http://www.vkblog.nl/bericht/393795
De anti-Israel pr-machine van Joop.nl
Op Joop.nl stond eergisteren weer een lekker suggestief bericht. Onder de kop “Israelische PR machine dicteert Westerse media” wordt de oude mythe van de Israelische almacht en slinkse hasbara weer eens van stal gehaald. De komkommertijd valt zeker vroeg dit jaar, denk je nu misschien, maar voor dit soort artikelen maakt men graag ruimte, ook wanneer er wel genoeg in de wereld gebeurt. Ik krijg zo langzaamaan de indruk dat Joop wordt gedicteerd door de Palestijnse PR machine, en dat Stan van Houcke, Anja Meulenbelt en Thomas von der Dunk er de redactie Midden-Oosten doen. Nooit, maar dan ook nooit, verschijnt er een kritisch bericht over Palestijnse misstanden, opruiing in Palestijnse media, verheerlijking van (zelfmoord)terroristen, oproepen van Hamas de Joden uit te moorden etc. Alleen negatief nieuws over Israel is de moeite waard, waarbij de waarheid ondergeschikt lijkt aan het doel: Israel zwart maken. Het trieste is dat dat gebeurt met het geld van de VARA leden, mensen die een ‘verschillige’ omroep steunen die een kritisch-links geluid laat horen, en daar is in deze tijd zeker behoefte aan. Maar waarom moet een maatschappijkritische houding gepaard gaan met een hetze tegen Israel die zijn weerga niet kent? Op deze manier maakt links zich wel erg kwetsbaar voor verwijten van rechts, dat men subsidiegeld misbruikt voor gescheld op een democratische bondgenoot van ons en kritiekloos de Palestijnen als nieuwe underdog omarmt, daarbij graag onder een hoedje spelende met radikale moslims.
Het bericht op Joop is volkomen nonsens. Sla een willekeurige krant open of kijk naar het NOS journaal en je ziet dat het eerder omgekeerd is: Israel wordt in een negatief daglicht geplaatst, negatief nieuws uitvergroot en de oorzaak van Israelisch geweld wordt juist zelden gegeven. Ook wordt vaak gemeld “Israel doodt drie Palestijnen”, of “Doden door Israelisch offensief”, en blijkt pas op het einde van het bericht dat het om Hamas strijders gaat die op weg waren om raketten af te vuren. Vaak ook wordt dat helemaal niet vermeld en moet je de context uit de Israelische media halen. Netanjahoe wordt steevast als havik weggezet, Abbas als welwillend maar machteloos en Hamas als best een redelijk clubje waarmee zaken te doen valt en dat zich tenminste niet laat inpakken door de VS en de zionisten. De idee dat Israel het nieuws controleert is echt absurd. Israel mag dan allerhande pogingen ondernemen om haar kant meer voor het voetlicht te krijgen (wat volkomen legitiem is, en alle landen doen dit, zeker landen die onder vuur liggen), ze zijn niet erg succesvol. Ook al die hasbara offensieven die met veel tamtam worden gelanceerd en met nog meer tamtam door de media worden overgenomen om te laten zien hoe smerig Israel wel niet bezig is, stellen in de praktijk weinig voor. Ik vind Israel soms juist bijzonder onprofessioneel op dit gebied, maar het is een bekend en populair thema om de macht van de Joden, sorry, zionisten uit te vergroten en het voor te stellen alsof zij via sluwe en slinkse methodes de media (en de macht) controleren. Ondertussen zien we in de media dus juist een enorme aandacht voor de Palestijnen als slachtoffer, en wordt het conflict veel meer vanuit hun perspectief weergegeven. Zo wordt er tegenwoordig kritiekloos over de nakba geschreven, over de ‘gedwongen vlucht van honderdduizenden Palestijnen en de vernietiging van een groot deel van hun samenleving en honderden dorpen’. Men vermeldt niet dat de meesten niet werden verdreven en al waren vertrokken voordat zij een Israelische soldaat hadden gezien, en dat de Palestijnen de vijandelijkheden waren begonnen direct nadat het VN delingsplan werd aangenomen op 29 november 1947. Ook over de mufti en zijn samenwerking met de nazi’s wordt gezwegen als het graf.
Joop baseert zich op een opiniestuk in, jawel, de Guardian, dat bastion van neutraliteit waar het Israel-Palestina betreft. Dat artikel wordt vervolgens wel heel vrij ‘vertaald’. Allereerst heeft Joop niet door dat het opiniestuk en het onderzoek waaraan het refereert niet van de krant zelf zijn, maar van Greg Philo van een mediawerkgroep aan de universiteit van Glasgow. Joop schrijft vervolgens:
“De Britse krant krijgt steeds meer meldingen binnen van journalisten die te maken krijgen met zware druk van Israëlisch instanties als zijn verhalen willen publiceren waarin kritiek wordt geuit over het Israëlisch beleid. Journalisten van de BBC wilden het verhaal over de geïntensiveerde pr-machines zelf publiceren, maar konden dit niet. BBC's Jeruzalem bureau wordt beticht van zelfcensuur.
In Amerika worden berichten over Israël grondig geanalyseerd voor publicatie. Een document van meer dan 100 pagina's dicteert welke statements over Israël wel en niet gebruikt mogen worden. Ook wordt daarin uitgelegd hoe iets wel en niet verwoord mag worden. Religie moet vermeden worden, berichten over Israël moeten zich concentreren op veiligheid en vrede, en in de berichtgeving moet duidelijk onderscheid gemaakt worden tussen Palestijnse burgers en de Hamas, ondanks dat de Hamas werd herkozen door het volk.
Toen Israël in 2008 plannen had om een aanval op Gaza uit te voeren, richtte Israël een nieuw voorlichtingscentrum in voor buitenlandse media. Journalisten konden hun informatie daar halen terwijl toegang tot Gaza hen werd ontzegd. Ook tijdens de aanval op de Turkse vloot richting Gaza in 2010 werd alle informatie vanuit Israël veelal letterlijk overgenomen door buitenlandse media.
The Guardian bestudeerde 200 programma's en ondervroeg meer dan 800 mensen over het Israel-Palestina conflict. Daaruit blijkt dat Israël zijn aanvallen op het Palestijnse volk altijd goed weet te verdedigen door te zeggen dat het een 'antwoord' was op Palestijnse raketten en het feit dat de Palestijnen met de aanval waren begonnen. Daarmee verhult Israël dat bij aanslagen vele Palestijnse burgers, vrouwen en kinderen omkomen. Ook blijken buitenlandse media maar zelden in te gaan op het feit waarom Palestijnen Israël aanvallen.“
Terwijl Joop suggereert dat berichten in Amerikaanse media voor publicatie moeten worden goedgekeurd aan de hand van een document van meer dan 100 pagina’s met precieze richtlijnen voor wat wel en niet mag (een absurd idee dat meer past bij een land als Noord-Korea), schrijft Philo:
“In the US, messages were exhaustively analysed by The Israel Project, a US-based group that, according to Shimon Peres, "has given Israel new tools in the battle to win the hearts and minds of the world". In a document of more than 100 pages (labelled "not for publication or distribution") an enormous range of possible statements about Israel was sorted into categories of "words that work" and "words that will turn listeners off". There are strictures about what should be said and how to say it: avoid religion, Israeli messages should focus on security and peace, make sure you distinguish between the Palestinian people and Hamas (even though Hamas was elected).”
Oftwel, een pro-Israel organisatie heeft zelf een document opgesteld met aanbevelingen voor mensen die het voor Israel opnemen. Heb het niet teveel over religie, benadruk dat Israel vrede wil, benadruk Israels legitieme veiligheidsprobleem, etc. Niks mis mee. Dat soort richtlijnen bestaan aan beide kanten. Alleen was The Israel Project zo stom dit uit te laten lekken, en gezien de hysterie rond Israels oppermachtige lobby en sluwe hasbara, werd dat door de media, en nu weer in de Guardian, gigantisch opgeblazen.
Het onderzoek van Philo en zijn mediawerkgroep dateert al uit 2004:
“In 2004 the Glasgow University Media Group published a major study on TV coverage of the Second Intifada and its impact on public understanding. We analysed about 200 programmes and questioned more than 800 people.”
Welke TV programma’s dat waren, en welke mensen men welke vragen heeft gesteld, wordt niet vermeld. Hoe objectief of ter zake deskundig de Glasgow University Media Group is is ook onduidelijk. Inmiddels leven we zeven jaar later.
Philo gaat verder:
“Since then we have been contacted by many journalists, especially from the BBC, and told of the intense pressures they are under that limit criticism of Israel. They asked us to raise the issue in public because they can't. They speak of "waiting in fear for the phone call from the Israelis" (meaning the embassy or higher), of the BBC's Jerusalem bureau having been "leant on by the Americans", of being "guilty of self-censorship" and of "urgently needing an external arbiter". Yet the public response of the BBC is to avoid reporting our latest findings. Those in control have the power to say what is not going to be the news.”
Wanneer, wie en wat wordt wederom niet duidelijk. Als journalisten door ambassadepersoneel onder druk worden gezet of bedreigd dan dient dat aan de kaak te worden gesteld en dienen er zonodig sancties te volgen. Ik herinner me echter niks in het nieuws over een rel wat dit betreft, en ik kan mij niet voorstellen dat als BBC personeel werkelijk zo is bejegend, men dat helemaal nergens durft te melden en daar niet over zou worden bericht. Overigens is mij nooit opgevallen dat de BBC geen kritiek op Israel durft te geven, integendeel. Er is uitgebreid en meermaals onderzoek gedaan naar de BBC berichtgeving over Israel, en er is officieel geklaagd omdat deze zo tendentieus en eenzijdig anti-Israel zou zijn. De BBC heeft dat zelf ook gedeeltelijk toegegeven. Ik kan mij overigens wel voorstellen dat de ambassade kontakt opneemt wanneer er een fout van jewelste in een artikel staat of op TV wordt vermeld. Dat mag, en ook u en ik mogen de krant of de NOS bellen en op fouten wijzen. Journalisten zijn niet boven kritiek verheven. Zoals je met een bedorven of ondeugdelijk product boos teruggaat naar de winkel, mag je ook je beklag doen bij krant of TV omroep. Maar dit mag natuurlijk nooit ontaarden in gescheld of dreigementen.
Overigens doen ook in Nederland de meest absurde aantijgingen de ronde. Zo beweerde secretaris van ‘Stop de Bezetting’ Jan Wijenberg dat het CIDI er knokploegen op na houdt om vermeende antisemieten aan te pakken. Hij pleitte ervoor het CIDI illegaal te verklaren omdat het in opdracht van een buitenlandse mogendheid tegen de Nederlandse rechtsstaat opereert. Je moet een rijke fantasie hebben om zoiets te kunnen verzinnen. Ik weet niet hoe anti-Israel Greg Philo is, maar volgens CiF Watch is ook hij niet helemaal fris.
“There were terrible images of Palestinian casualties but the message from Israel was relentless. Its attack was a necessary "response" to the firing of rockets by Palestinians. It was the Palestinian action that had started the trouble. In a new project, we have analysed more than 4,000 lines of text from the main UK news bulletins of the attack, but there was no coverage in these of the killing by the Israelis of more than 1,000 Palestinians, including hundreds of children, in the three years before it. In the TV news coverage, Israeli statements on the causes of action overwhelmed those of the Palestinians by more than three to one. Palestinian statements tended to be only that they would seek revenge on Israel. The underlying reasons for the conflict were absent, such as being driven from their homes and land when Israel was created.
Journalists tended to stay on the firmest ground in reporting, such as the images of "innocent victims", and there was little said about why Palestinians were fighting Israel. We interviewed audience groups and found the gaps in their knowledge closely paralleled absences in the news. A majority believed Palestinians broke the ceasefire that existed before the December attack and did not know Israel had attacked Gaza during it, in November 2008, killing six Palestinians. Members of the public expressed sorrow for the plight of Palestinians but, because of the Israeli message so firmly carried by TV, they thought the Palestinians had somehow brought it on themselves.”
De onderzoekers geven zich hier wel erg bloot: Israel doodde in november 6 Hamas strijders en Israel verijdelde daarmee een poging weer een soldaat te ontvoeren via een tunnel. Het was Hamas dat dus het staakt het vuren schond, niet Israel. Israel wilde het staakt het vuren desondanks voortzetten, maar Hamas weigerde dit. Het is dus helemaal niet vooringenomen wanneer de media berichten dat Hamas het staakt het vuren schond, maar in Nederland werd dat helaas niet bericht, en kregen we de indruk dat Israel zomaar opeens besloot de Gazastrook eens lekker hard aan te pakken. Het werd hier juist wel als een oorlog tegen onschuldige Palestijnen voorgesteld, hoewel Israel tegen Hamas vocht en juist probeerde onschuldige burgers te sparen. Ik kan mij niet voorstellen dat het in Groot Brittannië substantieel anders was.
Er was tijdens de Gaza oorlog juist enorm veel aandacht voor de onschuldige slachtoffers. Daarbij lieten de media vooral Palestijnen aan het woord, en gebruikte men cijfers die gebaseerd waren op wat Palestijnse bronnen meldden. Daarin werd, zoals later bleek, het aantal burgerslachtoffers overdreven en dat van Hamas strijders gebagatelliseerd. Hamas heeft dit later toegegeven. Zie ook mijn onderzoek naar de berichtgeving van NRC Handelsblad tijdens de Gaza oorlog. Wat ook werd genegeerd door de media is dat Hamas de Gaza oorlog begon met een eigen operatie die in het Palestijnse Ma’an nieuws als volgt werd omschreven:
“The military wing affiliated to Hamas, Al-Qassam Brigades released a statement on Thursday morning briefing the group's military activities over the first twenty four hours of an operation they called "Oil Stain" which started Wednesday morning.
According to the statement, a total of 87 shells have been fired at Israeli targets bordering the Gaza Strip including 54 mortar shells, 31 homemade projectiles which Hamas calls "Qassam", and two Soviet-made Grad missiles.
Al-Qassam Brigades threatened to enlarge the "Oil Stain" to get more thousands of Israelis "under fire". The group asserted that its fighters are "far greater than surrendering to Israeli threats and that they became much more prepared to counter Israeli aggression and to defend themselves than in the past." “
Het stukje in de Guardian, een notoire anti-Israel krant, staat bol van de suggestie en insinuatie terwijl iedere feitelijke onderbouwing ontbreekt. Waar wat uitleg wordt gegeven blijkt onmiddellijk hoezeer de ‘onderzoekers’ zelf vooringenomen zijn, en ervan overtuigd zijn dat Israel in Gaza welbewust zoveel mogelijk onschuldige burgers afslachtte. Als dat je mening is, en je dus op de lijn Meulenbelt-van Houcke zit, dan vind je de media natuurlijk nooit anti-Israel genoeg. Vervolgens husselt een Joop ‘journalist’ wat zaken uit dit artikel door elkaar en vergist zich daarbij ook nog eens flink. Dat heet dan een ‘nieuwsbericht’ op een ´kwaliteitssite´ dat door duizenden mensen gelezen zal worden en de haat tegen Israel en al wie het voor haar opneemt vergroot. Israel sympathisanten worden door dit soort schrijfsels weggezet als halve criminelen die door middel van intimidatie een schurkenstaat verdedigen. Zodra iemand een pro-Israel mening verkondigt wordt gevraagd of gesuggereerd dat die in dienst is van ´de lobby´ of een ander duister motief moet hebben. Bij de reacties onder Joop.nl (waar vooral pro-Israel reacties erg streng gemodereerd lijken te worden) is dit ook duidelijk zichtbaar. Aan de nobele motieven van de Israel haters daarentegen twijfelt niemand. Het doet mij aan bepaalde zaken denken, maar laat ik dat maar voor me houden...
Ratna Pelle
