Hoog tijd dat Abbas aan de onderhandelingstafel gaat

De Palestijnse staat had er in 1948 zullen zijn, of in 2000, of in 2005, of -wat was het met Annapolis?- 2009. Het is moeilijk voor te stellen waarom Abbas nog steeds weigert direkte onderhandelingen met Netanyahu aan te gaan, buiten de verwachting dat de druk op Israel verder zal toenemen en er op een later tijdstip meer concessies te krijgen zijn. Obama gaf een tijd lang voeding aan die verwachting, maar de laatste tijd heb ik daar niets meer van meegekregen, en het is de vraag of verder uitstel nog in het voordeel van Abbas zou werken.

 

Wouter
_______________


Between worried citizen and leader
It's the Palestinians' turn to prove they are able to discuss peace in direct talks.
By Yoel Marcus / Haaretz

Published 00:54 06.08.10
www.haaretz.com/print-edition/opinion/between-worried-citizen-and-leader-1.306313

 

We'll start by saying we live in an era where there are no mega-leaders who change the shape of the world. There are no Churchills, nor are there Roosevelts, Kissingers, Ben-Gurions, Sadats or Begins. As a result, fanatic evil-doers rule; they care about their personal power, not their people's welfare .

We'll continue by saying that the Palestinians are not the only opportunity-blowers, according to the adage we're so fond of. We Israelis are too, big-time. Moreover, a process taking shape in this part of the world should be of concern not only to us, but also to the moderate Islamic states. America's reach in our region hasn't been weaker for 20 years. America under President Barack Obama, who received a Nobel Peace Prize without achieving peace, is slowly picking up and leaving the region. This creates a vacuum suited to Iran, which will sooner or later become a nuclear power and the focal point of evil ideology.

Iran disseminates weapons and ideology of all sorts to members of the axis of evil it is putting together in the region - to Hezbollah, which controls Lebanon, and to Iraq (the only state that fired 40 Scud missiles at Israel ), which is being evacuated by the American military and is liable to turn into an extremist Shi'ite state.
Not to mention the Muslim Brotherhood in Egypt, which is likely to assert its wrath once President Hosni Mubarak is no longer in the picture. Nor are we mentioning the fanatic influence of Turkey under Recep Tayyip Erdogan, a country poised to lose its secular character that was imprinted by Ataturk. Then of course there is Hamas, which represents a significant part of the Palestinian people with whom we are supposed to make peace. All this is not just our problem, it's also the Palestinians'.

Netanyahu, who when in the opposition once defined himself as a worried citizen, should now be a worried prime minister. It's no accident he has visited Mubarak and met with King Abdullah of Jordan. He's relaying to them messages about the danger of the consolidation of an eastern front. The three recent occurrences - the firing of grad rockets on Aqaba and Eilat, on Ashkelon and Sderot, and the shooting on the Lebanese border - should frighten not just Israel but also the Palestinians and Jordan, whose long border with Iraq has been problematic since the days of Saddam Hussein.

Much of the Jordanian population is Palestinian, and the fear that a branch of the axis of evil will reach out in a political vacuum is a source of tension and anxiety in Amman. Bibi receives reports about Hezbollah and Hamas stockpiling long-range missiles. Just as Abdullah demands security arrangements on final borders between his country and the Palestinians, Bibi wants temporary security arrangements for what he views as the threat of an eastern front. Netanyahu wants to forge an agreement on the condition that the Palestinians agree to security arrangements on the eastern border, at least for the first years after the signing of an agreement. In fact, the peace accord between Egypt and Israel stipulated a phased, years-long withdrawal from the Sinai Peninsula. That's nothing lethal.

Netanyahu expresses to Obama his concerns about getting bogged down in small details. It would be foolish for the Palestinians to defer the start of direct talks until September 26 to figure out whether Israel has renewed the settlement freeze. If everything is predicated on a construction freeze, an opportunity will be squandered. Bibi has proved he is the first prime minister since 1967 with the power to freeze building in the settlements for 10 months. Now attention must turn to important matters.

This is the first time most moderate states in the Arab League have given the Palestinians a green light to conduct direct talks with Israel. This situation is light years away from the days of the Arab states "three no's."
Since time is of the essence for both sides, the negotiations should be resumed from where they were cut off under the Olmert government. The initial focus should be on topics that can be resolved before the evil axis rears its head.

At a time when Hamas is slowly forging ties with Iran, Palestinian President Mahmoud Abbas has every reason to be a worried leader. This is not the moment to test whether Bibi is capable of renewing the freeze, it's a time to attend to the main issues. It's the Palestinians' turn to prove they are able to discuss peace in direct talks. Calling the Palestinian leader the rais, it's time to sit down at the negotiating table.

 

 

Voormalige Fatah leden stichten nieuwe paramilitaire terreurgroep in Gazastrook net steun Hamas

 

Hoera! Er is weer een nieuwe Palestijnse terroristische organisatie bij: Al-Ahrar. Deze is mede door Hamas gesteund en opgezet, en bestaat uit ex-Fatah leden die het oneens zijn met de koers van Mahmoud Abbas. Tijdens de openingsceremonie in de Gazastrook werden Israelische en Amerikaanse vlaggen verbrand en het Turks-extremistische IHH (je weet wel, van die 'humanitaire' vloot die Israel zomaar aanviel) gaf een welkomst boodschap per video. Hamas zal deze organisatie mogelijk als 'dekmantel' gebruiken: in opdracht van Hamas voeren leden van deze organisatie dan aanslagen uit, terwijl Hamas zich naar het Westen 'gematigd' voor kan doen.

 

RP

------------  

The Meir Amit
Intelligence and Terrorism
Information Center
August 11, 2010


A network of former Fatah operatives in the Gaza Strip (Al-Ahrar) supported by Hamas announced the establishment of a military wing. Flags of the US and Israel were set on fire during the announcement ceremonies, while a representative of the Turkish organization IHH congratulated the participants by a video call.

www.terrorism-info.org.il/malam_multimedia/English/eng_n/html/hamas_e123.htm


Overview

1. A network of former Fatah operatives referring to themselves as the Palestinian Movement of Al-Ahrar ("The Free") has recently announced the establishment of its military wing. Al-Ahrar is a network founded shortly after the Hamas military coup (June 2007) by former Fatah operatives. They are headed by Khaled Abu Hilal, the former spokesman of the Hamas-led PA government established following the Legislative Council election.

2. The network, which does not recognize Abu Mazen as a leader, espouses armed struggle as a way to end the "Israeli occupation" of Judea and Samaria and the Gaza Strip. It was supported by Hamas from its inception-in our assessment, this was part of the process of taking over Fatah as well as internal Palestinian power struggles. Its political activity is reported mostly on Hamas-affiliated media (such as the newspaper Felesteen); it is also our belief that its military activity is supported and directed by Hamas.

The well-publicized establishment of the Al-Ahrar military wing

3. On July 7, 2010, the network celebrated its third anniversary by holding ceremonies and parades in the Gaza Strip. The main event of those activities was the announcement on the establishment of the movement's military wing, called Al-Ansar Battalions. The announcement was accompanied by a military ceremony which was attended by several dozen operatives armed with Kalashnikov rifles, said to be soldiers belonging to one of the "companies of the battalions" (an exaggeration frequently observed during such activities). In the ceremony, flags of Turkey were raised and flags of Israel and the US were stomped or set on fire (Hamas itself has been avoiding such direct anti-Western activities lately; however, it does not prevent its proxies from engaging in them).

4. A parade held at the same time as the military ceremony was assisted by the Hamas administration police in the Gaza Strip. Another celebration was held at the Rashad al-Shawa Center in Gaza City (the major convention center in the Gaza Strip). It was attended by top Hamas administration officials in the Gaza Strip, including Interior Minister Fathi Hamad and Legislative Council Deputy Speaker Ahmed Bahar.

5. Speaking during the ceremony, Al-Ahrar spokesman Mustafa al-Qishawi presented the movement's program for the next year, which included merging its social and military activities. According to Al-Qishawi, the Al-Ansar Battalions, the movement's military wing, will begin operating during the fourth year (Al-Resala, July 7, 2010). Al-Ahrar leader Khaled Abu Hilal said that its military wing was "ready to join the ranks of resistance and fight against the occupation" (Felesteen, July 8, 2010).

6. Hamas administration representatives also spoke during the ceremony. Legislative Council Deputy Speaker Ahmed Bahar said the following: "The actions of the Al-Ahrar movement since its establishment prove that it is a true continuation of the movements of resistance in its adherence to rights, fundamental principles, and defense of the resistance" (Hamas' Felesteen, July 8, 2010).

7. It is our assessment that, once its policy of terrorist attacks allows it, Hamas may employ military operatives belonging to the Al-Ahrar network as "subcontractors for terrorist attacks", as it formerly did with operatives of other similar terrorist networks.

8. Flags of Turkey were raised during the military ceremony. A representative of the Turkish organization IHH also made a video address with flags of Turkey and the IHH visible in the background.

120 Projectielen uit Gazastrook op Israel afgevuurd tussen januari en juli 2010

 

Het aantal raketten dat vanuit de Gazastrook op Israel is afgevuurd is sterk verminderd: in 2008 en gedurende de Gaza oorlog werden 3684 raketten en mortieren op Israel afgevuurd, in 2009 na de Gaza oorlog waren dat er nog maar 302, en in 2010 tot en met juli slechts 120. Het laat zich raden waar dat aan ligt. Het is echter een illusie te denken dat Hamas de capaciteit niet meer heeft om raketten af te vuren, zij heeft een taktische keuze gemaakt hier voorlopig van af te zien en roept ook de andere organisaties zoals Islamitische Jihad daartoe op.

 

RP

------------

From January 2010 till the end of July 2010, 120 rockets from the Gaza Strip have been fired at Israel
Talia Wissner-Levy -  IDF 12 August 2010 , 14:11
http://dover.idf.il/IDF/English/News/today/10/08/1203.htm

 

The number of rockets and mortars launched at Israel from the Gaza Strip has dramatically reduced after Operation Cast Lead from December 2008-January 2009, during which the IDF acted to prevent Hamas and other terrorist groups from firing rockets at Israel. In 2008 and during Operation Cast Lead, 3,684 projectiles were fired at Israel from the Gaza Strip. That number was reduced to 302 for the entire year of 2009 following the Gaza operation. Despite this sharp reduction, rockets from the Gaza Strip continue to be fired at Israel.

Since the beginning of 2010 until the end of July, 120 projectiles were launched at Israel from the Gaza Strip. The months with the highest incidences of rocket fire this year were March and January, with 29 and 27 rockets and mortars launched at Israel, respectively. The IDF holds the Hamas terrorist organization, as the governing body of the Gaza Strip, solely responsible for these and future rocket attacks emanating from the region and will continue to act in self-defense to prevent future rocket attacks from being carried out.

The following graph is a comprehensive breakdown of high trajectory weapons fired at Israeli territory in 2010 by type (mortar, Qassam, Grad rocket), updated as of July 31st 2010. These figures do not include thwarted or failed firing attempts, or fire towards IDF forces. In addition, these figures do not take into account the Grad rocket which landed  in the southern city of Eilat which occured on August 2nd from the Sinai Peninsula.
www.swivel.com/charts/22005-Projectiles-Fired-at-Israel-January-July-2010.embed?secret=&embed=%7B%7D

 

Gewapend verzet is taktische afweging voor Palestijnse Autoriteit

 

De PA heeft de Palestijnse gewapende strijd, waaronder ook zelfmoordaanslagen vallen, slechts tijdelijk stopgezet uit taktische overwegingen, en niet principieel het geweld afgezworen. Op dezelfde manier erkent men Israel alleen uit taktische overwegingen, en niet als staat waar het Joodse volk zelfbeschikking heeft. Men ontkent nog steeds de Joodse geschiedenis en verbondenheid met het land, en ziet Joden als slechts een religie en geen volk. En men gaat ondertussen door met het verheerlijken van geweld tegen Israelische burgers en het eren van terorristen als verzetshelden. Toch blijft het westen vreemdgenoeg geloven in het gematigde karakter en bedoelingen van de PA regering.

 

RP

-----------

 

 

Click here to view PMW's new website

PA: Armed conflict is function
of its profitability
http://palwatch.org/main.aspx?fi=157&doc_id=2709

by Itamar Marcus and Nan Jacques Zilberdik

Former Palestinian Authority Prime Minister Ahmad Qurei (Abu Alaa) said in an interview that the use of armed conflict - "resistance" - is a function of its profitability: "If it gives me [benefit] without costing me, yes."

Abu Alaa's message that armed conflict is not being rejected, but is to be used based on loss/gain considerations, is a principle that the Palestinian Authority has emphasized throughout the current ceasefire.

While the PA continues to reassure the international community that it is committed to non-violence, during the three months of the proximity talks the PA has repeatedly told its people in Arabic that armed conflict remains an option. Violent resistance is suspended only because it is not in the PA's present interests.

Following is the interview with Ahmad Qurei, along with more examples of "armed conflict" being presented in recent months as a legitimate and even admirable Palestinian option, depending on its profitability and capability.

1- Interview with Ahmad Qurei (Abu Alaa), former Palestinian Authority Prime Minister, head of the PLO's Jerusalem Department, on the conflict with Israel:

Qurei: "All the options are open, as I see it. Negotiations, political activity, popular activity and [armed] resistance - and we must continue with it."
Question: "Today, what is the [best] option, in your opinion?"
Qurei: "All of the above."
Question: "Including [armed] resistance?"
Qurei: "I see and analyze. And if it [resistance] gives me [benefit] without costing me, yes."

[Al Sharq Al-Awsaf (London),
reprinted in Al-Hayat Al-Jadida, Aug. 5, 2010]

2- Nabil Shaath, member of Palestinian Parliament, Fatah Commissioner of Foreign Relations and member of the Fatah Central Committee, says negotiations are "tactical" and "temporary"

"Dr. Nabil Shaath, Commissioner of International Relations and member of the Fatah Central Committee... stated that the decision to renew negotiations was a tactical decision, i.e., a temporary, defensive decision... and it is dependent upon the possibility of attaining tangible results for the Palestinians. He concluded: 'Even the resistance uses defensive tactics in order not to miss opportunities.'"

[Al-Dustur (Jordan), June 10, 2010]

3- Nabil Shaath, member of Palestinian Parliament, Fatah Commissioner of Foreign Relations and member of the Fatah Central Committee, defends the right to armed struggle when it is in the "people's interest"

"Dr. Nabil Shaath, member of the Fatah Central Committee... emphasized that 'the Palestinian people has the right to defend itself, and it has the right to act in the way of the armed struggle. We have acted in this way for 100 years. Fatah led it [the armed struggle] for 23 years, and Hamas adopted it for 15 years. We are proud of all of our Shahids (Martyrs), and it is our right to return to the armed conflict whenever we view that as our people's interest.'"

[Al-Hayat Al-Jadida, June 7, 2010]

4- Nabil Shaath, member of Palestinian Parliament, Fatah Commissioner of Foreign Relations and member of the Fatah Central Committee, explains the "inability" to engage in armed struggle now

"MP Dr. Nabil Shaath, member Fatah Central Committee and Commissioner of Foreign Relations... emphasized that the Fatah's stated strategy for the struggle is to adopt the growing popular and 'non-violent' struggle against Israel, because of the inability to engage in the armed struggle, which has become undesirable now, although it is the right of the Palestinian people, which all international treaties and resolutions have guaranteed... Shaath said: 'I have said this to the leaders of Hamas, I have said to [Hamas PM] Ismail Haniyeh during my meeting with him in Gaza, that Arab, regional and to engage in the armed struggle...' Shaath emphasized that the non-violent struggle is no less honorable than the armed struggle, and that it does not signify submission to Israeli demands."  

[Al-Hayat Al-Jadida, May 20, 2010]

5- Nabil Shaath, member of Palestinian Parliament, Fatah Commissioner of Foreign Relations and member of the Fatah Central Committee, says that armed struggle is not rejected

"Dr. Nabil Shaath, Fatah... [said] The current distancing from the armed struggle does not mean its absolute rejection... He noted that the difficulty of the conflict required the Palestinian people to diversify its activities of struggle - along with an emphasis on the importance of the armed struggle, which laid the basis for the existence of the state and contributed to maintaining the right and presenting it to the world - especially since the armed struggle at the present time is not possible, or is not effective, because of to the difficulties with which the Palestinian people contends."

[Al-Hayat Al-Jadida, May 21, 2010]

6- Editorials in the PA official daily: "Armed struggle is impossible now."

"I have no doubt that the occupation is destined to pass from the world... I also have no doubt that out of the options for the national struggle to be rid of the occupation, the popular struggle is the one that is needed, since the option of the armed struggle is impossible now."

[Al-Hayat Al-Jadida (Fatah), May 24, 2010]

7- Fatah leader Abbas Zaki, member of the Fatah Central Committee, justifies violence:

"Abbas Zaki, member of the Fatah Central Committee, does not believe that a Palestinian-Israeli agreement will be achieved in the shadow of the extreme right-wing [Israeli] government, but he leaves the door open to a 'return to [UN] Resolution 181 [1947 Partition Plan] and to all forms of the struggle, including the armed struggle, if the negotiations fail... the door is open to a return to the UN, such that Resolutions 242 and 338 will no longer have any value, and there will be a return to Resolution 181 [of November 29, 1947], which is the Partition Plan and the birth certificate of the State of Israel and of the Palestinian State. In addition, [there will be] a return to UN Resolution 3236, which grants the Palestinian people the right to all forms of the struggle, including the armed struggle...'
He called for 'a gathering that will bring together the Fatah and Hamas leadership, under Mahmoud Abbas' ... and added: 'We are in favor of anyone who defends the homeland and bears arms in order to defend it, because he supports the idea of Fatah and of the resistance [armed conflict].'"

 [Al-Ghad (Jordan), May 22, 2010]

Click here to see more examples from PMW's website of how the PA uses the Violence-Diplomacy strategy.

=======================================

PMW | King George 59 | Jerusalem | Israel

 

p:+972 2 625 4140     e: pmw@palwatch.org
f: +972 2 624 2803     w: www.palwatch.org

 

IDF soldaten op Westoever gevraagd de Ramadan te respecteren

IDF soldiers in the West Bank have been asked to refrain from eating, drinking and smoking in public, particularly at the security crossings, during the Muslim fasting month of Ramadan, which begins Wednesday.
Soldiers have been asked to "demonstrate a high level of respect and understanding," the IDF said, in a statement it released Tuesday.

 

Dat valt weer 100% mee van het Israelische leger, door velen beschouwd als een van de wreedste en meest inhumane bezettingslegers ter wereld. Het past echter in een traditie van religieuze tolerantie. Niet alleen dienen er ook Arabische soldaten in het Israelische leger, in delen van Israel zijn de Arabieren in de meerderheid. Bovendien is het in Israel veel normaler om op straat rekening te houden met religieuze feesten. Zo werd mij gevraagd tijdens Pesach om niet openlijk normaal brood te eten op straat en is dit brood ook bijna nergens te krijgen. Op sabbath rijden geen bussen. Overigens houden ook bedrijven in Israel rekening met de ramadan, en mogen werknemers hun werktijden aanpassen.

 

RP

--------------

 

The Jerusalem Post
IDF West Bank soldiers asked to respect Ramadan
By TOVAH LAZAROFF
08/11/2010 04:50
http://www.jpost.com/Israel/Article.aspx?id=184368


"Refrain from eating, drinking and smoking in public during Muslim fasting month".

IDF soldiers in the West Bank have been asked to refrain from eating, drinking and smoking in public, particularly at the security crossings, during the Muslim fasting month of Ramadan, which begins Wednesday.

Soldiers have been asked to "demonstrate a high level of respect and understanding," the IDF said, in a statement it released Tuesday.

In advance of the holy month, "Civil Administration representatives met with Palestinian religious authorities and discussed prayer times and upcoming religious events, in addition to informing the population of the accommodations being made," the IDF said.

West Bank security forces were also updated on Ramadan timetables and traditions.

For Ramadan and the holiday of Id el-Fitr that follows, the IDF extended until midnight the operating hours of both the Jalama and Rehan crossings to Jenin, the Beit Mishpat crossing to Ramallah and the Rachel crossing to Bethlehem.

Palestinian families can visit relatives in Israel during the month and Israeli Arabs can enter Area A.

Some 200 permits were given to visitors from Arab countries to enter Judea and Samaria for humanitarian reasons.

In Jerusalem, Palestinian men over the age of 50 and women over the age of 45 will be able to freely enter the Temple Mount for prayer. Married men between the ages of 45-50 and married women between the ages of 30-45 may also enter the compound.

The Samaria Citizens' Committee criticized the IDF preparations for Ramadan, saying it regretted that Israel's army was paying more consideration to Islam than to Judaism.

These measures come as the IDF and the Border Police are arresting rabbis, destroying synagogues and issuing demolition orders against West Bank yeshivot, the committee said in a statement.

"Is the defense minister's name, Ehud Barak or Ahmed Barak?" it asked.

 

'Oorlog als er vrede dreigt' - Volkskrant boekrecensie

 

Een zeer negatieve recensie in de Volkskrant, en ik meen maar één ster bij het boek (dat geeft aan hoe goed de recensent het vindt, en gaat van een tot vijf). Dat is veelzeggend. Eerder al beklaagde Meulenbelt  zich over de kritische recensie in Vrij Nederland.

Meulenbelt ziet de oplossing van het conflict erin dat Israel zich van haar Joodse karakter moet ontdoen en we het zionisme als mislukt afschrijven. Daarmee gaat ze voorbij aan het feit dat Joden als volk recht hebben op zelfbeschikking - een recht dat is verankerd in het VN Handvest. Het 'Joodse karakter' waarvan het zich moet ontdoen is het logische gevolg van een staat waarin Joden de meerderheid zijn, die door hen is gesticht en gebouwd en waar zij hun leven en identiteit vormgeven. Zoals Muller stelt is die niet even af te schudden als een jas die je uittrekt. Het is de essentie van Israel. Toch meent Meulenbelt dat ze niet anti-Israel is en al helemaal niet anti-Joods (sommige van mijn beste vrienden...). Het laat zien hoe weinig ze van Israel en het zionisme heeft begrepen. Het conflict is natuurlijk net zo makkelijk op te lossen als de Palestijnen hun nationale aspiraties even opzij zetten. 'Als jij je rechten opgeeft, kunnen we vrede sluiten'. Een kind kan de was doen.

 

RP

----------

Gedram van Anja

BOEKRECENSIE; RECENSIE, Henk Müller op 07 augustus '10, 00:00, bijgewerkt 9 augustus 2010 14:55

 

 

Je hebt dromers en dromers die drammen. Dat is de conclusie na het lezen van Anja Meulenbelts Oorlog als er vrede dreigt waarin de SP-politica haar meest recente visie geeft op 'Israël en het Palestijnse probleem'. Die aanhalingstekens zijn veelzeggend: de teneur is dat je zielige Palestijnen hebt die niets liever willen dan burgers te zijn van een democratische staat – en kwaadwillende Israëli's die nog liever oorlog voeren dan Palestijnen hun rechten te geven.

De oude zionistische droom van een Joodse staat die in het Midden-Oosten een baken van licht zou vormen, is niet uitgekomen, stelt Meulenbelt. Sterker, die droom was het begin van een nachtmerrie. Ook zij heeft een droom. Je verklaart het zionisme mislukt. Israël wordt een gewone democratie die ophoudt alleen maar vijanden te zien in zijn buren.
Steeds wijst Meulenbelt op die slechte Israëli's en die brave Palestijnen – ook die van Hamas – die snakken naar vrede. Daarmee maakt ze een karikatuur van een complex probleem. Niet dat ze niet af en toe een punt scoort, maar haar eenzijdig begrip maakt de lezer murw.
Haar oplossing – hef het Joodse karakter van de staat Israël op – is te simpel voor woorden. Stel dat de regering dat zou besluiten. Wonen er dan geen Joden meer in Israël? De schrijfster heeft het steeds weer over de perfect geoliede pr-machine die eenzijdige voorlichting geeft over Israëls motieven. Maar dat anti-Israëlische én antisemitische karikaturen en slogans in de regio schering en inslag zijn en hun sporen hebben nagelaten, vlak je niet in een keer weg.
Wat ze lijkt te vergeten is dat Israël voor sommige tegenstanders een land is dat niet in de regio thuis hoort. Volgens de auteur heeft Israël een vijand nodig. Maar het omgekeerde geldt ook. Toch is ze niet zonder hoop. Want tussen Israël en Duitsland is het ook goed gekomen, dus waarom niet tussen de Palestijnen en Israël? Een fijnzinnige vergelijking.

Opiniepeiling onder Arabische moslims over islam, Israel en VS

 

Dat veel Arabieren negatief over Joden denken, wisten we al. Dat een meerderheid teleurgesteld is in Obama omdat hij te weinig voor de Palestijnen zou doen is nieuw, al mag dat misschien ook niet verbazen omdat men waarschijnlijk pas tevreden is met een president die op de lijn van Erdogan of Nasrallah zit - beiden populair in de Arabische wereld. Nog een paar - wat mij betreft schokkende - uitkomsten:

* 88% van de ondervraagden noemt Israel als grootste bedreiging. Het gaat hier o.a. om mensen in Marokko en de Verenigde Arabische Emiraten.

* Bij het kijken naar een film over de Holocaust voelt slechts 3% empathie met de Joodse slachtoffers, terwijl 60% wrevel voelt omdat zo'n film volgens hen de sympathie voor Israel en de Joden zal vergroten ten koste van de Palestijnen.

* Terwijl 60% empathie voelt met Palestijnse slachtoffers in het conflict, voelt maar een schamele 3% empathie voor Israelische slachtoffers. Bijna de helft heeft wraakgevoelens jegens Israel bij het zien van Palestijnse slachtoffers, terwijl bijna 60% Israelische slachtoffers als wraak ziet voor wat de Palestijnen is aangedaan. Driekwart vindt dat Israel deze slachtoffers aan zichzelf te danken heeft.

 

Deze resultaten illustreren scherp waar het probleem zit: zolang het niet mogelijk is de ander als mens te zien en empathie met het lijden aan de andere kant te voelen, is een oplossing van het conflict ver weg. Pas wanneer Israel zich niet meer bedreigd voelt door een overwegend vijandige Arabische wereld die haar eigenlijk graag zou zien verdwijnen kan zij de voor vrede noodzakelijke concessies doen. De Arabieren in deze enquete bevestigen de angsten van veel Israeli's dat zij gehaat worden in de Arabische wereld en de Arabieren hen - net als de nazi's indertijd - niet als mensen zien waarmee je empathie kan hebben als ze lijden.

 

Hieronder een bespreking in het Nederlands door Crethi Plethi en eentje in het Engels door Barry Rubin. De onderzoeksresultaten kunnen in pdf worden gedownload van http://www.brookings.edu/reports/2010/0805_arab_opinion_poll_telhami.aspx

 

RP

-----------

 

Opiniepeiling Onder Arabische Moslims Laat Schokkende Resultaten Zien

http://www.crethiplethi.com/opiniepeiling-onder-arabische-moslims-laat-schokkende-resultaten-zien/islamic-countries/2010/

On 08.10.10, Posted By Crethi Plethi 

Dinsdag, 10 Aug 2010 | Brookings.edu | Door Barry Rubin en Crethi Plethi

De resultaten van deze opiniepeiling geven aan dat er een grote kloof bestaat tussen het Midden-Oosten zoals het werkelijk is en het Midden-Oosten zoals veel Westerse politici en de Westerse media het ons voorspiegelen. Met als gevolg dat het Midden-Oosten net zolang onbegrepen en onrustig zal blijven zolang de Westerse diplomatie en politiek zich niet realistisch bezighouden met de werkelijke situatie in het Midden-Oosten, de radicale elementen in de Islam en de dictatoriale, terrorisme ondersteunende moslimstaten.

Op donderdag 5 augustus 2010 heeft het Amerikaanse Brookings Instituut haar jaarlijkse opiniepeiling, gehouden onder Noord-Afrikaanse en Arabische moslims, gepubliceerd. Deze peiling laat in vergelijking met voorgaande jaren enkele verontrustende verschillen zien waar de Westerse politici, journalisten en academici maar beter notie van kunnen nemen.

De opiniepeiling is uitgevoerd door Shibley Telhami^[1] onder 3.976 inwoners uit Egypte, Saoedi Arabië, Marokko, Jordanië, Libanon en de Verenigde Arabische Emiraten gedurende de periode van 29 juni tot en met 20 juli en wordt elk jaar in samenhang met Zogby International geproduceerd.

Enkele opvallende feiten uit het onderzoek zijn:

1. Een drastische teruggang in populariteit van Barack Obama onder moslims in het Midden Oosten en Noord-Afrika.

2. De toegenomen populariteit van radicale Islamistische- en revolutionaire regeringsleiders. Slechts een enkele gematigde Arabische leider komt voor in het rijtje van populaire leiders. Hoe kan er vrede komen in het Midden-Oosten als de bevolking er zoveel radicale denkbeelden op na houdt?

3. De constante anti-Israëlische houding onder de gemiddelde moslim in het Midden-Oosten en Noord-Afrika. De gemiddelde moslim in Marokko, Egypte, Jordanië, de Verenigde Arabische Emiraten en Saoedi Arabië ziet Israël zelfs als een bedreiging voor hun eigen landen, iets wat met geen enkele rationaliteit te verdedigen is. Blijkbaar zien ze Israël niet alleen als de moordenaars van Palestijnen, maar ook als een gevaar voor het gehele Midden-Oosten en de Islam in het algemeen.

4. En een Iran in het bezit van nucleaire wapens wordt inmiddels gezien als een zegen voor het Midden-Oosten in plaats van een bedreiging.

En dan moeten we nog in ogenschouw nemen dat dit onderzoek in, als enigzins gematigd bekend staande islamitische landen (met Westerse invloeden), is uitgevoerd. Zouden landen als Iran^[2], Syrië^[3], Soedan^[4] en Libië^[5] in het onderzoek betrokken zijn dan zouden de uitkomsten wellicht nog extremer uitgevallen zijn.

Dit onderzoek bevestigd wat elke Midden-Oosten kenner weet:
- er heerst een algemeen aanvaarde vijandelijkheid tegenover Joden in het algemeen en Israël in het bijzonder onder moslims in Noord-Afrika en het Midden-Oosten (Marokko valt op met hoge scores op anti-Israëlisch sentiment).
- er is een sterke opkomst van het revolutionaire islamisme (radicale, politieke en ideologische islam) waar te nemen in het Midden-Oosten, Turkije en in Noord-Afrika onder moslims.
- (on)uitgesproken steun voor terrorisme tegen Israël; (on)uitgesproken steun voor terrorisme en oorlog tegen de USA en NATO troepen in Irak en Afghanistan; anti-Westerse en anti-democratische sentimenten.

En er zijn meer factoren die er voor zorgen dat dit verontrustend is. Als men namelijk het voorgaande in ogenschouw neemt en doorziet dat als de gemiddelde inwoner in landen als Marokko, Egypte en Jordanië zo denken, hoe kan men dan verwachten dat er ooit sprake kan zijn van vrede, stabiliteit en rust in het Midden-Oosten? Of dat nu Israël, Gaza, Syrië of Libanon betreft. Het lijkt erop alsof men zich alleen druk wil maken over het Israëlisch-Palestijns vraagstuk, de Amerikaanse politiek voor het Midden-Oosten en de Westerse invloeden op de Islam.

Terwijl er zoveel andere zaken zijn waar de inwoners van landen als Saoedi Arabië, Egypte, Marokko, de Verenigde Arabische Emiraten en Libanon zich druk over zouden kunnen maken in het Midden-Oosten:

1. De rechten van minderheden zoals Koerden, Alawieten, Berbers, Kopten, Libanese christenen en christelijke Palestijnen.

2. Armoede, corruptie, gebrek aan democratie, onderdrukking en vrouwenrechten.

3. Terroristische aanslagen van radicaal Islamistische en extremistische groeperingen op moslims in Irak, Afghanistan, Egypte, Libanon, Turkije en Saoedi Arabië.

4. De tegenstellingen tussen Soennieten en Sjiieten; tegenstellingen tussen het Arabisch-Nationalisme en islamisme; tegenstellingen tussen de gematigde islam en de fundamentalistische islam; tegenstellingen tussen democratische leiders en dictators; tegenstellingen tussen een moderne samenleving en de traditionele middeleeuwse cultuur; tegenstellingen tussen de rijke elite en arme massa's wat weer radicaliseert; enzovoort…

Als de gemiddelde Europeaan beter zou begrijpen hoe de gemiddelde moslim in het Midden-Oosten en Noord-Afrika denkt over allerlei zaken, dan zou men ook beter kunnen begrijpen hoe het kan gebeuren dat moslims over de hele wereld hebben staan juichen toen er 2974 doden vielen bij de aanslagen op het World Trade Center in 2001. En waarom er aanslagen plaatsvinden die niets van doen lijken te hebben met de Irak-oorlog en de Westerse coalitie troepen, aangezien sjiieten soennieten opblazen en soennieten sjiieten opblazen. En waarom dictators overleven in het Midden-Oosten zonder dat dit aan de kaak gesteld wordt door de meer gematigde leiders van islamitische buurlanden. En waarom er zoiets kan plaatsvinden als de Gaza Freedom Vloot met militante Turkse activisten aan boord die slechts één doel hebben, en dat is Israël in een kwaad daglicht stellen, en niet het brengen van hulpgoederen aan de Gazaanse bevolking. En waarom Israëlische militairen beschoten worden door Libanese troepen, terwijl ze routine werkzaamheden uitvoeren aan de grens op hun eigen stukje grond. En waarom Israël, wat het ook doet, de schuld krijgt van alle problemen in het Midden Oosten, net zoals de Joden de schuld kregen van alles wat verkeerd ging in deze wereld zelfs toen Israël nog niet eens was gesticht.

We hebben enkele opvallende resultaten voor u uitgelicht, zie: Opiniepeiling Onder Arabische Moslims Laat Schokkende Resultaten Zien.

 

=============================================

Can You Handle The Truth?: Poll Shows The Shocking Reality of Arab Public Opinion

By Barry Rubin*

August 10, 2010

http://www.gloria-center.org/gloria/2010/08/can-you-handle-the-truth

We depend on your contributions. To make a tax-deductible donation through PayPal or credit card, click the Donate button in the upper-right hand corner of this page. To donate via check, make it out to "American Friends of IDC," with "for GLORIA Center" in the memo line. Mail to: American Friends of IDC, 116 East 16th Street, 11th Floor, New York, NY 10003.

--------------

 

This is one of those stories about the Middle East that is totally amazing but not the least bit surprising. What, you ask, do I mean? From the standpoint of the way the region is portrayed in the West this information is incredible but if you understand the area it is exactly what you'd expect.

I'm referring here to the recent 2010 Arab Public Opinion Poll conducted by Zogby International and the University of Maryland for the Brookings Institution. Note that this poll was only done in relatively moderate countries: Egypt, Jordan, Lebanon, Morocco, Saudi Arabia, and the United Arab Emirates,

Here are some of the main findings:

--Arab views "hopeful" about the Obama Administration policy in the Middle East declined from 51 to 16 percent between 2009 and 2010, while those "discouraged" rose from 15 to 63 percent. Why? Because while the Obama Administration tried to flatter Arabs and Muslims, go all-out to support the Palestinians, distanced themselves from Israel, and took other steps it was not deemed sufficient.

Nothing the United States did would persuade the audience because of such factors as: different ideologies and ambitions, clashes of interest, the filter of government and Islamist propaganda, and excessively high demands. While the populations are "discouraged" with the administration largely due to their radicalism, the regimes are unhappy with it because they feel the U.S. government isn't strong enough in opposing such enemies as revolutionary Islamism and Iran.

Still, unless U.S. policy comes to resemble that of Egypt, Saudi Arabia, or Jordan, many or most Arabs will continue to be bitter and angry.  Obama's levels of support among Arabs are not that different from those of his predecessor.

--What about perceptions of threat? Same story. Those thinking Israel is a huge threat is at 88 percent (down slightly from 95 percent in 2008) showing that overall hostility just doesn't go away. Do you think that any conceivable Israeli policy would change this fact?

Note that while it is would not be surprising if Arabs see Israel as an enemy generally or as being mean to the Palestinians, for Jordanians, Saudis, and Egyptians to describe Israel as the greatest threat to their own countries shows something beyond rational calculation is involved. The prevalent idea is that Israel wants to take over the Middle East or wipe out Islam or destroy the Arabs. This makes a lasting compromise, comprehensive, and friendly peace rather unlikely.

--What about the United States? Here, too, Obama's efforts have failed. The idea that the United States is the other main threat to Arab countries and societies declined from 88 percent under George W. Bush at the end of his term to "only" 77 percent under Obama in 2010. Given the dramatic change in personality and policy this amounts to nothing.

--As for Iran being a threat, this view among the Arabs polled grew from 7 percent in 2008 to a "whopping" 13 in 2009 and then down to 10 percent in 2010. In other words, the Arab masses believe the United States is about eight times more of a threat than Iran. Indeed, if you add in those nine percent of the Arabs polled who view the United Kingdom as the real danger, 86 percent see Washington or London as the greatest threat to themselves. Again, the ruling elites have a different view but no wonder they are so cautious about opposing Iran or lining up with the United States.

--Asked which foreign leader they most admire, almost 70 percent name an Islamist or a supporter of that movement's forces: Turkish Prime Minister Recep Erdogan (20), Venezuelan President Hugo Chavez (13), Iranian President Mahmoud Ahmadinejad (12), Hizballah's Hassan Nasrallah (9), Syrian President Bashar al-Assad (7), Usama bin Ladin (6), and the late Iraqi President Saddam Hussein (2).

No relatively moderate Arab leader has any significant international following. And note that two non-Arab Middle Easterners (Erdogan and Ahmadinejad) score so high, showing a decline in Arab nationalism that would have been unthinkable during the 1950-2000 era.

Unfortunately, these and other findings reflect the realities of the Arabic-speaking world: the hegemony of radicalism among the masses, passionate hatred for Israel and the West, and lack of sympathy for democracy or liberalism. And the overall trend is to make things even worse, since there is so much positive feeling toward revolutionary Islamism rather than even militant Arab nationalism.

Presumably, of course, Saudis, Jordanians, Egyptians, and others would have expressed support for their own regimes, so this poll should not necessarily be read as implying support for revolution at home. Yet it certainly--like other such polls--indicates backing for terrorism, extremism, and anti-Westernism in regional terms.

The idea that appeasement, concessions, and flattery will make a big shift has been proven wrong in fact and practice, though no doubt the mythology that Obama has transformed America's position in the region will persist among the very elites and "experts" who should know better. Indeed, this is precisely the way the poll was spun on its being released. The clear effort is to portray the problem as one of U.S. policy even under Obama being too friendly toward Israel, as if no other issue in the region existed.

If Arabs are so passionate in their belief that the United States and UK are a threat to their countries, support in large numbers the Islamist transformation of large parts of the region, think Israel is so profoundly dangerous, and are friendly toward an adventurous, expansionist Iranian regime, can someone possibly be so naive to think that bashing Israel or creating a non-Islamist Palestinian state is going to defuse that deeply and passionately held world view?

Yet this is precisely how the poll was spun by the Brookings Institution: as showing the United States wasn't doing enough to distance itself from Israel. Forget about Islamism versus nationalism, poverty, inequality for women, corruption, repression, the war in Iraq, Iran's nuclear weapons' drive, nearly universal dictatorship, Kurds and Berbers,  the growing gap between the Arabic-speaking world and the West or even the faster-progressing states of Latin America and Asia, terroristic violence, and every other issue in the region. We are constantly told that the only thing of any importance is the Palestinian issue.

What are the Arabic-speaking world's real problems?

--A failure of Arab statist dictatorships and Arab nationalist ideology which promised so much and delivered so little. The results include repression, corruption, and far lower living standards (except in low-population, high oil-production Gulf states) than might exist otherwise.

--A stifling traditional culture that clashes with modernity without finding some hybrid solution. This gives rise to the attractive slogan that "Islam is the solution" which promotes an effort to turn the clock back parallel to what happened in past Western societies (the Counter-Reformation, the post-1815 anti-democratic reaction, fascism) and Japan (the revival of feudal military ideology that led to Pearl Harbor).

--The regimes' effort to use violence, scapegoating of the West and Israel, elements of Islamist ideology, and intransigence to win mass support. (Though when one sees the poll figures this is understandable.)

--Internal group conflicts among Sunni, Shia, and Kurds, among other group and regional quarrels.

--The failure to achieve fully integrated states which are sabotaged by pan-Arab and pan-Islamic doctrines.

This is only a partial list. Yet one thing is clear: whether by force or appeasement, seeking popularity or advertising for their own way of life, Western countries cannot solve these problems. The only solution is internal and it will take decades at best. What the West can do is to defend itself, help the most relatively moderate forces (both governments and mass opposition movements as in Lebanon and Iran), and stand up for its own values.

The worst thing it can do is to practice appeasement, a policy that seems to prove the radicals right about Western cowardice and admitted sinfulness, thus inspiring them to more aggression and a stronger popular base of support. Apology and retreat appears to confirm the dysfunctional revolutionary ideologies and favor the revolutionary forces. In the face of the radical advance and Western retreat, demoralized moderates rush to get good surrender terms or join the mob.

Transformation to something better can only come when Arabs and Iranians conclude that the revolutionary road doesn't work and is wrong. Teaching them that it does work and that they are right to pursue it will lengthen the period of change and cost hundreds of thousands of lives.

As long as there is a huge gap between the actual Middle East and the fantasy Middle East so dear to many Western academics, journalists, and diplomats, the region will remain incomprehensible and Western policies will not engage with reality.

 

====================

*Barry Rubin is director of the Global Research in International Affairs (GLORIA) Center and editor of the Middle East Review of International Affairs (MERIA) Journal. His latest books are The Israel-Arab Reader (seventh edition), with Walter Laqueur (Viking-Penguin); the paperback edition of The Truth About Syria (Palgrave-Macmillan); A Chronological History of Terrorism, with Judy Colp Rubin, (Sharpe); and The Long War for Freedom: The Arab Struggle for Democracy in the Middle East (Wiley). To read and subscribe to MERIA, GLORIA articles, or to order books, go to http://www.gloria-center.org . You can read and subscribe to his blog at http://www.rubinreports.blogspot.com .

====================

The Global Research in International Affairs (GLORIA) Center

Interdisciplinary Center (IDC) Herzliya, P.O. Box 167, Herzliya, 46150, Israel

info@gloria-center.org

- Phone: 972-9-960-2736

- Fax: 972-9-960-2736

- 2010 All rights reserved

 

 

Voor het eerst Joodse boot bij Gay Pride (cartoon Argus)

Bron: René Leisink ( http://www.argus-online.nl/ )

Datum: 09-08-2010

 

 

 

Zwijgen over het antisemitisme van Sayyid Qutb (Richard Cohen)

 

Het gebeurt wel vaker dat een bekend en belangrijk persoon wordt besproken en zijn/haar virulente antisemitisme daarbij volkomen genegeerd wordt. Zo kwam ik er pas een paar jaar geleden achter dat Luther een antisemiet was. In de godsdienstlessen op school en in de behandeling van de rol van het protestantisme in de geschiedenis van Nederland op de universiteit is het niet aan de orde gekomen. En dat geldt voor meer religieuze leiders, filosofen en staatsmannen die ik op school, de universiteit, in boeken of op TV ben tegengekomen. Hun antisemitisme lijkt er vaak niet toe te doen, het is, in de woorden van Richard Cohen, triviaal geworden:

 

"Can it be that a mere 65 years after the fires of Auschwitz were banked, anti-Semitism has been relegated to a trivial, personal matter, like a preference for blondes -- something not worth mentioning?"

 

Ja, daar lijkt het op. Antisemitisme is iets van het verleden en dan vooral iets van de nazi's en die zijn er nauwelijks meer, toch? Niet alleen antisemitisme bij grote mannen van het verleden wordt vaak genegeerd, ook hedendaags antisemitisme dat niet uit neo-nazi hoek komt wordt gebagatelliseerd en vaak verklaard als een wat emotionele reactie op Israels (vermeende) misdaden.

 

RP

---------

The Washington Post / Aug. 10,2010
The Economist's unforgivable silence on Sayyid Qutb's anti-Semitism
By Richard Cohen
Tuesday, August 10, 2010
http://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2010/08/09/AR2010080904866.html?wpisrc=nl_cuzhead

 

I always read the Economist magazine. I like many things about it, but I particularly cherish its book reviews. They are cogent and snappily written, and they often deal with books that I don't find reviewed elsewhere. An example is a forthcoming biography of one of contemporary Islam's most important thinkers, Sayyid Qutb. The book gets a good review. It's more than I can say for the Economist itself.

Qutb was hanged in 1966 by the Egyptian government of Gamal Abdel Nasser after the customary torture. He had been the intellectual leader of the outlawed Muslim Brotherhood and a man of copious literary output. One of his efforts was called "Our Struggle with the Jews." It is a work of unabashed, breathtakingly stupid anti-Semitism, one of the reasons the New York Review of Books recently characterized Qutb's views "as extreme as Hitler's." About all this, the Economist is oddly, ominously and unforgivably silent.

This is both puzzling and troublesome. After all, it's not as if Qutb was some minor figure. He is, as a secondary headline on the Economist review says, "the father of Islamic fundamentalism," and it is impossible to read anything about him that does not attest to his immense contemporary importance. Nor was Qutb's anti-Semitism some sort of juvenile madness, expressed in the hormonal certainty of youth and later recanted as both certainty and hairline receded. It was, instead, the creation of his middle age and was published in the early 1950s. In other words, his essay is a post-Holocaust work, written in full knowledge of what anti-Semitism had just accomplished. The mass murder of Europe's Jews didn't give him the slightest pause. Qutb was undaunted.

But so, apparently, are some others who write about him. In his recent and well-received book, "The Arabs," Eugene Rogan of Oxford University gives Qutb his due "as one of the most influential Islamic reformers of the [20th] century" but does not mention his anti-Semitism or, for that matter, his raging hatred of America. Like the Sept. 11 terrorists, Qutb spent some time in America -- Greeley, Colo.; Washington, D.C.; and Palo Alto, Calif. -- learning to loathe Americans. He was particularly revolted by its overly sexualized women. Imagine if he had been to New York!

The Economist's review is stunning in its omission. Can it be that a mere 65 years after the fires of Auschwitz were banked, anti-Semitism has been relegated to a trivial, personal matter, like a preference for blondes -- something not worth mentioning? Yet, Qutb is not like Richard Wagner, whose anti-Semitism was repellent but did not in the least affect his music. Qutb's Jew-hatred was not incidental to his work. While not quite central, it has nevertheless proved important, having been adopted along with his other ideas by Hamas. Qutb blames Jews for almost everything: "atheistic materialism," "animalistic sexuality," "the destruction of the family" and, of course, an incessant war against Islam itself.

Obviously, this is no minor matter. Critics of Israel frequently accuse it of racism in its treatment of Palestinians. Sometimes, the charge is apt. But there is nothing in the Israeli media or popular culture that even approaches what is openly, and with official sanction, said in the Arab world about Jews. The message is an echo of Nazi racism, and the prescription, stated or merely implied, is the same.

The Economist and Rogan are insufficient in themselves to constitute a movement. Yet I cannot quite suppress the feeling that the need to demonize Israel is so great that the immense moral failings of some of its enemies have to be swept under the carpet. As Jacob Weisberg pointed out recently in Slate, the "boycott Israel" movement is oddly unbalanced -- so much fury directed at Israel, so little at countries like China or Venezuela. Can it be that the French philosopher Vladimir Jankelevitch was prescient when he suggested years ago that anti-Zionism "gives us the permission and even the right and even the duty to be anti-Semitic in the name of democracy"? The line between anti-Zionism and anti-Semitism, a demarcation I have always acknowledged, is becoming increasingly blurred.

Because the Economist's book reviews are unsigned, it's impossible to know -- and the Economist would not say -- who's at fault here. So the magazine itself is accountable not just for bad taste or unfathomable ignorance but for disregarding its own vow, published on its first page, "to take part in a severe contest between intelligence . . . and an unworthy timid ignorance obstructing our progress." During the week of July 15, it didn't just lose the contest -- it never even showed up for it.

 

De canarie in de kolenmijn en de Nederlandse 'lokjoden'

 

Onderstaand artikel is al van eind juni, maar toch interessant genoeg om hier nog te posten. Aanleiding is het ideetje van Marcouch om 'lokjoden' in te zetten om antisemitisme te bestrijden. Dit heeft in elk geval ook internationale aandacht voor het toenemende antisemitisme in Nederland opgeleverd, naast Duitsland en Zweden.

Erkennen dat er een probleem is, is de eerste stap naar een oplossing...

 

Wouter

______________

 

Canary in the Coalmine: Europe's "Decoy Jews"
http://www.hudson-ny.org/1384/europe-decoy-jews
By Paul Belien
Created 2010-06-24 10:50

 
"Decoy Jew" is a new phrase in the Netherlands. Jews are no longer safe in major Dutch cities such as Amsterdam. Since 1999, Jewish organizations in the Netherlands have been complaining that Jews who walk the Dutch streets wearing skullcaps risk verbal and physical attacks by young Muslims. Being insulted, spat at or attacked are some of the risks associated with being recognizable as a Jew in contemporary Western Europe.

Last week, a television broadcast showed how three Jews with skullcaps, two adolescents and an adult, were harassed within thirty minutes of being out in the streets of Amsterdam. Young Muslims spat at them, mocked them, shouted insults and made Nazi salutes. "Dirty Jew, go back to your own country," a group of Moroccan youths shouted at a young indigenous Dutch Jew. "It is rather ironic," the young man commented, adding that if one goes out in a burka one encounters less hostility than if one wears a skullcap.

In an effort to arrest the culprits who terrorize Jews, the Amsterdam authorities have ordered police officers to walk the streets disguised as Jews. The Dutch police already disguise officers as "decoy prostitutes, decoy gays and decoy grannies" to deter muggings and attacks on prostitutes, homosexuals and the elderly. Apparently sending out the decoys has helped reduce street crime. The "decoy Jew" has now been added to the police attributes.

The deployment of "decoy Jews", however, is being criticized by leftist parties such as the Dutch Greens. Evelien van Roemburg, an Amsterdam counselor of the Green Left Party, says that using a decoy by the police amounts to provoking a crime, which is itself a criminal offence under Dutch law.

Unfortunately, the situation in Amsterdam is not unique. Jews in other Dutch cities also regularly complain about harassment. So do Jews in neighboring countries.

On Monday, the Belgian newspaper De Standaard reported that large numbers of Jews are leaving Antwerp for America, Britain or Israel. Antwerp – nicknamed the "Jerusalem of the North" – is one of the major centers of Jewish culture in the Low Countries. "In London, you are not harassed if you wear a skullcap, but here you are," a young Antwerp Jew told the paper.

Kleinblatt, a famous Jewish Antwerp bakery, which has been handed down from father to son since 1903, will soon break with that tradition because the baker's son has emigrated to the U.S. "We no longer feel safe and welcome here," a young Jew who is leaving for Londontold De Standaard. "Muslim immigrants blame us for what is happening in Israel." Another young Jew, who is leaving for New York, says: "New York is a paradise for Jews. UnlikeBelgium, non-Jews in America are pro-Israel."

Ultra-orthodox Jews remain in Antwerp, but the less orthodox are leaving in droves. Even Jacques Wenger, the director of Shomre Hadas, the Jewish community center in Antwerp, is emigrating to Israel. If the current trend continues, he predicts, in fifty years' time there will be no Jews left in Antwerp except for the ultra-orthodox.

It is often said that the Jews are the canary in the coalmine. When the Jews feel compelled to leave, the light of freedom is being extinguished. Something is badly wrong when the police need to deploy "decoy Jews." Once again, the specter of anti-Semitism is haunting Europe. If the Europeans do not stand with the Jews, they deserve no freedom themselves and cities such as Amsterdam and Antwerp will soon be Islamic cities.

 

 

Geen wettige basis voor 'recht op terugkeer' Palestijnse vluchtelingen naar Israel

En passant maken deze experts heel helder duidelijk waarom er een Palestijnse staat moet komen, en het idee van een binationale staat of een staat voor beide volken (dat door zowel zeer rechts als zeer links in Israel, een deel van de Palestijnen en een toenemende groep antizionisten in het Westen wordt gepropageerd) niet werkt. Je kunt niet verdedigen dat alle Joden het recht hebben naar zo'n staat te emigreren maar Palestijnen niet. Het is echter wel fair om te bepleiten dat Joden naar de Joodse staat kunnen emigreren; deze staat is er mede om voor de rechten van Joden op te komen en hen in staat te stellen ergens in vrijheid te leven en niet als kwetsbare minderheid, als Palestijnen in een Palestijnse staat hetzelfde recht hebben. De Palestijnse staat, niet Israel, is er om voor Palestijnen op te komen en hun rechten te waarborgen. Daar kunnen Palestijnen altijd heen en dat is hun thuisbasis.

 

In de meest ideale wereld leven we allemaal in een wereldstaat en is iedereen gelijk en behandelt elkaar met respect, maar in de werkelijke wereld worden minderheden altijd gediscrimineerd en zijn altijd kwetsbaar. Joden hebben dat als geen ander volk aan den lijve ervaren. Daarom is het onrechtvaardig juist van hen te verlangen dat zij hun staat en hun recht op zelfbeschikking opgeven ten behoeve van een volkomen fictief ideaal dat nog nooit ook maar bij benadering is gerealiseerd.

 

Zie ook: Palestinian Refugees Right of Return  

 

RP

-----------

Ynetnews / Aug. 8, 2010
Experts: No legal basis for Palestinian refugee demands

Law professors Ruth Gavison, Yaffa Zilbershatz present PM with position paper claiming must not recognize right of return 'even as symbolic gesture'. Had this been a legal right, it would have already been discussed at international court, documents says

by Ariela Ringel Hoffman
Ynet - Published: 08.08.10, 20:58
http://www.ynetnews.com/articles/0,7340,L-3931910,00.html

 

"International law does not recognize the right of the Palestinian refugees and their descendents to return to their homes," according to a first-of-its-kind position paper recently submitted to Prime Minister Benjamin Netanyahu and other senior officials.

"Any recognition of this right may tie Israel's hands and lead to mass lawsuits that will effectively mean the end of the Jewish state," prominent jurists Prof. Ruth Gavison and Prof. Yaffa Zilbershatz wrote in the document.

"Israel must continue to vehemently oppose the broad implementation of the Palestinian refugees' return to its territory and must not be tempted to recognize the right of return even as a symbolic gesture," they claim.

According to the jurists, the return of Palestinian refugees will "undermine the Jews' ability to realize their right to self-determination in a Jewish and democratic country, and therefore Israel's legal opposition regarding this issue is justified. (Recognizing the right of return) may perpetuate the (Israeli-Arab) conflict."

Asked whether the recognition of the right of return may advance a peace agreement that would be acceptable to the Palestinians, Zilbershatz says, "The fact that the Palestinians are talking about the right of return places the idea above any negotiation - because you can't argue with rights.

"We also do not believe in the statement, 'You recognize the right and we'll make sure it is not implemented'. Even the most western, modern philosophy adheres to the notion that economic interests are not the only ones that drive people. You can offer someone a huge financial reward and he or she will still want to return home," she says.


q/ Do you believe such a position paper or any other legal document can overcome the Palestinian narrative?

a/  'I'm not naive. But I think decision-makers and the general public should be made aware of this issue. This is what we are trying to do with this paper. It is also important to mention that there is no connection between this Palestinian demand, which relates to the 1948 refugees, and the conquest in 1967," says the professor.

"Had this been a legal right and not a question of morals or politics, it would have already been discussed at the international court."

Zilbershatz, who has been mentioned as a possible candidate to succeed Gabriela Shalev as Israel's ambassador to the UN, is considered an expert in international law.

Gavison is the president of the Metzilah Center, which was founded in 2005 to address the "growing tendency among Israelis and Jews worldwide to question the legitimacy of Jewish nationalism and its compatibility with universal values."

According to Zilbershatz, a thorough examination of laws pertaining to refugees found that the Palestinian demand has no legal basis.

"The opposite is true," she says, "In 1948, when the refugee problem was created, returning (to Israel) was not an option, and the trend was to separate the sides, sometimes forcefully by population transfer.

"The interesting thing is that this approach is currently gaining more and more support in the UN. The international community's position that it is preferable to fully settle disputes than to recognize refugees' right of return supported by a recent ruling by the European Court of Human Rights. The court debated the right of the Greek refugees who were expelled from northern Cyprus in 1974, and five months ago it ruled that due to the time that has passed, it would be wrong to rectify the situation by allowing them to return to their homes and expelling those who currently live in the area.

"The court determined that an arrangement for the refugees must be found in the framework of a political solution to the conflict," says Zilbershatz, adding that allowing Palestinian refugees to return would jeopardize the two-state solution.

According to the professor, UNRWA differentiates between Palestinian refugees and other refugees around the world. She says the organization recognizes the right of the descendants of Palestinian refugees to return to Israel and also considers Palestinians who hold Jordanian citizenship as refugees.

"To make matters worse, UNRWA also upholds the refugee status of terrorists and people who committed crimes against humanity. According to the United Nations Convention relating to the Status of Refugees, such people do not fit the definition of refugees. This document shows how throughout the years UNRWA has made it impossible for refugees to become independent people who lead independent lives," she says.

Gavison adds, "Even if there is an agreement between governments, the grandchildren or great-grandchildren of the signatories may one day rise up, demand that their rights be restored and determine that the conflict is not over."

According to Zilbershatz, the solution proposed by right-wing elements and some leftists - one state between the Jordan River and the Mediterranean Sea - will not resolve the Palestinian refugee problem.

"Such a state would require the return of refugees because the Palestinians would have no other alternative, no other state in which they would be able to realize their desire for self-determination. In light of the projected numbers, such a state would certainly not be Jewish and democratic," she says.

q/ In other words, you propose two states for two peoples based on ethnicity, including the evacuation of settlers from the West Bank.

a/ "I didn't say that and it isn't necessary. A future Palestinian state must have an ethnic majority. There are currently 1.5 million Arabs in the West Bank and only 200,000 Jews, so the Arab majority is very clear. If we allow refugees to return, it will become even clearer," Zilbershatz claims.

"We are in favor of establishing a Palestinian state. There is nothing that should prevent Jews from living in it as well."

Professor Gavison says the discussion on the refugees' status also "diverts attention from the fact that in 1947 the Arabs rejected the Partition Plan."

Asked whether the position paper serves the interests of the Right, Gavison says, "Meretz also believes the solution involves two states for two peoples and not the return of refugees. It is the Right which is refusing to respond to the claim that a bi-national state would not fulfill the Palestinians' nationalistic aspirations and would not give them the opportunity to live in a country they identify with."

The jurists say those who support the right of return ask why Jews have a right to return to their homeland after 2,000 years while the Palestinians' right to do the same is disputed after only 60 years.

"The answer is that Israel's Law of Return upholds the Jews' rights in this respect. When a Palestinian state is established, it will be able to pass a law that protects the rights of the Palestinians," Gavison says.

Het Gaza dat de media niet laten zien

 

Onderstaand een overzicht van alle luxe hotels, pretparken, zwembaden, luxe winkelcentra en ander fraais dat 'concentratiekamp Gaza' rijk is. Dit is voor een groot deel de afgelopen maanden geopend, voordat Israel de blokkade van Gaza versoepelde, en er dus zogenaamd aan alles een tekort was. Uiteraard profiteren niet alle Gazanen van deze weelde; veel plaatsen zijn voorbehouden aan een elite van Hamas-getrouwen en buitenlandse medewerkers van NGO's. Hamas bouwt van het vele voorhandene bouwmateriaal blijkbaar liever dergelijke luxe resorten en winkelcentra dan dat ze de verwoeste huizen van de gewone Gazanen opbouwt. Ondertussen doen de beelden van de verwoestingen van de Gaza oorlog van vorig jaar en de vele mensen die nog steeds dakloos zijn het natuurlijk goed in de internationale media; het laat zien wat het wrede Israel de arme bevolking van Gaza aandoet en leidt de aandacht af van Hamas' eigen wanbestuur en vriendjespolitiek...

 

(Klik op de links voor de vele afbeeldingen waarnaar het artikel verwijst.)

 

RP

------------

 

Gaza Unplugged, wat u nooit te zien krijgt

http://brabosh.com:80/2010/08/08/gaza-unplugged-wat-u-nooit-te-zien-krijgt/

 

Volgens de mainstream media in het buitenland maar ook in het binnenland, onze dagdagelijkse kranten, onze openbare omroep VRT-één-Canvas TV en radiozenders, is het één grote brok miserie in de Gazastrook. Van geen enkel ander conflictgebied in de hele wereld krijgen we zoveel nieuws en zoveel verschrikkelijke beelden te zien, als van de Gazastrook. Als marsmannetjes zouden halt houden op onze aarde, zouden zij – afgaande op de berichtgeving – ongetwijfeld moeten besluiten dat er maar één conflict bestaat in de wereld en dat is dat in Gaza.

Volgens de internationale gemiddelde berichtgeving verhongeren de mensen in Gaza. Dagelijks sterven zij op straat van honger en miserie. In het Getto van Gaza, zoals het door de pro-Palestijnse propaganda wordt geheten, zou het veel erger gesteld zijn dan destijds in 1943 in het Getto van Warschau. Gaza zou één grote open gevangenis zijn, een concentratiekamp waartegen KZ Auschwitz zou verbleken. Maar, is dat wel allemaal zo? Is het allemaal wel echt zo slecht in Gaza zoals ons dat al jaren wordt voorgehouden?

In Gaza Unplugged heb ik een reeks artikelen samengebracht over Dat Andere Gaza, het Gaza waar de media nooit over spreekt en waarvan nooit geen beelden worden vertoond. Wie een eerste maal dit overzicht doorpluist, moet haast denken dat Gaza één groot open pretpark is, ipv een open gevangenis. Dàt is het nu ook weer niet precies. Maar dat sommigen veel geld verdienen, zeg maar gerust: geld stelen van hen die er veel meer recht op hebben dan zij en zich verschrikkelijk verrijken met het geld dat ze krijgen van ngo's en vooral van de UNRWA (de vluchtelingenorganisatie van de VN,  voor en door de Palestijnen), dat staat als een paal boven water. De luxe die in sommige artikels wordt beschreven is soms ronduit verbijsterend.

Check bijvoorbeeld luxe hotels zoals het Al Deira Hotel, Grand Palace Hotel, de goudwinkels, de gloednieuwe Gaza City supermarkt en onderaan het archeologisch museum annex restaurant en recreatiecentrum Al Mat'haf. De lijst wordt nog voortdurend aangevuld met nieuwe artikelen en vooral beelden. Ik hoop ook nog reeksen beelden in handen te krijgen van de privéwoningen van de bonzen van Gaza, de Hamasleiders dus. Want wat ik er tot nog toe van heb gezien kan zich gerust meten met de 5-sterren hotels die ik in dit artikel bespreek.

Om naar het overzicht te gaan:

Gaza Unplugged, de beelden die u nooit te zien krijgt

1. Vanuit het Getto van Gaza: Het Marna House Hotel in al-Remal [klik hier]
In Al-Remal in Gaza bestaat er ook nog een klein hotel, het oudste hotel van Gaza zo wordt gezegd, en dat in 1946 haar deuren opende, nog voor de staat Israël officieel werd gesticht. Het wordt gerund door een familie en de huidige manager is Basel Shawwa. Het hotelletje heeft 17 kamers, een mooie lobby, een restaurant, piano, een prachtige tuin met palmbomen en de kamers kijken uit over het strand naar de Middellandse Zee

2. Vanuit het Getto van Gaza het Commodore Gaza Hotel [klik hier]
In de reeks poepsjieke hotels in de Open Gevangenis van het Getto van Gaza (hehe …) vandaag het 5-sterren luxe Commodore Gaza Hotel aan het strand van Gaza City. Adres: Commodore Hotel Gaza – Rasheedstraat – Zeezijde – Gaza City, Gaza. Het hotel heeft een zwembad, een sauna, een jacuzi, massagesalon, verscheidene restaurants, 24 uren roomservice en er wordt naar verluid ook kosjer voedsel geserveerd [?!] Het hotel heeft ook een website maar die ligt blijkbaar plat. Hoogstwaarschijnlijk het werk van die vermaledijde zionisten!

3. Zon, zee en strand. Kom naar de Riviera van Gaza!! [klik hier]

"Gaza is een open gevangenis." He ja zeg! Waarom zou het niet waar zijn? Mensen worden massaal in middeleeuwse kerkers vastgeklonken, zonder eten en zonder drinken. "Het Getto van Warschau is niks vergeleken met wat er in Gaza gebeurt!" Ook dat zal wel waar zijn, als het van Hamas komt, geloven we meteen alles. Aan de plaatjes te zien is het alleszins 'open' maar een 'gevangenis' ? Waarom dan geen dagje uit naar zee? Deze foto's zijn gemaakt op een doordeweekse dag in juli 2010. Merk de vrouwen op die het qua textiel met iets meer moeten stellen dan onze westerse vrouwen in bikini en monokini. En wees maar gerust dat de zedenpolitie van Hamas alles nauwlettend in het oog houd zodat er geen centimeter bloot te zien is.

4. De Roots Club in Gaza: 'Bite me!' [klik hier]

Dit bijzonder luxueuze complex bevat The Roots (Fine Dining Restaurant), The Ambassador (Banquet Hall), Greens (Terras Café), Roots (Catering Services) en een café Big Bite. Volgens de toeristische gids van Lonely Planet voor Gaza en de Westoever moet je zeker de Roots Club in Gaza bezoeken, waar je kan "dine on steak au poivre and chicken cordon bleu". Naar verluidt moet de stroganoff beefsteak en spinazie crêmesoep hoogst aan te bevelen zijn. Indien u over een perskaart beschikt kan u meteen een directe rekening openen in het restaurant. In het Greens Terrace Garden Cafe, wordt "eclectische maaltijden geserveerd en vers gemaakte cocktails". De Roots Club beschikt sinds kort ook een Olympisch Zwembad. De website van het restaurant stelt in het arabisch haar diners voor aan de middenklasse van Gaza en geeft een kijkje op de leefstijl van de leiders van Hamas in Gaza. En voor de journalisten is er uiteraard ook een engelstalige introductie.

5. Life uit het Getto van Gaza: Het Crazy Water Aqua Fun Park [klik hier]

Het Crazy Water Park of het Crazy Water Aqua Fun Park is een gloednieuw waterpark in Gaza, dat de deuren opende in mei 2010. Een Australische krant noemde het "de nieuwe sensatie" voor de "bevoorrechten" van Gaza. Volgens The Independent is Mohammed Al-Araj, de minister van Economische Zaken in de eerste regering die werd gevormd nadat Hamas de Palestijnse Parlementsverkiezingen 2006 won, een van de directeurs van het waterpark. Tweeduizend gezinnen brachten een bezoek aan het Crazy Water Park tijdens de eerste vier dagen dat het geopend was. En euh.. dat zogenaamde watertekort in Gaza ?? Daar zwijgen we even over.

6. Nog niet voor al het GOUD van Gaza! [klik hier]

Gaza, fotosessie van 17 juni 2010 op PalToday. Wel ja, in dat straatarme "Getto van Gaza", waar de mensen dagelijks sterven als vliegen van honger en ontbering,… …. is het duidelijk niet al kommer en kwel. Wie op de rubriek in het menu links klikt op 'Hulp voor Palestijnen' zal dat ook al ontdekt hebben voor zichzelf. Niks zo verhelderend als plaatjes. U vindt dit een eenzijdige voorstelling van zaken? Hoe lang en hoeveel oorlogen verder heeft u het moeten stellen ZONDER deze beelden? Nooit die andere kant van het verhaal mogen zien? Waarom zou u niet mogen weten dat er in Gaza ook veel mensen zijn die een goed – en zeg maar gerust – erg luxueus leven leiden? Heeft u ooit dit soort beelden van Gaza wel onder ogen gekregen? Ik moet eerlijk bekennen: ik nog nooit. Ik zie deze ochtend van zaterdag 31 juli 2010 deze beelden van de goudhandel in Gaza voor het eerst. Deze foto's komen van een Palestijns-Arabische blog. Bij de foto's is geen uitleg bij nodig, de beelden spreken voor zich.

7. Sterven van de honger in Gaza: op de markt [2] [klik hier]

In het kader van de beschuldigingen van de Freedom Flotilla dat Gaza een plaats is "waar plagen, honger en ziekte heersen" is het opmerkelijk te horen wat de Hamas-top zelf verklaard. "Er sterft hier helemaal niemand van de honger", zei Khalil Hamada, senior medewerker van het Ministerie van Justitie en Hamas-lid tegen de Daily Telegraph. op 7 juni 2010. Om vervolgens de Hamas partijlijn uit te dragen door Israël te bekritiseren en het embargo als "inhumaan" te betitelen. Let wel, de Hamas woordvoerder verklaarde dit nog vooraleer Israël aankondigde dat het het embargo op bepaalde producten naar Gaza zou verlichten. Die aankondiging volgde pas op 20 juni 2010 (zie: Israël heft blokkade Gaza grotendeels). Zo beloofde Israël dat voortaan alle goederen binnenkort de Gazastrook binnen mogen, "behalve militaire voorwerpen en materiaal waarmee de radicale islamitische Hamasbeweging zich kan versterken". Israël publiceerde wat later een lijst van verboden goederen.

8. Dierenmishandeling in de ZOO van Gaza [1] [klik hier]

Gaza Zoo (ook bekend als Marah Land Zoo) is een kleine particuliere dierentuin, gelegen langs Salahadinstraat in Zeitoun in de Gazastrook. De Marah Land Zoo opende haar deuren op het einde van 2005, met het geld van de locale overheid en vooral veel geld van internationale niet-gouvermentele organisaties (ngo's). Er waren op de faciliteit 40 soorten dieren, een jeugdbibliotheek, een speeltuin en een cultureel centrum gevestigd. De dierentuin voor de dieren hebben, net zoals de lokale bevolking overigens, erg geleden als gevolg van de oorlogssituatie in de Gazastrook en de dierentuin kwam vaak op een negatieve wijze in de internationale media. De dierentuin werd zwaar beschadigd tijdens de oorlog 2008-09.

9. Renpaarden en maneges in Gaza [1] [klik hier]

Gaza Summer Games 2010. Gaza, 29 juni 2010. Onlangs raakte bekend dat de Verenigde Naties – meer bepaald de UNRWA- honderden zomerkampen bekostigen in de Gazastrook waarvan JAARLIJKS ruim 250.000 Palestijnse jongeren kunnen genieten. Op de afbeelding hierboven wordt tijdens één van die zomerkampen aan kinderen het paardrijden aangeleerd. Tijdens de zomerspelen georganiseerd door de UNRWA, die dit jaar al aan hun 4de editie toe zijn, worden kinderen en jongeren uitgenodigd om aan een grote diversiteit van activiteiten en sporttakken deel te nemen zoals paardrijden, zwemmen, kunst en handenarbeid, theater en dramaturgie.

10. Rechtstreekse beelden uit het concentratiekamp van Gaza: het Grand Palace Hotel [klik hier]

Al de accommodaties van andere Gazaanse hotels verbleken bij het schitterende Grand Palace Hotel in Gaza City dat haar deuren opende in 2004. Het Grand Palace is zonder twijfel één van de beste en meest luxueuze hotels in Gaza City. Het hotel werd opgetrokken aan het strand van de Middellandse Zee met uiteraard uitzicht vanuit de luxekamers op zee en strand. De afstand tussen het hotel en het centrum van de stad is nauwelijks 3 kilometer en is gelegen in een erg rustige wijk.

11. Geen geld en geen eten? Dan maar een nieuwe auto kopen in Gaza [klik hier]

We verbazen ons over niets meer in de Gazastrook, door Israëlbashers vergeleken met het Getto van Warschau in 1943. Dat we eenzijdig dichtgepeperd worden met beelden van armoe en honger, kommer en kwel in de 'Open Gevangenis van het Midden-Oosten', daarvan weten we intussen dat we veel met een korrel – eh – een paar emmers zout moeten nemen. Deze keer een fotosessie van een show van oldtimers in de Gazastrook. De foto's komen uit onverdachte bron, met name van Mohammed Alafrangi en M. Abusal, enkele Palestijnse fotografen uit Gaza. Andere albums van Mohammed Alafrangi kan u hier inkijken. Onderstaande collectie van oude wagens werden tentoon gesteld tijdens een autoshow begin juni 2010 die drie dagen duurde.

12. Het Al-Deira Hotel in Gaza City, de smaak van luxe in een oorlogszone [klik hier]

Wie zich afvraagt waarom VN-medewerkers, ngo afgevaardigden, mensenrechtenactivisten enz. zo graag naar Gaza City trekken, bekijkt hieronder de lachende gezichten van de logees (in dit geval aan de T-shirts te merken, enkele stafmedewerkers van UNICEF met name de filmactrice Mia Farrow) in het Al Deira Hotel in Gaza City. Op de website van het Al Deira Hotel staat de volgende begeleidende tekst in het Engels: " UN Goodwill Ambassadors at Al Deira Hotel with the Palestinian People of Gaza. Al Deira will remain the home of warmth and hospitality and its staff members are always ready to provide and give their utmost for a pleasant and warm stay of our dear guests."

13. Ondanks 'tekorten' opent Gaza nieuwe luxueuze supermarkt [klik hier]

Hoewel Hamas zegt dat er nog steeds geen bouwmaterialen mogen ingevoerd worden in de Gazastrook, heeft het zaterdag 17 juli 2010 tijdens een indrukwekkende ceremonie wel een nieuw winkelcentrum geopend in de aanwezigheid van ministers en andere regeringsleden van Hamas. De supermarkt staat nabij een moskee, heeft een ondergrondse parking voor 600 auto's, wordt 24 uur per dag bewaakt door een veiligheidsdienst, heeft overal airconditioning die individueel kan bijgesteld worden, overal werden beveiligingscamera's opgesteld en – last but not least – : beneden aan de receptie kunnen waardevolle voorwerpen in bewaring worden gegeven alsmede wapens en munitie worden afgegeven in een bewaarplaats. Zo te zien werd aan iedereen gedacht…

14. De grootste problemen in Gaza: vetzucht en verveling [klik hier]

Vrouwen shoppen naar modieuze westerse kledingwinkels in Gaza City; TV en Hi-Fi winkel; Kledingwinkels in Gaza. Hamas wil beperkingen opleggen aan mode voor vrouwen; Juwelen en kralen kraampje; PLO vlaggen winkel waar je Arafatballonnen kan kopen, Bush en Sadampoppetjes, Israëlische vlaggen om te verbranden… ; Fruit- en groentewinkel in Gaza City; Haarkapper; Parfumwinkel ; Notenkraampje ; Sigarettenwinkel; Computerwinkel PC-World van Mohamed Ahmed, in Rimal..

15. Dagelijks leven in Gaza, een kwestie van perceptie [klik hier]

Ethan Bronner: "Voor de enen is het de betrekkelijke moderniteit – de jazzy winkels voor mobilofoons en dure restaurants. Voor de anderen zijn het de wijd uitgestrekte stranden waar kinderen spelen. Maar voor bijna iedereen die Gaza bezoekt, dikwijls bezorgd voor het gevaar en vijandigheid, verbaast zich over het feit dat het dagelijkse leven in Gaza, hoewel niet zonder zorgen, dikwijls de duizelingwekkende kwaliteit heeft van het doodgewone."

16. Situatie in Gaza: het probleem is eerder een tekort aan werk dan aan voedsel [klik hier]

Te oordelen naar de media, is de situatie in Gaza wanhopig, staat alles op instorten en leeft de gemeenschap op de rand of op het niveau van een derde wereldland. Israël 's sluiting van de grens met de Gazastrook duurt al drie jaren sinds de Palestijnse coalitieregering in elkaar stortte en Hamas verdreef Fatah uit de Gaza tijdens de daaropvolgende burgeroorlog. De onmiddellijke ineenstorting van de Palestijnse samenleving werd talloze malen voorspeld in de media. Mensen hebben niets te eten, weten wij soms. De Verenigde Naties moeten van tijd tot tijd hun voedseldistributie stoppen, hetzij omdat hun voorraden bijna op zijn, of omdat ze geen dieselbrandstof kunnen krijgen voor hun vrachtwagens en daarom geen voedsel kunnen binnen brengen. En ga zo maar door.

17. Gaza opent eerste olympisch zwembad [klik hier]

Het eerste Olymische zwembad werd dinsdag 18 mei 2010 ingehuldigd door de Islamitische Sociëteit tijdens een plechtige ceremonie op de As-Sadaka Club in Gaza City. De ceremonie werd bijgewoond in aanwezigheid van ministers van de Hamas regering, leden van de Palestijnse Raad, Islamitische leiders, regeringsambtenaren naast de clubleden en atleten.

18. Israël laat massaal hulpgoederen en bouwmaterialen toe in Gaza [klik hier]

Nadat eerder al op 4 april 2010 ettelijke vrachtwagens met hulpgoederen, voornamelijk kleding en schoenen, de toestemming kregen van Israël om afgeleverd te worden in de Gazastrook, blijft het sindsdien maar hulpgoederen de Gaza binnen stromen. In Gaza is meer voedsel te verkrijgen dan in gelijk welk Afrikaans land. Beelden liegen niet. Hieronder zie je hoe Palestijnse politieagenten van Hamas een vrachtwagen inspecteren die houten constructiematerialen vervoert, wanneer die Rafa binnen rijdt aan de Kerem Shalom oversteekpost tussen Israël en de Gazastrook op 15 april 2010. Als Hamas even zou willen ophouden met het beschieten van willekeurige burgerdoelwitten in Zuid-Israël met raketten en mortiergranaten, zal er vast en zeker nog veel meer hulp toekomen in de Gaza.

19. Wat is erger: het Getto van Gaza of het Getto van Warschau? [klik hier]

Tot op vandaag hoor ik mensen in mijn omgeving de vergelijking maken tussen de toestand in het Getto van Warschau in Polen van 1943 toen duizenden Joden omkwamen van de honger en anderzijds de situatie in de Gazastrook. Een half miljoen doden in Warschau wegen zwaarder dan een handvol omgekomen terroristen in Gaza. ZE – de islamisten en hun westerse linkse vriendjes – kunnen zelfs niet meer tellen. Volgens de tegenstanders van de Joodse staat en de voorstanders van de islamistische terreurorganisatie Hamas en Co [niet toevallig nagenoeg steeds dezelfde mensen en dezelfde organisaties] zou het allemaal 'nog erger zijn' dan destijds in Warschau. Jawadde. Dat krijg je natuurlijk als je geschiedenis leert vanop de achterkant van omslagen van chocoladerepen Jacques of Côte d'Or.

20. De mythe van het 'beleg van Gaza' [klik hier]

Nauwelijks drie dagen nadat er iemand in het zuiden van Israël werd gedood door een Kassamraket bezocht Ban Ki Moon, secretaris-generaal van de VN, zondagochtend de Gazastrook en verklaarde tegenover de inwoners van Gaza: 'Wij staan achter jullie.' Ban riep op om de zogenaamde blokkade van het door terroristen gecontroleerde gebied op te heffen. Je kunt je afvragen welke blokkade Ban bedoelde, als je bedenkt dat er alleen al in 2009 voor zo'n 738.576 ton aan humanitaire hulp het gebied werd binnengebracht.

21. Leven onder Israëlische bezetting een ware hel voor Palestijnse kinderen? [klik hier]

Leven onder de Israëlische bezetting een hel? Hoe het leven is in de 'open gevangenis van Gaza' kan u onder meer zien op de volgende reeks plaatjes, waarvan er enkele in de Gazastrook zijn genomen. Wellicht bedoelen de Palestijnen met 'open' dat de pretparken zich in open lucht bevinden en dat klopt ook. En pretparken zijn er in overvloed in Gaza en op de Westelijke Jordaanoever. Palestijnen maken flink plezier in het amusementspark van Gaza City in de Gazastrook, zondag 16 augusus 2009. Deze kinderen vinden dat het leven in een open gevangenis wel best meevalt. No problemo.

22. Beelden liegen niet: Honger en armoede in Gaza [klik hier]

19 maart 2010, op de markt in Gaza City in de Gazastrook. Een Palestijnse verkoper telt zijn geld op de markt in de straten van Gaza City, 19 maart 2010 [met Israëlisch geld!] Bron: Getty Images. Een Palestijnse man gaat winkelen op de markt van Gaza City, op zoek naar groenten en fruit, 19 maart 2010 [merk de hebreeuwse opschriften op de kratten groenten] . Getty Images. Een Palestijnse vrouw betaalt aan een verkoper op de markt in Gaza City op 19 maart 2010 [nog meer hebreeuwse opschriften op de kratten]. Palestijnse mannen kopen broodjes van een straatventer op de markt in Gaza City op 19 maart 2010. En dan te bedenken dat de toestand in Gaza door de ngo's en andere binnenlandse- en buitenlandse sponsors van het Palestijnse en Gazaanse terrorisme, aldoor wordt vergeleken met de situatie destijds in het Getto van Warschau in 1943. Dat krijg je natuurlijk als je de Arabieren zélf de geschiedenis laat vertellen aan hun kinderen op de schoolbanken van Gaza en op de Westelijke Jordaanoever.

23. Levering van medisch materiaal aan de Gazastrook [klik hier]

Vorige week heeft de Coordinator of Government Activities in the Territories (COGAT) van Israël de toelating verkregen voor de passage van medische apparatuur bestemd voor de ziekenhuizen in Gaza-stad, als onderdeel van de inspanningen om de levensomstandigheden van de burgers in de Gazastrook te verlichten. COGAT (Coordinator of Government Activities in the Territories) is een onderdeel van het Israëlisch Ministerie van Defensie dat zich bezighoudt met de coördinatie van burgerlijke zaken tussen de Israëlische regering, het Israëlisch leger (IDF), internationale organisaties, diplomaten en de Palestijnse Autoriteit. Huidig Coördinator is brigadier-generaal Eitan Dangot (afbeelding rechts) die op 6 december 2009 majoor-generaal Amos Gilad opvolgde in die functie aan het hoofd van COGAT.

24. Het Palestijnse watertekort op de Westelijke Jordaanoever is een fabel [klik hier]

Amnesty International pakte enkele dagen geleden nog uit met een nieuwe beschuldiging tegen Israël, deze keer omtrent de waterkwestie (zie op deze blog hier en hier), waarbij het helaas weer dezelfde stereotiepe haat taal gebruikt zo bijvoorbeeld deze lapsus dat 'Israëlische kolonisten op de Westelijke Jordaanoever zich amuseren in hun zwembaden terwijl de Palestijnen vergaan van dorst.' ["We in Europe always hear that Palestinians often don't even have enough water (in their homes) when in contrast the Jewish settlers can swim in their pools."] Hoe verbaasd zouden de aanhangers van Amnesty International wel niet opkijken als ze moesten weten hoeveel zwembaden de Palestijnen wel bezitten op de Westelijke Jordaanoever, vooral de rijke (corrupte) Palestijnse ambtenaren plonsen graag rond in hun privézwembaden, maar er bestaan ook enorm veel publieke zwembaden en recreatieparken. Een goed voorbeeld is Mukhmas Funland in Ramallah.

25. Gaza: kinderen vestigen nieuw Guinness Record vliegeren [klik hier]

Duizenden kinderen in Gaza hebben afgelopen donderdag 29 juli 2010 het Guinness Record vliegeren ['kite flying record'] verbeterd dat ze verleden jaar omstreeks dezelfde tijd hadden gevestigd. 7.202 kinderen en even zoveel vliegers namen deel aan dit evenement dat georganiseerd werd door UNRWA, de Palestijnse vluchtelingenorganisatie van de Verenigde Naties. John Ging, de directeur van de UNRWA, sprak van een succes. De recordpoging moet nog wel bevestigd worden door Guinness World Records vooraleer het kan opgeschreven worden als een werkelijk nieuw wereldrecord.

26. Vanuit het Getto van Gaza: Het Beach Hotel aan de kust [klik hier]

Het Beach Hotel bevind zich aan het strand van Gaza City aan de Middellandse Zee. Het bijzonder luxueuze 5-sterrenhotel is één van de mooiste van de Gazastrook. Het telt 25 kamers, lobby, restaurant, een prachtige binnentuin en nog zoveel meer. Het adres is Ahmad Orabistraat in Gaza City, tel ++972 – 7 – 282 88 00 / 5492 Fax: ++972 – 7 – 282 86 04 en de manager is Mr. Amran Hajjaj

27. Archeologisch museum Al-Mathaf annex restaurant in Gaza City [klik hier]

Absolute top of the bill is het Gaza Museum van de Archeologie (in het Arabisch: Al Mat'haf, ofte "Het Museum") werd in Gaza in de herfst van 2008 geopend voor het publiek geopend. Het museum herbergt vele zeldzame oudheden die in de Gazastrook werden ontdekt uit de verschillende historische periodes, daterend tot in de bronstijd (3500 vC). Gereedschap, kolommen, motieven, munten, glas en aardewerk uit de Romeinse en Byzantijnse periodes, de islamitische periode, de periode van de kruisvaarders, verder door de moderne tijd naar de tijd van het Egyptische bestuur van de Gazastrook, dat eindigde in 1967. Elk beeldscherm heeft een toelichting op de artefacten in verschillende talen, ontworpen voor specialisten en leken.

28. Dierenmishandeling in de ZOO van Gaza [2] [klik hier]

De Palestijnen houden van dieren maar of zij goed zorgen voor hun dieren patrimonium is een ander verhaal. Op het einde van 2005 werd een dierentuin geopend in Zeitoun, de Gaza Zoo beter bekend als de Marah Land Zoo. Deze dierentuin is helaas op bijna geen enkele andere wijze in het nieuws gekomen dan negatief. Bijgevoegd een video dit youtubefilmpje van Hamas – TV, het kinderprogramma "Tomorrow's Pioneers" in 2007 laat een als bij 'komische' acteur zien wat je allemaal niet mag doen bij dieren. Hij mishandelt in het programma katten en gooit keien naar de leeuwen in hun kooi. De kinderen hebben veel plezier.... :-( Bron: PMW / Palestinian Media Watch)

Binnenkort:

29. Gaza voetbalt! [klik hier]

30. Garden Resort Beach Club in Gaza City van de Islamic Foundation [klik hier]

31. Retro auto show in Gaza City [klik hier]

51.216667 4.383333

Dit bericht werd geplaatst op 8 augustus 2010 bij 06:58 en is ingedeeld onder Hulp voor Palestijnen. Je kunt reactie's op dit bericht volgen door RSS 2.0 feed. Ga naar het einde en laat een bericht achter. Pingen is op dit moment niet toegestaan.