Extremisten in Yitzhar zien de seculiere staat Israel niet zitten

 

Een aanslag met een brandbom door Joodse religieuze fanaten heeft eind juli een Palestijnse peuter en zijn vader in Duma (Westoever) het leven gekost en zijn moeder en broertje zwaar verwond.

Een journaliste van de ToI ging een week later de stemming peilen in Yitzhar, een als radikaal bekend staande nederzetting op 20 km van Duma. De meerderheid van de kolonisten in Yitzhar zou dergelijke geweldsdelicten veroordelen, maar intussen vinden ze wel plaats onder de paraplu van de radikale kolonisten ideologie en worden er zelden daders opgepakt. Niet ten onrechte wordt daarom door mensen als president Rivlin en zijn voorganger Peres opgeroepen tot een hardere aanpak van kolonistengeweld.

 

Wouter

________________

 

 

'Why are there fences around our villages but not the Palestinian villages? They’re attacking us'

 

At Yitzhar, heartland of settler extremism, hostility to State of Israel is no secret

Spokesman condemns firebombing murder of Palestinian baby, won’t apologize for whichever ‘lunatic’ carried it out

BY SIMONA WEINGLASS August 7, 2015, 3:07 pm

http://www.timesofisrael.com/at-yitzhar-heartland-of-settler-extremism-hostility-to-state-of-israel-is-no-secret/

 

·         Former MK’s son indicted for praising gay parade stabbing

·         Hamas and Islamic Jihad praise ‘brave’ attack, call for escalation

 

YITZHAR, West Bank — Ezri Tubi, the 45-year-old spokesman of the Israeli West Bank settlement of Yitzhar, has had a busy week.

Since last Friday’s firebombing of a home in the West Bank village of Duma, in which 18-month-old Ali Saad Dawabsha was killed, and the subsequent arrests of right-wing activists with a connection to Yitzhar, Tubi has been fielding calls from reporters.

“Visit, but please don’t walk around and talk to people,” he tells journalists over the phone. “The people of Yitzhar are tired of talking to reporters.”

That’s because, Tubi says, a reporter with an agenda who shows up looking for extremism will usually find what they’re looking for.

Home to about 240 families, Yitzhar has become ground zero in the public perception of extremist “Hilltop youth,” young people from religiously observant families who move to settlement outposts, resist soldiers’ attempts to evacuate them, and intermittently carry out “price tag” hate crime attacks on Palestinian, Christian and Israeli targets.

Spokesperson for Yitzhar Ezri Tubi. (Simona Weinglass)

But Tubi has a message for reporters. First, he says, the people of Yitzhar overwhelmingly condemn the murder of the Palestinian toddler, which, he said, violates the commandment of “Thou shalt not kill.”

Second, Rabbi Yitzchak Ginsburgh, the head of one of Yitzhar’s two yeshivas — under whom the arrested alleged Jewish extremist leader Meir Ettinger studied — does not condone price tag attacks, as was widely reported.

“I’ve personally heard him say that this price tag is a stupid thing to do many times and on many occasions in the past year.”

Rabbi Yitzchak Ginsburgh (Kobi Gideon/Flash90)

The village of Yitzhar is quiet on a Thursday afternoon. A handful of people are milling about the “co-op supermarket” while a mother pushes her baby past the organic flour mill. A sign at the entrance points visitors to handmade art for sale and the “Ben Porat winery.”

Still, if you look for signs of extremism you can find them. In the settlement’s bus stop, among innocuous graffiti, you will find the statements “Overthrow the government,” “We must take our fate into our own hands,” and “Revenge.”

Tubi does not deny that there are people in Yitzhar who hold anti-government views.

Graffiti at a bus stop in Yitzhar says ‘overthrow the government’ and ‘price tag,’ on August 7, 2015. (Simona Weinglass)

“They oppose the state of Israel because they feel the state of Israel should be a religious one. They’re mainly around Yitzchak Ginsburgh’s yeshiva, Od Yosef Hai. It’s a small group of people.” (The IDF took over the yeshiva for a year until June 2015 after a string of anti-Arab incidents of vandalism in the surrounding Palestinian villages and attacks against Israeli security personnel by local settlers and yeshiva students.)

 

Buildings at sunset at Yitzhar (Mandy Hechtman/Flash90)

According to the Knesset website, in the 2015 elections, 74 percent of Yitzhar residents voted for the far-right party Yachad, headed by Michael Ben-Ari and Eli Yishai (which failed to clear the Knesset threshold and therefore won no seats), 20% voted for the Orthodox-nationalist Jewish Home and 2% voted for the Likud. In addition, there were four residents who voted for Green Leaf (Aleh Yarok), the marijuana legalization party, and one who chose the United (Arab) List.

Asked whether there are extremists in Yitzhar, Tubi says that he himself is an extremist.

“Ten years ago, I had an order from a court not to be in Judea and Samaria. I had many trials. They wanted to demolish an outpost, Havat Gilad, and there were clashes. I was involved in the clashes.”

“I’m sorry I don’t fit your image of an extremist. I’m not frothing at the mouth,” he told the Times of Israel.

Tubi grew up in Netanya, in a moderately religiously observant home. After his army service, he traveled to the Far East for a year and a half and when he returned to Israel, enrolled in a yeshiva, Machon Meir, which promotes the religious ideal of settling the land. He lives in Yitzhar with his wife Ora and five children. The couple perform musical theater together around the country for women-only audiences. Ezri plays the guitar, while his wife sings and dances.

An Israeli woman enters the burnt home of the Dawabsha family in Duma following a terror attack last week, August 2, 2015 (Yossi Zamir/Flash90)

When asked how the people of Yitzhar feel following last Friday’s murder of the Palestinian child, allegedly carried out by Jewish terrorists, and the subsequent arrests, Tubi replies, “the mood is that our friends in Tel Aviv and these left-wingers are trying to exploit this incident to continue their incitement against settlers. For the last 20-30 years they’ve been demonizing the settlers in Judea and Samaria, who nowadays are the only group of people with any ideology left apart from making money and being famous.”

According to Tubi, liberal Israelis and foreigners rarely raise the same hue and cry when Jewish blood is spilled.

Chaya Zissel Braun, a 3-month-old baby killed in a terrorist attack in Jerusalem on October 22, 2014 (Channel 2 Screenshot)

“What’s the difference between this Palestinian baby and the three-month old baby [Chaya Zissel Braun] who was killed [last October in a terror attack] in Jerusalem when a Palestinian ran her over? Why was it forgotten after a few hours? Is Jewish blood cheaper?”

He says that Route 60, the main artery through the West Bank that is shared by settlers and Palestinians, is a daily site of attacks on Israelis from Yitzhar and nearby settlements.

“There is an incident almost every day. There were Molotov cocktails two days ago. Tell me, why are we the ones armed? Why are there fences around our villages but not the Palestinian villages? They’re attacking us.”

Regarding the firebombing murder in Duma, Tubi says he resents people from Tel Aviv who “give me a superior look and demand that I apologize. They should apologize. I’m not apologizing for a lunatic who did whatever he did.”

A fraught ride on the bus

The bus from Yitzhar winds through several remote settlements on its way to Ariel, including Har Bracha, and Kfar Tapuah. It also gets stuck in slow-moving traffic in the bustling Palestinian town of Hawara, where some of the store signs are in Hebrew as well as Arabic. Tubi says people from Yitzhar no longer frequent those businesses.

“We don’t trust them anymore — you go inside a shop, you don’t know if the person behind you will stab you,” he says.

The passengers on the bus are mainly settlers and soldiers. At Kfar Tapuah, a banner reads” “There will be a war over construction in Judea and Samaria. Prepare yourselves for the day of battle.”

Asked if this message is as radical as it sounds, a passenger in his 20s from Har Bracha replies, “War is just a figure of speech.”

Yes, but are there people living here who are as extremist as those depicted on the nightly news, planning to topple the government?

“I’ve heard people talk like that, but it’s a minority.”

A minority of two percent or a minority of ten percent?

“Maybe ten percent.”

At Tapuah Junction, a female soldier with a ponytail gets on the armored bus, visibly relieved to be on board.

“Welcome, brave girl,” says the driver. Soldiers are not allowed to hitchhike and as a result, spend considerable time waiting at bus stops. In April 2013, Evyatar Borovsky, a resident of Yitzhar, was stabbed to death while standing at Tapuah Junction.

A few minutes after the young woman boards, 25 kilometers south, some fellow soldiers were less fortunate. On the same highway, at the Sinjil Junction, a Palestinian motorist slammed into three soldiers on patrol, seriously wounding two of them in a deliberate car-ramming terror attack.

 

Security forces inspect the car used in a vehicular terror attack in the West Bank on Thursday, August 6, 2015. The terrorist was trapped inside. (screen capture: Channel 2)

 

Christelijke Arameeërs in Israël zijn geen Arabieren (IPI)

 

 

Christelijke Arameeërs in Israël zijn geen Arabieren

http://www.israel-palestina.info/actueel/2015/08/12/christelijke-arameeers-in-israel-zijn-geen-arabieren/  

– Door Tjalling. –

Bijna een jaar geleden besloot Israël om een deel van de bevolking, bekend als ‘christelijke Arabieren’, te erkennen als Arameeërs. Het was niet echt hot news voor de meeste mainstream media, maar uit wat er vorig jaar door sommige media over werd gepubliceerd bleek vooral weinig kennis van de achtergrond van de Arameeërs. Ook werd veel aandacht gegeven aan de kritiek dat Israël vooral verdeeldheid zou willen zaaien tussen moslims en christenen in Israël.

Een commissie van de raad van katholiek gewijden in het Heilig Land bijvoorbeeld had de beslissing van de Israëlische regering gehekeld, ‘omdat die aan Palestijnse christenen toe zou staan om zichzelf als Arameeërs aan te duiden in plaats van als Arabieren’. Christenen zelf daarentegen hadden zich juist verheugd uitgelaten over die mogelijkheid, waar al in 2010 om was gevraagd. Het bezwaar van de raad van katholiek gewijden was vooral dat ‘Israël christenen nodig zou hebben die hun identiteit hebben misvormd, die zichzelf opstellen als vijand van hun eigen volk en die soldaten worden omwille van de oorlog’. Dit is, althans in de ogen van deze raad, een slechte zaak. De raad was ook van mening dat ‘sommige mensen in de Israëlische regering lijken te denken dat het afscheiden van christelijke Palestijnen van andere Palestijnen, een manier is om christenen te beschermen’. Dat moest dus koste wat kost voorkomen worden. De raad zei dan ook tegen de nieuwe Arameeërs: “Schaad je eigen volk niet, vanwege loze beloften en persoonlijk egoïstisch gewin”.

Pardon? Dus als ik het goed begrijp, dan zegt die katholieke raad eigenlijk dat het erkend willen worden als Arameeër vooral werd ingegeven door puur eigenbelang, wat als verraad wordt gezien. Dit is wel heel radicaal gesteld en dat niet alleen, de raad gaat ook nog eens helemaal voorbij aan het historische erfgoed van de Arameeërs en dat nota bene vanuit een ‘christelijk’ gedachtegoed. In het R.D. van 22 juli 2013 staat bijvoorbeeld dat de Egyptische theoloog Samir Khalil Samir er op had gewezen dat `alle bloeiperioden die het Midden-Oosten heeft gekend, tot stand zijn gekomen dankzij de inzet en cultuur van Aramese christenen’.

Vertegenwoordiging

De ministeriële erkenning van de Aramese identiteit in september 2014 werd vooraf gegaan door een wet die de Knesset eerder dat jaar aannam, waarin de christenen een zelfstandige vertegenwoordiging kregen in de parlementaire commissie voor gelijkheid van kansen op de arbeidsmarkt.

Het Links Economisch Forum in België, wat er een uitgesproken groen standpunt op nahoudt met betrekking tot de klimaatproblematiek, had ook aandacht voor deze kwestie en heeft in het voorjaar van 2014 op hun site een bericht geplaatst van Palestina Solidariteit. By the way, zelf zou ik zeggen : ‘schoenmaker blijf bij je leest’, door dit besluit van Israël zal de aarde echt niet meer opwarmen.

De indiener van het aangenomen wetsvoorstel, Yariv Levin, was van mening dat christenen de natuurlijke bondgenoten van Israël zijn en een tegenwicht vormen tegen de moslims die (naar mening van Levin) ‘het land van binnenuit willen vernietigen’. Oy, die uitspraak is natuurlijk ontoelaatbaar voor Palestina Solidariteit. Maar waar gaat het nu werkelijk om? Om enkel een strategische zet van Israël, òf om de erkenning van een minderheid die een aparte positie inneemt binnen Israël? Ik denk beiden, maar in de publicaties hierover lag de focus vooral op het voordeel wat Israël erbij zou kunnen hebben.

Monique van Hoogstraten deed ook een duit in het zakje. In een artikel over christenen die vrijwillig dienst namen in het IDF of vervangende dienst, schreef ze mei vorig jaar in Trouw: “In dit land bepaalt je identiteit immers niet alleen tot wie je behoort, maar meer nog wie je moet haten. Joden zijn de vijanden van de Arabieren, Arabieren zijn de vijanden van de Joden. Wie die breuklijn over gaat, kan een hoop balagan (wanorde, Tj.) verwachten. In vijandschap moet je eenheid tonen”. Volgens Van Hoogstraten bepaalt je identiteit in Israël dus wie je moet haten. Dit is een onjuiste visie met als resultaat een misleidend artikel. De christenen die in dienst gaan verzetten zich juist tegen de opgedrongen haat jegens de Joodse staat. Van Hoogstraten lijkt zich niet verdiept te hebben in de historisch verschillende posities van christenen en moslims in Israël, maar wel nadrukkelijk in de voordelen die de militaire of vervangende dienst oplevert (een dienst die ook door moslims vrijwillig kan worden gedaan). Uit de inleiding van haar artikel blijkt al meteen de vooringenomenheid van Monique: “Terwijl ultra-orthodoxe joden in Israël strijden tegen de dienstplicht, zijn er christenen die juist het leger in willen. Hun tegenstanders: de eigen bevolkingsgroep, de Arabische Israëliërs”. Ze heeft er niets van begrepen. De vorig jaar door Israël erkende Arameeërs zagen zichzelf om historische redenen niet als Arabieren. Hun werkelijke drive was om dat te veranderen.

Vader Naddaf

Tijdens een in het najaar van 2013 gehouden conferentie in Jeruzalem kwamen vooraanstaande Israëlische christenen bijeen. De christelijke gemeenschap wenste uit zichzelf te integreren in de Israëlische samenleving en zich te distantiëren van hun islamitische tegenhangers. Daar hebben ze groot gelijk in. Aramese christenen behoren immers tot de oudste christelijke gemeenschappen ter wereld. De Aramese taal is verwant aan het Hebreeuws en werd ook door Jezus gesproken, echter Hij onderwees veelal in het Hebreeuws. Gabriël Naddaf (ook bekend als vader Naddaf), een in Israël geboren Grieks orthodox priester, is een vooraanstaand persoon binnen de Aramese gemeenschap. Hij heeft laten weten dat het besluit van de Israëlische regering een historisch onrecht corrigeert, wat ten onrechte Israëlische burgers van oostelijk-christelijke achtergrond definieerde als ‘christelijke Arabieren’, terwijl het enige wat ze gemeen hebben met Arabieren, de Arabische taal is. De Arameeërs hebben geen enkele andere band met de Arabische natie. Naddaf zei in Times of Israël: “Christians have a bond with the Jews. We have an allegiance with the Jewish people; with the Muslims we are neighbors. There is no covenant there. None at all.” Deze definiëring heeft echt niets te maken met wie je dan zou moeten haten, wel alles met het erkend willen worden als eigen etnische groepering.

Er is overigens ook recent nog aandacht besteed aan deze erkenning. Op Revelation Tv (Church Without Walls) was op 28 juli Joseph Weismann te gast. Weismann doet onderzoekswerk voor the Christian Empowerment Council. Tijdens deze reportage komt vader Naddaf ook in beeld. Hij zegt dat hij geen Arabier is en beroept zich op zijn Aramese wortels. Naddaf moedigt jonge christenen aan om dienst te doen in de IDF. Dit kwam hem op de bekende vraag te staan; ‘waarom dan dit aanmoedigen om dienst te gaan doen in de IDF’. Naddaf doet dit ‘omdat hij zo het land wil beschermen dat hen (de Arameeërs, Tj.) beschermt’. Het begrip ‘christelijke Arabieren’ is opgelegd door het Panarabisme en ook bij deze gelegenheid wees Naddaf erop ‘dat Arameeërs geen Arabieren zijn’. Integratie in de Israëlische samenleving is de juiste manier om in vrede te kunnen leven. Ook enkele andere Arameeërs werden geïnterviewd en zij hadden dezelfde mening als Naddaf. Zelf denk ik dat de Arameeërs gelijk hebben, want door erkenning van Israël te vragen hebben zij hun identiteit kunnen waarborgen.

Israël heeft kennelijk zelf ook baat bij de erkenning van Arameeërs, maar uit de publicaties hierover blijkt enkel een negatieve toonzetting. Mag Israël geen bondgenoot zijn van Arameeërs? Blijkbaar niet en dit is typerend is voor de hedendaagse trend, waarvan het gemiezemauw over deelname van christenen/Arameeërs aan de IDF een sprekend voorbeeld is. Last but zeker not least; in feite is er door deze erkenning sprake van een ‘win win situatie’. Een historische etniciteit, en zeker ook heel belangrijk voor het christendom, is vanuit de wederzijdse wens van Arameeërs en Israël erkend. Bovendien draagt deze erkenning bij tot een juistere verhouding tussen de christelijke kerken en Israël en zou daarom moeten worden toegejuicht.