De speech van Netanjahoe en het antwoord van Abbas
In de media werd de Israelische premier Netanjahoe na zijn bezoek aan de VS en toespraak voor het Amerikaanse congres, naar goed gebruik als gelikte havik afgeschilderd, die geen vrede wil en ieder compromis weigert. Het is het bekende beeld zoals we dat al jaren in de kranten lezen: Abbas wil wel maar kan niet, Israel kan wel maar wil niet. En noodgedwongen zijn de Palestijnen uiteindelijk met plan B gekomen, het zoeken van erkenning via de VN in plaats van verdere vruchteloze onderhandelingen met Israel. Aldus het beeld zoals de media het graag schetsen. Met de werkelijkheid heeft het weinig te maken: het maakt niet uit wat Netanjahoe en Abbas zeggen, wat ze voorstellen, wie welke voorwaarden stelt of om welke redenen de onderhandelingen staakt: de 'analyses' in de kranten zeggen onveranderlijk dat Israel geen vrede wil en weigert de daarvoor noodzakelijke concessies te doen. Abbas staat machteloos en kan niet nog meer toegeven zonder als verrader te worden gezien door zijn eigen volk en Hamas spint daar uiteraard garen bij. Kortom: door Israels weigerachtige houding wint Hamas aan macht en invloed; waar vaak in één adem aan wordt toegevoegd dat Hamas zich heeft gematigd en in feite de tweestatenoplossing accepteert.
Het gekke is, dat het zo weinig mensen opvalt dat de kranten dezelfde 'analyses' steeds weer afdrukken, ongeacht wat er gebeurt en wat Netanjahoe, Abbas en Hamas leiders werkelijk zeggen en doen.
Netanjahoe zei onder andere het volgende in zijn speech voor het Amerikaanse congres:
"My friends, this must come to an end. President Abbas must do what I have done. I stood before my people, and I told you it wasn't easy for me, and I said... 'I will accept a Palestinian state.' It is time for President Abbas to stand before his people and say... 'I will accept a Jewish state.'
"Those six words will change history. They will make clear to the Palestinians that this conflict must come to an end. That they are not building a state to continue the conflict with Israel, but to end it. They will convince the people of Israel that they have a true partner for peace. With such a partner, the people of Israel will be prepared to make a far reaching compromise. I will be prepared to make a far reaching compromise."
Even voor de duidelijkheid: Netanjahoe maakte wel de nodige voorbehouden zoals dat de Palestijnse staat gedemilitariseerd moet zijn en dat het Israelische leger voorlopig nog in de Jordaanvallei gestationeerd zal blijven. Ook wil Israel de grote nederzettingenblokken houden en men is tegen een deling van Jeruzalem. Toch vind ik het een belangrijke erkenning, zeker uit de mond van Netanjahoe. Hij heeft dit eerder gezegd, en het is eerder weggehoond door het Nederlandse journaille en de politiek correcte goegemeente. Maar je moet ergens beginnen. Het is een openingszet, geen eindbod. En Netanjahoe's flexibiliteit zal, zoals hij zelf aangeeft, toenemen wanneer Abbas zich ook compromisbereid verklaart. Dezelfde mensen die Netanjahoe afbranden om zijn 'havikachtige positie' vinden dat Hamas voor haar doen heel pragmatisch is en werkelijk niet meer kan doen dan wat ze doet. In alles wordt een matiging van standpunten en vredelievende bedoelingen gelezen, en alle oorlogszuchtige taal is bedoeld voor de eigen achterban die anders naar de echte extremisten overlopen.
Abbas had kort tevoren op een zogenaamde Nakba herdenking het volgende gezegd:
"We say to him [Netanyahu], when he claims - that they [Jews] have a historical right dating back to 3000 years [BC] - we say that the nation of Palestine upon the land of Canaan had a 7000 year history [BC]. This is the truth, which must be understood and we have to note it, in order to say: 'Netanyahu, you are incidental in history. We are the people of history. We are the owners of history.'"
Oftewel: Netanjahoe zegt tegen Abbas: wij hebben rechten maar jullie ook, en als jullie de onze erkennen kunnen we vrede sluiten. Abbas zegt: wij hebben rechten en jullie niet, rot maar op, je betekent niks in de geschiedenis en zult snel verdwijnen. (Nog afgezien van de nonsens dat de Palestijnen van de Canaänieten zouden afstammen.)
Anti-zionisten zeggen vaak: ja maar Israel is veel sterker, dus is het logisch dat de Palestijnen feller op hun rechten zijn, ze hebben ze immers nog niet. Dat is natuurlijk flauwekul. Als de Palestijnen zo graag een staat willen, dan zou je zeggen dat ze alle manieren om hem te krijgen aangrijpen, en niet steeds de onderhandelingen afbreken en met extra eisen komen etc. Bovendien is het meestal juist zo dat de sterkere partij het zich kan permitteren om zich hard op te stellen en de voorwaarden kan stellen, en de zwakkere meer flexibiliteit toont omdat die nou eenmaal minder macht heeft. Dat is misschien niet eerlijk maar zo werkt het wel, of het nou om onderhandelingen tussen werkgevers en werknemers gaat of om leerlingenraden of om verdragen tussen landen. Maar bij Israel en de Palestijnen werkt het niet zo, en zijn het juist de Palestijnen die continu eisen en voorwaarden stellen en boos van de onderhandelingen weglopen. Toch blijven we ze in het westen als slachtoffer beschouwen en Israel de schuld geven omdat het die eisen niet altijd inwilligt.
Er zijn nog veel meer voorbeelden van Israelische toegevendheid en Palestijnse afwijzing. Zo schijnt het aan de media voorbij te zijn gegaan dat Abbas een half jaar geleden de kortstondige onderhandelingen afbrak, nadat Israel weigerde ook te stoppen met bouwen in Oost Jeruzalem, waaronder de oude stad. Abbas wachtte tot de bouwstop van negen maanden bijna voorbij was voor hij überhaupt, met veel tegenzin, naar de onderhandelingstafel kwam, om meteen een verlenging te eisen. Toen het ernaar uitzag dat de VS een verlenging van drie maanden voor elkaar kon krijgen, kwam daar de eis van Jeruzalem bij, waarna de VS er de brui aan gaf. Onderhandelen heeft erg weinig zin als een van beide partijen komt met een eisenlijst waar de ander vooraf al aan moet voldoen, en tegelijkertijd zelf weigert enig compromis te sluiten. Maar mijn moeder, geen antizionist, zei een paar weken geleden doodleuk dat ze meende dat Israel de onderhandelingen had afgebroken en zich weleens wat flexibeler mag tonen. Had ze uit haar krant, de Trouw, en van het NOS journaal.
Het is een bekend verschijnsel dat mensen zich afsluiten voor feiten die niet in hun wereldbeeld of visie op bepaalde zaken passen. We nemen selectief waar, zowel in persoonlijke zaken als in politieke kwesties, en we zien onze mening graag bevestigd. Journalisten moeten daarop bedacht zijn; zij hebben immers de taak om de lezer of kijker zo goed mogelijk te informeren. Net als rechters moeten zij zich hoeden voor de zogenaamde tunnelvisie. Dat kan door bewust ruimte te scheppen voor dissidente opvattingen, en door te zorgen voor diversiteit binnen de eigen organisatie. Het doel moet zijn om heersende opvattingen niet slechts te bevestigen maar uit te dagen, om mensen te prikkelen, om te laten zien dat de zaak ingewikkelder ligt en van meer kanten bekeken kan worden. Helaas zie ik daar steeds minder van terug in onze media.
Ratna Pelle
Geen opmerkingen:
Een reactie posten