vrijdag 21 oktober 2011

Gaddafi wou in 1973 Brits schip met Joodse passagiers laten zinken

 
Onze kleine bijdrage aan de berichtgeving rond de dood van Khadaffi, waar weinigen rouwig om zijn...
 
____________
 

'Gaddafi attempted to sink ship carrying Jews'

http://www.ynetnews.com/articles/0,7340,L-4137370,00.html

Deposed Libyan tyrant ordered Egyptian submarine to sink British cruise ship traveling to Israel in 1973, Daily Mail reports; Egypt's then-president thwarted attack

Ynet Reporters

Published: 

10.21.11, 20:06

Slain Libyan tyrant Muammar Gaddafi attempted to sink a British cruise ship carrying Jewish passengers in 1973, the Daily Mail reported Friday.

 

According to the report, Gaddafi ordered an Egyptian submarine to torpedo the Queen Elizabeth 2, which was sailing from Southampton to Israel, packed with passengers celebrating the 25th anniversary of the Jewish state's establishment.

  

The move was meant to "to reinforce his stance as a global revolutionary and hero of the Arab world," the report said.

 

The Egyptian submarine was reportedly under Libyan control due to the two nations' drive towards unity. However, when Egypt's then-President Anwar Saadat heard of the plot he called the operation off.

 

Had the mission gone through, the report asserted, "it would have been another terrible deed in Gaddafi's hall of infamy," including   the Lockerbie jet bombing in 1988, the bombing of a French plane over Chad in 1989, massacres of his own people and wars with neighboring countries.

 

Gaddafi widow proud of his courage

Gaddafi, who ruled Libya with a dictatorial grip for 42 years until he was ousted by rebels in a bloody civil war, was killed Thursday when revolutionary forces overwhelmed his hometown, Sirte, the last major bastion of resistance two months after the regime fell.

 

Al Jazeera English Television broadcast what it said was exclusive footage clearly showing Gaddafi's body being dragged by rebels along a street. The footage showed the half naked body of the toppled Libyan strongman being stripped of his shirt. His face was red with blood and had a bullet hole in the side of his head.

 

A television station based in Syria that supported Gaddafi said Friday that the slain Libyan leader's wife has asked for a United Nations investigation into his death.

 

Gaddafi's wife "asks the United Nations to investigate the death of the fighter Muammar and Mo'tassim," Arrai television said in a news headline, referring to one of Gaddafi's sons as well.

 

The headline also said Gaddafi's wife was proud of her husband's courage and her children who, it said, stood up to 40 countries and their agents throughout six months and considered them to be martyrs.

 

Oost-Jeruzalem met sprongen vooruit op onderwijsgebied

A school in Ras al-Amud, an Arab neighborhood in East Jerusalem southeast of the Old City.

 
Israelische propaganda? Wellicht, maar toch ook gewoon de andere kant van het verhaal, dat zelden aandacht krijgt in de media. Erkend wordt dat de Arabische wijken in Oost-Jeruzalem vele jaren verwaarloosd werden. Het herenigde Jeruzalem is nog steeds grotendeels een verdeeld Jeruzalem, waarbij de Arabieren voor een groot deel eigen voorzieningen hebben, ten tenminste deels ook uit eigen keus. De eigen bussen zijn daarvan het opvallendste voorbeeld voor de bezoeker. Deels ook onder internationale druk: de nieuwe sneltram bijvoorbeeld oogst internationale kritiek en zelfs boycotcampagnes, omdat die niet door 'bezet' gebied zou mogen lopen.
 
Wouter
___________
 
 

Jerusalem invests millions in Arab schools

By Abigail Klein Leichman

October 16, 2011

 
 
 
With new classrooms and technology tools, Mayor Nir Barkat has declared an education revolution in the eastern sector of the capital city.

http://israel21c.org/social-action/jerusalem-invests-millions-in-arab-schools   

When the 2011-2012 school year began in the Arab neighborhoods of East Jerusalem, millions of shekels in sparkling new or renewed classrooms, computers and sports facilities greeted 42,153 students and their teachers.

Many of the 59 public schools approved and budgeted under the Jerusalem Education Authority of the Ministry of Education have been neglected, undersupplied or overcrowded for decades. Since taking office in November 2008, Mayor Nir Barkat has been implementing improvements to get these facilities on par with schools in the western sector of the city, says Stephan Miller, advisor to Jerusalem's mayor.

"The mayor and municipal professionals work regularly with members of the Arab neighborhoods of Jerusalem through the leadership of the community centers as well as organized groups of residents such as the Mayor's Forum of Eastern Jerusalem Principals and the Mayor's Forum for Welfare in Eastern Jerusalem," Miller tells ISRAEL21c.

"The completion of the Mayor's plan will lead to a significant change in education in eastern Jerusalem."

New schools, including approximately 200 classrooms, have been built in the eastern part of the city. The municipality is currently investing the unprecedented sum of NIS 300 million (about $69 million) in the planning and construction of 285 additional new classrooms for Arab schoolchildren.

New services for athletes, gifted kids, girls

This year alone, 42 new classrooms will be opened in new buildings, 18 at the start of the year and the remainder in coming months. Six additional kindergarten classrooms were completed in time for September, including one for special education. In addition, more than 40 public school classrooms were renovated and adapted to pupils' needs, with emphasis on the Shoafat refugee area in northeast Jerusalem.

The municipality also built new sports facilities in south central Beit Tzafafa and in Isawiya in the northeast.

Another NIS 750,000 (more than $170,000) per year has been approved for programs to advance gifted and outstanding pupils, strengthen girls' education and reduce school violence. An additional NIS 1.5 million is newly designated for the public schools' organizational expenditures.

The municipality and the Education Ministry have shared costs for these initiatives, says Miller, and further upgrades are still to come.

"As you can imagine, from vision to construction takes time, and the mayor has moved swiftly since taking office to fast-track these plans," says Miller, "which is why they are ready so early in his first term."

Computers and ‘smart' boards

New classrooms wouldn't be as valuable without updated equipment inside them. So with the assistance of Israeli branches of companies such as Ernst & Young and Intel, the municipality rang in the new school year by distributing 1,720 mobile and desktop computers to schools, kindergartens and teachers in eastern Jerusalem.

An additional 350 new donated computers were given to schoolchildren to take home.

There was more good news for teachers: Seven classrooms in six schools in the eastern part of the city were converted into technologically sophisticated learning centers with the installation of interactive whiteboards, which can display educational software, web sites, past lessons and other features. Teachers and principals alike have been receiving computer training courses to maximize their use of these new tools.

"We are committed to investing in eastern Jerusalem and reducing the gaps, which are the result of years of neglect," said Barkat upon announcing the improvements at the start of September. "We cannot countenance a situation in which Jerusalem pupils have no classrooms, roads or basic infrastructures. These investments will lead to an increase in residents' quality of life."

 

Vragen over ruil Shalit zijn strikvragen om Israël te beschadigen

 

Velen menen dat uit de zeer ongelijke (disproportionele zo je wilt) ruil blijkt dat voor Israel een Joods leven veel meer waard is dan een Palestijns. Nausicaa Marbe rekent met die redenering genadeloos af. Israel had niet de keuze om Shalit voor minder vrij te krijgen, en het was niet Israel dat bepaalde hoeveel Palestijnen het daar wel voor vrij wou laten.

De inzet van de historische onderhandelingen tussen Israël en Hamas bij deze vrijlating was niet het wegen van de waarde van mensenlevens, waarbij de Israëlische partij het zich kon permitteren arrogant en veel- eisend te doen. De Israëlische inzet was de vrijlating van Gilad Shalit. Daar hing Hamas een peperduur prijskaartje aan.

 

Er is geen sprake van morele gelijkwaardigheid tussen de partijen in deze ruil, evenmin gaat het om een herstel van rechtvaardigheid. Israël krijgt een ontvoerde onschuldige terug die gekidnapt werd als middel voor chantage. Een praktijk die herhaald zal worden, zo weerklinkt het vanuit Gaza. Hamas eist daarvoor de vrijlating van gevangenen die op beschuldiging van terrorisme vastzitten, onder wie plegers van aanslagen en moorden. Dit is een afgedwongen, onverdiende massale gratieverlening. Er rammelt van alles aan deze scheve deal, en dat komt niet door Israël.

Oke, Israel had het ook niet kunnen doen. Maar het was duidelijk dat Israel Shalit vrij wou krijgen en men het niet kon verkroppen dat hij onder de grond van Gaza zou blijven rotten. En hij is niks te vroeg vrijgekomen, zo bleek toen een sterk vermagerde en lijkbleke Shalit tevoorschijn kwam. Vergelijk dat met de sterke en zelfverzekerde Hamas mannen die uit de gevangenissen in Israel kwamen, waar ze volgens de Palestijnen zo beroerd zouden zijn behandeld (na een staking mogen de gevangenen nog steeds hele kippen kopen, zij het dat ze die niet zelf mogen snijden).

 

RP

-----------

 

'Vragen over ruil Shalit zijn strikvragen om Israël te beschadigen'

http://www.volkskrant.nl/vk/nl/3184/opinie/article/detail/2980400/2011/10/21/Shalit-en-de-strikvraag-over-Israel.dhtml

Nausicaa Marbe − 21/10/11, 09:07 

 

De vraag is of een Joods en een Palestijns leven evenveel waard is geen gewetensvraag, stelt Nausicaa Marbe.  

Is Israël bij een gevangenenruil betrokken, dan steekt de vraag naar de proportionaliteit van de ruil de kop op. Hoeveel Palestijnen heeft Israël over voor een dode of levende Israëlische soldaat? Ook bij de ruil van 1.027 Palestijnse gevangenen voor Gilad Shalit klonk het suggestieve gezanik: kijk eens aan, een Israëli is meer waard dan duizend Palestijnen.

Minachting
Dat is een vraag met vuige implicaties. Omdat het antisemitische antwoord er al in besloten ligt: zie je wel, voor Joden is een Joods leven meer waard dan dat van duizend Arabieren. De bewuste oppervlakkigheid van deze redenering is niet gering. Alsof Israël de keus had om één op één te ruilen. Alsof dat land uit zichzelf aanbood nog 1.026 Palestijnen vrij te laten, als blijk van minachting.

De inzet van de historische onderhandelingen tussen Israël en Hamas bij deze vrijlating was niet het wegen van de waarde van mensenlevens, waarbij de Israëlische partij het zich kon permitteren arrogant en veel- eisend te doen. De Israëlische inzet was de vrijlating van Gilad Shalit. Daar hing Hamas een peperduur prijskaartje aan.

Er is geen sprake van morele gelijkwaardigheid tussen de partijen in deze ruil, evenmin gaat het om een herstel van rechtvaardigheid. Israël krijgt een ontvoerde onschuldige terug die gekidnapt werd als middel voor chantage. Een praktijk die herhaald zal worden, zo weerklinkt het vanuit Gaza. Hamas eist daarvoor de vrijlating van gevangenen die op beschuldiging van terrorisme vastzitten, onder wie plegers van aanslagen en moorden. Dit is een afgedwongen, onverdiende massale gratieverlening. Er rammelt van alles aan deze scheve deal, en dat komt niet door Israël.

Strijdbroeders
Vijf jaar heeft Shalit doorgebracht in inhumane isolatie. Hij ging als twintigjarige het Palestijnse cachot in en kwam eruit met het gestel van een uitgemergelde honderdjarige die nog net niet de geest geeft. Jawel, als de overlevende van een concentratiekamp. Zo weinig is een Joods leven kennelijk voor Hamas waard, zelfs als het perfecte pasmunt vormt om veel strijdbroeders vrij te krijgen. Uit de Israëlische gevangenissen komt ook een groep mannen en vrouwen in blakende gezondheid naar buiten die zich erop verheugt terroristische activiteiten te hervatten. Dit is de disproportionaliteit die telt. En die heeft niets te maken met het turven van Joden tegen Palestijnen, maar met te verwachten aanslagen op burgers, nieuwe veiligheidsrisico's en geweldsescalatie in de regio.

Al met al heeft het klem gezette Israël, na lange onderhandelingen, een enorme knieval gedaan voor de onredelijke eisen van Hamas. Zelf zou deze terroristische organisatie nooit bereid zijn 1.027 Israëli's voor een eigen strijder in te leveren. Rijst de vraag hoeveel een Palestijns leven waard is voor de machthebber in Gaza. Bitter weinig helaas, dat is bekend.

Geweldsverheerlijking
Ook de vrijlatingsvreugde bij beide partijen spreekt boekdelen. Israël wil een zoon teruggeven aan zijn ouders. De humane overweging overwon de hardheid waarmee Netanyahu ooit het ruilen van gevangenen afwees. Er zal zonder twijfel een boek komen als Shalit is aangesterkt, maar zijn verhaal eindigt vermoedelijk hier. Hij wordt niet ter vergelding gehesen in een bommenwerper richting Gaza. Hamas daarentegen verwelkomt toekomstige martelaren en ontvoerders van nieuwe Israëlische soldaten. Over al die emotionele Palestijnse omhelzingen valt de schaduw van geweldsverheerlijking. Feest, want de terroristen zijn back in business. Rest de hoop dat het goedwillende Palestijnen zal lukken hun vrijgelaten naasten aan de greep van het terrorisme te ontfutselen.

Aan Israëlische kant brandt de vraag of deze historische ruil geen historische vergissing zal blijken. Hoeveel levens staan op het spel, hoe groot is het risico op een aanslagengolf, hoe ontwrichtend kan de onvrede met deze ruil blijken als de vreugde over de thuiskomst van Shalit wegebt? Ziehier de werkelijke prijs die Israël voor deze vrijlating betaalt. Niet zomaar een leger Palestijnen voor één soldaat. Dit land zet juist veel levens van eigen burgers op het spel. Terwijl Hamas onverdiend vergiffenis krijgt, komt met Shalit ook de angst voor aangekondigd geweld mee naar huis.

In deze context is de vraag of een Joods en een Palestijns leven evenveel waard zijn geen gewetensvraag maar een strikvraag om Israël te beschadigen. Toepasselijker zou zijn die te stellen aan al die partijen in de regio die zich inzetten voor de vernietiging van Israël en zijn Joodse inwoners.

Nausicaa Marbe
 is schrijfster

 

Gedeeltelijke bouwstop onvoldoende voor Palestijnse onderhandelaren

 

Israel is dus wederom aan de Palestijnen tegemoet gekomen en deed een concessie, maar het was wederom niet goed genoeg. Als de Palestijnen werkelijk een staat willen naast (en niet in plaats van) Israel, waarom dan niet gaan onderhandelen en dan voorstellen Israel als Joodse staat te erkennen (dus het zogenaamde ‘recht op terugkeer’ van miljoenen nakomelingen van de vluchtelingen opgeven) in ruil voor een complete bouwstop? Als Israel dat doet (wat ik verwacht) zijn ze serieus. Zo niet, dan blijkt duidelijk dat Israel geen vrede wil. Nu is het Israel dat steeds tot onderhandelingen oproept en de Palestijnen die dat steeds afwijzen. Zolang ze daar internationaal niet op worden aangesproken en Abbas als de ‘gematigde’ leider en hoop op vrede wordt gezien, zal daar waarschijnlijk geen verandering in komen. 

 

RP

----------

 

Palestinians confirm Israel offered partial West Bank settlement freeze in return for talks

http://www.haaretz.com/news/diplomacy-defense/palestinians-confirm-israel-offered-partial-west-bank-settlement-freeze-in-return-for-talks-1.391299

Chief PA negotiator Saeb Erekat says Palestinians rejected offer because it applied only to government construction and most settlement construction is carried out by private contractors.

By Barak Ravid

Chief Palestinian negotiator Saeb Erekat said on Friday that Prime Minister Benjamin Netanyahu offered to freeze government construction in West Bank settlements as well as construction on government land there in return for an agreement by Palestinian President Mahmoud Abbas to resume direct peace talks.

Erekat told the Associated Press that the proposal was offered to the Palestinians via a third party and that the Palestinians rejected the proposal because it only applied to government construction and most settlement construction is carried out by private contractors. 

"If Netanyahu wants to resume negotiations, he has to say that settlement building will stop. Either it stops or it doesn't stop," Erekat said.

Erekat's statements confirmed an earlier Haaretz report about the offer of a government construction settlement freeze.

According to a senior Israeli official, Abbas had not yet responded, but he has been threatening to resign if there is no diplomatic progress in the next three months.

The Prime Minister's office said, however, that Netanyahu did not offer an additional freeze. According to the PMO, Israel's position had not changed, they continued to offer an immediate start to direct talks with the Palestinian Authority with no preconditions.

The senior Israeli official said a new proposal was relayed to Abbas on Wednesday by Colombian Foreign Minister Maria Angela Holguin, who arrived on a surprise visit to Israel and the Palestinian Authority. She was sent by Colombian President Juan Manuel Santos, who has launched a mediation effort in an attempt to break the deadlock in the peace process.

 

De concessies kwamen niet alleen van Israël (VK online opinie)

 
'De concessies kwamen niet alleen van Israël'
Ratna Pelle −21/10/11, 06:00

De ruil van Gilad Shalit tegen 1.027 Palestijnen is niet ingegeven door strategisch vernuft: het was de enige optie. Dat schrijft Ratna Pelle, medewerkster van de website Israël-Palestina.Info.

Radboud Rijpkema betoogde dat de vrijlating van de Israëlische soldaat Gilad Shalit door Hamas weinig met de soldaat zelf heeft te maken, maar alles met machtspolitieke overwegingen. Het levert Netanyahu populariteit op en hij zou er Mahmoud Abbas mee verzwakken nu die onder de Palestijnen juist populair is geworden vanwege zijn gang naar de VN.

Rijpkema beweert dat Israël dezelfde deal ook jaren gelden al had kunnen krijgen, maar toen was de prijs te hoog. Ook in een artikel op vk.nl komen dergelijke redeneringen terug ('Waarom betaalt Israël zo'n hoge prijs voor één soldaat?').

Onderschat
Men onderschat hoe belangrijk het in Israël is om de mensen die erop worden uitgestuurt om voor het land te vechten ook weer veilig thuis te krijgen. Het is een soort deal die de staat sluit met de vele zonen (en dochters) die in het leger moeten dienen.

Voor velen is het daarom onverteerbaar dat een nog levende soldaat aan zijn lot wordt overgelaten. Daarnaast is er ook een meer religieus-Joodse traditie die stelt dat je met het redden van een leven de hele wereld redt.

Bovendien hebben beide kanten water bij de wijn gedaan. Niet alleen Israël, maar ook Hamas toonde meer flexibiliteit omdat ze zich zorgen maakt over de eigen positie nu het bevriende regime in Syrië met felle protesten te maken heeft. Iran schijnt Hamas minder gunstig gezind te zijn, en ook Hamas' populariteit onder de Palestijnen zou gestaag zijn afgenomen.

Vandaar dat Hamas er uiteindelijk mee heeft ingestemd dat een aantal voor haar belangrijke gevangenen - zoals Marwan Barghouti, Abdullah Barghouti, Ibrahim Hamid en Hassan Salama - niet vrijkomen. Veel gevangenen die wel vrijkomen, mogen niet terugkeren naar de Westoever maar worden verbannen naar Gaza of andere landen.

Abbas
Rijpkema meent dat het in Israëls belang is wanneer Hamas versterkt wordt ten opzichte van Fatah. De achterliggende gedachte is dat Isra- el dan niet hoeft te onderhandelen, en dat verdeeldheid onder de Palestijnen in zijn belang is. In werkelijkheid doet Israël veel om Abbas te versterken. De Israëlische veiligheidsdiensten werken samen met de Palestijnse Autoriteit (PA) tegen Hamas op de Westoever, Israël heeft toestemming gegeven voor de levering van Amerikaanse wapens aan de PA (die bij een nieuwe intifada tegen Israël zouden kunnen worden ingezet) en heeft Hamas hard aangepakt tijdens de Gaza-oorlog in 2008-'09 .

Vijandiger Egypte
Dat Israël nu met Hamas tot een deal kwam, is simpelweg dat er geen andere manier was om Shalit vrij te krijgen. Daarbij was Israël (net als Hamas) bang dat als het niet nu gebeurt, het in de toekomst lastiger kan worden met een wellicht vijandiger Egypte naast zich.

Mogelijk zal het terrorisme door de deal worden aangewakkerd, want er komen honderden terroristen vrij die bij dodelijke aanslagen waren betrokken. In het verleden hebben terroristen die bij zulke deals vrijkwamen na hun vrijlating opnieuw aanslagen gepleegd, en het is waarschijnlijk dat dat ook nu zal gebeuren. Maar, zoals een commentator het zei, de slachtoffers van toekomstige aanslagen hebben geen gezicht, en Shalit heeft dat wel. Shalit was een nationaal symbool. Hij was 'ieders zoon'.

De reden dat men deze deal niet eerder heeft uitgevoerd is dat men niet na zo'n ontvoering direct 1.500 Palestijnse gevangenen (de aanvankelijke eis) gaat vrijlaten. Uiteraard hoopt men eerst hem op andere manieren vrij te krijgen. Overigens vraagt niemand zich af waarom Hamas niet eerder met een deal instemde om de gevangenen vrij te krijgen. Ook Hamas wilde liever wachten op een betere deal.

De suggestie van verschillende kranten dat het akkoord met Hamas een opening is voor nieuwe onderhandelingen is een beetje vergezocht. Israël heeft vaker dit soort deals gesloten met Hamas of Hezbollah, en heeft ook eerder met Hamas over een staakt-het-vuren onderhandeld. Het gaat hier om heel praktische zaken waarvan beide partijen beseffen dat ze niet om elkaar heen kunnen.

Hamas heeft al uitgesloten met Israël over meer substantiële zaken te praten, en laat niet na te benadrukken dat ze Israël nooit zal erkennen en er nooit vrede mee zal sluiten. De onderhandelingen met Fatah staan (grotendeels) los van deze deal, en hangen vooral af van de vraag of Abbas bereid is te onderhandelen zonder voorwaarden vooraf.

Ratna Pelle is medewerkster van de website Israël-Palestina.Info.

Israel moet na vrijlating Shalit weer bij zinnen komen

 

Een scherpe analyse van Ari Shavit. 

 

----------------- 

 

In wake of Shalit deal, Israel must return to sanity

http://www.haaretz.com/print-edition/opinion/in-wake-of-shalit-deal-israel-must-return-to-sanity-1.390875

This is an important morning for the Shalit family and for the State of Israel. A first morning after the insanity. A first morning after the hysteria. A first morning after the loss of judgment and the loss of our senses.

By Ari Shavit

For Gilad Shalit, this morning is a first morning. It is a first morning of freedom, a first morning of sanity, a first morning of love and of warmth. A first morning after the captivity, a first morning after the isolation, a first morning after the nightmare. After 1,941 days and 1,941 nights in a dark pit, Gilad awakes this morning into a great light. Mother, father, brother, sister. Mitzpeh Hila, the Upper Galilee, Israel. There are finally vast blue skies of freedom above his head.

But this is an important morning for the State of Israel, too. A first morning after the insanity. A first morning after the hysteria. A first morning after the loss of judgment and the loss of our senses. After 1,941 days and 1,941 nights dominated by kitsch, this morning we are waking up to reality. Opening our eyes and rubbing them to see who we are and what has happened to us.

This morning, when Gilad Shalit wakes up in his bed, we can already tell the truth: We went crazy. During the past 64 months, we simply went crazy. Because of the profound and justified guilt that we all felt for one boy and one family, we stopped acting in a reasonable manner. Because of the twisted awareness that we suffered in the era of Channel 2, we worked ourselves up into an emotional frenzy. We reached the point where we are willing to sacrifice hundreds whose names and faces we are not familiar with, in exchange for the one whose name and face have become a part of our lives. We reached the point where we conduct our national affairs like children - without wisdom, without morality and without mature responsibility.

We should recall: Yoni Netanyahu also had a family. A mother, a father, two brothers. Yoni Netanyahu also had a home, and there was love and there was a full life. But the State of Israel decided to risk his life in order to save the lives of its citizens and in order not to surrender to terror. The State of Israel sacrificed him for the general good of the Jewish people.

In that, Yoni was not exceptional. In the past 75 years we sent thousands to their deaths and hundreds into captivity in order to protect life. We did not focus cameras on every bereaved father and every bereaved mother. We did not weep at the sight of every young man who packed his knapsack and set off for war. We did not emotionally collapse in the face of the young lives that were lost. We understood and remembered the cruel imperative of our lives here. That's how we won in 1948, in 1956, in 1967, that's how we survived in 1973 and after 1973. The Yoni ethos was our daily lot before and after Yoni. He built the iron security wall, and only thanks to that are we able to live an almost normal life here.

The great danger in what has happened here in recent years is the replacement of the Yoni ethos with the Gilad ethos. The Shalit family is not to blame for that. The boy Gilad is certainly not to blame for that. But there was an unprecedented hysteria surrounding the noble family and their son. Restrained judgment was replaced by emotional abandon. The universal discussion was replaced by an individual one. Standards were lost and criteria were lost and rules were broken. In the end, the practical justification for the Shalit deal was a reverse justification. We had to end the craziness. We had to stop the national hysteria. We had to interrupt the interminable reality show of Channel 2: kitsch and captivity. But now, the morning after, we have a duty to make it clear that there will not be another such reality show here. There won't be another Shalit deal and there won't be another Shalit-frenzy. From now on, Israel will behave like Australia, Great Britain and the United States. From now on, Israel will once again be what it used to be.

The Shalit decision is the most difficult leadership decision Prime Minister Benjamin Netanyahu has made to date. Now he faces an even more difficult decision: Netanyahu must pass the recommendations of the Shamgar Committee in the cabinet, in the Knesset and among the public. Netanyahu must place our mutual responsibility on a wise, moral and inclusive foundation. Netanyahu must bring us back from the Gilad ethos to the Yoni ethos. In order for us to withstand the heavy losses of the coming wars, we must return to sanity. Already now, already today. This morning is the first morning.

 

Joodse benadering gijzelaarsproblematiek: "Tegen elke prijs moeten ze vrijgekocht worden"

 

Een mooi stuk dat de (religieuze) geschiedenis van het betalen van losgeld door de Joodse gemeenschap beschrijft. 

 

RP

-------

 

Joodse benadering gijzelaarsproblematiek: "Tegen elke prijs moeten ze vrijgekocht worden"

http://joodsactueel.be/2011/10/18/joodse-benadering-gijzelaarsproblematiek-tegen-elke-prijs-moeten-ze-vrijgekocht-worden/

Dinsdag 18 Oktober 2011 15:46 

 

 

Geen enkele moderne staat kent wetgeving op het gebied van gijzeling. De beginselen van een joodse benadering van de gijzelingsproblematiek werden echter reeds in 195 n.d.g.j. door Rabbi Jehoeda de Vorst vastgelegd in de Misjna, de joodse praktijkleer.

Door Rabbijn mr. drs. R. Evers

Het eigen leven gaat altijd voor, zodat men het recht heeft zichzelf eerst vrij te (laten) kopen. Zelfs ouders hoeft men hierbij niet voor te laten gaan. Vrouwelijke krijgsgevangenen worden eerst gelost uit vrees voor misbruik. Vindt een man het niet de moeite waard zijn echtgenote vrij te kopen, dan wordt hij gedwongen door het Rabbinale Hof om middelen vrij te maken voor dit doel. Blijft hij weigerachtig, dan worden zijn bezittingen bij opbod verkocht en lost het Hof zijn vrouw eigenmachtig.

Actueler en ook direct relevant voor de krijgsgevangenenruil en de onderhandelingen met Hamas en Hezbolla, is de volgende richtlijn uit de Misjna: `Men mag gevangenen niet boven hun waarde loskopen met het oog op het algemeen belang' (Gittien 4:6). In de Talmoed vraagt men naar de reden van deze bepaling: `Wat is de betekenis van het algemeen welzijn?'. De Talmoed geeft twee interpretaties:
1. om de gemeenschap, die het losgeld bijeen moet brengen, niet voor al te grote financiële offers te stellen;
2. om te voorkomen, dat het betalen van een te hoge losprijs voor de kidnappers een aansporing zou vormen om nog veel meer gijzelaars te maken.

Volgens de tweede uitleg gaat het voornamelijk om de bescherming van de burgerij tegen aanvallen en ontvoeringen in de toekomst. Indien men nu een te hoge prijs betaalt voor gijzelaars of krijgsgevangenen zal dit op den duur een ernstige bedreiging blijken voor de nationale veiligheid. 

 

Collectieve veiligheid
Deze bepalingen werden in de loop van de eeuwen herhaaldelijk geciteerd. Maar de gijzelingssituaties waren vaak te gecompliceerd voor simpele toepassing van bovenstaande regeling. Want wat moet verstaan worden onder `een te hoge losprijs'? En geldt deze regeling ook als de gegijzelden worden bedreigd met de dood? Deze vragen worden door middeleeuwse en latere geleerden behandeld. Telkens gaat het om afweging van de collectieve verantwoordelijkheid en veiligheid tegenover het individuele belang. Want terwijl het loskopen van gijzelaars door de joodse wet gezien wordt als gebod van de hoogste prioriteit, hadden Rabbijnen evenzeer oog voor de nationale belangen.

De Misjna geeft een indicatie voor de hoogte van een redelijk geachte losprijs: `niet meer dan hun waarde'. Wat hieronder verstaan moet worden, houdt de kampen verdeeld. Maharam Lublin (1558-1616) meent, dat de Misjna ziet op de waarde van een mens, die als slaaf wordt verkocht. Hij stelt, dat men in zijn tijd in Polen geen slavenmarkten meer kende zodat dit criterium weinig duidelijkheid biedt. Maar hij verwijst naar slavenmarkten in Arabische landen, waar men de waarde van een slaaf zou kunnen bepalen. 

 

Gebruikelijke losprijs
Anderen, zoals Radbaz (1480-1573), menen, dat men moet letten op de gebruikelijke losprijs van een christelijke gijzelaar. Indien men hier niet boven gaat, zou het risico voor kidnapping van joodse burgers niet verhoogd worden. Volgens beider opvatting is een ruil van 1027 terroristen tegen 1 Israëli volstrekt absurd. In 1986 werden zeventig terroristen tegen één Israëlische soldaat geruild. Toentertijd vond de Lubawitscher Rebbe, Rabbi M.M. Schneersohn, de prijs te hoog. Volgens deze autoriteit ziet de regeling uit de Misjna alleen op vrijkopen tegen geld. Het vrijlaten van terroristen is een te hoge prijs omdat zij steevast verklaren door te zullen gaan met hun moorddadige acties. Duizend terroristen tegenover één Israëli gaat bovendien iedere proportie te buiten. Waarom moeten Israëlische soldaten tegen stuntprijzen de deur uit?
Het criterium van Radbaz `de gebruikelijke losprijs van een christelijke gijzelaar' wordt ver overschreden. De V.S. en Rusland wisselen ook spionnen uit. Bij deze transacties waren de proporties normaal: drie tegen vijf. De goodwill, die Israël zou kweken, verandert hier niets aan. Israël mag zijn achilleshiel – de waarde, die het joodse volk hecht aan het leven van zelfs maar één mens – niet laten uitbuiten ten koste van de nationale veiligheid. 

 

Levensgevaar
Aan de andere kant stellen de middeleeuwse Rabbijnen dat men in levensgevaar veel meer mag bieden voor gijzelaars. Of de Israëlische gijzelaars in levensgevaar verkeren hangt af van de publieke aandacht. Bij een naderende gevangenenruil zal men zuinig op hen zijn vanwege hun waarde als wisselgeld. Niettemin bevindt iedere gijzelaar in het Midden-Oosten zich in levensgevaar. Of vrijlating van duizend potentiële terroristen een grote extra belasting zou betekenen voor Israëls veiligheid valt te bezien. Het reservoir commando's is zó groot, dat het waarschijnlijk is, dat de leidende Israëlische Rabbijnen hun fiat hebben gegeven aan de gevangenenruil.

Palestijnse terroristen of vrijheidsstrijders? (IMO)

 
 
---------------------
 

IMO Blog, 2011

Op Facebook kwam ik een brief tegen aan 'mijn Palestijnse vrienden'. De schrijver ervan wil zijn naam helaas niet openbaar maken, maar er zijn al vertalingen in het Turks en Frans.


Dear Palestinians - Your new neighbors

To my Palestinian friends. If the people being released today and in the next few weeks were Israelis, I would ask my government not to allow them to enter into my society. Look at the stories of each of these people and see if you would like them to be an integral part of your society. Eg. Ms. Ana Muna, who enticed a 17 year old boy via the internet to come and meet her, then together with two men beat and shot the boy and then dumped his body near Ramallah. Would you want this woman to live near you, for her to babysit your kids, to teach your teenagers in school and such?

Part 3 of 1027 "Your new neighbors" - To my Palestinian friends. March 2002 Ms. Kahira Saadi - drove Muhamed Hashaike of Talusa (near Nablus) to King George St. in Jerusalem. There is blew himself up in an act that I at least see as indiscriminate violence. Killing Gad Shemesh and his wife (34) and Yitzhak Cohen (48) 70 people were wounded (various levels of wounds).

From today she is your new neighbor. If I were Palestinian, I would be ashamed.

To my Palestinian friends, Winni Wisab Hashlamun of Hebron (Al- Halil) is slightly used to this. He was previously released from an Israeli jail. He was exchanged during the Tenenboim affair. Months later he organized the twin attacks on Rager blvd. in Beer Sheva (thus killing two suicide bombers - Palestinians themselves) as well as killing 16 civilians.

Residents of Gaza, this is your new neighbor. He will not serve his 17 life sentences. He will be buying milk in the grocery store near your house.

If I were Palestinian, I would be ashamed.

To my friends in Jordan - Ten years ago - Ms. Ahlem Tamimi drove a suicide bomber to the centre of Jerusalem, asked him to wait 15 minutes (so she could get away) explained to him how to detonate the bomb and walked away.

16 people were killed including 7 children tens were wounded for line - one woman is still in a coma. Tamimi has been in Jail for 10 year, when asked if she regretted killing, or at least killing of children she laughed, when asked if she would do it again, she said of course. Today she is part of your society Jordan, if I were a Palestinian I would be ashamed, these are your new neighbors. To each his own.


Zo gaat hij nog even door. Ahlam Tamimi was dinsdag op Een Vandaag en legde daar uit helemaal geen spijt te hebben van de aanslag op de Sbarro pizzeria in Jeruzalem, integendeel, ze is nog steeds trots op wat ze deed en blij dat zoveel onschuldige burgers omkwamen. Daar kun je natuurlijk nog allerlei mensen aan toevoegen, zoals Wafa el Bass, die al een half jaar voor ernstige brandwonden in een Israelisch ziekenhuis werd behandeld en een goede relatie had met de doctoren daar, maar toch besloot zich daar op te blazen. Ze werd gelukkig bij een checkpoint tegen gehouden en haar explosieven werden onschadelijk gemaakt. Nu ze vrij is gekomen roept ze Palestijnse kinderen op om ook te doen wat zij probeerde en als een martelaar te sterven.

"I hope you will walk the same path we took and God willing, we will see some of you as martyrs," Wafa al-Biss told dozens of children who came to her home in the northern Gaza Strip.


Of Abd al/Aziz Shahala, een van de mannen die in 2000 twee Israelische soldaten in het politiebureau van Ramallah lynchte nadat ze een verkeerde afslag hadden genomen. Hij toonde de wereld triomfantelijk zijn met bloed besmeurde handen.

De Palestijnse samenleving ziet al deze mensen als helden, niet als brute moordenaars. Premier Haniyeh van de Gazastrook heeft alle families van de vrijgekomen gevangenen 2000 Dollar gegeven, en de ´gematigde´ Palestijnse Autoriteit van Machmoud Abbas betaalt de gevangenen in Israelische gevangenissen een maandelijks salaris, ondanks het feit dat ze goed worden verzorgd in de gevangenis. In Palestijnse media worden ze als helden neergezet en er is zelfs een speciaal ministerie van gevangenen. Ze doen dit immers, volgens de Palestijnen, niet met het doel te moorden, maar om hun land te verdedigen, te bevrijden zo je wilt, van de zionisten. En onder ´hun land´ verstaan velen heel Israel, dat in Palestijnse media algemeen als ´bezet Palestina´ wordt neergezet.

In een oorlog heb je het recht te doden, maar dat is wel aan regels gebonden. Burgers moeten worden ontzien en je mag ook niet nodeloos pijn veroorzaken en martelen. Lynchpartijen, zelfs van soldaten in uniform, zijn dan ook niet toegestaan volgens het oorlogsrecht. De Palestijnen beroepen zich er vaak op dat ze geen andere mogelijkheden hebben, ze hebben immers geen F16´s en tanks om Israel aan te vallen. Maar goed ook, denk ik als ik dat soort verhalen lees, gezien de intenties van veel Palestijnen. Het feit dat je geen andere middelen hebt is volgens het oorlogs- en internationaal recht nooit een reden geweest om zelfmoordaanslagen of andere aanslagen goed te keuren. Daarnaast hebben de Palestijnen een scala aan andere middelen en mogelijkheden, maar die liggen niet op militair gebied. Geen volk dat het moeilijk heeft krijgt zoveel aandacht en goodwill van de internationale gemeenschap. Daar kunnen de Tibetanen, Tsjetsjenen, Oeigoeren, Koerden en Roma slechts van dromen. De Palestijnen kennen hun krachten op dit gebied en gebruiken ze ook. Via onderhandelingen met Israel hebben ze op de Westoever vergaande autonomie gekregen en de Gazastrook is geheel Palestijns. De blokkade, grotendeels een gevolg van raketbeschietingen en wapensmokkel door Hamas, is behoorlijk versoepeld. De winkels liggen er vol en het ene na het andere luxe vakantieoord en zwemparadijs opent haar deuren. Zojuist heeft Israel ingestemd met het vrijlaten van zo'n driehonderd zware terroristen en 700 andere gevangenen in ruil voor een enkele soldaat. Daarbij speelde een grote rol dat men hem niet op andere wijze vrij kon krijgen, en daarbij speelt de internationale gemeenschap en opinie ook een rol. Mensenrechtenorganisaties hebben zich niet om Shalit bekommerd, Amnesty heeft nooit voor zijn vrijlating gepleit en noemde hem altijd een krijgsgevangene. Duitsland en Frankrijk hebben zich voor zijn vrijlating ingezet, maar het idee van zo'n totaal absurde ruil nooit afgewezen. Er is kortom nooit noemenswaardige druk op Hamas uitgeoefend de soldaat voor minder vrij te laten. Integendeel, velen menen dat deze ruil een goede zaak is die beide kanten voordeel oplevert en zelfs het begin kan zijn van meer onderhandelingen en wie weet ooit vrede.

'De een z'n terrorist is de ander z'n vrijheidsstrijder' wordt vaak gezegd, en wellicht onder dat mom noemde Dries van Agt deze mensen gisteren 'moordende vrijheidsstrijders', maar het internationale recht denkt daar anders over. Het doden van burgers is fout, of je nou onder een bezetting leeft en meent alleen zo je land terug te kunnen krijgen of niet. Overigens wordt bij de Palestijnen (en door Van Agt) ook vaak even vergeten dat de bezetting mede een gevolg is van hun continue afwijzing van vredesvoorstellen en compromissen. Al in de jaren '20 en '30 wees men iedere samenwerking met de zionisten af, en eind 1947 begon men een burgeroorlog tegen de Joodse gemeenschap in Palestina. In 2000 en 2008 zijn opnieuw vredesvoorstellen afgewezen. Als het de Palestijnen echt alleen om een einde aan de bezetting van de Westbank is te doen, waarom dan niet Israel als Joodse staat erkend, het zogenaamde recht op terugkeer van de vluchtelingen afgewezen en in ruil daarvoor een complete bouwstop geëist en besprekingen op grond van de pre-1967 wapenstilstandslijnen? Volgens mij zou Netanjahoe daar geen nee op kunnen zeggen, en zouden veel Israeli's dat ook niet willen. Het helpt daarbij misschien wel als de media en imams ook niet meer zo vaak roepen dat het hele gebied heilige Palestijnse grond is en Haifa en Beersheva in 'Palestina' liggen.

Het idee dat er een recht is om militair even sterk te zijn als je vijand en je anders alle regels aan je laars mag lappen, is zoals gezegd absurd. Maar daarnaast zijn de Palestijnen ook militair minder zwak dan ze zich graag voordoen. Hamas heeft militaire en financiële steun van Iran en zijn hoofdkwartier in Syrië. Ook Hezbollah, uitgegroeid tot een professioneel guerrilla leger met geavanceerde wapens, steunt de Palestijnse strijd van harte. Dan zijn er nog Islamitische Jihad, Fatah, de Volksfronten en nog een scala aan kleinere organisaties die allemaal hun 'patrons' hebben en soms links met een geaccepteerde politieke vleugel zoals Fatah en de PLO.

Terecht eisen critici van Israel dat het de eigen extremisten hard aanpakt en straft. Soldaten die zich niet aan de regels houden en te 'trigger happy' zijn, kolonisten die hun frustratie over het ontruimen van een paar caravans botvieren op een naburig Palestijns dorp (dit noemen ze eufemistisch het 'prijskaartjes beleid') en idioten die een moskee in brand steken: er is ook binnen Israel veel verontwaardiging over en men vindt dat zulke mensen achter de tralies horen. Het feit dat men in een strijd met de Palestijnen (en een deel van de Arabische wereld) is verwikkeld om het land en hun bestaansrecht, doet daar niks aan af.

Kortom, de anonieme schrijver die ik citeerde heeft gelijk: er komen honderden moordenaars en zware criminelen vrij en ze worden door de Palestijnen als helden onthaald in plaats van achter de tralies gezet, en dat is moreel hoogst verwerpelijk. Als Palestijn zou je niet naast Tamimi moeten willen wonen of haar als nieuwslezeres (haar voormalige beroep naast terroriste) op je TV willen zien. Je zou je kinderen niet bij Wafa el Bass moeten willen laten spelen of les laten krijgen van Abd al-Aziz Shahala. Dat dit wel zo is is zeer, zeer verontrustend. En waarschijnlijk de belangrijkste reden dat er nog geen vrede is.

Ratna Pelle

Muammar Gaddafi verbande de Joden uit Libië

Gerbi said he preferred to be cautious.

He recently spent several months in Libya, where he went to show support for the rebels. However, he was forced to leave after a muchpublicized attempt to restore a synagogue in Tripoli causing a furor among locals. He said that post- Gaddafi Libya must reverse the slain dictator's policies toward non-Muslims.

"This day [has] arrived and now is the time to reorganize, but they have to decide which way to go: either to become a democracy with a Jewish minority or go with the Islamists," he said. "It's an important day and we're going to see what will come next."

 

Het is niet erg hoopgevend dat een Libische Jood die tijdens de opstand tegen Ghadaffi terugkeerde naar zijn land en een oude synagoge wil herstellen, wordt bedreigd door de lokale bevolking. Ook lokale leiders gingen hierin mee en zeiden hem dat dit een provocatie was. Jodenhaat zit helaas diep in de Arabische wereld, en verdwijnt niet met het verdwijnen van een wrede dictator.

 

Zie ook: geen plek voor Joden in Libië

 

RP

----------- 

 

Libyan Jews recall a tyrant who forced them into exile

http://www.jpost.com/JewishWorld/JewishNews/Article.aspx?id=242550

 
 


"He wanted to eliminate the memory of 2,000 years of Jewish history in Libya," David Gerbi says of Muammar Gaddafi.

David Gerbi recalled on Thursday his first and last face-to-face encounter with Muammar Gaddafi, the Libyan dictator killed earlier in the day by rebel forces in his hometown of Sirte.

In 2009, Gerbi, a Libyan-born Jew, accepted an invitation to meet Gaddafi in Rome to speak about improving relations between the regime and Libya's Jewish Diaspora.
 
"I can see his face in front of me now," Gerbi related in an interview conducted via Skype from Rome. "He had the eyes of a Beduin, someone who could find water in the desert, but he could not connect with our reality."

Gerbi was one of the few members of the Jewish Libyan community in Rome who came to the meeting. The rest had boycotted the gathering because it was provocatively held on a Saturday, the Jewish day of rest. During the meeting, Gerbi said he pressed the autocrat to restore the rights of Jews and permit the reopening of the country's synagogues, which lay in waste.

"He said, 'Yes, yes, there would be no problem,'" Gerbi recalled, "but nothing happened."

The killing of the Libyan leader on Thursday marked the final chapter in the troubled history between Gaddafi and Libyan Jewry.

When the young colonel came to power in 1969 the Jewish community of Libya, which traced its history back to antiquity, had already been decimated by pogroms carried out by Muslims angered over the Israeli-Arab conflict. From a peak of around 30,000 during the 1930s, only a few hundred remained, but it was Gaddafi's policies that brought about the community's elimination. He confiscated private and communal Jewish property, withheld civil rights for Jews and forbade those who had taken refuge abroad from returning.

"The damage he did in 1969 was that he did not allow Jewish people to come back; he did not allow them to renew the passports," said Gerbi.

"He destroyed the Jewish cemeteries in Tripoli and Benghazi. He converted synagogues into mosques. He wanted to eliminate our memory of 2,000 years of Jewish people in Libya."

The few Jews who were still in Libya fled. By 2002, none remained.

In recent years Gaddafi held irregular talks with Libyan Jews in the Diaspora, preferring to deal with those in Italy over their brethren in Israel, the "Zionist entity" he would often vilify in his lengthy tirades. The self-styled "Brother Leader" and "King of Kings" would sometimes promise to consider returning their rights and property, and allowed a few individuals to visit, but nothing ever came to fruition.

By the time the revolution against his regime came late last year there was talk of progress, but it was too little, too late.

Raphael Luzon, a leader of the Libyan Jewish community in the UK, preferred to look forward on Thursday, saying it was an excellent opportunity to open a new page in relations between Jews and the new Libyan government.

"Of course, we are happy and giving our solidarity to the Libyan people for this day that hopefully will end the war and start a reconstruction of a new and democratic Libya open to all," he wrote in an e-mail.

"We understand that now the Libyan leaders have to form a new government that creates a commission to write down a new constitution and fix a date for general elections."

Gerbi said he preferred to be cautious.

He recently spent several months in Libya, where he went to show support for the rebels. However, he was forced to leave after a muchpublicized attempt to restore a synagogue in Tripoli causing a furor among locals. He said that post- Gaddafi Libya must reverse the slain dictator's policies toward non-Muslims.

"This day [has] arrived and now is the time to reorganize, but they have to decide which way to go: either to become a democracy with a Jewish minority or go with the Islamists," he said. "It's an important day and we're going to see what will come next."

Both Luzon and Gerbi hope to be invited by the National Transitional Council governing the country to take part in the democratic process.

Gerbi, a Jungian psychologist by profession, offered a psychological interpretation of the challenges that now face Libya after the killing of its autocratic leader.

"It's easy to get rid of Gaddafi the person," he said, "but much more difficult to get rid of the Gaddafi within."

 

RELATED:
Libyan Jew demands new regime tackle anti-Semitism
Libyan Jews abroad deeply ambivalent about uprising

 

donderdag 20 oktober 2011

Palestijnse terroriste Wafa al Bass wenst kinderen het martelaarschap toe

 

Onlangs had De Pers, dat steeds meer tot flutterig propagandablaadje lijkt af te glijden, een suggestief stukje over hoe militaristisch de Israelische samenleving is en hoe kleine kinderen al kadootjes moeten inpakken voor soldaten op bases op de Westoever. Inderdaad shocking. Nee, dan de Palestijnse kinderen:

 

After she spoke, the children cheered and waved Palestinian flags and chanted: "We will give souls and blood to redeem the prisoners. We will give souls and blood for you, Palestine."

Ik ben benieuwd of Eva Ludemann daar ook een stukje over gaat schrijven. 

 

RP

------------- 

 

Freed would-be suicide bomber Wafa al Bass tells Gaza kids to be like her

 

Ynet reports:

 

“A would-be Palestinian suicide bomber freed by Israel in the prisoner swap for soldier Gilad Shalit told cheering schoolchildren in the Gaza Strip the day after her release on Wednesday she hoped they would follow her example.

"I hope you will walk the same path we took and God willing, we will see some of you as martyrs," Wafa al-Biss told dozens of children who came to her home in the northern Gaza Strip.

Biss was travelling to Beersheba's Soroka hospital for medical treatment in 2005 when Israeli soldiers at the Erez border crossing noticed she was walking strangely. They found 10 kgs (22 lbs) of explosives had been sewn into her underwear.

A member of al-Aqsa Martyrs Brigades, an offshoot of President Mahmoud Abbas' Fatah party, Biss was sentenced to a 12-year term for planning to blow herself up.

After she spoke, the children cheered and waved Palestinian flags and chanted: "We will give souls and blood to redeem the prisoners. We will give souls and blood for you, Palestine."


How nice, refreshing and peaceful. 

In case you forgot who she is:

Freed would-be suicide bomber tells kids to be like her

 
 

http://www.jpost.com/MiddleEast/Article.aspx?id=242418



Gaza woman defies warnings not to return to terrorism, says "we will pursue our struggle and Netanyahu knows that."

GAZA - A would-be Palestinian suicide bomber freed by Israel in the prisoner swap for soldier Gilad Schalit told cheering schoolchildren in the Gaza Strip the day after her release on Wednesday she hoped they would follow her example.

"I hope you will walk the same path we took and God willing, we will see some of you as martyrs," Wafa al-Biss told dozens of children who came to her home in the northern Gaza Strip.

Biss was traveling to Beersheba's Soroka hospital for medical treatment in 2005 when Israeli soldiers at the Erez border crossing noticed she was walking strangely. They found 10 kilograms (22 lbs) of explosives had been sewn into her underwear.

A member of al-Aksa Martyrs Brigades, an offshoot of Palestinian Authority President Mahmoud Abbas's Fatah party, Biss was sentenced to a 12-year term for planning to blow herself up.

After she spoke, the children cheered and waved Palestinian flags and chanted: "We will give souls and blood to redeem the prisoners. We will give souls and blood for you, Palestine."

Biss said she had planned to blow herself up at the checkpoint but her detonator malfunctioned.

"Unfortunately, the button did not work at the last minute before I was to be martyred," Biss told Reuters.

She said she had not yet adjusted to her freedom and arose early on Wednesday for prison roll call.

"This morning I woke up in my room, wore my scarf and stood up awaiting the line-up time before I realized I was home and not in jail," she said.

Once she settles back to her routine, Biss said she plans to complete university psychology studies but added that she remained defiant in the face of Israeli warnings to act against those who return to militancy.

"We will pursue our struggle and (Prime Minister Binyamin Netanyahu) knows that. Arrests will not deter us from our strong battles and confrontation in the face of Zionist arrogance in the land of Palestine," she said.

Biss was one of 477 Palestinians freed Tuesday in the first stage of an exchange with Hamas that ended Schalit's five years of captivity. Another 550 Palestinians will be freed in the second stage later this year.