zaterdag 13 maart 2010

Richard Falk te pro-Hamas voor smaak Palestijnse Autoriteit

 
Richard Falk heeft Israels beleid tegenover de Palestijnen al eerder met de nazi's vergeleken, maar wordt desondanks door velen als een geschikte en onpartijdige VN rapporteur gezien. EoZ heeft aangetoond dat hij heeft gelogen over een zogenaamd aanbod voor een staakt het vuren van Hamas dat Israel volgens hem onterecht had afgewezen. Zelfs de PA is hem blijkbaar liever kwijt omdat hij te pro-Hamas is.
 
RP
------------
 

Palestinian Authority considers Richard Falk to be too pro-Hamas?

http://elderofziyon.blogspot.com/2010/03/palestinian-authority-considers-richard.html

Richard Falk, the UN's "special rapporteur on human rights in the occupied Palestinian territories," says he has been asked to resign by the Palestinian Authority - because he is too pro-terror even for them:

Richard Falk, the UN special rapporteur on human rights in the occupied Palestinian territories, said on Monday the Palestinian Authority (PA) urged him to step down after he criticized the PA's treatment of a UN war crimes report.

Falk confirmed reports that the joint PA-PLO mission to the UN in Geneva also delayed consideration in the UN Human Rights Council of his most recent report detailing Israeli abuses of Palestinians' rights.

Arabic-language news reports of the delay surfaced last week.

He said PA officials formally approached him in February asking him to resign, arguing that he is unable to carry out his responsibilities since Israel detained him at Ben Gurion International Airport and deported him in late 2008.

But, he stressed in an interview, "what they [the PA] say formally and what they say informally are quite different."

"Informally they say different things, things that are essentially untrue, that my health doesn't me allow to do the job or that I'm a partisan of Hamas," Falk added.

Falk's mandate is narrowly defined to include only the human rights record of the occupying power, Israel, in the occupied West Bank and Gaza – he does not report to the UN on the actions of the PA or the Hamas government in Gaza.

But Falk did raise hackles in Ramallah when he publicly criticized the PA for delaying UN action on judge Richard Goldstone's report that accused Israel and Palestinian militias of committing war crimes during the 2008-2009 Gaza war. Goldstone's UN-mandated report dealt with the three-week attack that left some 1,400 Palestinians and 13 Israelis dead.

President Mahmoud Abbas' decision, under US pressure, to delay a vote in the UN Human Rights Council on Goldstone's report provoked a political crisis, including calls for Abbas to step down, and for the dissolution of the PA. Rights groups slammed Abbas for harming their efforts to bring accused war criminals to justice.

Now Falk says Abbas' men have done the same to his own report. He says the PA-appointed ambassador to the UN in Geneva, Ibrahim Khreishah, put forward a resolution in a recent plenary session of the Human Rights Council which delayed a discussion of his own report on Israeli rights violations from March until June. The resolution passed unanimously.

Falk, a Princeton international law expert, said he is "not happy" about the PA's actions, but has no plans to resign. "I feel that it's very important not to succumb to this pressure."

The delay of Falk's report also caught the attention of Hamas leaders in Gaza. On Monday, The justice minister in the Hamas-controlled government in Gaza, Muhammad Faraj Al-Ghoul, held a news conference denouncing the delay as an effort to "kill the report and give Israel a cover for its crimes."
 
It is entirely possible that Falk is making this entire thing up. He has an exaggerated sense of self-worth and he has lied multiple times before.

Even so, it highlights that UN officials are more closely aligned with how Hamas views the Middle East than how the US does.

Martijn van Dam (PvdA) verdedigt Iran?

 
Iran, die nette democratie, die zo veel ruimte laat voor haar politieke tegenstanders en nooit een andere VN lidstaat bedreigt noch de Holocaust onkent, verdient het wel door Martijn van Dam te worden verdedigd. Het heeft immers, in tegenstelling tot Israel, het Non Proliferatie Verdrag getekend. Dat Iran zich vervolgens aan geen enkele resolutie hield, VN inspecteurs wegstuurde of alleen op plaatsen liet kijken waar toch niks te zien was, en tegen alle afspraken in stiekem aan een atoomwapen werkte, dat vergeet van Dam voor het gemak maar even.
Het is ongelofelijk dat een progressieve partij, die staat voor mensenrechten, democratie en gelijkheid van vrouwen, homo's en andere minderheden, schurkenstaat Iran verdedigt. Een moreel dieptepunt. Zou daar met Cohen verandering in komen? Zou hij Van Dam aanspreken op het verdedigen van een staat die de Holocaust ontkent? Het is waarschijnlijk ijdele hoop.
 
RP
----------

Martijn van Dam is een beetje dom. Nou ja een beetje…

Dat de PvdA'er Martijn van Dam geen vriend van Israël is, is een understatement. Zijn haat voor Israël is zo groot dat hij die af en toe niet kan beheersen. In zulke gevallen gaat hij helemaal los en komt zijn ware aard volledig en schaamteloos bloot te liggen. Deze keer kon hij het niet laten de volgende onvoorstelbare onzin te twitteren:

Van Dam zet het woord atoomenergie tussen quotes om zijn claim dat Israël een "rogue state" is kracht bij te zetten. Bedenkt u wel: deze vorm van agitprop wordt door alle van Dam volgers gelezen.

Met de volgende tweet stelt van Dam Israel dus gelijk aan schurkenstaat Iran. Schandelijk natuurlijk, maar het kan nog erger:

Iran, het land dat alle verdragen aan zijn laars lapt. Dat Israël meerdere malen met vernietiging heeft bedreigd. Iran dat naarstig op zoek is naar de ontwikkeling van kernwapens en daarmee alle vreedzame pogingen van het Westen en de VN aan haar laars lapt. Dat Iran heeft volgens Israëlhater Van Dam nota bene wel getekend. De haat zit diep bij van Dam. Zo diep dat hij blijkbaar zelfs een lans wil breken voor een land dat het liefst ziet dat Israël van de aardbodem wordt weggevaagd. Zijn uitspraken zullen het wel goed doen bij van Dam zijn PvdA achterban. Altijd prettig in verkiezingstijd.

Restaurant in Haifa weigert soldaten in uniform

 
Mag een restaurant soldaten weren omdat geuniformeerde mensen de sfeer negatief beinvloeden? Er zijn in Israel anti-discriminatiewetten tegen het weigeren van minderheden, maar over soldaten is niets geregeld, omdat dit zo zelden voorkomt.
 
Relevant legislation, passed in 2000 following an initiative launched by ACRI, only covers discrimination based on race, religious affiliation, nationality, country of origin, sexual orientation, personal viewpoints, political affiliation, or marital or parental status, Moskovich said.
 
Het zou mooi zijn als ACRI zich nu ook inzet voor een einde aan deze discriminatie, en het er niet bij laat dat het restaurant volgens de huidige wetten niet in overtreding is.
De dreigementen aan het restaurant zijn evenwel walgelijk.
 
RP
---------
 
The Jerusalem Post
ACRI: Eatery broke no laws by banning soldiers in uniform
By BEN HARTMAN
10/03/2010 23:30
http://www.jpost.com/Israel/Article.aspx?id=170693


Israeli-Arab-owned restaurant says ban extended to all uniformed diners, not only soldiers, as uniforms harm the atmosphere of the establishment.


A Haifa restaurant that ignited a media firestorm last week for refusing to serve an IDF soldier in uniform did not violate any laws, a spokeswoman for the Association for Civil Rights in Israel told The Jerusalem Post Tuesday.

Spokeswoman Nirit Moskovich said the law regarding discrimination against people's entry to public places did not cover soldiers or other officials or public servants in uniform, and therefore, the Azad restaurant had not violated the law.

Relevant legislation, passed in 2000 following an initiative launched by ACRI, only covers discrimination based on race, religious affiliation, nationality, country of origin, sexual orientation, personal viewpoints, political affiliation, or marital or parental status, Moskovich said.

Furthermore, she added, the law only allows for opening civil proceedings against a defendant, and would not allow for a criminal investigation or a state-mandated closure of the establishment.

On Monday, dozens of students from Haifa University protested outside Azad, on Haifa's Rehov Hillel, demanding that the municipality shut the restaurant down if it didn't change its policy toward uniformed soldiers. The students included a number of members from activist groups Im Tirtzu and Levia, as well as a representative from Lanetzah Ahi ("For Eternity, Brother"), a group that supports the siblings of terror victims.

By Tuesday, a Facebook group calling for a boycott of the restaurant had drawn well over 35,000 members, and a spokesman for the Haifa Municipality stated the city was looking into closing the restaurant, which is operating without a license.

The eatery's ban on soldiers in uniform first came to public attention when soldiers who were refused service contacted Channel 10 last week. Since the report, Azad's owners say they have received a number of phone calls and letters from people threatening to burn down the establishment.

The Israeli-Arab-owned restaurant said the ban extended to all uniformed diners, not only soldiers, as uniforms harmed the atmosphere of the establishment.

Moskovich said ACRI dealt with the issue of discrimination in public places on a daily basis, mainly in connection with minorities being turned away for housing or entry to public establishments.

The issue of uniformed soldiers not being allowed into restaurants was a very rare exception, she said, adding that she had only heard of one other case – that of anarchist vegan bar Rogotka in Tel Aviv, which had a ban on uniformed soldiers that it later rescinded.

She said she sympathized with the soldiers who had been turned away, adding that she could imagine how she would have felt if a similar thing had happened to her during her own military service.

Nonetheless, referring to the dozens of protesters at the restaurant Monday, she asked, "Where were they before this? Where were they when people who were dressed perfectly well enough were not let into bars and restaurants, or weren't allowed to rent apartments? If they're going to protest against discrimination, they should do so in all cases."

Dissident waarschuwt tegen Iran in VN "Mensenrechtenraad"

 
Een Iraanse dissident waarschuwt voor Irans lidmaatschap van de VN 'Mensenrechtenraad'. Iran en nog vier andere landen hebben zich kandidaat gesteld voor de vier plaatsen die binnenkort beschikbaar komen voor het Aziatische blok. Eigenlijk zou Israel minstens evenveel kans moeten maken, daar het ook in Azië ligt, maar dat is om verschillende redenen uitgesloten: Israel is geen lid van het Aziatische blok omdat deze haar niet accepteert (dit geldt voor geen enkel ander land, ook niet voor bijvoorbeeld Noord-Korea), en Israel zou natuurlijk geen schijn van kans maken bij een verkiezing, gezien de automatische meerderheid die er in de 'Mensenrechtenraad' is voor iedere veroordeling van Israel. Iran zal wel worden gekozen en als grote held binnengehaald. Het zal het aanzien van de 'Mensenrechtenraad' er niet beter op maken, maar daar trekt niemand zich natuurlijk wat van aan. De 'Mensenrechtenraad' is een schandaal en een blamage voor de VN, maar de Westerse landen en gematigde democratieën spelen het spel mee en doen alsof zij de olifant in de kamer niet zien.
 
RP
------------

"Giving Iran Seat on U.N. Rights Council Would Legitimize Its Brutality," Says Boyfriend of Killed Protest Icon

Patrick Goodenough
March 10, 2010

 

An Iranian whose fiance's death by gunfire became a symbol of opposition to the regime during post-election protests last year made an impassioned appeal Tuesday for Tehran to be denied a seat on the U.N. Human Rights Council in elections this spring.

Addressing a gathering of dissidents and human rights advocates in Geneva, Caspian Makan, a photojournalist who fled Iran late last year after being detained for more than 60 days, said Iranian membership in the U.N.'s top human rights body would be a 'slap in the face' of other members.

It would encourage other countries that have a tendency to flout human rights and undermine the credibility of the U.N. and the council, he said, according to a translation provided by event organizers.

'I feel furthermore that if the Iranian regime became a member, that would legitimize the inhuman and cruel acts the regime has perpetuated against its population,' Makan added. 'Giving it legitimacy would encourage them to go further still.'�

The U.N. has confirmed that Iran has submitted in writing its candidacy to become a member of the HRC.

On May 13, the General Assembly will vote by secret ballot to fill 14 of the Geneva-based council's 47 seats. Iran and four other countries - Thailand, Qatar, Malaysia and the Maldives - will compete to fill four available seats set aside for the Asian regional group.

Makan was speaking Tuesday at the Geneva Summit for Human Rights, Tolerance and Democracy, a two-day event that brought together some 500 people from more than 60 countries, to discuss issues organizers say are mostly neglected by the HRC.

He told the gathering about Neda Agha Soltan, the 26-year old 'deep thinker' and 'artist at heart' with whom he had fallen in love after meeting her on a trip.

Makan, 38, said they had tended in the past not to vote in elections because they were seen as a charade, and taking part would be seen as 'participating in the regime to some extent.'�

But the 2009 election had seemed to offer in the shape of opposition candidate Mir Hossein Mousavi a 'lesser evil' for young Iranians who 'above all else wanted to get rid of Mr. [Mahmoud] Ahmadinejad.'

Once it became clear that the election was rigged in favor of the incumbent, he said, Soltan had joined the protests.

Makan said that while trying to do his job he was an eyewitness to the violent clampdown by 'the mercenaries of the regime' and 'saw firsthand that the army of the revolution was shooting and killing the demonstrators from a helicopter.'

Four days before she died, he had urged Soltan to keep away from the demonstrations. She said, 'You know Caspian, I love you, I love being with you, but what is most important to me is the freedom of our people.'

On June 20, Soltan was shot in the chest on a Tehran street, apparently by a Basij militia sniper. Amateur video footage capturing the moments after the shooting was posted online and seen around the world.

'We have seen many people who have been wounded and killed, but this struck the world particularly hard,' Makan said of his fiance's death.

'We were able to see in the footage how good and kind she was and admire her attitude when faced with death, to admire her courage as a symbol of liberty, as she died hoping for a better life for the millions of Iranians who remained behind.'

Human rights researchers say at least 40 Iranians died during June and that the number more than doubled in the months that followed. The official figure stands at 44.

Last month, Mahmoud Abbaszadeh Meshkini, director-general of Iran's Interior Ministry - whose functions including policing and overseeing elections - told the HRC that the June 2009 presidential election had been 'an exemplary exhibition of democracy and freedom.'

Copyright 2010, CNS News
Original URL:
http://www.cnsnews.com/news/article/62544

 

Arabisch Knessetlid gaat Amerikanen vertellen dat Israel Apartheidsstaat is?

 
Een Israelische Arabier legt uit dat er geen apartheid in Israel is, wel discriminatie.
 
The Arab citizens of Israel would like to see their representatives sitting in parliament and fighting for equality and better services for the Arab sector than participating in Israel Apartheid Week at a university in Ottowa or Toronto.
It is hard to understand how the participation of an Arab Knesset member in Israel Apartheid Week on a university campus in the US or Canada helps the cause of the 1.4 million Arab citizens of Israel. In fact, this could cause damage to the Arab citizens and their battle against discrimination.
The Arab Knesset member's presence on these campuses plays into the hands of those Israelis who accuse the Arab citizens, the majority of whom remain loyal to the state, of being a "fifth column" and an "enemy from within." The more the Jews are afraid of their fellow Arab citizens, the more the latter will suffer.
 
-----------
 
March 9, 2010 5:00 AM
by Khaled Abu Toameh
For Israel's Arabs It Is Not Apartheid

An Arab member of the Knesset who goes all the way to the US and Canada to tell university students and professors that Israel is an apartheid state is not only a hypocrite and a liar, but is also causing huge damage to the interests of his own Arab voters and constituents.

If Israel were an apartheid state, what is this Arab doing in the Knesset? Doesn't apartheid mean that someone like this Knesset member would not, in the first place, even be permitted to run in an election?

Fortunately, Arab citizens can go to the same beaches, restaurants and shopping malls as Jews in this "apartheid" state. Moreover, they can run in any election and even have a minister in the government [Ghaleb Majadlah] for the first time.

In this "apartheid" state, the Arab community has a free media that many Palestinians in the West Bank and Gaza Strip envy. Ironically, an Arab newspaper in Nazareth or Haifa that is licensed by Israel enjoys more freedom than the media controlled by Hamas and Fatah, as well as most corrupt Arab dictatorships.

Ironically, this Knesset member who is complaining about apartheid enjoys more privileges than most Jews and Arabs in Israel. As a parliamentarian, he is entitled to do many things that an ordinary citizen cannot do, thanks largely to the immunity he enjoys as an elected official.

His parliamentary immunity allows him to enter areas that ordinary Jewish and Arab citizens do not have access to. This Knesset member, for example, travels to the Palestinian Authority-controlled territories which, for many years, have been off-limits to ordinary Israeli citizens.

This Knesset member also can sometimes even break the law by visiting "hostile" countries like Syria and Lebanon and holding public meetings with Hamas and Hizbullah leaders.

True, the Arab community inside Israel has long been facing real problems that need to be dealt with urgently. The main problem was and remains discrimination by the establishment, especially when it comes to employment, infrastructure and allocation of public funds and lands.

Nonetheless, the Arab citizens are not struggling for separation from Israel. Rather, they are fighting for integration, equality and better services and treatment. The Arab citizens are happy to live in Israel, where they have always had an average of 10 representatives in the Knesset.

By denouncing Israel as an apartheid state, the Knesset member who flew to North America is actually helping those who are trying to avoid the real problem: Discrimination. By focusing on the issue of apartheid, he is actually diverting attention from the real problem and betraying the interests of his own people.

The Arab citizens of Israel would like to see their representatives sitting in parliament and fighting for equality and better services for the Arab sector than participating in Israel Apartheid Week at a university in Ottowa or Toronto.

It is hard to understand how the participation of an Arab Knesset member in Israel Apartheid Week on a university campus in the US or Canada helps the cause of the 1.4 million Arab citizens of Israel. In fact, this could cause damage to the Arab citizens and their battle against discrimination.

The Arab Knesset member's presence on these campuses plays into the hands of those Israelis who accuse the Arab citizens, the majority of whom remain loyal to the state, of being a "fifth column" and an "enemy from within." The more the Jews are afraid of their fellow Arab citizens, the more the latter will suffer.

The best way to undermine radicals like this Knesset member is by offering the Arab citizens equal services and full rights. Yes, Israel is not an apartheid state. But Israel must wake up and start dealing seriously with the problems of the Arab minority before it is too late.

 

vrijdag 12 maart 2010

Stop de hetze tegen Israël


Israel bashers beweren zelf voortdurend de mond ter worden gesnoerd door de zogenaamd zo machtige Israellobby, maar protesteren zelf tegen zo ongeveer iedere pro-Israel bijeenkomst of conferentie of pro-Israel spreker. Vaak wordt niet alleen de organisatie, maar ook de lokatie aangeschreven en onder druk gezet om de bijeenkomst af te gelasten. Dit is de afgelopen jaren in Nederland meermaals voorgekomen, met helaas soms het door de Israel bashers gewenste resultaat (bijvoobeeld een bijeenkomt met iemand van het Israelische leger vorig jaar in het Apollo Hotel). Ook in de VS, dat zogenaamde bolwerk van de Israellobby, zijn de laatste maanden verscheidene bijeenkomsten en lezingen afgelast ofwel ernstig verstoord. De sprekers (bijvoorbeeld ambassadeur Michael Oren) werden uitgejouwd en uitgescholden en het spreken onmogelijk gemaakt. Tot zover het respect voor de vrijheid van meningsuiting van veel Palestina-sympathisanten.
Ook tegen de CIDI conferentie in het Vredepaleis in Den Haag werd gedemonstreerd. Stop de Bezetting had het Vredespaleis een brief geschreven waarin onder andere stond:
 
Wij hebben informatie ontvangen dat het CIDI, een politieke lobbygroep die schaamteloos pro-Israel is, op 10 maart a.s. een symposium organiseert met als onderwerp "A Safe Israel in a Peaceful Middle East".
 
Die informatie had het vredespaleis naar ik aanneem al eerder ontvangen, maar toch fijn dat ze er even aan werden herinnerd. Wat is er overigens schaamteloos aan pro-Israel zijn? Kun je volgens SdB ook niet-schaamteloos pro-Israel zijn? Een beetje stiekum of hoe stellen ze zich dat voor? Ik hoor het graag.
Een veilig Israel en een vreedzaam Midden-Oosten, brrr, wat eng, dat moeten we niet hebben nee. Dat is wel een demonstratie waard. Zoals Isser hieronder ook opmerkt, deze quote zegt het helemaal.
 
RP
--------------
 

Stop de hetze tegen Israël

Gisteren was er een symposium in Den Haag getiteld Een veilig Israel in een vreedzaam Midden-Oosten waaraan onder meer werd deelgenomen door Maxime Verhagen, Mark Rutte, de Israëlische ambassadeur Harry Kney-Tal en vele andere prominenten. Stuk voor stuk experts in hun vakgebied.

Nu is het genoegzaam bekend dat daar waar Israël wordt genoemd de Israëlhaters onmiddellijk in actie komen om uit te leggen dat helemaal niet kan wat er gebeurd in dit land. Hoe durft het CIDI een symposium te organiseren in het Vredespaleis. Daar moest actie op komen. Zo gezegd zo gedaan en daarom hadden de haters van "Stop de bezetting" een met uw belastingcenten gefinancierde actie georganiseerd die opriep tot een demonstratie tegen het Symposium. Tegelijkertijd  ging een brief uit naar de uitbaters van het Vredespaleis de Carnegie Foundation.
Even een kleine quote uit de brief:

Wij hebben informatie ontvangen dat het CIDI, een politieke lobbygroep die schaamteloos pro-Israel is, op 10 maart a.s. een symposium organiseert met als onderwerp "A Safe Israel in a Peaceful Middle East".

Bovenstaande quote zegt het helemaal. Daar waar het CIDI en de participanten zoeken naar een duurzame vrede voor alle partijen zoekt "stop de bezetting" de vernietiging van de staat Israël. Een wezenlijk verschil mij dunkt.

Daarom mijn oproep aan "stop de bezetting"

Palestijnen schorten overleg met Israël op


Uit een onderzoek naar de berichtgeving van NRC Handelsblad over het Israelisch-Palestijns conflict blijkt dat deze zeer gekleurd is, en feiten en mening vaak niet worden gescheiden. Hieronder weer een duidelijk voorbeeld hiervan, voorzien van mijn commentaar.
 
RP
----------
 

Palestijnen schorten overleg met Israël op

http://www.nrc.nl/buitenland/article2501830.ece/Palestijnen_schorten_overleg_met_Israel_op

Gepubliceerd: 11 maart 2010 16:52 | Gewijzigd: 11 maart 2010 18:14

Door onze correspondent

Jeruzalem, 11 maart. De Palestijnse Autoriteit heeft het aanstaande, indirecte overleg met Israël opgeschort. Er valt „nergens over te onderhandelen" na de aankondiging van de bouw van 1.600 appartementen in Oost-Jeruzalem.

Dat hebben woordvoerders van de Palestijnse president Abbas gezegd. Eerder deze week waren Israël en de Palestijnen na ruim een jaar stilstand bereid via Amerikaanse bemiddeling te onderhandelen. Dat had de Amerikaanse regering had na lang aandringen bij met name Abbas voor elkaar gekregen. De Palestijnen hadden aanvankelijk als voorwaarde gesteld dat alleen gepraat kan worden als Israël de bouw in bezet gebied volledig bevriest.

-- Oost Jeruzalem wordt hier zonder meer gelijk gesteld met de Westelijke Jordaanoever en als bezet gebied bestempeld. Zowel internationaal als voor de Israelische wet heeft Jeruzalem echter een andere status. Bovenstaande is dus misleidend en geeft de Palestijnse visie weer, die Oost Jeruzalem gelijkstelt met de rest van de WB en dit allemaal als 'bezet Palestijns gebied' beschouwt. -- RP

Dinsdag kondigde de Israëlische regering aan dat er gebouwd gaat worden in de ultra-orthodoxe nederzetting Ramat Shlomo, in bezet Oost-Jeruzalem. Dit nieuws volgde vlak na een ontmoeting tussen premier Netanyahu en de Amerikaanse vice-president Joe Biden, die nu op bezoek is in het Midden-Oosten. De in verlegenheid gebrachte Biden veroordeelde de aankondiging als „een ondermijning van het vertrouwen" dat nodig is om weer aan tafel te gaan.

Netanyahu en vice-premier Eli Yishai van de orthodoxe Shas-partij, van wie de aankonding afkosmtig was, boden gisteren hun excuses aan Biden aan – niet om de maatregel maar om de ongelukkige timing. Netanyahu liet doorschemeren dat hij niet van de beslissing op de hoogte was gebracht, maar dat Yishai die er doorgedrukt had. Biden zei vanochtend in een rede aan de Universiteit van Tel Aviv dat „de status quo niet houdbaar is" en herhaalde zijn veroordeling, maar de toon van zijn speech was opmerkelijk mild ten opzichte van Israël.

-- De krant verzwijgt hier cruciale informatie, namelijk dat het een besluit van de gemeente Jeruzalem was en geen nationale kwestie. Netanjahoe (of Yishai of welke andere minister dan ook) hoeft er niet zijn goedkeuring aan te geven. Het betrof plannen die al langer lagen, en toevallig gisteren werden goedgekeurd. Daar kan overigens wel een politieke reden achter zitten, maar het blijft een gemeentebesluit. -- RP

De bouw in nederzettingen vormt een van de grootste hindernissen voor vrede tussen Israël en de Palestijnen. In Oost-Jeruzalem en de Westelijke Jordaanoever wonen circa een half miljoen joodse kolonisten in nederzettingen die volgens het internationaal recht illegaal zijn. Na druk van de regering-Obama besloot Netanyahu onlangs tot een tijdelijke en beperkte bouwstop op de Westelijke Jordaanoever. Maar de bouw in en rondom Oost-Jeruzalem – de beoogde hoofdstad van een toekomstige Palestijnse staat – gaat hard door. Maandag werd bovendien bekend dat Israël 112 appartementen gaat bouwen in de nederzetting Beitar Illit, „om veiligheidsredenen".

-- De bouwstop geldt niet voor Oost-Jeruzalem, dat Israel als haar ondeelbare hoofdstad beschouwt. In heel Jeruzalem mag gebouwd worden, zoals er in heel Israel gebouwd mag worden. Overigens bouwt Israel ook duizenden huizen voor Arabieren in Oost Jeruzalem, maar daar hoor je de critici nooit over. Ook Arabieren bouwen in Oost Jeruzalem, vaak illegaal. De bouw in Oost Jeruzalem gaat niet 'hard' door (dit is een suggestieve opmerking), maar valt buiten de bouwstop De krant kan het daarmee oneens zijn, maar dat hoort niet in een nieuwsartikel thuis.

Dat Oost Jeruzalem 'de beoogde Palestijnse hoofdstad' is, is wederom de Palestijnse visie die als feit wordt gebracht. Volgens Israel is heel Jeruzalem haar hoofdstad en moet dat ook zo blijven, maar die visie wordt niet gegeven. Overigens is Jeruzalem nooit Palestijns geweest, en had het eind 19e eeuw al een Joodse meerderheid. Dat betrof met name wat nu Oost-Jeruzalem en 'door Israel bezet' wordt genoemd, want West-Jeruzalem bestond toen nog nauwelijks. -- RP

Volgens de Israëlische krant Ha'aretz liggen er plannen klaar om 50.000 appartementen te bouwen in bezet gebied, vooral in Oost-Jeruzalem. De nederzettingen hebben de stichting van een Palestijnse staat al vrijwel onmogelijk gemaakt. Biden zei vanochtend dat „een levensvatbare Palestijnse staat" noodzakelijk is om tot vrede te komen.

-- Dat de nederzettingen de stichting van een Palestijnse staat vrijwel onmogelijk hebben gemaakt is wederom een visie en geen feit, en geeft de kant van de Palestijnen weer. Volgens Israel hebben andere zaken, zoals de Arabische weigering haar oprecht te erkennen, steun (ook van de 'gematigde' Palestijnse Autoriteit) aan terorisme en verheerlijking van geweld, en de macht van groeperingen als Hamas, de stichting van een Palestijnse staat in de weg gestaan.

De opmerking over de 50.000 appartementen is nogal suggestief. Er staat niks bij over de status van die plannen, in wat voor stadium ze zijn, waar die appartementen dan gaan komen, wie er gaan wonen etc. Veel plannen die met veel tamtam en verontwaardiging in Westerse media verschijnen, verdwijnen geruisloos van tafel omdat ze nog in een vroeg stadium waren en niet werden goedgekeurd door regering of gemeente. En van wie komt de informatie? Is dit ook door andere bronnen bevestigd? Had men niet even zelf navraag kunnen doen in plaats van alleen maar Haaretz te noemen?

De opmerking van Biden is eveneens suggestief. Biden zei wel meer, en is volgens de krant zelfs 'opmerkelijk mild ten opzichte van Israel'. De opmerking suggereert hier wederom dat Israel die staat verhindert, terwijl er op evenveel Palestijnse obstakels is te wijzen, niet in de laatste plaats het continu stellen van voorwaarden vooraf aan de onderhandelingen waarvan men weet dat die voor Israel volkomen onacceptabel zijn. Vreemd genoeg ontbreekt iedere kritische noot daarover. Als Israel voorwaarden zou stellen werd dat welhaast zeker gehekeld en als obstakel voor vrede neergezet.

Tot slot: door de gigantische focus op zo ongeveer ieder huis dat Israel over de groene lijn bouwt en het totaal negeren van andere zaken (bijvoorbeeld de verheerlijking van geweld tegen Israelische burgers en het neerzetten van (zelfmoord)terrroristen als helden van het Palestijnse volk door de PA) wordt ook een totaal vertekend beeld gegeven. Door jarenlang dag in dag uit op een dergelijke gekleurde manier over Israel te berichten ontstaat bij steeds meer mensen het beeld dat Israel een schurkenstaat is, een koloniale apartheidsstaat die slechts uit is op expansionisme en daartoe het Joodse verleden schaamteloos uitbuit. Maar in plaats van dat men zich over die beeldvorming zorgen maakt mocht dinsdag iemand op de opiniepagina uitleggen dat sympathisanten van Israel veel te emotioneel op kritiek reageren. Dat die kritiek vaak volkomen onredelijk en doorgeslagen is en wordt gevoed door een constante stroom van misinformatie werd natuurlijk niet vermeld, en dat zal ook de NRC niet halen, want stukken van pro-Israelische zijde worden standaard geweigerd...  -- RP

 

Wie is er serieus over het vredesproces?

 
Dit commentaar is geschreven voordat bekend werd dat de Palestijnen het overleg met Israel opschorten voordat het begon.
 
_________________

Is anyone serious about the Middle East peace process?

03/10/2010

We have to try to be optimistic about the indirect Israeli-Palestinian peace talks, because they are better than nothing at all. But we should not fool ourselves about the probable outcome. Bitterlemons, titled its issue about the peace talks, "Is Netanyahu serious about the peace process?" But as co-editor Yossi Alpher pointed out, that it is the wrong question.

Nobody is serious about peace, and nobody is prepared, evidently, to face the issues that require facing in order to make peace. Some of the problems are insolvable without unpopular moves or drastic measures that are politically perilous Short-term and selfish political considerations as well as genuine concerns, triumph over long term vision. Everyone is willing to lecture other parties about "taking risks for peace," but nobody is really willing to do it themselves. Some of the problems may in fact not be solvable at all in a reasonable way.

There are several major issues, some of them so distasteful that they are not discussed.

Iran- It is inconceivable that with or without nuclear weapons, Iran will allow the success of a U.S.-mediated peace process between Israel and the Palestinians, or Israel and the Arab countries. A peace agreement would be a major triumph for the U.S. and a major defeat for Iran. It would leave Iran without an issue that can be used to assert Muslim unity against the United States and Israel, and without an issue that provides a cover for Hezbollah control of the Lebanese government. It would leave Iran isolated in the Middle East. Any peace agreement, no matter how earnest the intentions of Palestinian Authority leaders, would be sabotaged by the Iranian/Syrian puppet terror organizations, Hamas, Hezbollah and Palestinian Islamic Jihad. We can be sure that any Palestinian state that comes into being, if it ever happens, would be the target of tireless efforts by the Teheran and Damascus regimes to turn it into a base for terror attacks on Israel.

Syria - For much the same reasons as Iran, Syria could not countenance an Israeli - Palestinian agreement. Moreover, Syria would not allow an Israeli-Palestinian agreement to succeed unless it too could get a "peace" agreement that would have to encompass return of the Golan heights and a free hand in Lebanon. The United States is not about to acquiesce officially in giving a free hand to Syria in Lebanon, It has already done so unofficially in order to secure some quiet in Iraq. It is questionable whether it got anything.

Iran and Russia, Syria's patrons, are not about to allow Syria to make peace with Israel and hand the U.S. another diplomatic triumph. Israel might conceivably give up the Golan Heights. But Israel is not going to agree to give Syria the Sea of Galilee, which is part of its conditions, or the small area that it conquered and occupied illegally in the 1948 Israel war of Independence. Hafez Assad set those conditions and those borders precisely because he calculated that it would make peace impossible, and there are no signs that Bashar Assad, his successor, is about to change his mind. So Syria, like Iran, has a vital interest in sabotaging any peace negotiations. Syria has direct control over Hamas leadership, in the form of Hamas leader Khaled Meshaal, who, along with Iraq terrorists and the Hezbollah, is harbored and sheltered and nurtured in Syria.

Hamas - Hamas's raison d'etre is destruction of Israel. That is the business they are in. It is vain to hope that appeasing them will change their founding goals. Even they wanted to do so, Hamas leaders would find themselves challenged by the Palestinian Islamic Jihad and Al Qaeda radicals if they decided to make peace with Israel. They are already having difficulties with extremist groups. Hamas's tactical goal is to take over the political leadership of the Palestinians, much as Hezbollah has taken over Lebanon. If they are appeased, as some propose, they will not become a force for peace, but a permanent and totally unmanageable impediment to peace. There cannot be peace as long as the Hamas government exists in Gaza. They will not allow it, and their very existence forces the Palestinian Authority to toughen its positions vis-a-vis Israel.

The Palestinian Authority - The current situation of no war and no peace allows the Palestinian Authority many advantages. On the one hand, its rival Hamas is pressured by the Israeli, US and European partial embargo, that are supposed to remain in force as long as the Hamas will not agree to recognize Israel and join in the peace process. At the same time, the Palestinian Authority is the recipient of generous foreign aid from the United States and Europe, and enjoys wide support. It is viewed as moderate, despite its glorification of terrorists and despite its education programs that cite Haifa as the "largest port in Palestine." As long as it is less bad than the Hamas, it will continue to enjoy such support. But the Palestinian Authority can't afford to be too good.. We mustn't forget that President Mahmoud Abbas has outstayed his term and presidential elections are long overdue. Formally, the Palestinian Authority government is not much more legitimate than the Hamas government in Gaza, which took power by a coup. Palestinian Authority leadership cannot be seen as being too conciliatory, because it is in competition with the Hamas to show who can do the most to advance the Palestinian cause. Major concessions to Israel, such as giving up right of return of Palestinian refugees, recognizing Israel as the state of the Jewish people or allowing any Israeli sovereignty in East Jerusalem, would probably end the perceived legitimacy of the Palestinian Authority.

Without those concessions, which are basically U.S. policy of a decade ago, as outlined in the Clinton Bridging Proposals, there cannot be peace. That is not just because of Israeli "inflexibility," but because a peace that doesn't include those conditions would be more like unconditional surrender for Israel than peace. The Palestinian Authority knows this, and it has probably stuck its demands for right of return, its refusal to recognize Israel as the state of the Jewish people and its refusal to grant any Israeli sovereignty in East Jerusalem, precisely because those conditions prevent peace. Peace would very possibly bring down the Palestinian Authority government. It would certainly create a lot of problems for the new Palestinian state with Iran and Syria, and internally with the Hamas and Palestinian Islamic Jihad. It would finally put pressure on the Fatah to provide real administrative reform. A great many people benefit from corruption, and would be unwilling to part with the old order. The "clincher" for the Palestinians, is that many are convinced that in 18 months or less they will be able to declare a state unilaterally. This will be a deluxe version of the Palestinian state, unhampered by inconvenient agreements with the Zionist entity. It will claim, at least, all of the land conquered by Israel in the Six Day War as well as demanding right of return for millions of Palestinian refugees. It will be backed by the Arab states, and Palestinians have good reason to believe it will be backed by the European Union. If so, why should they spend any effort negotiating away what they see as their rights? As long as Palestinians believe they can have all of their demands without negotiating, why should they negotiate seriously?

Remember too, that the entire institution of the Palestinian Authority is supposed to be temporary. It is supposed to exist only as an interim government that negotiates a peace agreement with Israel. Peace will therefore bring about changes in the Palestinian political structure, and is necessarily risky for those in power.

Israel - Israel would have to give up a great many settlements in any peace agreement, if not all of the settlement project. Even if "only" 80,000 or 100,000 people must be resettled, that task will still be problematic. The 8,000 or so people who were evacuated in the disengagement are still largely unsettled. "United Jerusalem" - which refers to the enlarged Jerusalem municipal area that Israel created after the Six Day War, has been a slogan of right-wing parties since the Likud came to power. Yossi Alpher tries to be hypothetically optimistic about the possibility of Israeli concessions in Jerusalem, but realistically, it is hard to see how Benjamin Netanyahu could make such concessions. Jerusalem is a core issue in Israeli politics, as well as between Israelis and Palestinians. The issue of Jerusalem has been a Herut-Likud centerpiece since 1948. Menachem Begin blamed Labor Party Prime Minister David Ben-Gurion for allowing the division of Jerusalem in 1948. In 1996, Netanyahu campaigned with the slogan "Peres will divide Jerusalem." Even if Netanyahu were able to find political support for handing over the outlying areas of Jerusalem, including Har Choma and Gilo, and even if, by some stretch of the imagination, he could get his own Likud party and his right wing partners to agree to give up Arab sections of Jerusalem like Sheikh Jarrah, it is hard to imagine that any Israeli government could get a majority for giving up sovereignty of the Temple Mount. It is equally unimaginable that any Palestinian government or the Arab states would agree that the Haram as Sharif (the Arabic name for the Temple Mount) would remain under Israeli sovereignty. Both sides are "right," which makes the problem totally symmetric and therefore incapable of resolution in any satisfactory way. Giving up the Israeli presence in Hebron, another deal breaker, would be equally problematic.

Just as the raison d'etre of the Hamas is destruction of Israel, the raison d'etre of the settler movement, especially the "hill top youth" and the knit kippah NRP voters, is settlements. They won't give up the settlements without a fight. Unlike the disengagement, this time concessions affect the heartland of settler Zionism, the holy places in the West Bank and Jerusalem. And now they have the miserable example of the results of Gaza disengagement to wield as an effective weapon against peace.

This once marginal section of the population has become a major political force. Like the Hamas, they do not have numerical strength perhaps, but they make up for it in the stubbornness and enthusiasm with which they support their cause. And like the Hamas, the Israeli right raise issues that resonate even among more moderate and pragmatic sections of the population. The chief one is security. We of the Israeli peace camp have much to answer for, and would do well to review our actions and recommendations over the last 15 years, before enthusiastically recommending another "peace" move.

From the Israeli point of view, the "peace process" has been something between a very sick joke and a nightmare. We were told, and we told other Israelis, that the peace process is reversible, and that if there are problems, Israel is strong and can remove the Palestinian Authority. It turned out to be untrue. Palestinian Arabs yelled "itbach al yahud" (Slaughter the Jews) in the tunnel riots, just as they had done in 1929, but Israel, then under the leadership of Benjamin Netanyahu, was powerless to stop them. In the May 15, 2000 riots, Palestinian Authority "police" fired on IDF soldiers with weapons Israel had supplied to them, but even Netanyahu could not stop the "peace" process. In the administration of supposedly tough Ariel Sharon, Palestinian suicide bombers exploded in Israeli supermarkets and cafes and discotheques, funded by the Palestinian Authority. Still, there was no way to reverse the "peace" process.

The Oslo "peace" process has cost the lives of well over a thousand Israelis. It has installed a government in the West Bank that works tirelessly to delegitimize the existence of Israel through boycott movements, Israel Apartheid Week in universities, bogus war crimes allegations and even through absurd and racist accusations that the IDF kills Palestinians in order to serve traffic in illegal organ transplants. The Palestinian Authority, through its NGO connections and the UN, with the backing of the Arab states and certain European governments, has used its position as a quasi-state to raise an international lynch mob against Israel. It is not a lynch mob protesting the occupation, but rather a mob that protests the legitimacy of the Jewish state, and that chants in synchrony in the United States, in Britain and in Holland, "Hamas, Hamas, Jews to the Gas."

But as bad as the Palestinian Authority is and was, the Hamas takeover in Gaza proved, from the Israeli point of view, that it could be worse. The disengagement that we all supported made matters much worse. We can't ignore the security dimension just because the people who raise the specter of Katyusha rockets in Kfar Saba hold distasteful political views. The threat is quite realistic. "Peace" and "concessions" are now dirty words for most Israeli Jews, even as they are for most Palestinian Arabs.

Benjamin Netanyahu can't ignore the security risk politically either. Nobody wants to be responsible for a failed agreement that allows an extremist state in the West Bank and results in a major security threat to central Israel and Jerusalem. It is a non-starter both in the long term political perspective and from the selfish political point of view. The Al-Aqsa Intifadah brought down Ehud Barak. A failed peace agreement would spell the end of any Israeli government that agreed to it.

The announcement by Israel's right-wing Interior Minister Eli Yishai of the plan to build over 1,600 housing units in East Jerusalem, timed to coincide with the visit of Vice President Biden and the start of indirect peace talks was, of course, not an accident. It was designed to embarrass the U.S., torpedo the talks and embarrass the Netanyahu government. As Yishai himself admits, the units have been planned for several years. If so, why did they have to be announced just now? Yishai was subsequently force to apologize, but the damage has been done. The toothpaste will not go back into the tube.

Yishai's announcement was a clear illustration of putting short term political considerations before national interests. It embarrassed the Israeli government and dod absolutely nothing to advance the Israeli cause in any way. It ensured, as Yishai must have known it would, that both the U.S. and the Palestinians must make a major issue of those 1,600 apartments. It does however, allow the Shas party to portray itself as a better guardian of Israeli interests than the Likud. That was the purpose. But this sort of in-your-face circus showmanship and petty political in-fighting is nothing compared to what the extreme Israeli right will do if there is substantive progress in the peace talks. Netanyahu is certainly well aware of this.

The Palestinian refugees- The Palestinian refugees, especially those living outside the Palestinian territories, are a political and military force on their own account, which has been ignored from the start of the Oslo process. The Palestinian Authority is not elected by them and does not represent them. Most of these "refugees" were not born in Palestine, and most of their parents were not born in Palestine either. For them, Palestine and "return" are unrealized abstract ideas, something like "restoration of the Jews" was for the Jewish people prior to the creation of Israel.

In all Arab countries other than Jordan, refugees are not allowed citizenship. They were deliberately maneuvered by the Arab countries to serve as pawns in the Israeli-Arab conflict. In Lebanon, they are not even allowed to work. They were also kicked out of Kuwait and later Iraq, because of their support for Saddam Hussein.

The impoverished refugees of the UNRWA camps, both within and outside the Palestinian territories, have been told by NGOs like the Norwegian sponsored BADIL as well as by Palestinian UNRWA personnel and the PLO and others, that peace means return to Palestine. In the past, the Palestinian Authority organized Nakba day demonstrations each year, featuring placards that read "Haifa." "Beisan," "Isdood," "Majdal" and Birsaba," all now cities and towns inside Israel - places that really exist only as memories. Their homes are gone. The little Arab towns are replaced by sprawling urban complexes. The society that existed before 1948 is gone, not only from Israel, but from the entire world. A modern country cannot exist on pastoral agriculture. They cannot return. They have been promised something that is impossible to fulfill. Those who have settled in the West form a powerful political lobby that supports the al-Awda movement, the ISM and the one-state hate groupies in places like the University of California at Irvine. The Palestinian refugees constitute a permanent lobby against peace and a permanent source of recruits for terrorist groups, motivated both by poverty and ideology. They will not easily accept that their families have been humiliated for over 60 years in order to get a few dollars in compensation. They will fight any peace settlement that does not include return to Israel and destruction of Israel as a Jewish state. It will take years to re-educate this population, to absorb them and integrate them into productive life anywhere, yet no start at all has been made in this direction.

Europe - Europe is playing its own game, which is to discredit the U.S. and give the Palestinians to understand that they will get better terms under European mediation. That was the reason for European support of the Palestinian plan to declare independence unilaterally, and also motivated the EU Parliament vote to support the Goldstone report.

U.S. Posture in the Middle East - If the US is to cajole the parties into a peace agreement, it must demonstrate that it is a serious, respected and savvy world power. In the Middle East, U.S. policies have failed ignobly and the U.S. is in retreat everywhere. In Lebanon, it has allowed Syria and its puppet Hezbollah to take control of the government. All U.S. allies in the Middle East must have learned important lessons from that debacle. Iraq is probably a disaster waiting to happen after U.S. withdrawal. As it is, bodies were piling up in the period before the elections.

In Afghanistan, the heart of the conflict is, according to U.S. policy, elimination of Al-Qaeda. Without their ties to Al-Qaeda, the Taleban would not be a real threat to the U.S. Taleban ties to Al-Qaeda are supposedly what prevents making a deal with the Taleban. But the U.S. now has 62,000 troops in Afghanistan, supposedly battling Al-Qaeda. You would think Al-Qaeda is a formidable force. In reality there are an estimated 100 Al-Qaeda fighters left in Afghanistan, but the 62,000 U.S. troops plus additional NATO troops are no match for them. The Al-Qaeda must have some really formidable weapons! Are camels and Katyushas and Kalatchnikov rifles that much more effective than stealth aircraft, smart bombs and Predator UAVs?

U.S. policy failures regarding Iran are perhaps the greatest problem - a problem that is still emerging. Israel and the Arab countries will only follow the lead of the United States if the U.S. can deliver a solution to the Iranian problem. In this case, the policy of the Middle Eastern countries is based on the most realistic geopolitical and long term calculations. U.S. policy seems to be based on nothing except wishful thinking and the desire to avoid another distasteful confrontation for as long as possible.

If Iran were to acquire nuclear weapons, there would be much greater problems than Israeli-Palestinian peace. Iran would control the flow of oil to the West because it would control all the governments of the Gulf states. The U.S. and Europe would be reduced to second rate economic and geopolitical powers. No wonder China and Russia are not anxious to vote for sanctions against Iran! Supposedly, the Netanyahu government has been relatively cooperative about the peace process in return for U.S. action on Iran. If that is true, then Netanyahu made a bad bargain. The United States demonstrated time and again, under both the Bush and Obama administrations, that it is unwilling or unable to do anything about the Iranian nuclear program. Two supposed deadlines for Iranian acceptance of US and European proposals passed - in October and in January. The US was supposed to be ready to take decisive action after the passage of these deadlines, but it did nothing at all. It has not even curbed violations of its own embargo on exports to Iran by U.S. firms! Preventing Iranian hegemony is a primary interest of the United States, not just an interest of all of its Middle East allies, yet its policy thus far has been worse than doing nothing. Had it kept silent and remained inactive entirely, the U.S. would only have been suspected of being weak. Having blustered about stopping the Iranian nuclear program and failed to do so, it confirmed the suspicions. It demonstrated that the U.S. is diplomatically incompetent and unable to project its power: a crippled giant. It showed that the U.S. starts diplomatic initiatives but doesn't have the will and the resourcefulness to carry through with them. The U.S. hads one "ace in the hole:" to market the "uncontrollability" and "unpredictability" of Israel as a deterrent. Instead, the U.S. ensured that it was widely leaked that its officials had come to Israel to dissuade it from taking military action, pulling the teeth out of the Israeli paper tiger.

The latest demonstration of U.S. diplomatic skills was evident its apology to Libyan dictator Muammar Gaddafi. Gaddafi is perceived as an eccentric in the Arab world and is not particularly popular. He represents nobody. He called for a "Jihad against Switzerland," ostensibly over the Swiss law against minarets, but actually because of a longer term dispute. State Department spokesperson P.J. Crowley observed that ""lots of words, not necessarily a lot of sense." Under threat of an oil boycott, he was humiliatingly forced to apologize for these fairly harmless remarks. Gaddafi of course, did not apologize for calling for a Jihad against Switzerland.

The United States has promised to pressure whatever side it sees as the obstacle to progress in the talks. This assumes that all the issues, including the Temple Mount problem, have a reasonable solution that could be acceptable to all sides. It also assumes that the U.S. can pressure anyone. Israelis have generally interpreted the leaked promise as a threat to pressure Israel. Almost all of the public U.S. pressure until now under the Obama administration, has been on Israel, and it is assumed that this policy will not change in the future. On the other hand, with congressional elections coming in October, President Obama is not likely to pressure Israel too much. Realistically, even Obama can also understand that pressuring the Israeli government into an unpopular deal will bring about the replacement of that government with one that is even more obstinate, and pressuring the Palestinians will bring about exactly the same result, possibly by more violent means.

Of all the players, only the U.S. may be serious about peace, and the U.S. is clueless about how to get there.

Ami Isseroff


Original text copyright by the author and MidEastWeb for Coexistence, RA. Posted at MidEastWeb Middle East Web Log at http://www.mideastweb.org/log/archives/00000781.htm where your intelligent and constructive comments are welcome. Distributed by MEW Newslist. Subscribe by e-mail to mew-subscribe@yahoogroups.com. Please forward by email with this notice and link to and cite this article. Other uses by permission.

 

donderdag 11 maart 2010

Israël medeschuldig aan slechte imago wereldwijd

 
  "Elektronische pogrom"  vind ik best een treffende term, niet voor de officiële Westerse media doorgaans, maar wel voor de walgelijke commentaren die je vaak ziet bij bloggers en reaguurders en bij het tuig van 'Stop de Bezetting', waar een flinke portie Jodenhaat in verwerkt zit.
 
Verder ben ik het voor een groot deel eens met Bert de Bruin hieronder: Netanjahoe en co lijken er soms op uit te zijn om de internationale gemeenschap tegen zich in het harnas te jagen, vooral met het bouwbeleid in de nederzettingen en het minder dan halfslachtige optreden tegen pakweg de illegale - ook volgens Israelische regels - buitenposten. De interne machtverhoudingen en politieke koehandel zorgen voor een beleid waar ook de meerderheid van de Israëli's niet achter staat.
 
Dat neemt niet weg dat ook voordat Netanjahoe in het zadel kwam, Israël het al ongemeen zwaar te verduren kreeg in de media. Er was veel afkeer tegen de - an sich gerechtvaardigde - militaire operaties tegen Hezbollah en Hamas en de maatregelen tegen het Gaza regime van Hamas. Intussen bleven de vredesinitiatieven en verbeteringen voor de Westoever van de voorgaande regering zwaar onderbelicht of werden weggerelativeerd, evenals de Palestijnse corruptie, leugens en obstructie. Het befaamde Westerse schuldgevoel jegens de Joden lijkt geheel omgeslagen naar een schuldgevoel jegens de Palestijnen.

Wouter
____________________
 

Israël medeschuldig aan slechte imago wereldwijd  

09-03-2010 10:06

Israël is medeschuldig aan de slechte pers die het land wereldwijd krijgt, vindt Bert de Bruin. Zolang de regering haar beleid niet serieus verandert, zal het imago van Israël ook niet beter worden.

In de Israëlische media zijn reclamefilmpjes en advertenties te zien waarin zogenaamd buitenlandse journalisten en nieuwslezers op een grappig-serieuze manier klinkklaar onjuiste informatie over Israël geven, in het Frans, Spaans, en Engels. De kijkers en lezers worden aangesproken: „Hebben jullie genoeg van het beeld dat men van ons schetst in de wereld? Jullie kunnen het beeld veranderen. Surf naar het ministerie van Hasbara en de Diaspora, en je krijgt informatie voor juiste hasbara."

"Hasbara" staat voor het informeren over en uitleggen van de (officiële) Israëlische visie op wat er in het land gebeurt. Op de bijbehorende website kun je doorklikken naar onderwerpen als: "Israël in de wereld: mythe tegenover werkelijkheid", "Tips voor de beginnende ambassadeur", en "Israël en de Arabische wereld". Het lijkt alsof Joris Luyendijk gelijk heeft, die in zijn boek "Het zijn net mensen" de pr-activiteiten van Israël als gelikt en effectief afschildert.

Luyendijk heeft half gelijk. Het is allemaal heel mooi vormgegeven en het oogt overtuigend. Toch is het effect natuurlijk nul komma nul. Hoe militair en economisch sterk Israël ook is, het land staat er internationaal qua imago tamelijk tot zeer beroerd voor. Daar kan geen hasbara tegenop.

Er zijn volop Europese, Amerikaanse, Palestijnse, Iraanse en andere verklaringen voor de negatieve manier waarop Israël internationaal wordt neergezet. Mij interesseert vooral de Israëlische kant van het verhaal. Een belangrijke reden voor het sterk haperende of ronduit falende Israëlische pr-beleid is dat dit beleid –als het een beleid genoemd kan worden– los staat van de rest van het regeringbeleid.

Veel van de hasbara-activiteiten bestaan uit klagen over de oneerlijke journalistieke behandeling die Israël krijgt. Vorige week nog kreeg ik via de mailinglist van de Israëlische ambassade in Den Haag een bericht, in het Engels, waarin „op verzoek van de ambassadeur" verwezen wordt naar een artikel van Daniel Seaman, hoofd van –zeg maar– de Israëlische Rijksvoorlichtingsdienst. Het stuk is feitelijk een tirade tegen buitenlandse journalisten in het algemeen. Wat mij vooral opviel was de titel. Seaman noemt de anti-Israëlhouding in internationale media een „elektronische pogrom." Met zulke hysterie schiet je natuurlijk niets op.

Muurvast
In Nederland speelt bovendien mee dat er geen officiële Israëlische woordvoerder is die goed Nederlands spreekt én de Nederlandse mentaliteit perfect aanvoelt. Dat de meeste vrijwillige hasbara-activisten in Israël en daarbuiten zich (zeer) rechts van het zionistische politieke midden bevinden, helpt ook niet echt.

Twee jaar geleden was ik er getuige van dat David Hirsch –van de ronduit links-progressieve Britse organisatie Engage, die antizionisme en antisemitisme bestrijdt– op een anti-antisemitismeconferentie van het ministerie van Buitenlandse Zaken in Jeruzalem fel werd aangevallen omdat hij durfde opperen dat er een verband zou kunnen zijn tussen de aanwezigheid van Israël op de Westoever en de slechte pers die het land krijgt.

Dat brengt me bij de belangrijkste reden voor Israëls falende pr: het vredesproces, of wat daarvan resteert, zit muur- en muurvast. Vanzelfsprekend is Israël daar niet alleen schuldig aan, integendeel. Maar zolang het geen enkel positief initiatief neemt, de regering de indruk wekt dat ze de status-quo wel best vindt, en het Israëlische binnenlandse beleid vooral bepaald lijkt te worden door nationalistische en religieuze belangen, kunnen Israëlische en Israël gunstig gezinde professionals en burgers uitleggen en informeren tot ze een ons wegen; het zal weinig uithalen.

Krokodillentranen
Toegegeven, er zijn in de wereld heel veel mensen die nooit een goed woord over Israël zullen willen (laten) horen. Daaronder zitten ongetwijfeld ook talrijke journalisten. Daarnaast kennen veel buitenlandse correspondenten –ook sommige Nederlanders– niet of nauwelijks Hebreeuws. Daardoor blijven ze verstoken van veel relevante informatie.

Toch kan Israël de schuld niet exclusief bij de buitenlandse pers leggen. De regering maakt het de Israëlhaters onnodig gemakkelijk door geen duidelijk, doelgericht beleid te voeren, of door dingen te doen die gewoon niet verkoopbaar zijn, althans niet aan mensen die niet bij voorbaat Israël steunen.

Als Israël serieus zijn beeld in de wereld wil verbeteren, zullen premier Netanyahu en de zijnen op zijn minst de indruk moeten wekken dat ze een andere, betere werkelijkheid voor Israël en de Palestijnen wensen. Tot het zover is, zal Israël vooral achter de in Beirut, Gaza en Teheran bepaalde feiten blijven aanlopen, en heeft het geweeklaag over het beeld dat van Israël wordt geschetst veel weg van krokodillentranen.

De auteur is historicus en woont in Israël.

Palestijnse vrouwen in Gazastrook krijgen niet hun erfdeel

 
Zelfs de legitieme portie die vrouwen volgens de Sharia zouden moeten krijgen - half zoveel als mannen - krijgen Palestijnse vrouwen in Gaza vaak niet, volgens onderstaande studie. Een zaak voor Anja Meulenbelt?
 
Wouter
_____________
 
The Jerusalem Post
Gaza women denied inheritance rights
But many are not speaking out to tackle the problem.
By RACHELLE KLIGER / THE MEDIA LINE
07/03/2010 16:46
http://www.jpost.com/MiddleEast/Article.aspx?id=170400


The majority of women in Gaza are being denied their inheritance rights, a survey by a Gaza-based women's rights advocacy group has found.

The Women's Affairs Center (WAC) study, Women and Inheritance, found 88 percent of those surveyed claimed to have been denied their inheritance. Around two thirds of those interviewed said they would not request aid to restore their legal rights.

Details of the study were published last week, ahead of International Women's Day on Monday, in an attempt to highlight one of the most complicated issues facing Palestinian women.

"You can say it's a matter of culture more than religion," Diab Zayed, programs officer at the Palestinian Working Woman Society for Development (PWWSD) told The Media Line, noting that the problem exists in the West Bank as well as Gaza.

He explained that the family of a widow's late husband would prefer to see inheritance pass to the deceased's brothers and sons rather than the widow.

"Land is very important in the Palestinian community, and they don't want the land to go to another family if the man dies," Zayed said. "The [widowed] women might get an amount of money and that's it."

"There's a lack of awareness among women," he said. "They don't even deal with it as part of their rights."

The WAC highlighted several reasons why women in Gaza are reluctant to demand their inheritance: fear of losing their children, lack of awareness of how to approach legal aid organizations and pressure by family members to give up their rights.

PWWSD and several organizations are fighting to have property legally registered in women's names, in order to prevent situations in which women are pressured to give up their rights.

Palestinian inheritance law follows Islamic law, which stipulates that women are only entitled to half the inheritance amount given to men.

For example, if a father bequeaths $1,000 in inheritance to two daughters and a son, then according to Islamic Law (Sharia), the son will receive $500 and the daughters $250 each.

If a woman is left widowed the inheritance money is by default shared between the children, the husband's parents and his brothers, and involves a series of calculations dependent on each case's circumstances.

Many Palestinian women are thus often paid off by other members of the family with a one-off lump sum and are forced to relinquish any rights they have to an estate.

"As a civil organization, we can't say we stand against Sharia," Zayed said. "But in practice, women don't even get this half. We're trying to persuade the community to at least give women their half, and maybe later things will change. We believe that women should get more than that half."

Zayed explained that in Gaza there is less of a conflict over land because most of the population are refugees and do not own much land.

However, he said that the fact an Islamic hard-line organization like Hamas has been in control of the coastal enclave since 2007 will not make things easier for women.

"It will increase the problem," he projected. "Hamas is very patriarchal and very conservative. It won't help amend the law, which goes according to the Sharia."

May Nayef, a board member for the Women's Affairs Center told the Palestinian Maan news agency that it was part of a wider context of discrimination and violence against Palestinian women.

"Women in Gaza are suffering from numerous forms of violence," she said, "starting with the violence of the Israeli occupation and continuing with social violence, emotional and verbal abuse in the family."

The organization identified 202 cases where women were denied inheritance, though only 100 of these women were willing to participate in the study.

Dr. Feras Milhem, a law expert at Birzeit University said the situation today is better than what it was 20 years ago but admitted there was still a problem and the application of inheritance depends on the whim of each particular family.

"Women are not getting their rights, especially in villages" he told The Media Line.

"For Christians it's more complicated because there is no inheritance law for Christians so they apply Islamic law which does not give them total equality."

"Women are struggling to get the Islamic law reformed but it's very sensitive to change the law," he said. "Changing it means challenging the rules in the Qur'an. The women can go to court but because of social constraints most women won't do that."

Ceremonie vernoeming plein naar Palestijnse terrorist Dalal al-Mughrabi afgeblazen


Beter laat dan nooit, maar van uitstel zal wel geen afstel komen. Het blijft ongelofelijk dat dit door de pers bijna geheel wordt genegeerd.

RP
----------

Sister of 1978 hijacker says decision came from "official channels."
http://www.jpost.com/MiddleEast/Article.aspx?id=170678


The Palestinian Authority has cancelled a ceremony commemorating Dalal al-Mughrabi, the woman who took part in a terror attack on Israel's coastal road, Reuters reported on Wednesday.

Infiltrating Israel by sea, Mughrabi and her collaborators took over an Egged bus in 1978 and ordered the driver to drive in the direction of Tel Aviv, shooting at passing cars on the highway as the bus made its way south from Haifa.

The bus was stopped by police near Tel Aviv, leading to a shoot-out in which 35 civilians and terrorists, among them Mughrabi herself, were killed.

To this day, Mughrabi is considered a heroic martyr in the Palestinian territories. The commemoration ceremony, which had been scheduled for Thursday, was reportedly meant to mark the naming of a traffic circle near Ramallah after the deceased terrorist.

Mughrabi's sister Rashida, an officer in PA security forces, told Reuters that the "decision to cancel the celebration came from official channels."

Europa 2010 - Joden vluchten weer


Het beeld dat Yochanan Visser hieronder schetst is onthutsend, maar dit wordt door de media grotendeels genegeerd, want alle aandacht gaat uit naar de bouw van woningen door Israel in 'bezet' Oost-Jeruzalem, waardoor het bewust de zojuist met veel moeite overeengekomen vredesbesprekingen zou frustreren.
Ondertussen weer een opiniestuk in de NRC over dat er te emotioneel op kritiek op Israel wordt gereageerd en dat met antisemitisme wordt verward. Dat beide vaak dicht bij elkaar liggen, dat het ene soms uit het andere voortkomt of erdoor wordt versterkt, dat niet alle kritiek op Israel zuiver is, dat alles wordt genegeerd. 'Kritiek op Israel is geen antisemitisme', 'zodra je je mond open doet over Israel word je voor antisemiet uitgemaakt' etc. zijn de mantra's van tegenwoordig. Een tegenstem wordt daarbij vaak niet op prijs gesteld.
 
 
RP
-----------
 
EUROPA 2010 – Joden vluchten weer

YOCHANAN VISSER - 10 MAART 2010


Zweden staat bekend als een rustig land waar het goed toeven is. Een land van welvaart en democratie, mooie natuur, rust en aardige mensen. Het zou een van de laatste landen zijn waar je zou verwachten dat mensen zich niet meer veilig voelen wegens haat, intimidatie en discriminatie. Toch is Zweden het eerste land na de Tweede Wereldoorlog waar Joden weer vluchten vanwege haat en geweld.

 

Vorige week schreven zowel the Wall Street Journal als the Sunday Telegraph  over een onthutsend verschijnsel dat in Europa de alarmklokken acuut zou moeten doen luiden.

http://www.telegraph.co.uk/news/worldnews/europe/sweden/7278532/Jews-leave-Swedish-city-after-sharp-rise-in-anti-Semitic-hate-crimes.html

 

De 700 mensen tellende Joodse gemeenschap van Malmo had vorig jaar niet minder dan 79 antisemitische incidenten te verduren.

Daaronder brandbomaanslagen, fysiek en verbaal geweld.

Circa 30 Joodse families vluchtten vorig jaar uit Malmo, sommige naar Stockholm andere naar Israel. Vrijwel alle Joodse jongeren plannen vertrek, of zijn al weg uit Malmo.

De grote moslim gemeenschap (20-25 % van de bevolking) was het grootste deel verantwoordelijk voor deze incidenten. Het milieu waarin deze golf van racisme en geweld kon ontstaan, komt voor rekening van de media en de overheid in Zweden.

De katalysator voor dit antisemitisme was de Gaza oorlog vorig jaar januari. Een maand na die oorlog moest het Daviscup duel tussen Israel en Zweden in een leeg stadion in Malmo worden gespeeld ten gevolge van het vele geweld en de bedreigingen voor- en tijdens de match.

 

De problemen in Zweden spelen echter al veel langer en hebben te maken met de opinie en houding ten opzichte van Israel.

Voor de Zweedse regering en overheden is het een uitgemaakte zaak wie verantwoordelijk is voor het voortdurende conflict in het Midden Oosten. Onlangs tijdens het Zweedse EU voorzitterschap werd dat opnieuw duidelijk toen men de kwestie Jeruzalem via dictaten aan Israel wilde "oplossen".

De voorzitter van de gemeenteraad in Malmo (men kent geen burgemeester) ziet het antisemitisme als anti Israel incidenten. Hij suggereerde dat de Joden door hun weigering om Israel te veroordelen het onheil over zichzelf zouden hebben afgeroepen. Toen er zware Joodse kritiek op zijn uitlatingen kwam, zei hij dat hij de Zionisten onder de Joden had bedoeld.

Dit zou impliceren dat geweld tegen zionistische Joden in Zweden geen probleem is.

 

De ex-voorzitter van de Joodse gemeenschap in Zweden Stephan Meissels, die tegenwoordig in Israel woont, gaf tegenover mij aan dat het probleem dieper zit.

Meissels vertelde dat al jaren sommige Joodse gebruiken verboden zijn in Zweden, waaronder rituele slachting. Verder wordt er getoornd aan het Joodse onderwijs en aan de besnijdenis van Joodse jongens.

In sommige delen van Zweden wordt de Holocaust niet meer onderwezen op de scholen, vanwege protesten van de Moslims. Maar ook onderwerpen die te maken hebben met het Jodendom of Israel zijn taboe op Zweedse scholen.

De Zweedse autoriteiten nemen nauwelijks actie tegen antisemitisme. Dit is een van de redenen dat de Joden in Malmo in conflict zijn gekomen met de gemeente daar.

De autochtone Zweden lijken onverschillig te staan tegenover het lot van de Joden.

Volgens Meissels is de mediaberichtgeving over Israel daar voor een groot deel debet aan. De grote Zweedse kranten hebben geen eigen correspondent in Israel en maken bijna allemaal gebruik van Palestijnse correspondenten.

Ook was het volgens hem geen toeval dat juist een Zweedse krant – Aftonbladet- verantwoordelijk was voor een libel tegen Israel vorig jaar. De Zweedse krant publiceerde toen een artikel waarin Israel werd beschuldigd van het roven van organen uit de lichamen van gedode Palestijnen.

 

De situatie in Zweden is niet uniek in Europa. Deze week werd in Engeland een rapport gepubliceerd waaruit hetzelfde beeld naar voren komt (http://www.thecst.org.uk/docs/CST-incidents-report-09-for-web.pdf ). Frankrijk kent soortgelijke problemen en dit heeft daar al tot moord op Joden geleid. Spanje kwam deze week in het nieuws vanwege antisemitische incidenten die gerelateerd zijn aan Israel en een virulent anti Israel tribunaal. (http://www.russelltribunalonpalestine.net/ )

 

In Nederland is de situatie ogenschijnlijk iets beter. Maar afgaande op rapporten over het antisemitisme in Nederland vorig jaar is er geen reden tot optimisme.

Uit het CIDI rapport van oktober 2009 en het IF/NOA rapport over internet antisemitisme kwam naar voren dat er een groot aantal incidenten op naam kwam van Moslims.

Beide rapporten lieten zien dat de Gaza oorlog een rol speelde bij de incidenten.

 

Ook in Nederland zijn sommige politici en ex-politici betrokken bij het creëren van een klimaat waarin alles kan worden gezegd en geschreven over de Joodse staat.

De media in Nederland hebben bijna allemaal hun correspondenten in Israel. Maar een enkele uitzondering daargelaten is het nivo van de berichtgeving niet veel beter dan in Zweden.

Onlangs kwam ook de Protestantse kerk in Nederland met een absurd eenzijdige verklaring waarin Israel aan het kruis genageld werd vanwege het uitblijven van vrede.

 

De campagne die tegen Israel wordt gevoerd heeft het punt bereikt waarop rationaliteit heeft plaatsgemaakt voor hysterie. De VN bijvoorbeeld, maakte de laatste zes jaar 170 negatieve opmerkingen over Israel tegenover slechts 8 over Noord Korea. 50 VN resoluties veroordeelden Israel voor schending van mensenrechten tegenover Soedan 5.

Campagnes die de legitimiteit van Israel bestrijden worden verpakt in slogans over Apartheid en Nazisme en vindt men in alle West Europese landen.

 

Malmo is geen incident, het is het logische gevolg van een jarenlang proces in Europa.

De bestrijding van dit "nieuwe" antisemitisme begint bij het opheffen van de dubbele standaards die tegenover Israel worden gehanteerd en het geven van juiste en volledige informatie over het Midden Oosten en Israëls positie daarin.

 

Israel vraagt VS om vernoeming plein naar terroriste te veroordelen


Op de voorpagina van de Volkskrant stond vandaag dat de bouw van 1600 nieuwe woningen in Oost Jeruzalem de vredesbesprekingen bemoeilijken, met een reactie van president Abbas. Ook andere kranten meldden dit prominent. Over de verheerlijking van geweld en terroristen door de Palestijnse Autoriteit staat niks in de krant. Over de hele Mughrabi affaire (het speelt al vanaf december 2009) ben ik niets in de kranten, in het journaal of de actualiteitenrubrieken tegengekomen. Waarom is de bouw van 1600 woningen belangrijker dan de verering van terroristen die onschuldige kinderen doodschieten of zichzelf opblazen in supermarkten en bussen? En waarom zijn 1600 woningen in Oost Jeruzalem überhaupt zo problematisch? Israel bouwt er ook duizenden woningen voor Arabieren. De groene lijn is geen grens en dat wel zo zien zou er in Jeruzalem op neer komen dat de Klaagmuur en de oude Joodse begraafplaats op de Olijfberg bezet Arabisch gebied zijn. De grens in Jeruzalem moet door onderhandelingen worden vastgesteld.
 
RP
------------
 
PMW Bulletin - March 10, 2010
 
Israel asks US VP Biden to condemn PA naming
of square after terrorist, Dalal Mughrabi


This follows PMW's report that the PA chose to name the square after the terrorist Dalal Mughrabi, tomorrow, on the anniversary of her terror attack, in which terrorists killed 37. Earlier today, it was reported that Abbas had rejected PM Netanyahu's demand, conveyed by the US, that the event honoring the terrorist be cancelled.
http://www.palwatch.org/main.aspx?fi=157&doc_id=1733

by Itamar Marcus and Nan Jacques Zilberdik

The ongoing confrontation between Israel and the Palestinian Authority over the naming of a square after the terrorist Dalal Mughrabi continues as Prime Minister Netanyahu has requested of US Vice President Biden to try to stop the naming of the square after the terrorist, or at the very least to publically condemn it. [Channel 2 News, Israel] In January, Palestinian Media Watch publicized that the Municipality of Ramallah planned to name a public square in honor of the terrorist Dalal Mughrabi, who led the worst terror attack in Israel's history when she and other terrorists hijacked a bus and murdered 37 civilians in 1978. Prime Minister Netanyahu immediately protested to the US and sharply criticized the PA. Now it has been reported that "the Prime Minister [Netanyahu] has personally raised the issue with Vice President Biden." [Channel 2 News, Israel]

"Israel is now demanding that the Vice President [Biden] at least condemn the [PA] incitement - a topic Israel has complained about before but now the PM has personally raised the issue with Vice President Biden. The Palestinians plan to name on Thursday a square in Ramallah for terrorist Dalal Mughrabi, the terrorist who participated in the hijacking of what is known as the "blood bus" in 1978 [in which 37 were killed]. The PA is calling her a Martyr and national hero. Israel protested to the US over this two months ago and the Americans turned to the Palestinians but the Palestinians are continuing with the inauguration [of the square to the terrorist Dalal Mughrabi]. Senior officials in Jerusalem tell me [Udi Segal] they expect the United States will raise this issue today with the Palestinian Authority, and Israel is hoping at the very least for a strong American condemnation of this incitement."
[Israel Channel 2 TV news]

Timeline on Dalal Mughrabi Square debate:  

Dec. 31, 2009: PMW releases story of PA's intention to name square after Mughrabi
Click to view PMW's release of PA's naming of square after terrorist Dalal Mughrabi.

Jan. 7, 2010: PM Netanyahu protests PA's honoring Mughrabi to the US
"Today, and a week ago, senior officials from the Prime Minister's office conveyed a protest to the US against Mahmoud Abbas... that the governor of Ramallah named a square in her [Mughrabi's] honor."
[Israeli News Channel 2]

Jan. 10: PM Netanyahu opens cabinet meeting with criticism of PA's honoring Mughrabi
"Whoever sponsors and supports naming a square in Ramallah in honor of a terrorist who murdered dozens of Israelis on the Coastal Road - encourages terror."
[Galei Zahal, (IDF radio), Jan. 10, 2010]

Jan. 11: PA Minister of Culture, Siham Barghouti, rejects Netanyahu's protest
"Honoring them this way [by naming places after Martyrs] is the least we can give them, and this is our right."
[Al-Ayyam, Jan. 11, 2010]

Jan. 17: PA Chairman Mahmoud Abbas rejects Netanyahu's protest
"I do not deny [the naming]. Of course we want to name a square after her [Mughrabi]... [We] carried out military activities; can I then later renounce all that we have done? No, I don't renounce it."
[Al-Hayat Al-Jadida, Jan. 17, 2010]

Feb. 3: Ashraf Ajrami, former PA Minister of Prisoners' Affairs, defends naming
"[PA] talk about Shahids (Martyrs) is considered, from their [Israel's] point of view, extremism and support for terror... Likewise, naming a square after Dalal Mughrabi is [according to Israel] reason for criticism and attack."
[Al-Ayyam, Feb. 3, 2010]

Feb. 25: Mahmoud Al-Aloul, General Commissioner for Recruitment and Organization, emphasizes importance of naming
"Mahmoud Al-Aloul, member of the Fatah Central Committee and General Commissioner for Recruitment and Organization, emphasized that it is important to continue commemorating the memory of the Shahids (Martyrs) and the Palestinian acts of heroism, and most importantly the anniversary of the Martyrdom of Dalal Mughrabi, heroine of the Coastal Road operation [terror attack], which falls on March 11th each year."
[Al-Hayat Al-Jadida, Feb. 25, 2010]

March 7: PA daily announces Thursday's inauguration of square
"The El-Bireh Municipality has completed construction work at the Shahida (Martyr) Dalal Mughrabi Square ... and has commenced preparations for its inauguration this Thursday, the anniversary of Mughrabi's Martyrdom... City Council member Aida Abu-Ubeid said that the square is considered a symbol of the sacrifice of the Palestinian woman. She also noted that flowers and trees will be planted there, and that a picture of the Shahida Dalal Mughrabi will be placed at the center of the square."
[Al-Hayat Al-Jadida, March 7, 2010]

March 9: Israeli Information and Diaspora Minister Yuli Edelstein asks PM Netanyahu to involve US in canceling the inauguration, as reported in "Haaretz":
"The square is to be dedicated tomorrow with senior PA officials in attendence, and Information and Diaspora Minister Yuli Edelstein has asked Netanyahu to approach the American administration about stopping the event."    
[Haaretz website, March 10, 2010
http://www.haaretz.com/hasen/spages/1155420.html]

Today, March 10: Abbas rejects PM Netanyahu's demand to cancel the event:
Initial radio reports indicate that Abbas has rejected PM Netanyahu's demand to cancel the event, conveyed via the US special envoy George Mitchell. Later reports now claim that Netanyahu's office is "waiting to see" if Abbas will cancel:
"Sources in the Prime Minister's Office said that Israel is waiting to see whether Abu Mazen [Mahmoud Abbas] will cancel the event. Senior political personnel have said that if the Palestinians want peace, they must educate towards peace."
[IBA website, March 10, 2010
http://www.iba.org.il/bet/?entity=625801&type=1]

Today, March 10: Israel hopes the US will condemn PA naming of square after terrorist
"Israel is now demanding that the Vice President [Biden] at least condemn the [PA] incitement - a topic Israel has complained about before but now the PM has personally raised the issue with Vice President Biden. The Palestinians plan to name on Thursday a square in Ramallah for terrorist Dalal Mughrabi, the terrorist who participated in the hijacking of what is known as the "blood bus" in 1978 [in which 37 were killed]. The PA is calling her a Martyr and national hero. Israel protested to the US over this two months ago and the Americans turned to the Palestinians but the Palestinians are continuing with the inauguration [of the square to the terrorist Dalal Mughrabi]. Senior officials in Jerusalem tell me [Udi Segal] they expect the United States will raise this issue today with the Palestinian Authority, and Israel is hoping at the very least for a strong American condemnation of this incitement."
[Israel Channel 2 TV news]

The following are links to PMW's recent publications of PA's glorification of terrorist Dalal Mughrabi:

Click to view PMW's publication of how PA preparations continue for inauguration of square named after terrorist Mughrabi.

Click to view PMW's publication of PA's preparations for inauguration of square named after terrorist Mughrabi.

Click to view PMW's publication of Abbas's approval of naming a square after terrorist Mughrabi.

Click to view PMW's publication of PA's Minister of Culture defending naming places after terrorists.

Click to view PMW's publication of Abbas sponsoring birthday celebration for terrorist Mughrabi and PA decision to name square.
 
===================
PMW | King George 59 | Jerusalem | Israel
p:+972 2 625 4140     e: pmw@palwatch.org

f: +972 2 624 2803       w:
www.palwatch.org