De EU en duurzame vrede in Israel-Palestina (IMO)

 

 

De EU en duurzame vrede in Israel-Palestina

http://www.israel-palestina.info/actueel/2013/10/10/de-eu-en-duurzame-vrede-in-israel-palestina/ 

= IMO Blog =        

Ook Trouw zag in het bezoek van Shimon Peres aan Nederland aanleiding om weer eens een eenzijdig stuk vol met halve waarheden en bekende mythes over het conflict te publiceren. Ik heb nog geen tegenstuk mogen zien, maar waarom zou je mensen ook in verwarring brengen met nuances en feiten? René Grotenhuis van United Civilians for Palestine somt Israels wandaden nog maar eens op in 'een boodschap aan president Peres', maar in feite gewoon aan de Nederlandse Trouw lezers, die dit al in 1000 variaties hebben mogen vernemen in eerdere opiniestukken in Trouw. Als iets werkt moet je natuurlijk vooral het recept niet veranderen. Dus krijgen de lezers nogmaals te horen dat Israel maar blijft bouwen in de nederzettingen (ontkent niemand en verder geen nieuws lijkt me), hij hekelt vervolgens het afbreken ('platwalsen') van Palestijnse huizen, zonder aan te geven waar, wanneer en om welke reden dit gebeurde, dus als lezer weet je nog niks, en het kolonistengeweld tegen Palestijnen (zonder waar, wanneer en context te geven, zodat je ook dit niet kunt beoordelen en slechts kunt denken 'die rotkolonisten toch, kunnen ze wel tegen die arme Palestijnen').

De lezers van dit blog kennen de andere kant natuurlijk wel, dus die hoef ik hier eigenlijk niet te herhalen (er is op de Westoever geweld van beide kanten, en de Palestijnen bouwen ook veel zonder vergunning, soms expres in gebied waar het niet mag, en kolonisten klagen op hun beurt dat Israel strenger tegen hun illegale bouwsels optreedt dan tegen de Palestijnse; er zijn legio voorbeelden van huizen die men laat staan, van illegale praktijken zoals diefstal van vee door Bedoeïenen en het wegpesten van Joden uit plaatsen in de Negev en Galilea die steeds meer worden gedomineerd door Bedoeïenen en andere Arabieren. Of ze allemaal terecht zijn weet ik niet, maar het is wel een andere kant van het verhaal en het laat zien hoe complex de zaak ligt).

Grotenhuis tovert vervolgens nog wat cijfers uit zijn hoge hoed (bronnen? Context?) om vervolgens met het alom bekende verwijt te komen dat de EU te weinig doet voor de Palestijnen en alles maar passief aanziet. Dat is natuurlijk grote onzin, de EU doet niet anders dan Israel veroordelen en de nederzettingen hekelen, en betaalt vele miljoenen aan de UNRWA en aan allerhande Palestijnse en pro-Palestijnse organisaties. Sommige van die organisaties zijn openlijk tegen de twee statenoplossing waar Grotenhuis zegt voorstander van te zijn, en bepleiten bijvoorbeeld het recht op terugkeer van miljoenen nakomelingen van de vluchtelingen uit 1948, iets dat onverenigbaar is met de idee van twee staten voor twee volken.

De EU heeft ook de richtlijnen die men al had over handel en samenwerking met bedrijven en organisaties over de groene lijn, verder aangescherpt. Men heeft de opwaardering van de Palestijnse vertegenwoordiging bij de VN gesteund, en steunt de Palestijnen voortdurend op diplomatiek niveau. Een aantal EU landen hebben de status van de Palestijnse vertegenwoordiging in eigen land verhoogd naar die van andere landen. De lijst is ongetwijfeld nog veel langer, maar ik kan even niet op meer voorbeelden komen. Natuurlijk is het voor Rupsje Grotenhuis niet genoeg: de EU moet nog harder tegen Israel tekeer gaan, en nog duidelijker partij kiezen voor de Palestijnen. Zodat het laatste restje goodwill dat de EU in Israel nog heeft verdwijnt, en zodat ook veel linkse Israeli's, die tegen de bezetting en nederzettingen zijn, de EU met haar opgeheven vingertje en selectieve verontwaardiging de rug zullen toekeren. Dat zal de vrede ongetwijfeld een enorme boost geven.

Grotenhuis bepleit een boycot van alle producten en diensten die op een of andere manier ook betrokken zijn bij, (gedeeltelijk) afkomstig uit, samenwerken met, nu komt het, het allerergste wat de 20^e eeuw heeft voortgebracht: de bezetting. Hij prijst Royal Haskoning dat afzag van de bouw van een waterzuiveringsinstallatie voor de zwaar vervuilde Kidron beek. Deze vervuiling brengt de gezondheid en de landbouw van honderdduizenden mensen in gevaar, vooral Palestijnen, maar omdat ook kolonisten zouden profiteren van dit project, riep de PLO bij monde van Hanan Ashrawi op om het project te staken. Liever beide ziek van vervuiling dan beide een betere toekomst, zal ze hebben gedacht. En Timmermans besloot: als de PLO (en dus de PA) er niet meer achterstaan, dan moet Nederland er niet aan meewerken, want dan dienen we Israels belangen en daar zijn we niet voor. Onder druk van de regering is Royal Haskoning eruit gestapt en lijden mensen, natuur en historische monumenten onder de sterk vervuilde beek. René Grotenhuis, Jaap Hamburger, Dries van Agt en anderen hebben dit resultaat in de media uitgebreid bejubeld en zijn zichtbaar ingenomen met dit 'succes'. Dat lokale Palestijnen er aanvankelijk bij betrokken waren, doet niet ter zake. Deze mensen zijn niet pro-Palestijns, maar anti-Israel. Grotenhuis besluit zijn anti-Israel klaagzang met:

In 1993 waren de verwachtingen hooggespannen. De balans van twintig jaar Oslo: veel gebroken beloftes. De EU en de lidstaten moeten hun verplichtingen onder het internationaal recht nu naleven. En bovenal geldt dat voor Israël, juist in het belang van zijn eigen toekomst, die staat of valt met duurzame vrede in de regio. Dat moet de boodschap aan president Peres zijn.

De verwachtingen waren inderdaad hooggespannen in 1993, ook in Israel zelf, waar men dacht dat vrede binnen handbereik was. Het liep allemaal anders. Het wederzijdse wantrouwen bleef groot, vooral de Palestijnen kwamen talloze beloftes niet na (later gold dat ook voor Israel waar inmiddels het vertrouwen in de Oslo Akkoorden flink was afgebrokkeld), er was een ongekende terreurgolf kort na de moord op Rabin en in de aanloop naar de verkiezingen in Israel, die vervolgens verrassend (of niet echt heel verrassend?) door Netanyahu werden gewonnen. Later bleek dat Arafat het geweld en terrorisme nooit had afgezworen, en tijdens de tweede intifada steunde hij het openlijk. Uiteraard zijn dergelijke aanslagen tegen het internationale recht, en Israel heeft de EU stukken overhandigd die men in het kantoor van Arafat had gevonden, waaruit zijn steun, ook financieel, bleek. Ook de oproepen tot geweld in Palestijnse (ook door de PA gecontroleerde) media druisen in tegen het internationaal recht, alsook tegen de Oslo Akkoorden. De EU zou zeker meer kunnen doen om de vrede te bevorderen, door zich ook eens wat kritischer naar de Palestijnen op te stellen. Opdat duurzame vrede, in het belang van zowel Israel als de Palestijnen, een kans krijgt.

Ratna Pelle

 

De controversiële opperrabijn Ovadia Yosef

 

Ovadia Yosef heeft vele walgelijke uitspraken op zijn naam staan. Uitspraken als die over de Holocaust en rampen als Katrina vind je ook teug bij sommige extreme christenen, maar die hebben doorgaans niet zoveel volgelingen.

Wat je op internet (zowel Wikipedia als hieronder) aan verwerpelijke uitlatingen tegenkomt, dateert schijnbaar vanaf het jaar 1999. Was hij gewoon seniel geworden op zijn oude dag?

Het maakt het in elk geval moeilijk om erop te wijzen dat hij in het verleden ook een positieve rol heeft gespeeld, zoals bij de emancipatie van de Sefardische Joden in Israel, en een relatief tolerante omgang met een aantal religieuze voorschriften. Ook was hij niet tegen vredesonderhandelingen en (beperkte) concessies aan de Palestijnen, omdat het redden van (Joodse) levens volgens hem een hoger goed was dan het vasthouden aan de (her)kolonisatie van het Heilige Land. Onder zijn leiding nam Shas dan ook deel aan de regeringen van Rabin en Barak die met Arafat onderhandelden. Toch onthield Shas zich van stemming bij de Oslo-I akkoorden en stemde het tegen Oslo-II.

 

Wouter

________________

 

5 of Ovadia Yosef's most controversial quotations

Late Sephardi spiritual leader made a range of inflammatory comments — involving snakes and sinners, gentiles and Blacks

 

By Lazar Berman October 9, 2013, 7:41 am

http://www.timesofisrael.com/5-of-ovadia-yosefs-most-controversial-quotations/

 

Shas founder Rabbi Ovadia Yosef (center) flanked on the left by MK Eli Yishai and on the right by MKs Aryeh Deri and Ariel Atias, at the rabbi's house in Jerusalem, October 2012. (photo credit: Shas/Flash90)

 

Rabbi Ovadia Yosef, who died Monday at 93, was a revered halachic scholar whose rulings found solutions for Jews caught in complex situations, brought countless Jews back to Torah observance, and unified the diverse Sephardi community.

But Yosef was also known for some highly problematic statements about Jews, Arabs, Americans, and others.

Here are just five of the many comments that provoked outrage.

1) The 'guilt' of Jewish victims of the Holocaust:

"The six million Holocaust victims were reincarnations of the souls of sinners, people who transgressed and did all sorts of things which should not be done. They had been reincarnated in order to atone."

— Weekly Saturday night sermon in August 2000

2) Hurricane Katrina as divine punishment for godlessness and American support for the disengagement from Gaza:

"There was a tsunami and there are terrible natural disasters, because there isn't enough Torah study… Black people reside there [New Orleans]. Blacks will study the Torah? [God said] let's bring a tsunami and drown them."

"Hundreds of thousands remained homeless. Tens of thousands have been killed. All of this because they have no God."

"Bush was behind Gush Katif [the Gaza settlement bloc]. He encouraged Sharon to expel Gush Katif… We had 15,000 people expelled here, and there 150,000. It was God's retribution… God does not short-change anyone."

– Weekly Saturday night sermon in July 2005

3) The purpose of Gentiles — to serve Jews:

"Goyim were born only to serve us. Without that, they have no place in the world – only to serve the People of Israel."

"In Israel, death has no dominion over them… With gentiles, it will be like any person – they need to die, but [God] will give them longevity. Why? Imagine that one's donkey would die, they'd lose their money.

"This is his servant… That's why he gets a long life, to work well for this Jew."

"Why are gentiles needed? They will work, they will plow, they will reap. We will sit like an effendi and eat… That is why gentiles were created."

– Weekly Saturday night sermon in October 2010

4) On making peace with Arabs:

"How can you make peace with a snake?"

"Those evildoers, the Arabs — it says in the Gemara [Talmud] that God is sorry he ever created those sons of Ishmael."

– Weekly Saturday night sermon in August 2000

5) On Muslims:

"They're stupid. Their religion is as ugly as they are."

– Weekly Saturday night sermon in December 2009. (Yosef was discussing the law that a Jewish woman may remarry her husband after they divorced only if she has not slept another man in the interim. However, said Yosef, in Muslim religious law, the condition for a woman to remarry her husband is that she marry another man first.)

 

Shimon Peres: eeuwige optimist

 

Vorige week plaatste NIW onderstaand portret van de Israelische president Shimon Peres op haar site, n.a.v. diens bezoek aan Nederland.

 

_________________________

 

Eeuwige optimist 

http://www.niw.nl/eeuwige-optimist8856/ 

Door Sarah Whitlau 

 

 

Volgende week bezoekt Israëls president Shimon Peres Nederland. Een kleine geschiedenis van het oudste staatshoofd ter wereld.

In november 1959 verwierf Shimon Peres een zetel in de Knesset. Buiten een pauze van drie maanden in 2006 zat hij zonder onderbreking in het Israëlische parlement tot hij in 2007 de negende president van het land werd. Hij was twee keer minister-president, één keer waarnemend minister-president en was bewindspersoon in twaalf kabinetten in een politieke carrière die meer dan 66 jaar en de hele geschiedenis van de staat Israël omspant. In 1994 won hij de Nobelprijs voor de Vrede, hij is de eerste voormalig premier die tot president werd gekozen en met zijn, sinds 2 augustus jongstleden, 90 jaar het oudste staatshoofd ter wereld. En, oh ja, hij is een volle neef van Lauren Bacall. Komende week komt hij naar Nederland voor een driedaags bezoek. Op het programma staan een bijeenkomst in de Portugese Synagoge in Amsterdam, opnamen voor het televisieprogramma College Tour, een diner met de nieuwe koning en koningin, lunch met de minister-president en een toespraak voor de leden van de Eerste en Tweede Kamer. 

 

Orthodox 

Peres, geboren in 1923 in het Poolse Wiszniew (dat nu in Wit-Rusland ligt), groeide op in een gezin waar Hebreeuws, Jiddisj en Russisch werd gesproken. Pools leerde hij op school. Zijn grootvader speelde een belangrijke rol in zijn jeugd en leerde hem Talmoed. In een interview zei Peres eens: 'Mijn ouders waren niet orthodox, maar ik was charedi. Op een keer hoorde ik mijn ouders op sjabbat naar de radio luisteren. Toen heb ik de radio kapotgeslagen.' Een eerste uiting van iemand die zonder aarzelen voor zijn idealen gaat? In 1934 verhuisde Shimon met zijn moeder naar Palestina, waar vader al in 1932 heen getrokken was. Het gezin vestigde zich in Tel Aviv, waar Shimon naar de lagere en de middelbare school ging. Daarna verhuisde hij naar Ben Sjemen, waar hij een landbouwopleiding volgde en een paar jaar op kibboets Geva woonde. Hij was een van de oprichters van kibboets Aloemot en in 1941 werd hij gekozen tot secretaris van Hanoar Haoveed, een socialistische jeugdbeweging. Later zou nog vaak geschreven en gezegd worden dat dit de enige verkiezingen waren die hij ooit won. In 1947 sloot hij zich aan bij Haganah, de voorloper van het Israëlische leger. David Ben-Goerion maakte hem verantwoordelijk voor personeelszaken en het inkopen van de wapens. Hij maakte er een carrière van: dankzij Peres verwierf Israël het geavanceerde Dassault Mirage-gevechtsvliegtuig, werd de kernreactor in Dimona gebouwd en sloot het een pact met Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk, waarmee de machtsbalans in de regio omsloeg naar de kant van Israël. Met zijn 29 jaar was hij in 1953 de jongste secretaris- generaal die het ministerie van Defensie ooit kende.

Loser 

Hij maakt politieke carrière bij verschillende verschijningsvormen van de arbeiderspartij (Mapai, Rafi, Maärach en Avoda) en werd in 1974 minister van Buitenlandse Zaken in de regering Rabin. Jitschak Rabin en Peres waren niet alleen elkaars rivalen voor het premierschap geweest, maar ook voor het voorzitterschap van Maärach, een strijd die Peres verloor tot Rabin in 1977 moest aftreden vanwege een schandaal met buitenlandse valuta waar zijn vrouw bij betrokken was. Onder leiding van Peres beleefde Maärach zijn eerste verkiezingsnederlaag ooit. In 1981 verloor de partij weer, zij het met een kleinere marge, en ook in 1988 wist Peres zijn partij niet te laten winnen. Voor de tweede keer ging hij een coalitie aan met de rechtse Likoedpartij, een regering waarvan Shamir de premier werd. In 1992 werd hij als voorzitter van de nieuwe arbeiderspartij Avoda van de troon gestoten door aartsrivaal Jitschak Rabin, die hij vijftien jaar eerder had vervangen. Na de verkiezingen van 1992 werd Rabin wederom premier en Peres zijn minister van Buitenlandse Zaken.

Oslo 

Vrede met de Palestijnen en de omringende landen is altijd Peres grootste ambitie geweest. Hoewel in de jaren 70 en 80 nog een fel tegenstander van onderhandelingen met de PLO, was hij in de vroege jaren 90 nauw betrokken bij de totstandkoming van de Olso-akkoorden. Eerder had hij zich al uitgesproken tegen kolonisten die zich op de Westelijke Jordaanoever vestigden en sprak hij over de 'noodzaak tot territoriale compromissen' met betrekking tot de Westelijke Jordaanoever en Gaza. Eind jaren 80 had hij geprobeerd om koning Hoessein van Jordanië naar voren te schuiven als gesprekspartner voor het vredesproces, liever dan Yasser Arafat. Hij ontmoette de koning in het geheim in Londen in 1987, maar toenmalig minister-president Shamir stak hier een stokje voor. Na het uitbreken van de Eerste Intifada was de hoop dat Koning Hoessein een rol kon vervullen bij vredesonderhandelingen vervlogen. Peres neeg er steeds meer toe om toch met de PLO en Arafat te praten. En zo geschiedde. Op 13 september werden de handtekeningen onder de Oslo-akkoorden gezet en vond de iconisch geworden handdruk plaats tussen Jitschak Rabin en Yasser Arafat onder welwillend en toeziend oog van Bill Clinton. Ondanks het uitbreken van een Tweede Intifada in 2000, bleef Peres een fel voorstander van de Oslo-akkoorden. In 1994 kregen hij, Rabin en Arafat de Nobelprijs voor de Vrede voor hun inspanningen voor een vrede die er nooit kwam.

4 november 

Op 4 november 1995 neemt de geschiedenis een onverwachte wending wanneer Jitschak Rabin na afloop van een vredesdemonstratie vermoord wordt. Niet door een Palestijnse terrorist, maar door een jonge Israëli. Het land verloor in één klap zijn onschuld. Israël was niet langer het kleine landje waar iedereen elkaar kende en vertrouwde, en men samen de strijd aanbond tegen de grote, boze Arabische buren. Peres nam het premierschap op zich, probeerde de vaart in het vredesproces te houden en… leidde Avoda naar alweer een, overigens volkomen onverwachte, verkiezingsnederlaag. Op die nacht, 29 mei 1996, gingen Israëli's 'naar bed met Peres, en werden wakker met Netanyahu'. 'Bibi' won de verkiezingen met 29.475 stemmen, minder dan 1 procent van het totale aantal, en veel minder dan het aantal ongeldige stemmen. Het was Peres' vierde en laatste verkiezingsnederlaag, en Peres' plaats als leider van Avoda werd ingenomen door Ehud Barak. In de daaropvolgende jaren maakte Peres nog een keer een comeback als Avoda-voorman, en deed hij een gooi naar het presidentschap. Hij kreeg veel kritiek, vooral van links, omdat hij coûte que coûte zou willen vasthouden aan het pluche, en deel uitmaakte van een regering die het vredesproces niet bepaald serieus nam. In 2005 sloot Peres zich aan bij Kadima, de nieuwe partij van voormalig Likoedminister Ariel Sharon. Kadima won de verkiezingen en Peres werd vicepresident, met daarbij een post die als troostprijs beschouwd kon worden: minister voor de Ontwikkeling van de Negev, de Galil en de Regionale Economie.

Slecht politicus, groot staatsman 

In 2007 wordt Peres eindelijk president van Israël. Hij geeft zijn zetel in de Knesset, die hij dan 48 jaar bezet, onmiddellijk op. Als president is hij volgens vriend en vijand het beste op zijn plek. In die functie kan hij rekenen op een populariteit die hij in al zijn decennia als politicus niet verwierf. Binnen Israël heeft hij in deze rol de afgelopen jaren de stabiliteit weten te bewaren in de bij tijd en wijle chaotische regeringen van Olmert en Netanyahu. Hij is geliefd en wordt gerespecteerd door internationale leiders, wetenschappers en artiesten en probeert onvermoeibaar het imago van Israël als vredelievend land en voorloper op het gebied van wetenschap en kunst aan de man te brengen, ook in tijden dat de Israëlische minister van Buitenlandse Zaken niet bepaald een graag geziene gast was in de rest van de wereld.

Naïef 

Amos Oz zegt in de biografie van Peres: 'Er zijn twee soorten volwassenen. De een draagt in zich een overleden kind, het kind dat hij ooit was. De ander is een zeldzaam soort, die draagt een levend kind in zich, nieuwsgierig, met een honger naar liefde, naar kennis. Dat is Shimon.' Behalve eeuwig aanwezig op het Israëlische politieke toneel, is Peres mogelijk ook de politicus die eindeloos belachelijk is gemaakt en veel kritiek heeft gekregen. Door velen wordt hij beschouwd als de eeuwige verliezer, een dromer die zijn politieke carrière heeft geschaad door zijn eigen zelfingenomenheid, ijdelheid en gebrek aan politiek gevoel. Die zichzelf ondanks alles als optimist omschrijft; volgens de één zijn idealen heeft verkwanseld door in zee te gaan met rechtse politici en volgens de ander hopeloos naïef is in zijn queeste naar vrede in een regio die gekenmerkt wordt door geweld. Het feit dat Peres tijdens de Onafhankelijkheidsoorlog niet vocht maar zich bezighield met de aankoop van wapens – zelfs zijn vrouw vocht vrijwillig in die oorlog, waarin niet alleen de staat Israël werd geboren, maar volgens velen ook 'Israëli's' – is hem vaak nagedragen. In zijn biografie zegt Peres daarover dat hij het idee had dat hij het land op een betere manier kon dienen. Zelfs zijn vriend en biograaf Michael Bar-Zohar geeft toe dat dit een van de grootste fouten is die Peres in zijn leven maakte. In die vrede, daar gelooft hij nog steeds in. Nog maar drie maanden geleden zei hij in een interview in de Telegraph dat de realiteit in het Midden-Oosten geen ander alternatief biedt dan een vredesovereenkomst tussen Israël en de Palestijnen. Peres wordt over het algemeen gezien als menselijk en benaderbaar. Hij is niet te beroerd om een oranje keppeltje op te zetten als hij de Nederlandse equipe bezoekt tijdens de Maccabiade, zich te laten fotograferen met wie dan ook, en ook aan enig gevoel voor humor en zelfrelativering ontbreekt het hem niet. Journalist Steven Erlanger vroeg Peres ooit of het niet tijd werd om af te treden. 'Hoe kan ik nou met pensioen gaan?' vroeg Peres, 'ik ben een narcist!'

 

Anti-Israel Facebook groep met meer dan 1 miljoen 'Likes'

 

Social media zoals Facebook kunnen mensen dichter bij elkaar brengen, zoals Face the Bridge of Palestine Loves Israel, Israel Loves Palestine en de vele varianten daarop, maar vaak is het ook gewoon een nieuw kanaal om de vijandschap en haat te koesteren, zoals onderstaand voorbeeld.

 

Helaas is Facebook vaak laks met het verwijderen van haatsites en antisemitische of racistische uitlatingen.

 

Wouter

__________________

Anti-Israel FB group passes 1m likes 

http://www.timesofisrael.com/anti-israel-facebook-group-passes-1m-likes/   

‘Haters of Israel’ is an Arab language group started in 2011 by a group of Egyptian students

BY GAVRIEL FISKE October 3, 2013, 7:01 pm  

 

'Haters of Israel' Facebook page (photo credit: screen capture)

An Arabic-language anti-Israel Facebook group passed 1,100,000 likes, the Anti-Defamation League reported. The anti-Israel group was founded in 2011 by Egyptian students, and its largest demographic remains in the 18-24 year-old range.

“Haters of Israel,” the ADL said in a blog post, “functions as a popular forum for those who either identify as haters of Israel or who appreciate the wide appeal generated by the page; some use the page to advertise their own pages and profiles.”

The majority of posts don’t address anti-Israel topics directly, although many do cover anti-Israel and anti-Semitic themes. The fact that most of the posters cover other topics is “a testimony to the fundamental popularity such a title has in much of the Arab world,” the ADL said.

There are several other popular anti-Israel Facebook groups in Arabic, including one that serializes chapters of the notorious anti-Semitic forgery, The Pro­to­cols of the Learned Elders of Zion, which is widely read in parts of the Arab world.

 

Miftah is tegen vreedzame co-existentie van Israeli's en Palestijnen

 

Om vrede te bereiken in het Midden-Oosten zijn dialoog en samenwerking essentiële elementen. Toch steunen veel westerse NGO's en regeringen Palestijnse organisaties die daar expliciet tegen zijn en een boycot van Israel (BDS) voorstaan, waaronder Miftah, waarover we al eerder artikelen plaatsten.

Miftah, which we have already exposed for pushing the anti-semitic blood libel and for explicitly supporting terrorism, now has stated that it is against any program that supports Jewish-Arab dialogue for peace.

This week, the Palestinian Initiative for the Promotion of Global Dialogue and Democracy held a special meeting of the Palestinian Youth Network entitled "Normalization" as part of its "Empowerment of Palestinian Youth Leadership" program in partnership with NDC.

MIFTAH hosted university professor Dr. Abdel Rahim Al Sheikh, who first offered a definition of normalization, its various forms and the position the society towards it in order to develop methods and mechanisms for dealing with this issue. He said that normalization includes the following: participation in any project, initiative or local or international activity designed specifically to bring together (whether directly or indirectly) Palestinians (and/or Arabs) and Israelis (whether individuals or institutions) and which do not clearly aim at resisting the occupation and exposing all of its forms of discrimination and oppression against the Palestinian people, in addition to establishing projects or activities aimed at "achieving peace" without agreeing on inalienable Palestinian rights according to international law and the conditions for justice.

...Dr. Al Sheikh pointed to the danger of meetings organized between Palestinian and Israeli youth within the framework of getting to know one another and spreading a culture of peace and dialogue in an ordinary fashion that considers both sides as equals in the conflict.
 

Wouter

______________ 

Miftah is against peaceful co-existence. Do its funders know that?

http://elderofziyon.blogspot.nl/2013/09/miftah-is-against-peaceful-co-existence.html 

 

Among the organizations that are funded by the Anna Lindh Foundation are The Abraham Fund, "to promote coexistence and equality among Israel's Jewish and Arab citizens." It also funds PeacePlayers International, which "uses the game of basketball to facilitate positive relations and peaceful coexistence between Israeli and Palestinian communities – in short, to bridge divides, change perceptions, and develop leaders who will advocate for a shared future."

The Konrad Adenauer Program for Jewish-Arab Cooperation is associated with Konrad-Adenauer-Stiftung and is meant "to deepen the knowledge and understanding of Jewish-Arab relations in Israel through conferences, public lectures and workshops, as well as research studies, publications and documentation."

A UNESCO paper on "The influence of education on conflict and peace building" quotes an Israeli study: 'A series of quasi-experimental studies carried out with Israeli-Jewish and Palestinian youngsters revealed that despite the ongoing violence, participation in various programs yield positive attitudinal, perceptual and relational changes manifested in, for example, more positive views of "peace," better ability to see the other side's perspective, and greater willingness for contact.'

The Government of Norway strongly supports co-existence programs, as this 2006 speech by their Foreign Minister emphasizes:

 

So, what opportunities do we have for peaceful coexistence?

I believe the key tool in our globalised world is dialogue. Dialogue based on a firm understanding of values, human rights and mutual obligations.

Some say that dialogue and compromise are signs of weakness.

I strongly disagree. I believe that dialogue and compromise are essential if we are to meet the challenges of the 21st century.

Opening a dialogue does not mean giving up conflicting principles or values. It is a way of managing fundamental differences. Dialogue can be seen as a value – as a success – in its own right. And dialogue and engagement are ancient tools of diplomacy – ancient and at the same time modern. Those who believe solely in military intervention are just ancient – and not modern at all.

 

What do all of these organizations have in common, besides a clear commitment to the benefits of coexistence?

They all fund an organization that is explicitly against coexistence!

Miftah, which we have already exposed for pushing the anti-semitic blood libel and for explicitly supporting terrorism, now has stated that it is against any program that supports Jewish-Arab dialogue for peace.

 

This week, the Palestinian Initiative for the Promotion of Global Dialogue and Democracy held a special meeting of the Palestinian Youth Network entitled "Normalization" as part of its "Empowerment of Palestinian Youth Leadership" program in partnership with NDC.

MIFTAH hosted university professor Dr. Abdel Rahim Al Sheikh, who first offered a definition of normalization, its various forms and the position the society towards it in order to develop methods and mechanisms for dealing with this issue. He said that normalization includes the following: participation in any project, initiative or local or international activity designed specifically to bring together (whether directly or indirectly) Palestinians (and/or Arabs) and Israelis (whether individuals or institutions) and which do not clearly aim at resisting the occupation and exposing all of its forms of discrimination and oppression against the Palestinian people, in addition to establishing projects or activities aimed at "achieving peace" without agreeing on inalienable Palestinian rights according to international law and the conditions for justice.

...Dr. Al Sheikh pointed to the danger of meetings organized between Palestinian and Israeli youth within the framework of getting to know one another and spreading a culture of peace and dialogue in an ordinary fashion that considers both sides as equals in the conflict.

The participants expressed their viewpoints on the subject, stressing on the need to denounce all normalization activities and projects, which did do not serve the Palestinian cause or its people.

 

Miftah is saying that it is adamantly against dialogue with any Zionist, with any Israeli, or with any Jew who does not a priori denounce Zionism and say that he or she supports "resistance." 

That isn't a dialogue - that is a monologue.

It is crystal clear that Miftah is diametrically opposed to the examples of coexistence that are supported by the Anna Lindh Foundation, UNESCO, KAS, the Government of Norway and other Miftah funders.

Which makes one ask - why do these organizations send money to an NGO that is on the record as being against co-existence and dialogue? Don't they care that their money is going to an organization that opposes some of their key programs?

Perhaps it is time to ask them.

The Anna Lindh Foundation info@euromedalex.org Facebook  TWITTER - @AnnaLindh
Konrad Adenauer Foundation - Palestinian Territories Info.Ramallah@kas.de TWITTER - @KASOnline
UNESCO - English media editor  r.amelan@unesco.org TWITTER - @UNESCO
Representative Office of Norway repram@mfa.no TWITTER @NorwayMFA

Plus the other funders of Miftah who no doubt would be surprised that they are giving money to an organization that is against the most basic requirement for peace:

Oxfam UK enquiries@oxfam.org.uk Facebook TWITTER - @OXFAM
Secretariat for Consulate of Italy in Jerusalem segreteria.gerusalemme@esteri.it  @FarnesinaPress
Heinrich Böll Foundation info@boell.de Facebook Arab Middle East FB TWITTER - @boell_stiftung
Austrian Development Agency oeza.info@ada.gv.at
Ministry of Foreign Affairs of Ireland contact page  List of Twitter contacts TWITTER - @dfatirl
International Republican Institute webpage contact TWITTER - IRIGlobal

 

Machtsstrijd over opvolging rabbijn Ovadia Yosef lijkt waarschijnlijk

 

 

Yosef werd door velen in Israel vereerd en bewonderd, maar staat buiten Israel vooral bekend om zijn extreme en soms idiote  uitspraken over Palestijnen, niet-Joden maar ook de Holocaust (een straf van god). In Nederlandse kranten haalden deze uitspraken vaker de voorpagina's. Ondertussen haalden en halen even extreme uitspraken van Hamas- en Fatah leiders nooit de voorpagina's. Wanneer een Palestijns leider of belangrijke geestelijke zegt dat de Holocaust een verzinsel is, dat de Joden werelddominantie nastreven, dat men de Joden zal verdrijven uit het hele land, dat zij verdoemd zijn door Allah, dat de Holocaust hun eigen schuld was, etc. etc. dan lezen we dat alleen bij 'zionistische' bronnen zoals MEMRI en PMW en soms misschien Elsevier. Zo herinnert iedereen zich Achmed Yassin als de spiritueel leider van de Hamas, een fragiele man in een rolstoel die allerlei sociale voorzieningen hielp opzetten en die altijd bereid was om advies te geven aan wie dat nodig had. Weinigen weten dat hij zelfmoordaanslagen niet alleen goedpraatte maar ook aanmoedigde en betrokken was bij het recruteren van Palestijnen voor deze 'heilige missie'.

 

Het RD heeft een aardig artikel over hem online staan:

Zijn aanhangers vereerden hem. Hij was de geestelijk vader van de Shaspartij. Die maakte deel uit van vele regeringscoalities.

Het feit dat hij bepaalde hoe de Knessetleden van deze partij moesten stemmen, gaf hem grote politieke macht. Een van de belangrijkste besluiten die hij nam was dat het opofferen van land was toegestaan als dat de veiligheid van de Joden ten goede zou komen. 

 

Door zijn steun keurde in 1993 de Knesset het Osloakkoord tussen Israël en de Palestijnen goed, dat de weg zou banen naar Palestijnse autonomie en vredesbesprekingen over een permanente oplossing. Later echter keerde hij zich tegen het vredesproces. 

 

Yosef had echter ook een andere kant. Hij bereikte zeer geregeld het nieuws met omstreden uitspraken. Hij vergeleek Palestijnen met „slangen" en hij sprak de wens uit dat zij zouden worden getroffen door de pest. Rokers verdienden volgens hem veertig zweepslagen. 

 

Joden in de Holocaust kwamen volgens hem om omdat zij reïncarnaties waren van „zondaren." Toen zijn uitspraak grote verontwaardiging had veroorzaakt, sprak hij van „pure heiligen." 

 

Ook Israëlische politici kregen ervan langs. De oud-politicus Yossi Sarid noemde hij „de duivel." In een opiniestuk in Ha'aretz afgelopen vrijdag schreef Sarid echter dat Yosef de meest corrupte politieke partij in Israël creëerde met een ledenbestand waarin veel gedetineerden zijn vertegenwoordigd. 

 

Ook schreef Sarid dat Yosef een apart onderwijssysteem oprichtte dat het verstand van de studenten verarmde en waarmee de leiders zich verrijkten.

Lees het hele artikel hier. 

 

RP

 

De hypocrisie van de VN "Mensenrechtenraad"

 

De hypocrisie van deze Israel-critici in de VN “Mensenrechtenraad” druipt er vanaf, maar toch is er vooruitgang zou je denken: in vroegere decennia konden ze de naam van de Joodse staat nog niet over hun lippen krijgen en schuimbekten in plaats daarvan over de “Zionistische Entiteit” c.q. de “Kleine Satan”.

 

Wouter

____________

 

A synopsis of Monday's UNHRC hypocrisy

Elder of Ziyon - 24 Sept. 2013

 

On Monday, the UNHRC held yet another special session to demonize Israel.

The funny part is that the report that they hung this hatefest on also notes violations of human rights by the Palestinian Authority and by Hamas - but not one of the nations commenting on it mentioned this.

Neither the report nor any of the nations slamming Israel even mentioned Egypt's near-total blockade of Gaza.

Here are some of the worst hypocritical statements from the esteemed UNHRC delegates Monday who deigned to lecture Israel about human rights:

 

Palestine, speaking as a concerned country, said that it would have hoped to see Israel’s Ambassador in the Council’s room today. His absence showed the arrogance of Israel....The systematic occupation policy was the major cause of the human rights violations that occurred in Palestine. The blockade on occupied Gaza had to be lifted. A Special Procedure mandate should be created to study the effects of unilateral sanctions on human rights.

Syria, speaking as a concerned country, said that the continued culture of impunity in Israel had been attested to in many international commissions, and amounted to the recognition of war crimes. The defence, supported by the United States, was that Israel had a status that was somehow above the law; this did not enjoy any legitimacy. The treatment of prisoners, the abuse of the rights of those living in the Golan, and the destruction of the wealth of the occupied lands should all be ended. Syria called for a boycott of Israeli products made as a result of the occupation. 

Pakistan, speaking on behalf of the Organization of Islamic Cooperation, said that it was deeply concerned by the illegal conduct of Israel which was not consistent with its obligations under international humanitarian law, including the Fourth Geneva Convention. Israel’s blockade of the occupied Gaza Strip, an integral part of Palestine, was an unlawful act of collective punishment. The Organization of Islamic Cooperation demanded an end to the illegal occupation of Syrian land, and violations of international human rights and humanitarian law. 

Iran, speaking on behalf of the Non-Aligned Movement, said that it appreciated the report of the Secretary-General and deeply shared his concerns on the recurrence of violations already highlighted in previous reports. The Non-Aligned Movement also condemned the persistent non-cooperation of Israel and its blatant disregard of its international obligations.

Venezuela said the rights of the Palestinian people to their land were age-old and Venezuela once again lamented the actions of Israel, as well as the impunity it was seemingly granted, which had caused so much suffering. The leaders of Israel must be held accountable for these acts. Venezuela called on Israel and its accomplices in the international community to uphold the right of resettlement for the Palestinian people and respect the 1967 borders.

Qatar condemned continuing Israeli violations of the human rights of the Palestinian people and called on the international community to put pressure on Israel to compel it to abide by international humanitarian law. Israel had to understand that the question of settlements was a major obstacle to negotiation efforts to ensure a just and comprehensive peace.

Kuwait reiterated its condemnation of Israeli violations of human rights and of the principles and rules of international humanitarian law as well as relevant Geneva Conventions on occupied Palestinian territory and other occupied Arab territories. There was a need to respect the right of the Palestinian people to self-determination and to address the issue of Palestinian refugees. 

Libya said that for over six decades the peaceful people of Palestine had suffered untold assaults on their rights. These crimes had been committed as a result of the complacency of the international community. The continued “Judification” of East Jerusalem was among these crimes. 

Egypt said that in spite of progress achieved since the establishment of the United Nations and the Universal Declaration of Human Rights, the international community seemed unable to achieve full compliance of the principle of equality, particularly the right to self-determination. There was no doubt that the continuation of the occupation of Palestinian land and the denial of their right to self-determination continued to be a violation of human rights. Israel bragged that it was the only democracy in the Middle East, yet it continued to occupy the lands of others. 

Turkey said the Secretary-General’s report once again registered grave violations against the Palestinian people. The restrictions placed on Gaza were counterproductive and constituted collective punishment. The expansionist policy of settlements was a threat to the two-State solution and the impunity conferred to the settlers had to end. There was a compelling moral case to highlight the agonies suffered by Palestinian prisoners in particular.

Tunisia said the discriminatory laws enforced systematically by Israel against the Palestinians were reminiscent of South African apartheid. 

Algeria said that the discussion of the situation of human rights in Palestine and the occupied territories was ever ongoing. In this respect the international community had to step up its efforts to urge Israel to live up to its obligations under international humanitarian and human rights law. Its colonial aims with respect to the blockade of Gaza were to be deplored. 

China said it supported the Council’s continued attention to the human rights situation in the Occupied Palestinian Territories, including East Jerusalem.

Iraq said that the report documented grave and systematic human rights violations carried out by the occupying power, Israel. Those were punitive measures imposed by the occupying power on the Palestinian population, including the destruction of homes and the forcible transfers of Palestinians in East Jerusalem.

Iran shared the concerns expressed in the Secretary-General’s report, including the forced evictions and destruction of homes. Iran regretted the non-cooperation of Israel with the Council and its mechanisms. The detention of children was a flagrant violation of international law. The continued occupation remained the main obstacle to the full enjoyment of human rights of the Palestinian people. The only solution was to put an end to the occupation. 

Cuba said that the Israeli authorities continued to commit grave human rights violations in the occupied Palestinian territories.

Oman said that the Palestinian cause continued to be a living image which embodied flagrant violations of human rights. 

Saudi Arabia said that the continuation of Israeli occupation despite all United Nations resolutions was a scar on humanity’s conscience. Palestinians had the inalienable right to self-determination. Israel was a “heinous and racist entity” that had built an “apartheid wall”. 

Yemen said that the situation of the Palestinian people under occupation was tragic. Murders and arbitrary detentions were committed every day and illegal settlements were built.

 

The absurd anti-Israel focus of the UNHRC has been documented many times, but it is worthwhile to actually read the garbage spewed in its name to understand the phoniness that has been allowed to not only fester there, but to thrive.

 

Helft Palestijnen steunt vredesonderhandelingen met Israel

 

President Abbas krijgt een voldoende van de meeste Palestijnen, en de helft ondersteunt de huidige vredesbesprekingen.

 

Het is de vraag of een eventueel akkoord per referendum moet worden voorgelegd aan de bevolking aan beide zijden. Dat is een behoorlijke gok. Als het wordt aangenomen dan kunnen tegenstanders van het akkoord het moeilijker aanvechten, maar als het wordt afgewezen door een of beide zijden, is de kans op vrede vrijwel verkeken. Overigens vinden met name aan Palestijnse zijde velen dat de diaspora (de Palestijnse vluchtelingen en hun nakomelingen) ook aan zo'n referendum zou moeten deelnemen.

 

Wouter

______________

 

Poll: Majority of Palestinians expect third intifada if peace talks fail

http://www.jpost.com/Middle-East/Poll-Majority-of-Palestinians-expect-third-intifada-if-peace-talks-fail-327698

By KHALED ABU TOAMEH

10/02/2013 21:57

Survey finds 60% of Palestinians satisfied with Abbas.

 

Fifty-eight percent of Palestinians expect a third intifada if the peace talks with Israel fail, a poll published on Wednesday showed.

The Palestinian Center for Public Opinion conducted the survey, which covered a random sample of 1,110 Palestinians representing a demographic sample of adults in the West Bank, east Jerusalem and Gaza Strip. It has a margin of error of 2.9 percentage points.

Related:

·        Kerry says Israel, Palestinian talks to intensify with increased US role

·        Hamas, Islamic Jihad call for a third intifada

 

Fifty percent of Palestinians support the resumption of the peace negotiations with Israel, while 39% oppose it, the survey showed.

Asked how an agreement with Israel should be ratified, 46% said that it should be approved through a referendum, while 25% said that a decision by the Palestinian Authority would be sufficient.

When asked whether they anticipate the outbreak of a third intifada in case the peace process ended in failure, 58% replied in the affirmative, while 26% said they did not expect violence.

Asked what rating they would give the performance of PA President Mahmoud Abbas in managing the talks with Israel, on a scale from 1 to 10, the average rating Palestinians gave was 6.

More than 60% of respondents said they were satisfied with the way Abbas was dealing with his post.

Also on Wednesday, Nimer Hammad, political adviser to Abbas, said that if the current peace talks fail, the result would be a one-state solution such as the one that existed in South Africa.

Hammad told the Quds Net News Agency that the talks with Israel still haven't reached a dead-end. However, he said, they were "facing difficulties here and there."

Commenting on Prime Minister Binyamin Netanyahu's Tuesday address to the United Nations General Assembly, Hammad said: "The speech is far from reflecting sincerity and a serious desire in telling the truth."

 

EU financiert illegale kolonisten op Cyprus

 

Het EU-beleid lijkt weinig consistent als men de Israelische en de Turkse bezettingen met elkaar vergelijkt.

De EU heeft zelfs een ondersteuningsprogramma voor de Turks-Cyprioten, waarbij geen onderscheid wordt gemaakt tussen Cyprioten en Turkse immigranten die feitelijk illegale kolonisten zijn volgens internationaal recht.

 

Natuurlijk zijn er ook verschillen, met name dat de Turkse immigranten tot dezelfde etnische groep behoren als de Turks-Cyprioten en zich ermee vermengen, anders dan de Israelische kolonisten op de Westoever. Of er ook bezwaren en fricties zijn met de Turkse immigranten op Cyprus weet ik niet, de media berichten hier nooit iets over...

 

Wouter

____________

 

The EU is funding illegal settlers! (Illegal Turkish settlers, that is.)

http://elderofziyon.blogspot.nl/2013/09/the-eu-is-funding-illegal-settlers.html

 

From Wikipedia:

 

The demographic character of Northern Cyprus changed after the Turkish invasion in 1974 and especially during the last 10–15 years. The TRNC census carried out in April 2006 showed that out of a total population of 256,644 in Northern Cyprus, 132,635, or 52%, were Turkish Cypriots in the sense that they were born in Cyprus of at least one Cyprus-born parent (for 120,007 of these both parents were Cyprus-born). In addition, 43,062 TRNC citizens (17%) had at least one non-Cypriot Turkish-born parent, 2,334 TRNC citizens (1%) had parents born in other countries, 70,525 residents (27%) had Turkish citizenship, and 8,088 (3%) were citizens of other countries (mainly UK, Bulgaria, and Iran). Based on these census data, it can be argued that 113,687 TRNC residents, or 44% of the population, are not Turkish Cypriots properly speaking, but are in fact "Turkish immigrants" or "Turkish settlers" from Anatolia. Alternative sources suggest that there are 146,122 Turkish settlers from Anatolia in TRNC (2007 figures) and that the Turkish Cypriots in Northern Cyprus are today outnumbered by the Turkish settlers, contrary to the picture presented by the 2006 TRNC census.

Almost one-third of the Turkish settlers in Northern Cyprus have been granted TRNC citizenship by the authorities of Northern Cyprus and have thus been naturalized.  Settlement in Northern Cyprus, especially if accompanied by naturalization, is a violation to the Geneva Conventions Protocol of 1977, since the Turkish occupation has been declared illegal by the UN. The Republic of Cyprus government regards these Turkish immigrants as "illegal settlers" and does not include them in the population estimates for the entire island published by the Republic of Cyprus Statistical Service.

 

So given that roughly half of the residents of northern Cyprus are illegal settlers, and the land is under illegal occupation by Turkey, certainly the EU would never consider investing in the illegal occupation, right?

Not really. Here is a glossy brochure from the EU that brags about all of the projects it is proudly sponsoring there:

 

Nowhere in this brochure, nor in the 2006 EU resolution to help the Turkish Cypriots, is any distincton made between the natives and the illegal settlers - all of them benefit equally from the EU programs to help the environment, co-existence, farming, education, infrastructure and so forth.

By any measure, the EU is funding the Turkish settlement enterprise.

Eugene Kontorovich describes the hypocrisy in a JPost op-ed (in yesterday's linkdump)

 

Under guidelines prepared earlier this summer, euros would not be allowed to go to Israeli entities located cross the Green Line – or to those that have any operations there. All Israeli entities applying for funding would have to submit a declaration that they do not have such operations.

Europe claims that such a move – unparalleled in its dealings with any other country – is mandated by international law. The EU does not recognize Israel’s sovereignty over the territories, and thus has an obligation to keep its money from going there. Those who celebrated the move said that Israel is finally paying the international price for its occupation.

Yet it turns out that despite the guidelines, the EU still knowingly and purposefully provides substantial direct financial assistance to settlements in occupied territory – in Turkish-occupied Northern Cyprus, that is. So the EU funds the occupation of an EU member state. Turkey’s invasion and occupation of Cyprus in 1974 was condemned the UN Security Council, and the EU’s official policy is that the Turkish occupation is illegitimate, and Turkey must completely withdraw. The EU does not recognize the Turkish government in Northern Cyprus.

Nonetheless, the EU maintains an entire separate program to direct funds to Northern Cyprus.
...
Projects include study abroad scholarships for students at the numerous Northern Cyprus universities (imagine such funding for students at Ariel University!); developing and diversifying the private sector through grants to small and medium- sized businesses; various kinds of infrastructure improvements (telecom upgrades, traffic safety, waste disposal); community development grants, funding to upgrade “cultural heritage” sites, and so forth. They even put on a concert.

The program basically gives grants to the Turkish business and private entities, and builds the infrastructure of the occupying government. The EU is doing exactly what its claims, in the settlement guidelines, international law prohibits.

The relevant EU resolutions and reports make no mention of any international legal question about such funding.

There are real differences between the EU’s funding policies toward Turkey’s occupied territories and Israel’s territories: the former is a much starker contradiction of the principles the Europeans proclaim to uphold. The settlement guidelines aim to regulate groups based in Israel proper, and goes out of its way to make sure no money might be incidentally spent in the West Bank (or Golan or, oddly, Gaza). Yet the Northern Cyprus project is not simply an outgrowth of standing arrangements with Turkey or Cyprus, but rather a particular funding program that by definition funds 100% occupation activities.

Indeed, the EU maintains an office in Northern Cyprus to oversee its over “1000 grant contracts...to NGOs, SMEs, farmers, rural communities, schools and students,” according to an EU report.

This office liaises directly with the Turkish occupation regime in the territory.

 

Hmmmm. One standard for Israel, another for everyone else. Sounds very familiar.