Symposium op 3 juni 2011: "Boycot van Israel, de weg naar vrede?"

 

Aanmelden voor dit symposium kan via de website van WAAR.

 

Zie ook ons artikel: Waarom draagt een boycot van Israël niet bij aan vrede?

 

En op IMO blog ondermeer:

01/08/2011: Israel boycotcampagne heeft vooral baat bij eenzijdige berichtgeving 
06/17/2010: Delegitimatie van Israel: gevolg van 'realpolitik' of van de bezetting?
10/02/2009: Een boycot van Israel is een boycot van vrede

 

------------


Persbericht: Symposium op 3 juni a.s.: "Boycot van Israel, de weg naar vrede?"

http://www.waarnet.nl/symposium

 

De Werkgroep WAAR organiseert een symposium over de delegitimering van Israel, de BDS beweging en de gevolgen voor het vredesproces in het Midden-Oosten. Het symposium wordt op 3 juni a.s. gehouden in het congrescentrum de Schakel te Nijkerk.

Tot de sprekers behoren: Mr. Drs. Hans van Baalen (leider van de VVD in het Europees parlement), Dr. Hans Jansen (Hoogleraar Simon Wiesenthal instituut, Brussel), Mr. Dr. Matthijs de Blois (Hoofddocent IR Rijksuniversiteit Utrecht), Dr. Zwi Marx (Rabbijn)

 

Er is mogelijkheid tot het stellen van vragen en het forum zal ter afsluiting een Resolutie opstellen.

 

In 2005 is door diverse (pro)- Palestijnse organisaties de zogenaamde BDS (boycott, divestment and sanctions) campagne opgezet. Meer dan 170 Palestijnse politieke partijen en organisaties steunen de oproep Israelische producten te boycotten en Israel internationaal te isoleren. Men eist niet alleen een einde aan de bezetting van alle in 1967 door Israel veroverde gebieden, inclusief de oude stad van Jeruzalem, maar ook dat alle vluchtelingen en hun miljoenen nakomelingen kunnen terugkeren naar Israel. Dit zou het einde van het democratische Israel betekenen, dat nog steeds een toevluchtsoort is voor vervolgde Joden wereldwijd.

 

In navolging van de Nazi's werd in 1945 door de Arabische Liga een economische boycot tegen de Joodse bewoners van Palestina afgekondigd. Deze boycot is nog steeds van kracht, al voeren een aantal Arabische landen indirect wel handel met Israel.

 

Deze boycots hebben vrede in het Midden-Oosten niet dichterbij gebracht, integendeel. De BDS beweging speelt het rechtse kamp in Israel in de kaart, en het sentiment dat Israel er alleen voor staat en geen recht hoeft te verwachten van de rest van de wereld.

 

Israel wordt vaak met het apartheidsregime in Zuid-Afrika vergeleken, ondanks het feit dat in Israel Arabieren stemrecht hebben, in de Knesset zitten, in het hooggerechtshof zitten, bij de krant Ha'aretz of de Jerusalem Post werken, en in ziekenhuizen met Joodse dokters samenwerken om zowel Joden als Arabieren te genezen. 20% van de studenten aan Israëlische universiteiten is Arabisch, Jaarlijks worden bovendien duizenden Palestijnse inwoners uit Gaza en de Westbank in Israëlische ziekenhuizen behandeld. Op het strand in Tel Aviv, op de markt en in de bus zitten of liggen Joden en Arabieren naast elkaar.

 

Ook wordt Israel vaak met de nazi's vergeleken. Deze vergelijking is niet alleen totaal onjuist, maar ook zeer kwetsend voor hen die aan den lijve hebben ondervonden hoe de nazi's te werk gingen.

 

Niet alleen linkse actiegroepen en politieke partijen doen mee aan deze demonisering van Israel, maar ook oud-politici, cartoonisten, columnisten en kunstenaars van allerlei pluimage. Ondertussen ontkent men het antisemitische karakter van Hamas en Hezbollah, die openlijk oproepen tot het doden van Joden en nazi praktijken bejubelen.

 

Het moge duidelijk zijn: er is genoeg op Israel aan te merken. Kritiek op het beleid op de Westbank is natuurlijk legitiem, ook wanneer die hard en eenzijdig is. Maar kritiek op Israels beleid gaat tegenwoordig vaak over in delegitimering en demonisering.