Doelwit Rotterdam: baten van olieboycot 1973-1974

 

Een mooie les uit dit verleden zou kunnen zijn dat we ook nu aan onze vriendschap met Israel moeten vasthouden en niet bang hoeven zijn dat dit ten koste van de banden met de Arabische wereld gaat.

 

RP

---------

 

Baten van een vriendschap

http://www.nrcboeken.nl/recensie/baten-van-een-vriendschap

Vrijdag 18 december 1998 door Theo Westerwoudt

Duco Hellema, Cees Wiebes en Toby Witte: Doelwit Rotterdam. Nederland en de oliecrisis 1973-1974. Sdu, 300 blz. f39,90

Vijfentwintig jaar na dato is het niet alleen een mooi maar ook een interessant moment voor een politieke case study over de oliecrisis die het kabinet-Den Uyl eind 1973 hoofdbrekens kostte. De zorgen over een verminderde olie-aanvoer van toen verdampten sneller dan verwacht al spraken Arabieren die hun kranen voor Nederland, de Verenigde Staten en Denemarken dichtdraaiden, harde woorden.

Nederland was door Algerije en de Saoedische koning Feisal in de categorie 'vijandige landen' geplaatst wegens zijn pro-Israelische houding na het uitbreken van de Yom Kippur-oorlog op 6 oktober en het heimelijk leveren van wapens aan de joodse staat. Feisal eiste in een brief aan koningin Juliana een openlijke veroordeling van Israel. Andere Arabische Opec-landen, een gebied waaruit Nederland tweederde van zijn olie importeerde, sloten zich daarbij aan. De olieproductie werd met 25 procent verlaagd en de prijzen met 40 procent verhoogd. Geen druppel olie mocht Rotterdam bereiken.

Vandaag is de olieprijs terug op het niveau van begin jaren '70 en kunnen de Arabische monarchieen het met moeite eens worden over een productieverlaging om het prijsniveau weer een beetje op te krikken. Olieschaarste is veranderd in overvloed. Opec de organisatie waarmee de Arabieren destijds een vuist maakten, is een tandenloze tijger geworden die geen lang leven meer beschoren lijkt.

De auteurs van Doelwit Rotterdam - Duco Hellenga, hoogleraar Geschiedenis van de internationale betrekkingen in Utrecht, Cees Wiebes, docent Internationale betrekkingen te Amsterdam en Toby Witte, docent Politicologie aan de Hogeschool Haarlem - hebben de aanloop en ontwikkeling van de oliecrisis uitputtend beschreven. In de VS en Nederland plozen ze archieven en notulen van de Ministerraad uit en interviewden ze vele betrokken politici en ambtenaren uit de tijd van de boycot. Verrassend zijn vooral hun onthullingen over de geheime export door Nederland van wapenonderdelen en munitie naar Israel, de finesses van de betrekkingen tussen Den Haag en Washington en de bijna geisoleerde positie van Nederland binnen de Europese Gemeenschap als het ging om steun aan Israel.

In hun angst om ook van olieleveranties te worden afgesneden begonnen nog tijdens de boycot grote EG-lidstaten als Frankrijk, Groot-Brittannie, Duitsland en Italie aan een bilaterale oliediplomatie met de Arabieren die door Den Haag categorisch werd afgewezen. Voor Israel zeer bedreigende contracten werden afgesloten voor leveranties van wapens aan de Arabische landen, in ruil voor grote hoeveelheden olie.

Max van der Stoel, de nieuwe Nederlandse minister van Buitenlandse Zaken, bleef ondanks aandrang van adviseurs en collega's in het kabinet, een expliciete toenadering tot de Arabieren hardnekkig weigeren. Een verklaring van de EG-Ministerraad van 6 november 1973, met als kernpunt dat een vredesregeling de ontruiming door Israel van de sinds 1967 bezette gebieden (niet alle gebieden dus) moest omvatten, was voor hem het uiterste. Verder werden daarin zowel het recht van Israel op veilige en erkende grenzen vastgelegd, als de soevereiniteit van de buurlanden en realisering van de 'legitieme rechten van de Palestijnen'. Elke verdergaande concessie zou maar nieuwe Arabische eisen oproepen, was Van der Stoels redenering. Arabische diplomaten deden de EG-verklaring af als 'a kiss blown from afar', schreef oliedeskundige Daniel Yergin in zijn standaardwerk The Prize.

Veel meer dan bijvoorbeeld de Franse en Britse visie op het Midden-Oostenconflict voelde Van der Stoel zich thuis bij de politiek van de Amerikaanse lotgenoot van het embargo. Net als de Verenigde Staten had Nederland zich decennia lang laten leiden door sterke verbondenheid met Israel die in de jaren '50 en '60 al was uitgegroeid tot een speciale band. Tijdens de oorlogen in 1956 en 1967 had Nederland al militair materieel aan Israel geleverd en in 1971/72 werden Israelische militairen hier getraind.

Kort voor oktober 1973 hielp Nederland zelfs met modernisering van kanonnen op de Israelische Centuriontanks, schrijven de auteurs van Doelwit Rotterdam.

Maar Van der Stoel besloot op 30 augustus van dat jaar dat militaire leveranties aan staten die rechtstreeks betrokken waren bij het Israelisch-Arabisch conflict moesten worden stopgezet. Later werd dit in een nota uitgebreid tot alle spanningsgebieden in de wereld. Des te opmerkelijker was de eenzijdige beslissing van Henk Vredeling (minister van Defensie) van 10 oktober, drie dagen na het uitbreken van de Yom Kippur-oorlog, om Israel wapens te leveren.

Arabische autoriteiten de Algerijnse minister van Buitenlandse Zaken en de Saoedische koning voorop, voerden de Nederlandse politieke en militaire bijstand aan Israel op als reden voor het olie-embargo, maar van Vredelings 'deal' waren ze toen nog niet op de hoogte. Wel toonden ze zich verbolgen over de aanwezigheid van de Nederlandse minister van Defensie op een pro-Israel bijeenkomst in de Amsterdamse Koopmansbeurs, die als een 'zionistische manifestatie' werd gekenschetst.

Met zijn staatssecretaris Stemerdink (materieel) had Vredeling afgesproken dat de wapenleverantie een besluit op persoonlijke titel was. Anders zou het veel te lang duren eer het tot actie kwam, mede gezien de te verwachten bezwaren van Van der Stoel. Stemerdink zou de kwestie voor zijn politieke rekening nemen en desnoods aftreden als de nood aan de man kwam. Uit Doelwit Rotterdam wordt niet helemaal duidelijk of Van der Stoel en Den Uyl ervan wisten, maar het lijkt er wel op. Het ging om een ruil: Centurion-granaten werden van de vliegbasis Volkel naar Israel gebracht en Nederland vulde zijn voorraden later aan met in Engeland gereedliggende voorraden met bestemming Israel, die naar Rotterdam werden verscheept.

Een Brits wapenembargo verhinderde rechtstreekse levering. Vredeling trok zich van het embargo dat voortvloeide uit het recente besluit van Van der Stoel niets aan. 'In het diepste geheim' werd een 'aanzienlijke hoeveelheid munitie, reserve-onderdelen en wapens' geleverd. 'Een voor Nederlandse begrippen omvangrijke militaire operatie, waarvan langs is volgehouden dat het kabinet onwetend zou zijn geweest.'

Vrij algemeen bekend is de conclusie dat in Nederland nooit sprake is geweest van een echte crisis en Rotterdam nauwelijks te lijden had van een verminderde aanvoer. Op 10 juli 1974 werd de boycot opgeheven.

Doelwit Rotterdam biedt niettemin mooie doorkijkjes hoe de oliemaatschappijen Shell en British Petroleum de beschikbare olie eerlijk verdeelden, hoe weinig solidariteit de Britten en Fransen toonden, hoe Den Uyl zijn conservatieve Britse collega Edward Heath toch tot medewerking aan de olieverdeling wist te bewegen en hoe de Nederlandse steun de Amerikaanse minister Kissinger hielp een organisatie van olie-consumerende landen op te zetten die later een tegenwicht voor Opec ging betekenen.

Uiteindelijk heeft de olieboycot er slechts toe geleid dat het Westen zelf grootscheepse projecten voor oliewinning opzette (zoals op de Noordzee) en serieus aan energiebesparing ging doen om minder afhankelijk van het Midden-Oosten te worden.

 

De herrijzenis van het Joodse volk na de Holocaust

 

Voor velen zijn Israel en de Holocaust nauw verbonden. Het feit dat de stichting van Israel zo kort na de Holocaust plaatsvond, maakt dat velen er een oorzakelijk verband in zien. Israel is gecreëerd in reactie op de Holocaust, of de Joden hebben Israel gekregen als compensatie voor de Holocaust, en zoveel steun gekregen vanwege onze schuldgevoelens. Daaruit volgt dan bijna automatisch dat Israels morele rechtvaardiging en bestaansrecht in de Jodenvervolging en de Holocaust ligt, niet in het inherente recht van het Joodse volk op een eigen staat.

Ami Isseroff maakt hieronder aanemelijk dat zonder de Holocaust Israel er waarschijnlijk ook was gekomen - en dit met minder weerstand gepaard was gegaan. Wanneer we naar het verleden kijken moeten we ervoor waken niet de volgorde waarin dingen zich hebben voltrokken als de enige logische te zien, alsof het ook noodzakelijkerwijze zo had moeten lopen.

 

RP

-------

 

From Holocaust to Resurrection

http://www.zionism-israel.com/israel_news/2011/05/04/from-holocaust-to-resurrection/

May 4, 2011

In Israel, Independence Day always follows one week and one day after Holocaust Memorial day.

This has  encouraged  the proliferation of the by now somewhat tired slogan  "Mehashoah Latkuma" – from Holocaust to resurrection, and a variant, "Beyn Hashoah latkuma" – between Holocaust and resurrection.

This slogan, which is meant to offer consolation perhaps, supports the pernicious and false idea that the creation of the Jewish State is logically or historically "compensation for" or the result of, the Holocaust.There is no doubt that many Israelis who are descendants of Holocaust victims feel that the creation of the Jewish state somehow makes up for their terrible loss or asserts their defiance in the face of death. But it is wrong to think that the emotional connection is a logical or historical connection. The Holocaust did not cause the Zionist movement. The League of Nations decided that the Jewish people would get a national home  in 1922, before the rise of Nazism; the Zionist movement was founded long before World War I. Had there been no Hitler and no World War, it is probable that there would have been no Axis-supported Arab nationalist movement in Palestine, and that Great Britain would have honored her commitments,would not have issued the White Paper of 1939, limiting Jewish immigration, and would not have opposed the birth of a Jewish State.

The idea that Jewish independence is "compensation" for the Holocaust is pernicious. It implies that whereas Greeks or Czech or Kenyans or others deserve self-determination by right, Jews are inferior people who were only given a state because they suffered the tragedy of the Holocaust.

The artificial connection between Zionism and the Holocaust is exploited in ugly and cynical ways. A common theme of Iranian and Arab world propaganda is that Europeans victimized the Arabs by sending their unwanted Jews to the Middle East. Anti-Zionist Jews often out-do the Arab propaganda, as when "Holocaust survivor" Hedy Epstein announced, "As a Holocaust survivor, AIPAC doesn't speak for me."

Hedy Epstein spent the war as a child in England and was never in a concentration camp. Her parents were Holocaust victims.  It happens that she is an anti-Zionist, but the fact that she was born in Germany or that her parents died there because they were Jewish gives her views no special weight. There are, as a matter of fact, millions of genuine Holocaust survivors who are Zionists, and many of them would affirm that AIPAC does speak for them. Real Holocaust survivors, people who experienced the horrors of Nazism, deserve our respect, compassion and empathy. People like Hedy Epstein, who cynically exploit an accident of their birth for a hateful political cause, have besmirched the memories of their own families and do not deserve anyone's respect.

In a sense, every Jew alive today is a "Holocaust survivor" or the descendant of "Holocaust survivors." This may not justify Zionism, but it certainly doesn't justify anti-Zionism.

Ami Isseroff

 

Schoenwinkel Montreal wint van boycotcampagne Israel

We love to teach our kids that life is not about winning and losing but "how you play the game." That may be true when you're dealing with people of good faith. But when you're dealing with people who are out for blood, it's a good idea to know how to win.

 

Met 'winnen' bedoelt de schrijver niet perse iemand aan flarden schieten. Hij geeft een mooi voorbeeld van hoe een boycotcampagne tegen een schoenenzaak in Montreal werd gepareerd door de lokale Joodse gemeenschap. Men besloot niet de campagne te negeren - dit is vaak het devies, ook in Nederland - maar om zich er actief tegen te weren. Er werd een 'buycott-actie georganiseerd en:

 

Meanwhile, creative minds went to work producing counter leaflets mocking the BDS (boycott, divestment and sanctions) movement as "Boycott Derangement Syndrome," explaining the discrimination and hypocrisy inherent in the movement. These leaflets gave people the Israeli side of the story. Archambault did his own research and found out that the Israeli shoe company (besides making great shoes!) hired women, minorities and Palestinians and treated their employees very well. The Quebec General Assembly drafted a unanimous resolution condemning the boycott and supporting the store.
And what happened to the initiator of the boycott, Amir Khadir? He went low-key and stopped coming to the demonstrations. Apparently, he concluded that the backlash might not be good for his political future.

 

Het heeft dus zin je te weren en om de boycotbeweging terug aan te vallen. We moeten misschien wat minder bang zijn de ander 'in de kaart te spelen' of ons in een moddergevecht te begeven, maar ons verzetten tegen wat niet deugt en een naar luchtje heeft.

 

NB: op 3 juni is er een symposium over de zogenaamde BDS beweging en de gevolgen voor Israel en het vredesproces.

 

RP

---------

 

Great article: "There's Something About Winning"

http://elderofziyon.blogspot.com/2011/05/great-article-theres-something-about.html

 

 

From the Jewish Journal, by David Suissa:

I'll never forget sitting with a group of intellectuals several years ago, at the height of the messy war in Iraq, and discussing why President Bush and America had fallen so low in the esteem of the world. One great mind after another offered sophisticated analyses. My head was spinning.

Finally, someone piped up: "Everything would be different if Bush were winning the war."

At which point a distinguished professor from Israel said: "This is brilliant! Bush's real problem is that he's not winning!" I sat there, slightly stunned, thinking: How can something so complicated lend itself to such an easy insight?

I reflected on that insight the other night when President Obama announced the killing of Osama bin Laden after a nearly 10-year pursuit. Here was a president who had suffered relentless criticism for his handling of foreign affairs. And now, as Jeffrey Goldberg wrote on his blog: "Our President, in the blink of an eye, has gone from a hyper-criticized, seemingly-swamped possibly-one-term leader to an American hero, a commander-in-chief who calmly oversaw the killing of the greatest mass murderer in American history."

And why did he become a hero? Not because he made one of his inspiring speeches or announced a brilliant new policy.

He became a hero because he got a win. It's as simple — and as complicated — as that.

We love to teach our kids that life is not about winning and losing but "how you play the game." That may be true when you're dealing with people of good faith. But when you're dealing with people who are out for blood, it's a good idea to know how to win.

Naturally, Jews and Israel have always been juicy targets for people out for blood. So, how should one deal with such aggression?

I found a wonderful answer last week in a shoe store, of all places, on trendy St. Denis Street in downtown Montreal. The French Canadian owner of the store, who has been there for 25 years, decided last year to carry a woman's shoe line from Israel called Beautifeel. Well, wouldn't you know it, within a few months, a vicious boycott campaign was under way against the store, led by a popular local politician, Amir Khadir.

To give you an idea of the tone of their campaign, one of the boycotters' leaflets had an oversize image of a woman's shoe stomping on a pile of buried naked bodies — reminiscent of those horror shots of emaciated bodies you see in Holocaust documentaries. Written on the shoe was "Beautifeel. Made in Apartheid Israel." On top was the headline, in French, "Boycottons la boutique Le Marcheur" ("Let's boycott the boutique Le Marcheur").

Week after week, the boycotters recruited large and noisy crowds to hand out the leaflets and implore people not to enter Le Marcheur. Their mission was to pressure the owner, Yves Archambault, to stop carrying the Israeli shoe line so that the neighborhood would be "apartheid free." But Archambault refused, out of principle. It didn't seem right to him that he should be told how to run his business. His business suffered, but he held firm.

The story hardly ends there. The Jewish community in Montreal got wind of the boycott and went nuts. A "buycott" campaign was launched, and Jews from all over the city came to buy shoes at Le Marcheur. A woman bought a hundred pairs. Archambault became a local hero.

Meanwhile, creative minds went to work producing counter leaflets mocking the BDS (boycott, divestment and sanctions) movement as "Boycott Derangement Syndrome," explaining the discrimination and hypocrisy inherent in the movement. These leaflets gave people the Israeli side of the story. Archambault did his own research and found out that the Israeli shoe company (besides making great shoes!) hired women, minorities and Palestinians and treated their employees very well. The Quebec General Assembly drafted a unanimous resolution condemning the boycott and supporting the store.

And what happened to the initiator of the boycott, Amir Khadir? He went low-key and stopped coming to the demonstrations. Apparently, he concluded that the backlash might not be good for his political future.

I tell you this story not to remind you of the insidious global movement to demonize the Jewish state. That's old hat by now. I'm telling you this story because it's a tribute to the noble virtues of fighting back and winning.

Too often, we recoil at the idea of fighting. It leaves a bad taste in our mouth. We dread the thought of "lowering ourselves to the level of mudslinging." We prefer notions like "engagement" and "bridge building."

But the nasty boycotters of St. Denis Street who used Nazi imagery to malign an Israeli shoe company were not looking for engagement or bridge building. They were looking for blood — and a victory.

Faced with such aggression, how else to respond but to fight back?

Yes, in such cases, life is a zero sum game. One side wins, and the other side loses. The Jewish community of Montreal, with the support of a brave French Canadian shoe merchant, fought back ferociously and smartly against what it perceived as a grave injustice to the State of Israel. And, guess what — they won.

It's not as dramatic as taking down bin Laden, but we'll take it.

 

Spanningen Hamas-Fatah ondanks eenheidsakkoord

 

In the Nablus area, PA security forces arrested a number of Palestinians who hoisted Hamas flags during a wedding in the village of Qarawet bani Hanssan, the source said, pointing out that some of the detainees were less than 13 years old.

Adnan Damiri, spokesman for the PA security forces in the West Bank, said that many of the Hamas detainees would not be released following the reconciliation agreement because they had already been sentenced to prison terms by PA courts. He said that the detainees would be released only if PA President Mahmoud Abbas issued a "presidential decree" ordering them to be freed.

 

Van Israel wordt geëist dat het alle gevangenen vrij laat zelfs nog voordat er een vredesovereenkomst is, maar Fatah denkt daar bij haar eigen tegenstanders blijkbaar anders over. Hamas is voor Fatah natuurlijk nog steeds een bedreiging op de Westbank, en Fatah is nog steeds bang dat Hamas daar zal proberen de macht over te nemen. Net zoals Israel weet dat veel Palestijnen, ook binnen Fatah, nog steeds het hele land willen 'bevrijden' en als zij de kans krijgen wellicht weer meer aanslagen zullen plegen. Overeenkomsten en akkoorden hebben pas kans van slagen als ook iets van het wederzijdse wantrouwen is weggenomen, als er ook reden is om aan te nemen dat de andere partij niet meer op je vernietiging of nederlaag uit is.

 

RP

--------

 

The Jerusalem Post
Hamas-Fatah tensions return despite fresh unity deal
By KHALED ABU TOAMEH
05/05/2011 16:51
http://www.jpost.com/MiddleEast/Article.aspx?id=219363


Fatah accuses Hamas of preventing senior members from leaving Gaza; Hamas says dozens of its members have recently been arrested by PA.

One day after Hamas and Fatah signed an Egyptian-brokered reconciliation agreement in Cairo, tensions between the two sides appear to have returned, casting doubts about the prospects of the accord in succeeding.

Hamas accused the Fatah-controlled security forces in the West Bank of arresting more of the Islamist movement's supporters.

Fatah, on the other hand, said that Hamas authorities prevented five senior Fatah officials from leaving the Gaza Strip to the West Bank.

The renewed tensions between the two parties came as Hamas and Fatah representatives prepared to launch talks about the formation of a unity government that would consist largely of technocrats with no political affiliation.

A Hamas official on Thursday accused the Palestinian Authority security forces of arresting dozens of Hamas supporters in the past few days in the West Bank. Hamas said that its supporters were being arrested in spite of the Hamas government's decision to release scores of Fatah detainees held in the Gaza Strip.

Wasfi Qabaha, a Hamas official in the West Bank, said that in the past few days about 20 Hamas supporters were arrested by PA security forces in different parts of the West Bank. Another 60 men were summoned for questioning by the PA security forces, he added.

Qabaha said that 350-400 Hamas supporters were being held in various PA prisons without trial and in violation of the spirit of the reconciliation agreement between the two sides.

"The arrests are aimed at poisoning and foiling the atmosphere of reconciliation," Qabaha charged.

He noted that many of the Hamas detainees had previously served time in Israeli prisons and were arrested by the PA security forces upon their release.

Hamas said that in Hebron, PA security forces on Wednesday arrested Sheikh Walid Amr, the imam of the mosque in the village of Majd. The PA security forces also summoned 25 university students from the Hebron area for interrogation next week, a source close to Hamas said.

In the Nablus area, PA security forces arrested a number of Palestinians who hoisted Hamas flags during a wedding in the village of Qarawet bani Hanssan, the source said, pointing out that some of the detainees were less than 13 years old.

Adnan Damiri, spokesman for the PA security forces in the West Bank, said that many of the Hamas detainees would not be released following the reconciliation agreement because they had already been sentenced to prison terms by PA courts. He said that the detainees would be released only if PA President Mahmoud Abbas issued a "presidential decree" ordering them to be freed.

In another sign of the renewed tensions between the two parties, Fatah on Thursday accused Hamas of banning five senior Fatah officials from leaving the Gaza Strip.

The five were supposed to travel to the West Bank to attend a meeting of the Fatah "revolutionary council" in Ramallah. Fatah said that the ban was in violation of the reconciliation accord.

The five members arrived in the morning at the Palestinian side of the Erez checkpoint, but were turned back by Hamas security officers despite appeals from the Egyptian authorities, Fatah activists said. They identified the five as Amal Hamad, Abdel Hamid al-Masri, Mohammed al-Nahhal, Tahrir al-Haj and Zeinab al-Wazeer.

Hamas later rescinded its decision and allowed the Fatah members to travel to the West Bank, Fatah said.

Hamas en Fatah tekenen eenheidsakkoord in Cairo: enige vijand is Israel

 

Er kwam donderdag oorlogszuchtige taal uit Cairo, waar de Palestijnen hun nieuwe overeenkomst tekenden:

 

"The only campaign we have is against Israel," he added. "We want an independent, sovereign Palestinian state in the West Bank and Gaza Strip."
"Israel does not respect us," Mashaal said. "Israel never stopped refusing our rights. Israel only grabs our land."
"We must open a new strategy," he added. "We do not want to declare war - we're only asserting our rights. We want to put pressure on Netanyahu so Israel recognizes our rights."
In conclusion, Mashaal said: "Our common enemy is Israel. Israel must be fought through force and diplomacy."

 

Israel heeft zich uit de gehele Gazastrook teruggetrokken, met als gevolg duizenden raketten op Sderot en andere plaatsen. Ook is Hamas dankzij die terugtrekking nu in staat veel betere raketten te bouwen en meer raketten te importeren. Dus dat is wel een aanmoediging voor Israel om ook de Westbank eenzijdig te gaan ontruimen.

 

Abbas added that, in eventual peace talks, he would not agree to temporary borders, which he called "illegitimate and illegal." He also said that he "will not accept one Israeli soldier on our sovereign land."
He also lamented the "ethnic purges taking place in Jerusalem. Land has been confiscated in favor of settlers and an apartheid wall was built."
"To face this terrorism, our people have acted heroically in order to face this colonization and face the settlers," Abbas said. "Everyone respects the resistance of the Palestinian people, which proves their iron will when they decide to mobilize their energies and face the occupation."

 

Je moet natuurlijk vooral niet bereid zijn tot enige concessie, daar zou maar vrede van kunnen komen. Overigens is er momenteel nog een Israelische soldaat in Gaza, dus misschien wil Abbas wel helpen die daar weg te krijgen? Dan kan men daarna aan de Westoever beginnen.

Als Palestijnen in Oost Jeruzalem hun huur normaal betalen is de kans op uitzettingen ook kleiner.

Het probleem is dat het Westen dit soort geblaat klakkeloos aanneemt, en inderdaad idioot veel respect opbrengt voor het Palestijnse 'verzet' en compromisloosheid. Wanneer men een fractie van de taal die men doorgaans tegen Israel bezigt ook eens tegen de Palestijnen zou gebruiken, zou Abbas misschien een beetje down to earth komen en de realiteit erkennen dat er met Israel geptaat en vrede gesloten moet worden.

 

RP

----------

 

Mashaal: Palestinians' common enemy is Israel

By REUTERS, JPOST.COM STAFF AND OREN KESSLER
05/04/2011 14:41

Palestinian factions sign unity accord in Cairo; Abbas says Israel used Fatah-Hamas division as an excuse to avoid peace.

http://www.jpost.com/DiplomacyAndPolitics/Article.aspx?id=219170

 

Palestinian Authority President Mahmoud Abbas, who heads Fatah, and senior Hamas leader Khaled Mashaal on Wednesday endorsed a deal to end a four-year rift.

Mashaal spoke at the Cairo ceremony, saying: "We are prepared to pay any price for reconciliation."

"The only campaign we have is against Israel," he added. "We want an independent, sovereign Palestinian state in the West Bank and Gaza Strip."

"Israel does not respect us," Mashaal said. "Israel never stopped refusing our rights. Israel only grabs our land."

"We must open a new strategy," he added. "We do not want to declare war - we're only asserting our rights. We want to put pressure on Netanyahu so Israel recognizes our rights."

In conclusion, Mashaal said: "Our common enemy is Israel. Israel must be fought through force and diplomacy."

Abbas: 'We turn forever the black page of division'

Abbas opened his speech with a moment of silence for the "martyrs."

At the ceremony, he said: "We announce to Palestinians that we turn forever the black page of division."

"We announce the good news from Egypt, which has always carried its national and historical responsibility towards the Palestinian people. Four black years have affected the interests of Palestinians. Now we meet to assert a unified will," he said.

"Israel must choose between peace and settlements," he added. "The Israeli occupation has escalated against our people and our land, and they have tried using this division between us as an excuse."

Abbas said that the international community has "come together to indicate the Palestinian people's right to an independent state."

"The Palestinian state needs to be born this year," he added.

"The Palestinian cause has gained momentum and a unanimous voice, the latest of which was in the UN Security Council that condemned the building of the settlements," Abbas said. "In the past two years, the UN, the IMF and the World Bank have all praised the work of the PA and reiterated the readiness to announce the Palestinian state now."

"We will not ask for permission to act upon internal Palestinian affairs," he said. "We do not interfere in internal Israeli affairs like elections. They have no right to interfere in our internal affairs."

Abbas said that Israel has said in the past that it would not negotiate with the Palestinians because they are divided.

"Now that we announced reconciliation and everyone accepted it, they come out with a different tone and say Abu Mazen has to choose between the Israelis and Hamas," he claimed. "We said Hamas are our brothers, our family. We may differ a lot, but we agree a lot. All peoples have different sects and factions. We are looking for the minimum base for agreements. Hamas is part of us."

"We do not ask who is at the top of the Israeli government or what happens in the Knesset. We deal with whoever represents the Israeli people," Abbas added.

'Are you punishing us for unity?'

In response to Finance Minister Yuval Steinitz withholding tax revenues to the Palestinian Authority, Abbas said: "Are you punishing us for unity? We did not break Israeli law. We did not attack Israelis like they attack us."

Abbas also recounted a meeting with AIPAC: "I met with members of the Jewish diaspora in Washington - yes, I meet with Jews," he said. "I met with AIPAC for an hour and a half, and they said we will tell Obama and Netanyahu that we have a Palestinian partner."

"I don't want people to think that I'm defending AIPAC, I would like to reiterate this," he added.

Abbas added that, in eventual peace talks, he would not agree to temporary borders, which he called "illegitimate and illegal." He also said that he "will not accept one Israeli soldier on our sovereign land."

He also lamented the "ethnic purges taking place in Jerusalem. Land has been confiscated in favor of settlers and an apartheid wall was built."

"To face this terrorism, our people have acted heroically in order to face this colonization and face the settlers," Abbas said. "Everyone respects the resistance of the Palestinian people, which proves their iron will when they decide to mobilize their energies and face the occupation."

"We will have to forget all the negativity that clouded the past and look at the positivity that will come with the challenges of the future," Egyptian Intelligence Chief Mourad Mowafi said.

"I pray to Allah that our next celebration will be the formation of a Palestinian state," he added.

The ceremony had been delayed by a disagreement over protocol shortly before it began over whether Mashaal should sit on the podium with Abbas or down among other Palestinian delegates in the hall.

In the end, it was reportedly decided that Mashaal would give a speech, but would not sit on the stage with Abbas

Ramallah-based website Palestine Monitor claimed to have a text of the Palestinian National Reconciliation Agreement, which called for elections in one year, cooperation with the PLO, and the formation of a Higher Security Committee made up of agreed-upon professional officers.

MKs Ahmed Tibi (UAL-Ta'al), Taleb a-Sanaa (UAL-Ta'al) and Muhammad Barakei (Hadash) participated in the signing ceremony, after being invited by the Egyptian government.

Osama Bin Laden versus Achmed Yassin

 

Osama Bin Laden versus Achmed Yassin

Ondanks enkele kritische noten wordt over het algemeen verheugd gereageerd op de dood van Bin Laden. De officiële reacties van politieke leiders en zelfs VN secretaris-generaal Ban Ki-Moon zijn in ieder geval bijna allemaal positief. Wat een verschil met de reacties op de dood van Achmed Yassin in 2004, de oprichter en toenmalig leider van Hamas. Israel had hem met een raket gericht gedood, vanwege zijn betrokkenheid bij tientallen zelfmoordaanslagen. Dit werd alom veroordeeld. Het was tegen het internationale recht, het zou de vrede niet ten goede komen, het zou tot een golf van geweld leiden, het zou de verhoudingen tussen het Westen en de Arabische wereld op scherp zetten, etc.
Lees verder op IMO Blog...

 

RP

-----------------

 

Bin Laden versus Yassin

http://www.ynetnews.com/articles/0,7340,L-4064079,00.html

Op-ed: Hypocritical world that slammed killing of Hamas' Yassin now lauds bin Laden hit

Manfred Gerstenfeld
Published: 05.03.11, 23:29 / Israel Opinion

The flurry of international reactions to the killing of Osama bin Laden by the American army provides Israel with a great opportunity to demonstrate the double standards applied against it by so many in the Western world and elsewhere. All one has to do is compare the reactions of major institutions and leaders with those after the death of Sheikh Ahmed Yassin. This leader of the Hamas terrorist organization was killed by Israel in 2004. He was directly responsible for many lethal attacks on Israeli civilians including suicide bombings.

On Monday, UN Secretary General Ban Ki-moon told reporters that "the death of Osama bin Laden, announced by President (Barack) Obama last night, is a watershed moment in our common global fight against terrorism." Yet after the killing of Sheikh Yassin, then-UN Secretary General Kofi Annan said "I do condemn the targeted assassination of Sheikh Yassin and the others who died with him. Such actions are not only contrary to international law, but they do not do anything to help the search for a peaceful solution."

The now-defunct UN Commission on Human Rights condemned "the tragic death of Sheikh Ahmed Yassin in contravention of the Hague Convention IV of 1907." At the Security Council, the US had to use its veto power to prevent condemnation of Israel.

After the bin Laden killing, the leaders of the European Council and European Commission stated that his death made the world a safer place and showed that terrorist attacks do not remain unpunished. Following the Yassin killing, then-EU Foreign Policy Chief Javier Solana said, "This type of action does not contribute at all to create the conditions of peace. This is very, very bad news for the peace process. The policy of the European Union has been consistently condemnation of extra-judicial killing."

British Prime Minister David Cameron congratulated President Obama on the success of the bin Laden assassination. Cameron considered it a massive step forward in the fight against extremist terrorism. Former Prime Minister Tony Blair also welcomed bin Laden's demise.

However, the killing of Sheikh Yassin was called by the then-British Foreign Secretary Jack Straw "unacceptable" and "unjustified." The official spokesman of then-Prime Minister Blair condemned the "unlawful attack" and observed: "We have repeatedly made clear our opposition to Israel's use of targeted killings and assassinations."

A case of anti-Semitism?

France's President Nicolas Sarkozy hailed Bin Laden's killing as a coup in the fight against terrorism. He called President Obama, praised his determination and courage and all others who had pursued the head of al-Qaeda for 10 years. Sarkozy added that the two heads of state had agreed to continue the just and necessary fight against terrorist barbarity and those who support it.

Yet after Sheikh Yassin's death, a French Foreign Ministry spokesman, Herve Ladsous, said, "France condemns the action taken against Sheikh Yassin, just as it has always condemned the principle of any extra-judicial execution as contrary to international law." Foreign Minister Dominique de Villepin declared that "such acts can only feed the spiral of violence."

German Chancellor Angel Merkel said at a recent press conference, "I'm glad that killing bin Laden was successful." She also called it "good news." Then Foreign Minister Joschka Fischer had stated after the killing of Sheikh Yassin that "the German government is deeply concerned about the development."

Russia released a statement regarding bin Laden which the Voice of America quoted as saying that retribution inevitably reaches all terrorists and that Russia is ready to "step up" its coordination in the international fight against global terrorism." After the Yassin assassination, a foreign ministry spokesman said that Moscow was deeply concerned about the situation.

President Abdullah Gul of Turkey declared that the killing of bin Laden was a message for terrorist organizations all around the world. Turkish Prime Minister Recep Tayyip Erdogan had called the killing of Yassin "a terrorist act" and said that "the assassination was not humane."

This comparison gets even more meaningful when seen in the context of the definition of anti-Semitism as regularly used in the European Union. It was prepared by one of the EU agencies. It gives examples of the ways in which anti-Semitism manifests itself with regard to the State of Israel, including the following: "Applying double standards by requiring of it a behavior not expected or demanded of any other democratic nation."

Israel could considerably improve its public diplomacy by using the comparison of the two killings and other comparisons of events which occur with great frequency to stress such double standards. This is one of the many ways that Israel can fend off at least part of the unjust criticism against it.

Dr. Manfred Gerstenfeld has published 19 books, several of these deal with anti-Semitism and anti-Israelism

 

Minister Rosenthal deelt zorgen over Israel boycot activiteiten

 

In de afgelopen vijf jaar heeft het Nederlandse Ministerie van Buitenlandse Zaken minstens tien miljoen euro gegeven aan organisaties die een boycott van Israel steunen of aan organisaties die Israels bestaansrecht betwisten, zo wees een onderzoek van CIDI uit.

Het onderzoek, dat drie maanden geleden aangeboden werd aan de Minister van Buitenlandse Zaken Uri Rosenthal, toonde aan dat deze organisaties daarbovenop minstens vijf miljoen euro kregen van organisaties die door de Nederlandse overheid gefinancierd worden. Het gaat hierbij voornamelijk om Palestijnse en Nederlandse NGO's, zoals NDC (NGO Development Center) op de Westoever en ICCO, Oxfam Novib, Cordaid en IKV Pax Christi in Nederland.

Het CIDI heeft al eerder aangetoond dat subsidiegeld voor ontwikkelingssamenwerking werd misbruikt voor anti-Israel activiteiten, maar ex-minister Koenders vond dat nooit een probleem.

Dit zijn natuurlijk ook bezuinigingen met economische oorzaken, die niet met het beleid van het ministerie van Buitenlandse Zaken te maken hebben. CIDI heeft echter reden om aan te nemen dat de bezuinigingen in grote mate het gevolg zijn van de publieke discussies de afgelopen maanden over de afwezige verantwoordingsplicht van organisaties die actief zijn in de Palestijnse gebieden. CIDI merkt verder op dat ICCO's weigering om zich te verantwoorden, die zij uitspraken in een persbericht van 13 januari, direct effect heeft gehad op de beslissingen van Nederlandse beleidsmakers.

Dat is volgens mij niet helemaal waar. Het kabinet was vanaf het begin van plan te bezuinigen op ontwikkelingssamenwerking. Men kijkt ook extra kritisch naar subsidies voor 'linksige' organisaties op allerlei gebied. Ikzelf ben blij dat er eindelijk wat wordt gedaan aan de financiering door de overheid van de anti-Israel hetze, maar wil ook benadrukken dat Oxfam-Novib en andere organisaties voor het merendeel projecten in de werkelijke derde wereld steunen en uitvoeren en daarmee daadwerkelijk de allerarmsten helpen. Zij doen daarbij niet zozeer aan noodhulp maar helpen mensen om zelfredzaam te worden en helpen met de (op)bouw van noodzakelijke voorzieningen. Van mij hoeft daarop in het geheel niet bezuinigd te worden, en het geld dat tot nu toe ging naar anti-Israel campagnes zou ook de derde wereld ten goede moeten komen.

 

Vijfentwintig verschillende Palestijnse en Israelische organisaties die direct of indirect subsidie van de Nederlandse overheid ontvangen, werden in het rapport onder de loep genomen. Daarnaast werden de activiteiten bekeken van zes Nederlandse NGO's die Nederlandse financiering ontvangen en daarmee pro-boycott groeperingen steunen. Omdat er weinig transparantie is bij de onderzochte NGO's, vermoedt het CIDI dat de bevindingen slechts het topje van de ijsberg laten zien en dat er veel meer geld van de Nederlandse belastingbetaler gebruikt wordt voor activiteiten die in directe tegenstelling staan tot het beleid van de Nederlandse regering en die een vrede afwijzen die uitgaat van de erkenning van Israel als staat voor het Joodse volk.

 

RP

---------

Minister Rosenthal 'deelt zorgen over BDS-activiteiten'

http://www.cidi.nl/Nieuwsberichten/Minister-Rosenthal-deelt-zorgen-over-BDS-activiteiten-Rapport-15-miljoen-Nederlands-geld-naar-Palestijnse-anti-Israel-organisaties.html

wo 04-05-2011

Rapport: 15 miljoen Nederlands geld naar Palestijnse anti-Israel organisaties

In de afgelopen vijf jaar heeft het Nederlandse Ministerie van Buitenlandse Zaken minstens tien miljoen euro gegeven aan organisaties die een boycott van Israel steunen of aan organisaties die Israels bestaansrecht betwisten, zo wees een onderzoek van CIDI uit.

Het onderzoek, dat drie maanden geleden aangeboden werd aan de Minister van Buitenlandse Zaken Uri Rosenthal, toonde aan dat deze organisaties daarbovenop minstens vijf miljoen euro kregen van organisaties die door de Nederlandse overheid gefinancierd worden. Het gaat hierbij voornamelijk om Palestijnse en Nederlandse NGO's, zoals NDC (NGO Development Center) op de Westoever en ICCO, Oxfam Novib, Cordaid en IKV Pax Christi in Nederland.

Rosenthal waardeerde het dat CIDI het probleem onder de aandacht van het ministerie bracht. "Laat ik voorop stellen dat ik uw zorgen omtrent de zogeheten 'Boycott, Divestment and Sanctions' (BDS) activiteiten deel," schreef Rosenthal aan CIDI's directeur Ronny Naftaniel in april. Hij voegde er aan toe dat de zaak besproken was met NDC en andere Palestijnse en Israelische partners, maar ook met functionarissen van het Ministerie van Buitenlandse Zaken.

Scherp voor ogen

Op 22 maart jl. sprak Ronny Naftaniel met ambtenaren van de afdeling Noord Afrika en Midden Oosten van het ministerie om de bevindingen van het rapport door te nemen. "Het departement, de Nederlandse ambassade in Tel Aviv en de Nederlandse vertegenwoordiging in Ramallah hebben de politieke gevoeligheden die verbonden zijn aan de subsidiering van NGO's die opereren in Israel en de Palestijnse Gebieden scherp voor ogen," voegde Rosenthal daaraan toe. "Een zorgvuldige afweging van subsidieverzoeken blijft noodzakelijk. Indien blijkt dat organisaties handelen tegen het Nederlands buitenlands beleid in dan wordt direct geïntervenieerd".

De laatste paar maanden is het CIDI opgevallen dat NGO's die actief zijn in het Midden-Oosten in vergelijking tot voorgaande jaren steeds meer verantwoording afleggen over de besteding van subsidies. Deze trend, die zichtbaar werd in de weken die volgden op de verspreiding van het rapport, uitte zich door een korting van 42 procent op de fnanciering voor Cordaid. Op 24 februari kondigden Oxfam Novib en ICCO aan dat ook hun organisaties verwachtten dat hun subsidies gekort zouden worden.

Verantwoordingsplicht

Dit zijn natuurlijk ook bezuinigingen met economische oorzaken, die niet met het beleid van het ministerie van Buitenlandse Zaken te maken hebben. CIDI heeft echter reden om aan te nemen dat de bezuinigingen in grote mate het gevolg zijn van de publieke discussies de afgelopen maanden over de afwezige verantwoordingsplicht van organisaties die actief zijn in de Palestijnse gebieden. CIDI merkt verder op dat ICCO's weigering om zich te verantwoorden, die zij uitspraken in een persbericht van 13 januari, direct effect heeft gehad op de beslissingen van Nederlandse beleidsmakers.

Het vijftien pagina's tellende CIDI rapport baseerde zich op rapporten van het Nederlandse Ministerie van Buitenlandse zaken en de Nederlandse vertegenwoordiging in Ramallah en op de budgetrapportages van de organisaties zelf. Het CIDI rapport toonde onder andere aan dat een van de Palestijnse NGO's, Badil, antisemitisme propageerde en aanmoedigde. Badil ontving $100.000 van een grotere Palestijnse NGO, genaamd NDC. NDC wordt zelf zwaar gesubsidieerd door de Nederlandse overheid: sinds 2008 heeft Den Haag niet minder dan acht miljoen dollar aan NDC gegeven. In het kader van een cartoonwedstrijd in mei 2010 gaf Badil, dat een Israel boycott voorstaat, $600 aan Ashraf Ahmad Ghareeb, de tekenaar van de antisemitische cartoon hierboven. Na de publicatie van het CIDI rapport, haalde Badil de cartoon van haar website.

Topje van de ijsberg

Vijfentwintig verschillende Palestijnse en Israelische organisaties die direct of indirect subsidie van de Nederlandse overheid ontvangen, werden in het rapport onder de loep genomen. Daarnaast werden de activiteiten bekeken van zes Nederlandse NGO's die Nederlandse financiering ontvangen en daarmee pro-boycott groeperingen steunen. Omdat er weinig transparantie is bij de onderzochte NGO's, vermoedt het CIDI dat de bevindingen slechts het topje van de ijsberg laten zien en dat er veel meer geld van de Nederlandse belastingbetaler gebruikt wordt voor activiteiten die in directe tegenstelling staan tot het beleid van de Nederlandse regering en die een vrede afwijzen die uitgaat van de erkenning van Israel als staat voor het Joodse volk.

Het CIDI rapport besteedde extra aandacht aan een Nederlands project met de misleidende naam Plant een Olijfboom. Het onderzoek toonde aan dat het project, dat gesubsidieerd wordt door Cordaid, ICCO en Pax Christi, in werkelijkheid geleid wordt door een Palestijnse organisatie met de naam JAI, dat meedoet aan het plannen van een boycott van Israel. Uit het onderzoek bleek dat ICCO niet alleen het kantoor van Plant een Olijfboom in Utrecht had opgezet, maar ook de website en mogelijk ook het salaris betaald van de coordinator, die actief betrokken is bij het promoten van een Israel boycott in Nederland.

Ook naar andere EU-landen

Het CIDI rapport heeft gebruik gemaakt van informatie van NGO Monitor en andere experts. Bij het opstellen van het rapport bleek dat door Nederland gesubsidieerde organisaties die een boycot van Israel voorstaan of zelfs Israels bestaansrecht betwisten, ook door andere Europese landen gefinancieerd worden. Het gaat hierbij voornamelijk om Noorwegen, Denemarken, Zweden en Zwitserland. Het CIDI zal daarom het onderzoek ook aanbieden aan functionarissen in die landen.

Dodenherdenking: de docent ziet graag een Jood in Hitler

 

Het laatste woord over de dodenherdenking gaat dit keer naar Ruben Gischler, waaraan ik voor de slechte verstaander alleen wil toevoegen dat Hitler dus NIET van Joodse afkomst was.

 

________

 

De docent ziet graag een Jood in Hitler

http://opinie.volkskrant.nl/artikel/show/id/8433/De_docent_ziet_graag_een_Jood_in_Hitler

Ruben Gischler, 04-05-2011 09:30

De goedbedoelde pogingen om de Holocaust te actualiseren of invoelbaar te maken voor kinderen, schieten in de praktijk hun doel nogal eens voorbij, betoogt de documentaire- en programmamaker Ruben Gischler.

Het afgelopen jaar is duidelijk geworden dat de nagedachtenis aan de Holocaust en de wandaden van de nazi's nogal lijdt aan inflatie. Het antisemitisme binnen en buiten Nederland blijkt wijd verbreid op een wijze die tien jaar geleden voor onmogelijk werd gehouden. Begrijpelijkerwijs wordt dan ook van diverse kanten opgeroepen tot meer en beter Holocaust-onderwijs. Vraag is of dat iets oplost.

Tekenend is de eerste schoolervaring met de oorlog van mijn destijds 10-jarige dochter. Er was iets op de tv waarop zij in het voorbijgaan opmerkte dat Hitler zelf ook een Jood was. 'Hoe kom je daar nu bij?' riep ik verschrikt uit. 'Dat zei juf. Komt allemaal door zelfhaat.' Nu is het begrip zelfhaat niet bepaald een term die dagelijks bij ons over tafel gaat, dus van ons kan zij het niet hebben.

Ik ging vervolgens naar de juf die volhield dat zij toch echt meerdere malen heeft gehoord dat Hitler van Joodse afkomst was. Zij wilde alleen maar uitleggen dat iets wat je haat heel dicht bij jezelf kan zijn.

Spreekbeurt

Aanleiding was een spreekbeurt over Anne Frank. Daar schijnen kinderen van die leeftijd zich al aan te wagen. Ongetwijfeld goed bedoeld van die juf. Gewoon een lerares op een lelieblanke school. Geen grote groep Marokkanen die zij met een aangepast lespakket wilde bereiken. Opgegroeid in Amsterdam en van een leeftijd dat zij toch weleens verhalen over de oorlog uit de eerste hand moet hebben gehoord.

Oké, het is een incident. Mijn dochter krijgt het gelukkig niet elke dag te horen, en bij de meeste kinderen vervliegt de herinnering aan het voorval hopelijk sneller dan bij haar. Maar over de andere klassen bereikten mij vergelijkbare verhalen. Het blijkt een breed fenomeen te zijn. Maria van Haperen van het NIOD vertelde mij dat het verhaal 'Hitler is een Jood of van Joodse afkomst' blijkbaar een hit op de pabo is, want zij krijgt daar regelmatig klachten over te horen.

Geschiedenislesboekje

Brandaan van uitgeverij Malmberg, het eerste geschiedenislesboekje waar kinderen op de basisschool kennis mee maken, is ook niet mals: 'Hitler zei dat Joden grote neuzen hadden en er lelijk uitzagen, en dat geloofden de mensen.' Zonder enige correctie en begeleid door een onscherp fotootje die alle vooroordelen bevestigt van een stel schimmige chassieden met gele ster. Waarschijnlijk ooit genomen in een getto deep down Oekraïne.

Op de volgende bladzijde natuurlijk iets over de vermoorde onschuld van Anne Frank. Maar wat moet een kind daaruit opmaken? Wat is de morele les die hierin vervat zit? Dat je gekke mensen niet moet discrimineren omdat daar ook lieve meisjes tussen kunnen zitten? Als je dan ook nog van je juf te horen krijgt dat Hitler eigenlijk zelf een Jood was en het allemaal een kwestie van zelfhaat was, kun je als kind toch alleen maar denken: 'rare jongens die Joden'.

Tegengif

Als het zo moet, kun je het misschien beter helemaal laten. Breng die kinderen liever een paar leuke weetjes bij over het rijke Joodse verleden. Ongetwijfeld een veel beter tegengif dan al die ellende en stapels lijken zonder context.

Als ze wat ouder zijn, kan het thema historisch worden behandeld, en niet als een modern verlossingsverhaal waaruit het betere, tolerantere en verenigde Europa is voortgekomen. Gebruik het niet als propaganda voor actuele idealen zoals de universele mensenrechten - de stok waarmee ironisch genoeg vooral Israël ervan langs krijgt.

Opsomming

Ga het als leerkracht alsjeblieft niet allemaal psychologisch duiden. Verdoezel niet het specifiek anti-Joodse karakter van het vernietigingsprogramma van de nazi's. De voortdurende vrome opsomming van Joden, homo's en zigeuners heeft gezien de context en schaal iets potsierlijks en kan uiteindelijk alleen maar leiden tot het beruchte lijstje Holocaustslachtoffers van Gretta Duisenberg met haar eindeloze opsomming van bijbelvorsers, zevendedagsadventisten, communisten en Jehovah's Getuigen om pas helemaal aan het eind met Joden aan te komen. Wat natuurlijk niet betekent dat de andere groepen slachtoffers van het nazirijk genegeerd dienen te worden.

Laat het verhaal vooral niet eindigen in de gaskamers. Betrek ook de naoorlogse wederopstanding van de Joodse gemeenschap erbij, in Nederland en Europa maar ook in Israël. Op eigen kracht wel te verstaan.

Vergelijk het antisemitisme van toen gewoon met antisemitisme van nu, in Nederland en de rest van de wereld. Want dat is nog steeds springlevend ondanks het feit dat Joden bijna nagenoeg uit Europa en de islamitische wereld zijn verdwenen.

Filosofen in oorlogstijd - Bolland en het antisemitisme

Een leuke column, maar met de laatste zin ben ik het niet helemaal eens. Met: "In minder dan twintig jaar na de rede van Bolland hadden ideeën wapens gekregen en was de academische discussie verworden tot bloedvergiet.", verwijst Van Raak volgens mij naar Wilders en het gevaar in het algemeen hoe snel woorden tot meer kunnen leiden. Bollands ideeën konden echter indertijd 'wapens krijgen' doordat in Duitsland de nazi's de macht hadden gegrepen en vervolgens Nederland (en een groot deel van Europa) bezetten. Het laffe gedrag van de hoofdredacteur van het Algemeen Nederlandsch Tijdschrift voor Wijsbegeerte is geen gevolg van Bollands tirade tegen Joden, maar een reactie op de bezetting. Wel is het besluit van de hoofdredacteur mogelijk ingegeven door hetzelfde antisemitisme waar ook Bolland aan leed, maar dat wordt uit onderstaand stuk niet duidelijk. Hij lijkt er vooral op uit zijn eigen hachje te redden.

 

RP

--------

 

Ronald van Raak:

Filosofen in oorlogstijd

http://www.sp.nl/columns/614

Ik schrok mij rot toen ik in augustus 2003 de Tweede Kamer betrad. Ik was net gekozen tot lid van de Eerste Kamer en bezocht de 'overkant' van het Binnenhof. Bij de entree van de Tweede Kamer stond een imposante rij witte borstbeelden. In één daarvan herkende ik Gerardus Bolland (1854-1922). Dezelfde filosoof die het algemeen kiesrecht verafschuwde, omdat het zeggenschap gaf aan goddeloze arbeiders, ontaarde vrouwen en andere 'minderwaardige stedelingen'.

In een lezing over De teekenen des tijds (1922) stelde hij dat Nederland behoefte had aan een 'geestelijke grootheid', die een einde maakte aan de overheersing door het internationale Jodendom: de Jood was 'wel verstandig vitter en afbreker, maar geen gemoedelijk en heil brengend opbouwer'. Ook de voorzitter van de Tweede Kamer schrok, nadat ik vertelde waarvoor Bolland stond. De volgende dag was het beeld verdwenen.

Bolland trok aan het begin van de twintigste eeuw volle zalen. Hij was de zoon van een prostituee, geboren in een kelderwoning in Groningen. Na een mislukte militaire carrière verdiepte hij zich als autodidact in de filosofie van Hegel. Met succes: in 1896 werd hij hoogleraar in Leiden. In openbare lessen wist Bolland op beeldende en emotionele wijze mensen te interesseren voor de filosofie. Zijn voorbeeld leidde er ook toe dat meer filosofen zich gingen bemoeien met de politiek. Carel Gerretson vroeg premier Colijn het parlement opzij te schuiven. Johan Herman Carp werd persoonlijk medewerker van Mussert. Emile Verviers richtte het fascistische Zwart Front op. Tobi Goedewaagen werd na de Duitse bezetting minister van Volksvoorlichting.

Dit politieke activisme leidde ook tot een tegenreactie: in een Comité van Waakzaamheid probeerden denkers als Menno ter Braak, Philip Kohnstamm en Hendrik Pos de bevolking juist te waarschuwen voor de gevaren van het nationaalsocialisme. Deze politisering zette de verhoudingen in het kleine wijsgerige wereldje op scherp. Na de machtsovername door Hitler in Duitsland in 1933 startte Willem van der Vaart in de Nederlandse Kant-vereniging een hetze tegen de joodse hoogleraar Leo Polak. In 1937 stapten Carp en Goedewaagen uit de redactie van het Algemeen Nederlandsch Tijdschrift voor Wijsbegeerte (ANTW), nadat een aanval op het Comité van Waakzaamheid werd geweigerd.

Ook na de Duitse bezetting probeerde hoofdredacteur Johannes Diederik Bierens de Haan de neutraliteit van het ANTW te behouden. Dat bracht hem in een morele spagaat. In 1941 mochten joden niet meer in de media werken. Bierens de Haan vroeg Leo Polak zijn redacteurschap op te geven, om te voorkomen dat Goedewaagen de papiertoevoer zou stoppen. Een reactie kreeg hij echter niet, Polak was ondertussen gearresteerd en afgevoerd naar Sachsenhausen, waar hij ook zou sterven. In minder dan twintig jaar na de rede van Bolland hadden ideeën wapens gekregen en was de academische discussie verworden tot bloedvergiet.

Deze column verscheen in Filosofie Magazine van mei 2011.

 

De zwakte van Hamas en de PA

Een goede analyse door Ronnie Naftaniel, alleen zal Hamas nooit aan de genoemde eisen voldoen, en daarom is dit akkoord ook zo slecht voor de vrede. De 'gewapende strijd' en het compromisloze standpunt wat betreft Israel vormen de kern van de ideologie van Hamas. Uit taktische overwegingen is zij soms bereid tot een tijdelijk staakt het vuren en zelfs samenwerking met haar vijanden, maar zij zal er geen vrede mee sluiten. Daarom ook zal dit akkoord niet al te lang stand houden; zodra Hamas zich sterk genoeg voelt, zoals in 2007 bijvoorbeeld het geval was, zal zij het verbreken.

 

RP

--------

 

CIDI - Centrum Informatie en Documentatie Israël
http://www.nieuwsbank.nl/inp/2011/05/03/R252.htm

De zwakte van Hamas en de PA
di 03-05-2011

Deze week komen in Cairo president Abbas en de leider van Hamas, Khaled Mashal bijeen om hun handtekeningen te zetten onder het verzoeningsakkoord dat beide partijen op 27 april hebben gesloten. Er is in Israel sterk afwijzend op deze toenadering gereageerd, maar het is de vraag of dit verstandig is. Immers beide rivalen lijken eerder door zwakte dan door kracht in elkaars armen te zijn gedreven.

De Palestijnse Autoriteit (PA) heeft verzoening nodig om geloofwaardig, eenzijdig een eigen Palestijnse staat te kunnen uitroepen. Twee regeringen, één in Gaza en één op de Westbank, zijn een aanfluiting. Daarnaast moeten Abbas en zijn Fatach-vrienden hun steun bij de Palestijnse bevolking vergroten. Sinds vijf jaar zijn er in de Palestijnse gebieden geen verkiezingen meer gehouden en daarna is de representativiteit van de Palestijnse Autoriteit alleen maar verder afgekalfd. Dat gebeurde onlangs nog door de publicatie van de `Palestine Papers'. Daaruit ontstond het beeld dat de Palestijnse onderhandelaars teveel concessies aan Israel zouden hebben gedaan Samenwerking met Hamas helpt die softe indruk weg te nemen.

De verzoening biedt ook Hamas voordelen. De organisatie komt op deze wijze tegemoet aan de demonstranten in Gazastad die sinds het begin van de omwenteling in Egypte op eenheid aandringen. Hamas is bovendien bevreesd dat in Syrië het volk de macht grijpt, waardoor zij haar financiële en politieke steun verliest. Hamas zou dan andere Arabische vrienden in de omgeving moeten vinden, maar dat lukt alleen als deze voldoende vertrouwen in de gematigdheid van de organisatie hebben. Verzoening met de PA helpt Hamas deze legitimiteit te verwerven.

Beide partijen hebben dus veel baat hun rivaliteit, al is het maar tijdens de campagne voor de eenzijdige erkenning van de Palestijnse staat, opzij te zetten. Dit gegeven biedt het Westen, dat jaarlijks honderden miljoenen Euro's aan de Palestijnse Autoriteit geeft, een ongekende mogelijkheid maximale invloed uit te oefenen. Van Hamas moet verlangd worden dat het zijn Handvest intrekt en beide partijen moeten door de VS en Europa gedwongen worden om, in ruil voor erkenning van de Palestijnse staat, Israel als staat van het Joodse volk te accepteren. Beide partijen zullen ook bereid moeten zijn het vluchtelingenvraagstuk uitsluitend binnen de nieuwe staat Palestina op te lossen.

Als de VS en Europa verzuimen nu hun invloed op de combinatie Hamas-Palestijnse Autoriteit te gebruiken en de Verenigde Naties intussen wel een onafhankelijk Palestina accepteren, zal het Westen verantwoordelijk worden voor een decennia durende verlamming, of erger.

R.N.

Nieuwe onthullingen over Free Gaza vloot en Hamas (Missing Peace)

 

Yochanan Visser van Missing Peace pleit hieronder voor maatregelen tegen de organisatie van de "Free Gaza" vloot. Deelname verbieden gaat misschien een stap te ver, maar gezien met welke extremisten wordt samengewerkt is de gedachte bepaald niet vreemd:

 

Nu de Nederlandse regering IHH op de lijst van terroristische organisaties heeft gezet, rijst de vraag of dat geen verdere gevolgen zou moeten hebben voor de Nederlandse deelname aan Gaza vloot die door IHH wordt aangevoerd.

Nu duidelijk is dat de echte reden voor de nieuwe flotilla is om een nieuwe crisis rond Israel te creëren lijkt de tijd rijp voor internationale (EU) maatregelen. IHH is immers opnieuw de drijvende kracht achter deze flotilla. Nu de organisatie door Nederland en Duitsland is toegevoegd aan de lijst van terroristische organisaties, zou collaboratie met de IHH in een daad van agressie tegen een bevriende natie, het uitgangspunt moeten worden voor verdere maatregelen tegen Free Gaza.

 

Wie denkt dat het probleem alleen bij de IHH zit - een dubieuze bondgenoot gekozen vanwege een slecht beoordelingsvermogen? - vergist zich helaas. Het stinkt ook flink bij de activisten van eigen Hollandse bodem. Neem de voorman van de Nederlandse "Free Gaza" beweging Rob Groenhuijzen, of neem de penningmeester van de "Vrienden van Sabeel", van wie onderstaand schrijfsel, dat niet zou misstaan op de ranzige website van Stop de Bezetting:

 

"Kleine catechismus van het Antisemitisme.

Wat is Antisemitisme?

Die vorm van racisme, die betrekking heeft op Semieten.

Wat zijn Semieten?

Vooral Joden en Arabieren.

Wat is racisme?

Het haten in woord en daad van ieder, die 'anders' is.

Is racisme strafbaar?

Als zodanig niet, tenzij het over joden gaat.

Het haten van Arabieren is toegestaan?

Ja zeker, en dat gebeurt op ruime schaal, zeker ook door joden.

Worden joden dan gehaat?

Volgens veel joden wel.

Waarom worden joden gehaat?

Volgens joden om twee redenen:

-Omdat ze Jezus hebben vermoord.

-Omdat ze het uitverkoren volk zijn.

Zijn er ook nog redenen, die niet buiten henzelf liggen?

Vermoedelijk niet.

Waarom is Jodenhaat strafbaar?

Omdat in de tweede wereldoorlog hun uitroeiing in Europa op gruwelijke wijze

stelselmatig door Nazi Duitsland is nagestreefd.

Is er nu nog reden te vrezen voor zo'n actie?

Nee, net zo min als voor een oorlog tussen West-Europese staten.

Waarom wordt er dan nog zoveel aandacht voor gevraagd?

Omdat op deze wijze heel gemakkelijk gerechtvaardigde kritiek op de staat Israel en zijn

voorlichtingsapparaat efficiënt gesmoord kan worden.

Is Antisemitisme scherp gedefinieerd?

Nee, maar dat hoeft ook niet. Het plakt zo beter.

Wat is 'Israel bashing'?

Er is een groeiende groep van antisemieten, die alsmaar praat over Internationaal Recht

en Mensenrechten en vindt dat de staat Israel die rechten met voeten treedt.

Waarom is Arabierenhaat niet strafbaar?

Omdat het veel ernstiger gevolgen heeft in onze tijd.

We lossen liever de problemen op van het verleden en voeren de vorige oorlog.

Kan een jood ook antisemiet zijn?

Het is niet te geloven, maar ze zijn er.

Ze worden 'selfhating Jews' genoemd.

Waarom zijn er 'selfhating Jews'?

Omdat ze denken dat de staat Israel, waar veel joden wonen, zichzelf te gronde richt

door stelselmatig Arabierenhaat te koesteren en te creëren.

Gaan we nog lang doorpraten over antisemitisme?

Natuurlijk, want dan hoef je het niet over echte bedreigingen te hebben.

 

Bert Middel"

 

Excuses voor de bovenstaande tekst, maar het leek ons belangrijk dat u weet welk vlees er in de kuip zit bij deze "humanitaire missie".

 

RP & WB

_{-----------------}

Missing Peace, Jeruzalem 3 mei 2011 

Nieuwe onthullingen over Free Gaza en Hamas

De Nederlandse regering besloot afgelopen week om het Nederlandse filiaal van de Turkse organisatie IHH op de lijst van terroristische organisaties te zetten. Het besluit kwam na een spoeddebat over de Gaza vloot in de Tweede Kamer, dat werd aangevraagd door PVV Kamerlid Raymond de Roon.

Eerder had minister Rosenthal al de tegoeden van IHH in Nederland laten bevriezen.

De Jerusalem Post was de eerste krant die met het nieuws over de ban op IHH kwam.

In een artikel over de Nederlandse beslissing stond ook informatie over de organisatoren van Free Gaza Nederland die afkomstig was van de internetmedia in Nederland.

Volgens Jerusalem Post correspondent Benjamin Weinthal hebben de organisatoren van de Nederlands/Italiaanse boot banden met extremistische en terroristische bewegingen zoals PLFP en Hamas.

Nu de Nederlandse regering IHH op de lijst van terroristische organisaties heeft gezet, rijst de vraag of dat geen verdere gevolgen zou moeten hebben voor de Nederlandse deelname aan Gaza vloot die door IHH wordt aangevoerd.

Het verlenen van steun aan een terroristische organisatie is immers illegaal. Uit dit Missing Peace bulletin zal blijken dat dit exact het doel is van de organisatie van de Free Gaza Flotilla 2.

De doelen van Free Gaza komen namelijk overeen met die van Hamas waar het gaat om het voortbestaan van de staat Israel.

In dit rapport  brengen wij verder informatie over organisaties die de Flotilla 2  steunen.

Ook brengen wij nieuwe informatie over de werkelijke humanitaire situatie in Gaza sinds Hamas daar aan de macht kwam.

Doel: einde Israel

De voorzitter van Free Gaza, Rob Groenhuysen werd in het Jerusalem Post artikel al genoemd als iemand met banden met extremistische en terroristische bewegingen.

Wij ontvingen deze week een authentieke e-mail uit betrouwbare bron, waar Groenhuysen expliciet in zegt dat het werkelijke doel van Free Gaza is het naderbij brengen van het einde van de staat Israel.

Letterlijk zei Groenhuysen het volgende:

"Dit spel over hulpgoederen is een onderdeel van een machtiger geheel, wat Israel zo lang mogelijk wil uitstellen, maar met elke opstand in de Arabische wereld en elke fout die Israel maakt, komt het einde dichterbij. Israel doet heel stoer en sommige mensen blijven in dat land geloven en wanneer ze dat te lang doen, zullen ze zeggen:
we hebben het niet geweten. Je kunt het nu weten, net als de mensen het konden weten hoe de blanken in Zuid Afrika de zaken verdraaiden en heel lang steun bleven houden van blanken in Europa. Ook dat was "plotseling" over, maar het was niet plotseling: iedereen die verder kijkt weet dat Israel niet overeind te houden is ".......... (over de toekomstige ontruiming van nederzettingen) Zo'n stap zou zo'n grote nederlaag betekenen dat vele Israëli's het land zullen verlaten. Wat Nederland-Gaza doet is proberen mensen/ministers en fanatieke aanhangers zeggen: stop te wedden op een ziek paard. Er komt een einde aan.

Sabeel

Free Gaza wordt gesteund door andere organisaties waarvan Sabeel volgens onze informatie de belangrijkste is. Sabeel zou 120.000 Euro hebben toegezegd aan de organisatie van Free Gaza.

De penningmeester van de Nederlandse tak van Sabeel,  Bert Middel,  is aangemeld als opvarende van het Nederlandse/Italiaanse schip. Middel ventileert antisemitische denkbeelden op de website van Sabeel Nederland.

http://www.vriendenvansabeelnederland.nl/pdf.2011/Kleine%20catechismus%20van%20het%20anti%20Semitisme.pdf

Sabeel heeft ook banden met Kerk in Actie. De aan de Protestantse Kerk Nederland en ICCO gelieerde organisatie heeft Meta Floor als afgezant gestationeerd bij het hoofdkantoor van Sabeel in Jeruzalem.

Vanuit Israel voert Floor al jaren een niet aflatende demonizeringscampagne tegen het land en promoot de Gaza Flotilla op haar website.  Uit een deze week gepubliceerd Missing Peace rapport met de titel "Bashing Israel on behalf of the Dutch Protestant Church",  blijkt dat zij de denkbeelden van Groenhuysen klaarblijkelijk deelt.  Zo publiceerde zij een verklaring van Sabeel over de flotilla waarin het volgende wordt gezegd over de flotilla's:

We urge men and women all over the world to use all non violent means to end the siege of Gaza, to remove the yoke of occupation and to work for the freedom and liberation of Palestine and all its people.

Uit de verklaringen van Groenhuysen en Sabeel wordt duidelijk dat de Nederlandse Free Gaza actie gericht is op het breken van de zeeblokkade voor Gaza en het ondersteunen van de terroristische organisatie Hamas in haar streven naar de vernietiging van Israel.

Met humanitaire hulp heeft de actie niets te maken.

Nu dat duidelijk is geworden is het van belang te kijken naar de illegaliteit van het breken van een zee blokkade in tijd van gewapend conflict. Israel verkeert immers in staat van oorlog met Hamas.

Uit diverse publicaties door experts op het gebied van het internationaal recht en een zeeblokkade blijkt dat Israel het volste recht heeft deze blokkade te handhaven en dat pogingen om deze blokkade te doorbreken illegaal zijn:

• Legal aspects of the blockade and interception from the IDF
• The Helsinki Principles on the Law of Maritime Neutrality: See sections 5.1.2(3), 5.2.1 and 5.2.10 for legality of blockade and of attack on blockade-breaching vessels
• San Remo Manual: The legal basis for the blockade and interception (see Article 67)
• The Legal Basis of Israel's Naval Blockade of Gaza by Ruth Lapidoth, Jerusalem Issue Brief Vol. 10, No. 4, July 18, 2010
• Recent international precedents for such naval blockades: Israel's Naval Blockade of Gaza Is Legal, Necessary by Dore Gold, Business Week, June 10, 2010

De vraag over het doel van de actie van Free Gaza werd in feite al overduidelijk beantwoord door Groenhuysen. Gezien het feit dat het debat in de Tweede Kamer zich vorige week toespitste op de vraag of er sprake is van een humanitaire noodsituatie in Gaza lijkt het toch zinnig om hierover de meest recente informatie te geven.

Algemeen is nu bekend dat Egypte heeft aangekondigd haar grens met Gaza binnenkort te zullen openen. Daarmee valt ieder excuus om humanitaire goederen via de zee direct naar Gaza te vervoeren verder weg. Israel heeft altijd al duidelijk gemaakt dat alle internationale hulpgoederen via de haven in Ashdod kunnen worden aangevoerd, maar dat maakte geen indruk op de actiegroepen.

Hamas spel

Een deze week verschenen onderzoeksartikel in de Israëlische krant Ma'ariv maakt echter volkomen duidelijk dat Hamas vanaf 2007 een groot spel heeft gespeeld met de humanitaire situatie in Gaza.

Vanaf 2006 - de jaren van de blokkade - nam het inkomen van Hamas toe van 40 miljoen dollar tot 540 miljoen dollar, een toename van bijna 1400%. Daarnaast maakte de Palestijnse Autoriteit jaarlijks 1,8 miljard dollar over naar Gaza vanuit haar, grotendeels met buitenlandse hulp gefinancierde, budget.

Hamas betaalt de salarissen van 40.000 employees waaronder 21.000 man, 'veiligheidspersoneel' (Gaza heeft 1,6 miljoen inwoners). Deze 40.000 zijn allen Hamas' getrouwen.

Hamas betaalt jaarlijks 30 miljoen dollar voor 'activiteiten' in Jeruzalem oost en op de West Bank.

Een vijfde deel van het Hamas budget komt uit Iran en een ander aanzienlijk deel uit belastingen en de eigen Hamas economie. Volgens de Israëlische experts van Ma'ariv Ehud Yari en Eyal Offer heeft Hamas bedrijven, hotels en banken opgekocht en tegelijkertijd vele particuliere bedrijven tot sluiting gedwongen. Op deze wijze heeft de organisatie volledige controle over de economie in Gaza gekregen.

Eerder was al bekend geworden dat Hamas algehele controle heeft over de zogenaamde tunneleconomie in Gaza. Tot voor kort werd daar een jaarlijkse omzet gehaald van tussen de 400 en 650 miljoen dollar.

Uit dit alles blijkt dat Hamas bewust de humanitaire situatie en de internationale gemeenschap heeft gemanipuleerd.

Nu duidelijk is dat de echte reden voor de nieuwe flotilla is om een nieuwe crisis rond Israel te creëren lijkt de tijd rijp voor internationale (EU) maatregelen. IHH is immers opnieuw de drijvende kracht achter deze flotilla.  Nu de organisatie door Nederland en Duitsland is toegevoegd aan de lijst van terroristische organisaties, zou collaboratie met de IHH in een daad van agressie tegen een bevriende natie, het uitgangspunt moeten worden voor verdere maatregelen tegen Free Gaza.

Een herhaling van de confrontatie zoals die op de Mavi Marmara plaatsvond zou namelijk in de huidige explosieve situatie in het Midden-Oosten gemakkelijk tot een oorlog kunnen leiden.

www.missingpeace.eu