zaterdag 29 november 2014

Een Palestijns opinieonderzoek en de eenheidsregering

 

 

http://www.israel-palestina.info/actueel/2014/11/29/een-palestijns-opinieonderzoek-en-de-eenheidsregering/  

- Door Beate Heithausen – 

Begin september werden de resultaten gepubliceerd van een opinieonderzoek door het Palestinian Center for Policy and Survey Research (PCPSR) onder inwoners van de Palestijnse gebieden, waarin stond dat de steun van de bevolking voor de terroristische organisatie Hamas na de Gaza oorlog was toegenomen. Inmiddels is een volgende enquête gehouden, waaruit zou blijken dat de tevredenheid over Hamas en haar leider Haniyeh weer is afgenomen, maar dat deze nog steeds populairder zijn dan Fatah en president Abbas.

De strategie van Abbas

Er lijkt een grondgedachte te zijn dat wat er ook intern gebeurt, men tegenover de "vijand Israel" (vijand Israël – volgens Faisal Hourani trustee van de PCPSR) een verenigd front moet vormen. Een eerlijke vorm van democratisering, bij de zo verschillende opvattingen tussen Hamas en Fatah, zie ik niet gebeuren. De Palestijnse eenheidsregering die in juni tot stand kwam (na jaren onderhandelen) is een pragmatisch verbond, dat voor de burgers en de eigen partijbelangen overeind gehouden moet worden; geen welkome alliantie die een twee-staten-oplossing op democratische basis mogelijk zou maken en zou kunnen leiden tot eenvoudigere omstandigheden voor verdere vredesonderhandelingen.

Israël kan onder deze omstandigheden (het Hamas handvest en de raketbeschietingen) niet worden verweten dat het een diep wantrouwen koestert tegen deze regering van nationale eenheid. Men kan de vorming van een eenheidsregering tussen Fatah en Hamas ook banaal als "window dressing" naar het Westen zien, om de druk op Israël verder te verhogen.

Officieel heeft Abbas zich inderdaad gedistantieerd van de acties van de terreurbeweging Hamas, en dreigde begin september de eenheidsregering te verbreken als Hamas deze niet laat opereren in de Gazastrook. Als men echter resultaten van deze enquête leest, dat ook op de Westelijke Jordaanoever de steun voor Hamas groeit, wordt het moeilijk om de bevolking een nieuwe breuk tussen Fatah en Hamas te verkopen. Abbas lijkt zich tactisch 'vergaloppeerd' te hebben en vecht zowel intern als internationaal voor zijn politieke overleven.

Misschien moeten de resultaten van de enquête ook een soort waarschuwing voor hem zijn, de gemeenschappelijke Palestijnse identificatie tegenover Israël niet aan in de weg te staan​​? Machmoud Abbas weet dat hij in het Westen een groter aanzien geniet dan Hamas, en gebruikt dit tactisch. Hamas op zijn beurt is sterk afhankelijk van financiële steun vanuit de Westelijke Jordaanoever. Men wil en moet dus verder politiek samenwerken, ook al komt hieronder het vredesproces nog verder buiten zicht. De enquête-uitslag klinkt mij als een soort waarschuwing aan Abbas.

Ik vermoed dat Abbas de verrassende vorming van een eenheidsregering met Hamas alleen forceerde, omdat hij wist dat Israël dan onmiddellijk met de onderhandelingen stopt.
Zo bereikte hij, naar mijn mening, drie doelstellingen:

1.    Hij kon zich zonder concessies gedaan te hebben terugtrekken uitdevredesonderhandelingen, op een moment datIsraël al als concessie het grootste deel vande Palestijnse gevangenen had vrijgelaten. Zijn verdere, steeds hoger wordendeeisen waren duidelijk gericht ophet laten mislukkenvan devredesonderhandelingen.

2.    Het Westendenkt: "Eindelijk worden de verdeelde Palestijnen het eens", en hoopt opeen doorAbbas geleide 'gematigde versie' van dePA.
Daarbij negeert het Westen het nog steeds bestaande Hamas handvest (Artikel 13). Dit handvest is voor mij, naast de voortdurende raketaanvallen op Israël, een absolute no-go om te geloven in een oprecht streven van een PA-eenheidsregering naar een twee-staten-oplossing op basis van veiligheid voor Israël.
Uittreksel uit het handvest van Hamas:

… Voor de Palestijnse kwestie is geen andere oplossing dan de jihad. Initiatieven, voorstellen en internationale conferenties zijn pure tijdverspilling en een praktijk van zinloosheid.

3.    MachmoudAbbas presenteert naar zijn achterban de lang verhoopteeenheid van dePA, terwijl zijn positie wankel was als gevolg vanonder meer beschuldigingen van corruptie tegen zijn Fatah-partij.

Sommigen gaan zelfs nog verder. Het tweede plaatsvervangend hoofd van de Palestijnse Wetgevende Raad, Hassan Khreisheh, vertelde Al-Monitor dat sommige ministers lid zijn van de PLO en de Fatah-Centraal Comité, en zij krijgen extra betalingen bovenop hun pensioen. Zij behouden ook hun regeringsauto's en bewakers, alsmede hun diplomatieke paspoorten, zelfs nadat ze de regering hebben verlaten.

Aanvaarding van de eenheidsregering door Hamas

Helaas was de enige reden voor Hamas om een eenheidsregering te vormen, dat ze gewoon door hun geld heen raakten en ze hulp nodig hadden van Abbas. (Vanwege de vernietiging van de smokkeltunnels door Egypte leden ze enorme inkomensverliezen).
Abbas op zijn beurt hoopte door de betalingen meer invloed op de Gazastrook te krijgen en aan populariteit te winnen op de Westelijke Jordaanoever, maar deze hoop werd door de nieuwe Gaza oorlog teniet gedaan.

PA-media

Natuurlijk spelen ook de PA media een belangrijke psychologische rol, die de oorlog als overwinning voor Hamas presenteren. Daardoor denkt de gemiddelde burger wellicht, onder de indruk van de oorlog, dat het lijden zich geloond heeft en je offers moet brengen om een ​​doel te bereiken.

Uit vergelijking van de enquête resultaten met enquête 52 van juni 2014, blijkt dat nu alleen al de Hamas-zender Al-Aqsa (Gazastrook) door 36,5% van de Palestijnen werd gevolgd, tegenover 12,6% in juni. Dat zijn 23,9% meer kijkers. (Een maand later zijn de kijkcijfers gedaald naar 24,2%.)
Tijdens de Gaza oorlog was Al-Aqsa op de Westoever zelfs beter bekeken (verschil 4,5%) dan in de Gazastrook. Daar waren vooral Al-Jazeera en Al-Arabia populairder dan op de Westoever.

Alle andere vermelde tv-kanalen, die volgens mijn onderzoek ook niet als onafhankelijk kunnen gelden, verloren procentueel kijkers. Al-Jazeera verloor 2,7%, de Fatah-gelieerde zender Palestine TV 5%, Ma'an 3,7% en Al-Arabia (Saudi-Arabië) 6,1%. Een maand later waren de kijkcijfers van deze zenders weer gestegen.

Interessant is wat het voormalige hoofd financiën van Ma'an, Wisam Kutom, volgens Wikipedia over het thema onafhankelijkheid zegt:
– In een interview met de media deskundige Matt Sienkiewicz, zei voormalig hoofd financiën van Ma'an, Wisam Kutom, dat hij potentiële geldschieters vertelde dat:

"Palestijnse televisie is factionele televisie;op dit moment kunnen wij[Palestijnen] nietde verhalen vertellen die wewillen,alleende verhalen die defactiesonslaten vertellen. Er is geenonafhankelijketelevisie".

Resultaten enquête Westelijke Jordaanoever

Het feit dat vergelijkbare resultaten werden verkregen op de Westelijke Jordaanoever, is mede het gevolg ervan dat ook hier geen echt vrije meningsuiting of media zijn.

Het lijkt of Hamas zelfs opzettelijk op haar eigen mensen heeft geschoten, niet alleen om het Westen hogere aantallen slachtoffers te kunnen tonen, maar ook om de haat tegen Israël intern te vergroten (Thema indoctrinatie in een niet-democratisch systeem).
Dit leidt uiteraard bij direct na de oorlog uitgevoerde enquêtes tot dergelijke resultaten. Een ongelooflijke psychologische oorlogsvoering tegen ook de eigenburgers…

Opvallend is dat het aantal kijkers op de Westoever naar Al-Aqsa TV tijdens de Gaza oorlog steeg van 6,2% tot 38,2%, meer dan in de Gazastrook zelf. Een reden kan zijn dat men op de Westoever hoopte via de Hamas-zender een beter beeld te krijgen van wat er in Gaza gebeurde. De Hamas propaganda op Al-Aqsa kan hebben bijgedragen aan de toegenomen populariteit van Hamas op de Westoever.

Conclusie

Als ik alle vragen die in mij opkomen bij het lezen van het onderzoek, en mijn twijfels over de zeggingskracht van statistieken in het algemeen, opzij schuif, kan men in principe met deze statistieken, met name in relatie tot de burgers van Gaza, constateren:

Wat moet een gewone burger in Gaza, geïndoctrineerd door Hamas en met vrees voor zijn leven en dat van zijn familie, openlijk zeggen? Natuurlijk niets wat je eigen leven of de familie in gevaar brengt. Want de wrede methoden van Hamas om met "afvalligen" om te gaan, kennen we helaas maar al te goed.

Voor de bewoners van de Westelijke Jordaanoever vermoed ik, dat als de resultaten van de opiniepeiling kloppen, dat komt door een versterkte Palestijnse identificatie en solidarisering tegenover de "vijand Israël", die de oorlog in Palestijnse ogen was begonnen.

Door de resultaten van de enquête wordt de Palestijnse eenheid gedemonstreerd aan de buitenwereld.

De enquête-uitslagen kunnen ook Abbas politiek van nut zijn, omdat de voor Hamas positieve resultaten een schrikbeeld vormen voor het westen, wat de druk op Israël zou kunnen vergroten om meer unilaterale concessies te doen. De statistische uitslagen en hun perceptie in het Westen vormen waarschijnlijk een soort van win-win situatie voor Hamas en Fatah…

Inschatting

De druk van Westerse media en politiek op terreurorganisatie Hamas en de PA om te democratiseren, moet duidelijker en sterker worden.

Men moet met name beter toezien op de besteding van EU-subsidies, en die meer inzetten om Fatah te motiveren zich overtuigender op te stellen in vredesonderhandelingen. Immers zolang de subsidies niet worden gecontroleerd, kan Fatah deze naar eigen goeddunken benutten, en de begrijpelijke frustraties van de bevolking leidt tot een verdere toenadering met de radicale Hamas.

De terroristische organisatie Hamas wordt in Westerse media helaas al te vaak afgeschilderd als een soort verzetsorganisatie en Israël als de agressor.

Als deze onbalans in de berichtgeving verandert, zal er meer druk komen op de PA om zich overtuigend in te zetten voor een vredesproces met de twee-staten-oplossing. Wellicht geeft dit de inwoners van de Gazastrook ook moed om tegen Hamas in opstand te komen.

Dit zou zeker niet alle problemen oplossen, maar het zou een enorme stap zijn op weg naar succesvolle vredesonderhandelingen.

(Vertaald uit het Duits en bewerkt door Wouter)

 

De betrouwbaarheid van een Palestijns opinieonderzoek

 

 

http://www.israel-palestina.info/actueel/2014/11/28/de-betrouwbaarheid-van-een-palestijns-opinieonderzoek/  

- Door Beate Heithausen – 

Begin september werden de resultaten gepubliceerd van een opinieonderzoek door het Palestinian Center for Policy and Survey Research (PCPSR) onder burgers uit de Palestijnse gebieden (Gaza-Hamas en de Westoever-Fatah), waarin stond dat de steun van de bevolking voor de terroristische organisatie Hamas was toegenomen in beide gebieden.

Statistieken en aanpak in het algemeen

Ik vind het altijd leuk om te zeggen, losjes gebaseerd op Churchill: “Vertrouw geen enkele statistiek die je niet zelf hebt vervalst”.
Eigenlijk heb ik een diep wantrouwen tegenover statistieken, met inbegrip van statistieken uit democratische landen. Vooral in niet-democratische structuren worden resultaten uit statistieken meestal “opgepoetst” in het voordeel van de respectieve heersers, en zeggen de mensen wat de statistici willen horen; zelfs als de enquêtes “anoniem” worden uitgevoerd.
De bruikbaarheid van enquêtes in politieke processen betwijfel ik ook sterk, omdat ik principieel vragen stel over de verwerking van de statistieken. Indirect wordt dit bevestigd door de directeur en senior onderzoeker Dr Khahil Shikaki, in een interview uit 2010 betreffende een ander onderzoek:

… Deze resultaten vormen geen bruikbare basis voor onderhandelingen. Het zijn slechts de meningen van 4.500 vluchtelingenfamilies uit verschillende landen, die heb ik geïnterviewd. Zoals verwacht, verschilden de respondenten van mening, afhankelijk van in welk gastland ze momenteel leven.

Beoordeling van de statistieken

Ik probeer bij elke statistiek, of het nu uitgevoerd is in democratische of niet-democratische staten, een aantal vragen te beantwoorden. Ten opzichte van het bovengenoemde onderzoek:

- Wie heeft opdracht gegeven tot het onderzoek?
In dit geval een onafhankelijk instituut in Ramallah op de Westelijke Jordaanoever.
Hieronder geef ik een paar voorbeelden van medewerkers die me laten twijfelen of ze echt als ‘onafhankelijk’ gekenschetst kunnen worden, gezien hun huidige of vroegere politieke taken en activiteiten.
De medewerkers lijken alle Palestijnen zijn.
– Een lid van de raad van bestuur is momenteel ook politiek actief. In september 2007 werd hem op een seminar in Ramallah gevraagd (citaat gevonden op website JMCC):

Wat er is gebeurd in de Gazastrook en de Westelijke Jordaanoever gaat echt diep, het is geen gevecht tussen twee personen. Zal dit impact hebben op de toekomst, hoe beoordeel je wat er nu gebeurt en wat er is gebeurd in het verleden?

Een deel uit zijn antwoord:

… We moeten twee dingen onthouden: ten eerste, de vijand is Israël en de Israëlische bezetting.
We weten dat Israël voor geen enkele misdaad of methode zal terugdeinzen om de huidige situatie te laten voortduren, en wij allen moeten de huidige ramp verlichten, want we kunnen niet echt onder de huidige situatie uitkomen, maar in ieder geval moeten we eraan werken om de impact ervan te verzachten.

Dalal Salameh is een voormalig lid van de Palestijnse Wetgevende Raad voor Fatah.
– Dr Azmi al Shuaibi is AMAN’s commissaris voor de bestrijding van corruptie, en voormalig lid van de Palestijnse Wetgevende Raad. Hij vecht tegen de corruptie binnen Fatah en besprak dit in een artikel van juni 2014 (Al-Monitor Pulse of the Middle East). Tegen de corruptie van Fatah te strijden wil natuurlijk niet zeggen, dat men dan automatisch pro-Hamas is. Je kunt ook streven naar een hervorming van Fatah.

- Hoe worden de resultaten van de enquête uitgesplitst, werden basiscijfers gebruikt, werden de gebieden duidelijk gescheiden en procentueel weergegeven?
In het voorliggende onderzoek mis ik bij veel punten de uitsplitsing van de resultaten tussen de Gazastrook en de Westelijke Jordaanoever. Bij het punt Gaza-oorlog wordt in slechts 2 van de 13 sub-items uitgesplitst naar Gazastrook en Westelijke Jordaanoever. Juist deze uitsplitsing zou ik interessant hebben gevonden voor een beter begrip van de statistieken met betrekking tot de beoordeling van de huidige meningen.
Vermoedelijk komt dit, evenals bij het onderzoek van juni, nog als pdf beschikbaar.* Bijna twee weken na de publicatie van het verslag heb ik het gedetailleerde pdf-bestand helaas niet gevonden. Een gelijktijdige publicatie zou zeker bij zo’n gevoelig geopolitiek probleem, dat zo snel door de media wordt opgepikt, de beoordeling door de ongeïnformeerde lezer vergemakkelijken.

[*De Duitse versie van dit artikel stamt van 17 september; de pdf is inmiddels hier te vinden.]

Waren precies dezelfde mensen geïnterviewd als in het onderzoek van juni?
Het totaal aantal respondenten (1.270 volwassenen) komt overeen. Maar waren het dezelfde mensen? Het is ook hetzelfde aantal willekeurig geselecteerde locaties (127). Waren het precies dezelfde plaatsen? Vooral in politieke peilingen is het interessant, uit welke omgeving de mensen komen en of het dezelfde mensen waren als van de enquête van juni 2014.

Ook een ander probleem met enquêtes op de Westelijke Jordaanoever moet worden ingecalculeerd, dat geen instituut kan oplossen, zoals in 2012 DerStandart.at berichtte:

De onafhankelijke opiniepeiler Walid Ladadweh zegt dat zowel Hamas als Fatah aan populariteit hebben gewonnen. Hamas heeft daarbij waarschijnlijk een kleine voorsprong. Daarbij komt dat veel leden van Hamas op de Westelijke Jordaanoever hun lidmaatschap verzwijgen, zodat de beoordeling in het voordeel van Hamas aan belang wint.

- Hoe werden de vragen geformuleerd, waren het precies dezelfde vragen als in juni?
In september zijn alleen de samengevatte resultaten gepubliceerd, zonder de vragen. Door suggestieve of aangepaste vraagstelling kan men een resultaat beïnvloeden.
Een deel van de werkwijze van dit instituut:

Waleed Ladadweh, een onderzoeker van de PCPSR, antwoordde dat na jaren van beide kanten vragen naar “hun kijk op de ambities van de andere partij”, de enquêtemakers in staat waren om de vragen gerichter te maken en irrelevante opties te negeren.

- Wie heeft nut van de resultaten van de enquête?
Na mijn mening de PA, die eensgezindheid onder haar burgers en richting Westerse wereld wil laten zien, nu men een regering van nationale eenheid heeft. Hoewel deze regering van nationale eenheid momenteel intern wankelt.

- Wanneer werd de enquête uitgevoerd, en welke psychologische aspecten spelen een rol bij veranderde uitkomsten?
Het onderzoek begon volgens het instituut op de laatste dag van de oorlog en eindigde op de vierde dag van de wapenstilstand.
Dat de meningen snel kunnen veranderen, schrijft ook het instituut:

Belangrijkste bevindingen:
Bevindingen van deze speciale Gaza Oorlog enquête tonen dramatische veranderingen aan in de publieke opinie inzake hoofdthema’s. Het spreekt voor zich dat de oorlog de grote motor was achter deze verschuivingen. Zoals verwacht, en zoals we zagen in eerdere gevallen tijdens en meteen na Israëlische oorlogen met Hamas, tonen de uitslagen een piek in de populariteit van Hamas en haar leiders, en een belangrijke afname in de populariteit van Fatah en president Abbas. Maar, net als eerdere keren, kunnen die veranderingen kunnen ook tijdelijk zijn, en opinies kunnen in de komende maanden weer terugkeren naar de posities van voor de oorlog…

De directeur van de PCPSR in een interview van 1 augustus 2014 (“Das ist ein Hamas Moment”):

ZEIT ONLINE: Wat zijn de effecten van de oorlog op de Westelijke Jordaanoever?
Shikaki: Voor de oorlog had Abbas een plan dat een derde Intifada moest voorkomen: de regering van nationale eenheid. Nu is het risico van escalatie groot, zolang de confrontatie voortduurt. Nu is iedereen kwaad vanwege de beelden uit Gaza.

Inmiddels is een maand later een nieuwe enquête gehouden, waaruit inderdaad zou blijken dat de tevredenheid over de uitkomsten van de Gaza-oorlog en over Hamas en Haniyeh weer zijn afgenomen, maar dat deze nog steeds populairder zijn dan Fatah en Abbas.

Op betekenis en gebruik van de onderzoeksresultaten door de PA wordt in deel 2 ingegaan.

(Vertaald uit het Duits en bewerkt door Wouter)

 

Hamas plande grote aanslag op voetbalstadion Jeruzalem

 

Er is een grote aanslag verijdeld – niet de enige de laatste tijd. Ondertussen speelt Turkije een steeds kwalijker rol en staat toe dat Hamas-cellen vanuit Turkije aanslagen organiseren.

 

The officials accused Turkey as well as Qatar — the current home of Hamas leader Khaled Mashaal — of enabling Hamas to operate freely within their territories to carry out attacks against Israel and undermine the Palestinian Authority.

 

--------------

 

Hamas gang plotted ‘major attack’ at Jerusalem soccer stadium

http://www.timesofisrael.com/shin-bet-busts-hamas-plot-to-attack-jerusalem-soccer-arena/

Shin Bet: Ring of 30 West Bank operatives, with HQ in Turkey, planned to kidnap Israelis at home and abroad, attack Teddy Stadium, light rail

  November 27, 2014, 11:22 am 

 

 

Fans at Teddy Stadium watch Israel play England in 2013 (photo credit: Josh Kalman)

 

 

Members of a Hamas terror ring in the West Bank, run from the organization’s headquarters in Turkey, sought to carry out an array of major attacks, including on Jerusalem’s main soccer stadium and its light rail line, the Shin Bet security service said Thursday.

The Shin Bet announcement confirmed a Times of Israel report last week that said Israel had arrested dozens of members of a Hamas terror network operating throughout the West Bank. The network, Palestinian officials said, was funded and directed by Hamas officials in Turkey who have set up a de facto command center in the Muslim country.

More than 30 Hamas operatives were arrested during the month of September, the Shin Bet said Thursday. The majority were recruited while studying in Jordan and trained in either Syria or the Gaza Strip, which they entered via tunnels from Sinai.

The Shin Bet said the ring was preparing to kidnap Israelis in Israel and abroad, enter Israeli villages, detonate car bombs, perpetrate roadside attacks, and execute a major terror attack in Teddy Stadium, where the Israeli soccer team Beitar Jerusalem plays its home games.

The Shin Bet asserted that the plan was evidence of an “indefatigable” desire on Hamas’s part to rehabilitate its terror infrastructure in the West Bank and to tug Israel into a sharp military response, which might indirectly lead to the toppling of PA President Mahmoud Abbas’s regime, which is “one of Hamas’ goals.”

The network was similar in its operational characteristics to one uncovered in August during the war with Hamas in the Gaza Strip, the Palestinian officials said last week, adding that according to information received from Israel, this terror ring was even larger. Its operatives had already attempted several attacks against Israel, they added, but they had all failed.

As with the previous network, the man behind the terrorist grouping was Saleh al-Arouri, a Hamas leader who was deported from the West Bank to Turkey in 2010, the sources said.

Arouri, they said, built up and funded the network, and has effectively established a Hamas command post in Turkey which is leading terror efforts in the West Bank. Arouri is reportedly aided by dozens of operatives, some of whom were deported by Israel in the wake of the Gilad Shalit prisoner deal in 2011.

The officials accused Turkey as well as Qatar — the current home of Hamas leader Khaled Mashaal — of enabling Hamas to operate freely within their territories to carry out attacks against Israel and undermine the Palestinian Authority.

Hamas operative Saleh al-Arouri (photo credit: YouTube screenshot)

In response to Thursday’s announcement, Prime Minister Benjamin Netanyahu commended the Shin Bet and IDF for thwarting the attack, saying it was only one of multiple covert operations “against terrorists, against Hamas, which poses a threat to the existence of the nation state of the Jews and is in essence a threat to the existence of Jews in general.”

“We act day and night to protect the security of Israeli citizens and the people who are engaged in this work are deserving all praise and support,” he said in a statement.

In August, the Shin Bet said it had arrested over 90 operatives and thwarted a Hamas coup attempt in the West Bank aimed at toppling PA President Mahmoud Abbas and starting a third intifada uprising.

The Palestinian sources, however, maintained that the two networks were more concerned with carrying out attacks against Israeli military and settler targets in the West Bank. A rough Israeli response and the consequent weakening of the PA was a secondary objective, they said.

The officials added that several Hamas operatives connected to the recently uncovered network were also being held in PA detention facilities.

It appeared that the ring announced by the Shin Bet on Thursday began to unravel with a failed roadside attack on August 31, 2014. A series explosive devices that its members allegedly placed near the settlement of Reheilim were set to detonate one after another, in order to kill as many Israelis as possible, including the first responders on the scene. The Shin Bet said that intelligence work done in the wake of that failed attack enabled the organization to arrest the perpetrators and some 30 other suspects, revealing “a wealth of information about the infrastructure.”

The first recruits were chosen already in 2012 while studying in Jordan. The Shin Bet described the process of drafting, training, and organizing the recruits: At first the men were approached based on their religious ideology and individual skills, and, at times, personal acquaintance. Fresh recruits were passed on to headquarters, which decided where they should undergo training.

Explosives and weapons confiscated from a Hamas terrorist ring by the Shin Bet, as announced by the security service on Thursday, November 27, 2014 (photo credit: Shin Bet)

Abdullah Zitawi, a resident of Jordan, admitted under interrogation that he, for instance, had been inserted into Gaza three times between 2012 and 2013 and underwent weapons and explosives training there before being told, in 2014, to relocate to the West Bank and wait for further orders. Others were trained in Jordan, the Shin Bet said.

Once the operatives were inserted into the West Bank, the Shin Bet added, the Hamas officials in Turkey split them into cells and planned their deployment, with orders coming in to the West Bank via forward operatives in Jordan and Turkey.

The Shin Bet uncovered several safe houses, materials to be used for explosives, two M-16 rifles, and ammunition.

On November 20, the security organization revealed that it had arrested a Hamas cell in the Bethlehem area that sought to buy a rocket-propelled grenade and fire it at Foreign Minister Avigdor Liberman, a plan that, if successful, would have sent tremors through the region.

Avi Issacharoff contributed to this report.

 

Toen de Mayflower in Haifa aanlegde

 

Een mooi verhaal. Er was veel doortastendheid, persoonlijke moed en een portie geluk nodig om de nieuwe staat Israel te stichten en tot een succes te maken.

 

----------------------------------------------

 

When the Mayflower docked in Haifa

http://www.timesofisrael.com/when-the-mayflower-docked-in-haifa/

On the anniversary of the UN vote to partition Palestine, two lone soldiers recall their roles smuggling Jewish refugees into fledgling Israel on a former US presidential yacht

  November 28, 2014, 1:04 pm

 

Nineteen-year-old Brooklyn, New York, native Philip Levine had the same ecstatic reaction as countless other American Jews on November 29, 1947. That was the day the United Nations voted to partition British Mandatory Palestine into a Jewish and an Arab state — the Jewish leadership accepting and surrounding Arab countries rejecting the decision.

“It was shortly after the Jewish holidays and we were all glued to the television listening one by one as they counted the votes,” Levine, now 86, recalled from his home in Jerusalem.

“When it was finalized we all exploded with joy and began contacting former US servicemen asking for binoculars, uniforms, and even guns that could be collected and sent to Palestine because we knew war was imminent,” he said.

Weeks later Levine realized he had to do more and volunteered his services to a Jewish organization called Land and Labor for Palestine.

Land and Labor’s mission was ostensibly to send American Jews to kibbutzim where they would replace the local workforce who were called up to the army. However, from the moment Levine signed up he wasn’t trying to fool anyone.

Philip Levine in France (photo credit: Courtesy)

“I had volunteered at that time to sail to Israel and fight in the pre-state army and was told to take a physical and file for a passport saying I was going to visit Europe,” he related.

He got his physical but the passport was never issued because the FBI began cracking down on American citizens fighting in foreign wars and infiltrated Land and Labor.

Had it worked out as planned, Levine would have been on the US-registered Marine Carp, a former American liberty ship converted to passenger liner, which was making stops in the Mediterranean including Beirut, Haifa, and Alexandria, Egypt.

While the ship was still at sea, the State of Israel was declared on May 14, 1948, and when the Marine Carp docked in Beirut Lebanese officials demanded any Jews on board be handed over. The American captain acquiesced and handed over the men, who were held hostage for nearly six weeks before being sent back to the US.

Meanwhile, Stanley Berger, another New Yorker influenced by the Partition Plan and trying to reach Palestine in late 1947, was denied a US passport as well.

In Berger’s case, the government already had him on file for a 1940 Washington, DC, protest against England’s refusal to permit more Jews into Palestine. Although he ended up serving in the U.S. Navy from 1943 to 1946, that earlier lobbying effort apparently sealed his fate when it came to traveling overseas.

With no way for Levine or Berger to acquire legal exit permits, they teamed up with about 30 other men who formed a crew aboard the Mala, an old luxury steam yacht built in Scotland in 1896 and commissioned by the U.S. Navy in 1897.

The presidential yacht

The Mala, previously known as the USS Mayflower, USCG Mayflower and USS Butte, had a long nautical role in American history.

One of the only known ships to be in active commissioned service for the Spanish-American War, World War I and World War II, it also served as the presidential yacht for presidents Roosevelt, Taft, Wilson, Harding and Coolidge.

After decades of world leaders and royalty signing its guest book the Hoover administration had it decommissioned, citing unnecessary expenses.

The Mala was refitted with sleeping platforms in France (photo credit: Courtesy)

Having gone through several more resurrections (it sank in 1931 but was raised) the ship was subsequently bought for scrap, but instead of being torn apart was renamed the Mala and underwent major renovations for a new mission: smuggling Jews from displaced persons camps in France into what would soon become the new State of Israel.

Even after the refitting, the Mala had to be registered under the Panamanian flag because, as Berger explained, US regulations stipulated a ship had to have two boilers and the Mala had only one left. At the time ships that could not get an American flag went to one of a handful of central American countries who sold theirs for extra cash.

While such schemes were risky, Levine suggested protocol was simply lax back then. But according to Berger the entire operation had a bit of luck involved, most notably the day they set sail.

“We were working hard to get the ship ready and one day in late May were told the coastguard was going to pull our sailing papers — and without sailing papers you can’t leave,” he recalled. “We tried to keep what we were planning a secret but guys talk, they tell friends and friends tell friends, and by then the authorities had a pretty good idea of what we were doing,” said Berger.

Needing to leave quickly the Mala’s Italian American captain and Belgian Jewish chief engineer decided to do a test ride into the harbor. The ship stalled and had to be towed back in. By evening the problem was fixed and the Mala, seeking to stay a step ahead of the coastguard, setting out late into the night.

Refugees on the Mala deck (photo credit: Courtesy)

The ship reached Ambrose Light, about 25 miles east of New York, when the rudder broke in the middle of what was then one of the busiest shipping lanes in the region. Unable to steer, the crew thought they would have to be towed back but somehow they managed to get everything working again.

As the ship continued across the Atlantic Ocean each day another piece of equipment broke down, lengthening a week’s journey into 30 days.

Arriving in Marseilles

Eventually, the Mala reached Marseilles, where it docked for two weeks. There it was outfitted further with sleeping platforms both on and below deck and little cubicles off deck for use as bathrooms.

DPs from a local camp were brought in to do the work, but getting permission from the shipping union was not easy. The unions feared they would lose money, but after learning about the Mala’s mission a heavy Russian presence tipped the vote, as anything against England was enough for the Russians to sign off on.

Berger was the one who drove the workers back and forth each day often using packages of cigarettes to bribe officials and purchase materials along the way.

Stanley Berger today (photo credit: Courtesy)

On one occasion the truck was stopped and searched, and when the cigarettes were found Berger was arrested for smuggling.

“Since I was the only one with legal papers, in order to protect the DPs I took the blame and signed a statement saying it was all mine, that I smuggled it in,” said Berger. “I went before a judge a few days later and said it was not mine. He said, you signed the paper. I said the paper was in French and I didn’t know what I signed. Then the judge asked how much money I had and when I said a couple of hundred francs he fined me 300, confiscated all the cigarettes, and I was freed.”

Philip Levine on board (photo credit: Courtesy)

Levine’s experience was not as harrowing, but admits while he and the rest of the crew took turns with guard duty they were not always successful in keeping a low profile.

“We screwed around town and as a result everyone knew who we were and where we were going because one night we went to a nightclub and one of the songs the woman sang for us was ‘My Yiddishe Momme,’” he said.

By late June the work was completed and the Mala set out down the coast of France to a little town called La Ciotat, where it docked in the middle of the night and loaded truckload after truckload of immigrants. Mainly from the Grand Arenas displaced persons transit camp, there were almost 1,250 men, women and children who boarded — some from the famous Exodus ship which was turned away from Palestine a year before, sending all its passengers back to Germany.

During a weeklong voyage to Israel (it should have been shorter but the ship kept breaking down) each passenger got the equivalent of one and a half liters of water a day, ate bread which got more stale with each passing hour, and as Levine described “were fed from a big tank of mush.”

Eventually, the Mala docked in Haifa in early July 1948. Just after the last passengers disembarked three Iraqi jets flew overhead dropping bombs at the ship, but the jets were too high and the bombs missed, hitting a warehouse instead.

Philip Levine today (photo credit: Courtesy)

Levine and Berger went on to join the Israeli Air Force with the former being sent to a base down south and the latter assigned to the IAF’s top-secret radar stations being set up across the country.

Much of the radar equipment was bought US surplus material in Europe bought by Israel’s pre-state army representative in Washington, former Jerusalem mayor Teddy Kollek.

As for the Mala, it returned to Europe bringing more refugees to Israel on September 3, 1948.

In 1950 Israel purchased the Mala and used it as a patrol and training vessel. It thus became one of the only known ships commissioned by the navies of two countries, the United States and Israel.

vrijdag 28 november 2014

Hulp aan Gaza

 
De evenwichtige Alfred Muller toont zich hier behoorlijk kritisch tegenover Hamas en de besteding van het toegezegde hulpgeld voor Gaza.
 
Feiler wijst er ook op dat de inwoners van geen ander land in 2013 zo veel steun per hoofd van de bevolking hebben gekregen als de Palestijnen. In 2013 vingen Palestijnen 476 dollar per persoon. Kenia bijvoorbeeld moest genoegen nemen met slechts 61 dollar en Ethiopië met 35 dollar.
 
Als al het geld echt ten goede zou komen aan de burgers, en als het een stabiliserende functie zou hebben en de vrede zou bevorderen, dan viel er wat voor te zeggen. Maar het zal nooit echt wat worden met de economie in Gaza, zolang Hamas daar dominerende invloed heeft. Deze fanatieke moslimbeweging heeft gezworen tegen Israël te strijden en ze spant zich er ook voor in.
 
--------------
 
Hulp aan Gaza
De Egyptische minister van Buitenlandse Zaken Sameh Shoukry en zijn Amerikaanse ambtgenoot John Kerry bij de donorconferentie voor Gaza die op 12 oktober in Cairo door Egypte en Noorwegen werd georganiseerd. Foto: State Department
 
Elke paar jaar houdt de internationale gemeenschap een donorconferentie voor Gaza. Bij de laatste bijeenkomt op 12 oktober in Caïro zegden landen 5,4 miljard dollar toe. Qatar, dat radicale soennieten helpt, beloofde zelfs een miljard.
 
Wat zeker is, is dat niet al het geld zal arriveren. De landen weten namelijk ook dat Palestijnse leiders niet alle dollars zullen besteden zoals de belastingbetaler graag zou willen.
 
Dr. Gil Feiler, een deskundige op gebied van de Arabische economieën en Palestijnse economische ontwikkeling, zegt dat Hamasleiders „vrij rijk” zijn en villa’s bezitten. Hamaskopstuk Haniyeh heeft zo’n 4 miljoen dollar besteed voor een stuk grond dat hij heeft geregistreerd op naam van zijn dochter. En dat bij een werkloosheid van 45 procent.
 
Veel steun
Feiler wijst er ook op dat de inwoners van geen ander land in 2013 zo veel steun per hoofd van de bevolking hebben gekregen als de Palestijnen. In 2013 vingen Palestijnen 476 dollar per persoon. Kenia bijvoorbeeld moest genoegen nemen met slechts 61 dollar en Ethiopië met 35 dollar.
 
Als al het geld echt ten goede zou komen aan de burgers, en als het een stabiliserende functie zou hebben en de vrede zou bevorderen, dan viel er wat voor te zeggen. Maar het zal nooit echt wat worden met de economie in Gaza, zolang Hamas daar dominerende invloed heeft. Deze fanatieke moslimbeweging heeft gezworen tegen Israël te strijden en ze spant zich er ook voor in.
 
Destructie
Toen Hamas aan de macht kwam, bouwde zij goede relaties op met Hezbollah en Iran, die ook vinden dat Israël geen plaats verdient op de kaart. De voorbereiding op de strijd die Hamas niet kan winnen en die vooral destructie veroorzaakt onder de eigen bevolking, kost miljoenen. Bovendien is Israël op deze wijze genoodzaakt de grenzen te controleren.
 
Israël vreest ook nu dat Hamas een deel van de dollars zal besteden voor de heropbouw en uitbreiding van het tunnelnetwerk en de productie van raketten.
 
De internationale gemeenschap is er blijkbaar ook niet helemaal gerust op. De bedoeling is namelijk dat het geld via de Palestijnse Autoriteit van Fatahleider Abbas zal wordt uitgegeven. Maar wie kan controleren waar het uiteindelijk terechtkomt?
 
Huis kwijtgeraakt
De hulp helemaal stopzetten, zoals sommigen met anti-Palestijnse opvattingen willen, is verwerpelijk. Tenslotte zijn tijdens de oorlog deze zomer 100.000 mensen hun huis kwijtgeraakt. Palestijnen hebben een verkeerde keus gemaakt door in 2006 Hamas aan de macht te helpen, maar dat betekent niet dat ze aan hun lot moeten worden overgelaten. De armoede is schrijnend.
 
Maar de internationale gemeenschap zou er constant op moeten hameren dat ze zelf projecten op wil zetten in de Gazastrook. Buitenlandse ondernemingen kunnen dan Palestijns personeel aannemen bij de bouw van een fabriek of een woningcomplex. Op deze wijze kunnen ze zorgen dat westers geld ten goede komt aan de burgers en de economie enige vooruitgang boekt.

 
Israel Ingezoomd in RDnl: wekelijks korte analyse vanuit Jeruzalem over Israël, Palestina en het Midden-Oosten.