Het is een bekend fenomeen: veel journalisten en deskundologen interpreteren wat Palestijnen zeggen en Palestijnse uitkomsten van enquetes zo positief mogelijk en Israelische juist negatief. Ook wat betreft de laatste PEW enquete gebeurt dit, zo laat Brabosh zien.
Deze wensgedachte stamt vaak uit een echte wens om het conflict opgelost te zien. Maar toch bestaat er geen enkele kans op dat dit staat te gebeuren, zolang de Westerlingen het werkelijke probleem blijven negeren, met name de Palestijnse onwil om vrede te sluiten met Israël, eerder dan zich er frontaal tegen te richten. Integendeel, dit moedigt in feite dergelijk gedrag Palestijnse onverzettelijkheid verder aan, omdat zij weten dat het Westen deze onverzettelijkheid eerder zal vergoelijken dan om ze te bestraffen.
Telkens wanneer de Palestijnen 'nee' zeggen, horen ze in het Westen een 'ja' [Evelyn Gordon]
http://brabosh.com/2013/05/14/pqpct-phb/
Mahmoud Abbas: "Nee!" – Barack Obama: "Heb je 't gehoord? Hij heeft 'Ja' gezegd!"
Vorige week publiceerde het Palestijnse onderzoekscentrum Pew Research een opiniepeiling met een schijnbaar bemoedigende krantenkop: "Ondanks hun brede verschillen, willen vele Israëliërs en Palestijnen een grotere rol voor Obama in het oplossen van het conflict."
De opiniepeiling (hieronder) vertoonde inderdaad overeenkomsten tussen beide groepen die willen dat president Barack Obama meer betrokken wordt en als u enkel de krantenkop zou lezen, zou de implicatie ervan duidelijk dit zijn: Het Israëlisch-Palestijnse conflict is oplosbaar als Amerika enkel wat meer druk zou uitoefenen en beide kanten dit ook echt willen dat dit zo gebeurt.
En toch, wanneer de hele peiling wordt gelezen leidt dit tot de tegengestelde conclusie: Het conflict is duidelijk nog niet aan een oplossing toe, omdat wanneer wordt gevraagd of "er een weg is voor Israël en een onafhankelijke Palestijnse staat om vreedzaam naast elkaar te coëxisteren," zegt een slaande meerderheid van 61 procent van de Palestijnen "neen", terwijl slechts 14 procent "ja" zegt. (Israëliërs, eerder uit hoop op een zege dan uit ervaring, zeggen "ja" met een marge van 50-38.)
Met andere woorden, een grote meerderheid van de Palestijnen zegt dat zelfs wanneer een Palestijnse staat wordt opgericht, het conflict zal blijven voortduren zolang Israël verder gaat met te bestaan. Dus, hoe staat het dan met die kansen op een Israëlisch-Palestijnse vrede?
Palestijnen zeggen dit in feite al jaren in hun peilingen. In een peiling uit 2007 bijvoorbeeld, zegt 77 procent van de bevraagden dat "de rechten en noden van het Palestijnse volk niet kunnen voldaan worden zolang de staat Israël bestaat."
En in een peiling uit 2011, zegt 61 procent van de Palestijnen dat zij een tweestatenoplossing enkel beschouwen als een tussenfase in de weg naar de uiteindelijke vernietiging van Israël.
Aldus is het probleem niet dat de Palestijnen oneerlijk zouden zijn omtrent hun bedoelingen; het is dat de westerlingen consistent ervoor kiezen om hun openlijke afwijzingen te negeren en er in plaats van verkiezen om zich te focussen op alles wat mogelijk kan geïnterpreteerd worden als een basis voor optimisme – zoals de wens voor een grotere Amerikaanse betrokkenheid in de peiling van vorige week.
Een ander voorbeeld van deze tendens is de verklaring van Jose Manuel Garcia-Margallo, de Spaanse minister van Buitenlandse Zaken, die hij vorige maand aflegde na zijn ontmoeting met Mahmoud Abbas, de president van de Palestijnse Autoriteit: "Ik voelde dat hij bereid was om een vredesproces te bespreken." Op welke gronden? "Hij vroeg me om een boodschap door te geven dat hij vertrouwen wekkende maatregelen wil zien scheppen betreffende de politieke gevangenen en het probleem van de nederzettingen."
Met andere woorden, wat Abbas in feite zei was dat hij Israël vooraf twee belangrijke eenzijdige concessies wil zien maken: de Palestijnse terroristen vrijlaten en een bouwstop afkondigen in de nederzettingen. Hoe kan een eis om eenzijdige Israëlische concessies in de afwezigheid van onderhandelingen zich laten vertalen in een wens om wederzijdse concessies overeengekomen via onderhandelingen, welke is wat een vredesproces met zich meebrengt?
Het antwoord luidt natuurlijk dat het dat niet doet: de twee zijn aan elkaar tegengesteld. Of zoals een andere topambtenaar van de Palestijnse Autoriteit, Muhamed Shtayyeh, deze maand vrijmoedig verduidelijkte: "Wij willen dat Israël inbindt. Van de Arabieren wordt niets gevraagd."
Dit verklaart overigens ook de bevindingen van Pew Research me betrekking tot Obama: Wanneer de Palestijnen zeggen dat zij meer Amerikaanse betrokkenheid willen, bedoelen zij dat zij meer druk moeten uitoefenen op Israël om vooraf meer eenzijdige concessies te doen. Maar net zoals Garcia-Margallo, wilde ook Pew Research hoop zien waar die niet bestaat.
Deze wensgedachte stamt vaak uit een echte wens om het conflict opgelost te zien. Maar toch bestaat er geen enkele kans op dat dit staat te gebeuren, zolang de Westerlingen het werkelijke probleem blijven negeren, met name de Palestijnse onwil om vrede te sluiten met Israël, eerder dan zich er frontaal tegen te richten. Integendeel, dit moedigt in feite dergelijk gedrag Palestijnse onverzettelijkheid verder aan, omdat zij weten dat het Westen deze onverzettelijkheid eerder zal vergoelijken dan om ze te bestraffen.
En aldus, uit een oprechte wens om het conflict te beëindigen, maken goed bedoelende Westerlingen het allemaal nog wat hardnekkiger.
door Evelyn Gordon
Met dank aan Tiki S. voor de hint: "Europeanen zijn een beetje doof, tamelijk blind, zeer eenzijdig, behoorlijk stom en daardoor totaal onbetrouwbaar."
Bronnen:
1. Commentary Magazine: Palestinians Say No; the West Hears Yes door Evelyn Gordon [lezen]
2. Pew Research: Despite Their Wide Differences, Many Israelis and Palestinians Want Bigger Role for Obama in Resolving Conflict [lezen]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten