zaterdag 5 februari 2011

Kamerdebat over hedendaags antisemitisme in Nederland


Het dreigt een beetje verloren te gaan in de omwentelingen in het Midden-Oosten, maar er was woensdag een plenair debat over antisemitisme in de tweede kamer. Dit debat is volgens verschillende commentatoren niet in alle opzichten even goed verlopen. Het cliché van de SP dat "kritiek op Israël vaak met antisemitisme wordt verward" is tijdens zo'n debat natuurlijk nogal ongepast. Het gaat er nou juist om dat er naast terechte danwel onterechte Israelkritiek ook steeds meer antisemitisme is en dat daar wat aan gedaan moet worden. Bovendien wordt Israelkritiek soms als dekmantel gebruikt om anti-Joodse gevoelens te uiten op een aanvaardbare manier, of anders gezegd, mensen die anti-Joods zijn, zijn nou eenmaal ook haast per definitie tegen de enige Joodse staat.
 
Minstens net zo erg vond ik echter de bewering van Donner dat het toegenomen antisemitisme zou liggen aan de secularisering. Pardon?? Zijn we de 2000 jaar lange christelijke wortels van het antisemitisme even vergeten? Hij vergeet bovendien voor het gemak even dat Joden niet alleen om hun religie worden uitgescholden en belaagd, en dat Jodendom ook méér inhoud dan alleen religie. Rouvoet stelde daar gelukkig tegenover 'altijd met een gevoel van schaamte en schuld' aan dit soort debatten deel te nemen. Dat geldt wat mij betreft evenzeer voor christenen, atheisten en moslims. We hebben allemaal zo ons aandeel in dit monster, en in plaats van elkaar steeds de maat te nemen past het misschien meer om te kijken wat we eraan kunnen doen.
 
RP
---------- 
 

Een ongrijpbaar kwaad

Sander van Walsum, 04-02-2011 00:57

 

Kamerdebat over antisemitisme is treffende illustratie van de veelkoppigheid van het verschijnsel.
 
Eigenlijk leent het thema antisemitisme - hoe belangrijk ook - zich niet voor een Kamerdebat. Dat was ook de overheersende opvatting van de Kamerleden die woendag spraken over de toename van het aantal antisemitische incidenten in Nederland. Noch in de sfeer van de aanbevelingen noch bij de diagnose van de kwaal tekende zich consensus af.

Wat de PVV betreft, moet niet de rechter maar de psychiater zich over Holocaustontkenners ontfermen. Andere partijen zien meer heil in permanente educatie. De PVV brengt het nieuwe antisemitisme vooral in verband met de veronderstelde islamisering van de samenleving, en beticht links Nederland en passant van medeplichtigheid omdat het de ogen voor die ontwikkeling zou sluiten. De SP beklaagt zich erover dat kritiek op Israël vaak met antisemitisme wordt verward.

Minister Piet Hein Donner (Binnenlandse Zaken) ziet de ontkerkelijking van de samenleving als een van de oorzaken van de groeiende Jodenhaat; onder invloed van de secularisering zou de verdraagzaamheid tegenover religie in al haar verschijningsvormen zijn afgenomen. Nog afgezien van het feit dat ook niet-religieuze Joden het slachtoffer zijn van antisemitisme, gaat de bewindsman hiermee voorbij aan het antisemitische verleden van de christelijke kerken. Daarop doelde André Rouvoet (ChristenUnie) toen hij zei 'altijd met een gevoel van schaamte en schuld' aan dit soort debatten deel te nemen.

De gedachtenwisseling in de Kamer maakte, kortom, duidelijk dat antisemitisme een probleem is dat niet in een achternamiddag kan worden gefileerd. Het kan echter niet los worden gezien van de mondialisering van het schijnbaar onoplosbare conflict in het Midden-Oosten. In het spraakgebruik figureren Israël en 'de Joden' toenemend als uitwisselbare grootheden. Tegen deze semantische normvervaging en tegen de hiermee samenhangende legitimering van antisemitisme moet krachtig worden opgetreden. Hoe de kwaal ook wordt gediagnosticeerd.
 
----------------

Gedetailleerd onderzoek antisemitisme vereist

Manfred Gerstenfeld, 02-02-2011 07:30

http://opinie.volkskrant.nl/artikel/show/id/7764/Gedetailleerd_onderzoek_antisemitisme_vereist

Een van de complexe onderwerpen is de relatie tussen anti-Israëlisme en antisemitisme.

In de bijna 200-jarige historie van de Staten-Generaal zijn er tot 2010 geen plenaire Kamerdebatten geweest over het eigentijdse antisemitisme. Het is een teken des tijds dat het eerste in juni 2010 plaatsvond. Het Centrum Informatie en Documentatie Israël (CIDI) schreef daarna dat het geen operationele conclusies had opgeleverd.

Minder dan acht maanden later, vandaag, zal een tweede debat over dit onderwerp plaatsvinden. Het is aangevraagd door de Kamerleden Rouvoet (ChristenUnie) en Van der Staaij (SGP). Mijn boek Het Verval, de opmerking van Frits Bolkestein daarin dat bewuste Joden hun kinderen het beste kunnen adviseren uit Nederland naar Amerika of Israël te emigreren en de mediadiscussie daarna hebben tot dit debat geleid.

Groter

Wat mij in de recente publieke discussie het meeste opviel, was dat iedereen vindt dat het probleem opgelost moet worden. Weinigen doen echter realistische suggesties. Wie kranten leest van enkele jaren geleden over antisemitische incidenten in Nederland komt daar dezelfde problemen tegen. Ze zijn alleen wat groter geworden.

Een Kamerdebat kan wellicht enig resultaat opleveren, maar biedt geen mogelijkheid om een redelijk begrip voor dit gecompliceerde probleem te krijgen. Een reden daarvoor is dat in de postmoderne maatschappij het antisemitisme gefragmenteerd is zowel qua origine als uitdrukkingsvormen.

Uitgescholden

Daarbij komt dat gegevens over het aantal incidenten en hun ontwikkeling van jaar tot jaar niet betrouwbaar kunnen zijn. Een voorbeeld ter illustratie. Ik heb onlangs in Jeruzalem een jonge Nederlandse Jood geïnterviewd die gedurende een jaar vakkenvuller was bij een grote supermarkt in het hart van Amsterdam. Hij droeg daar een keppel en werd gemiddeld 2 keer per week uitgescholden of hinderlijk gevolgd door verschillende klanten. Van deze ongeveer 100 incidenten heeft hij nooit aangifte gedaan. Had hij ze gemeld, dan was er alleen al door hem een grote groei in het totaal aantal meldingen per jaar geweest. In dat geval zou er sindsdien een grote daling in jaarlijkse meldingen geweest zijn want hij heeft imiddels Nederland voor Israël verlaten. Een andere, zeer herkenbare Nederlandse Jood, die nu ook in Jeruzalem leeft, heeft sommige incidenten wel gemeld en andere niet.

Herkenbare Joden kunnen ook bijdragen tot vermindering van antisemitische incidenten door bepaalde buurten als no go areas te beschouwen. Rabbijn Raph Evers is recentelijk geciteerd, zeggend dat hij het openbaar vervoer mijdt en zo min mogelijk op straat gaat. Men kan dit 'daling van publiek antisemitisme wegens verval van maatschappij' noemen. Als nog meer mensen van het kleine groepje herkenbare Joden uit Nederland vertrekken, daalt het aantal antisemitische incidenten in de publieke ruimte ook. Wie afwezig is, kan immers in Nederland niet op straat lastig gevallen worden.

Moslims

In een artikel van de hand van Willem Koster en Ruben Vis, respectievelijk voorzitter en secretaris van de Joodse koepelorganisatie Centraal Joods Overleg wordt het belangrijke aandeel van Nederlanders van Marokkaanse en Turkse oorsprong in agressieve antisemitische uitingen specifiek vermeld. Maar zelfs als de aanbevelingen van het CJO opgevolgd worden, zal het probleem hooguit wat verminderen, maar niet verdwijnen. Hun artikel vermeldt overheidssteun aan de dialoog met moslims niet als een gewenste maatregel, wellicht vanwege een aantal dubieuze aspecten daarvan.

Een van de complexe onderwerpen is de relatie tussen anti-Israëlisme en antisemitisme. Verschillende anti-Israëlische betogingen in Nederland hebben zich ontwikkeld tot antisemitische uitspattingen waar geroepen werd 'dood aan de Joden' en 'Hamas, Hamas, Joden aan het gas'.

Extreem antisemitisme

In de polderrealiteit zal de Joodse gemeenschap niet expliciet vragen om een onderzoek naar de ngo's van verschillende pluimage die deze betogingen georganiseerd hebben. Wat de moslimorganisaties daaronder betreft, is het duidelijk dat ze wel demonstraties kunnen organiseren, maar weinig of niets doen aan de bestrijding van het extreme antisemitisme onder een gedeelte van het publiek dat zij pretenderen te vertegenwoordigen. Gedetailleerd onderzoek naar wie in Nederlandse moslimkringen Jodenhaat verspreidt, moet zich richten op families, religieuze instellingen en invloed van buitenlandse media.

Er is veel meer informatie nodig over antisemitische incidenten op scholen alsmede problemen met het lesgeven over de Holocaust. Ook dat vereist een gedetailleerde studie. Een ander punt dat specifiek onderzoek vraagt, is in hoeverre de verschillende autoriteiten adequaat gereageerd hebben op incidenten.

Engeland

Het gaat niet alleen om een Nederlands probleem. In ieder land heeft het antisemitisme echter zijn specifieke aspecten. Engeland is het enige Europese land dat een serieuze studie over de antisemitische problematiek heeft ondernomen. In 2006 werd een rapport hierover gepubliceerd door een parlementaire commissie. Het rapport definieert wat antisemitisme is, analyseert een veelvoud van problemen, en doet tientallen specifieke aanbevelingen.

Ook in Canada bestaat een dergelijke commissie. Als een van de door hen geconsulteerde internationale experts kon ik uitvoerig mijn opinie geven in hoeverre de zwaartepunten van het Canadese antisemitisme anders liggen dan elders en wat gedaan moet worden om de situatie te verbeteren.

Structureel

Nederland kan van deze projecten in beide landen veel leren. Het zou hun voorbeeld moeten volgen en een soortgelijke commissie moeten instellen. Het probleem van het antisemitisme in Nederland is structureel. Als de discussie daarover, na de recente publiciteit, weer een tijdje verstomt, is er weinig opgelost.

=========

Manfred Gerstenfeld is bestuursvoorzitter van het Jerusalem Center for Public Affairs. Onlangs verscheen zijn boek Het Verval, Joden in een stuurloos Nederland (Amsterdam, Uitgeverij Van Praag).

 

Jeruzalem & Babylon - een Israelische journalist in Egypte

An Egyptian volunteer helps put a surgical mask on another to overcome smoke from a burned shopping mall in Cairo, January 30, 2011. Photo by: AP

 
Het moet een rare en ook wat bevreemdende ervaring zijn, om in een land waarmee Israel al dertig jaar een vredesverdrag heeft, je Joodse en Israelische identiteit te moeten verbergen. Het is sowieso naar dat Joden anno 2011 nog steeds in grote delen van de wereld niet openlijk Joods kunnen zijn, laat staan Israelisch, laat staan zionist.
Ansel Pfeffer schrijft dat hij niet veel anti-Israelische sentimenten heeft gezien tijdens de demonstraties, maar daar heb ik ook andere berichten over gelezen, en op de Nederlandse tv zag je het verbranden van Israelische vlaggen en het bekladden van Mubaraks portret met een Davidster.
 
RP
-----------


Jerusalem & Babylon / Hiding my identity
Egypt's President Mubarak kept the peace for 30 years, but did nothing to change his people's hatred of Israel.
http://www.haaretz.com/print-edition/news/jerusalem-babylon-hiding-my-identity-1.341140
By Anshel Pfeffer
 
 
I did an awful thing this week. I committed one of Judaism's three cardinal sins by renouncing my faith.

It happened in a second. I was interviewing a young Islamist on the outskirts of Tahrir Square in central Cairo, and when I asked him how his religion shaped his political outlook, he answered, "It is the same for all men of faith. You are a Christian, are you not?" I mumbled for a second and then said yes and we carried on with the interview.

It has been torturing me ever since. Why did I have to pretend to be anything other than a Jew? I very much doubt that if I had owned up to the faith of my fathers, he or any of his friends would have done anything to harm me, but I just didn't want to take the risk. And besides, it would have ruined the entire flow of what was quite a promising interview to start going into the fact that I was of the Hebraic persuasion.

I'm not sure what disturbs me more. The fact that I committed a sin that is not even permissible on pain of death? The fact that I had to stoop to subterfuge to get a few quotes? Or simply a feeling of depression that in the capital of a nation that has been at peace with Israel for 32 years, it still makes sense to hide your origins?

Not that I have any problem with hiding my Israeliness. I was born in Britain, write for English-language newspapers often and, let's face it, I realize why we're not that popular in the Middle East right now. But the necessity of hiding at least half of my identity for a whole week, talking even with Israeli colleagues in English in the street and looking for secluded street corners to make phone calls, has been an exhausting and paranoia-inducing experience.

I feel that I'm being unfair now. The entire Egyptian population is not anti-Semitic, nor, certainly, are a large proportion of the brave protesters risking their lives, first against the baton-wielding police last Friday, and later this week against the mounted attacks of Hosni Mubarak's diehard supporters. But along with the elation of the revolution, there is a thinly veiled hysteria waiting to erupt at almost any moment, and the presence of an Israeli "spy" could well be the trigger for that breakout.

This fact was brought home to me in the last 24 hours I spent in Egypt. On Wednesday, an American colleague emailed me to apologize that a local contact of his would not agree to talk to me because he was afraid he would be accused of contact with the Mossad. On my last day, there were already reports of local, government-controlled television stations trying to incite more citizens against the pro-democracy protesters by saying there were Israeli spies among them.

I have reported that there were very few anti-Israel slogans or signs during the week of demonstrations in Cairo, and that remains true. The protesters want democracy, and if they are blaming foreign elements for supporting Mubarak, then the United States and the Arab League are the ones most frequently criticized. The shuttered synagogues of Cairo and Alexandria were not attacked (there remain only a handful of elderly Jews in Egypt's second-largest city and virtually none in the capital), and a shooting incident last weekend near the Israeli embassy was probably not connected to any political violence, but to looting.

But Israel still remains a convenient bogeyman for all occasions. Those in Israel who have been bewailing the almost certain loss of a staunch strategic ally would do well to remember that in his three decades as president, Mubarak did very little, if anything, to educate his people and change their devilish perspective of Israel. Generals and senior ministers may have been in close contact with their Israeli counterparts, but at every other level of government and civil society, there is deep antipathy. Two months ago, the governor of southern Sinai even blamed shark attacks off the Red Sea coast on Mossad-trained beasts of the deep.

On balance, I was probably doing the prudent thing by not giving myself away as a yid while walking among the Islamists. But I would like to believe that contrary to the prophecies of doom emanating from the corridors of power in Jerusalem this week, the revolution in Egypt will not ultimately result in an Islamic republic on the Negev border. Certainly hundreds of Egyptians I spoke to over the last seven days have no intention of allowing that to happen.

Mubarak kept the peace for 30 years, and there is certainly reason to be grateful for that. But it is still considered dangerous to walk the streets of Cairo speaking Hebrew, even when all is calm.

Egypt has entered a period of chaos. But along with the hope that it will emerge more democratic than before, I also hope that the next time I visit this land, I will feel comfortable using all my identities.
 

Beide kampen in Egypte geven de schuld aan... de Joden!

 
Complottheorien tieren welig in het Midden-Oosten, en als vanouds spelen de Joden daarin een hoofdrol. Salam Fayyad geeft de Joden de schuld, Hamas geeft de Joden de schuld, en Egyptenaren van beide kanten geven eveneens de Joden de schuld.
 
For decades, Israel has been blamed as the root cause of all evil in Egypt. Despite the 1979 peace accords, the public continues to perceive it as a "symbol of evil or even Satan," explained Younis. Egyptian media has been nurturing this narrative for years, with Egyptian cinema and TV showing Israelis as villains in various scenarios regardless of the genre of the movie.
 
"Israeli-phobia" has become a characteristic of Egyptian national identity, which the state has been building over the past decades, said Younis.
Peaceful relations with Israel remain unacceptable to the majority of the Egyptian public, something acknowledged by the Israeli government in wikileaks documents released last year to the Jerusalem Post. Despite Israel's unpopularity in Egypt, however, the Mubarak's regime has remained one of its main supporters.
 
Daarom, en niet omdat Israeli's houden van wrede dictators, maakt men zich in Israel zorgen om de ontwikkelingen in Egypte. Democratie en vrijheid zijn geweldig, maar een hernieuwde oorlog met Egypte, daar heeft Israel geen zin in, en een vijandig land dat terroristen in en buiten Egypte steunt is ook een stuk vervelender dan een koude vrede en rustige grenzen. Israel heeft helemaal niks met dictators, maar Israel heeft wel iets met vrede, al is ie koud en halfslachtig.
 
Hieronder twee artikel over dit onderwerp.
 
RP
---------
 

Both sides in Egypt blame...the Jews!

http://elderofziyon.blogspot.com/2011/02/both-sides-in-egypt-blamethe-jews.html
 
 
George Soros, in a ridiculous op-ed in today's Washington Post, blames Israel (actually, the "Jewish lobby") for being the major obstacle to Egyptian democracy.

He writes
The main stumbling block is Israel. ... Israel is unlikely to recognize its own best interests because the change is too sudden and carries too many risks. And some U.S. supporters of Israel are more rigid and ideological than Israelis themselves.
He is not the only one.

Many of the protesters hate Mubarak because of....Israel:


Iranian TV says: (h/t G)
The International Network for Rights and Development said that three Israeli planes landed at Cairo's Mina International Airport on Saturday, carrying equipment for use in dispersing and suppressing large crowds, a Press TV correspondent reported.

According to the report, Egyptian security forces received the cargo on three Israeli planes, which were allegedly carrying a large supply of internationally proscribed gas to disperse crowds.

Of course, the Mubarak regime cannot take this ultimate insult lying down.

From YNet:
A young Egyptian woman claims that the Mossad trained her to assist in bringing down Egyptian President Hosni Mubarak's regime. In an interview with Egypt's Al Mehwar network the woman, who noted that her facebook page was extremely popular, said that she was sent by an American organization to be specially trained "by Israelis and Jews" in Qatar.

The woman remained anonymous and was interviewed with her voice distorted and her face blurred. She told of her training and financial support from an American organization called Freedom House. She claims that her trainers were Jews and Israelis whose main job was recruiting "young and unexperienced" students from universities.

The organization is well known, and its website states that its purpose is to "support the expansion of freedom around the world" and that it was founded by "prominent Americans concerned with the mounting threats to peace and democracy".

According to the young woman, after her initial recruitment, she was sent to Doha in Qatar with a group of other young people for the next stage in the process. "We received intensive training for four days. The trainers had different citizenships but a predominant number among them were Israelis," she said.

At the end of the interview the woman was asked what led her to confess her secret activities. At this point, she burst into tears and answered that President Mubarak was "like a father to me," which is why she decided to share what happened to her.
I'm fairly sure the Arabic interview is here.

No matter what happens anywhere in the Arab world, you will never have to look hard to find people falling over themselves to blame - the Jews.
 
~~~~~~~~~~~~~~~
 
Israeli conspiracy theories-for Egypt unrest-begin to spread

http://www.almasryalyoum.com/en/news/israeli-conspiracy-theories-egypt-unrest-begin-spread

On Wednesday night, the Egyptian satellite TV station al-Mehwar broadcast a live interview with Shaimaa, a former journalist, who claimed to be trained by Jews in the US to destabilize the political regime in Egypt. Shaimaa said on air that many of the anti-Mubarak protesters at Tahrir Square have received similar training and have been applying it over the past week through organized demonstrations.

Rumors about Israel being the mastermind behind the Egyptian uprising spread on al-Qasr al-Aini Street. This morning, a pharmacist on the street claimed to have seen Egyptian troops arresting two Israelis at Tahrir demonstrations.

Close to al-Qasr al-Aini Hospital, a juice seller refused to sell water bottles to two Al-Masry Al-Youm reporters, who wanted to deliver them with medical supplies to the injured at Tahrir Square. "Israelis are killing our children and destroying our lives. I will take no part in supporting them," he exclaimed.

Nevertheless, it remains unclear how many Egyptians truly believe that Israel constitutes the mastermind behind recent events.

Sherif Younis, a historian, attributes the dissemination of the rumors to a group of National Security Services members, secret police, NDP members, businessmen and media agencies—both government-owned and self-claimed independents--whose interests are tied to the existing political regime.

Some of these groups might have been previously critical of the regime. "Times of uprisings are nevertheless, critical ones and people need to clearly decide which camp they support," said Younis.

"With anti-Mubarak protestors' success in demolishing the security apparatus last Friday, many institutions sided with the regime," Younis said.

Various tactics were developed to turn the public against the uprising. Some newspapers praised the demonstrators for achieving so much progress toward democracy. This was however, immediately followed by a quick condemnation of violence and chaos with the anti-Mubarak protestors taking the blame.  This approach was even used by President Mubarak, according to Younis.

The media has been spreading a culture of fear among the Egyptian public, highlighting events of vandalism, looting and violence due to the absence of security forces. "Protect Egypt" has become a recurring slogan across various TV stations.

Last week, the Muslim Brotherhood was accused of organizing the protests. When this narrative failed to gain popular support, the recurring scenario of Israel emerged, said Younis.

For decades, Israel has been blamed as the root cause of all evil in Egypt. Despite the 1979 peace accords, the public continues to perceive it as a "symbol of evil or even Satan," explained Younis. Egyptian media has been nurturing this narrative for years, with Egyptian cinema and TV showing Israelis as villains in various scenarios regardless of the genre of the movie.

Conspiracy theories are commonly accepted in Egypt, Younis said. Accusations of conspiring with Israel are common among opposition parties as well as the regime, he adds. The allegation was even used during sectarian strife earlier this year.

In his first official comments on the uprising in Egypt, Israeli Prime Minister Benjamin Netanyahu stated last Sunday that Israel is "anxiously monitoring" the anti-government protests. The Israeli government has also been actively advocating Western governments to support political stability in Egypt to preserve Israel's security.

"The uprising is a threat and the regime needs to justify its actions during the last ten days," said Younis. Therefore, the regime sent its supporters to Tahrir Square to clash with the anti-Mubarak demonstrators. The government has announced casualties on both sides and has been emphasizing calls for Jihad at Tahrir, he adds.

Some people are unfortunately buying into this due to a certain level of naivety or due to discomfort caused by protestors and the paralysis of the country, according to Younis. He believes the poor have come to accept the status quo and fear change and are mainly concerned with feeding their families as they have no stable income.

"Israeli-phobia" has become a characteristic of Egyptian national identity, which the state has been building over the past decades, said Younis.

Peaceful relations with Israel remain unacceptable to the majority of the Egyptian public, something acknowledged by the Israeli government in wikileaks documents released last year to the Jerusalem Post. Despite Israel's unpopularity in Egypt, however, the Mubarak's regime has remained one of its main supporters.

 

vrijdag 4 februari 2011

Wat Netanjahoe tegen het Egyptische volk zou moeten zeggen

 
Avineri heeft gelijk dat de vrede tussen Israel en Egypte niet alleen een Israelisch belang is maar een strategisch belang voor beide landen en in feite de hele regio. Laten we niet vergeten dat Israel vier oorlogen van Egypte heeft gewonnen, waarbij vele tienduizenden Egyptische soldaten omkwamen. Bovendien is Egypte voor deze behoorlijk koude vrede beloond door de VS met ca. twee miljard dollar per jaar.
 
Een toespraak zoals onderstaande zal natuurlijk geen einde maken aan de Israelhaat die door decennialange demonisatie in de media is gevoed, maar is een oprechte oproep die bovendien de indruk wegneemt dat Israel onder een hoedje speelt met Mubarak. Israel heeft geen ander belang bij het aan de macht blijven van Mubarak dan handhaving van het vredesverdrag. Op de lange termijn zal een werkelijk democratisch Egypte waarschijnlijk zelfs beter zijn voor Israel, en zouden beide landen op talloze manieren kunnen samenwerken. De Egyptische machthebbers hoeven dan immers geen vijandbeeld van hun welvarende en democratische buurland meer in stand te houden. Maar ik vrees dat het nog wel even zal duren voordat de haat en wrok heeft plaats gemaakt voor pragmatisme en oprechte belangstelling.
 
RP
----------

Here's what Netanyahu must tell the Egyptian people
http://www.haaretz.com/print-edition/opinion/here-s-what-netanyahu-must-tell-the-egyptian-people-1.340969
By Shlomo Avineri
 
In the last few days the Israeli government has made two moves in response to developments in Egypt. First the Foreign Ministry instructed Israeli ambassadors to persuade Western governments to tone down criticism of Hosni Mubarak. Then Prime Minister Benjamin Netanyahu asked friendly Western states to demand that whatever regime comes into power in Egypt keep the peace agreement with Israel.

Of course there is room for concern. But these moves involve a double error. They portray Israel as an extension and protege of the West - as Israel's enemies in the Arab world wish to present it. They also reflect helplessness, as though peace is not a strategic Egyptian interest but a kind of favor that Egypt did for the West. Despite the existing uncertainty, the prime minister of Israel must address the Egyptian people in a directly, saying something to this effect:

"I turn to you, the Egyptian people, as the prime minister of Israel, who was democratically elected. For the past 32 years peace has prevailed between our two states, following the historic visit of your late president Anwar Sadat in Jerusalem and his speech in the Knesset. After years of wars the border between us is now peaceful. The leaders of Egypt and Israel chose the course of peace and made difficult concessions to ensure both nations a possibility of properity, economic development and a dignified existence. This peace of the brave is a strategic and ideological interest of both nations and we are committed to honor it, preserve it and develop it.

"The Israeli people, some 20 percent of which are Arab, want the Egyptian people's good and will respect any decision regarding Egypt's internal regime. That is your decision and we have no intention of interfering with your sovereign right to shape it. We hope that as peace was preserved in the past 30 years, the historic achievements it entails will be preserved in the future as well.

"Regrettably we haven't reached an agreement with our Palestinian neighbors yet. As I said in my speech at Bar-Ilan University, Israel in my leadership is committed to the solution of two states for two peoples. I have called on the chairman of the Palestinian Authority to open negotiations over all the controversial issues immediately and without preconditions. To our regret, even the president of the United States failed to bring the two sides to the negotiation table.

"At this time it is more important than ever to solve the conflict and I repeat my call to the Palestinian Authority and its leaders to open immediate negotiations on all the issues. Opening such talks and reaching an agreement - which in my opinion and the opinion of the Palestinian Authority chairman can be achieved in a relatively short period - will contribute to the region's stability and to the peace of all the nations and states. We have difficult points of disagreement, but we are ready to deal with them sincerely and preserving both nations' legitimate rights and interests. We hope the Egyptian people and government support these efforts and encourage the Palestinian Authority to open negotiations.

"I would like to promise you that Israel is interested in good neighborly relations, based on mutual recognition and mutual respect of all the states and sees in peace with Egypt - the largest, leading Arab state - a cornerstone for the entire region's prosperity and development."

Will this call allay the understandable fears worrying the Israelis? It is not certain. But it would convey an important message, which would be comprehended by the world and certainly by Egypt. It would convey that peace is not between Israel and Mubarak, but between our two states. We must talk to the Egyptian people. That is the only way a sovereign state, which protects its interests and international status, conducts itself.

Goederen Gazastrook UITgesmokkeld via tunnels naar Egypte


Het enigzins cynische commentaar van Elder of Ziyon op dit bericht luidt:
 
"Isn't it amazing that in only one week of riots, Egyptians are in worse shape than Gazans after years of being besieged and imprisoned and suffering a slow genocide?"
 
Misschien wordt het tijd de mythe van 'concentratiekamp Gaza' en de mildere variant van 'openluchtgevangenis Gaza' voorgoed bij het grofvuil te zetten.
 
RP
--------
 

'Tunnels being used to smuggle goods out of Gaza'




With Egypt in crisis, tunnels under Philadelphi corridor now important lifeline of supplies for Sinai residents, report says.

The tunnels under the Philadelphi Corridor between Gaza and Egypt, used in the past to smuggle arms and supplies from Sinai into Gaza, are now an important lifeline of supplies for Sinai residents facing acute shortages because of the turmoil in Egypt, the Lebanese daily Al Akhbar reported Thursday.

According to the paper, which supports Hizbullah, traders in control of the tunnels have "been working for days" smuggling bread and food in the "opposite direction" - from Gaza into Egypt – because of "supply disruptions" from Cairo to the Sinai.

The paper acknowledged something that Israel has been arguing for months, that "Gaza's markets are no longer experiencing a shortage in most food" products since Israel eased the blockade of the region in June.

The smuggling out of Gaza does not impact on the supplies inside the Strip, those running the tunnels were quoted as saying.

This is not the first time the tunnels have been used to smuggle goods into Egypt, with western officials having said in the Fall that Israeli products, specifically fruits and vegetables, were making their way through the tunnels to Egyptian markets.

De opstand in Egypte ligt aan ..... Israel, aldus Salam Fayyad


Fayyad, de darling van het Westen, het toonbeeld van gematigdheid, geeft de zionisten weer eens de schuld voor een probleem dat zich voordoet. Het is een diep ingesleten reflex onder de Palestijnen en Arabieren, die evenzeer voorkomt onder gematigden als extremisten. Dit is, zoals EoZ terecht opmerkt, een reeël obstakel voor vrede, het is de olifant in de kamer die door het Westen wordt genegeerd.
 
RP
-------
 

The most moderate PA leader blames Egypt situation on - Israel!

From Arab News (and AP):
PARIS: Palestinian Prime Minister Salam Fayyad said Thursday that the failure to resolve the Israeli-Palestinian conflict has helped fuel unrest in Egypt and elsewhere in the Mideast.

During a visit to Paris, Fayyad said protesters' complaints stem not only from internal problems in their own societies, but also from "a frustration, a desperation because of the failure of efforts to solve the Palestinian problem."
Fayyad, the darling of the West and the most moderate, reasonable leader that Palestinian Arabs are ever likely have, just can't wrap his head around the fact that the entire world doesn't revolve around Ramallah..

He also cannot seem to grasp that the Arab world has paid nothing but lip service to the Palestinian issue for years. They gave up because the Palestinian Arabs couldn't get their own act together and they continue to act like babies who want everything handed to them on a silver platter.

Babies who think that...the whole world revolves around them.

When a Western-educated, so-called moderate leader of Palestinian Arabs doesn't make any sense, it makes it very unlikely that any real peace deal could ever happen.

Peace cannot be built on lies, and that is all that the Palestinian Arabs have been fed for over sixty years.

Moslim Broederschap wil Egyptisch vredesverdrag met Israel ter discussie stellen


Terwijl El Baradei het Westen probeert gerust te stellen dat een coalitie met de Moslim Broederschap geen probleem is en geen bedreiging voor het Westen of Israel, spreekt de MB zelf andere taal. Hieronder twee artikelen waarin de MB wordt gevraagd naar het vredesverdrag met Israel. Men draait er wat omheen, maar het komt er op neer dat men vrede met Israel als Joodse staat, dus Joodse zelfbeschikking, onaanvaardbaar acht. De 'vrede' moet zodanig worden aangepast dat die niet meer met Israel samen gaat.
 
RP
---------
 

Muslim Brotherhood: 'We are against Zionism'




Spokesman for the Egyptian group says it won't commit to maintaining peace treaty, recognition of Israel.

A spokesman for the Muslim Brotherhood in Egypt on Thursday evening repeatedly refused to commit to maintaining the peace treaty with Israel, or even recognizing Israel, if the Brotherhood becomes a player in the future governance of Egypt.

Asked on CNN if his organization would support the maintenance of the Egyptian-Israeli peace treaty, Mohamed Morsy, a spokesman for the Muslim Brotherhood, dodged a direct answer but said Israel had failed to honor the treaty. He said it would be up to the Egyptian parliament to decide on the fate of the treaty, and that the parliament would reflect the will of the people.

Asked next if an Egypt with a Muslim Brotherhood component in government would even recognize the state of Israel, Morsy again evaded a direct answer despite being pressed several times. "It's ridiculous to ask about the future," he said at one point, and then responded with the question: "Does Israel recognize a Palestinian state?"

He also accused Israel of  "shedding the blood of the Palestinians for more than 60 years."

Morsy added that the Brotherhood "are not against the Jews. We are against Zionism. We are against torturing the Palestinian people."

 
---------------

Scoop: Egyptian Muslim Brotherhood Explains How It Will Get Rid of Peace Treaty with Israel

http://rubinreports.blogspot.com/2011/02/scoop-egyptian-muslim-brotherhood.html
By Barry Rubin

We have been repeatedly assured in the media--on the basis of no evidence--that if the Muslim Brotherhood comes to power in a coalition or even directly that the radical Islamist group would keep the peace treaty with Israel.

On Russian television, one Brotherhood leader, Rashad al-Bayoumi,  said that when they came to power they will abolish the treaty altogether.

Another, former spokesman Doctor Kamel Helbaoui, explains one way they might get out of it. It is also a good example of how they avoid embarassing questions, and usually get away with it. Clearly, Brotherhood leaders have been warned to avoid extremist statements as it tries to sell itself to the Western audience and (insert adjective) media as moderate and cuddly.

In an interview on French television, he says (1:40-2:12 on the show):

Interviewer: "And would you revoke the peace treaty with Israel?"
Answer: "We respect all protocols and the treaties built on justice.
Interviewer: "Sorry, I didn't understand your response."
Answer: "We respect every treaty and every protocol for peace, but it should be built on justice.
Interviewer: "Does that mean you would keep the peace treaty with Israel?
Answer: "You keep it, but you have to review it in [unclear] of the atrocities from either side."
Interviewer: "What do you mean by that?"
Answer: "I mean that we don't need injustice to reach the people. If the peace treaty does not give the people their rights, it is not a good treaty, is not a good peace accord."
Interviewer: "So are you saying that the current peace treaty is not good enough?"
Answer: "No, it is not good enough. I must say that."
Interviewer: "So you would revoke that peace treaty.
Answer: "No, I didn't say that.
Interviewer: You would change it?
Answer: It could be reviewed in view of respect of human rights. And through the United Nations, through freedom given to the people, respect of every one. Not occupation and the military atrocities against civilians."

So while trying to avoid admitting it, he explains that Egypt would demand changes and not accept the existing treaty. But what you also have to know--and most journalists would miss--is that the Muslim Brotherhood regards Israel's existence as "occupation" and the denial of Muslim rights.

Paradoxically, then, the only way Israel could have a peace treaty with Egypt is not to exist at all.

Other Brotherhood spokesmen have said that if the group comes to power there will be a referendum on the treaty, and of course it will be rejected. This has been said many times in Arabic though the Western media seem completely unaware of it, as with many other things about the Brotherhood.

You have to understand the bizarre situation here. Every speech in Arabic of Brotherhood leaders and cadre and articles in their publications are full of anti-Jewish hatred, anti-American hatred, and support for violence. Yet in the Western media all of this simply is never mentioned, in part because reporters take the group's word on its credentials.

In other words, the Brotherhood will end the peace with Israel and return to a state of war.

This would not necessarily mean going to war, since Egypt's army might well be unwilling to do so, considering the consequences and not liking the Brotherhood. In contrast, though, it is easy to make Egypt into a safe haven from which terrorists could attack across the border and any weapons Hamas wanted would come from Egyptian arsenals (or if the army blocked that, just be freely imported into the Gaza Strip.

Eventually, this would lead to renewed war between Israel and Hamas, or even Israel and Egypt, in which thousands of people would die. Some would call that speculation. I would prefer that they didn't get to see it proven to be accurate.
 
 

donderdag 3 februari 2011

Israel moet afstappen van Amerikaanse hulp

 
Ongenoegen met de Amerikaanse financiële hulp aan Israël, en dan met name gebonden hulp voor de Israëlische defensie, en de suggestie om 'nee' te zeggen tegen die hulp, is al vaker geventileerd, door Ami Isseroff onder meer al in 2006. Deze 'hulp' levert namelijk mogelijk meer nadelen dan voordelen op; zo moeten de meeste Israëlische wapens in de VS ingekocht worden, en heeft George W. Bush al eens een embargo tegen de levering van reserveonderdelen voor die wapens ingesteld (Hoezo kritiekloze onvoorwaardelijke steun?).
 
Mij stak in het bijzonder dat Israël aan het einde van de Tweede Libanon Oorlog vele duizenden clusterbommen van Amerikaanse makelij over zuid-Libanon afwierp (wat op zich al een dubieuze en ook militair twijfelachtige onderneming was), terwijl Israël zelf 'slimmere' clusterbommen had ontwikkeld, die automatisch zouden exploderen als ze de grond raken, en zo niet nog jaren later gevaar opleveren voor teruggekeerde burgers...
 
Wouter
_____________
 

Een ander Joods geluid: Neem geen Amerikaanse hulp meer aan

http://isra-ned.blogspot.com/2011/01/een-ander-joods-geluid-neem-geen.html
 
Het is altijd een goede zaak scherp te blijven en te blijven kijken en luisteren naar andere invalshoeken en meningen. Yarden Gazit van een denktank in Jeruzalem komt met een gedachte die velen gedacht hebben, maar die nooit echt is uitgesproken laat staan uitgewerkt.

Het gaat hier de Amerikaanse "hulp" aan de staat Israël. Wanner je het bedrag van 3 miljard dollar als een apart cijfer beschouwd, heb je het idee dat het om een gigantisch bedrag dat wordt uitgegeven aan de Joodse staat. Het wordt door de anti-Israël lobby gebruikt om aan te geven dat de USA wordt "bestuurd" door de Israël lobby. Wat de bashers dan gemakshalve vergeten is het geld dat de USA geeft aan Jordanië, Egypte, de Palestijnse Autoriteit en zelfs aan Saoedi Arabië. Wat ook wordt vergeten is dat Israël een  stevige prijs betaald voor deze "steun". Israël bindt zichzelf politiek en diplomatiek de handen door deze steun te aanvaarden. Een goed voorbeeld daarvan is dat wapenleveranties van Israël aan het buitenland goedkeuring nodig heeft van de Verenigde Staten. Een detail dat verloren is gegaan in een zee van onwerkelijkheden.

Een ander punt is dat Israël 75% van de 3 miljard dollar moet investeren in Amerikaanse wapenaankopen. De steun is daardoor een catch 22 geworden voor Israël. Het is te afhankelijk geworden van Amerikaanse wapensystemen. Dit terwijl er vergelijkbare systemen zijn die men goedkoper zou kunnen inkopen.

Ondertussen profiteren de Amerikanen op alle fronten. Het handhaaft haar eigen wapenindustrie. De economische motor waar de Amerikaanse economie op draait. Alle overige industrieën zijn al verplaatst naar lage lonen landen. Verder houden de Amerikanen een stevige vinger in de diplomatieke pap. Al met al win/win voor de Amerikanen waarbij het meer dan de vraag is of het ook win/win voor Israël is.

Hieronder volgt het relaas in  het Engels waarop mijn artikel meer dan gebaseerd is

~~~~~~~~~~~~~~~~
 

Researcher: Israel should drop detrimental US aid

Many Israelis and many supporters of Israel in the US have long argued that while America is clearly Israel's best friend in the world, Washington uses the $3 billion it provides Israel every year as diplomatic leverage. While Israel is ostensibly receiving necessary financial backing, it is paying for it in political and diplomatic maneuverability.

Yarden Gazit of the Jerusalem Institute for Market Studies says Israel is actually paying a pretty steep financial price for that aid, too.

Gazit's study noted that the bulk of the US aid to Israel is for defense purposes, and that according to the stipulations of that aid, Israel must spend 75 percent of the money on US-made weapons and defense systems.

The American aid is also part of a bundle that includes military aid to Egypt, Jordan and Saudi Arabia, countries over which Israel must maintain a qualitative military edge. So, the US provides Israel with the funds to keep its military on top, but at the same time constantly upgrades the surrounding Arab armies to make sure Israel must continuously buy new American weapons.

Gazit explained that the $3 from the US is not enough to cover that expense. For example, "every dollar granted to Egypt requires Israel to spend between 1.6 and 2.1 dollars to maintain the balance of power. As a result, every dollar granted to Israel costs Israel between 1.06 and 1.39 dollars."

By forcing Israel to buy most of its military equipment in the US, Washington is also saddling the Israeli defense industry with an annual loss of $750 million. And because Israel doesn't buy the systems made by its own defense industry, that hurts the ability of those Israeli contractors to sell their wares abroad.

Who wants to buy defense systems from a guy that can't even get his own government to buy them?

All this despite the fact that Israel often produces equal or superior defense systems that cost less than their American counterparts. In light of that, the $3 billion in US aid can almost be seen as a bribe to keep one of the US defense industry's main competitors out of the market.

 

De zeven levens van de Protocollen van de Wijzen van Zion

 
"De zeven levens van de Protocollen van de Wijzen van Zion" is verkrijgbaar bij de betere boekhandel en bij uitgeverij Aspekt.
 
Extra verontrustend vind ik de overlap met complot-theorieën die niet alleen de klassieke antisemiet aanspreken, zoals 9/11 'sceptici', ufo-watchers, sommige new-agers, en illuminatie-adepten, mensen die zichzelf soms juist als modern of progressief zien.
 
Wouter
________________
 
Anti-Joodse "Protocollen van Zion" duiken steeds opnieuw op
http://www.refdag.nl/nieuws/binnenland/anti_joodse_protocollen_van_zion_duiken_steeds_opnieuw_op_1_531296
31-01-2011 12:39 | Jacob Hoekman
 
 
DEN HAAG - Ze zijn duidelijk namaak, maar het geloof in de antisemitische "Protocollen van de Wijzen van Zion" is onuitroeibaar. Een boek over de geschiedenis ervan zag maandagmiddag het licht. "Maar echte antisemieten overtuig je er niet mee."

De Protocollen zijn als een kat met zeven levens. Steeds opnieuw duiken ze weer op in de geschiedenis, merkt prof. dr. Klaas Smelik van de universiteit Gent, waar hij de leerstoel Hebreeuws en Jodendom bezet. "Telkens wanneer je denkt dat de vervalsing definitief is ontmaskerd, begint er weer een nieuw leven binnen een nieuwe historische context. Uitermate frustrerend is dat."

"De zeven levens van de Protocollen van de Wijzen van Zion" noemde hij zijn nieuwste boek. Vanmiddag werd het bij het CIDI in Den Haag gepresenteerd.

De eerste drie levens spelen zich, via Parijs, vooral in het tsaristische Rusland af, waar het smeden van complotten "even typerend" was voor het land als de felle haat tegen de Joden. Via de Russische geheime dienst kwam het document rond 1900 de wereld in, waar het een warm onthaal zou krijgen.

Die warme belangstelling bleek vooral tijdens het vierde en vijfde leven, waarin de Protocollen hun Russische veren hebben afgeschud en in het Westen opduiken. Hoewel de Protocollen dan al ontmaskerd zijn als een vervalsing, geloven velen -al dan niet tegen beter weten in- in de authenticiteit.

Zo ook Adolf Hitler. Hij schrijft in "Mein Kampf" hoe de Frankfurter Zeitung "jammert" dat de Protocollen op een vervalsing berusten en noemt dat "het beste bewijs dat ze echt zijn. Wat veel Joden onbewust willen doen, is hier bewust duidelijk gemaakt. Daar gaat het om. Het doet er niet toe uit welke Jodenkop deze onthullingen afkomstig zijn."

Na de verschrikkingen van de Shoah lag het voor de hand dat de Protocollen een definitieve dood zouden sterven. Maar niets bleek minder waar. Meer en meer verspreidde het geschrift zich als een virus naar de Arabische wereld, waar het vandaag de dag virulenter voortleeft dan ooit te voren.

Dat feit noemt prof. Smelik het zesde leven. Hij verwijst daarbij naar Hamas, dat in zijn handvest een verwijzing naar de geschriften opnam: "Hun complot (dat de Joden streven naar expansie van de Nijl tot de Eufraat, JH) is uiteengezet in "De Protocollen van de Wijzen van Zion" en hun huidige gedrag is het beste bewijs voor wat daarin te lezen staat."

Het geloof in de echtheid van de Protocollen is in de Arabische wereld wijdverbreid, merkte prof. Smelik weer eens toen hij op een Saudisch leerboekje stuitte. "Het definitieve bewijs voor de authenticiteit van de Protocollen en de duivelse Joodse plannen die erin staan vervat, ligt in het feit dat de plannen, complotten en samenzweringen die erin worden opgesomd, ook in werkelijkheid zijn uitgevoerd", stelt dat boek.

Prof. Smelik: "Volgens deze cirkelredenering zijn de Protocollen het bewijs voor het Joodse wereldcomplot en kan het Joodse wereldcomplot tegelijkertijd worden bewezen op grond van de Protocollen. Een bewijsvoering waar geen speld tussen te krijgen is - althans in de ogen van degenen die in dit Joodse wereldcomplot geloven."

De grootste verrassing voor prof. Smelik was echter niet dat mensen zich op deze manier een rad voor ogen draaien, maar dat het antisemitisme in de Arabische wereld nog altijd niet het laatste leven van de Protocollen vormt. Hij vond nog een zevende leven, in newage- kringen. Daar wordt het geschrift gebruikt om het bestaan van zogeheten geheime genootschappen -de Illuminati- aan de kaak te stellen. De teneur: Joden en Hitler werkten samen om het zionisme na de oorlog meer kans van slagen te geven. "Als je het gaat nazoeken op internet, zie je dat deze laster vooral in Marokkaans-Nederlandse kringen heel populair is", zegt prof. Smelik.

Hij heeft de hoop opgegeven dat rabiate antisemieten door zijn boek tot andere gedachten zullen komen. "Echte antisemieten overtuig je niet." Het enige wat volgens hem te proberen valt, is steeds weer vertellen dat de Protocollen een vervalsing zijn. En daarnaast: censuur toepassen. "Ik weet ook wel dat je via internet makkelijk aan de tekst kunt komen, maar een verbod op de verkoop geeft in elk geval aan dat het geschrift bedrog is en dat het dus niet zomaar als authentiek mag worden verspreid."
 

"Allah, laat alstublieft geen Jood in leven"

 
Een anti-Israel circus trekt langs de Amerikaanse universiteiten, met een documentaire die gruwelijke beelden laat zien van omgekomen Palestijnse kinderen tijdens de Gaza Oorlog. Die tragedies kunnen leiden tot enig begrip voor ongenuanceerde emotionele uitroepen als "Doodt alle Joden!"
Toch waren zulke uitroepen al lang geleden te horen, bijvoorbeeld in de jaren '20 en '30, toen er nog geen bezetting en Gaza Oorlog en dode kinderen waren, maar wel al pogroms plaatsvonden tegen de Joden en met leugens tegen hen werd opgehitst door o.a. de 'groot-moefti' van Jeruzalem. Niet alleen de zionisten moesten het toen ontgelden, ook de oude Joodse gemeenschappen in bijv. Hebron en de Joodse wijk van Jeruzalem waren hun leven niet meer zeker.
Met name Hamas heeft van zulke antisemitische opruiing de laatste decennia haar handelsmerk gemaakt, en met preken en tv-programma's (ook voor de kleintjes, want jong geleerd is oud gedaan) de Palestijnse bevolking geindoctrineerd.
 
Wouter
_____________
 

"Please Allah, kill all the Jews."

Kanttekeningen bij de Egyptische revolutie (IMO)

 

Kanttekeningen bij de Egyptische revolutie

IMO Blog, 2011

http://www.zionism-israel.com/blog/archives/00000533.html

Het is een cliché te stellen dat niemand een maand geleden had kunnen vermoeden dat de Arabische wereld op zijn kop zou staan, en dat massale protesten zouden leiden tot op zijn minst flinke hervormingen, en waarschijnlijk regime change in verschillende Arabische staten. De geschiedenis blijkt keer op keer onvoorspelbaar en grillig. En ook nu hebben we geen idee hoe het er over een maand voorstaat, of de rust is weergekeerd of dat als dominostenen de ene na de andere dictator zal vallen. In zo'n geval vragen de media experts om hun mening, die dan met een ernstig gezicht komen vertellen hoe het zit en dat we ons geen zorgen hoeven maken. In Nieuwsuur legt Bertus Hendriks dagelijks uit dat we niet bang hoeven zijn voor de Moslim Broederschap (MB), want die zijn niet gewelddadig en bovendien heeft de gematigde tak nu de overhand. Ook Frans Timmermans mag regelmatig aanschuiven om te verkondigen dat als het Westen zich eenduidig achter de protesten schaart, het nieuwe regime ons heus goed gezind zal zijn, en Europa wat dit betreft het voorbeeld moet geven. Overigens heeft Amerika Mubarak al laten vallen, en volgens sommigen heeft dat eraan bijgedragen dat hij hoogstwaarschijnlijk binnenkort zal aftreden. Op internet kom ik echter heel andere informatie tegen over de MB, zoals dat zij de jihad tegen zowel Israel als het Westen wel degelijk steunt.

Revolutie
Even voor de duidelijkheid: ik sympathiseer ook met de demonstranten. Je zal maar 30 jaar onder dezelfde machtsbeluste corrupte dictator leven, zonder vrijheid van meningsuiting, zonder vrije pers, zonder fatsoenlijk werk en toekomstperspectieven, zonder fatsoenlijk onderwijs. Het zou geweldig zijn als er door de Arabische wereld een democratiseringsgolf zou gaan, als net als in Oost Europa 20 jaar geleden eindelijk de oude gehate corrupte en leugenachtige regimes plaats maken voor democratie, mensenrechten, vrijheid, ontwikkeling en vooruitgang. Wie wil dat niet? Maar in de praktijk loopt het vaak anders. Carel Brendel schrijft daarover:

Revolutie is feest, maar revolutie is ook chaos en onzekerheid. De gehate gevangenissen gaan open, ook voor lieden die in elk systeem en onder elke ideologie beter achter de tralies kunnen zitten. Het eerste resultaat van een gewelddadige omwenteling is meestal een sterke stijging van de criminaliteit. Soms ontaardt de revolutie in moord en plundering, in wraakneming en afrekening.

De verbroedering van de strijd tegen de dictator, de euforie van het prachtige moment waarop de doodsangst voor het leger en de geheime politie verdwijnt, vervagen als de tiran eenmaal is verdreven. De bondgenoten van de revolutie zijn de vijanden van na de revolutie. De jongste geschiedenis kent genoeg Anjerfeestjes zonder happy end. Rusland vierde in 1917 het einde van de tsaar. Het land werd ondergedompeld in een vreselijke burgeroorlog, gevolgd door 70 jaar dictatuur, die pas in de nadagen van Chroetsjov en Brezjnev in hevigheid afnam.

De socialisten en liberalen, die in 1979 de aftocht van de Perzische sjah meevierden, eindigden in de martelkamers en aan de galgen van de ayatollahs. Slechts één historische wet lijkt geldig: hoe wreder de dictatuur, hoe bloediger de revolutie, des te geringer de kans dat na afloop een redelijk functionerend regime de overhand krijgt. Een andere wet is dat in revolutionaire situaties een fanatieke minderheid de kans krijgt om haar wil op te leggen aan de rest van het volk, dat na de chaos en de euforie snakt naar rust en zekerheid. Bolsjewieken en Moslimbroeders plegen in tijden van oproer doortastender te zijn dan zachtaardige liberalen, hoewel er ook voorbeelden zijn (Portugal) dat de gematigden wel degelijk spierballen toonden en het heft in handen hielden."


De vergelijking met Iran in 1979 ben ik - vooral op internet - al vaker tegengekomen. (zie voor een goed artikel wat dit betreft Afshin Ellian in Elsevier). Ook toen schijnt de opstand aanvankelijk vooral seculier te zijn geweest, en hebben de islamisten handig gebruik gemaakt van het momentum en het machtsvacuüm om de macht te grijpen. Ook toen lieten de Amerikanen de sjah gemakkelijk vallen en hoopten met de nieuwe machthebbers zaken te kunnen doen.

Supreme guide
Het probleem is dat het tijd kost voor een stabiele democratie om tot ontwikkeling te komen: mensen moeten wennen aan de vrijheden, zich kunnen informeren, verschillende partijen moeten zich ontwikkelen, zonder dat een radikale beweging of demagoog in het gat springt en een einde maakt aan de vrijheid. Egypte is een arm land met weinig natuurlijke grondstoffen en veel ontevreden en boze burgers, en dat is een goede voedingsbodem voor demagogen en extremisten. Een nieuwe regering kan de situatie voor deze mensen niet op korte termijn verbeteren en zorgen voor goed onderwijs en genoeg werk. Helaas is de MB de enige goed georganiseerde oppositiebeweging in Egypte, die net als Hezbollah en Hamas ook sociale programma's heeft tegen armoede. Zoals gezegd is de MB niet zo gematigd als Bertus Hendriks, jarenlange voorzitter van het Palestina Komitee, dus zeker geen neutrale waarnemer, meent. Barry Rubin geeft het volgende citaat van een van haar leiders, de nieuwe 'supreme guide' Mohammed Badi, uit een vrijdagdienst van afgelopen oktober:

The United States is "experiencing the beginning of its end and is heading towards its demise.... Resistance is the only solution.... The United States cannot impose an agreement upon the Palestinians, despite all the means and power at its disposal. [Today] it is withdrawing from Iraq, defeated and wounded, and it is also on the verge of withdrawing from Afghanistan. [All] its warplanes, missiles and modern military technology were defeated by the will of the peoples, as long as [these peoples] insisted on resistance – and the wars of Lebanon and Gaza, which were not so long ago, [are proof of this]."

De vorige supreme guide was niet veel beter:

And here's what the previous supreme guide, Mahdi Akef, said:

"Question: Regarding resistance and jihad…do you consider Osama Bin Laden a terrorist or an Islamic Mujahid [a holy warrior, literally someone who wages jihad]?

"Akef: Certainly, a mujahid, and I have no doubt in his sincerity in resisting the occupation, drawing closer to God Almighty."


Verder meent Badi dat:

Arab and Muslim regimes are betraying their people by failing to confront the Muslim's real enemies, not only Israel but also the United States. Waging jihad against both of these infidels is a commandment of Allah that cannot be disregarded. Governments have no right to stop their people from fighting the United States. "They are disregarding Allah's commandment to wage jihad for His sake with [their] money and [their] lives, so that Allah's word will reign supreme" over all non-Muslims.

Als best georganiseerde oppositiebeweging ligt het voor de hand dat de MB een belangrijke positie zal krijgen in een post-Mubarak regime, wellicht samen met El Baradei, die daar geen probleem mee lijkt te hebben en een leiderspositie in het vormen van een nieuwe regering op zich lijkt te nemen. Beiden zouden elkaar weleens goed kunnen gebruiken: El Baradei mist uitstraling en populariteit onder het volk; hij geldt toch als erg verwesterd en elitair. De MB van zijn kant mist de connecties in het Westen, en kan wel een geaccepteerd gezicht naar het Westen toe gebruiken, waar het immers de nodige achterdocht zal moeten overwinnen. Men houdt zich naar verwachting op het moment bewust wat afzijdig, om niet beschuldigd te kunnen worden van het kapen van de opstand, al vertoont de MB zich al wat openlijker dan de eerste dagen. Gisteren deelde zij bijvoorbeeld brood en water uit aan de demonstranten.

Het is opvallend hoe weinig georganiseerde leiders er tot nu toe naar voren lijken te komen uit de volksopstand. Ik krijg honderden tweets per dag over deze opstand, die de mensen aanmoedigen en hun moed prijzen, maar nergens lees ik iets van een plan, een programma, eisen, behalve dan dat Mubarak moet aftreden. Men wil terecht verkiezingen en vrijheid van meningsuiting en organisatie, maar dan? Wat staat men voor? Een meer socialistisch of liberaal sociaal-economisch beleid? Een seculiere of islamitische staat? Hoe moet de nieuwe regering de corruptie gaan aanpakken, die decennialang in alle lagen van de macht en ambtenarij aan de orde van de dag was? Wil men goede banden met het Westen en de vrede met Israel handhaven, of een confronterende koers? Ik heb er nog nauwelijks iemand over gehoord, al wordt naar goed Arabisch gebruik wel flink op het Westen en Israel afgegeven.

Bedreiging voor Israel
Door antizionisten wordt een beeld geschapen van Mubarak als vriendje van de VS en Israel tegenover het volk dat daar niets van moet hebben. Zij vergeten voor het gemak dat juist Israel de enige democratie is in de regio. In de tijd dat Mubarak aan de macht was had hij met ik meen wel 6 verschillende Israelische premiers te maken. Met sommigen was de chemie beter dan met anderen, maar allen zagen zij het belang in van een goede verstandhouding met Egypte, dit ondanks de openlijke antizionistische en antisemitische propaganda in Egyptische media en de koele diplomatieke betrekkingen. Het Israelische volk wilde graag iets dat in de verte aan vrede doet denken met Egypte, ondanks de onsympathieke dictator die Mubarak was. Men was het oorlog voeren zat, ook al had men alle oorlogen van Egypte gewonnen. Maar hoe denkt het Egyptische volk hierover? Zal dat, als de dictator weg is, ook voor vrede of op zijn minst rust, kiezen? Of zal het zich laten ophitsen door islamisten en andere radikalen? Decennialang zijn Israel en de Joden in de Arabische wereld als zondebok gebruikt, als afleiding om de onvrede van de bevolking te kanaliseren. Israel krijgt in de media van alles de schuld, van natuurrampen, ziektes, conflicten tussen landen of religies tot en met agressieve haaien voor de kust van de Sinaï. De Protocollen van de Wijzen van Zion zijn in Egypte, Syrië en Saoedi-Arabië als basis gebruikt voor populaire soapseries. De Holocaust wordt ontkend en neergezet als zionistische uitvinding, bedoeld om hun 'criminele praktijken te rechtvaardigen'. De Kopten worden er in Egyptische media van beschuldigd met de zionisten samen te werken, en hen wapens te laten opslaan in hun kerken. Het is een leugen die het geweld tegen de Kopten aanwakkert, ondanks het totaal onzinnige karakter ervan. Het ligt dus voor de hand dat de bevolking behoorlijk anti-Israel is en alle mogelijke onzin gelooft.

Israels bezorgdheid over een machtswisseling in Egypte en haar voorkeur voor Mubarak zijn dan ook niet vreemd, en hebben niks te maken met een voorliefde voor dictators. Hoe koud de vrede ook was, het zou voor Israel zeer slecht zijn als Egypte in het kamp van de islamisten of in elk geval Israels vijanden komt. Na eerder al Turkije te hebben verloren is Jordanië dan nog de enige bondgenoot. De afgelopen dagen nam de smokkel via de Sinaï naar Gaza al toe, en duizenden gevangenen, waaronder terroristen van Hamas die aanslagen tegen Israel beraamden, zijn uit Egyptische gevangenissen ontsnapt. Dat is een directe bedreiging voor Israel, dat de afgelopen jaren op zijn minst enige medewerking van Egypte kreeg in het tegengaan van de smokkel. Het 'herzien' van het vredesverdrag met Israel zoals de MB bepleit, zou de regio in een nieuwe oorlog kunnen storten.

Samenwerking
Uiteindelijk zou een werkelijk democratisch Egypte en Midden-Oosten natuurlijk juist in vrede met Israel kunnen en moeten leven, en zou men wederzijds voordeel hebben van goede relaties en samenwerking. Israel deelt nu bijvoorbeeld kennis over irrigatietechnieken en het zuiveren van water met Jordanië, en meer landen zouden voordeel kunnen hebben van Israels know-how op technologisch, medisch en milieugebied. Men zou wederzijds kunnen profiteren van goede handelsbetrekkingen en ook culturele uitwisselingen en toerisme kunnen zowel Israel als de Arabische wereld verrijken. Kortom, het zou zo mooi kunnen zijn.

'Waarom geeft Israel dan de bezetting niet op?' hoor ik de critici al denken. Omdat het conflict daarmee niet begon en dus ook niet zal ophouden. Omdat de Westoever, zo lang Israel en de Arabische wereld nog niet in vrede leven, toch enige veiligheid en strategische diepgang biedt. Omdat opgave daarvan voor Israel een zwaar offer is, waarvoor men de achterban alleen meekrijgt als daar ook harde toezeggingen van de andere kant tegenover staan, en geen vage formuleringen die voor meerdere interpretaties vatbaar zijn zoals in het Arabische vredesplan. Dit geldt bijvoorbeeld voor het zogenaamde 'recht op terugkeer' van de vluchtelingen. Omdat de haatpropaganda en de leugens die de Arabische media en imams verspreiden, Israel niet het minimale vertrouwen geven voor een dergelijke concessie. Om maar even een paar redenen te noemen. Het voornaamste wat deze samenwerking in de weg staat is dus niet de bezetting van een gebied zo groot als Gelderland, maar de Arabische haat en wrok tegen Israel, aangewakkerd door de (staats)media en religieuze leiders van corrupte regimes en leiders die alleen door de olie, harde repressie, en Westerse of Russisische steun in het zadel kunnen blijven.

Ratna

Tijd voor pittige daden tegen ICCO vanwege Israel boycot

 
Het volgende is schokkend, maar helaas wel in lijn met het beleid van ICCO, dat de oproep tot boycot van Israel door Palestijnse organisaties ondersteunt:
 
Uit die informatie blijkt dat ICCO een aanvraag afwees van een Israëlische organisatie die zich inzet voor de behandeling van trauma bij kinderen die blootgesteld zijn aan terreur. Daarbij hanteerde men het argument dat die organisatie zich niet voldoende inzette voor de Palestijnse kinderen. In een bericht van 16 oktober 2005 schreef ICCO functionaris Hilde de Groot dat er voor ICCO verschil is in de trauma's van kinderen die met terreur te maken hebben en het constante trauma waaronder Palestijnse kinderen lijden, checkpoints waren maar één van de oorzaken van dat trauma.
Het meest verbijsterende was dat ICCO schreef dat de trauma's van kinderen die te maken hebben met terreur niet te vergelijken zijn met de (klaarblijkelijk grotere) trauma's van Palestijnse kinderen, daarmee bedoelde men duidelijk dat de trauma's van de Israëlische kinderen in het niet vallen bij die van de Palestijnse kinderen.
Ook een aanvraag van een gezamenlijk Joods Arabisch initiatief (Te'enah en Arbat)voor vredeseducatie onder Arabieren en Russische immigranten in Israël werd afgewezen met het argument dat ICCO geen vredesinitiatieven vanuit Israël kon ondersteunen zolang er sprake was van een bezetting.
 
Kortom: organisaties die zich inzetten voor vrede en verzoening wordt subsidie geweigerd. Deze organisaties worden ook tegengewerkt door de boycotcampagne en van verraad beschuldigd, zoals duidelijk uit dit filmpje over BDS blijkt:
 
Zie verder het artikel 'Israel boycot' over wat er mis is met boycots en waarom die vrede juist tegenwerken, en op IMO Blog: Rosenthal, ICCO en de Anti-Israel Lobby
 
RP
--------
 

Tijd voor pittige daden tegen ICCO

 

Onlangs hield minister Rosenthal een 'pittig gesprek' met de ICCO directie over de subsidie aan de extremistische website Electronic Intifada. Daarop verscheen er een opinie artikel in De Volkskrant van ICCO directeur Verwey. In dat artikel aankondigde hij aan zich niets te zullen aantrekken van de kritiek van de minister. Nader onderzoek naar zowel ICCO en Electronic Intifada leverde echter materiaal op dat de politiek nu tot 'pittige daden' zou moeten bewegen tegenover ICCO.

De huidige discussie over de ICCO-subsidie aan organisaties zoals Electronic Intifada concentreerde zich tot nu toe op de steun voor de campagne om Israel via boycot, desinvesteren en sancties (BDS) te treffen.
Die campagne is gevaarlijk, zoals onlangs bleek in Canada toen na grote BDS campagnes Joodse doelen werden aangevallen.
Met het vorige week gepubliceerde rapport " Funding extremism- ICCO and Electronic Intifada" wordt het echter duidelijk dat er veel meer aan de hand is dan alleen steun voor de BDS campagne.
In het rapport wordt bewijs geleverd voor de stelling dat ICCO door de subsidie aan Electronic Intifada meewerkt aan de promotie van extremisme en islamisme in het Israëlisch-Palestijns conflict. Recent video materiaal en een door Electronic Intifada directeur Abunimah geschreven artikel maken duidelijk dat Electronic Intifada slechts bijdraagt aan de polarisatie rond het Midden Oosten conflict en terroristische organisaties zoals Hamas en Hizbollah promoot.

Verder blijkt uit het rapport dat ICCO directeur Verweij een onjuiste voorstelling van zaken gaf over de directe betrokkenheid van ICCO bij de BDS campagne. Hij verklaarde in een recente column op de website van de organisatie dat ICCO de oproep tot BDS niet heeft ondertekend.
Onwaar dus, op bladzijde 68 van het jaarverslag van over 2009 geeft ICCO een andere versie van haar betrokkenheid. Letterlijk staat er het volgende:

"Door ICCO en 170 andere organisaties (waaronder Palestijnse NGO's, vakbonden en grassroots organisaties) is opgeroepen tot boycot, sancties en divestment".

Dus ICCO was wel degelijk zelf deel van de BDS campagne. Dat is nog niet alles. Deze week ontving Missing Peace informatie dat ICCO ook discrimineert in de subsidieverlening wanneer het Israëlische organisaties betreft die mensenrechten van Israëli's verdedigen, of zich niet direct bezig houden met de "bezetting".

Uit die informatie blijkt dat ICCO een aanvraag afwees van een Israëlische organisatie die zich inzet voor de behandeling van trauma bij kinderen die blootgesteld zijn aan terreur. Daarbij hanteerde men het argument dat die organisatie zich niet voldoende inzette voor de Palestijnse kinderen. In een bericht van 16 oktober 2005 schreef ICCO functionaris Hilde de Groot dat er voor ICCO verschil is in de trauma's van kinderen die met terreur te maken hebben en het constante trauma waaronder Palestijnse kinderen lijden, checkpoints waren maar één van de oorzaken van dat trauma.
Het meest verbijsterende was dat ICCO schreef dat de trauma's van kinderen die te maken hebben met terreur niet te vergelijken zijn met de (klaarblijkelijk grotere) trauma's van Palestijnse kinderen, daarmee bedoelde men duidelijk dat de trauma's van de Israëlische kinderen in het niet vallen bij die van de Palestijnse kinderen.
Ook een aanvraag van een gezamenlijk Joods Arabisch initiatief (Te'enah en Arbat)voor vredeseducatie onder Arabieren en Russische immigranten in Israël werd afgewezen met het argument dat ICCO geen vredesinitiatieven vanuit Israël kon ondersteunen zolang er sprake was van een bezetting.
Deze schokkende wijze van omgang met vredesinitiatieven vanuit Israël staat ook nog volledig haaks op de mooie woorden die ICCO in haar verklaring schreef na de ontmoeting met Rosenthal:

ICCO streeft samen met haar Palestijnse en Israëlische partners naar een duurzame en rechtvaardige vrede voor iedereen: Palestijnen en Israëliërs', zo luidt de verklaring op de ICCO site.

Streven naar vrede voor iedereen? Niet met ICCO subsidie voor Israëlische initiatieven.

De Nederlandse regering baseerde haar kritiek tot nu toe op het feit dat ICCO indirect de BDS campagne tegen Israël steunt. Nu duidelijk is dat de organisatie direct de promotie van terroristische organisaties ondersteunt en discrimineert tussen mensenrechten van Israëli's en Palestijnen zal het niet bij een pittig gesprek kunnen blijven.
Gezien het feit dat Electronic Intifada een terroristische organisatie promoot, die ook op de door Nederland gehanteerde lijst van verboden organisaties staat, lijkt het nu de hoogste tijd dat de Nederlandse regering de subsidie aan ICCO schrapt.

Wij vroegen woordvoerders van de regeringspartijen en de PVV om een reactie op het rapport over ICCO.
Slechts PVV woordvoerder Driessen reageerde daarop met het volgende overduidelijke commentaar:

" Dit rapport is zeer verontrustend. Het rapport laat immers zien dat Electronic Intifada directeur Ali Abunimah opkomt voor de jihadistische organisaties Hamas en Hezbollah. Het is te gek voor woorden dat subsidieslurper ICCO deze haat-club blijft sponsoren. Daarom moet Nederland per direct alle subsidies aan ICCO stopzetten".

Het ontbreekt dus niet aan pittige gesprekken en uitspraken in Den Haag, hopelijk worden die nu wel gevolgd door daden.

Israel ergste vijand van mensheid volgens Marwan Barghouti


Onderstaande is afkomstig uit een brief van Marwan Barghouti aan de 'internationale conferentie voor Palestijnse gevangenen' in Marokko, waarin hij zijn huidige visie op het conflict met Israel geeft. Barghouti zit in een Israelische gevangenis voor het plannen en helpen uitvoeren van diverse aanslagen tijdens de Tweede Intifada. Hij is daarna herkozen als lid van het Palestijnse parlement en was bij zijn arrestatie hoofd van de militaire vleugel van Fatah, de Al Aqsa Martelaren Brigades. Barghouti is nog steeds erg populair onder de Palestijnen, en zou goede kans maken presidentsverkiezingen te winnen als hij zich kandidaat zou stellen (en er zulke verkiezingen werden gehouden). Het is dan ook waarschijnlijk dat zijn standpunten over het conflict worden gedeeld door veel Palestijnen, wellicht een meerderheid.
 
RP
---------
 
Marwan Barghouti: "I address special greetings to the great Palestinian nation, initiator of revolutions and Intifadas, with a legendary history of resolve facing the worst and most abominable enemy known to humanity and modern history; the enemy which does not refrain from carrying out massacres, continuing aggression, theft of land, establishment of settlements and expanding them, and to Judaize Jerusalem - the city of cities and the jewel in the crown of the [Arab] nation - and continues with a policy of detention against the members of a defenseless people. I take this opportunity to emphasize once again what we have always said: Israel and its various governments have never made a strategic decision about peace, and the wait to achieve national independence with the approval of the Israeli government is nothing but an illusion. The national independence of nations is seized, through sacrifice, resistance, resolve, and struggle. National independence is seized; one does not wait for it. The gamble on the US will be of no benefit, because it [the US] is not the patron of peace, but rather the patron of the Israeli occupation, aggression, and settlement. In order for our people to be able to seize our national rights, the first step must be an end to the destructive, shameful and wretched split [between Fatah and Hamas]... We must continue on the path of resistance, and act for further achievements and recognition for the establishment of the state. We must continue to act to isolate Israel further on the international, official, and popular level, and on all levels and in all spheres, as well as continuing the campaign to boycott all Israeli goods, not limiting it to settlement goods exclusively."
[Al-Hayat Al-Jadida, Jan. 24, 2011]

Bron: PMW