maandag 9 april 2018

De twee maten van NIDA (IMO)

 

 

http://www.israel-palestina.info/actueel/2018/04/08/de-twee-maten-van-nida/

 

= IMO Blog =

Dat NIDA geen afstand nam van de “Israel = IS” tweet was niet alleen een principe kwestie, maar ook electoraal handig: veel allochtonen denken zo over Israel en Joden en geloven dat het CIDI de lange arm van Israel in Nederland is (zo gaat hun eigen Erdogan immers ook te werk) en de Joden achter de schermen aan de touwtjes trekken.

De tweet was mede een reactie op het ontslag van Yasmina Haifi, medewerkster op het ministerie van Veiligheid en Justitie die zelf kort tevoren had getwitterd dat ‘ISIS niks met de islam heeft te maken maar een vooropgezet plan is van de zionisten om de islam zwart te maken’. Die tweet leidde terecht tot ophef en haar ontslag. Ze was de laatste twee jaar gedetacheerd bij het Nationaal Cyber Security Centrum, dat samenwerkt met de Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid (NCTV), en dan is het niet echt handig als je achter gewelddadige jihadisten een zionistisch complot ontwaart. Vorig jaar heeft de rechtbank echter geoordeeld dat het ontslag een te zware straf was en de tweet onder de vrijheid van meningsuiting valt.

Zoals gezegd, wat Haifi en NIDA zeggen is de mening van veel moslims. Appa zegt het, Younes al Ouali zei het, Kuzu zegt het, het is geregeld te lezen in online reacties en op sites als Trotsopislam. Het is ook geregeld te horen op de Arabische tv zenders waar veel allochtonen naar kijken. Dus was het verstandig om zo kort voor de verkiezingen geen afstand te nemen van de tweet en ‘niet te buigen voor de macht van het CIDI, zoals Jesse Klaver wel deed’, aldus een onverzettelijke Ouali bij Pauw. Voor NIDA is dit belangrijker dan linkse samenwerking tegen armoede en voor meer huurwoningen. Dat kans op deelname aan de waarschijnlijk progressieve coalitie er niet bepaald groter door is geworden, is ondergeschikt aan het juiste geluid voor de eigen achterban.

Opvallend is echter de steun, ook uit autochtone hoek, voor de positie van NIDA. Op het nieuwe ‘de Kanttekening’ schrijft ene hoogleraar islam in Europese samenlevingen naar aanleiding van de gewraakte tweet o.a.:

Aanleiding was de aanval op Gaza door het Israëlische leger waarbij aan Palestijnse zijde ruim tweeduizend doden vielen, onder wie veel kinderen. Ordinaire terreur dus, net als de praktijken van IS, maar zoals gebruikelijk keken de vrienden van Israël in het Westen de andere kant op. Het ging immers om ‘gerechtvaardigde zelfverdediging’ door Israël. En wie daar kritiek op heeft, wordt zoals gebruikelijk door Israël en zijn bondgenoten uitgemaakt voor antisemitisch.

De gewraakte tweet van Nida was geen diepgaande analyse, dat kan ook niet in een tweet, maar was bedoeld om het meten met twee maten aan de kaak te stellen en verontwaardiging te laten horen over het zionistische geweld in Gaza.

En even verderop:

Kennelijk had de propagandamachine van de Israël-lobby, daarbij geholpen door het CIDI en de politieke vrienden van Benjamin Netanyahu, haar werk gedaan.

Diep en diep triest dat niemand van de journalistiek zich afvroeg of die vergelijking tussen IS en Israël misschien niet heel terecht is. Diep en diep triest dat zelfs Klaver aan effectbejag doet en is gezwicht voor de lange arm van Jeruzalem.

Werkelijk, meneer Thijl Sunier? Als u moet kiezen of u een tijdje in IS gebied uw geleerde werk wilt doen of in pak hem beet Tel Aviv, hoe lang aarzelt u dan? Waar denkt u dat u en uw gezin veiliger zijn? Waar zou een betere universiteit staan en is er meer vrijheid van meningsuiting? Waar worden individuen, ongeacht hun achtergrond en denkbeelden, het beste beschermd?

Diep en diep triest dat mensen dergelijke kolder opschrijven, en een redelijk functionerende democratie vergelijken met een stel islamofascisten die vrouwen verkrachten en journalisten onthoofden. En dat omdat er bijna 2000 doden vielen in een inderdaad asymmetrische oorlog, waarin een staat met al haar beperkingen vocht tegen een terroristische organisatie die vanuit de burgerbevolking opereerde en raketten vanaf de daken van ziekenhuizen en binnenplaatsen van scholen afschoot. En je bent natuurlijk geen antisemiet als je desondanks van mening bent dat Israels optreden in Gaza niet gerechtvaardigd was en daartegen protesteerde.

Je bent wel een antisemiet als je achter IS een Joods complot ziet en als je de mening van mensen die daar een probleem mee hebben afdoet als ingegeven door zionistische propaganda. Als je alles wat ten faveure van Israel wordt gezegd en gedaan ziet als een gevolg van de geoliede Israellobby. En misschien ook als je blind bent voor de wandaden en mensenrechtenschendingen in islamitische landen en door bewegingen die zich op de islam baseren en hun Jodenhaat, en in Israel de manifestatie van het ultieme kwaad ziet.

Willem Schinkel maakt het in de NRC iets minder bont maar komt met het cliché dat ‘de vrijheid van meningsuiting anders wordt beoordeeld waar het moslims betreft’. Oftewel: moslims mogen niks lelijks over Israel zeggen, maar autochtonen mogen wel een hoop lelijks over moslims zeggen. De tweet zou bovendien het doel hebben het ‘het meten met twee maten ten aanzien van geweld in het Midden-Oosten aan de kaak te stellen’ en is daarom minder erg.

Daarbij schoot het Schinkel in het verkeerde keelgat dat Jesse Klaver in Buitenhof had gezegd NIDA als progressief te beschouwen vanwege hun ondertekening van een homo manifest. Dit ‘keuren op goed fatsoen’ zou omgekeerd onvoorstelbaar zijn en daarom racistisch. Ook mogen we NIDA geen moslimpartij noemen. Hij besluit met:

Het maakt pijnlijk duidelijk dat een moslim nog steeds niet voor volwaardig politicus gezien wordt door witte politici. Klaver zal zichzelf genereus gevonden hebben, maar zijn goedkeuring kan alleen begrepen worden als racistische arrogantie.

Klaver is niet helemaal wit, maar dat terzijde. Dat je bij een moslimpartij, eh sorry, op de islam gebaseerde partij (de naam komt uit de koran en betekent ‘oproep’ of ‘gebed’, aldus Carel Brendel), kritisch kijkt naar hoe men over homo’s en andere minderheden denkt vind ik vrij logisch. De SGP wordt toch ook op haar standpunt over homo’s en vrouwen aangesproken? Ik denk dat er minstens evenveel ongemak zou zijn wanneer een lokaal verbond met de SGP wordt gesloten.

Dat heeft niks met racisme te maken maar met de vraag of je op belangrijke en principiële punten wel met elkaar door een deur kunt en wilt. Waar antizionisten vaak steen en been klagen dat ten onrechte de antisemitisme kaart wordt getrokken, ontwaren zij vaak racisme daar waar het juist vreemd zou zijn om niet kritisch te zijn.

Klaver was inderdaad genereus door die ondertekening zo hoog aan te slaan en daarbij naïef door zich verder niet te verdiepen in de achtergrond en kontakten van NIDA. En wanneer NIDA met bepaalde standpunten van GroenLinks (of een van de andere partijen in het linkse verbond) grote moeite had, kon men dat uiteraard ook bespreken en daar eventueel conclusies uit trekken.

Er wordt van moslims qua vrijheid van meningsuiting behoorlijk veel geaccepteerd, net als van Wilders en andere felle islamcritici overigens. Als een autochtoon met een goede baan bij Justitie vanuit rechts gemotiveerd antisemitisme zou hebben getwitterd over Joodse complotten zou die zeker zo hard zijn aangepakt als Haifi. En als de lijsttrekker van een autochtone partij zulke dingen over Israel zou twitteren als Ouali deed, zou de verontwaardiging niet minder groot zijn.

Alleen zouden er dan geen opiniestukken in de NRC hebben gestaan om zo iemand te verdedigen en zou Klaver niet als slachtoffer van de oppermachtige louche Joodse, sorry, zionistische lobby worden neergezet.

Ratna Pelle

 

De sympathie van Denk en NIDA (IMO)

 

 

http://www.israel-palestina.info/actueel/2018/04/08/sympathie-denk-en-nida/

 

= IMO Blog = 

Zoals verwacht deden kleinere uitgesproken partijen het goed bij de gemeenteraadsverkiezingen van 21 maart, zowel ter linker- als ter rechterzijde. Althans in de grote steden, want in veel kleinere plaatsen wonnen vooral lokale partijen die vaak geen bijzonder radikale standpunten hebben maar in de beleving van veel mensen dichter bij de zorgen van de gewone man en vrouw staan dan landelijke partijen. Denk, NIDA en ook de Partij voor de Dieren worden vaak bij de progressieve partijen ingedeeld, maar de vraag is of dat terecht is. Denk en Bij1 worden in de stemwijzers steevast bij de linkse partijen gerekend, en daardoor kreeg ik ze bij de vorige landelijke verkiezingen nogal bovenaan bij de resultaten. Onterecht lijkt mij als je bedenkt dat Denk stevig sympathiseert met Erdogan en behoorlijk Turks nationalistisch is.

Het is een bekende paradox: Nederlands (of Westers) nationalisme is bij links niet erg populair, maar nationalisme van minderheden en vooral van niet westerse volken is dat wel. Joods nationalisme is helemaal erg en wordt door velen als racisme en kolonialisme gezien, Palestijns nationalisme geldt als bevrijdingsstrijd van een inheems en onderdrukt volk en krijgt dus sympathie van links. Dat juist onder moslims vaak nogal conservatieve waarden heersen wat betreft vrouwen, homo’s en allerhande vrijheden, daar voelt men zich soms ook wel wat ongemakkelijk over, maar wordt toch vaak op de koop toe genomen, al zijn er ook grenzen. Zo stond Jesse Klaver vanaf het begin kritisch tegenover de linkse samenwerking met NIDA in Rotterdam, en oefende hij direct stevige druk uit op de fractievoorzitster om de stekker eruit te halen toen de “Israel = IS” tweet van Nourdin el Ouali opdook. Geen gemaar, niks ‘maar Israel is ook wel erg’ etc. Lodewijk Asscher noemde de tweet zelfs antisemitisch, en Lilian Marijnissen sprak zich kritisch uit over het islamitische karakter van NIDA. De lokale lijsttrekkers waren overigens minder kritisch.

En in Amsterdam is men ook niet bepaald enthousiast om met Denk in zee te gaan. Deze allochtone partijen combineren linkse ideeën over sociaal beleid en steun voor vluchtelingen met conservatieve ideeën over gezag, emancipatie en andere minderheden dan die waartoe men zelf behoort. Volgens sommigen is de winst van deze partijen behoorlijk verontrustend. Zo schrijft Jan Gajentaan in OpinieZ dat:

Voor het eerst sinds de Tweede Wereldoorlog krijgt het antisemitisme weer invloed op politiek niveau. We stonden erbij en keken ernaar.

Dat NIDA, net als overigens Denk, tegen het antisemitisme aanschurkt, mag inmiddels duidelijk zijn. In de gewraakte tweet worden Israel en IS op een aantal punten gelijkgesteld: beide zouden een ‘illegaal gecreëerde staat’ vormen, religie als excuus gebruiken, de inheemse bevolking terroriseren, door het westen worden gefinancierd, en de internationale gemeenschap zou bij beide de andere kant op kijken. Het is niet alleen nonsens, er zitten bekende antisemitische stereotyperingen en complottheorieën achter, zoals de idee dat het westen (en vaak ook Israel) achter IS zit. Ook de idee dat Joden niet inheems zijn en dat zij hun religie misbruiken (en dat uit de mond van de lijsttrekker van een partij die banden heeft met de Moslimbroederschap) zijn dubieus.

Joden woonden duizenden jaren in het gebied, zijn er meermaals verdreven of weggepest, en vormden al vanaf eind 19e eeuw een meerderheid in Jeruzalem. Israel is niet Europees zoals de tweet stelt; veel Joden komen uit het Midden-Oosten en drukken hun stempel op het land en de cultuur. Joden werden door de eeuwen heen vaak neergezet als parasieten in de landen waar ze woonden, die zogenaamd alleen loyaal waren aan zichzelf en hun eigen snode plannen hadden, ook al woonden ze ergens al eeuwen en waren volkomen geïntegreerd. Dat veel Palestijnen eveneens relatief kort geleden naar het mandaatgebied Palestina emigreerden – omdat het land door zowel de Britten als de zionisten werd ontwikkeld en er daardoor werk was – wordt voor het gemak vergeten. Wanneer je werkelijk van mening bent dat IS met zijn gruweldaden en totale minachting voor vrouwen en andersgelovigen, op een lijn te stellen is met Israel, dan ben je niet geschikt voor de politiek, en al helemaal niet voor progressieve politiek.

Het is overigens niet de eerste keer dat NIDA de grenzen opzoekt. Bart Schut somde in het NIW een paar eerdere incidenten op:

Zo was partijleider Nourdin el Ouali de enige Nederlandse politicus die vorig jaar april sprak tijdens de (pro-)Hamasconferentie in de Rotterdamse Doelen. Begin dit jaar wilden de islamisten nog een busmaatschappij boycotten omdat het moederbedrijf Israëlisch is. Tijdens een mede door Nida georganiseerde demonstratie werd zomer 2017 in Rotterdam de inmiddels beruchte antisemitische slogan khaybar khaybar ya yahud gescandeerd. En natuurlijk heeft u in NIW 19 het door Carel Brendel geschreven exposé over de banden tussen Nida en de Moslimbroederschap en Hamas kunnen lezen.

Waarom dan noemde Jesse Klaver, die zo resoluut reageerde toen de “Israel = IS” tweet anderhalve week voor de verkiezingen opeens opdook, NIDA in Buitenhof een dag eerder nog ‘een progressieve partij’? Omdat men een of ander homo manifest had ondertekend, en omdat men net als GroenLinks een sociaal beleid in Rotterdam wil voeren, en fel tegen discriminatie is. Maar dat laatste geldt alleen als het de eigen groep betreft, en het sociale beleid komt ook vooral de eigen achterban van armere allochtonen ten goede. Terwijl op GroenLinks veel mensen stemmen die zelf wit en hoogopgeleid zijn en goede kansen hebben, stemmen op NIDA en Denk vooral mensen die zelf profiteren van hogere uitkeringen en meer subsidies voor sociaal werk. Net zoals er op de VVD veel mensen stemmen die zelf goed verdienen en daarom voor lagere belastingen en minder sociaal beleid zijn.

Misschien klinkt het wat verheven, maar in mijn ogen moet een partij niet vooral bezig zijn met hoe ze de belangen van een bepaalde groep binnen de samenleving kan behartigen, maar hoe de samenleving als geheel beter kan functioneren en zo eerlijk mogelijk ingericht kan worden. Waar de oude politieke stromingen een brede visie hadden (die niet per se de drijfveer van het stemvee was), hebben we nu rechtse partijen die de stem van vooral de armere autochtoon vertolken (die bang zijn om door al die vaak ook arme allochtonen er zelf op achteruit te gaan) en zogenaamd linkse partijen die de stem van de soms ook werkelijk gediscrimineerde allochtoon vertolken. Het gevolg is meer polarisatie.

(Vervolg: ‘De twee maten van NIDA‘)

Ratna Pelle