Israël en de antisemiet Richard Wagner

 

De ophef over het Wagner concert in Israel blijkt weer goed voor heel wat media berichten: Joden, de Holocaust en ook nog Israel, dat schijnt nog steeds kranten te verkopen, of in elk geval hits op hun websites op te leveren (met ongetwijfeld de nodige onsmakelijke discussies eronder).

 

Vreemd genoeg wordt in een groot deel van de media-berichtgeving niet eens vermeld dat Wagner een antisemiet was, maar alleen dat Hitler een fan van hem was.

Wagner was geen gelegenheids- of vrijetijds-antisemiet, nee, hij dacht er veelvuldig over na, filosofeerde over dat Joden geen muziek konden maken of componeren en schreef er zelfs een brochure over...

 

Zie ook: http://de.wikipedia.org/wiki/Das_Judenthum_in_der_Musik & http://joodsactueel.be/2012/06/07/wagnerconcert-in-israel-gaat-niet-door/

 

Wouter

______________

 

 

Israël en de antisemiet Richard Wagner

http://passagenproject.com/blog/2012/05/30/israel-en-de-antisemiet-richard-wagner/

Richard Wagner was een fervent antisemiet en de favoriete componist van Hitler. Daarom zijn uitvoeringen van zijn werken in Israël controversieel.

Nu vindt er voor het eerst een concert plaats in Israël met uitsluitend composities van Wagner – met een speciaal voor dit doel gevormd orkest [zie Spiegel-online].

Sommige composities van Wagner werden wél eerder gespeeld – maar nu willen musici in Israël een compleet concert met muziek van Richard Wagner uitvoeren.

Wagner, die leefde van 1813 tot 1883, was een overtuigd antisemiet. Zijn werken waren in de tijd van het nationaal-socialisme enorm populair. Adolf Hitler bewonderde de componist sinds zijn jeugd.

Na de pogroms tegen joden in Duitsland in november 1938 speelde het Eretz Israel Symphonic Orchestra – toen in Palestina de actieve voorloper van het Israel Philharmonic Orchestra – nadrukkelijk niet meer de muziek van Wagner. Sindsdien geldt in Israël een onofficiële boycot van Wagner, die weliswaar meerdere malen is verbroken- maar in de reguliere concerten is de muziek bijna nooit gespeeld.

Zo veroorzaakte de onder de leiding van Daniel Barenboim uitgevoerde ouverture van Tristan en Isolde in juli 2001 een conflict en kritiek van het Wiesenthal Center en van de toenmalige burgemeester van Jeruzalem Ehud Olmert . Eerder werden andere Wagner-uitvoeringen door protesten van Holocaust-overlevenden voorkomen.

"Het is aan de tijd om de Wagner-boycot te breken", zegt Livny, zoon van een overlevende van de Holocaust uit Duitsland. Immers, Israël is ook een land "dat zelf kampt met culturele boycotten." Hij respecteert mensen "die niet naar deze muziek willen luisteren," zei hij. "Maar ik respecteer ook degenen die het wél willen."

Het antisemitisme van Richard Wagner

Richard Wagners antisemitisme wordt op verschillende manieren geïnterpreteerd. Wagners uitspraken breien voort op antisemitische stereotypen en reflecties van de 19e eeuw, die hij in Duitsland en Europa aantrof. Wagner herhaalde echter niet alleen antisemitische stereotypen, maar ontwikkelde deze verder met schriften zoals Das Judenthum in der Musik .

Wagner wil in dit document "het onvrijwillig afstotende, dat de persoonlijkheid en de essentie van de Jood voor ons heeft," uitleggen, "om deze instinctieve afkeer te rechtvaardigen, waarvan we duidelijk herkennen dat deze sterker en belangrijker is dan ons bewuste ijver om ons te ontdoen van deze aversie. "

Wagner verdedigt in zijn essay de stelling dat "de jood" an sich niet in staat zou zijn "om zich door zijn uiterlijk, door zijn taal, of zijn lied aan ons op een artistieke manier te presenteren". Toch zou "hij" [de jood] in de muziek de smaak van het publiek beheersen.

Wagner bekritiseert de muzikale werken van joodse componisten van zijn tijd. Als goed opgeleide joden zouden zij ernaar streven de "opvallende kenmerken van hun lagere geloofsgenoten" achter zich te laten. Maar juist daarom zouden zij niet in staat zijn tot een "diepe zielensympathie met een grote gemeenschap van gelijkgezinden". De zeggingskracht van het artistieke scheppen van "de hoog opgeleide jood" "zou alleen maar onverschillig en triviaal zijn, omdat zijn gehele inzet voor de kunst alleen maar een overbodige luxe is".

In het algemeen ontzegt Wagner joodse kunstenaars elke vorm van originaliteit.

Wagner had een grote invloed op de Engelse schrijver Houston Stewart Chamberlain, auteur van Die Grundlagen des neunzehnten Jahrhunderts, een werk doortrokken van fanatieke germanencultus en antisemitische en racistische ideeën. In 1908 trouwde Chamberlain met Wagners tweede dochter Eva. Chamberlain is een van de ideologische voorlopers van het nazi-antisemitisme.

Hitler ging regelmatig naar de opera en bestudeerde Wagner intensief. Hitler was idolaat van Wagner als voorbeeld van zijn eigen visie op het leven.

Friedrich Nietzsche keerde zich af van Wagner onder meer vanwege diens antisemitisme, zie hier.

Meer over antisemitisme op dit blog

 

Arabische cartoons voor de Zesdaagse Oorlog van 1967

 

Volgens de zogenaamde nieuwe historici uit Israel was de Zesdaagse oorlog geen verdedigingsoorlog tegen de omliggende Arabische staten die Israel wilden vernietigen, maar een aanvalsoorlog waarin Israel meer land wilde hebben en daarbij handig misbruik maakte van de Arabische grootspraak, geheel bedoeld voor eigen consumptie. In werkelijkheid was er wel degelijk een fatale dreiging en volgens verschillende bronnen was Egypte van plan eerder aan te vallen maar zag daarvan af toen duidelijk was dat Israel hiervan wist. 

 

Onderstaande cartoons maken duidelijk hoe velen in de Arabische wereld erover dachten, en wat wat hun betreft het doel van de oorlog was. Dit doel is vele malen en in vele varianten geuit, en wordt nog steeds geuit door met name islamitische partijen en groeperingen zoals bijvoorbeeld Hamas en Hezbollah, maar ook diverse partijen die sinds de zogenaamde Arabische lente aan macht hebben gewonnen. 

 

RP

-----------------

 

http://elderofziyon.blogspot.nl/2012/06/arab-political-cartoons-on-eve-of-war.html

Arab political cartoons on the eve of war, 1967

 

"The neck of the bottle - the Straits of Tiran" Rose al Youssef, Egypt, May 29, 1967

 

 

 

"The Zionist to Hell," Syrian army newspaper, May 30, 1967

 

The mouths of the guns of eight Arab countries: Sudan, Algeria, United Arab Republic, Saudi Arabia, Jordan, Iraq, Syria and Lebanon. Al Jarida , Beirut, May 31, 1967

 

Armored forces of Egypt, Syria, Jordan and Lebanon. Al Hayat, Beirut, May 31, 1967 The clubs fall on the head of Israel: Israel asks: Where can I run? Al Goumhourya , Baghdad, June 6, 1967 "Holy war" Al Goumhourya, Cairo, June 8, 1967

 

"Using the Star of David," Al Manar , Baghdad, June 8, 1967

"The Zionists into the sea," Al-Arabiya Al-Jamahir , Baghdad, June 8, 1967

 

"The barricades of Tel Aviv," Al-Jundi Al Arabi , Damascus, June 6, 1967

 

Nasser kicking the Jew (Israel) into the sea, with the armies of Lebanon, Syria and Iraq supporting him.  Al-Farida, Lebanon

 

Steun van Neo-Nazis voor Duitse Israel boycot

 

Dit soort steun uit onverwachte (en naar ik aanneem onwelkome) hoek voor anti-Israel maatregelen of posities komt wel vaker voor. Het zou de sociaal democratische burgemeester aan het denken moeten zetten over deze actie, maar dat is waarschijnlijk ijdele hoop. Opvallend is dat in het voormalige Oost Duitsland, dat net als de andere communistische landen antizionistisch was, de neo-nazi's meer steun genieten dan in het westen. Dat wordt vaak aan de slechtere economische situatie geweten, maar dat is niet het hele verhaal.

Thuringia and the city of Jena are hotbeds of neo-Nazi activity. Kevin Zdiara, the deputy chairman of the German-Israel friendship society (DIG) in Thuringia's capital Erfurt, told the Post that in Jena "there is a Nazi problem," that the terrorists of the national socialist underground came from Jena and that Nazis continue to meet at the property of the "Brown House," a local center for the far-right.

 

RP

------------

 

Neo-Nazis praise German mayor for Israel boycott

http://www.jpost.com/International/Article.aspx?id=272813

By BENJAMIN WEINTHAL, JPOST CORRESPONDENT

06/05/2012 20:34

Wiesenthal Center mulls travel warning for city, says effort could lead to physical acts of anti-Semitism.

 

BERLIN – The local branch of the neo-Nazi party (NPD) expressed solidarity for the campaign calling for a boycott of Israeli products that is supported by the German city of Jena's Social Democratic Mayor Albrecht Schröter and the left-wing NGO Pax Christi.

The NPD branch in the state of Thuringia, where Jena is located, quickly issued accolades on Monday to Schröter on its website. The neo-Nazis wrote that he is "courageous" for his anti-Israel conduct and noted "as nationalists who have to deal every day with these Jewish/left-liberal defamation tactics, we think of Goethe's sorcerer's apprentice, who couldn't get rid of the spirits he called."

Schröter refused to answer queries from The Jerusalem Post about whether the boycott was creating an anti-Israel and anti- Jewish climate in Jena. He reiterated his pro-boycott action in an opinion piece on Monday in the localThüringische Landeszeitung.

According to the mayor, his goal "is to demand mandatory labeling of goods from illegal Israeli settlements that occupy Palestinian territory." Anti-boycott critics say the boycott's language is nebulous and sweeping, and results in a boycott of Israeli-labeled products.

The Simon Wiesenthal Center's international director, Dr. Shimon Samuels, told the Post on Monday that the human rights group may issue a formal travel advisory to warn Diaspora Jews and Israelis about visits to the city because of the possibility of anti-Semitic violence.

Samuels said the Wiesenthal Center will "consider a travel advisory about Jena" because the anti-Israel boycott "campaign can result in physical [acts of] anti-Semitism."

He cited the center's 2010 warning issued against the Swedish city of Malmo because Social Democratic Mayor Ilmar Reepalu contributed to citysponsored anti-Semitism that endangered Jews.

"The boycott is a form of discrimination and illegal. It is not just a boycott against settlements; that is an excuse. It is a boycott against the State of Israel," said Samuels.

"This is not the first time that we have had anti-Semitism from Pax Christi," he continued, noting that the mayor and Pax Christi chose not to boycott states like Syria that are engaged in human rights violations.

Thuringia and the city of Jena are hotbeds of neo-Nazi activity. Kevin Zdiara, the deputy chairman of the German-Israel friendship society (DIG) in Thuringia's capital Erfurt, told the Post that in Jena "there is a Nazi problem," that the terrorists of the national socialist underground came from Jena and that Nazis continue to meet at the property of the "Brown House," a local center for the far-right.

Zdiara, who first shined a light on the boycott in a German online publication, added that there is certainly enough for the mayor to do in Jena instead of issuing one-sided statements against Israel. He termed Schröter's arguments "in certain areas to resemble anti-Zionist anti-Semitism" because the remarks meet Natan Sharansky's 3-D test for modern anti-Semitism – demonization, double standards and delegitimization.

In an email to the Post on Tuesday, Dr. Moshe Kantor, the president of the European Jewish Congress, wrote, "Unfortunately, only eight decades since Jewish businesses were first boycotted, a German mayor supports a boycott of products from the Jewish state. With all the real and systematic human rights abuses happening in the world, the fact that a German mayor chooses to single out the only Jewish state cannot be overlooked."

"While the mayor has automatically self-defended himself from accusations of anti-Semitism, this should fool no one. It meets all the criteria of the European Union's working definition of anti-Semitism and should be rightly condemned," Kantor continued.

 

Alan Dershowitz tegen de radikalen die Israel afwijzen

 

Een goed stuk van Alan Dershowitz.

About a year before that incident, I spoke to a full audience of students that included some of the same radicals that tried to shut Oren down. About 100 of them sat to my right. Another 100 or so students, wearing pro-Israel shirts and kipot, sat to my left. Several hundred additional students were in the middle - both literally and ideologically. I know that because I asked for a show of hands before I began my remarks.

 

I first asked for students to raise their hands if they generally support Israel. All the students to my left and several in the middle raised their hands. I then asked how many students supported the Palestinian side. All the students to my right and several in the middle raised their hands. I then posed the following question to the pro-Israel group: “How many of you would support a Palestinian state living in peace and without terrorism next to Israel?” Every single pro-Israel hand immediately went up. I then asked how many on the pro-Palestine side would accept a Jewish state within the 1967 borders, with no settlements on territory claimed by the Palestinians. There was some mumbling and brief conversation among the people to my right, but not a single hand was raised.

 

Het is helaas niet altijd zo duidelijk, want ik ken steeds meer pro-Israel activisten die ook wel even zouden aarzelen voordat ze hun hand hadden opgestoken op de vraag of ze een vreedzame Palestijnse staat zouden steunen. Ik denk dat een deel op Dershowitz’ vraag wat cynisch zou hebben opgemerkt dat dit niet mogelijk is, dat 100 jaar conflict heeft laten zien dat de Palestijnen geen vrede willen en nooit een vreedzame staat naast Israel (en niet in plaats van Israel) zullen accepteren. Maar de meeste sympathisanten van Israel en zeker de meeste Israeli’s zijn bereid tot een compromis als men er vrede voor in ruil krijgt. Zelfs de meeste kolonisten zouden vertrekken als de regering een vredesverdrag met de Palestijnen zou sluiten waarvan dat onderdeel is. Steeds weer blijkt uit enquetes dat het merendeel van de Palestijnen niet bereid is Israel te erkennen en niet bereid is alle verdere claims op te geven in ruil voor een staat op de Westoever en de Gazastrook. Wat Dershowitz in een collegezaal van een Amerikaanse universiteit liet zien, geldt dus ook in het groot: de compromisbereidheid is groter aan Israelische zijde (en is dat ook altijd geweest, zoals blijkt uit de diverse vredesvoorstellen die Israel deed).

 

RP

---------- 

 

Radicals can be defeated

http://www.ynetnews.com/articles/0,7340,L-4227866,00.html

Op-ed: Alan Dershowitz shares his insights on best approach to use against anti-Israel extremists

Alan M. Dershowitz

Published:  05.12.12, 13:24 / Israel Opinion

I was gratified to read the article by Kasim Hafeez, a former anti-Semite who had become a Zionist. I was particularly gratified to learn that my book, The Case for Israel, played a role in his conversion from irrational hatred to support based on his own observations of the reality of Israel.

 

Hafeez’s article came at a time when I was becoming skeptical of my own ability, and that of others who try to make the civil liberties case for Israel, to influence public opinion. The hatred for Israel in parts of Europe and on many university campuses has become so irrational that no evidence, regardless of how indisputable and powerful it may be, seems to be able to change closed minds hardened by years of unremitting falsehoods. These falsehoods take on an aura of undeserved credibility, particularly when espoused by people who identify themselves as Jewish or Israeli (or even formerly Jewish or formally Israeli.)

 

But whenever I get discouraged, I recall an incident several years ago at the University of California at Irvine, which is a hotbed of anti-Israel hate speech. This is the very same campus where radical Islamic students tried to prevent Israel’s moderate ambassador, Professor Michael Oren, from speaking.

 

Use extremism against radicals 

About a year before that incident, I spoke to a full audience of students that included some of the same radicals that tried to shut Oren down. About 100 of them sat to my right. Another 100 or so students, wearing pro-Israel shirts and kipot, sat to my left. Several hundred additional students were in the middle - both literally and ideologically. I know that because I asked for a show of hands before I began my remarks.

 

I first asked for students to raise their hands if they generally support Israel. All the students to my left and several in the middle raised their hands. I then asked how many students supported the Palestinian side. All the students to my right and several in the middle raised their hands. I then posed the following question to the pro-Israel group: “How many of you would support a Palestinian state living in peace and without terrorism next to Israel?” Every single pro-Israel hand immediately went up. I then asked how many on the pro-Palestine side would accept a Jewish state within the 1967 borders, with no settlements on territory claimed by the Palestinians. There was some mumbling and brief conversation among the people to my right, but not a single hand was raised.

 

The debate was essentially over, as everyone in the middle now recognized that this was not a conflict between pro-Israel and pro-Palestine groups, but rather, a conflict between those who would accept a two-state solution and those who would reject any Jewish state anywhere in the Middle East. The pro-Israel view had prevailed because I was able to use the extremism of the anti-Israel group to demonstrate the ugly truth about Israel’s enemies to the large group of students in the middle with open minds.

 

I have now used this heuristic repeatedly on college campuses, and with considerable success. The lesson, I believe, is not to try to persuade irrational anti-Israel extremists, but rather, to use their extremism - which often includes anti-American and anti-Western extremism - against them and in favor of a reasonable and centrist pro-Israel position.

 

The power of truth 

The reality is that there are many open-minded people, even in Europe and on university campuses. Their voices are often drowned out by the much more vocal anti-Israel extremists. I saw this last year when I was invited to Norway by a Christian Zionist group. The group offered me, as a speaker, to the law faculties of Norway’s three major universities. All three universities refused to invite me to speak, even though my appearance would cost them nothing. One of them said I would be invited, but only if I did not speak about Israel.

 

When students at the universities heard of the faculties’ refusal to invite me, the students themselves asked me to appear. I spoke to packed houses at all three universities, and was told afterwards that I had changed the minds of many students who had never before heard the centrist kind of liberal case for Israel.

 

I will not give up despite, perhaps because of, the increasingly vocal hatred directed against Israel. It is imperative to continue to appeal to the open minds of rational people who want to hear all sides of this complex and nuanced issue. In the end, I have confidence that the power of truth will overcome the lies of anti-Israel extremists. If we believe in the marketplace of ideas, we must persist in our efforts. The conversion of Kasim Hafeez from an irrational anti-Semite to a thoughtful Zionist should encourage us to keep telling the truth. 

 

Het masker van het vredeskamp

 

Na even zijn Wikipedia-artikel gelezen te hebben, moet ik al niet meer veel hebben van vredesprofessor John Galtung: blijkbaar een fellow-traveler, salonsocialist en apologeet voor linkse dictaturen.

Een Nederlandse organisatie als het katholieke Pax Christi zou ook wat bescheidenheid en terughoudendheid passen als het gaat om Joden te bekritiseren, gezien de onfraaie katholieke geschiedenis op het gebied van Joden bekritiseren. Helaas, actiegroep United Civilian for Peace [lees: for Palestine] waarin Pax Christi deelneemt, is schaamteloos eenzijdig. Na 2 kritische opmerkingen werd ik resoluut verbannen van hun Facebookpagina.

 

Wouter

______________

 

Het masker van het vredeskamp
http://www.nd.nl/artikelen/2012/juni/05/het-masker-van-het-vredeskamp

Dr. Manfred Gerstenfeld • bestuursvoorzitter Jerusalem Center for Public Affairs

Als mensen in hun kritiek Israël aanvallen, is het de vraag of ze óók de Palestijnen veroordelen. En áls ze dat al doen, is het de vraag: met welke woorden. Weinigen noemen dan de echte, grote misdaden. In 1942 schreef George Orwell: ‘Objectief gesproken steunen pacifisten het fascisme. Om dat te begrijpen heeft men slechts gezond verstand nodig. Wie, in een conflict, de oorlogsvoering hindert van één kant, bevordert automatisch de andere kant.’ 

In het Westen, voor de Tweede Wereldoorlog, hielpen op deze wijze grote delen van het ‘vredeskamp’ en de ‘verzoeners door concessies’ de interesses van de nazi’s. Ditzelfde gebeurt nu door beduidende delen van het ‘vredeskamp’ in het Palestijns-Israëlisch conflict.

vervalsing

Dit kwam onlangs weer in de publiciteit na het hernieuwde haatzaaien tegen Israël door de vooraanstaande Noorse vredeswetenschapper John Galtung. Deze ‘nestor van de vredesstudies’ probeerde een logische uitleg te geven voor het nazi-antisemitisme dat tot Auschwitz leidde. Hij zei ook dat de Joden de Amerikaanse media beheersen en voor Israëlische interesses misbruiken.

Galtung hintte bovendien, zonder enig bewijs, naar een mogelijk verband tussen de Israëlische inlichtingendienst en de Noorse massa-moordenaar Anders Breivik. Hij hield ook een forumdiscussie over de antisemitische vervalsing: ‘de Protocollen van de Wijzen van Zion’. Galtung zei dat deze tekst hem aan de Amerikaanse bankiers Goldmann Sachs deed denken.

wangedrag

Er zijn twee klassieke voorbeelden van het wangedrag van grote delen van het vredeskamp. In de Sovjet-Unie werden vanaf de laat-twintiger jaren van de vorige eeuw alle vredesbewegingen onderdrukt. Vele aanhangers werden gevangengezet of vermoord. Tegelijkertijd steunde de Sovjet-Unie internationale vredesbewegingen als dit haar eigen agenda diende.

Soms financierde ze hen ook als ze tegen de politiek van westerse landen ageerden. Er was een krachtig pacifisme in Duitsland tot Hitler in 1933 aan de macht kwam. Daarna werden deze bewegingen onderdrukt. Zij die weerstand boden werden gestraft. Het waren vooral christenen. Tegelijkertijd promootte Duitsland pacifisme in andere landen waar dat haar interesses bevorderde.

belichaming

Na het akkoord van München in september 1938 publiceerde de Engelse Peace Pledge Union een pamflet waarin Churchill een oorlogsophitser werd genoemd. Het zei nauwelijks iets over Hitler. Op haar hoogtepunt had deze beweging honderdduizend leden. Tegen deze achtergrond kan men het handelen van een groot aantal groepen in de eigentijdse vredesbeweging beter analyseren. Men hoeft slechts te onderzoeken in hoeverre diegenen die Israël aanvallen ook de Palestijnen veroordelen.

Als ze dat al doen, is de volgende vraag: welke daden van de Palestijnen veroordeeld worden. Betreft het slechts het schieten van raketten uit Gaza tegen Israëlische burgers, dan is dat meestal niet meer dan een verhullingsmanoeuvre. Er zijn maar weinigen die de verheerlijking van Palestijnse massamoordenaars van Israelische vrouwen en kinderen door de Palestijnse Autoriteit veroordelen. Hetzelfde geldt met betrekking tot de oproepen van Hamas in hun handvest tot genocide – de grootste misdaad in de wereld – op Joden.

Pax Christi

De internationale beweging Pax Christi is een voorbeeld van vredesbewegers die Israël delegitimizeren, terwijl ze slechts zwakke veroordelingen van Palestijnse misdaden laten horen. Dit is des te erger omdat het een katholieke beweging betreft. Het katholicisme heeft eeuwenlang tot aan de Tweede Wereldoorlog de basis gelegd voor het antisemitisme in de Westerse wereld. Daardoor is dit een integraal gedeelte van de Europese cultuur geworden, hetgeen niet meer uitgebannen kan worden.

De mennonieten – aanhangers van het pacifisme – zijn een van de protestantse denominaties waar veel anti-Israëlische haat gekweekt en gepreekt wordt. De Amerikaanse analist Dexter van Zile schreef: ‘Mennonitische vredesorganisaties staan voorop in het pogen om Israël in Noord Amerika in diskrediet te brengen. Zij stellen het bestaan van een onafhankelijke Joodse staat voor als de oorzaak van het conflict en het lijden in het Midden-Oosten en minimaliseren de vijandigheid van moslims en Arabieren jegens Joden en Israël.’

misdragingen

Ze bevorderden de dialoog met de Iraanse president Mahmoud Ahmadinejad en claimen dat hij een slachtoffer is van slechte publiciteit. Toen hij naar Amerika kwam voor de Verenigde Naties in 2007 waren zij een van de organisatoren van een diner voor deze genocideprediker met vooraanstaande christenen.

Veel mensen van de vredesbeweging beweren dat zij een diep gegrond respect hebben voor het leven. In het Palestijns-Israëlische conflict is dat slechts waar als men oppervlakkig kijkt. Wie een beetje dieper gaat, kan zien dat velen blind zijn voor genocideoproepen en andere massale misdaden, jegens velen, christenen incluis, in de moslimwereld. Galtungs recente beweringen geven opnieuw een mogelijkheid om de misdragingen bloot te leggen, verscholen achter het humanitaire masker van velen in het ‘Vredeskamp.’

 

 

 

Meer over het dubieuze Palestijnse vluchtelingenvraagstuk, waar Einat Wilf bij het CIDI over vertelde.

 

________________

 

 

Het echte Palestijnse vluchtelingenprobleem

http://likud.nl/2012/05/het-echte-palestijnse-vluchtelingenprobleem/

Dinsdag, Mei 29, 2012

Door Clifford D. May, voorzitter van de Stichting ter Bevordering van Democratieën.

Vertaling: Likoed Nederland.

Na de Tweede Wereldoorlog verlieten de Britten India, dat moest worden opgedeeld in twee onafhankelijke landen. Een daarvan zou een hindoe-meerderheid hebben en het andere een moslim-meerderheid. Meer dan 7 miljoen moslims verhuisden naar het deel dat Pakistan werd. Een vergelijkbaar aantal hindoes en sikhs vertrok richting India. Heden ten dage is er niet één vluchteling meer.

Na de Tweede Wereldoorlog verlieten de Britten Palestina, dat moest worden opgedeeld in twee onafhankelijke landen. Een zou een joodse meerderheid hebben, de andere een moslim meerderheid. Ongeveer 750.000 moslims verlieten het gebied dat Israël werd. Een vergelijkbaar aantal Joden verliet de  islamitische landen. Heden ten dage is er niet één Joodse vluchteling meer. Maar er zijn nog steeds Palestijnse vluchtelingen. Hun aantal is zelfs exponentieel toegenomen tot bijna 5 miljoen.

Hoe is dit mogelijk? Er zijn twee oorzaken.

In de eerste plaats: normaliter is een vluchteling per definitie iemand die zich op vreemde bodem bevindt. Voor de Palestijnen echter is de definitie gewijzigd, zodat een ontheemde Palestijn op Palestijns grondgebied ook de status van vluchteling kreeg.
Ten tweede werd de internationale organisatie opgeknipt die verantwoordelijk is voor de hervestiging van vluchtelingen – het VN Commissariaat voor de Vluchtelingen (UNHCR). Er werd een aparte organisatie opgericht exclusief voor Palestijnen: de VN Organisatie voor hulpverlening aan Palestijnse vluchtelingen (UNRWA).

In 1950 gaf de UNRWA als definitie van een Palestijnse vluchteling “iemand die ontheemd is tijdens door de Arabische / islamitische landen begonnen oorlog in reactie op de door Israel uitgeroepen onafhankelijkheid. Vijftien jaar later besloot UNRWA – ondanks bezwaar van de Verenigde Staten – ook hun kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen als vluchteling aan te merken. En in 1982 werd dit door UNRWA verder uitgebreid tot alle volgende generaties – tot in de eeuwigheid.

Onder de afwijkende UNRWA definitie blijft iemand een vluchteling zelfs als diegene inmiddels een andere nationaliteit heeft gekregen. Zo zijn er bijvoorbeeld 2 miljoen vluchtelingen geregistreerd in Jordanië, maar die hebben bijna allemaal de Jordaanse nationaliteit. (Niet verwonderlijk, want Jordanië neemt meer dan driekwart van het mandaatgebied Palestina in.)

Dit beleid van UNRWA is een flagrante schending van het Verdrag van 1951 inzake de status van vluchtelingen. Daarin staat klip en klaar dat een persoon niet langer als een vluchteling wordt beschouwd als hij “een nieuwe nationaliteit verworven heeft.”

UNRWA is zelfs van plan om het aantal Palestijnse vluchtelingen verder uit breiden – in plaats van te krimpen – tot in het oneindige. In 2030 zullen er volgens voorspellingen van de VN 8,5 miljoen Palestijnen op de UNRWA lijst van vluchtelingen staan. Dat aantal groeit in 2060 door naar een 25-voudiging van het oorspronkelijke aantal geregistreerden in 1950. Ook al zal vermoedelijk niemand meer in leven zijn van de mensen die Israël daadwerkelijk verlaten hebben.

Iedereen kan begrijpen wat het zou betekenen als al deze vluchtelingen een “recht op terugkeer” naar Israël toegekend zou worden. Maar dat is ook het doel uiteraard. Zestig jaar geleden ontstonden vluchtelingen door het afwijzen van het eerste aanbod van een “twee-staten-oplossing”. Hun nakomelingen worden nog steeds gebruikt als pionnen om die twee-staten-oplossing te voorkomen, nu of in de toekomst. Door het alsmaar vergroten van het aantal vluchtelingen en door begrip te hebben voor een “recht op terugkeer” door Palestijnse leiders, draagt UNRWA er aan bij dat extremisten blijven weigeren om vrede te sluiten met Israël en hun strijd voor vernietiging tegen Israël voortzetten. Dit anti-vrede beleid wordt grotendeels gefinancierd door de Amerikanen: wij zijn altijd de grootste donor van UNRWA geweest, in totaal ongeveer 4,4 miljard dollar sinds 1950.

Een paar leden van het Congres hebben begrepen wat er gebeurt en zijn van plan om er iets aan te doen. Senator Mark Kirk werkt aan een amendement voor de begroting van het boekjaar 2013. Het  houdt in dat alleen een echte Palestijnse vluchteling nog zal worden aangemerkt als een Palestijns vluchteling – dus niet een zoon, kleinzoon of achterkleinzoon, en niet iemand die al een andere nationaliteit heeft. Parlementslid Howard Berman, vooraanstaand lid van de Parlementscommissie Buitenlandse Zaken, is ook bezig met dit soort oplossingen. Op zijn minst zouden afstammelingen van vluchtelingen als zodanig moeten worden geregistreerd.

Wellicht zouden zij nog steeds in aanmerking komen voor UNRWA hulp, maar dan als “burgers van de Palestijnse Autoriteit”. Daarmee zouden zij uitzicht hebben om burgers te worden van een Palestijnse staat.

Die zou gerealiseerd kunnen worden wanneer de Palestijnen tot de conclusie komen dat de oprichting van een Palestijnse staat de moeite waard is ondanks wat dat met zich mee brengt: het opgeven van de droom van het vernietigen van de Joodse staat. Nog te weinig Palestijnen hebben die mening. Als het Amerikaanse Congres UNRWA zou kunnen beteugelen, zullen meer Palestijnen overtuigd raken.

 

Einat Wilf: "UNWRA, pas je definitie van Palestijnse vluchteling aan"

 

Bijna een dollar per Amerikaan en een euro per Nederlander gaat jaarlijks naar de nakomelingen van de Palestijnse vluchtelingen uit 1948 via de UNRWA. Eigenlijk gaat dat geld al zo’n 60 jaar op aan noodhulp, want aan oplossen van dit vluchtelingenprobleem doet UNRWA niet. Integendeel, het vergroot het probleem continu, door de nakomelingen van deze vluchtelingen ook tot vluchtelingen te maken, zodat er al zo’n 5 miljoen van zijn.

 

Misschien kan Nederland het Amerikaanse voorbeeld volgen, en als grote sponsor van UNRWA druk uitoefenen om het probleem eens te gaan oplossen in plaats van in stand houden?

 

Zoals Tom Petty al zong: You don’t have to live like a refugee...

 

Wouter

______________

 

Zie ook: http://m.cidi.tv/video/1094

 

MK Wilf: “UNWRA, pas je definitie van Palestijnse vluchteling aan”

VR 01-06-2012

 

Einat Wilf, voorzitter in de Knesset van de Atsmaoet partij (de partij van Barak) bezocht afgelopen week op uitnodiging van het CIDI Nederland. Ze sprak woensdagavond voor de CIDI achterban in het Amsterdamse Apollo Hotel. Ze informeerde de ruim 70 aanwezigen over de “revolutionaire” wetgeving die vorige week in de Amerikaanse Senaat werd aangenomen over het Palestijnse vluchtelingenvraagstuk.

 

De wet eist dat de UNWRA en het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken een onderscheid gaan aanbrengen tussen de oorspronkelijke Palestijnse vluchteling in 1948 en hun nakomelingen. Op het moment bestaat dit onderscheid niet.  Palestijnse vluchtelingen zijn de enige groep vluchtelingen die de titel van vluchteling automatisch aan hun nakomelingen doorgeven.

 

De VS doneert jaarlijks 250 miljoen dollar aan UNRWA – de VN organisatie die zich uitsluitend op de Palestijnse vluchtelingen in het Midden-Oosten richt – en staat hiermee garant voor een kwart van UNRWA’s totale jaarlijkse budget. Nederland is de vijfde grootste contribuant. We geven jaarlijks ongeveer 15 miljoen euro aan UNRWA.

 

De wetgeving, voorgesteld door Senator Mark Kirk, houdt in dat het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken binnen een jaar een rapport moet maken over welk deel van de Amerikaanse steun aan UNRWA gebruikt wordt ten behoeve van mensen die de gevechtszone van 1948 zijn ontvlucht (nu nog ongeveer 40,000 mensen), en welke deel naar hun nakomelingen gaat (ongeveer 5 miljoen mensen).

 

Een van de eisen van de Palestijnse Autoriteit in onderhandelingen met Israel, is dat alle vijf miljoen mensen met een vluchtelingstatus naar Israel kunnen komen. De Palestijnse kant noemt deze eis “het recht op terugkeer.” Israel erkent dit recht niet en beschouwt het een manoeuvre om de joodse meerderheid in Israel teniet te doen.

 

“Ik weet dat de wetgeving er niet zo indrukwekkend uitziet” zei Wilf tijdens de lezing. “Maar hij is toch revolutionair. Voor het eerst in 60 jaar constateert de VS, UNRWA’s grootste contribuant, dat ze het niet eens is met het registratiesysteem van de UNRWA. En dat is al veel.”

 

De wetgeving in de Amerikaanse Senaat is de vrucht van Wilfs inspanningen die een jaar geleden begonnen. “We keken naar de originele statuten van UNRWA van 1949. We vonden nergens dat de status van vluchtelingen ook aan hun nakomelingen toekomt. UNRWA heeft dat op eigen houtje gedaan.”

Het laten voortduren van het vluchtelingenprobleem door de VN en het Palestijnse leiderschap zijn net zo beschadigend voor de kansen op een vredesakkoord als de nederzettingen, constateerde de 42-jarige Wilf die haar politieke carrière begon als beleidsadviseur van Shimon Peres.

Landen die een “twee staten oplossing willen, bederven hun eigen uitgangspunt en door het blijven financieren van de UNWRA definitie van vluchteling. Dit probleem is misschien de grootste obstructie op weg naar een permanent vredesakkoord,” voegde Einat Wilf toe.

 

Tijdens haar bezoek sprak zij met Tweede Kamerleden van verschillende politieke partijen. Ook bezocht zij het ministerie van Buitenlandse Zaken, de Israelische ambassade, het Vredespaleis, de Universiteit van Leiden en de Universiteit van Amsterdam. Ook gaf zij interviews voor Nederlandse media.

Einat Wilf zei dat zij van plan is elke grote contribuant van UNRWA te bezoeken met het verzoek voor meer financiële transparantie, verantwoordelijkheid en een andere ‘minder extensieve’ definiëring van Palestijnse vluchteling.

 

Eerbetoon voor opgeblazen Palestijnse martelaren

 

Vorige week heeft Israel als blijk van goede wil de lichamen van 91 Palestijnse terroristen aan de Palestijnse Autoriteit overgedragen. Zij zijn allemaal door Israel gedood of bliezen zichzelf op tijdens aanslagen in Israel. Velen van hen waren zelfmoordterroristen, die zich in bussen en andere publieke ruimtes in Israel opbliezen, met als doel zoveel mogelijk Israelische burgers te doden. Naar goed PA gebruik kregen zij een heldenbegrafenis, waarbij president Abbas, premier Fayyad en andere Palestijnse leiders aanwezig waren. Verschillende sprekers riepen op het pad van deze ‘martelaren’ te volgen. De moefti van de PA sprak de volgende woorden:

 

PA Mufti Muhammad Hussein:

"Today we receive this elite group of Martyrs. Our people, headed by the Palestinian leadership, welcome these Martyrs with great honor... As we accompany these Martyrs to Heaven, we should be happy: By Allah's will, we still have elite groups of Martyrs like these among us. We still have a generous leadership, and we still have a people that has never been sparing and will spare no sacrifice for this blessed land, for this homeland, for Jerusalem and the holy places, and for every inch of the pure land of beloved Palestine. Honored brothers, this is a great event: The souls of the noble Martyrs envelop us, and their souls tell us to follow in their path."

 

Ondertussen zet Abbas naar het Westen toe weer zijn andere pet op, die van de goedwillende maar machteloze Palestijn, die niets liever wil dan vrede, maar ja, die wrede bezetting en die vermaledijde nederzettingen verpesten de boel.

 

Bron: PMW

 

 

 

Arabisch racisme door links genegeerd

 

Er is de laatste tijd veel te doen om de Afrikaanse migranten in Israel en de vijandigheid die zij soms tegenkomen, maar verzwegen wordt weer eens het veel ergere Arabische racisme. Ook in Nederland ligt dit onderwerp overigens gevoelig, en toen een tijdje terug een zwangere vrouw met een Surinaamse vriend werd aangevallen door Arabieren werd kritiek op dit racisme door Hassnae Bouazza totaal van de hand gewezen. Nee, men is zelf slachtoffer, en dan is er geen ruimte voor andere slachtoffers.

 

RP

---------

 

Arab Racism: The story the Left ignores

http://elderofziyon.blogspot.nl/2012/05/arab-racism-story-left-ignores.html

 

Here's a story about racism that was published three days ago, but that was ignored in the major leftist websites. Wonder why?

From The Economist:

THE multilingual, fashion-conscious residents of Beirut, Lebanon’s capital, fancy their city to be cosmopolitan. But not everyone is welcome. Black people and foreigners from Asia and elsewhere in the third world who make up the bulk of migrant workers are often turned away from the city’s smarter venues. Conscious of the bad blood this can cause, Lebanon’s government has warned beach clubs against barring entry on the basis of race, nationality or disability.

But racism is unlikely to be erased overnight, either in Lebanon or in many other Middle Eastern countries where blacks are routinely looked down on. Racist taunts are often heard on Egypt’s streets, and in Yemen, darker-skinned people, known as al-akhdam (“the servants”), who make up perhaps 5% of the population, are confined to menial jobs and tend to dwell in slums. In Libya rebel militias often targeted darker-skinned people from nearby countries such as Chad and Mali and from countries further south, accusing them of being mercenaries of Muammar Qaddafi.

Filipinos, Sri Lankans and Chinese-Americans, among others, whisper of racist slurs both at work and on Lebanon’s streets. “When black or Asian friends visit,” says a young Lebanese professional, “I’m at the airport the moment they land to make sure immigration officers don’t ask inappropriate questions. It’s a disgrace.”

Some people blame the legacy of the slave trade, which brought sub-Saharan Africans, as well as others, to the region from the 7th century onwards. But Nadim Houry of Human Rights Watch, a New York-based lobby group says that racism persists in the region because governments have been lax about tackling it. “There are racists everywhere in the world, but in many countries it is now taboo to make comments, partly because there are laws against it,” he says. “Here, even when there is legislation, it is never applied.”

Snobbery makes things worse. Millions of foreigners in the Middle East do cleaning and building jobs which locals consider beneath them. Sponsorship schemes often deny such workers basic rights. “People just see us as cheap labour,” says a Filipino university graduate who makes $200 a month in a Beirut beauty parlour. Some beach clubs have already said they will ignore the new regulation. Their customers, they say, would not tolerate having to rub shoulders with the dark-skinned servant class.

 

Will there be any soul-searching in the Arab world about this explicit racism? Will the "pro-Palestinian" crowd notice that Arab racism makes the bigotry of some Israelis pale by comparison? Will there be follow-up stories in the media about this, which might shame some Arabs?

No, no and no.