Israel & Palestijnen Blog: 2013-05-12

zaterdag 18 mei 2013

Prominenten worden misleid en geïntimideerd door Israel boycot beweging (IMO)

Prominenten worden misleid en geïntimideerd door Israel boycot beweging

http://www.israel-palestina.info/actueel/2013/05/18/prominenten-worden-misleid-en-geintimideerd-door-israel-boycot-beweging/

= IMO Blog =

Het lijkt erop dat Stephen Hawking het zoveelste slachtoffer is van de zogenaamde BDS beweging. Deze boycotcampagne is absoluut niet op vrede, verzoening en een tweestatenoplossing gericht, maar op het verdwijnen van Israel. Voormannen van deze bewering zoals Ali Abunimah en Omar Barghouti hebben dat zelfs expliciet gezegd. Zo zegt Barghouti onder andere:

I do not buy into the two state solution. If the occupation ends that would not end the call for BDS. We make no compromise on the right of return of the refugees. If the refugees were to return you would not have a two state solution, but a Palestine next to Palestine rather than a Palestine next to Israel.

En Abunimah, een van de oprichters van het radikale Electronic intifada en co auteur van een boek dat de eenstatenoplossing verdedigt: "The two-state solution is nothing more than a last ditch plan to save zionism" Een andere BDS activist, Ronny Kasrils zegt: "BDS will help bring about the defeat of zionist Israel and victory for Palestine". De BDS beweging heeft daarnaast diverse initiatieven tot samenwerking en verzoening gedwarsboomd. Ironisch is daarbij dat Omar Barghouti zelf sinds 2009 aan de universiteit van Tel Aviv studeert.

Deze mensen en de BDS beweging genieten binnen links en critici van Israel steeds meer waardering, en men lijkt niet te zien (of te willen zien) dat haar doelen zo radikaal en anti-vrede zijn. De BDS beweging intimideert mensen die wel op samenwerking zijn gericht, zoals de Palestijnse Sari Nusseibeh. Hij heeft ooit gezegd dat de Palestijnen bereid moeten zijn om het zogenaamde 'recht op terugkeer' van de vluchtelingen op te geven om tot vrede te komen en een eigen staat te krijgen, maar zag zich later genoodzaakt hierop terug te komen. Ook samenwerking tussen zijn Al Quds Universiteit en de Hebreeuwse Universiteit werd teruggedraaid onder druk van de BDS beweging.

Men bombardeert ook bekende bands en zangers/zangeressen met mails en intimideert hen om niet in Israel op te treden. Zulke mensen zijn erg gevoelig voor hun imago en hebben geen zin in gedoe en bezwijken daarom vaak onder de druk van de BDS beweging. Ook de Nederlandse Yuri Honing had onlangs met hun intimidatiepraktijken te maken. Dit haalde zelfs het toch niet als pro-Israel te kwalificeren NRC:

Sinds weken worden hij en de bandleden van zijn Acoustic Quartet bestookt met intimiderende mails, tweets en nachtelijke telefoontjes – dwingende oproepen om af te zien van het door de Israëlische regering georganiseerde festival. Op de Facebook-pagina 'Yuri Honing, cancel Red Sea Jazz Festival in Israël' is een petitie tegen de muzikant gestart. Pro-Palestijnse organisaties roepen geregeld artiesten op tot een boycot om te protesteren tegen de Israëlische bezetting van Palestijnse gebieden. Dat gebeurde in het recente verleden onder meer bij The Pixies, Elvis Costello en the Gorillaz Sound System.

Zelf spreekt hij van haatmails en zegt: "Ik lig op de pijnbank en ze wachten tot ik knap. Maar dat doe ik niet. Ik heb de standpunten van de Arabieren juist altijd verdedigd. Ik heb veel geld besteed aan concertseries in het Midden-Oosten. Het is zeer onterecht hoe ik nu de zwarte piet krijg toegespeeld." Een bevriende Libanese zangeres weigert nog met hem samen op te treden omdat hij toch in Israel heeft opgetreden. Een nieuw slachtoffer is de bekende zanger Julien Clerc. Tegen zijn optreden in Israel in juli is onlangs een facebookpagina gestart. De nachtelijke telefoontjes en haatmails zullen snel volgen.

Zeker progressieve mensen als Roger Waters van Pink Floyd willen absoluut niet met onderdrukking en foute praktijken worden geassocieerd, en Israel wordt steeds meer zo gezien. Het is de anti-Israel lobby gelukt om Israel als 'fout' neer te zetten, ondanks het feit dat het tussen landen ligt die stuk voor stuk veel slechter scoren op mensenrechten, democratie, en vrijheid van meningsuiting. Een hele prestatie. Veel muzikanten treden ook in die landen op, maar worden nooit opgeroepen daarvan af te zien vanwege de grove mensenrechtenschendingen aldaar. Het ergste is daarbij dat veel mensen denken de vrede juist dichterbij te brengen door Israel te boycotten, en daarmee op te staan tegen onrecht. Dat 40% van de Palestijnen geweld tegen Israelische burgers steunt, dat (zelfmoord)terroristen als helden worden geëerd in Palestijnse media en op scholen, dat antisemitisme welig tiert in de Palestijnse en Arabische samenleving, dat weet of ziet men niet. Dat BDS de Israelische vredesbeweging en juist hen die ook tegen de bezetting zijn de rug toekeert en afwijst, dat ziet men evenmin. Een ieder die voor vrede is en tegen onrecht, zou zich tegen deze beweging moeten keren, waarvan de leiders zich meer identificeren met de reactionaire waarden van bewegingen als Hamas en Hezbollah dan met die van het imperfecte doch democratische Israel.

Ratna Pelle

Stephen Hawking in het Israel-boycot universum (IMO)

Stephen Hawking in het Israel-boycot universum

http://www.israel-palestina.info/actueel/2013/05/18/stephen-hawking-in-het-israel-boycot-universum/

= IMO Blog =

Vorige week kondigde de bekende natuurkundige Stephen Hawking aan dat hij de uitnodiging voor de vijfde jaarlijkse Israeli Presidential Conference afwijst uit onvrede met Israels beleid tegenover de Palestijnen. De conferentie is een initiatief van president Shimon Peres en dit jaar zijn onder andere Michail Gorbatsjov, Bill Clinton en Tony Blair uitgenodigd. Ook Barbara Streisand en Ayaan Hirsi-Ali zullen aanwezig zijn. Daarnaast zullen er ook Palestijnse vertegenwoordigers zijn (als spreker is zakenman en politicus Munib Al-Masri uitgenodigd). De Times of Israel schrijft:

This year's conference is again set to include at least one prominent member of the Palestinian Legislative Council, and the gathering has been attended in each of its previous four years by leading Palestinian figures including top Palestinian Authority officials, negotiators, academics, and the man helming development of the first planned Palestinian city.

Als al deze mensen, waaronder Palestijnen, geen probleem hebben de conferentie bij te wonen, waarom Hawking dan wel? Waarom is hij Roomser dan de Paus en Palestijnser dan de Palestijnen? het antwoord heeft hij in feite zelf al gegeven:

"I accepted the invitation to the Presidential Conference with the intention that this would not only allow me to express my opinion on the prospects for a peace settlement but also because it would allow me to lecture on the West Bank," Hawking wrote in the letter, published on Thursday by The Guardian.

"However, I have received a number of emails from Palestinian academics. They are unanimous that I should respect the boycott. In view of this, I must withdraw from the conference. Had I attended, I would have stated my opinion that the policy of the present Israeli government is likely to lead to disaster," he wrote.

Ik vraag mij af of Munib al-Masri deze mails ook heeft ontvangen. En heeft Ziyad Abu Zayyad, die liefst drie keer aanwezig was, ook dergelijke mails gekregen? En Bashar Masri? Jibril Rajoub? Hiba Husseini? Mohammed S. Dajani Daoudi? Munther Suleiman Dajani Daoudi? Zij zijn allen vooraanstaande Palestijnen uit politiek, zakenleven of de academische wereld, die de afgelopen jaren aanwezig waren. Ofwel de e-mails van de BDS activisten maakten op hun geen indruk, ofwel zij hebben ze niet gekregen. Ik denk eigenlijk dat laatste. Een Palestijn die zo'n conferentie (waarvan de meeste mensen het bestaan niet kenden voordat Hawking hem besloot de boycotten) boycot, maakt niet echt indruk. Het is eerder bijzonder te noemen dat zoveel Palestijnen er aanwezig waren en van gedachten wisselden met Israelische en internationale gasten. Een vooraanstaand natuurkundige, en dan ook nog iemand met een nare en zware ziekte die hij trotseert, dat maakt veel meer indruk. En dus is zo iemand eerder het doelwit van de BDS activisten.

Douglas Murray schrijft in de Daily Mail:

Stephen Hawking is someone we all admire. His research and writings have changed the way we understand our universe. And all his adult life he has had to cope with the devastating motor neurone disease, which has consigned him to a wheelchair and deprives him of even the use of his own voice.

Professor Hawking's determination to overcome this as well as his unquestioned scientific brilliance make him admirable beyond words. But as though to show that even the brightest people can make fools of themselves, he has now done something which is beyond stupid.

Het is altijd een succesvolle tactiek om bekende mensen en rolmodellen voor je zaak te winnen. Dat deze mensen over de betreffende zaak misschien bepaald niet deskundig zijn, doet niet ter zake. De mails van de Palestijnse academici en andere BDS activisten stonden waarschijnlijk vol met hyperbolen en onjuistheden over Israel, en horrorverhalen dat het allemaal nog veel erger is dan de mainstream media het voorstellen en de beschuldiging dat hij daar allemaal indirect aan meewerkt of op zijn minst zijn goedkeuring aan verleent door naar zo'n conferentie te gaan. Daar immers presenteert Israel zich als een modern en Westers land, ver weg van het smerige werk dat haar soldaten bij de checkpoints en het veiligheidspersoneel bij ondervragingen uitvoeren. Ze hebben, met andere woorden, op zijn geweten ingepraat, en Hawking had al het idee dat Israel fout bezig is dus hij zal deze verhalen gemakkelijk hebben geloofd. Zijn wetenschappelijke instelling, waarbij alles kritisch bevraagd en gedubbelcheckt moet worden, was op dat moment afwezig. Dit ging immers niet over wetenschap maar over een morele kwestie, en dan zijn andere hersengebieden actief. Elder of Ziyon schrijft in dit verband:

Hawking is a product of his environment, and his ability to go beyond the conventional wisdom in anything besides physics is severely constrained. Which means that Hawking's knowledge of Israel is filtered through the conventional wisdom of Britain.
In the most recent Pew Global Attitudes poll, we see that 44% of the British have an unfavorable attitude towards Israel, and only 34% have a favorable attitude.
When asked which side they sympathize with more, 19% were on the Israeli side and 35% sympathized more with the Palestinian Arab side. Even more telling, in 2002, while Israelis were being blown up every couple of days from suicide bombs, the British were only 17% sympathetic towards Israel compared to 28% for Palestinian Arabs.

De Britse media zijn nog een slag erger dan de onze; de Guardian leest als een pro-Palestijnse propagandakrant en ook andere media zijn behoorlijk eenzijdig. Politici doen uitspraken die hier ondenkbaar zijn. Het is niet meer dan logisch dat mensen die zich niet speciaal met het conflict bezig houden, door de berichtgeving en de manier waarop er in politiek en door anderen over het conflict wordt gepraat en gedacht, worden beïnvloed.

Pro-Israel activisten en organisaties zijn uiteraard verbolgen over Hawkings beslissing en zijn motieven. Hem wordt alom hypocrisie verweten; hij maakt zelf immers gebruik van Israelische technologie om ondanks zijn ziekte met de buitenwereld te kunnen blijven communiceren. Dat verwijt, zeker wanneer eraan toegevoegd wordt dat hij die hulpmiddelen dan ook maar terug moet sturen naar Israel, is niet geheel terecht. Het is logisch dat iemand de technologie en hulpmiddelen gebruikt die beschikbaar zijn ongeacht zijn visie op bepaalde landen en conflicten, en het is fantastisch dat er tegenwoordig middelen zijn waardoor briljante geesten als Hawking ondanks hun ziekte de wereld kunnen verrijken met hun inzichten.

TomorrowconferenceIsrael2013

De woede is echter wel begrijpelijk: Israel investeert veel in dergelijke technologie, Israel is vaak als eerste op plekken waar een ramp heeft plaatsgevonden en biedt wereldwijd hulp aan bij rampen en aanslagen. Men heeft op dit gebied ervaring maar er zit ook een oud Joods ideaal achter van 'repairing the world'. Israeli's mogen zich tegenover de Palestijnen soms misdragen, en een groep fanatieke religieus geïnspireerde kolonisten is inderdaad een probleem en zou harder moeten worden aangepakt, maar Israel doet ook veel goeds voor en in de wereld. De conferentie die Hawking boycot is juist zo'n voorbeeld van iets positiefs dat Israel doet, en de ruimte die het biedt aan uitwisseling van ideeën voor een betere toekomst. Israel heeft ook al vaak laten zien dat het kritiek niet schuwt en heeft een, zeker voor Midden-Oosterse begrippen, zeer tolerant klimaat voor dissidenten, wetenschappers en vrijdenkers.

Met zijn beslissing miskent Hawking al deze zaken. Daar komt nog bij dat hij wel landen als China en Iran heeft bezocht, en China zelfs zou hebben geprezen. Vanwaar die dubbele standaard? Het anti-Israel klimaat is blijkbaar zover doorgeschoten dat zoiets niet eens meer opvalt, en mensen een imperfect maar redelijk Westers en democratisch land boycotten, terwijl men geen problemen heeft met dictaturen of theocratieën waar minderheden en andersdenkenden worden geïntimideerd en voortdurend op hun tellen moeten passen. In de volgende blog meer over de BDS beweging die hier een grote rol in speelt.

Ratna Pelle

„Wonder dat Israël bloeiende staat werd”

Met alle kritiek en de vaak venijnige verbale aanvallen op Israel, is het toch hartverwarmend dat er vele honderden mensen op de been waren om hun steun aan de Joodse staat te betuigen bij haar 65ste verjaardag.

Desalniettemin ben ik het niet eens met uitspraken in de trant van dat het "een zegen van hogerhand" is: het is vooral het werk en de opoffering (letterlijk bloed, zweet en tranen) van vele zionisten en sympatisanten, door overtuiging, hoop of soms wanhoop gedreven, en de moed van vele soldaten die het land hebben verdedigd.

Ook met de opvatting dat Jeruzalem koste wat kost ongedeeld moet blijven kan ik niet meegaan, en het zwartwit denken over Israel omringd door enkel vijandige Arabieren behoeft nuancering...

Wouter

____________

„Wonder dat Israël bloeiende staat werd"

http://www.refdag.nl/nieuws/binnenland/wonder_dat_israel_bloeiende_staat_werd_1_738375

14-05-2013 18:25 | gewijzigd 14-05-2013 20:57 | J. Visscher

Bloemen voor Israël, ter ere van het 65-jarig bestaan. Beeld RD

Zo'n 750 mensen kwamen dinsdag in Den Haag bijeen om het 65–jarig bestaan van de staat Israël te herdenken. „Dat de volkomen shalom voor Israël en de volkeren spoedig mag aanbreken."

Her en der lopen op het Spuiplein mensen met een Israëlvlag. Een enkeling heeft een sjofar – een hoorn die in de joodse eredienst wordt gebruikt. Voor het sprekersgestoelte liggen tal van bossen bloemen. Ter ere van de vijfenzestigste verjaardag van de staat Israël. 

Gerard Janssen draagt Israël een warm hart toe. Het is bijzonder dat een „volk na duizenden jaren weer een natie heeft, zoals voorzegd door de profeten", vertelt Janssen temidden van honderden Israël-sympathisanten op het Spuiplein. Gegrepen is Janssen door de „monumentale berg van onrecht en lijden" waarmee de Joden te maken kregen. „Denk aan wat de Joden is overkomen in de oorlog." 

Het is „een zegen van Hogerhand" dat Israël na 65 jaar nog bestaat, zegt SGP-leider Van der Staaij in een korte toespraak. „Het is een klein land dat omringd wordt door vijandelijke machten die niets liever willen dan dat ze Israël zien ondergaan." Van der Staaij verhaalt hoe hij vorig jaar in een pro-Israëlische mars door Jeruzalem liep. „We zagen blijde gezichten. Eindelijk liepen daar mensen die Israël eens niet de les lazen, maar het land shalom toewensten." De SGP-leider benadrukt dat het meer dan ooit nodig is achter Israël te gaan staan. „Aan alle kanten wordt het land in zijn veiligheid bedreigd. Wij pleiten voor Jeruzalem als ongedeelde hoofdstad van Israël." 

EO-directeur Arjan Lock laat de menigte weten „diep verbonden" te zijn met Israël. „Het land en volk zitten mij onder de huid. Dat komt doordat mij uit de Bijbel werd voorgelezen over Abraham, Izak en Jakob, over David, de tempel. Ik denk ook aan wat ik heb meegekregen van de Joodse filosoof Martin Buber en wat ik heb gelezen bij Chaim Potok." 

Blijvend gebed voor Israël is nodig, stelt ChristenUnie-Kamerlid Voordewind. Het doet hem „pijn" als er een speciaal etiket komt op Israëlische producten die uit de betwiste gebieden komen. 

Voordewind wijst er ook op dat er mogelijk chemische wapens van het Syrische regime naar Hezbollah gaan en tegen Israël zouden gebruikt kunnen worden. „We moeten scherp volgen welke wapens er naar de vijanden van Israël gaan." 

De vrijheid in Israël heeft ook een keerzijde, laat Dick Schutte, voorzitter van Christenen voor Israël de sympathisanten weten. „Er zijn in de voorbije jaren 23.000 mensen geweest die hun leven gaven voor de vrijheid." 

Arabische landen probeerden „met ongekende haat" Israël en haar volk te „vermorzelen", zo meldt Schutte aan Haim Divon, de ambassadeur van Israël. „Wij houden van jullie. Dat de volkomen shalom voor Israël en de volkeren spoedig mag aanbreken." 

"Israël voor Israël" staat op een bord dat Hans Schilder uit St. Nicolaasga heeft meegebracht. Hij is een zoon van de gereformeerd-vrijgemaakte oud-testamenticus Herman Johannes Schilder. „Het is een ongelooflijk wonder dat Israël, ondanks de enorme bedreigingen, ondanks warmte en droogte, een zo bloeiende staat is geworden." 

Met zijn 25 jaren is Robbert van de Bovenkamp een van de jongere Israël-sympathisanten op het Spuiplein. „Ik vind het heel belangrijk om in deze tijd, waarin Israël in een geïsoleerde positie zit, een positief geluid te laten horen. Ik ben dankbaar dat het Joodse volk er is. Het is niet alleen mooi om te zien dat Israël een democratische rechtsstaat is, maar ook om te zien dat God trouw is aan Israël en doet wat Hij belooft." 

Een enkeling op het Spuiplein uit kritiek op Israël. Een vrouw heeft een bord waarop melding gemaakt wordt van de „verdrijving in en na 1948 door Israël van ongeveer 750.000 Palestijnen." Bloemen voor Israël zijn niet passend, vindt de vrouw. Ze zegt: „Ik ben voor het internationaal recht. Israël leeft dat niet na." Een Israëlfan gaat tegen de vrouw in. „Israël is de enige democratie in de regio. Palestijnen die een Israëlisch paspoort hebben, kunnen in het parlement gekozen worden."

Antisemitisme in Egyptische en Palestijnse media

We zetten dit soort zaken niet op de nieuwsblog om de Arabieren te bashen of Israels gedrag goed te praten, maar omdat dit een gevaarlijke en alarmerende trend is die indruist tegen de wens tot vrede en verzoening te komen. Wanneer Israelische kolonisten 'dood aan de Arabieren' roepen maken we ons daar terecht kwaad over, en haalt het de media. De dagelijkse antisemitische rotzooi die in de Arabische media verschijnt gaat daarentegen aan ons voorbij en wordt zelden opgemerkt. Dit soort laster tegen Joden is echter zeer gevaarlijk, zo heeft de geschiedenis uitgewezen. Grote groepen Arabieren vinden geweld tegen Joden gerechtvaardigd, en dat heeft voor een groot deel te maken met dit soort propaganda, niet met de bezetting en de problemen met de Palestijnen. Was dat laatste het geval, dan zou men immers zelf de Palestijnen beter behandelen en zouden Arabische staten die dat niet doen (het laatste voorbeeld is dat Palestijnse kinderen door Jordanezen worden misbruikt, maar denk ook aan de Palestijnse vluchtelingen uit Syrië die in Jordanië niet welkom waren en in Libanon worden gediscrimineerd) daarop worden aangesproken.

---------

More blood libels in Egyptian and Palestinian Arab media

http://elderofziyon.blogspot.nl/2013/05/more-blood-libels-in-egyptian-media.html

Egyptian newspaper Misr El Gdida has another article about how Jews drink Christian blood for their holidays.

Yes, this is really the illustration accompanying the story.

This is part 2 of an article I noted a couple of weeks ago, but written by a different author. This one starts off with fake Talmudic quotes about how killing gentiles is obligatory - and goes downhill from there.

It goes on to say that the legend of Dracula is actually true in that Jews love drinking blood, and claims that Jewish historians confirm the ritual slaughter of Christian babies.

Apparently, Jews don't only drink blood as part of Purim pastries and Passover matzoh, but also during weddings and circumcisions.

The article even sarcastically notes that French actress Brigitte Bardot was against Muslim ritual animal slaughter, but never said a word about Jewish ritual murder!

Then it goes through a history of blood libels in the Arab world, ironically proving how ingrained Arab antisemitism is. It brings examples of the libel from Egypt in 1881; Syria in 1810, 1840 and 1890; and in Lebanon in 1824, 1826, 1829 and 1834. The Rhodes blood libel is mentioned as well, along with the long history of false accusations of the blood libel in medieval Europe.

Naturally, no Arab has publicly condemned the newspaper for its libel against Jews.

Just as naturally, human rights organizations are silent, as usual.

UPDATE: A similar article listing dozens of false accusations of Jews murdering Christian children was also published in a "Palestinian diaspora" newspaper on Thursday.

Telkens wanneer de Palestijnen 'nee' zeggen, horen ze in het Westen een 'ja'

Het is een bekend fenomeen: veel journalisten en deskundologen interpreteren wat Palestijnen zeggen en Palestijnse uitkomsten van enquetes zo positief mogelijk en Israelische juist negatief. Ook wat betreft de laatste PEW enquete gebeurt dit, zo laat Brabosh zien.

Deze wensgedachte stamt vaak uit een echte wens om het conflict opgelost te zien. Maar toch bestaat er geen enkele kans op dat dit staat te gebeuren, zolang de Westerlingen het werkelijke probleem blijven negeren, met name de Palestijnse onwil om vrede te sluiten met Israël, eerder dan zich er frontaal tegen te richten. Integendeel, dit moedigt in feite dergelijk gedrag Palestijnse onverzettelijkheid verder aan, omdat zij weten dat het Westen deze onverzettelijkheid eerder zal vergoelijken dan om ze te bestraffen.

------------

Telkens wanneer de Palestijnen 'nee' zeggen, horen ze in het Westen een 'ja' [Evelyn Gordon]

http://brabosh.com/2013/05/14/pqpct-phb/

MEI 14

Geplaatst door Brabosh.com

Mahmoud Abbas: "Nee!" – Barack Obama: "Heb je 't gehoord? Hij heeft 'Ja' gezegd!"

Vorige week publiceerde het Palestijnse onderzoekscentrum Pew Research een opiniepeiling met een schijnbaar bemoedigende krantenkop: "Ondanks hun brede verschillen, willen vele Israëliërs en Palestijnen een grotere rol voor Obama in het oplossen van het conflict."

De opiniepeiling (hieronder) vertoonde inderdaad overeenkomsten tussen beide groepen die willen dat president Barack Obama meer betrokken wordt en als u enkel de krantenkop zou lezen, zou de implicatie ervan duidelijk dit zijn: Het Israëlisch-Palestijnse conflict is oplosbaar als Amerika enkel wat meer druk zou uitoefenen en beide kanten dit ook echt willen dat dit zo gebeurt.

En toch, wanneer de hele peiling wordt gelezen leidt dit tot de tegengestelde conclusie: Het conflict is duidelijk nog niet aan een oplossing toe, omdat wanneer wordt gevraagd of "er een weg is voor Israël en een onafhankelijke Palestijnse staat om vreedzaam naast elkaar te coëxisteren," zegt een slaande meerderheid van 61 procent van de Palestijnen "neen", terwijl slechts 14 procent "ja" zegt. (Israëliërs, eerder uit hoop op een zege dan uit ervaring, zeggen "ja" met een marge van 50-38.)

Met andere woorden, een grote meerderheid van de Palestijnen zegt dat zelfs wanneer een Palestijnse staat wordt opgericht, het conflict zal blijven voortduren zolang Israël verder gaat met te bestaan. Dus, hoe staat het dan met die kansen op een Israëlisch-Palestijnse vrede?

Palestijnen zeggen dit in feite al jaren in hun peilingen. In een peiling uit 2007 bijvoorbeeld, zegt 77 procent van de bevraagden dat "de rechten en noden van het Palestijnse volk niet kunnen voldaan worden zolang de staat Israël bestaat."

En in een peiling uit 2011, zegt 61 procent van de Palestijnen dat zij een tweestatenoplossing enkel beschouwen als een tussenfase in de weg naar de uiteindelijke vernietiging van Israël.

Aldus is het probleem niet dat de Palestijnen oneerlijk zouden zijn omtrent hun bedoelingen; het is dat de westerlingen consistent ervoor kiezen om hun openlijke afwijzingen te negeren en er in plaats van verkiezen om zich te focussen op alles wat mogelijk kan geïnterpreteerd worden als een basis voor optimisme – zoals de wens voor een grotere Amerikaanse betrokkenheid in de peiling van vorige week.

Een ander voorbeeld van deze tendens is de verklaring van Jose Manuel Garcia-Margallo, de Spaanse minister van Buitenlandse Zaken, die hij vorige maand aflegde na zijn ontmoeting met Mahmoud Abbas, de president van de Palestijnse Autoriteit: "Ik voelde dat hij bereid was om een vredesproces te bespreken." Op welke gronden? "Hij vroeg me om een boodschap door te geven dat hij vertrouwen wekkende maatregelen wil zien scheppen betreffende de politieke gevangenen en het probleem van de nederzettingen."

Met andere woorden, wat Abbas in feite zei was dat hij Israël vooraf twee belangrijke eenzijdige concessies wil zien maken: de Palestijnse terroristen vrijlaten en een bouwstop afkondigen in de nederzettingen. Hoe kan een eis om eenzijdige Israëlische concessies in de afwezigheid van onderhandelingen zich laten vertalen in een wens om wederzijdse concessies overeengekomen via onderhandelingen, welke is wat een vredesproces met zich meebrengt?

Het antwoord luidt natuurlijk dat het dat niet doet: de twee zijn aan elkaar tegengesteld. Of zoals een andere topambtenaar van de Palestijnse Autoriteit, Muhamed Shtayyeh, deze maand vrijmoedig verduidelijkte: "Wij willen dat Israël inbindt. Van de Arabieren wordt niets gevraagd."

Dit verklaart overigens ook de bevindingen van Pew Research me betrekking tot Obama: Wanneer de Palestijnen zeggen dat zij meer Amerikaanse betrokkenheid willen, bedoelen zij dat zij meer druk moeten uitoefenen op Israël om vooraf meer eenzijdige concessies te doen. Maar net zoals Garcia-Margallo, wilde ook Pew Research hoop zien waar die niet bestaat.

Deze wensgedachte stamt vaak uit een echte wens om het conflict opgelost te zien. Maar toch bestaat er geen enkele kans op dat dit staat te gebeuren, zolang de Westerlingen het werkelijke probleem blijven negeren, met name de Palestijnse onwil om vrede te sluiten met Israël, eerder dan zich er frontaal tegen te richten. Integendeel, dit moedigt in feite dergelijk gedrag Palestijnse onverzettelijkheid verder aan, omdat zij weten dat het Westen deze onverzettelijkheid eerder zal vergoelijken dan om ze te bestraffen.

En aldus, uit een oprechte wens om het conflict te beëindigen, maken goed bedoelende Westerlingen het allemaal nog wat hardnekkiger.

door Evelyn Gordon

Met dank aan Tiki S. voor de hint: "Europeanen zijn een beetje doof, tamelijk blind, zeer eenzijdig, behoorlijk stom en daardoor totaal onbetrouwbaar."

Bronnen:

1. Commentary Magazine: Palestinians Say No; the West Hears Yes door Evelyn Gordon [lezen]

2. Pew Research: Despite Their Wide Differences, Many Israelis and Palestinians Want Bigger Role for Obama in Resolving Conflict [lezen]

Advies van de AIV-wijzen over conflict Israel-Palestina (Crescas)

Crescas is in onderstaand artikel wat positiever over het advies van de Adviesraad Internationale Vraagstukken aan de Eerste Kamer over het Israëlisch-Palestijnse conflict, maar heeft enkele niet onbelangrijke kanttekeningen.

Zie voor een viertal kritische commentaren op het advies de IMO Blog:

--------------

Advies van de AIV-wijzen

http://www.crescas.nl/site/blog/webcolumnvandenbergh/ljooz/Advies-van-de-AIV-wijzen/#reacties

De meeste Crescaslezers hebben ongetwijfeld nooit van de AIV gehoord. Dat is helemaal niet erg, want de Adviesraad Internationale Vraagstukken is één van de vele adviesorganen die Den Haag al vele jaren rijk is. Dit is het enige adviesorgaan dat zich met internationale vraagstukken bezighoudt en dat, interessant genoeg op verzoek van de Eerste Kamer, met een advies kwam over het gewenste beleid ten aanzien van het Israëlisch-Palestijnse conflict. Voorwaar een onderwerp voor een beleidsstuk waar je met belangstelling naar uitkijkt. Ik was nieuwsgierig of de wijze AIV-mannen met iets verstandigs zouden komen.

Er staat inderdaad veel verstandige taal in het stuk, al was het maar (grapje) omdat ik het zelf geschreven zou kunnen hebben. Heel veel observaties en redeneringen die wij allang kennen en een stuk dat in zijn kern met nadruk pleit voor de twee-statenoplossing: een staat Israël en een staat Palestina.

In een radioprogramma hoorde ik de voorzitter van de commissie die het rapport schreef, prof. Alfred van Staden, met grote nadruk zeggen dat hij zichzelf als een vriend van de staat Israël beschouwt. Hem kennende geloof ik dat ook, zoals ik dat ook meen te weten van andere opstellers van het rapport. Men kan dus zeggen dat het rapport, om dat vreselijke woord eens te gebruiken, geschreven is vanuit de grondhouding van vriendschap voor de staat Israël en de overtuiging dat Israël een plaats verdient tussen de volken in het Midden-Oosten. Daarnaast wordt met nadruk gezegd dat Nederland een evenwichtig beleid moet voeren (ook al niets nieuws!) en dat ons land de vriendschapsbanden met zowel de Israëli's als de Palestijnen moet gebruiken om het vredesproces te bevorderen.

Dat vredesproces kan en moet in de eerste plaats geleid worden door de Amerikanen en het rapport zet met één grote pennenstreek het zogenaamde Middle East Quartet bij het groot vuil. Maar al moeten de Amerikanen het initiatief nemen, wanneer dat niet geheel bevredigend verloopt, mag de Europese Unie uit zijn schulp kruipen en op voorzichtige wijze het initiatief overnemen. In dat proces nu zou Nederland, in navolging van Noorwegen, een initiërende rol kunnen spelen binnen de Europese Unie. En zeker, op bescheiden wijze worden daartoe interessante ideeën geopperd met betrekking tot de vraag hoe Nederland aan de basis, in het hart van de Israëlische en Palestijnse samenlevingen een klimaat van verzoening en vrede kan bevorderen. Mijn steun heeft het AIV en ik heb zelfs enkele suggesties hoe dit mooie werk tot stand te brengen. Echter, ik weet uit ervaring hoe ingewikkeld de psychologie is van deze uitdaging.

Tot zover zeker een stuk dat de moeite waard is, maar het bevat ook een innerlijk tegenstrijdige opvatting waarvan ik hoop dat de politiek er korte metten mee zal maken. De AIV pleit voorzichtig voor mogelijke sancties tegen Israël, of beter gezegd: voor het tegenhouden van verdere ontwikkeling van de betrekkingen tussen Israël en de Europese Unie, c.q. Nederland, wanneer Israël onvoldoende presteert op het vredespad. In deze context wordt niet gesproken over de Palestijnen als mogelijke zondaars die eveneens door sancties zouden kunnen worden getroffen. Dom, want het is helemaal niet uitgesloten, zoals eerder bleek, dat de Palestijnen van president Abbas het vredesproces blokkeren.

Het ergerlijke is dat de AIV-wijzen kennelijk niet begrijpen dat, welke Israëlische regering dan ook aan de macht is, een pleidooi voor sancties het einde betekent van de vriendschapsband, het negeren van de regering in Den Haag en het verdwijnen van enige (effectieve?) invloed op het beleid in Jeruzalem.

Toch denk ik de achtergrond van deze aanpak te begrijpen, omdat ik zelf vaak over dit dilemma nadenk: wanneer ik mijzelf als een hardcore zionist bestempel en tegelijk hartstochtelijk tegen het beleid ten aanzien van de Palestijnen ben, een beleid dat neerkomt op de feitelijke ontkenning van de twee-statenoplossing, welk middel blijft er dan over om die aanzienlijke groep dwazen in Jeruzalem tot andere gedachten te brengen? Steun en loyaliteit werken immers niet! Ik denk dat hier toch de kern van de zaak ligt en dat de AIV-wijzen daar ten minste een voorbarige keuze in hebben gemaakt. Het is aan de politiek dit duidelijk te maken.

Dan nog dit. De AIV-wijzen refereren om de haverklap aan het internationale recht en natuurlijk niet geheel ten onrechte. Maar ik hoor de AIV niet pleiten voor sancties tegen China, Rusland, Nigeria, de VS en andere landen waar allemaal in enigerlei vorm ernstige tot de meest erbarmelijke schendingen plaats vinden. Mijn verwijt is dat de AIV bij het hanteren van internationaal-rechtelijke sancties disproportioneel en selectief is. Onaanvaardbaar dus!

Blijft over die prangende vraag voor de hardcore zionist: hoe breng ik mijn vrienden tot andere gedachten?

vrijdag 17 mei 2013

Hoe kan een brilliante man als Hawking Israel boycotten?

Eerdere berichten hierover:

--------------

How can a man as brilliant as Hawking boycott Israel when it makes the microchip that enables him to talk?

http://www.dailymail.co.uk/news/article-2322228/How-Stephen-Hawking-boycott-Israel-makes-microchip-enables-talk-By-DOUGLAS-MURRAY.html

By DOUGLAS MURRAY

PUBLISHED: 22:44 GMT, 9 May 2013 | UPDATED: 22:49 GMT, 9 May 2013

Stephen Hawking is someone we all admire. His research and writings have changed the way we understand our universe. And all his adult life he has had to cope with the devastating motor neurone disease, which has consigned him to a wheelchair and deprives him of even the use of his own voice.

Professor Hawking’s determination to overcome this as well as his unquestioned scientific brilliance make him admirable beyond words. But as though to show that even the brightest people can make fools of themselves, he has now done something which is beyond stupid.

In June, the President of the State of Israel, Shimon Peres, will host his annual President’s Conference. This year’s conference is called Facing Tomorrow and will address the future of world politics, economics, environment, education and much more.

It will be attended by Tony Blair, former U.S. president Bill Clinton, former Russian president Mikhail Gorbachev and, among other celebrities, Barbra Streisand.

Professor Hawking, too, was invited. But he has decided to boycott the conference over Israel’s occupation of Palestine.

Perhaps for fear of a backlash against this overtly political decision, Cambridge University — where Professor Hawking held a chair in mathematics — claimed initially that the 71-year-old scientist was not attending on ‘health grounds’.

It was a classic cover-up. For a letter has now come to light in which Professor Hawking wrote to the office of the Israeli President, saying he decided not to attend ‘based on advice from Palestinian academics that he should respect the boycott’.

Let us be clear. Such a boycott is an on-going attempt to demonise, delegitimise and ultimately destroy the world’s only Jewish state and our closest cultural and security ally in the region. That Hawking should add his name to the boycott is shameful.

It is an effort to persecute all Israelis, including Arab Israelis, whatever their political persuasion.

The fact is that, increasingly, British academia is at the forefront of this movement.

Last year, the guest lecturer at a conference on conflict resolution, organised by the Manchester Mental Health and Social Care Trust, had his invitation withdrawn. Moty Cristal is a leading expert in negotiation theory and mediation, but he was deemed unacceptable because he is an Israeli.

In 2002, two highly respected scholars, Dr Miriam Schlesinger and Professor Gideon Toury, were sacked by a professor who works at the world-renowned University of Manchester Institute of Science and Technology (UMIST). The reason? They’re Jewish.

The woman who dismissed them, Mona Baker, professor of translation studies at UMIST, stated: ‘I deplore the Israeli state. Miriam (Dr Schlesinger) knew that was how I felt and that they’d have to go because of the current situation.’

That ‘situation’ was another flare-up between Palestinians and Israelis involving deaths from fanatical suicide bombers on the one hand and shells and rockets on the other.

Earlier that year, Tom Paulin, an English lecturer at Oxford, was reported as comparing American-Jewish settlers in Palestinian territories to Nazis. Yet the university took no action against him.

Perhaps there are those who fondly imagine that our universities are places for the open exchange of ideas. But this litany of examples suggests the complete opposite.

It suggests the pursuit of knowledge ends at national borders. The academic boycott of Israel is Stalinist in its approach, threatening freedom of thought and making it politically incorrect to express sympathy, let alone support, for Israel.

But then British universities over the years have become increasingly close-minded centres of radical Leftist political group-think. What is saddest is when — as is probably the case in the Hawking affair — such wicked types persuade decent-minded people to go along with them.

After all, to persuade such a brilliant, world-renowed academic to back out of a high-profile conference is, for them, a considerable coup.

I acknowledge that there are those who are concerned about Israel’s approach to the Palestinians, but if these academics think a boycott is the right way to address those concerns they are profoundly mistaken.

The truth is that their zealotry overides the objectivity that is so paramount in academic study, and this means their idea of morality is entirely selective.

They ignore the fact that Israel is an open democracy. They never criticise suicide bombers and those who brainwash them.

They ignore the fact that totalitarian states abound in the Middle East and elsewhere throughout the world with appalling human rights records, involving torture, beheadings and grotesque corruption.

Yes, the border dispute with the Palestinians needs solving but it is, in fact, one of the least bloody conflicts in the world today.

When these people claim that their attack on the Jewish state is not in any way bigoted or anti-Semitic, you have to start asking them questions. When was the last time Israel beheaded or crucified criminals? Any time recently? No, of course not. Saudi Arabia did so only last month.

These academics of the Left like to claim they are in favour of minority rights. Yet Israel is home to the only open and thriving gay community in the Middle East, while in Iran gays are hanged from cranes.

All Israeli women have the same rights as women in any Western country. In each neighbouring country they are second-class citizens and in a number of them can be stoned for alleged ‘adultery’.

But where are the academic boycotts of Saudi, Iran, Yemen, Egypt, Syria and everywhere else?

But apart from all this, academic boycotts are utterly self-defeating.

Israeli research institutions lead the world in breakthrough technologies. They benefit all of us who rely on computers and mobile phone technology.

They also lead the world in medical advances, and have more scientists per capita than any other state in the world. Every patient who has benefited from the latest surgery techniques — or hopes to benefit from the cutting-edge research into Alzheimer’s, Parkinson’s and many more diseases — will rely on discoveries made in Israeli research facilities.

Universities and research institutions in particular shouldn’t be boycotting Israel. They should be thanking the country, for they rely on it.

If these academics want to make a truly principled boycott, they should tear out their Israeli-developed pacemakers and smash up their computers and mobile phones which will, invariably, have Israeli technology in them.

They should forbid their family members from getting access to Israeli-created vaccines for countless viruses and make sure their children and elderly relatives never benefit from the technologies created in Israel to relieve and heal some of the most terrible conditions mankind faces.

But they won’t. Just as Professor Hawking won’t give up the Israeli technology he relies on.

For with supreme irony, the speech device which enables Hawking to communicate with the world and relate his fascinating thoughts to us is a computer Intel Core i7-based communication system. Which runs on a chip designed by Israel.

Perhaps Professor Hawking should reflect on what it would mean if he truly committed himself to a boycott of Israel.

The conference will be the poorer for his absence. But in the meantime those of us who admired this man and cherish the true principles of freedom are left speechless ourselves — at the extent of his naivete.

Douglas Murray is associate director of the Henry Jackson Society.