'De concessies kwamen niet alleen van Israël'
−21/10/11, 06:00
De ruil van Gilad Shalit tegen 1.027 Palestijnen is niet ingegeven door strategisch vernuft: het was de enige optie. Dat schrijft Ratna Pelle, medewerkster van de website Israël-Palestina.Info.
Radboud Rijpkema betoogde dat de vrijlating van de Israëlische soldaat Gilad Shalit door Hamas weinig met de soldaat zelf heeft te maken, maar alles met machtspolitieke overwegingen. Het levert Netanyahu populariteit op en hij zou er Mahmoud Abbas mee verzwakken nu die onder de Palestijnen juist populair is geworden vanwege zijn gang naar de VN.Rijpkema beweert dat Israël dezelfde deal ook jaren gelden al had kunnen krijgen, maar toen was de prijs te hoog. Ook in een artikel op vk.nl komen dergelijke redeneringen terug ('Waarom betaalt Israël zo'n hoge prijs voor één soldaat?').
Onderschat
Men onderschat hoe belangrijk het in Israël is om de mensen die erop worden uitgestuurt om voor het land te vechten ook weer veilig thuis te krijgen. Het is een soort deal die de staat sluit met de vele zonen (en dochters) die in het leger moeten dienen.
Voor velen is het daarom onverteerbaar dat een nog levende soldaat aan zijn lot wordt overgelaten. Daarnaast is er ook een meer religieus-Joodse traditie die stelt dat je met het redden van een leven de hele wereld redt.
Bovendien hebben beide kanten water bij de wijn gedaan. Niet alleen Israël, maar ook Hamas toonde meer flexibiliteit omdat ze zich zorgen maakt over de eigen positie nu het bevriende regime in Syrië met felle protesten te maken heeft. Iran schijnt Hamas minder gunstig gezind te zijn, en ook Hamas' populariteit onder de Palestijnen zou gestaag zijn afgenomen.
Vandaar dat Hamas er uiteindelijk mee heeft ingestemd dat een aantal voor haar belangrijke gevangenen - zoals Marwan Barghouti, Abdullah Barghouti, Ibrahim Hamid en Hassan Salama - niet vrijkomen. Veel gevangenen die wel vrijkomen, mogen niet terugkeren naar de Westoever maar worden verbannen naar Gaza of andere landen.
Abbas
Rijpkema meent dat het in Israëls belang is wanneer Hamas versterkt wordt ten opzichte van Fatah. De achterliggende gedachte is dat Isra- el dan niet hoeft te onderhandelen, en dat verdeeldheid onder de Palestijnen in zijn belang is. In werkelijkheid doet Israël veel om Abbas te versterken. De Israëlische veiligheidsdiensten werken samen met de Palestijnse Autoriteit (PA) tegen Hamas op de Westoever, Israël heeft toestemming gegeven voor de levering van Amerikaanse wapens aan de PA (die bij een nieuwe intifada tegen Israël zouden kunnen worden ingezet) en heeft Hamas hard aangepakt tijdens de Gaza-oorlog in 2008-'09 .
Vijandiger Egypte
Dat Israël nu met Hamas tot een deal kwam, is simpelweg dat er geen andere manier was om Shalit vrij te krijgen. Daarbij was Israël (net als Hamas) bang dat als het niet nu gebeurt, het in de toekomst lastiger kan worden met een wellicht vijandiger Egypte naast zich.
Mogelijk zal het terrorisme door de deal worden aangewakkerd, want er komen honderden terroristen vrij die bij dodelijke aanslagen waren betrokken. In het verleden hebben terroristen die bij zulke deals vrijkwamen na hun vrijlating opnieuw aanslagen gepleegd, en het is waarschijnlijk dat dat ook nu zal gebeuren. Maar, zoals een commentator het zei, de slachtoffers van toekomstige aanslagen hebben geen gezicht, en Shalit heeft dat wel. Shalit was een nationaal symbool. Hij was 'ieders zoon'.
De reden dat men deze deal niet eerder heeft uitgevoerd is dat men niet na zo'n ontvoering direct 1.500 Palestijnse gevangenen (de aanvankelijke eis) gaat vrijlaten. Uiteraard hoopt men eerst hem op andere manieren vrij te krijgen. Overigens vraagt niemand zich af waarom Hamas niet eerder met een deal instemde om de gevangenen vrij te krijgen. Ook Hamas wilde liever wachten op een betere deal.
De suggestie van verschillende kranten dat het akkoord met Hamas een opening is voor nieuwe onderhandelingen is een beetje vergezocht. Israël heeft vaker dit soort deals gesloten met Hamas of Hezbollah, en heeft ook eerder met Hamas over een staakt-het-vuren onderhandeld. Het gaat hier om heel praktische zaken waarvan beide partijen beseffen dat ze niet om elkaar heen kunnen.
Hamas heeft al uitgesloten met Israël over meer substantiële zaken te praten, en laat niet na te benadrukken dat ze Israël nooit zal erkennen en er nooit vrede mee zal sluiten. De onderhandelingen met Fatah staan (grotendeels) los van deze deal, en hangen vooral af van de vraag of Abbas bereid is te onderhandelen zonder voorwaarden vooraf.
Ratna Pelle is medewerkster van de website Israël-Palestina.Info.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten