PLO: "recht op terugkeer is niet onderhandelbaar"

 

Desondanks noemen de NRC en andere media de nieuwe overeenkomst tussen Hamas en Fatah een stap in de goede richting, en denken dat de vrede daardoor dichterbij komt. Tot nu toe is de vrede niet dichterbij gekomen, en dat ligt naast de altijd genoemde nederzettingen ook aan de zelden genoemde Palestijnse eisen zoals het recht op terugkeer van de vluchtelingen en behoud van heel Oost Jeruzalem inclusief Joodse delen daarvan. Ook de opruiing in Palestijnse media en verering van (zelfmoord)terroristen door zowel aan PA gelieerde als Hamas media wordt zelden genoemd. Zonder de oorzaken te kennen en zonder beide partijen aan te spreken op wat nodig is voor vrede, komt deze zeker niet dichterbij. De nakba herdenkingen die dit weekend zullen plaatsvinden brengen de vrede ook niet dichterbij, want daarbij wordt Israels legitimiteit ontkend en soms openlijk tot vernietiging van Israel opgeroepen.

 

RP

--------

 

PLO reiterates that destroying Israel demographically is non-negotiable

http://elderofziyon.blogspot.com/2011/05/plo-reiterates-that-destroying-israel.html

Posted: 12 May 2011 06:04 AM PDT

 

From Palestine Press Agency:

 

The head of Department of Refugee Affairs in the PLO, Zakaria Al-Agha, said on Thursday that 'the implementation of UN resolution 194 and the return of Palestinian refugees to their homes with compensation is a right that is not subject to blackmail or barter in any settlement or political solution that comes'.

At a news conference on the 63rd anniversary of the Nakba at the Ministry of Information in the city of Ramallah, Agha said 'despite the difficult political situation, and obstacles and horrors, and the Israeli insistence on the looting of all Palestinian rights, still we send on this anniversary a message to all the world that we are committed to all of our rights, and especially the right of return and compensation.'

 

Of course, in the West, "everyone knows" that this will not happen and that the PLO will drop this demand in a negotiated solution. Too bad none of these "experts" actually bothers to read what the PLO has to say on the matter - and how consistent it has been about the issue since it was founded.

A unilateral Palestinian Arab state will not make this demand, to destroy Israel demographically, go away - it will intensify it.

Which is just one reason why the idea of European states and the UN recognizing the state of Palestine is a recipe not for peace, but for war.

 

 

PA kan 'derde intifada' niet tegenhouden - na jaren van opruiing

 

Uit de Jerusalem Post:

Abbas Zaki says the Palestinians, inspired by Middle East unrest, may launch new intifada on 'Nakba Day' if they have lost hope in peace talks.

The Palestinian leadership won't be able to contain the street protests planned for this weekend marking the 63rd anniversary of the creation of Israel, said a senior member of Central Committee of the Fatah movement.

Abbas Zaki, whose tasks include monitoring the Arab Spring revolts, told The Media Line that Palestinians have been encouraged by how Arabs across the Middle East have toppled two leaders and threaten others with mass protests. With no peace talks with Israel on the horizon, Zaki warned, the Palestinian leadership will be hard pressed to contain the rage of demonstrators.

"The Palestinian leadership has faced a dead end and has been unable to advance the many Palestinian issues even a bit. This leadership won't be able to quiet the street, which has witnessed the success and achievements of the Egyptians and Tunisians. The Palestinian people will react according to its level of hope in a peaceful solution," Zaki said.

 

Ik weet nog wel een andere reden waarom de Palestijnen boos zijn en mogelijk geweld zullen gebruiken. Jaar in jaar uit wordt geweld geprezen als een goede manier om tegen de 'bezetting' te strijden (hiermee wordt soms de Westbank bedoeld, soms ook heel Israel) en worden (zelfmoord)terroristen als helden neergezet en geëerd. Hieronder het laatste voorbeeld, van PMW:

 

Last week Palestinian Authority TV rebroadcast a clip from an Arab world TV campaign which among others presents terrorist Dalal Mughrabi as a role model to women.

 

As reported by PMW, a TV clip presenting several "model women" was broadcast on more than 50 Arab TV stations in November and December 2010, including Palestinian Authority TV, as part of a TV campaign to "support women's issues" in the Arab world.

 

One of the women promoted in the clip as role models for Arab women today is Dalal Mughrabi, famous for her terrorist attack that killed dozens of Israelis, and another, Al Khansa, who is famous for celebrating the Martyrdom deaths of her children.

 

The clip is part of the "White Hands Campaign - The  largest media campaign to support women's issues," which is organized by "the Arab Producers Union for TV (APUTV)," according to the campaign's English website.

[accessed May 9, 2011, http://www.whitehandsc.com/en/component/content/72.html?task=view]

 

When PMW first reported on this campaign, the website listed the United Nations Population Fund (UNFPA) as part of the campaign's organizers and carried the organization's logo. Following PMW's exposure of the UN's stated involvement in the campaign, UNFPA issued a press release "disavowing" its involvement in the campaign. The campaign has since then removed the UNFPA logo from its website.

 

Entitled The Model Woman, the clip honors different Arab women of the past, assigning to them various virtues and accomplishments. Dalal Mughrabi, who in 1978 led the most lethal terror attack against Israel, in which 37 civilians were killed, is venerated in the clip as a role model for "Martyrdom" and "victory over enmity". Al Khansa, a 7th century Arab poet, who celebrated her four sons' Martyrdom deaths in battle is praised as an example of "resolve" and "Martyrdom and giving".

 

De waarschuwing van Zaki is dus behoorlijk hypocriet, want de media waar zulke clips worden uitgezonden en de kranten waar deze mensen worden geprezen staan onder toezicht van de Palestijnse Autoriteit. Ook gaan PA kopstukken naar herdenkingen en begrafenissen van terroristen.

Ondanks deze morele steun voor terroristen en geweld tegen Israel, hebben de veiligheidsdiensten onder leiding van de PA de laatste jaren goed samengewerkt met Israel, waardoor het relatief rustig was op de Westoever en de meeste checkpoints zijn opgeheven. Ook de economie trok flink aan. Hoe dit zal gaan nu er een akkoord met Hamas is en zij dus ook zal gaan meebesturen op de Westoever, is afwachten. De nakba herdenkingen van dit weekend zijn wat dat betreft een testcase, en Israel houdt rekening met (extreem) geweld:

 

"The IDF estimates that events on the ground could lead to violence, even if no side is interested in such a scenario," the statement said.

Col. Avi Gil, commander of the Ephraim Brigade, instructed his troops to be on high alert and increase their vigilance. "We are preparing for the possibility of a Third Intifada or any other extreme scenario on 'Nakba Day'," he told Army Radio. "We are conducting situational assessments and preparing."

Israeli security sources told The Media Line that the recent reconciliation agreement between Fatah and Hamas could lead to outlawed Hamas members participating in Palestinian security forces. This could lead to a rupture in the cooperation currently underway between the IDF and the Palestinians in the West Bank.

Zaki, who played a key role in the reconciliation agreement between Fatah and Hamas, insisted that the interim Palestinian government to be formed would not jeopardize agreements already reached with Israel.

"The new government will be totally committed to previous agreements signed with Israel. It is the government of Mahmoud Abbas who has expressed more than once his commitment to the [Israeli] partner, if he still exists," Zaki said.

"The Palestinian people should unite to face Israeli occupation which is the most threatening to Palestinians, and put aside marginal quarrels," he said.

 

'Marginal quarrels'. Bedoelt hij daarmee dat men niet werkelijk van mening verschilt met Hamas over de vraag of Israel erkend moet worden en geweld al dan niet geoorloofd is? Die indruk heb ik ook wel vaker, maar Zaki lijkt dit nu openlijk toe te geven.  

 

RP

 

 

 

Pro-Palestijnse demonstraties in Egypte en Jordanië

 

Nederlandse media en 'experts' blijven doen alsof er helemaal geen anti-Israel sentimenten naar boven komen bij de Arabische opstanden, maar de werkelijkheid is anders. 

Pro-Palestinian demonstrations are not unusual in Jordan or Egypt, but gatherings and marches solicited on Facebook are. Organizers have apparently been inspired by the Arab uprisings in Egypt and other Arab countries that were heavily dependent on social network sites.
In Jordan, protesters chanted, "The people want to liberate Palestine."

Je vraagt je af waarom ze niet vooral zichzelf willen bevrijden, want ook in Jordanië kun je zomaar worden gearresteerd vanwege je mening. Een en ander is het gevolg van decennia waarin de media en radikale imams de mensen hebben gebrainwashed en wijsgemaakt dat als Israel er niet was geweest, en de duivelse zionisten waren verslagen, het allemaal pais en vree zou zijn in de Arabische wereld.

Het vluchtelingenprobleem is natuurlijk reëel genoeg, maar wat mensen er nooit bijverteld krijgen (ook in het Westen) is dat het vooral de Arabische staten zijn die het in stand houden en het voor een groot deel hebben gecreëerd. Ook is het idioot dat Palestijnse nakomelingen van de vluchtelingen allemaal automatisch de vluchtelingenstatus krijgen, en er gelden voor Palestijnen aparte en soepelere criteria dan voor alle andere vluchtelingen. Voor alleen de Palestijnse vluchtelingen is er een aparte organisatie, de UNRWA, gericht op het instandhouden van het probleem omdat zij weigert zelfs maar aan repatriering te denken.

Zie ook: http://www.israel-palestina.info/vluchtelingen.html 

 

RP

-----------

Jordanians and Egyptians take to streets for pro-Palestinian protests
Protesters in Egypt and Jordan call for establishment of Palestinian state, end to displacement of refugees; demonstrations take place days before Nakba Day; Jordanian protesters call for end of peace with Israel.
http://www.haaretz.com/news/international/jordanians-and-egyptians-take-to-streets-for-pro-palestinian-protests-1.361537
By The Associated Press

Jordanians and Egyptians took to the streets Friday calling for the establishment of a Palestinian state and an end to the displacement of refugees.

The protests took place just two days before the Nakba Day, when Palestinians mourn the 'catastrophe' in which their ancestors were expelled in the 1948 Israeli War of Independence, creating thousands of refugees.

About 500 protesters marched in Amman's downtown market district, some wearing Palestinian black and white kefiyahs or headscarves and holding keys to family homes left behind.

Jordanians and demonstrators of Palestinian origin also demanded that the Israeli ambassador be sent home.

Jordan and Egypt are the only two Arab countries in the region to have signed peace treaties with Israel.

In Cairo, thousands rallied in support of the Palestinians, beginning a Facebook-generated campaign aimed at marching on the borders of the Palestinian territories.

Egypt's powerful Muslim Brotherhood backed Friday's demonstration in Cairo's Tahrir Square but does not favor a march to the borders. On Thursday Egypt's ruling Military Council called on organizers to cancel the march and to concentrate instead on local issues.

Pro-Palestinian demonstrations are not unusual in Jordan or Egypt, but gatherings and marches solicited on Facebook are. Organizers have apparently been inspired by the Arab uprisings in Egypt and other Arab countries that were heavily dependent on social network sites.

In Jordan, protesters chanted, "The people want to liberate Palestine."

They also shouted, "The people want to end Wadi Araba," a reference to Jordan's 1994 peace treaty with Israel.

The slogans also reflected changes in the political climate, including the ousting of long-term leaders in Tunisia and Egypt and efforts by the Palestinians to get the United Nations to recognize their independence. "1948 and 1967 are the catastrophes, but 2011 is the Revolution of the Return," some of the protesters' signs read.

"We want to tell the world that Palestine and its refugees are not to be forgotten," said 21-year-old dentistry student Omar Hassan, whose family hails from Bethlehem in the West Bank. "It's time the world recognizes that the Palestinian case has to be solved once and for all."

 

Over olijftakken en olijfbomen - Kerk in Actie tegen Israel

Olijfboom wordt met wortel en al uit de grond gehaald om elders herplant te worden.

 

Weer een leugen ontmaskerd: de volgende uitspraak van Meta Floor klinkt plausibel, zeker voor een publiek dat inmiddels is gewend dat Israel als schuldige wordt aangewezen voor alle problemen van de Palestijnen:

 

"Palestijnse boeren kunnen hun olijfolie nauwelijks verkopen. Zij mogen niet reizen en zijn daarom aangewezen op Israëlische opkopers. Deze opkopers betalen nog minder dan de kostprijs. Palestijnse producten maken zo geen kans. En dat terwijl de Palestijnen zo'n rijke landbouwtraditie hebben".

 

Ga je op zoek naar meer informatie, dan kom je erachter dat er niet veel van klopt. De olijfboeren waren zelf nooit op export gericht, maar doen dit de laatste jaren meer met behulp van Europese organisaties en Israel. Reisproblemen zijn zeker niet de oorzaak dat er niet meer wordt geexporteerd, wel een gebrek aan kwaliteit en kwantiteit (men was tot voor kort vooral op de eigen markt gericht).

 

Het is het eeuwige slachtofferverhaal. Die arme Palestijnen willen wel, maar kunnen niet vanwege het gemene Israel dat ze geen kans geeft. Juist deze benadering staat vrede en verzoening in de weg, iets waar Sabeel en Kerk in Actie juist zeggen wel aan bij te dragen.

 

RP

---------

 

Missing Peace

Jeruzalem 13 mei 2011

Over olijftakken en 'bruggen bouwen' - Kerk in Actie tegen Israel

http://missingpeace.eu/nl/2011/05/over-olijftakken-en-bruggen-bouwen-kerk-in-actie-tegen-israel/

Kerk in Actie publiceerde deze week op haar website een artikel waarin poging werd gedaan om haar medeplichtigheid aan het zogenaamde 'Israel Bashen" te ontkennen. De aan de Protestantse Kerk Nederland gelieerde organisatie schreef in het artikel onder meer het volgende:

"In de media zijn berichten verschenen over 'Israël bashing', wat het beledigen van Israël betekent. Er wordt gesteld dat de Protestantse Kerk dit financiert. Dat is niet het geval".

Bashen is een Engels woord en de betekenis is niet beledigen, maar kapot maken of in elkaar rammen.

Deze woorden passen beter bij wat er in de cognitieve oorlog tegen Israel bijna dagelijks gebeurt.

Kerk in Actie zegt nu dat het niet het 'Israel bashen financiert. Echter uit het hele artikel blijkt dat men zich niet geheel prettig voelt bij die bewering. Dat blijkt uit de verdediging van Sabeel en de opzichtige poging om de activiteiten van Meta Floor, die namens Kerk in Actie bij Sabeel in Jeruzalem werkt, te rechtvaardigen.

De fraaie slotzin over bruggen bouwen in het Midden Oosten kan echter niet verbloemen dat uit de activiteiten in- en de publicaties van Kerk in Actie over Israel, blijkt dat de organisatie wel degelijk direct betrokken is bij het Israel 'bashen' en het ook financiert.

Kookboek
Een paar voorbeelden van Kerk in Actie publicaties maken duidelijk dat er absoluut geen sprake is van 'bruggen bouwen'

Op de website van de organisatie staat bijvoorbeeld onder het artikel 'Kerk in Actie wil Israel niet beledigen' een bericht dat de actie 'Gratis Kookboek' tot nader order wordt verlengd. Het gaat hier om het kookboek 'Werelds Koken'.

In dat kookboek staat een bijdrage van Meta Floor (zie bijlage) die het volgende schreef:

Palestijnse boeren kunnen hun olijfolie nauwelijks verkopen. Zij mogen niet reizen en zijn daarom aangewezen op Israëlische opkopers. Deze opkopers betalen nog minder dan de kostprijs. Palestijnse producten maken zo geen kans. En dat terwijl de Palestijnen zo'n rijke landbouwtraditie hebben".

Dit verhaal is een helder voorbeeld van de wijze waarop Meta Floor -die Kerk in Actie 70.000 Euro per jaar kost- meewerkt aan de demonisering van Israel.

Werkelijke verhaal
Laten we aan de hand van betrouwbare bronnen, zoals de Wereldbank en Bloomberg, onderzoeken wat het werkelijke verhaal is over de Palestijnse olijfolie.

"Palestijnse boeren kunnen hun olijfolie nauwelijks verkopen".

Wat schrijft de Wereldbank ? "Export is nooit de focus geweest van de Palestijnse olijfolie producenten".

Waarom niet? Omdat historisch gezien bijna de hele productie bestemd was voor de eigen bevolking.

De overschotten- die per jaar verschillen omdat de olijfoogsten door allerlei factoren sterk fluctueren- werden altijd verkocht aan sommige Arabische landen en aan de Israëlische Arabische sector, schrijft de Wereldbank in een rapport uit 2006.

De EU organisatie EDD schrijft op haar website in december vorig jaar dat de Palestijnse olijfolie industrie altijd slecht georganiseerd en onprofessioneel was, dat was de voornaamste reden dat er niet werd geëxporteerd naar landen in Europa. Daar is nu verandering in gekomen dankzij EU projecten.

Maar het meest in het oog springende in het EDD artikel, is de opmerking dat

Israel haar markt gesloten heeft voor Palestijnse olijfolie.

Dat zou een antwoord kunnen zijn op de boycot van Israelische produkten door de Palestijnse Authoriteit .

Wat schrijft Floor?

"Zij (Palestijnse boeren) mogen niet reizen en zijn daarom aangewezen op Israëlische opkopers".

Palestijnse boeren mogen niet reizen? Voor de export van olijven zal er eerst geoogst moeten worden en daarvoor reist men naar de akkers. Palestijnse boeren wonen namelijk zelden bij hun akkers.

De boeren zelf exporteren niet, dat doen de exporteurs en die reizen wat af zo blijkt uit de artikelen die in de links hieronder staan.

Een recent rapport van the Quartet Office van Tony Blair schetst dan ook een geheel ander beeld over de bewegingsvrijheid op de West Bank. Het rapport staat vol met voorbeelden van opheffen van checkpoints en verbeterde bewegingsvrijheid.

De Palestijnse boeren zijn aangewezen op Israëlische opkopers?

The Olive Oil Times is een medium dat over de productie van olijfolie rapporteert. In een artikel van januari 2011 wordt melding gemaakt van een 'boost' in de export van Palestijnse olijfolie naar Europa en de VS.

Agence Francaise Development een instituut van de Franse overheid dat derde wereld landen helpt, bevestigt dat de Palestijnse olijfolie buiten het Midden-Oosten wordt geëxporteerd.

Het instituut bevestigt ook de EDD conclusie dat een gebrek aan kwaliteit het voornaamste probleem was met de Palestijnse olijfolie tot nu toe.

Maar er wordt hard gewerkt om de kwaliteit op te krikken, en daarbij krijgen de Palestijnse boeren hulp van o.a. … Israel.

In Jenin, Tubas, Nablus en Beit Hanina op de West bank werken the Israeli Olive Board en the Palestinian Olive Board samen aan de verbetering van kwaliteit in de teelt van olijven. (Sr.Martin Gilbert – Atlas of the Arab -Israeli conflict pagina 174)

Een Bloomberg artikel van 20 januari jl. verhaalt ook over de verbetering in de situatie van de Palestijnse olijfboeren dank zij de exporten. Bloomberg voert een Palestijnse boer op die in 2003 2,80 dollar verdiende op een kilo olijven en nu 4,45 dollar per kilo. De man verdient nu het voor Palestijnse begrippen zeer goede salaris van 22.000 dollar per jaar.

Gezien de grote achterban van Kerk in Actie/PKN en het feit dat het hier om een gratis kookboek gaat, valt het aan te nemen dat deze nieuwe onwaarheden van Meta Floor door duizenden onwetende Nederlanders voor waar zijn aangenomen.

Niet de eerste keer
Dit is beslist niet de eerste keer dat zoiets gebeurt. Missing Peace publiceerde onlangs een rapport met andere voorbeelden waaruit blijkt dat Meta Floor en Kerk in Actie volop betrokken zijn bij de campagne om Israel te demoniseren en schuldig zijn aan het verspreiden van onwaarheden over de Joodse staat.

Plant een olijfboom
Over het onderwerp olijven publiceerde Kerk in Actie eerder een document onder de titel "Houd hoop levend – Plant een olijfboom!"

Ook in dat document werd het publiek onjuist voorgelicht met het doel om sympathie te kweken voor de Palestijnse zaak en om op de anti Israel sentimenten in te spelen.

Zo schreef Kerk in Actie dat sinds 2000 grote stukken landbouwgrond in de West Bank zijn onteigend en tienduizenden olijfbomen zouden zijn vernietigd voor de aanleg van het veiligheidshek door Israel.

Landbouwgrond voor het bouwen van het hek werd echter niet onteigend, de eigenaar kon bij de Israëlische overheid compensatie aanvragen maar de grond bleef zijn eigendom.

Olijfbomen die werden uitgegraven voor de bouw van hek moesten herplant worden.

Deze en andere aspecten van de aanleg van het hek zijn gewoon te vinden op de website van het Israelische Ministerie van Buitenlandse Zaken. http://www.mfa.gov.il/MFA/MFAArchive/2000_2009/2003/11/Saving+Lives-+Israel-s+anti-terrorist+fence+-+Answ.htm

Olijfbomen als wapen
Olijfbomen spelen in het algemeen een grote rol in de cognitieve oorlog tegen Israel.

Verhalen over "settlers' die 's nachts olijfbomen uit de grond rukken zijn gemeengoed en ook in het Kerk in Actie document wordt deze claim opgevoerd.

Uit de foto hierboven blijkt dat men een flinke kraan nodig heeft om een olijfboom uit de grond te trekken.

Het is dan ook gebleken dat een deel van de claims over olijfboom vandalisme die tegen Joden op de West Bank worden uitgebracht gebaseerd is op leugens.

Een andere claim die wordt gebruikt is de bewering dat Israel massaal olijfbomen heeft vernietigd op de West Bank. Pro Palestijnse websites spreken elkaar echter volledig tegen over de aantallen olijfbomen die zouden zijn vernietigd. Wij kwamen claims tegen van 260.000 bomen maar ook 1,2 miljoen en van 1,6 miljoen ! Over 2009 meldt de ene website dat er 7000 bomen zijn vernietigd maar elders werd met gemak het dubbele aantal gehaald.

Een Palestijnse website laat echter statistieken zien waaruit blijkt dat de productie van olijven stabiel is gebleven vanaf 1984.

Bruggen bouwen
Het lijkt er sterk op dat Meta Floor en Kerk in Actie dus niet de enige zijn die verhalen over olijven gebruiken om de onwetende massa's te mobiliseren in de cognitieve oorlog tegen Israel.

Kerk in Actie wil echter bruggen bouwen en spreekt over haar 'onopgeeflijke band' met Israel.

Meta Floor schrijft op de website van de organisatie dat ze 'met de houding van een leerling' in Israel werkt, maar ze reageerde niet op een aanbod om meer te leren over het Midden-Oosten en de betekenis van het land Israel voor Joden.

Deze vrome taal en intenties kunnen niet langer verbloemen dat Kerk in Actie gewoon meewerkt aan de demonizering van de staat Israel.

www.missingpeace.eu

info@missingpeace.eu

Symposium op 3 juni 2011: "Boycot van Israel, de weg naar vrede?"

 

Aanmelden voor dit symposium kan via de website van WAAR.

 

Zie ook ons artikel: Waarom draagt een boycot van Israël niet bij aan vrede?

 

En op IMO blog ondermeer:

01/08/2011: Israel boycotcampagne heeft vooral baat bij eenzijdige berichtgeving 
06/17/2010: Delegitimatie van Israel: gevolg van 'realpolitik' of van de bezetting?
10/02/2009: Een boycot van Israel is een boycot van vrede

 

------------


Persbericht: Symposium op 3 juni a.s.: "Boycot van Israel, de weg naar vrede?"

http://www.waarnet.nl/symposium

 

De Werkgroep WAAR organiseert een symposium over de delegitimering van Israel, de BDS beweging en de gevolgen voor het vredesproces in het Midden-Oosten. Het symposium wordt op 3 juni a.s. gehouden in het congrescentrum de Schakel te Nijkerk.

Tot de sprekers behoren: Mr. Drs. Hans van Baalen (leider van de VVD in het Europees parlement), Dr. Hans Jansen (Hoogleraar Simon Wiesenthal instituut, Brussel), Mr. Dr. Matthijs de Blois (Hoofddocent IR Rijksuniversiteit Utrecht), Dr. Zwi Marx (Rabbijn)

 

Er is mogelijkheid tot het stellen van vragen en het forum zal ter afsluiting een Resolutie opstellen.

 

In 2005 is door diverse (pro)- Palestijnse organisaties de zogenaamde BDS (boycott, divestment and sanctions) campagne opgezet. Meer dan 170 Palestijnse politieke partijen en organisaties steunen de oproep Israelische producten te boycotten en Israel internationaal te isoleren. Men eist niet alleen een einde aan de bezetting van alle in 1967 door Israel veroverde gebieden, inclusief de oude stad van Jeruzalem, maar ook dat alle vluchtelingen en hun miljoenen nakomelingen kunnen terugkeren naar Israel. Dit zou het einde van het democratische Israel betekenen, dat nog steeds een toevluchtsoort is voor vervolgde Joden wereldwijd.

 

In navolging van de Nazi's werd in 1945 door de Arabische Liga een economische boycot tegen de Joodse bewoners van Palestina afgekondigd. Deze boycot is nog steeds van kracht, al voeren een aantal Arabische landen indirect wel handel met Israel.

 

Deze boycots hebben vrede in het Midden-Oosten niet dichterbij gebracht, integendeel. De BDS beweging speelt het rechtse kamp in Israel in de kaart, en het sentiment dat Israel er alleen voor staat en geen recht hoeft te verwachten van de rest van de wereld.

 

Israel wordt vaak met het apartheidsregime in Zuid-Afrika vergeleken, ondanks het feit dat in Israel Arabieren stemrecht hebben, in de Knesset zitten, in het hooggerechtshof zitten, bij de krant Ha'aretz of de Jerusalem Post werken, en in ziekenhuizen met Joodse dokters samenwerken om zowel Joden als Arabieren te genezen. 20% van de studenten aan Israëlische universiteiten is Arabisch, Jaarlijks worden bovendien duizenden Palestijnse inwoners uit Gaza en de Westbank in Israëlische ziekenhuizen behandeld. Op het strand in Tel Aviv, op de markt en in de bus zitten of liggen Joden en Arabieren naast elkaar.

 

Ook wordt Israel vaak met de nazi's vergeleken. Deze vergelijking is niet alleen totaal onjuist, maar ook zeer kwetsend voor hen die aan den lijve hebben ondervonden hoe de nazi's te werk gingen.

 

Niet alleen linkse actiegroepen en politieke partijen doen mee aan deze demonisering van Israel, maar ook oud-politici, cartoonisten, columnisten en kunstenaars van allerlei pluimage. Ondertussen ontkent men het antisemitische karakter van Hamas en Hezbollah, die openlijk oproepen tot het doden van Joden en nazi praktijken bejubelen.

 

Het moge duidelijk zijn: er is genoeg op Israel aan te merken. Kritiek op het beleid op de Westbank is natuurlijk legitiem, ook wanneer die hard en eenzijdig is. Maar kritiek op Israels beleid gaat tegenwoordig vaak over in delegitimering en demonisering.

 

 

Kerk in Actie wil Israel niet beledigen

Dat is erg aardig van ze, maar ze steunen - zoals ook uit onderstaand stukje blijkt - wel Sabeel in Jeruzalem dat positief staat tegenover de zogenaamde BDS beweging (Boycot, Diverstment en Sanctions) en de Gazavloot voor Hamas.

 

"Kerk in Actie steunt de organisatie Sabeel, omdat deze er effectief toe bijdraagt dat Palestijnse christenen hun gedachten en gevoelens in de oecumene kunnen delen met andere," meldt de PKN. Sabeel huist in Jeruzalem, en wordt gesponsord door Kerk in Actie. De organisatie Vrienden van Sabeel, die huist in Nederland, is juridisch gezien een andere rechtspersoon. Deze partnerorganisatie steunt met onder andere financiële middelen de nieuwe Gaza-vloot. In praktijk zijn Sabeel en Vrienden van Sabeel eenzelfde beweging. Zo meldt Vrienden van Sabeel op haar website "na overleg met Sabeel Jeruzalem" de "Vorming van een Internationale Vrijheidsvloot naar Gaza voluit te ondersteunen." Deze vloot wordt georganiseerd door de IHH, gesteund door Sabeel, die op haar beurt gedeeltelijk gefinancierd wordt door Kerk in Actie.

 

Het is verder opvallend dat men Palestijnse christenen alleen steunt wanneer die te maken hebben met de bezetting, maar niet wanneer die te maken hebben met discriminatie of vervolging door Palestijnse moslims.

Kerk in Actie haalt haar geld onder andere binnen via collectes in kerken en giften van PKN leden. Als je als PKN lid goed wilt doen, kun je beter je geld beter direct aan een bepaald doel geven in plaats van aan de PKN.

 

RP

--------

 

Kerk in Actie wil Israel niet beledigen
Geld Kerk in Actie wordt indirect gebruikt voor steun Gaza-vloot
http://www.cip.nl/nieuwsbericht_detail.asp?id=22547

De protestantse ontwikkelingsorganisatie Kerk in Actie wil met haar steun aan de organisatie Sabeel het land Israël niet beledigen. Ook roept zij niet op tot een boycot van Israëlische producenten en steunt zij de acties van de Gaza-vloot niet. Dat schrijft Kerk in Actie vandaag op haar website. Zij reageert daarmee op beweringen dat de organisatie anti-Israël is.

"Kerk in Actie steunt de organisatie Sabeel, omdat deze er effectief toe bijdraagt dat Palestijnse christenen hun gedachten en gevoelens in de oecumene kunnen delen met andere," meldt de PKN. Sabeel huist in Jeruzalem, en wordt gesponsord door Kerk in Actie. De organisatie Vrienden van Sabeel, die huist in Nederland, is juridisch gezien een andere rechtspersoon. Deze partnerorganisatie steunt met onder andere financiële middelen de nieuwe Gaza-vloot. In praktijk zijn Sabeel en Vrienden van Sabeel eenzelfde beweging. Zo meldt Vrienden van Sabeel op haar website "na overleg met Sabeel Jeruzalem" de "Vorming van een Internationale Vrijheidsvloot naar Gaza voluit te ondersteunen." Deze vloot wordt georganiseerd door de IHH, gesteund door Sabeel, die op haar beurt gedeeltelijk gefinancierd wordt door Kerk in Actie.

IHH is bovendien een organisatie die sinds kort als terroristisch wordt beschouwd door de overheid, omdat deze banden heeft met onder andere Hamas. Sabeel in Jeruzalem sympathiseert net zoals Vrienden van Sabeel met de IHH, al is het onduidelijk of er naast morele steun ook geldstromen lopen (waaronder geld van Kerk in Actie) van Sabbeel Jeruzalem naar de IHH. Daar heeft de PKN geen of onvoldoende zicht op. Geld van Kerk in Actie wordt wel indirect ingezet voor morele steun aan de nieuwe Gaza-vloot.

Een woordvoerder van de PKN zei desgevraagd: "We beseffen dat de organisatie Sabeel van binnenuit de Palestijnse gemeenschap niet op alle punten onze visie vanuit Nederland deelt. Dat geldt voor heel veel andere partnerorganisaties van Kerk in Actie ook. We bevragen hen op hun standpunten omdat we willen weten hoe zaken binnen onder Palestijnse christenen leven en hen zien als onze broeders en zusters."

 

----------

Oproep aan PKN om steun Sabeel te stoppen

http://www.refdag.nl/kerkplein/kerknieuws/oproep_aan_pkn_om_steun_sabeel_te_stoppen_1_562809

12-05-2011 11:09 | Kerkredactie

UTRECHT – De Protestantse Kerk in Nederland (PKN) moet stoppen met het subsidiëren van de organisatie Sabeel, omdat die een „eenzijdig anti-Israëlbeleid" voert.

Dat is de mening van enkele organisaties die een oproep doen aan de Protestantse Kerk om de subsidie aan Sabeel, dat op jaarbasis 120.000 euro van de PKN ontvangt, stop te zetten. Woensdag reageerde de Protestantse Kerk met een verklaring op de website waarin gesteld wordt dat de informatie van de organisaties die oproepen tot de steunbeeindiging niet klopt. De PKN ontkent eveneens dat ze indirect steun geeft aan een oproep tot een boycot van Israëlische goederen en aan een nieuwe Gazavloot.

Likoed Nederland, een van de organisaties die de oproep aan de PKN hebben gegaan, stelt dat de Nederlandse regering af wil van het „voortdurend negatief bejegenen van de Joodse staat." Organisaties die zich daar schuldig aan maken, krijgen van de overheid dan ook geen subsidie meer. Volgens Likoed Nederland is Sabeel Nederland ook zo'n groep. Die krijgt van de Protestantse Kerk 120.000 euro subsidie per jaar. Samen met twee andere organisaties deed Likoed Nederland deze week een oproep aan de PKN om die steun stop te zetten.

Woensdag reageerde de PKN met een uitgebreide verklaring. Volgens de Protestantse Kerk klopt de beschuldiging dat de PKN de organisatie Vrienden van Sabeel in Nederland steunt niet. „Deze beschuldiging richt zich op de steun van Kerk in Actie aan de organisatie Sabeel, die zich inzet voor de Palestijns-christelijke gemeenschap in de Palestijnse gebieden. In de berichtgeving wordt geen onderscheid gemaakt tussen twee organisaties: de organisatie Sabeel in Jeruzalem en de organisatie Vrienden van Sabeel in Nederland."

Volgens de PKN wil Sabeel „christenen wereldwijd bewust maken van de moeilijke omstandigheden waarin hun Palestijnse broeders en zusters leven."

Kerk in Actie, de hulpverleningsorganisatie van de PKN, steunt Sabeel in Jeruzalem „omdat deze er effectief toe bijdraagt dat Palestijnse christenen hun gedachten en gevoelens in de oecumene kunnen delen met anderen. Zij putten daar hoop uit en kunnen op die wijze ook invloed uitoefenen op het vredesproces."

Volgens de ondertekenaars van de oproep aan de PKN om de subsidie aan Sabeel te stoppen, is de steun die Sabeel geeft aan Palestijnse christenen echter „zeer merkwaardig" omdat christenen in Israël, volgens hen, alle burgerrechten en godsdienstvrijheid hebben, „iets wat van de rest van het Midden-Oosten niet gezegd kan worden." Zo hebben volgens hen christenen in de Palestijnse gebieden „zwaar te lijden van discriminatie en vervolging door de moslimmeerderheid."

 

Nakba Dag biedt geen sleutel tot oplossing Israelisch-Palestijns conflict

Binnenkort is het weer zogenaamde 'Nakba' dag, de dag dat Palestijnen betreuren dat Israel is gesticht en zij de oorlog in 1948 verloren. Ze betreuren om een of andere reden nooit dat zij die oorlog zijn begonnen en geen genoegen namen met het VN delingsplan van november 1947. Ook zogenaamde Israel critici in Nederland (ze ontkennen altijd antizionist te zijn, nee, ze hebben slechts kritiek op de Israelische regering, en alle voorgaande regeringen, en alles wat Israel ooit gedaan heeft...) verdedigen nog altijd de afwijzing door de Palestijnen en de omliggende Arabische staten van dit plan en het besluit voor het hele land te gaan. Talloze organisaties waaronder de VN ondersteunen dit 'nakba' verhaal kritiekloos en bevestigen daarmee de slachtofferstatus van de Palestijnen en houden de irreële wens in stand dat zij alsnog de gevolgen van 1948 ongedaan kunnen maken.

 

Zie ook: Vrede Midden-Oosten vereist Palestijnse zelfkritiek 

 

RP

---------

 

A 12-meter "Naqba key" in Rafah

http://elderofziyon.blogspot.com/2011/05/12-meter-naqba-key-in-rafah.html

Posted: 11 May 2011 09:52 AM PDT

Palestinian Arabs in Rafah have unveiled what they say is the world's longest key, to symbolize when they fled Palestine in 1947-48.

At the two hour ceremony, the organizers pleaded with Arab countries to continue to push their Palestinian Arab guests to "return" to a country most of them have never entered. Which means that they asked Arab countries to continue their apartheid-like practices of discrimination against their Palestinian Arab populations and never allow them to become naturalized citizens, even if they want to.

The person behind the stunt said

The goal is to consolidate this key in the minds of young people, women and children, to tell them that they they were expelled and deported from their land.

In fact, most of their ancestors simply fled their homes out of fear, after their own leaders fled before them. They thought that their neighboring Arab nations would welcome them and allow them to start afresh, but they didn't count on their own leaders and the Arab leaders to create a myth of Palestinian Arab nationalism meant to ensure that they remain in misery forever. If they would have known how their Arab "brethren" were going to treat them for the next six decades, most of them probably would have stayed put.

The organizer continued:

The fight with the Jews is ideological, and therefore it is imperative for young people and children in particular to be aware of this through awareness by the community, through the organization of such events, and the work of innovative ideas as this key of return.

He added a message to Israel, "There will be no security for you," and he called for the Arab and Islamic nation and the Palestinian factions to unite in Jihad and resistance until the restoration of "usurped Palestinian land."

This is the two-state solution that we've been hearing so much about from the New York Times.

Syriërs doden Syriërs, en geven de schuld aan Israël

Net als in Egypte beschuldigen ook in Syrië zowel het regime als de demonstranten elkaar ervan zionistische sympathieën te hebben of door de zionisten te worden geholpen. Het is een beproefd middel om je tegenstanders in discrediet te brengen.

 

RP

-------- 

 

Syrians kill Syrians, and they blame - Israel

http://elderofziyon.blogspot.com/2011/05/syrians-kill-syrians-and-they-blame.html

Posted: 11 May 2011 05:04 PM PDT

 

From Now Lebanon:

Syrian tycoon Rami Makhlouf warned Israel of instability if the regime of his cousin, Syrian President Bashar al-Assad falls, vowing to "fight to the end," according to The New York Times.

"If there is no stability here, there's no way there will be stability in Israel," said Makhlouf, who is on a list of 13 Syrian figures subjected to European Union sanctions for their role in violence against protesters opposing Assad's autocratic government.

"Nobody can guarantee what will happen after, God forbids, anything happens to this regime," Makhlouf told the US daily.

"What I'm saying is don't let us suffer, don't put a lot of pressure on the president, don't push Syria to do anything it is not happy to do," said Makhlouf who is a member of Assad's Alawite minority.

So Assad's cousin is telling Israel to stop the Zionist protests if it knows what's good for it.

However, some Arabs are interpreting his statements differently. From the comments there, Sami writes:

A great proof of who is protecting Israel!

Yeah, Makhlouf really cares about Israel.

As is inevitably the case, both sides accuse the other of being Zionist.

Meanwhile, whose side are Israelis on?

Well, a popular Israeli singer is recording Arabic protest songs, and getting them smuggled into Syria to the protesters. One such song can be heard here.

(h/t Joel)

Vrede Midden-Oosten vereist Palestijnse zelfkritiek

 

Shlomo Avineri legt de vinger op de zere plek:

Second, in the Arab world in general, and among the Palestinians in particular, there is great reluctance to confront the Holocaust. Nevertheless, one sometimes hears comparisons between the Nakba and the Holocaust. But the very comparison is morally obtuse: What happened to the Palestinians from 1947 to 1948 was the result of a war in which they were defeated, while the Holocaust was the planned, methodical mass murder of civilians. The 6 million Jews of Europe who were killed in the Holocaust had not gone to war against Germany. German Jews were in fact good German patriots, and many of the Jews of Eastern Europe saw German culture as the apex of European civilization.
Third, and this is the most important point: The Palestinian discourse does not address the fact that Arab political decisions are what brought the terrible disaster down on the Palestinians. There are hundreds, if not thousands, of articles and books in Arabic about the war of 1948, and there are expert analyses of the reasons for the Arabs' military failure. But to this day there is no willingness to deal with a simple fact: The decision to go to war against the UN resolution to partition Mandatory Palestine was a terrible political and moral mistake on the part of the Arab world.

In Nederland is de vergelijking van de Holocaust met de Nakba helaas ook populair, en zelfs ex-minister Van der Laan deed daar vorig jaar aan mee. Er is niks mis mee om te beseffen dat de Palestijnen hebben geleden tijdens de stichting van Israel, wel om dit als een natuurramp of genocide voor te stellen. Dit artikel zou in vertaling op de opiniepagina van de NRC thuishoren, maar dat is natuurlijk wishful thinking, net als de laatste paragraag van dit artikel: 

The democratic winds beginning to blow in the Arab world should raise the hope that one of the next steps after Tahrir Square will be the development of a critical discourse - the beginning of liberation, not only from autocratic regimes, but also from the inability to take a good hard look in the mirror.

Dat hoop ik ook, maar ik denk het niet. De recente ontwikkelingen in bijvoorbeeld Egypte geven helaas weinig aanleiding tot dergelijk optimisme.

RP

----------

Mideast peace requires Palestinian self-criticism
If there is going to be a two-state solution, some assumption of culpability should be expected from the Arab side, making it much easier for Israelis to share Palestinian pain.
http://www.haaretz.com/print-edition/opinion/mideast-peace-requires-palestinian-self-criticism-1.360974
By Shlomo Avineri


Efforts by members of Israel's far right to forbid the country's Arab citizens from commemorating the Nakba are mean, foolish and destined to fail. But initiatives by the extreme left to turn Nakba Day into a joint memorial day for all of Israel's citizens are also doomed. Israel is not a binational state, and with all due liberalism and humanism, it is hard to treat victory and defeat in the same way.

What can be demanded of the Jewish majority is that it show respect for the mourning of the Palestinians. But this has been made difficult by the way the Palestinian narrative has until now presented the Nakba, and Israeli liberals must be intellectually honest enough to deal with that issue.

First, the very concept of Nakba, the Arabic word for catastrophe or disaster - as though the events of 1948 were a natural disaster rather than the result of human action - blurs the historical context of the events. The so-called Nakba was not a natural disaster. It was the outcome of military and political defeat resulting from political decisions for which specific people were responsible.

Second, in the Arab world in general, and among the Palestinians in particular, there is great reluctance to confront the Holocaust. Nevertheless, one sometimes hears comparisons between the Nakba and the Holocaust. But the very comparison is morally obtuse: What happened to the Palestinians from 1947 to 1948 was the result of a war in which they were defeated, while the Holocaust was the planned, methodical mass murder of civilians. The 6 million Jews of Europe who were killed in the Holocaust had not gone to war against Germany. German Jews were in fact good German patriots, and many of the Jews of Eastern Europe saw German culture as the apex of European civilization.

Third, and this is the most important point: The Palestinian discourse does not address the fact that Arab political decisions are what brought the terrible disaster down on the Palestinians. There are hundreds, if not thousands, of articles and books in Arabic about the war of 1948, and there are expert analyses of the reasons for the Arabs' military failure. But to this day there is no willingness to deal with a simple fact: The decision to go to war against the UN resolution to partition Mandatory Palestine was a terrible political and moral mistake on the part of the Arab world.

If the Palestinians and the Arab countries had accepted the partition plan, the Arab state of Falastin would have been established in 1948 and there would have been no refugee problem. It was not the establishment of the State of Israel that created the refugee problem, but rather the fact that the Arabs went to war against the establishment of a Jewish state in part of Palestine.

Israelis seeking reconciliation may be permitted to ask the Arab side to face these issues. Just as it is impossible to detach the deportation of 12 million ethnic Germans from Eastern Europe after 1945 from Germany's attack on Poland in 1939, so it is impossible to ignore the moral dimension of the Arab decision to go to war against the idea of partition. When you go to war and lose, there are consequences, even if the winners must still be held responsible for their own actions.

If we are indeed heading toward a two-state solution, some self-criticism should be expected from the Arab side, something like what S. Yizhar's book "The Story of Hirbet Hizah," about the expulsion of Arab villagers by an Israel Defense Forces unit acting under orders, symbolized for the Israeli discourse. That would make it much easier for Israelis to share Palestinian pain.

The democratic winds beginning to blow in the Arab world should raise the hope that one of the next steps after Tahrir Square will be the development of a critical discourse - the beginning of liberation, not only from autocratic regimes, but also from the inability to take a good hard look in the mirror.

Israel blijft kalm voor protesten Nakba Dag op Westoever

 

Ik heb al waarschuwingen voor een derde intifada langs zien komen, maar dat lijkt mij inderdaad niet erg realistisch. Het is - zoals Harel en Issacharof ook aangeven - niet in het belang van de PA als de boel nu uit de hand loopt, op een moment dat men juist de wereld wil laten zien tot het leiden van een staat in staat te zijn.

Zie over de Nakba ook deze analyse in Haaretz en op Israel-Palestina Info: 60 Jaar Israel en de Nakba.

 

RP

----------

Israel remaining calm ahead of Nakba Day protests
http://www.haaretz.com/print-edition/news/israel-remaining-calm-ahead-of-nakba-day-protests-1.361167
Top PA officials have evinced irony about the wide-scale preparations now undertaken by the IDF in advance of the days of protest, which will begin on Friday.
By Amos Harel and Avi Issacharoff

Hundreds of stickers were pasted on electricity poles in Ramallah on Wednesday, calling on residents to take part in Nakba parade demonstrations on Sunday. The stickers were written as though they were a letter sent from an exiled Palestinian refugee to the city of Haifa. "My beloved Haifa, I'll be with you soon," the stickers declared. Not surprisingly, the announcements were signed neither by Hamas nor Islamic Jihad, but rather by the PLO's refugee department. In internal Palestinian discourse, the Palestinian Authority still stands by its hard-line ideological stance demanding a right of return for 1948 refugees.

At the same time, voices in Jerusalem and Ramallah urged that passions be kept in check during the three days of Palestinian commemoration of the Nakba - the establishment of the state of Israel regarded by Palestinians as a catastrophe. Despite the media's inherent tendency to foster dramatic expectations, leaders on both sides do not believe that things will spin out of control during the days of protest declared by Palestinians. Top PA officials have evinced irony about the wide-scale preparations now undertaken by the IDF in advance of the days of protest, which will begin on Friday.

IDF preparations are not being undertaken on the basis of specific intelligence information. Instead, they are precautionary. In the unlikely event of demonstrations slipping out of control of Palestinian security forces, and turning into mass marches on Jewish settlements, or violent clashes at checkpoints, IDF soldiers will be deployed at key points along the West Bank, starting tomorrow.

Orders given to the security forces are clear: Soldiers are to do their utmost to refrain from firing live bullets and causing Palestinian casualties, which would possibly lead to an escalation of violence.

Meanwhile IDF officers are in constant contact with their counterparts in the Palestinian security forces. On Wednesday, coordination meetings were held among some IDF officers and PA counterparts. With regard to some possible flash points, security men from the two sides will try to work out in advance various tactical compromises, with the aim of allowing protestors to vent passion, without being dragged into direct confrontation with IDF soldiers.

Israel's assumption that the PA will prevent a confrontation is not based entirely on what Palestinian security men are telling IDF officers. Popular protests will serve the Palestinian cause, but a slide toward violence will harm it. As things stand, the international community views the Hamas-Fatah accord with skepticism; outside observers have taken note of recent Palestinian terror attacks against Israelis, at Itamar and Jerusalem. In the build-up toward the Palestinian diplomatic maneuver at the United Nations next September, the PA needs to demonstrate control, not lack thereof.

All these comments apply to circumstances in mid-May, but not to next September. Next fall, if broad international support for a Palestinian statehood declaration is not accompanied by any changes on the ground, things will be very different. The gap between expectations and reality is likely to lead, as outgoing Shin Bet head Yuval Diskin hinted yesterday, to bitter disappointment that could explode into violence. Under such a scenario, the PA might not know how to contain the protest; in fact, it's not at all clear that it would want to.

Christenen in Egypte onder druk & 40% Palestijnen wil islamitisch kalifaat

De Arabische opstanden lijken niet goed uit te pakken voor minderheden zoals de christenen. Deze week werd in Egypte nog een Koptische kerk afgebrand door boze moslims, en ook in Syrië zijn de christenen huiverig voor een omwenteling, zoals gisteravond bleek uit een reportage van Arnold Karskens in Uitgesproken EO. De Westerse en ook Nederlandse media bestaan het nog om in het midden te laten aan wie de rellen in Egypte liggen, verbluffend.

 

Het tweede artikel van Barry Rubin gaat over een enquete onder Palestijnen, waarin zo'n 40% zegt voorstander te zijn van een islamitisch kalifaat; een Westerse democratie heeft de voorkeur van slechts 12%.

 

Wouter

_____________

 

Egypt: Situation Deteriorating Badly and Rapidly

Posted: 09 May 2011 12:59 AM PDT

This article is published on PajamasMedia. The text is here for your convenience.

By Barry Rubin

In the wake of bloody Muslim attacks on Egyptian Christians the New York Times informs us:

"By lifting the heavy hand of the Mubarak police state, the revolution unleashed long-suppressed sectarian animosities that have burst out with increasing ferocity...."

No kidding! Did you think a single Egyptian Christian didn't know this in February? Why didn't the media report or the U.S. government understand that this was absolutely inevitable and predictabe. But the only mentions of Christians were to claim that they were really enthusiastic about the revolution.

The remaining Christians in most of the Arabic-speaking world may be on the edge of flight or extinction. All of the Christians have left the Hamas-ruled Gaza Strip which is, in effect, an Islamist republic. They are leaving the West Bank. Half have departed from an increasingly Islamist-oriented Iraq where they are under terrorist attack. Within a few years they might all be gone.

In Lebanon while the Christians are holding their own there is a steady emigration. As for Syria, the community has generally supported the Asad regime fearing a revolutionary Islamist replacement. One dissident recalled that as he was being beaten in a Syrian prison a few years ago the police yelled at him, "Why are you doing this? You're a Christian!"

Egypt has more Christians than Israel's entire population. There have been numerous attacks, with the latest in Cairo leaving 12 dead, 220 wounded, and two churches burned. The Western media generally attributes this to inter-religious battles. Yet Egypt's Christians, so totally outnumbered and not having any access to the power of the state, have generally kept a low profile.

It is hard to believe that gangs of Christians go out and attack Muslims, especially when the fighting revolves around mobs attacking churches.  "How can they say we started it when we are defending our church?" asked one Christian. That makes sense.      

The Christians cannot depend on any support from Western churches or governments. Will there be a massive flight of tens or even hundreds of thousands of Christians from Egypt in the next few years?

The U.S. government has just announced that it will forgive about $1 billion of Egyptian debt at a time when the American economy isn't doing so well. You can just bet that there are no political strings attacked: no pressure over Egyptian backing of Hamas, growing anti-Israel policy, cutting off natural gas supplies, the increasingly difficult situation of Christians, opposing Iran's ambitions and nuclear weapons' drive, or anything else.

What will happen if and when an Islamist-dominated regime is in power in Egypt--which could happen as early as September? Will U.S. aid and support continue?

Up until now, the strength of the Muslim Brotherhood has been badly underestimated in the West. But increasingly it is also apparent that the strength of anti-Islamist forces has been overestimated.

I have noted that even Amr Moussa, likely to be Egypt's next president and a radical nationalist, has predicted an Islamist majority in parliament. That should be a huge story yet has been largely ignored.

He is not creating his own party, meaning that a President Moussa will be dependent on the Muslim Brotherhood in parliament. Rather than the radical nationalists battling the Islamists these two forces might well work together.

And who will they be working against? Just guess.


~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Palestinians: Poll Shows Overwhelming Support for Islamism

Posted: 08 May 2011 10:25 AM PDT

http://rubinreports.blogspot.com/2011/05/palestinians-poll-shows-overwhelming.html
By Barry Rubin

I'm always a bit wary of using public opinion polls in the Middle East because much depends on the day the poll is done; the way questions are worded; and the fact that in authoritarian societies ruled by dictatorial regimes people don't necessarily speak their mind.

In this poll, by Near East Consulting, there are some peculiar results that make it appear skewed toward Fatah and against Hamas. This may have to do with the fears of those polled. It is revealing that - I don't think I've ever seen this before - the official Fatah-controlled Palestinian press agency, Wafa, distributed a story on the poll because it fits with their political line.

But that fact makes the following two points all the more remarkable, even shocking compared to past, comparable polls:

--Asked to give their primary personal identity, 57 percent said Muslim; 21 percent, Palestinian; 19 percent, human beings; and only 5 percent said Arab.

This says something important about the steep decline in Arab nationalism but brings into question Fatah-style Palestinian nationalism, too. One can see oneself primarily as a Muslim and still support Fatah and the Palestinian Authority, but this upward trend also indicates of the growth of thinking likely to lead people toward backing Hamas in future.

--Asked what government system they preferred in future, about 40 percent said they want an Islamic caliphate. In addition, 24 percent seek a system like those in Arab countries, and only 12 percent prefer one like that in European countries.

While defining what an "Arab system" means is ambiguous, it is reasonable to presume that means an Arab nationalist dictatorship since at this moment virtually no Arab country is a democracy.

When asked whether they support Fatah or Hamas the results are so overwhelmingly pro-Fatah as to make one suspicious. It is safer for someone living in a dictatorship to discuss general principles rather than oppose that government in conversation with outsiders. Yet, again, one would expect a Fatah supporter to highlight a Palestinian or Arab identity rather than a Muslim one.
What this poll, and other indications, suggests to me is that the potential constituency for Islamism (Hamas) is at least 40 percent, for Palestinian nationalism (Fatah, Palestinian Authority) just over 20 percent, and for democracy about 12 percent. Most of those who expressed no opinion would probably support the PA to give it an election victory but that cannot be assumed.

Note that there is no real organized moderate democratic party in the entire Palestinian political spectrum. The findings remind us of just how small the base is for any modern democratic state in the sense that is understand not only in the West but also in much of Asia, Africa, and the Latin America.

Remember that in most of the rest of the Third World, even where dictatorship exists, a moderate democratic state is a popular aspiration.  It may not be what people have but it is what the majority wants. This really doesn't seem to be true in the Middle East.

These figures also imply that Hamas is more likely to recruit current Fatah supporters than vice-versa.

There are hints here of what would happen in completely free elections in a future Palestinian state. They do not incline Israel - or anyone with good sense - to rush to support the creation of such a state, especially now that Fatah and Hamas are once again united.

Barry Rubin is director of the Global Research in International Affairs (GLORIA) Center, editor of the Middle East Review of International Affairs (MERIA) Journal, and a featured columnist at PajamasMedia http://pajamasmedia.com/barryrubin/ His latest books are The Israel-Arab Reader (seventh edition), The Long War for Freedom: The Arab Struggle for Democracy in the Middle East (Wiley), and The Truth About Syria (Palgrave-Macmillan). The website of the GLORIA Center is http://www.gloria-center.org/. His PajamaMedia columns are mirrored and other articles available at http://www.rubinreports.blogspot.com/.

Jordaanse columnist: Recht op terugkeer naar Israel is niet realistisch

 

Het is (helaas) uitzonderlijk om deze stellingname uit de Arabische wereld te lezen, vandaar dat we onderstaande fragmenten van een opiniestuk uit Jordanië hier plaatsen.

 

____________

MEMRI - May 10, 2011 - Special Dispatch No.3828
http://www.memri.org/report/en/0/0/0/0/0/0/5275.htm
Jordanian Columnist: The Right of Return Is An Unrealistic Demand

Reacting to U.S. President Barack Obama's reported peace initiative for the Middle East, involving the establishment of a Palestinian state in the 1967 borders but without the right of return for Palestinian refugees, Dr. Fahd Al-Fanek, former board chairman of the Jordanian government daily Al-Rai, cautioned the Palestinian Authority against rejecting such a plan, and urged it to understand that the right of return was an unrealistic demand.

Following are excerpts form his article:[1]

"When American president Barack Obama presents a plan for a comprehensive resolution to the Palestinian problem, the assumption is that the plan will be practicable, for he would not present it without first obtaining the approval of the Israeli side. The question is what the Palestinian side [will say].

"The solution Obama will present is the establishment of a Palestinian state within the June 5 [1967] borders (with mutually approved land-exchanges), on the condition that the right of return for Palestinian refugees worldwide be relinquished, and that [the Palestinians], be satisfied [with the proposal] that any [refugee] who wishes to return [may return] to the Palestinian state.

"There are those who say that the American-Israeli side would not propose this resolution if it did not know that the Palestinian Authority would reject it, and that if they thought the [Palestinian] Authority were prepared to relinquish the right of return in exchange for a state, they would not propose such a resolution.

"However, the realistic commentator is entitled to say that the Palestinian Authority's rejection of Obama's plan... means that the Palestinians will get neither a state nor the [right of] return - because the rejection of this paradigm does not mean that the Palestinians will [obtain the right to] return to [the lands] that have become Israel [i.e. the 1948 territories].

"It seems that the Palestinian Authority has hope, however small, that the refugees' right to return to Israel will [actually] be realized. But a realistic analysis must recognize that the [refugees'] return is impossible under the framework of a peaceful resolution, since Israel has no intention of [relinquishing its identity] as a Jewish state. Therefore, it would have to be defeated militarily before it [recognized] the right of return, which is not an option in the foreseeable future.

"As for the distant future, as time goes on, the return [of the refugees] will be less and less feasible, even if it becomes a formal possibility. Even now, no Palestinian in the diaspora under the age of 70 is [actually] familiar with Palestine. Moreover, most of the Palestinian villages to which [the refugees] demand to return no longer exist, and most of the Palestinians living in the diaspora have received foreign citizenship and settled in their countries of residence. We still remember how dozens of senior Palestinian officials for whom Yasser 'Arafat obtained the right of return, and for whom a farewell [ceremony] was held at the [Allenby] Bridge, came back to 'Amman within two weeks!

"At this opportunity, we must not forget [to mention] that the Arab [peace] initiative eliminated the right of return when it stipulated that it be approved by Israel, which is why, unfortunately, there is nothing left but [to accept] reparations."


Endnote:
[1] Al-Rai (Jordan), April 29, 2011.

Hamas wil erkenning Palestijnse staat binnen 1 jaar, maar zonder Israel te erkennen

 

Het is natuurlijk niet aan Hamas om voorwaarden en ultimata te stellen, maar velen zullen dit wel weer een zeer redelijke eis vinden, waar vast ook uit blijkt dat Hamas eigenlijk daarmee ook impliciet Israel erkent, dus dan is dat probleempje ook opgelost. Met wat wishful thinking kun je een hoop oplossen. Uiteraard is Hamas onder geen enkele voorwaarde bereid te praten met de 'zionistische entiteit' dus wat Israel precies bij zo'n eenzijdige erkenning te winnen heeft, is niet erg duidelijk. Tijdens onderhandelingen zou men een wederzijdse erkenning van nationale rechten overeen kunnen komen, maar zelfs de 'gematigde' Palestijnse autoriteit heeft dat in het verleden afgewezen, omdat erkenning van Joodse nationale rechten tegen haar principes indruist. Van de te vormen eenheidsregering valt wat dit betreft nog minder te verwachten, maar toch moeten we van Jimmy Carter blij zijn met het Palestijnse akkoord, dat hij als een stap op weg naar vrede ziet. Ouderdom en wijsheid gaan helaas niet altijd samen.

 

RP

--------

 

Mashaal: Israel has 1 year to recognize Palestinian state

By JPOST.COM STAFF
05/10/2011 18:11
http://www.jpost.com/MiddleEast/Article.aspx?id=219972

 

Hamas leader says group not planning armed conflict if Israel does not meet deadline; Hamas says it will not join renewed peace negotiations.

 

Hamas leader Khaled Mashaal said that he gives the Israeli government a one-year deadline to recognize an independent Palestinian state founded on lands occupied since 1967, including Jerusalem as its capital, Palestinian news agency Ma'an reported.

Mashaal added that the challenge does not necessarily imply an armed conflict should Israel fail to recognize an independent Palestinian state, but that "[Hamas] would add new cards to the resistance," Ma'an reported. The Hamas leader gave his statement during a meeting with youth activists who demonstrated in the recent Egyptian revolution against former Egyptian president Hosni Mubarak.

 

According to Ma'an, Mashaal told Cairo-based newspaper The Wall Street General that Hamas and Fatah had discussed at length the appropriate manner to conduct resistance against Israel, which included discussions of armed conflict. The two Palestinian groups signed a reconciliation agreement last week, which ended a years-long conflict between the factions and began discussions on the formation of a Palestinian unity government.

Mashaal said that any future armed conflict with Israel would have to be coordinated between Fatah and Hamas.

In related news, Hamas said it would not renew peace-negotiations with Israel, Al-Jazeera reported. The Palestinian group's comments came after President Shimon Peres said he was not ruling out the possibility of future negotiations.

Al-Jazeera quoted a senior Hamas official as saying it was not a part of Hamas's strategy to conduct talks with "either Peres or the Zionist entity." He added that negotiations "are a means to stall and allot time to [to Israel] to dedicate its attention to facts on the ground."

 

 

Vader Gilad Shalit wil drastischer acties voeren voor vrijlating zoon

Het kenmerk van een democratie is dat een gekozen regering besluiten neemt en door het parlement gecontroleerd wordt. Vreedzaam demonstreren, kritische artikelen schrijven en petities aanbieden zijn allemaal geoorloofde middelen om als burger invloed uit te oefenen. Daarbij hoort echter wel dat je accepteert dat je niet altijd je zin kunt krijgen, en dat de regering naast jouw belang ook met andere belangen rekening moet houden.

De familie van Shalit gaat zo ver in het vechten voor haar belang, dat zij uit het oog verliest dat de regering de veiligheid van alle burgers moet garanderen, en dat daarom het vrijkrijgen van Shalit niet tegen elke prijs nagestreefd kan worden. Hun leed is begrijpelijk, en veel Israeli's leven met hen mee, maar zij willen tegelijkertijd niet dat zijzelf het doelwit worden van aanslagen door vrijgekomen Hamas-terorristen. De regering moet een vreselijke afweging maken: hoeveel risico op aanslagen, een hoeveel sterker Hamas, is de vrijlating van Shalit waard? Wat kunnen we ons permitteren? De eisen van Hamas zijn exorbitant, en een deal onder deze voorwaarden zou een grote overwinning betekenen voor Hamas. Dit is een veiligheidsrisico, maar verkleint ook de kansen op vrede.

Het totale negeren van deze zaken, en het tot elke prijs vechten voor haar eigen belang door de familie van Shalit is ontoelaatbaar, net als het dreigement dat men 'andere maatregelen moet nemen' als 'resultaat' uitblijft.

 

RP

--------

 

Noam Schalit: We may be forced to step up our campaign

By JPOST.COM STAFF
05/10/2011 14:14
http://www.jpost.com/NationalNews/Article.aspx?id=219955

After captive soldier's brother Yoel storms Independence Day ceremony his father says more serious action may be needed if no results seen.

Kidnapped soldier Gilad Schalit's father, Noam Schalit, warned Tuesday that if more action is not taken to bring about the release of his son, then the family may be forced to take more serious action.

Noam, who spoke during an interview with Israel Radio, was reacting to his other son Yoel's interference at the Remembrance Day torch lighting ceremony which resulted in him being forcibly removed from the area by security personnel.

"I wasn't there so I didn't know exactly what they were going to do, they also didn't know exactly what they had planned," Noam said when asked if he was aware his son's intentions.

Noam stressed that he was not threatening a repeat of this kind of action, but did say that other measures would need to be taken if no results were seen.

The kidnapped soldier's brother, Yoel Schalit, interrupted the torch lighting ceremony with several other activists who waved signs reading "Gilad is still alive."

Schalit and his fellow protesters were escorted out of the ceremony grounds by military police who were on the scene. No arrests were made in the incident.

Gilad Schalit's parent's Noam and Aviva spent Independence Day in their protest tent across from the Prime Minister's Residence in Jerusalem where they have been for the last ten months.

On Sunday, Prime Minister Binyamin Netanyahu said during a Remembrance Day speech at Ammunition Hill in Jerusalem that Israel is working behind the scenes for the return of Schalit.

"Not a day goes by without our acting on behalf of our captives, our kidnapped, our prisoners and those missing, acting for their return home," Netanyahu said.

"This includes Gilad Schalit, who is being held by a cruel enemy. We work every day for their return in ways that are not necessarily publicly known. We will not stop until they are at home," he said.