zaterdag 10 september 2011

Aanval op Israelische ambassade Cairo

 

Meer slecht nieuws uit Egypte. De berichten in onze media dat de Arabische wereld nou eens niet met Israel bezig was maar met zichzelf, die we vooral aan het begin van de ‘Arabische Lente’ vaak hebben kunnen beluisteren, kloppen helaas niet. De haat zit diep en wordt nog dagelijks aangewakkerd, en Israel voldoet nog steeds prima als afleider van de vele binnenlandse problemen, die met het vertrek van Mubarak helaas niet verdwenen zijn.

 

RP

-------

 

Egyptians destroy part of wall protecting Israel embassy

http://elderofziyon.blogspot.com/2011/09/egyptians-destroy-part-of-wall.html

On Tuesday I posted about a new wall being built in Egypt to keep people away from the Israel embassy, and how many vowed to destroy it today.

Thousands of demonstrators came out today, with hammers, to do just that.

Beschrijving: https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiveNOvuXQsxdUba5yAYYWCHjkrFVu-J2yBE1MkPhMQN50nV4BS6aRtoZJNZGDgw85Kd5PSHQcuNn_UrhR9AjIJcuusDq6TcS3YVKxhBJYgBM1CTJFrtAA8a7RLW4YFPullvrZFCKRpPvY/s400/egypt+wall2.jpg

 

Beschrijving: https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJ5R63HqMngxGR-YYF5tC_cANCfaypoEWqbxffdKn8vmouePisvB0I18ehlWyktIFb3t0GvKSsoSLsB00XiHNIybBE0ksV10RyT150I_xsdmNE7udpirYwemjua4sWAqddDIYsqI8rPE8/s400/egypt+wall1.jpg


Al Masry al Youm reports that there were minor skirmishes between the protesters and police, but the military was not able to stop them from destroying parts of the wall.

Some demonstrators were injured; one fell from a bridge that the wall was built on top of and one tried to climb an adjacent building and fell as well.

(h/t Sylvia)

 

Op 9/11 in Beiroet

 

Ik geloof graag de berichten dat het maar een kleine minderheid is in de Arabische wereld die blij was met 9-11, alhoewel het me wel duidelijk is dat velen het wel kunnen begrijpen of zelfs rechtvaardigen, vanwege Amerika’s ‘imperialisme’. Maar dit artikel laat een ander beeld zien. Uitgelaten mensen in Beiroet, ‘het Parijs van het Midden-Oosten’. Niet alleen fanatieke baardmannen, maar heel gewone mensen, hippe jongeren, hoger opgeleiden. Waar komt dat door? De haat tegen Amerika zit diep en wordt door de media aangewakkerd en levend gehouden. En de vernedering ten opzichte van het Westen zit diep, men heeft het gevoel aan de kant te zijn geschoven, niet serieus te worden genomen, als wingewest te worden gezien waar de VS en Europa de invloedssferen verdelen en de dictarors steunen die hun de beste deals bieden. Dat laatste is niet 100% onjuist, maar andere landen hebben een minstens zo agressieve buitenlandse politiek, zoals China en Rusland. Veel Arabische staten zelf doen ook graag mee aan deze machtspolitieke spelletjes, en gaan daarbij vaak nog een stap verder omdat zij niet worden gehinderd door lastige mensenrechtenactivisten, kritische journalisten en een onafhankelijke rechtsspraak. De slachtofferrol speelt de Arabische wereld parten, en alleen als men die van zich af kan schudden en besluit vooruit te kijken en te zorgen voor een betere toekomst voor de volgende generatie, kan de Arabische lente (of wat daarvan over is) leiden tot een zomer. Wanneer haat en ressentiment plaats maken voor innovatie en de wil tot vooruitgang, is de hoop niet verloren. Helaas ziet het daar op dit moment nog bepaald niet naar uit.

 

RP

-----------

 

An eyewitness to Arab 9/11 celebrations in Beirut

http://elderofziyon.blogspot.com/2011/09/eyewitness-to-arab-911-celebrations-in.html

 

 

The original Wall Street Journal article is no longer available, but this account by Elisabetta Burba about her experiences in Lebanon is a must-read:

 

 

Whooping It Up
In Beirut, even Christians celebrated the atrocity. 

BY ELISABETTA BURBA 
Saturday, September 22, 2001 12:01 a.m. EDT 

BEIRUT--Where were you on Sept. 11, when terrorists changed the world? I was at the National Museum here, enjoying the wonders of the ancient Phoenicians with my husband. This tour of past splendor only magnified the shock I received later when I heard the news and saw the reactions all around me.

Walking downtown, I realized that the offspring of this great civilization were celebrating a terrorist outrage. And I am not talking about destitute people. Those who were cheering belonged to the elite of the Paris of Middle East: professionals wearing double-breasted suits, charming blond ladies, pretty teenagers in tailored jeans.

Trying to find our bearings, my husband and I went into an American-style cafe in the Hamra district, near Rue Verdun, rated as one of the most expensive shopping streets in the world. Here the cognitive dissonance was immediate, and direct. The café's sophisticated clientele was celebrating, laughing, cheering and making jokes, as waiters served hamburgers and Diet Pepsi. Nobody looked shocked, or moved. They were excited, very excited.

An hour later, at a little market near the U.S. Embassy, on the outskirts of Beirut, a thrilled shop assistant showed us, using his hands, how the plane had crashed into the twin towers. He, too, was laughing.

Once back at the house where we were staying, we started scanning the international channels. Soon came reports of Palestinians celebrating. The BBC reporter in Jerusalem said it was only a tiny minority. Astonished, we asked some moderate Arabs if that was the case. "Nonsense," said one, speaking for many. "Ninety percent of the Arab world believes that Americans got what they deserved."

An exaggeration? Rather an understatement. A couple of days later, we headed north to Tripoli, near the Syrian border. On the way, we read that Palestinian leader Yasser Arafat, who donated blood in front of the cameras, was rejecting any suggestion that his people were rejoicing over the terrorist attack. "It was less than 10 children in Jerusalem," he said.

In the bustling souk of Tripoli we started looking for the Great Mosque, a 1294 building with a distinctive Lombard-style tower. But in that labyrinth, nobody spoke anything but Arabic, which we don't speak. Finally, in a dark shop, we found an old gentleman who knew French. His round white cap showed that he was a devout Muslim. Leaning on his stick, he managed to get on the street and with most exquisite manners gave us directions. Common decency survives all.

Once at the mosque I donned a black chador, but our Lonely Planet guide attracted the attention of a hard-looking bearded guy all the same. "Are you Americans?" he asked in a menacing tone. Our quick denial made him relax. He gave us the green light to go in. But very soon afterward we were again approached, by a fat young man. He turned out to be one of the 350,000 Palestinians who live in Lebanon, unwelcome by most of the population and subject to severe hardships. Hearing we were Italians, first he recited like a prayer names of Italian soccer players. We were relieved at first that he wanted to talk about sports, but he soon moved on to politics and the "events."

"My people have been crushed under the heel of American imperialism, which took away our land, massacred our beloved and denied our right to life. But have you seen what happened in New York City? God Almighty has drawn his sword against our enemies. God is great--Allah u Akbar," he said.

I heard these appeals to religion so often that I needed some theological help. "How can God do evil?" I later asked an Arab friend, a businessman with an international background. "According to what I learnt in my catechism, God lets evil happen. He doesn't do it," I said, and he answered:

"The Koran has the same teaching, but blood calls for blood."

What about compassion? I asked, pointing out that Jesus had turned the other cheek. Isn't Allah also always called the Merciful? "He is, but when a people has been begging for a piece of land for 52 years and it has experienced only bloodshed, what can you expect?" But the victims of the World Trade Center were civilians, I insisted. "In the new intifada, 500 Palestinians have been killed. America didn't give a damn, so why should Muslims care now about those who died in the twin towers? It's hard, but that's the way they see it."

I couldn't help it. I kept remembering how a day earlier, in Germany, Chancellor Gerhard Schroeder had talked about clash of civilizations.

On Thursday night, in the Christian northern part of Beirut, we heard some loud noises. "Probably they are celebrating the attacks," someone told us when we asked. You mean the Maronite Christians are also celebrating? I asked.

"Yes, they also feel betrayed by the Americans."

On Friday, the national day of remembrance for the victims in Europe and the U.S., I was relieved to see that the Christian church in the Sahet Aukar district was packed with people holding a candlelight vigil. Less comforting was the thick barrier of soldiers and checkpoints that protected the church.

Heliopolis, in the Bekaa Valley, was the Sun City of the ancients. Nowadays it is called Baalbek. Near its lavish temples stands the stronghold of the Hezbollah, the Iranian-backed Shiite Party of God. Along the clean alleys that lead to the Hezbolla's stronghold there are hand-made posters of bearded young men. "They are martyrs," explained a well-dressed, cultivated Arab man who had just gotten out of his Mercedes. "They fought until victory: the withdrawal of Israeli occupants. So they became a model for the all Arab world." Weren't they terrorists? we asked. "Terrorists? What about the Israelis who kill women and babies?"

In the seven days we spent in Lebanon, we saw one young Arab woman with teary eyes. "The stories of the victims touched me," she said, and I began to regain my trust in humanity. Then she added: "But in a way I am also glad, because for once the Americans are experiencing what we in the Middle East go through every single day." Back in Italy, I received a phone call from my friend Gilberto Bazoli, a journalist in Cremona. He told me he witnessed the same reactions among Muslims in the local mosque of that small Lombard city. "They were all on Osama bin Laden's side," he said. "One of them told me that they were not even worthy to kiss his toes."

 

vrijdag 9 september 2011

J Street ziet erkenning VN van Palestijnse staat niet zitten

 

Jstreet is behoorlijk kritisch tegenover Israel, en heeft eerder gepleit voor een hardere lijn van de VS regering tegenover Israel. Over problemen aan Palestijnse kant heb ik ze zelden gehoord, terwijl die er toch zeker zijn: geweld, verheerlijking van geweld in de media en moskeëen, vasthouden aan het 'recht op terugkeer' van meer dan vier miljoen nakomelingen van de vluchtelingen, weigering de Joden als volk te zien en hun nationale rechten te erkennen, weigeren zonder tig voorwaarden vooraf te gaan onderhandelen, oproepen tot allerlei boycots, etc. etc.

Maar nu is Jstreet het met Israel, de VS en vele anderen eens dat de eenzijdige staatsuitroeping van de Palestijnen en de vraag om erkenning door de VN niet verstandig is:

 

"J Street does not support the Palestinian effort to become a member of the United Nations at this time because we do not believe that, in the current context, it will advance peace, enhance security and improve conditions on the ground", the organization officials wrote in the position paper.

 

RP

---------- 

J Street opposes Palestinian statehood bid at UN

http://www.haaretz.com/news/diplomacy-defense/j-street-opposes-palestinian-statehood-bid-at-un-1.383314

Leftist pro-Israel group says it aligns with U.S. position that Palestinian UN bid will not advance peace.

By Natasha Mozgovaya 

 

The pro-Israel organization J Street decided to reject the Palestinian statehood bid in its new position paper on Thursday, aligning with the Obama administration's position to oppose the unilateral move.

In the recent days, many left-wing Jewish organizations in the United States were cautious about endorsing the Palestinian bid at the United Nations, and J Street ultimately decided to reject the move.

"J Street does not support the Palestinian effort to become a member of the United Nations at this time because we do not believe that, in the current context, it will advance peace, enhance security and improve conditions on the ground", the organization officials wrote in the position paper.

"J Street therefore supports the U.S. intention to veto such an effort in the Security Council. We urge an assertive American and international diplomatic initiative that could lead the Palestinians to defer their approach to the UN by jumpstarting efforts to reach a two-state solution to the Israeli-Palestinian conflict."

J Street stressed that its goal is the realization of the two-state solution, and the creation of a Palestinian state will not necessarily resolve the conflict. Despite the UN's role in Israel's creation and its important work globally on many issues including humanitarian relief and peacekeeping, the United Nations arouses distrust when it comes to matters related to Israel in the Jewish community.

"While some see UN action as a way to advance prospects for Palestinian statehood, UN action alone cannot and will not resolve the outstanding issues between the parties, nor provide a horizon for reaching an end of conflict and claims. It might well exacerbate already-deepening divides".

J Street stressed that "there is still time for a serious U.S.-led effort to restart focused negotiations before the United Nations convenes in September. If not, then on the morning after any UN vote, the conflict will still need resolving and a two-state solution will be all the more necessary."

 

Toename terroristische aanvallen tegen Israel in augustus


Na een vrij rustige periode was er in augustus weer veel geweld. Er werden 134 mortieren en raketten op Israel afgevuurd en er vonden ook een aantal aanslagen plaats, waarbij die bij Eilat heeft geleid tot zeven doden. Er zijn inmiddels twee Gazanen en twee Egyptenaren gearresteerd in verband met die aanslag.
Ook werd woensdag bekend gemaakt dat er een grote aanslag in Jeruzalem is verijdeld (zie bericht onder eerste bericht). De bereidheid tot het plegen van aanslagen en de organisatie zijn dus nog duidelijk aanwezig onder de Palestijnen.

RP
---------


http://www.idf.il/1086-13057-EN/Dover.aspx

In August 2011, there were 178 terrorist attacks carried out against Israel
- a significant increase from the 53 that occurred in July.

The data was published in a monthly report released by the Israel Security Agency.

134 of the terrorist events were rocket or mortar attacks.

The main source of the increase was from the Gaza Strip, from which 135 attacks originated in August, compared to 20 in July.

The most noteworthy terrorist attack that occurred last month took place on August 18 on the Israel-Egypt border north of Eilat. Eight Israelis (six civilians and two security forces members) were killed in that attack and 29 were wounded.

An increase in terrorist attacks also occurred in Judea and Samaria, where 30 attacks occurred in August, compared to 25 in July.

In Jerusalem, there was a slight decrease, with six attacks in August, compared to eight in July.

On August 29, a Palestinian seized control of a taxi cab in Tel Aviv and ran into a number of people. He also stabbed people before being arrested.

One Israeli was killed when a rocket fired from the Gaza Strip exploded in Be'er Sheva on August 20.

Overall, nine Israelis were killed and 55 wounded in terrorist attacks in August.

During August, 145 rockets and 46 mortars were fired at Israel from the Gaza Strip, compared to 20 rockets and two mortars in July.

------------------------

On Wednesday (September 7), it was released for publication that the IDF, Israel Security Agency and Israel Police prevented a major terrorist attack in Jerusalem last month.

The attack was thwarted after a terrorist had already entered Jerusalem planning to activate an explosive device on a bus or at a shopping mall in the Pisgat Ze'ev neighborhood.

The attack was prevented through joint operations by the IDF, ISA and police. During those operations, members of 13 terrorist cells (around 100
terrorists) were arrested. The detained terrorists included some senior operatives.

The ISA has noted that Hamas has been trying to rehabilitate its military infrastructure in Judea and Samaria in order to carry out attacks against Israeli targets.

According to the ISA, Hamas leadership abroad (in Syria, Saudi Arabia and Turkey) has provided funding, guidance and training for the establishment of terrorist infrastructure. Hamas in the Gaza Strip has been involved as well, attempting to move weaponry into Judea and Samaria and providing funding for terrorist activities.

Questioning of detained terrorists has revealed that they were instructed to carry out a kidnapping in order to bargain for the release of prisoners.
http://www.idf.il/1283-13091-en/Dover.aspx

--------------------------------------------



Israëlische ambassadeur niet welkom op Accenta-beurs in Gent

 

Over de macht van de Arabische lobby gesproken.... 

 

-------------- 

 

 

Uitnodiging ingetrokken voor Israëlische ambassadeur

http://joodsactueel.be/2011/09/09/uitnodiging-ingetrokken-voor-israelische-ambassadeur/

Vrijdag 9 September 2011 17:07

 

Diplomatieke rel, de uitnodiging aan de ambassadeur van Israël om de jaarlijkse Accenta-beurs in Gent te bezoeken werd bruusk ingetrokken. Reden is dat gastland Saoedi-Arabië het niet ziet zitten dat een Israëlische functionaris op de beurs aanwezig is. Vlaams minister-president Kris Peeters reageerde ontstemd op het voorval en liet Joods Actueel weten dat hij de de organisatie hierover zal aanspreken. 

 

Accenta is de grootste beurs van Vlaanderen met 500 standhouders die dit jaar zo"n 100,000 bezoekers zal verwelkomen in Flanders Expo te Gent. Deze 66ste editie gaat door van 10 tot en met 18 september. Zoals elk jaar werden een resem hoge gasten en ambassadeurs uitgenodigd, waaronder de vertegenwoordigster van Israël, mevrouw Tamar Samash. 

 

Kirsten Karlsson, de communicatiemedewerkster van Accenta bevestigde ook tegen Joods Actueel de intrekking van de uitnodiging: "Dat klopt inderdaad, de ambassadrice is niet welkom… Saoedi-Arabië is dit jaar het gastland… en enfin dat ligt gevoelig". 

 

Critici zijn er niet over te spreken dat de organisatie gezwicht is voor de financiële druk van de Saoedische geldsponsors. "In dit Koninkrijk is het nog steeds aan Vlamingen en Belgen om te beslissen wie wel en niet wordt uitgenodigd. En "Israël is een officieel vertegenwoordigd land waar België en Vlaanderen volle diplomatieke betrekkingen mee onderhouden", aldus een bron bij de Israëlische ambassade. "Trouwens, premier Leterme is net terug van een werkbezoek aan Israël waarin hij pleitte voor meer samenwerking." 

 

 

Het geheime Air Sinai: met het vliegtuig van Cairo, Egypte naar Tel-Aviv, Israel

 

Bij het sluiten van vrede spraken Israel en Egypte af banden aan te gaan op verschillende gebieden, zoals toerisme, cultuur en handel. Men zou toerisme en culturele uitwisseling bevorderen, er werden een soort handelszones gecreëerd en de VS stond klaar met een zak met geld om dit te belonen. Ook zou de nationale vliegmaatschappij van beide landen op het belangrijkste vliegveld van de ander vliegen. Israel heeft zich aan al deze zaken gehouden, maar Egypte probeerde zoveel mogelijk onder de afspraken uit te komen en bleef een klimaat promoten van vijandschap en haat tegen Israel, niet van verzoening en vriendschap. Egypte ving wel miljarden steun van de VS, extra handelsvoordelen, en het geld van de vele Israelische toeristen naar de Sinai, maar voor de gemiddelde Egyptenaar is het onmogelijk om naar Israel te gaan. Culturele uitwisselingen worden op zijn best ontmoedigd en vaker gestraft, en kan jonge artiesten hun carriere kosten. Ook politici worden niet geacht enig contact met deze enge vijand, pardon, vriend te onderhouden, behalve de officiële besprekingen die er af en toe zijn, waarbij Egypte als bemiddelaar tussen Israel en de Palestijnen optreedt. Egyptische politici bezoeken daarbij Israel nooit, het zijn altijd de Israeli's die op bezoek komen.

Hieronder het verhaal van Sinai Airlines en hoe je van Egypte per vliegtuig naar Ben Goerion Airport kunt vliegen. Het is, met veel informatie en doorzettingsvermogen, voor bepaalde mensen mogelijk dit te doen. 

 

RP

---------- 

 

Hush hush on Egypt's phantom flight to Israel

PATRICK MARTIN | 

http://www.theglobeandmail.com/news/world/africa-mideast/hush-hush-on-egypts-phantom-flight-to-israel/article2158891/
CAIRO— From Friday's Globe and Mail
 
Published Thursday, Sep. 08, 2011 7:34PM EDT
Last updated Thursday, Sep. 08, 2011 7:35PM EDT

 

So much about this airline is a mystery.

The lone ghost-white aircraft – with no logo or name displayed – sits in the far corner of the airfield outside Cairo International Airport. The aged twin-engine Boeing 737 could be mistaken for a CIA plane used for extraordinary rendition of al-Qaeda suspects; it even resembles the DC-2 that flew to Shangri-La.

The plane, in fact, is the entire fleet of the phantom airline: Air Sinai, a semi-secret division of Egypt Air.

Though thousands of people have tried and failed to get a seat on this plane, it is possible to do so. It's just not easy.

Air Sinai was created in 1982, right after the Israel-Egypt peace treaty went into effect. As part of the normalization of relations between the two former enemies, the treaty called for the national airline of each country to fly regularly in and out of the other country's main international airport.

Israel's El Al airline happily complied, taking often-full flights of internationals and curious Israelis to the Egyptian capital.

The owner of Egypt Air, the government of Egypt, was a little squirmier. To fulfill the terms of the treaty without appearing to do so to its citizens and to others from Arab countries to which it flew, Egypt Air created a new division – Air Sinai, operating under the International Air Transport Association code of 4D.

This airline would fly to and from Tel Aviv every week, without forcing Egypt Air to list the destination among its flights, or on its maps.

For a time, the airline prospered and even offered flights to and from Tel Aviv by way of Sharm el Sheikh, the Sinai Red Sea resort area that Israelis were most reluctant to leave behind when they returned the Sinai to Egypt as part of the treaty.

Air Sinai flights were suspended in 2002, during the Palestinian uprising, or intifada, and resumed on a smaller scale.

When El Al suspended its flights this spring owing to the popular uprising in Egypt, Air Sinai became the only choice for a direct flight between Tel Aviv and Cairo, assuming one could get a seat.

It's hard to even find Air Sinai online, and it's impossible to book a seat between Tel Aviv and Cairo. Pursuing any of the online discount brokers that purport to offer Air Sinai tickets will lead the unsuspecting traveller either to a message that says there is "no service" between the two cities, or will route the person through Jordan on Royal Jordanian Airlines.

Checking on the parent Egypt Air's website, there is no mention whatsoever of Air Sinai; Tel Aviv can't even be successfully entered in the destination box.

Air Sinai's telephone number is unlisted.

It's left to a handful of traffickers – sly travel agents and hotel concierges in Israel and Egypt – to get hooked up. An envelope of cash is sent to an unmarked office and, in return, comes an odd, horizontal yellow booklet that resembles an airline ticket of a bygone era.

And there it is: Flight 4D-55 to Cairo; the pre-1948 address of the mysterious booking agent is given as Jerusalem, Palestine.

Armed with this unusual document, departing from Tel Aviv's Ben Gurion International Airport poses little problem – other than the feeling that 4D's little lineup of passengers is being overlooked by the Israeli security staff who are interrogating most other flights' passengers ahead of yours.

Departing from Cairo, a long wait for security is the least of the troubles.

Arriving at Cairo airport's new Terminal 3, the Air Sinai-bound passenger finds no reference to the flight on overhead departure monitors. A uniformed airport official actually directed this reporter to a different terminal (the one to which El Al used to fly).

Pressing ahead blindly as far as the airline counters, there still is no sign indicating Air Sinai; none of the Egypt Air counters lists Tel Aviv as a destination. However, an airline official eventually directs the traveller to an Egypt Air lineup for flights to Amsterdam and Rome.

Sure enough, the passenger is rewarded with an Egypt Air boarding pass and baggage claim for Flight 4D-54 to . . . Tel Aviv.

Passengers would be well-advised to go directly to the gate, do not pass by the lunch counter, do not collect any duty free. Being right at the gate is the only way to know when the Air Sinai flight is ready to board. While announcements for departing flights from all other airlines are given over the booming PA system, there's no call for Flight 4D-54.

Finally on board the half-full flight – most passengers seem to be on a holy land tour, another suggestion of Shangri-La.

Curiously, for all the subterfuge, the inside of the aircraft is full of Egypt Air symbols. The flight attendants wear EA uniforms, the napkins bear the EA logo, and the magazine tells EA stories.

Even the pre-flight announcement in Arabic and English says: "Egypt Air welcomes you onboard Flight 4D-54 to Tel Aviv . . ." (They probably figure that, since their cover is blown, they might as well get credit for fulfilling the treaty.) Up and away, Flight 4D-54 disappears into the clouds.

Some folks say it's up there still.

 

Israel (lees: Lieberman) overweegt harde opstelling tegen Turkije

 

Turkije voert de retoriek en dreigementen steeds verder op, duidelijk ook om binnenlandse motieven. Het VN rapport vorige week gaf Israel op de meeste punten gelijk en oordeelde dat de blokkade van de Gazastrook legaal is. Dat Turkije juist na dat rapport zo hoog van de toren blaast en de boel zo laat escaleren is des te verwerpelijker. Waar zijn nu al die mensen die Israel er altijd van betichten de mening van de internationale gemeenschap naast zich neer te leggen? Turkije treedt niet alleen de rechten van Koerden en andere minderheden en dissidenten in eigen land met voeten, het verbiedt mensen van de Armeense genocide te spreken, en het leest nu een land waar je wel gewoon voor je mening mag uitkomen de les.

Of de tegenmaatregelen waar Lieberman het in onderstaand bericht over heeft nou verstandig zijn is een andere vraag. EoZ legt ze als volgt uit:

 

Perhaps Lieberman's disclosure of his "toolbox" is meant to give a taste of what Israel could do, not a plan of what Israel will do. Combined with European pressure, Erdogan might be persuaded to back off a bit if Israel holds onto these cards for now. And there is some indication that outside of the downgrading of diplomatic ties, Turkey's other anti-Israel moves might be more bluster than reality

 

RP

----------- 

Israel contemplates playing hardball with Turkey

http://elderofziyon.blogspot.com/2011/09/israel-contemplates-playing-hardball.html

 

For an entire week since the Palmer report mostly exonerating Israel for the Mavi Marmara incident was released, Turkey has been increasing its rhetoric andactions against Israel - and the only official Israeli response has been to express hope that relations between the two countries can improve.

That may be about to change.

From YNet:

 

Foreign Minister Avigdor Lieberman has decided to adopt a series of harsh measures in response to Turkey's latest anti-Israeli moves, Yedioth Ahronoth reported Friday.

Senior Foreign Ministry officials convened Thursday to prepare for a meeting to be held Saturday with Lieberman on the matter. Saturday's session will be dedicated to discussing Israel's response to Turkish Prime Minister Recep Tayyip Erdogan's recent threats and his decision to downgrade Ankara's diplomatic ties with Jerusalem.

Following Thursday's meeting, officials assessed that Turkey is not interested in an Israeli apology at this time and prefers to exploit the dispute with Jerusalem in order to promote Ankara's status in the Muslim world. Lieberman therefore decided there was no point in seeking creative formulas for apologizing, instead choosing to focus Israel's efforts on punishing Turkey.

The Foreign Ministry has now decided to proceed with the formulation of a diplomatic and security "toolbox" to be used against the Turks. The first move would be to issue a travel warning urging all Israeli military veterans to refrain from traveling to Turkey. The advisory will be especially harsh as it will also urge Israelis to refrain from boarding connections in Turkey.

Another planned Israeli move is the facilitation of cooperation with Turkey's historic rivals, the Armenians. During Lieberman's visit to the United States this month, the foreign minister is expected to meet with leaders of the Armenian lobby and propose anti-Turkish cooperation in Congress.

The implication of this move could be Israeli assistance in promoting international recognition of the Armenian holocaust, a measure that would gravely harm Turkey. Israel may also back Armenia in its dispute vis-à-vis Turkey over control of Mount Ararat.

Lieberman is also planning to set meetings with the heads of Kurdish rebel group PKK in Europe in order to "cooperate with them and boost them in every possible area." In these meetings, the Kurds may ask Israel for military aid in the form of training and arms supplies, a move that would constitute a major anti-Turkish position should it materialize.

However, the violent clashes between Turkey and the Kurds only constitute one reason prompting accusations that Ankara is violating human rights. Hence, another means in Lieberman's "toolbox" vis-à-vis Erdogan is a diplomatic campaign where Israeli missions worldwide will be instructed to join the fight and report illegal Turkish moves against minorities.

The tough response formulated by Lieberman stems, among other things, from the foreign minister's desire to make it clear to Erdogan that his anti-Israeli moves are not a "one-way street."

 

The current Turkish leadership is not the type to back down in face of actions like these, so there is a danger of a macho cycle of escalation that cannot be easily repaired.

 Perhaps Lieberman's disclosure of his "toolbox" is meant to give a taste of what Israel could do, not a plan of what Israel will do. Combined with European pressure, Erdogan might be persuaded to back off a bit if Israel holds onto these cards for now. And there is some indication that outside of the downgrading of diplomatic ties, Turkey's other anti-Israel moves might be more bluster than reality.

 No one should discount the fact that Turkey wants to be seen as the leader of the Muslim world, and will act accordingly against Israel. Nor the fact that the Turkish street seems to support Erdogan's rhetoric. But on the other hand Turkey also seeks to be recognized as a serious nation in dealing with Europe and the rest of the West. It also enjoyed its status as a go-to place for certain Arab-Israeli negotiations.

 So Israel's best response might be to remain low key, to let Erdogan continue to make a fool of himself in front of his erstwhile European friends, and not to burn any bridges. At the same time, Israel can  let Turkey know that it has no shortage of matches should it come to that.

 

 

Palestijnse erkenning VN slecht voor vrede (IMO)

 

Palestijnse staatsuitroeping slecht voor vrede

IMO Blog,  8 september 2011

Wat is er nou tegen die staatsuitroeping? Moet niet iedereen die voor een tweestatenoplossing is die ondersteunen? Er zijn dan immers eindelijk twee staten, nou alleen de vrede nog.

Antizionisten beweren vaak dat die vrede er sneller komt wanneer Israel en de Palestijnen op een gelijkwaardige basis kunnen onderhandelen (zie bijvoorbeeld
Sietse Bosgra* in Trouw van vandaag). In dat geval moet de EU ook nog even snel een Palestijns leger opbouwen en de Palestijnse economie wat opkrikken, voordat de onderhandelingen van start kunnen gaan. Misschien moeten de Palestijnen ook nog drie oorlogen tegen Israel winnen, zodat de vernedering van al die verliezen eindelijk is uitgewist. Natuurlijk vergeten deze mensen dat Israel niet alleen met de Palestijnen maar met de Arabische wereld te maken heeft, met bewegingen als Hezbollah en Al Qaida en de Moslim Broederschap en de IHH, en met landen als Syrië en Iran en een instabiel Egypte. Verder vergeet men dat als Israel een oorlog verliest, het er waarschijnlijk is geweest, terwijl de Arabische landen oorlogen kunnen verliezen en hooguit een klein strookje land kwijt raken. Bovendien wordt - ook door de PA - geweld tegen Israelische burgers verheerlijkt, terwijl Israel juist probeert burgerdoden te vermijden.

De Palestijnen kiezen voor eerst een staat, en dan eventueel vrede. Maar het idee van land voor vrede was nou juist een ruil: Israel wil graag vrede en biedt land, de Palestijnen willen land en bieden in ruil vrede. Die ruil werk je uit in onderhandelingen, waarbij vrede (erkenning, veilig grenzen, een einde aan de opruiing) wordt uitgewerkt evenals land (grenzen, Jeruzalem, nederzettingen). Wat ik zelf raar vind aan dit idee is dat het lijkt alsof vooral Israel vrede nodig heeft, niet beide partijen, en daarom lijkt mij het beste dat eerst beide partijen elkaar erkennen, stoppen met opruiing en werken aan een klimaat van verzoening, waarna er in goed vertrouwen over grenzen,
Jeruzalem, vluchtelingen etc. kan worden gesproken. Voordat Israel grote delen van de Westoever kan opgeven moet het op de welwillendheid en oprechte vredeswil van de Palestijnen kunnen vertrouwen.

Hoewel de Palestijnse Autoriteit zegt voor een tweestatenoplossing te zijn en naar vrede te streven, heeft zij zich bij herhaling tegen het idee van twee staten voor twee volken uitgesproken. In een
document op WikiLeaks legt de PLO uit waarom zij Israel niet als Joodse staat kan erkennen, en dat is dit keer niet vanwege de smoes dat het om een religieuze staat zou gaan (islam staat als uitgangspunt genoemd in de statuten van de PLO en in de voorlopige Palestijnse grondwet). Nee, het is omdat ze dan ook het bestaan van een Joods volk moeten erkennen en daarmee ook haar recht op zelfbeschikking op, juist ja, hetzelfde gebied dat de Palestijnen voor hun staat claimen: Israel en de Westoever. Ook is vaker gebleken dat men een Palestijnse staat op pre-1967 wapenstilstandslijnen ziet als een voorlopige, tijdelijke staat, en blijft streven naar het einde van Israel. Alleen al het vasthouden aan het zogenaamde recht op terugkeer van miljoenen nakomelingen van de vluchtelingen duidt daarop, want dat betekent een einde aan Joodse zelfbeschikking.

Niet alleen de PA, de PLO en Fatah zijn tegen een werkelijke tweestatenoplossing, ook een meerderheid van het Palestijnse volk is dat, zoals uit een
recente enquête blijkt. Wanneer wij ons in het Westen hard maken voor de tweestatenoplossing moeten we ons dus in de eerste plaats richten tot de Palestijnen, zowel het volk als haar leiders. Daar is de belangrijkste verandering nodig, namelijk de erkenning dat er een Joods volk bestaat en dat dat nationale rechten heeft in het land Israel. Een Palestijnse staatsuitroeping steunen zonder dat daar enige concessie tegenover staat, zal niet tot deze verandering leiden, integendeel. Het zal de Palestijnen sterken in hun huidige strategie, waarin men Joodse rechten en hun geschiedenis ontkent. Een strategie die zijn vruchten afwerpt, want het Palestijnse narratief wordt steeds dominanter en door steeds meer media (in een 'light'-versie) overgenomen. Het is een even simpele als succesvolle strategie: tegen Westerse media, politici en diplomaten zeggen dat je voor twee staten bent en doet wat je kan om het geweld in te dammen. En uitleggen hoe machteloos je staat tegenover superstaat Israel dat met zijn machtige leger doet wat het wil en zich boven alles en iedereen verheven voelt. Tegen je eigen volk zeggen dat Israel bezet Palestina is en bevrijd moet worden, en dat (zelfmoord)terroristen helden zijn omdat zij voor het vaderland strijden en sterven. Men hoeft zich er vervolgens geen zorgen over te maken hoe dat overkomt in het Westen. Of dat het in het Westen opvalt dat Israels leger niet anders reageert dan andere legers op terroristisch geweld, eerder terughoudender.

De Palestijnen willen met de erkenning bij de
Verenigde Naties hun macht en invloed vergroten; Zo kunnen ze Israel op meer manieren dwarszitten of juridisch laten vervolgen, ze kunnen meer en betere relaties aangaan met andere VN lidstaten. Ook willen ze de druk op Israel om eenzijdige concessies te doen vergroten. Sietse Bosgra geeft dat in Trouw van vandaag ook aan (waarover later meer). Ondertussen is de kans op meer onrust op de grond groot. Wanneer een Palestijnse staat op een ruime meerderheid van de VN algemene vergadering kan rekenen, zal dat Palestijnen zeker aanmoedigen zich 'te verzetten' tegen de bezetting en de kolonisten. Dit zal dan ook niet de vrede dichterbij brengen zoals Abbas en co beweren, maar leiden tot meer spanningen en onrust. Ook is er een reële kans dat Palestijnen gefrustreerd raken als de staatsuitroeping en erkenning door zoveel lidstaten niks verandert op de grond.

Ondertussen zijn ook de Palestijnen er nog niet uit of deze erkenning van iets dat er niet is ze zoveel verder helpt. Een probleem is dat de PLO minder macht zou krijgen ten opzichte van de Palestijnse Autoriteit, het voorlopige Palestijnse bestuur en voorloper van een regering. De PLO geldt (in tegenstelling tot de PA) als organisatie die ook Palestijnen buiten de Palestijnse gebieden vertegenwoordigt, zoals de (nakomelingen van de) vluchtelingen. Sommigen zien de PA als handlanger van de VS die met het duivelse Israel samenwerkt en niet als legitiem Palestijns gezag. De idee dat de miljoenen Palestijnen buiten het gebied mee kunnen praten lijkt me onhoudbaar: zomin als Joden in de VS het beleid in Israel kunnen bepalen, kunnen de vluchtelingen in Jordanië of Palestijnse emigranten in de Golfstaten en Amerika (die soms ondanks hun vaak prima positie ook nog de vluchtelingenstatus bezitten en dus 'recht op terugkeer' claimen) bepalen wie de Palestijnen zal regeren.

Een ander probleem is dat de
VS heeft gedreigd de subsidies voor de PA te verminderen of stop te zetten. Het zou mooi zijn als ook de EU eens eisen ging stellen aan de Palestijnen, en op zijn minst eist dat in ruil voor erkenning van een Palestijnse staat de Palestijnen Israel onomwonden erkennen als uitdrukking van het zelfbeschikkingsrecht van de Joden. Sommige lidstaten zijn daar overigens voor, maar andere blijven dwarsliggen.

Ratna Pelle

* PS: mijn reactie op een eerder opiniestuk van Sietse Bosgra in Trouw:
Sietse Bosgra ziet geen obstakels van Palestijnse zijde? 

 

 

"Turkse oorlogsschepen zullen hulpkonvooien naar Gaza escorteren"

 
Als Erdogan dit voornemen uitvoert, zal dat buiten met Israel ook problemen met de NAVO-bondgenoten kunnen opleveren.
De Turkse eer zit een beheerst en rationeel optreden danig in de weg lijkt het, en dat kan voor explosieve situaties zorgen, want Israel zal zeker van zich af bijten. 'Watjes' worden immers niet gerespecteerd, niet alleen in Israel, maar in het hele Midden-Oosten niet.
 
De kans dat er nog "hulpkonvooien" naar Gaza gaan varen lijkt gelukkig wel klein, gezien de fiasco's van de laatste 2 pogingen, de afgenomen sympathie ervoor en de verbeterde situatie in de Gazastrook.
 
Wouter
____________

 

 

Turkish PM: Warships will escort future aid vessels to Gaza

http://www.jpost.com/DiplomacyAndPolitics/Article.aspx?id=237236

 
 


Erdogan continues heated rhetoric, saying Turkey has taken steps to stop Israel from unilaterally exploiting natural resources from the eastern Mediterranean.

Turkish warships will escort any Turkish aid vessels to Palestinians in the Gaza Strip, Prime Minister Tayyip Erdogan said in remarks broadcast on Al Jazeera television on Thursday.

Erdogan also said that Turkey had taken steps to stop Israel from unilaterally exploiting natural resources from the eastern Mediterranean, according to Al Jazeera's Arabic translation of excerpts of the interview, which was conducted in Turkish.

The comments from Erdogan came as Turkey has downgraded diplomatic ties with Israel and heated up rhetoric against the Jewish State in the aftermath of the publication of the UN Palmer Commission report on the Mavi Maramara raid and Israel's refusal to answer Turkish demands to apologize for the incident.

Erdogan, when asked Wednesday by reporters about the economic cost to Turkey of the sanctions the country has taken against Israel, said, “The cost could be $15 or $150 million. We, as Turkey, would not be bothered by this. What is important for us is that we don’t let anyone trample on our pride.”

Erdogan, who has rattled the saber by promising to step up naval patrols in the eastern Mediterranean to ensure freedom of maritime traffic, and who has frozen all defense contracts with Israel, also used the opportunity to preach to Israel about business ethics.

He accused Israel of not providing maintenance for Heron unmanned aerial vehicles that Israel Aerospace Industries supplied to Turkey last year. In 2005, IAI and Elbit Systems won a $183m. contract to supply 10 Heron UAVs and associated systems to the Turkish Air Force. Deliveries were completed last year.

“Israel is not being loyal to bilateral agreements in the defense industry,” TurkishToday’s Zaman’s website quoted Erdogan as saying. “There could be difficulties, problems with another country, such things may happen, but there is an international code of ethics that needs to be upheld in business agreements.”

Turkey and Egypt will hold a joint naval exercise at the end of the year, according to an unconfirmed report in Egyptian news Web site 'Masrawy' Thursday. An unnamed Egyptian official told the web site the drill would help in the exchange of knowledge and combat techniques between the countries.

Erdogan will make an official visit to Cairo next week and meet with high-ranking Egyptian officials in a bid to strengthen strategic and business relations between the two countries.

 

donderdag 8 september 2011

Hamas opereert in Turkije en China volgens Shin Bet

 
Meer slecht nieuws over Turkije. Dit land lijkt nogal op hol geslagen de laatste tijd. Dat men zelf de Koerden heel wat harder aanpakt dan Israel de Palestijnen, vergeten we maar even. Wat zou Turkije doen wanneer de PKK vanuit Israel zou opereren? 
 
RP
---------- 

 

Shin Bet: Hamas operating in Turkey, China

http://www.jpost.com/MiddleEast/Article.aspx?id=237108

By YAAKOV KATZ 
 


Intelligence officials say Hamas operations in China are financial and include money laundering and procurement of equipment. In Turkey, the Islamist organization is believed to be active in recruiting operatives.

Hamas has established a command post in Turkey that it uses to recruit new operatives and oversee some of its operations in the Middle East, the Shin Bet (IsraelSecurity Agency) revealed on Wednesday.

Hamas’s presence in Turkey came up during the Shin Bet investigation into the 13 terrorist cells that it recently discovered operating in the West Bank and Jerusalem.

One of the cells was working to carry out a suicide-bomb attack in Jerusalem; the attack was thwarted. A senior Shin Bet official stressed, however, that the Hamas command post in Turkey was not directly involved in the cells that were captured, although one of the senior Hamas members who lives in Jordan also oversees operations in Syria, Turkey and China.

Shin Bet officials said Hamas operations in China were financial and included money laundering and procurement of equipment. In Turkey, Hamas is believed to be active in recruiting operatives.

On Wednesday, Strategic Affairs Minister Moshe Ya’alon accused Ankara of cooperating with Hamas and Iran.

“How can you trust a government that consorts with Iran and Hamas?” Ya’alon asked during a speech he gave at a conference in Tel Aviv.

Hamas’s best-known overseas presence is in Damascus, home to its political leader Khaled Mashaal. Hamas is believed to be the strongest overseas in Egypt, Jordan,Syria and Lebanon – but could potentially work together with other groups, such as Hezbollah, to increase its reach.

The assassination of senior Hamas military commander Mahmoud Mabhouh in 2010 in Dubai, blamed on the Mossad, shed light on Hamas’s extensive operations overseas and how the group does not just operate in the Gaza Strip and the West Bank.

Mabhouh was reported to have been in charge of procuring weapons for the group and working together with terrorist infrastructure in a number of countries in the Middle East and North Africa.

 

Geheime documenten geven onthutsend beeld van Palestijnse staat in wording

 
Eerder hadden we hier al een Engelstalig bericht over.
 
-------------
 

Geheime documenten geven onthutsend beeld van Palestijnse staat in wording

De Palestijnse Autoriteit zal over twee weken de VN gaan vragen om erkenning van een eigen staat.

Nu blijkt uit tot nu toe geheime documenten dat zelfs op het gebied van de eerste levensbehoefte water, de PA de opbouw van de eigen staat op de West-Bank frustreerde.

Uit die documenten, die in het bezit zijn van Missing Peace Informatie, blijkt verder dat de PA water gebruikte om de internationale opinie op te zetten tegen Israël.

De documenten bevatten o.a. notulen van de vergaderingen van de JWC ( Joint Water Committee), het gezamenlijke Palestijns Israëlische orgaan, dat sinds het afsluiten van de Oslo akkoorden werkt aan verbetering van de waterinfrastructuur op de West Bank en in Gaza.

Onder de documenten bevinden zich ook briefwisselingen tussen het hoofd van de Palestijnse Water Autoriteit Dr Atilli en kolonel Avi Shalev van COGAT, het verantwoordelijke Israëlisch bureau voor de waterhuishouding op de West Bank

Uit die documenten blijkt dat de PA de opbouw van de infrastructuur op de West Bank bewust tegenwerkte en water gebruikt om de wereldopinie op te zetten tegen Israël.

Een aantal voorbeelden:

  • Talloze waterprojecten op de West Bank die tien jaar geleden al goedgekeurd waren en voorzien waren van alle benodigde vergunningen, werden niet uitgevoerd. Een groot ondergronds waterreservoir in het oostelijke gedeelte van de West Bank wordt daardoor vrijwel niet geëxploiteerd.
  • In 2009 bood de Israëlische regering aan om de aanleg van waterprojecten op de West Bank voor de PA te betalen. De PA heeft nooit gereageerd op dit aanbod.
  • Waterzuiveringprojecten die werden goedgekeurd en waarvoor sponsors waren gevonden werden nooit uitgevoerd. Een door Israël gebouwde waterzuiveringsinstallatie nabij Hebron werd zelfs nooit door de PA in gebruik genomen.
  • De PA weigert om met Israël samen te werken om de grootscheepse waterdiefstal op de West Bank aan te pakken. Wanneer Israël actie onderneemt wordt er desinformatie campagne door de PA gestart, waarin Israel wordt beschuldigd van discriminatoire praktijken.

Zie voor meer details:

http://missingpeace.eu/nl/2011/09/de-schokkende-waarheid-over-de-palestijnse-staatsvorming/ (Nederlands)

http://www.jpost.com/Opinion/Columnists/Article.aspx?id=235772 (Engels)