http://www.israel-palestina.info/actueel/2017/03/25/de-stemming-rond-israel-bij-sp-en-d66/
= IMO Blog =
* Vervolg op: De stemming rond Israel bij PvdA en GroenLinks
Het CIDI noteerde het volgende van de SP:
De Palestijnse bevolking heeft recht op een eigen staat met erkende en veilige grenzen, net zo goed als Israël. Nederland erkent de onafhankelijke Palestijnse staat en wijst het bouwen van Israëlische nederzettingen in Palestijnse gebieden af. We wijzen import uit, export naar en directe en indirecte financiële banden met de illegale Israëlische nederzettingen af. Nederland en de EU moeten initiatieven nemen die leiden tot vredesbesprekingen en de uitvoering van de resoluties van de Veiligheidsraad en de VN hierover.
Op internet staat het in iets andere bewoordingen:
De SP is voorstander van een twee-statenoplossing, zoals dit in resoluties van de VN is vastgelegd. Onderhandelingen moeten tot dit resultaat leiden.
Omdat onderhandelingen onder Amerikaanse leiding herhaaldelijk zijn mislukt, is het van belang dat andere spelers, waaronder de EU, hier nu meer het voortouw in nemen.
De SP houdt vast aan uitvoering van eerdere resoluties van de VN en van het internationaal recht. Wanneer partijen zich hier niet aan houden, worden die veroordeeld. Zolang Israël bijvoorbeeld doorgaat met het illegaal bouwen van woningen in bezet Palestijns gebied moeten maatregelen hiertegen genomen worden. Dat kan onder meer door het opschorten van de associatieovereenkomst die Israël belastingvoordeel geeft bij export naar de landen van de EU. De Nederlands-Israëlische betrekkingen moeten niet geïntensiveerd worden zolang Israël doorgaat met het schenden van het internationale recht. De SP veroordeelt de raketaanvallen van Hamas op burgerdoelen.
Vervolgens wordt gelinkt naar een uitgebreid stuk van Harry van Bommel en Anja Meulenbelt, getiteld: ‘Het beloofde land, het beroofde land’. Het voorwoord is van wijlen de radikale antizionist Hajo Meyer, die, zelf overlevende, Israels optreden erger noemde dan dat van de nazi’s. Het is fijn dat de SP voor een tweestatenoplossing is, maar verder is de tekst totaal eenzijdig.
De SP is van mening dat zowel resoluties van de Veiligheidsraad als ‘de VN’ moeten worden uitgevoerd. Ik neem aan dat onder ‘de VN’ de Algemene Vergadering wordt verstaan, en die neemt vanwege het overwicht van het islamitische en niet gebonden blok enkel zeer eenzijdige anti-Israel resoluties aan. Met serieuze vredesonderhandelingen hebben dergelijke resoluties weinig te maken. De VN wordt als uitgangspunt genomen, maar veel kwalijke zaken die de Palestijnen doen zijn nooit door de VN veroordeeld omdat Palestina geen staat is en de VN resoluties over staten gaan. Ook nu men Palestina steeds meer de status van staat geeft, dicht men het niet de bijbehorende verantwoordelijkheid toe en blijft kritiek uit.
De politieke activiteiten, gesteunde of ingediende moties en steun voor andere acties van de SP liggen allemaal in de lijn van bovenstaande teksten: Israel onder druk zetten en de Palestijnen onvoorwaardelijk steunen. Zo pleiten alleen de SP en DENK voor een volledige boycot van Israelische producten nadat het Koenders niet is gelukt in de EU draagvlak te vinden voor het labelen van alle producten uit omstreden gebieden.
Ook is de SP medeorganisator van een protestbijeenkomst in Breda tegen Israels optreden in Gaza in de zomer van 2014. Een van de sprekers is Abou Jahjah, bekend van zijn radikaal antizionistische uitspraken. “De verwende baby Israël is een monster geworden,” zegt hij daar, en de termen ‘etnische zuiveringen’ en ‘fascistisch optreden’, uiteraard door Israël, worden meermalen herhaald. En nadat de NRC het ‘grote schandaal’ onthult van maar liefst 7 Israelische AOW’ers (in Jeruzalem en Westbank), die mogelijk teveel AOW uit Nederland hadden gekregen, vindt de SP het de vraag of minister Asscher wel aan kan blijven.
Lange tijd was voorvechtster voor de Palestijnen Anja Meulenbelt Eerste Kamerlid voor de SP. Zij pleit openlijk tegen Israels bestaansrecht en voor een zogenaamde ‘eenstaatoplossing’ waarbij het nieuwe land spoedig een Arabische meerderheid zal hebben en de Joden als minderheid onder een voornamelijk Arabisch bewind zullen moeten zien te overleven. Volgens Meulenbelt is zionisme racisme, omdat het een staat op grond van etniciteit heeft gecreëerd. Tegenover het Arabische nationalisme stelt ze zich niet zo principieel en kritisch op, en de onderdrukking en soms regelrecht racisme in Arabische landen interesseert haar maar matig. Ze is uiteindelijk uit de SP gestapt omdat deze partij haar niet ver genoeg ging in het veroordelen en demoniseren van Israel. Ze was nu lijstduwer bij Sylvana Simons’ Artikel 1. Net als GroenLinks heeft ook de SP veel kontakten met pro-Palestijnse organisaties, en neemt op lokaal niveau (met name Rotterdam) geregeld deel aan radikale en eenzijdige pro-Palestina activiteiten. In Rotterdam wonen relatief veel Palestijnen.
Deze activiteiten en de steun voor organisaties en evenementen waar men expliciet tegen een tweestatenoplossing is, kloppen niet met de uitgangspunten van de SP. Vrede en onderhandelingen komen niet dichterbij met het gescheld van Abou Jahjah en Appa, voor wie iedere zionist een vijand is die desnoods met geweld bestreden moet worden. Als de SP hard wil maken dat zij voor twee staten is en Israel dus ook recht heeft op vrede en veiligheid, dan moet zij zich distantiëren van dergelijke haatzaaiers en extremisten.
D66
D66 steunt een tweestatenoplossing voor het Israëlische-Palestijnse conflict, op basis van de grenzen van 1967. Om de haalbaarheid van die oplossing te beschermen, moet Nederland de staat Palestina erkennen, maatregelen nemen tegen het Israëlische nederzettingenbeleid en de samenwerking met beide partijen aan voorwaarden onderwerpen. In het Midden-Oosten vredesproces dient de EU assertiviteit en leiderschap te tonen. Wanneer de partijen vasthouden aan illegaal beleid dat vrede blokkeert, dan moet de EU daartegen optreden, bijvoorbeeld door opschorting van samenwerkingsovereenkomsten. D66 veroordeelt alle geweld tegen burgers, steunt mensenrechtenverdedigers en streeft naar vrede en veiligheid voor Israël en Palestina.
Net als bij de PvdA worden vrede en een tweestatenoplossing hier duidelijk genoemd. Ook moeten aan beide partijen eisen worden gesteld. Vervolgens worden dan weer alleen voorbeelden genoemd van pro-Palestijnse zijde. Het gaat natuurlijk ook niet alleen om illegaal beleid (het staat er evenwichtig maar daar Palestina geen staat is met de bevoegdheden die daarbij horen gaat dit in feite weer vooral over Israel) maar ook om allerhande activiteiten van de partijen en organisaties die aan de macht zijn die vrede en wederzijdse toenadering ondermijnen.
De BDS oproep, indertijd ondertekend door ruim 170 Palestijnse organisaties, is tegen ‘normalisatie’ (lees: praten, samenwerken) met Israel en Israelische organisaties, bedrijven, artiesten, culturele en wetenschappelijke instellingen en wat al niet meer. Ook de PA regering steunt deze oproep. Ik ben er vrij zeker van dat D66 daar niet op doelt bij ‘beleid dat vrede blokkeert’. Het woordje ‘illegaal’ voor beleid maakt nog eens extra duidelijk dat het hier weer gewoon over de nederzettingen gaat, en niet over het betalen van terroristen of tegenwerken van dialoog en samenwerking. Dat men ook expliciet aangeeft veiligheid voor Israel te willen is te prijzen; hier is men alvast evenwichtiger dan GroenLinks en de SP, wat ook niet echt moeilijk is.
Kijken we vervolgens naar het stemgedrag van de afgelopen jaren, dan is van die evenwichtigere benadering helaas weinig terug te vinden. Veiligheid voor Israel betekent dat het soms moet optreden tegen Palestijnse strijders, dat wapenopslagplaatsen of raketlanceerplaatsen van Hamas uitgeschakeld moeten worden, ook wanneer er risico is op burgerslachtoffers. Dat doet Israel overigens niet zomaar, maar meestal na heel gerichte inlichtingen (die het op soms omstreden wijze heeft verkregen), en dan nog worden aanvallen geregeld afgeblazen omdat het risico op burgerslachtoffers te groot wordt geacht. Zo worden geregeld aanslagen verijdeld, zoals onlangs nog met Purim. Toch stemt D66 eigenlijk overal mee met de linkse partijen, en in een enkel geval haalt men die links in. Het volgende trof me wat dat betreft onaangenaam:
In De Telegraaf verschijnt op 7 augustus 2014 een paginagrote oproep: ‘Geen excuus voor Jodenhaat’. De strijd tussen Israël en Hamas wordt steeds vaker ook in Nederland uitgevochten, dit moet stoppen. ‘Kritiek op Israël? Oké. Jodenhaat? Nee’. 86 politici, schrijvers, acteurs en andere prominente Nederlanders ondertekenen, zoals Louis van Gaal, Jan Peter Balkenende en Youp van ’t Hek. Van de Haagse fractieleiders weigert alleen D66-voorman Alexander Pechtold te tekenen. Geert Wilders wordt niet opgenomen in de advertentie. Volgens berichten op de sociale media omdat grote CIDI-sponsors zich dan dreigen terug te trekken.
Waarom Pechtold die advertentie niet heeft getekend, is me een raadsel. Gesuggereerd werd wel, dat zijn deels allochtone achterban daar wellicht moeite mee zou hebben, maar dat zou dan toch evenzeer voor GroenLinks en de PvdA gelden?
Tot slot: Bij het verkiezingsdebat van het CIDI, waar GroenLinks bij uitzondering ook aanwezig was, gaven de linkse partijen nog eens expliciet aan dat zij Israel als staat erkennen maar wel kritiek hebben op de regering. Tom van der Lee van GroenLinks sprak steun uit voor de tweestatenoplossing, Michiel Servaes van de PvdA had het over het onderscheid tussen kritisch zijn en antizionisme. Jasper van Dijk van de SP zei dat Israel bestaansrecht heeft maar dat de SP wel kritiek heeft op illegale activiteiten zoals nederzettingen.
Wie dus beweert dat deze partijen Israel weg willen hebben en een groot-Palestina steunen heeft het mis. Wel ontbreekt enig begrip voor israels kant van de zaak: de gevaren, de dilemma’s, de grote problemen in eigen land. Daarbij wordt het Palestijnse extremisme en antisemitisme stelselmatig onderschat of genegeerd. Ook heeft men een vertekend en eenzijdig beeld van de geschiedenis, vaak voornamelijk of grotendeels gebaseerd op eenzijdige pro-Palestijnse bronnen zoals de zogenaamde nieuwe historici (die inmiddels ook alweer gedeeltelijk achterhaald zijn na ontsluiting van nieuwe archieven) en de propaganda van Palestijnse ‘mensenrechten’ of ‘vredes’ organisaties (iedere groepering die tegen Israels bestaansrecht is neem ik op dit punt niet serieus).
Deze partijen en hun leiders voor antisemitisch uitmaken zoals geregeld gebeurt in rechts-populistische media en fora, gaat niks ten goede veranderen. Laten we vooral zelf het goede voorbeeld geven en met elkaar het gesprek aangaan.
Ratna Pelle
