiten komen komt door google, twitter en facebook, en de daders reageren vaak kinderlijk verontwaardigd wanneer oude tweets, uitspraken en songteksten worden opgeduikeld uit het verleden en hun feestje danig kunnen verstoren.

Insayno

Het laatste voorbeeld in deze rij is ex/would-be stadsdichter van Haarlem Darryl Danchelo Osenga, artiestennaam Insayno. Het leek allemaal zo mooi in september, en de benoemingscommissie sprak gloedvol van “een taal- en voordrachtskunstenaar, die het stadsdichterschap een nieuwe richting zal geven. Osenga geeft een maatschappelijke invulling aan zijn dichterschap en beziet de stad vanuit een relatief nieuw perspectief. De gemeente meldt dat men heeft gekozen voor een ‘stadsdichterschap dat ruimte geeft aan nieuwe invloeden, over de traditionele grenzen van literaire genres heen”. Osenga is “in de ban van de inspiratie en motivatie die van woorden kunnen uitgaan: ‘Daar ligt voor mij de kracht van woordkunst’. Zijn stadsdichterschap wil Osenga inzetten om mensen te verbinden en om anderen te helpen de kracht van gedichten te ontdekken”, zo citeert Haarlem.nl.

Prachtig allemaal. Geen ‘keurig rijmende sonnetten’, geen ongeschoren grijzende vijftiger in een kunstzinnig zwart jasje maar een frisse nieuwe wind. Een gelikte video ondersteunt het gedicht nieuwe stijl waarmee hij de stad bezingt. Maar men vergat om toch voor de zekerheid eventjes zijn naam te googelen om te bezien wat hij in het verleden zoal bezong danwel hekelde.

Een dag na de benoeming lazen we dat hij ‘flink onder vuur ligt’ vanwege een raptekst uit 2012. De gewraakte passage:

“De Holocaust is slechts een cover up voor domme schapen. Ik zie je denken: gast dit kan je niet doen. 8 miljoen joden? Ik praat hier over 18 miljoen slaven. De behandeling van de concentratiekampen is slechts een lachtertje vergeleken (met) onze slavenhandel.”

 

Hij zei daar zelf desgevraagd over dat het niet zijn intentie was mensen te kwetsen, maar dat hij iets bespreekbaar wilde maken. Dat het ene meer belicht werd dan het andere, dat hij zo geschokt was door wat hij in het slavernijmuseum zag, dat dat helemaal geen aandacht kreeg op school, dat dat deel van de geschiedenis werd ontkend. En dat hij het nu anders zou doen, er nu anders instaat, is gegroeid. Dat je als kunstenaar soms grenzen opzoekt. Hij maakte, kortom, een soort halfslachtig excuus voor het feit dat hij hiermee mensen had gekwetst. Voor de gemeente was dat voldoende. Men liet weten dat in een gesprek over zijn ‘activistische verleden’ ‘het vertrouwen is gegroeid dat Osenga een tweede kans verdient’ en hij ‘publiekelijk zijn excuses heeft aangeboden en afstand genomen van eerdere teksten’.

 

Valse vlaggen

Ik geloof op zich wel dat hij dat meent en ook dat hij echt afstand heeft genomen van die tekst, maar laten we wel wezen, het is wel heel erg wat hij zei, en waarschijnlijk vele malen heeft ‘performed’. Sommige dingen zijn zo extreem, dan is een dergelijk genuanceerd verhaal als excuus niet op zijn plaats. Dan past echt alleen schaamte en deemoed. Daar komt bij dat er daarna nog meer behoorlijk extreme teksten van hem opdoken, van niet eens zo heel lang geleden, zoals dit bericht over de aanslag in de Bataclan in 2015:

“Geen bloed, geen lichamen, geen rondslingerende ledematen, geen kapotte ramen, geen grote beschadigingen, paspoorten die ‘toevallig’ iedere terrorist bij zich heeft, en iedere explosie overleven, vervolgens 24 uur newscoverage. Wanneer iets echt is, dan heeft het nooit 24 uurs nieuws coverage. Er is zelfs gebruik gemaakt dan dezelfde actrice voor een drama story. Het valt niet op ofzo.

Bedenk je even dat Frankrijk op het punt stond om Palestina te erkennen, maar nu opeens met Israel gaat samenwerken… het land wat letterlijk iedere dag terroristische aanslagen pleegt op de Palestijnen.

Overduidelijk weer een false flag.”

 

In tientallen tweets wenst hij mensen (bijvoorbeeld Wilders) dood, fantaseert over het gebruik van een AK 47 en schrijft dingen als “Ik begin studenten die hun school neermaaien met een AK47 steeds meer te begrijpen”, en “Anne Frank had het nog best luxe vergeleken met duizenden andere Joden. Zij woonde in het centrum van Amsterdam. Dat kan ik niet betalen.” In een discussie over Hitler en Wilders, ook op twitter: “Je zet het hele leger van Hitler weg als nazi’s op basis van het uitroeien van Joden. Terwijl ze ook goede dingen deden als snelwegen bouwen.” Hij stelt Hitler en Wilders op een lijn: “Hitler: willen jullie meer of minder Joden? Publiek: minder, minder, minder.” En hij spreekt de hoop uit dat de moordenaar van Pim Fortuyn nu Geert Wilders omlegt. Hij wenst iemand waarmee hij het oneens is een ‘kogel door zijn kankerkop’. Die berichten stonden allemaal tot voor kort op zijn twitteraccount. Volgens NH Nieuws ging het om “een stroom berichten van 2011 tot en met vorig jaar”. Hij schreef verder:

“Een dolk gestoken door onze eigen regeringen die false flags ontwikkelen zodat ze landen kunnen binnenvallen voor grondstoffen. Laat me raden, je gelooft zeker ook heilig in mannen in grotten die vliegtuigen komen stelen en in tegen alle natuurwetten gebouwen konden slopen.”

 

Hij schreef recent op zijn facebook over 2015 (in reactie op iemand die hem steunt maar ook kritisch is):

“Bataclan was toen ik nog heel erg in complotten geloofde. Als je had opgelet zag je dat die screenshots een profielfoto van jaren geleden was.”

“Die post had ik zelf al jaren geleden verwijderd. Ik was toen nog vatbaar voor niet kloppende complot theorien. Zoals je nu ziet dat mensen hebben met corona. Over een paar jaar gaan die ook met schaamte naar zichzelf kijken.”

 

Die schaamte zie ik bij hem nog niet zo eigenlijk. En veel stond dus nog gewoon online, anders hadden zijn criticasters dat niet zo makkelijk kunnen opduiken. Ik heb ook niet meegekregen dat hij zich, voordat dit expliciet werd gevraagd in een gesprek met de burgemeester en wethouder, zelf afstand nam van deze extreme teksten en visies. Hij zou daar ongetwijfeld op hebben gewezen als dat wel zo was.

Ik geloof hem waar hij zegt dat hij die raptekst over Joden niet meer zo performt, dat dat iets van het verleden is en zijn gevoel en frustratie van toen verwoordt. Maar hij distantieert zich er inhoudelijk ook weer niet echt van. Hij zou het vooral niet weer op die manier brengen omdat hij nu weet hoe kwetsend dat is, niet omdat hij het ook inherent onzinnig vindt dat soort idiote vergelijkingen te maken en de Joden erbij te halen als hij aandacht wil voor het verleden van een andere onderdrukte groep (om dan vervolgens boos te worden dat het daarover gaat en niet over het onrecht waar hij aandacht voor zegt te willen).

 

Grote misser

Naast de idiote Holocaust rap bleken er meer extreme tweets te zijn, waarop de gemeenteraad een spoeddebat eiste en partijen van ‘een grote misser’ spraken. De collegepartijen wilde in eerste instantie meer uitleg en excuses van Insayno. GroenLinks zei geschrokken te zijn van de ‘kwetsende teksten’ die waren opgedoken, D66 vroeg zich af hoe je met dit soort uitlatingen nog verbindend kan zijn. Men wilde ‘meer onderzoek’ en dat hij ‘diep door het stof zou gaan’, de PvdA beraadde zich nog over een standpunt.

Het gemeentebestuur benadrukte eerst nog dat men vooraf met Insayno over zijn vroegere teksten had gesproken en hij daar afstand van had genomen, en men daardoor het vertrouwen had dat hij de functie van stadsdichter zou kunnen vervullen en groepen verbinden. Nadat er steeds meer oude uitlatingen bekend werden, werd snel duidelijk dat hij als stadsdichter onhoudbaar was, en werd na twee dagen ‘stadsdichterschap’ zijn benoeming toch weer ingetrokken. Het college kwam met een verklaring waarin o.a. staat:

“De discussie rond zijn persoon en zijn standpunten maken volgens het college een geloofwaardige invulling van het stadsdichterschap onmogelijk. Achteraf gezien constateert het college dat diepgaander onderzoek op zijn plaats was geweest waarmee deze gang van zaken had kunnen worden voorkomen.”

 

Het stadsdichterschap wordt samen met de bibliotheek georganiseerd en de directeur van de bibliotheek liet weten dat de benoemingscommissie van de stadsdichter niet alle uitlatingen van Insayno kende: “De leden wisten van zijn activistische achtergrond. Maar niet in die mate zoals het nu via social media naar buiten komt. Het is de taak ook niet van leden om dat te onderzoeken. Op artistieke gronden is deze keuze gemaakt.” Van Acker riep onder andere de politiek op nu het hoofd koel te houden en ook met Insayno in gesprek te blijven.

Het kostte kortom nogal wat moeite deze blunder toe te geven en men verschuilt zich achter flauwe excuses als dat men niet alle teksten kende en er zo goed met hem was gepraat. De grenzeloze naïviteit van zulke culturele commissies en politici is stuitend. We leven in een tijd van steeds meer polarisatie en extremen. Iemand die zo’n publieke functie krijgt iets beter checken is geen overbodige luxe. Mensen hebben maar al te vaak twee gezichten. Dat geldt bij extreemrechts, complotgekkies, en ook bij allochtone rappers met een radikaal verleden. Daarbij is dat checken nu makkelijker dan ooit.

Ratna Pelle

 

Zowel college van B&W als bibliotheekdirectrice gaven er blijk van dat wat hun betreft Insayno echt wel geschikt was als stadsdichter maar de ophef dit onmogelijk had gemaakt. Hierover meer in het vervolg…