donderdag 19 maart 2020

IMO ~ Antisemitisme in een optocht

Praalwagen Kalisjekloesjers (© G. de Rycke).

 

 

http://www.israel-palestina.info/actueel/2020/03/08/antisemitisme-in-een-optocht/

 

= IMO Blog = 

 

Aalst lacht met iedereen?

Na mijn blog vorige maand over groeiend antisemitisme in Europa, ben ik zoals ieder jaar in Limburg carnaval gaan vieren. Helaas werd de grote optocht in Sittard vanwege het stormachtige weer twee weken uitgesteld (en nu vanwege onder meer het coronavirus definitief afgeblazen).

Wat wel doorging op 23 februari – en op andere manier een storm opleverde – was de grote optocht in Aalst (Oost-Vlaanderen), die voor de tweede keer op rij wansmakelijke karikaturen van Joden meevoerde. Bart Schut schrijft in het NIW:

 

Alle antisemitische stereotypen waren aanwezig in de optocht die afgelopen zondag door het centrum van Aalst trok: grote haakneuzen, verwijzingen naar gierigheid en zelfs een gekruisigde Jezus werd opgetrommeld om de Ajuinen eraan te herinneren wie hun heiland vermoord zouden hebben. Maar de carnavalsvierders gingen verder, veel verder. Als Chassidische Joden uitgedoste Aalstenaren bleken ook gelede poten te hebben, want ze waren mieren, insecten dus. Er zat er een vergezochte connectie met ‘klaagmieren’ achter, want ‘Klaagmuur’, begrijpt u hem? Humor! Ook werd er een lijst met ‘regels’ getoond van het ‘Joeds fiesjcomitee’. Een daarvan luidde: ‘zeker niet de waarheid spreken over de Jood’, een ander ‘wat de Jood wil, zal gebeuren’ en een derde ‘drugs- en ander zwart geld is voor ons’.

Er werden afbeeldingen meegevoerd van handenwrijvende Joden met enorme neuzen, die zo uit Iraanse cartoons of Der ewige Jude leken te komen. Verschillende groepen feestvierders gingen verkleed als SS’ers; zij werden luid toegejuicht door de toeschouwers. Op hun rode armbanden geen hakenkruis, maar ‘Unesco’, want u begrijpt dat wat de VN Aalst hebben aangedaan minstens zo erg is als het lot van de Joden tijdens de Shoa. En ja, sommigen droegen Davidsterren op de zwarte nazi-uniformen.

 

Er werden zo’n 2000 Davidsterren in de kleuren van Aalst uitgedeeld door een lokale carnavalist en lid van Vlaams Belang. Hij zei desgevraagd:

 

“Alle gelijkenissen met bestaande symbolen zijn louter toevallig. Ik wilde buttons maken met het symbool van de stad Aalst op. Ik had er de A van Aalst in de kleuren van het stadslogo eens recht opgezet en eens averechts. (…) Nu zeggen de mensen mij dat dat op een Joodse ster lijkt. Ik ben daar echt van geschrokken”.

 

Daarnaast waren er ook klassieke gele Jodensterren, op een sticker met ‘Joot’ erop geschreven, en de tekst ‘ok ver unesco?’. Ook erg grappig waren de leden van de UNESTAPO, gekleed in nazi uniform met rode band om de arm. Uit de foto’s en filmbeelden blijkt dat diverse groepen Joden als thema hadden, hun vermeende overgevoeligheid voor kritiek, hun geld en hun almacht. Dit alles werd goedgepraat met de leuze ‘Weir lachen mé iederiejn’. waarvan speldjes te zien waren die diverse lokale politici droegen met ook weer een karikatuur van een Jood erop. Je moet wel consequent blijven. Maar met geen andere groep, laat staan minderheid, is voor zover ik weet ‘gelachen’. Het motto van dit alles: de Aalstenaar laat zich niet de mond snoeren en zal nooit ‘buigen’ voor kritiek.

 

De aanleiding voor dit alles was immers de commotie die was ontstaan vanwege een wagen in de optocht van vorig jaar, waarin geldbeluste orthodoxe Joden met enorme neuzen op een praalwagen werden getoond. Het motto: de betreffende groep hield een sabbatjaar (een jaar waarin ze weinig investeren in de wagen) en ‘kwam zo op het idee om Joden op de wagen te zetten’. “Wij vonden dat komisch, als roze joden de stoet in met een kluisje waar we ons opgespaarde geld in bewaren”. Die Joden zagen er niet bepaald vriendelijk of komisch uit. Ook de toezichthouder van de optochthal waar de wagens worden gebouwd verdedigde de controversiële wagen van de Vismooil’n van 2019:

 

De wagen was “eigenlijk bedoeld als compliment”. Joden staan volgens hem immers bekend als de belangrijkste heersers op financieel gebied in de wereld, zoals in de diamantsector. “Wij gooien geld over de balk, zij kunnen tenminste sparen.”

 

Carnaval zou het feest zijn van de omdraaiing, het belachelijk maken van de macht en de elite. Het opvallende is dat er in Aalst nauwelijks Joden wonen, er speelt niks rond Joden, ze zijn in het normale leven geen issue. Vanwaar dan al die aandacht, en die behoefte juist met hun te ‘lachen’? Zelf vier ik overigens al meer dan 25 jaar carnaval in Limburg, en ik heb nog nooit zoiets gezien. Ook nooit mensen als Jood verkleed gezien.

Groteske overdrijving

Terecht werd een en ander veroordeeld door diverse politici waaronder oud-premier en nu Europarlementariër Guy Verhofstadt en de huidige Belgische premier Sophie Wilmes, die liet weten: “Het gebruik van referenties en stereotypen die gemeenschappen en bevolkingsgroepen stigmatiseren op basis van hun afkomst, leidt tot verdeeldheid. Het brengt het samenleven in gevaar. Zeker als het gaat om bewuste en herhaalde acties.” Ook de Europese Commissie was ontstemd en een woordvoerder liet weten: “Het zou vanzelfsprekend moeten zijn dat dergelijke beelden niet thuishoren op Europese straten 75 jaar na de Jodenvervolging.”

 

Minister-president Jan Jambon van Vlaanderen was opvallend mild in zijn reactie. Hij riep de Aalstenaren op om volgend jaar ‘andere zaken te zoeken om mee te spotten’. De burgemeester van Aalst Christoph d’Haese (NvA) en een minister van NVA die ook meevierde, vonden een en ander een ‘groteske overdrijving’ en de parodieën niet van dien aard om als antisemitisch te worden gekwalificeerd.

Op de facebookpagina van D’Haese is een discussie losgebarsten tussen voor- en tegenstanders. Het sterkste argument van de voorstanders: jullie weten niet wat carnaval is en oordelen over wat je niet kent. Zo meent ook een columnist dat het probleem vooral is dat mensen geen Oiljsters begrijpen. Anders zouden zij immers snappen dat die mieren niet op ongedierte slaan maar op de Klaagmuur (mier is zowel mier als muur in het Oiljsters, ziet u). De door deze groep meegevoerde klaagmuur in de optocht maakte dat natuurlijk al voldoende duidelijk. Er hangen diverse briefjes op zoals: ‘Ligt een geloof onder vuur? Steek een klacht tussen onze muur’ en ‘U zou ook klagen als er in uw piemel was gesneden’. Dus daarmee is volkomen duidelijk dat het echt alleen maar grappig is bedoeld.

 

Carnavalcide

In diverse opiniestukken en blogs wordt de kritiek van de machtige Joodse lobby die censuur eist gehekeld en de moedige Aalstenaar die zich de mond niet laat snoeren geprezen. Op Doorbraak.be ging men nog verder en spreekt van ‘carnavalcide’:

 

Vlaanderen sta op en bestrijd de carnavalcide van de klaagmuur. Spring op de barricades en verdedig de Vlaamse cultuur. Het is een misdaad om lijdzaam toe te zien hoe de Aalstenaar de nek omgewrongen wordt. Het is een misdaad om de vrije meningsuiting in Aalst te laten verzuipen. Het is een misdaad om humor op te sluiten in een cel van politieke correctheid. Het is een misdaad om lijdzaam toe te zien op deze carnavalcide.

 

Misschien kunnen ze volgend jaar wel een concentratiekamp nabouwen in de optocht, met de UNESCO met de Joden samen als kapo’s en de Aalster carnavalisten als gevangenen. Dat zal de rest van de wereld leren dat je een Aalstenaar zijn feest niet af mag afnemen.

Het moge duidelijk zijn: de Aalstenaar is op zijn lange tenen getrapt en diep gekwetst dat zijn humor niet overal op prijs wordt gesteld. In plaats van te erkennen dat die wagen vorig jaar met Joden, haakneuzen, geld en muizen misschien toch wat ongelukkig was gezien de geschiedenis, pakte men dit jaar groot uit met talrijke groepen en acts waarin Joden belachelijk werden gemaakt, als achterlijk, geldbelust en humorloos werden weggezet, waarbij zelfs nazi symbolen werden ingezet. De reacties van de mensen die om het hardst roepen dat het allemaal onschuldig is en die Joden niet zo moeten zeuren (en met hun poten van een Vlaamse traditie moeten afblijven) zijn zelf niet van antisemitisme gespeend. Tom Lanoye verwoordt het treffend in Humo:

 

Dat is het lastige en gevaarlijke aan humor. Hij is niet per definitie onschuldig. Hij bezit een duistere kant die zich gemakkelijk laat misbruiken voor andere dingen dan een lachsalvo. Wie dat ontkent, heeft zelf iets te verbergen, achter zijn mombakkes van fatsoen, tradities en burgermansvertier.

 

Ludieke nagedachtenis?

En als je dan denkt dat het echt niet erger kan, dan zie je dit:

 

In het Spaanse dorp Campo de Criptana liepen in de carnavalsoptocht groepen mannen en sexy vrouwen in een soort van nazi-uniforms, de mannen compleet met geweren, en eveneens sexy geklede gevangenen met gestreepte blouses en vrouwen met Israelische vlaggen. Het geheel oogt extreem onsmakelijk, en terecht werd dit door de Spaanse minister van Buitenlandse Zaken fel veroordeeld. De Israelische ambassade en Joodse organisaties reageren geschokt.

Toch is er een verschil met Aalst, waar de minachting voor Joden en hun gevoelens eraf spat. De Spaanse groep bood namelijk haar excuses aan (dat is dus ook een manier om op kritiek en ophef te reageren, beste Aalstenaren) en gaf aan dat het zo niet bedoeld was:

 

“Wij bieden onze excuses aan voor het verdriet dat wij hebben veroorzaakt. Onze intentie was goed, we wilden geen haat oproepen”, zegt de woordvoerder van de carnavalsvereniging. Ook een woordvoerder van de organisatie van de carnavalsoptocht zegt dat de groep de slachtoffers van de Holocaust wilde eren.

 

Dat deze excuses oprecht zijn blijkt ook uit de tekst achter op de wagen:

 

Dit betekent zoiets als “ter nagedachtenis aan de 6 miljoen Joodse mannen, vrouwen en kinderen die omgekomen zijn tijdens de Holocaust en al diegenen die het slachtoffer zijn van vervolging en uitroeiing op basis van hun ras, seksuele geaardheid, religie, etnische afkomst of politieke ideeën.”

 

Hoe een groep erbij komt dit thema op deze manier in een ludieke carnavalsoptocht met sexy pakjes en ophitsende muziek te presenteren, is me een raadsel. Dat de organisatie van de optocht dit niet van tevoren heeft opgemerkt en de groep van deelname uitgesloten, begrijp ik ook niet.

Ratna Pelle

 

IMO ~ Antisemitisme in Europa en Nederland (vervolg)

© Milo (De Groene 17-2018)

 

 

http://www.israel-palestina.info/actueel/2020/03/08/antisemitisme-in-europa-en-nederland-vervolg/

 

= IMO Blog =

 

Ik schreef hier vorige maand over diverse antisemitisme onderzoeken. Inmiddels is daar alweer een en ander aan toe te voegen. Het is lastig om de veelvoud aan onderzoeken bij te houden, maar wat al deze onderzoeken en rapporten gemeen hebben is dat de uitkomsten verontrustend zijn en laten zien dat ideeën waarvan je geneigd bent te denken dat ze bij een duister verleden horen, nog springlevend zijn.

 

Zoals dit onderzoek dat zopas in Jonet stond, waaruit blijkt dat eenvijfde van de Europeanen gelooft dat een geheim Joods netwerk de wereld beheerst. Men heeft in totaal 16.000 mensen in 16 landen 45 vragen voorgelegd in een persoonlijk interview. De resultaten moeten nog per land worden uitgewerkt. Uit de onderzoeken die ik eerder aanhaalde bleken de verschillen tussen met name Oost- en West-Europese landen aanzienlijk.

 

In sommige Oost-Europese landen werkt de regering bovendien antisemitisme in de hand door complottheorieën te verspreiden zoals in Hongarije over de kwalijke macht en invloed van Soros. Men gaat ook, om het eufemistisch te zeggen, moeizamer om met het nazi verleden en de grootschalige medewerking van de bevolking bij de Jodenvervolging.

Maar ook in West-Europese landen valt het tegen hoeveel mensen denken dat Joden loyaler zijn aan Israel, teveel over de Holocaust praten en zich daarbij onterecht als enige slachtoffer zien, of teveel macht hebben in het zakenleven. Opvallend in dit nieuwe onderzoek, uitgevoerd door de Hongaarse Action and Protection League en mede gepresenteerd door de European Jewis Agency, is dat men aangeeft moeite te hebben gehad om met migranten in bepaalde wijken te praten: “Ook was het moeilijk om in de migrantenwijken van Brussel en de banlieues van Parijs aan data te komen omdat mensen amper meewerkten.” Dus misschien liggen de cijfers dan nog hoger?

 

Ook kwam het CIDI half februari met de antisemitisme monitor over 2019, en daaruit blijkt een forse toename van het aantal geregistreerde incidenten. Dit kwam uitgebreid in het nieuws en is ook in de Tweede Kamer besproken. Scheldpartijen en dergelijke op sociale media zijn daarbij overigens niet meegeteld. Het CIDI denkt bovendien dat dit het topje van de ijsberg is omdat veel mensen incidenten niet melden omdat ze bijvoorbeeld denken dat dit geen zin heeft.

 

‘Altijd weer die Joden sjonge jonge’

Een voorbeeld van online antisemitisme was de stroom aan haatreacties onder een nieuwsitem op de facebookpagina van AT5 toen er een verdacht pakket werd aangetroffen bij het HaCarmel restaurant in Amsterdam. In korte tijd verschenen meer dan 1700 reacties onder de live video, waar mensen het goedpraatten en hun haat tegen Joden ventileerden:

 

“Wil je zeggen dat dit Joods restaurant geen Israelische vlag heeft binnen wapperen? Een Duits restaurant met een Duitse vlag tijdens de holocaust zou je toch ook niet cool vinden?”

“Ik denk dat het beste is om in het beloofde land je zionistische restaurant te draaien is veel veiliger dan hier”

“Altijd weer die Joden sjonge jonge”

“Vieze mensen die zionisten”

“Oprotte met die joden, is ons land!”

“Deze bommen ontvangen ze elke dag in openlucht gevangenis Gaza!”

 

AT5 haalde de ergste reacties weg, maar kon het niet bijbenen. Veel nare en gevoelloze reacties bleven staan. In reacties op een andere plek werd beweerd dat HaCarmel het verdachte pakketje zelf zou hebben neergelegd… “en toch trappen ze er nog steeds in. Waarom iets veranderen als iets loopt als de ss-trein?”

Een paar weken later gebeurde hetzelfde toen het nieuws werd gemeld dat de NS nabestaanden van de Holocaust financieel gaat compenseren. Eigenlijk gebeurt het bij zowat elk item over Israel of Joden, vooral als er geld mee gemoeid is (die vrekkige Joden ook weer), als Joden als slachtoffer worden beschreven (moet je eens zien wat ze zelf doen met de Palestijnen als ze eenmaal macht hebben) of als het over Israel gaat (idem).

Verschillige JOOP

Ook is de grens steeds verder opgeschoven van wat als ‘opiniestuk’ geplaatst mag worden. Zo bestond VARA website Joop het een dag nadat de CIDI monitor uitkwam een artikel te plaatsen waarin antisemitisme direct aan de zogenaamde Joodse almacht en de politiek van Israel wordt gelinkt. Ene Henk Witte schreef daarin:

 

Weerstand tegen het Joodse volk is van alle tijden en fluctueert doorlopend. De geschiedenis spreekt letterlijk boekdelen. Eerder ging het daarbij om religieuze motieven, later ontstond het raciale motief. Tegenwoordig spelen de strategische en economisch posities en zeer waarschijnlijk ook de politiek van Israël een grote rol in het anti-Joodse sentiment. Ofschoon nogal eens gezegd wordt dat het bij die zogenaamde financieel-economische macht van Joden in de wereld om een mythe zou gaan, verkeren velen van hen ontegenzeggelijk in invloedrijke en strategische posities.

(…) Diverse etnische lobbygroepen hebben veel invloed op bijvoorbeeld de buitenlandse politiek van de Verenigde Staten. Voor geen groep geldt dat sterker dan voor de Israël-lobby, met in haar midden een grote groep van Amerikaans-Joodse multimiljardairs. Door politieke donaties, overheidsbenoemingen en invloed van de media vraagt de lobby – en meestal krijgt ze dat ook – onvoorwaardelijke steun voor Israël.

(…) We raken steeds beter geïnformeerd en krijgen gaandeweg aardig zicht op de machtsstructuren in de wereld. We zien dat de Joodse gemeenschap wereldwijd gezien een medebepalende rol speelt op het wereldtoneel en dat die rol, gezien de door hen zo nadrukkelijk gesteunde politiek van Israël, er niet één is van tact en vredelievendheid.

 

Je zou denken dat je per ongeluk Der Stürmer in handen hebt gekregen of op de website van Stormfront of webforum 8chan bent beland, maar dit is dus de VARA, de publieke omroep. Gelukkig zag men dat zelf ook in en is het artikel vrij snel offline gehaald, maar hoe kan het in Godsnaam dat zoiets überhaupt wordt gepubliceerd? Ik heb ooit eens een artikel naar Joop gestuurd, dat werd afgewezen. Ik bedoel maar: ze plaatsen niet alles. Jarenlang ook mocht Peter Edel, van dat boek ‘De Schaduw van de Ster’ dat grossierde in antisemitische complotten, er wekelijks een column schrijven. Niet alleen voor Joop overigens. Even googelen laat zien dat hij voor diverse serieuze media heeft geschreven.

 

Gruwelen uit het verleden

En dan heb je natuurlijk Dyab Abou Jahjah (‘de koffer of de doodskist‘), die een column had in de NRC en drie uur lang in Zomergasten mocht komen praten over zijn ideeën. En de cartoons van Jos Collignon, die geregeld over de grens gaan zoals ook weer eind vorig jaar n.a.v. de Britse verkiezingen. Collignon vond het hypocriet om Corbyn te beschuldigen van antisemitisme terwijl Netanyahu in een corruptieschandaal verwikkeld was. Volgens hem zijn beschuldigingen van antisemitisme doorgaans onterecht en slechts bedoeld om de aandacht af te leiden van Israelische misstanden, en hebben Joden zionisten ontzettend lange tenen en bovendien teveel macht. Hij schreef in reactie op een brief van het CIDI: “Bij beschuldigingen van antisemitisme is de Israellobby nooit ver weg. Ik denk dat u nooit zult begrijpen dat dit slachtoffergedrag is. Vergeefse pogingen om tegenstanders van nu te linken aan gruwelen uit het verleden.” Mensen als Jaap Hamburger van het zwaar overschatte EAJG denken er ook zo over, en vele anderen.

 

Antisemitisme lijkt voor veel mensen slechts iets van het verleden te zijn, de gruwelen van de nazi’s. Dat die gruwelen mogelijk waren in een bepaald klimaat, in een cultuur waar reeds eeuwen negatieve stereotypen over Joden heersten, waar bekende filosofen en religieuze en politieke leiders er zwaar antisemitische denkbeelden op nahielden die niet zonder gevolgen bleven, ontgaat hen blijkbaar. Die noties en ideeën zijn met de nazi’s niet verdwenen, zo blijkt wel, en sluipen zelfs ons leukste volksfeest binnen.

 

Ratna Pelle

 

Nederland, BDS en antisemitisme (IMO)

 

http://www.israel-palestina.info/actueel/2020/03/19/nederland-bds-en-antisemitisme/

 

= IMO Blog = 

 

Afgelopen januari antwoordde minister Blok op Kamervragen van Kunahan Kuzu (Denk), dat oproepen tot ‘Boycott, Divestment and Sanctions’ (BDS) onder de vrijheid van meningsuiting valt en dat deze beschermd moet worden. De aanleiding voor de Kamervragen was een voorgenomen optreden van de Nederlandse ambassadeur in Israël op een conferentie van NGO Monitor in december 2019. Volgens Kuzu is NGO Monitor een drijvende kracht achter het ‘doelbewust verkleinen’ van de ruimte voor Israëlische en Palestijnse mensenrechtenorganisaties, zo meldt het CIDI.

Minister Blok beaamde dit feitelijk in zijn reactie, waarin hij een onderzoek van de Policy Working Group citeert, dat stelt dat ‘veel beschuldigingen van NGO Monitor gebaseerd zijn op selectief citeren, halve feiten en insinuaties maar niet noodzakelijkerwijs op harde bewijzen, ook al zijn niet alle beschuldigingen irrelevant of onwaar’. Deze beschuldigingen hebben volgens Blok ‘bijgedragen aan een klimaat waarin mensenrechtenorganisaties onder toenemende druk zijn komen te staan’.

Het is opvallend dat een VVD minister de opvatting van Denk wat dit betreft onderschrijft. Op de vraag van Kuzu: ‘Herinnert u zich de harde kritiek in EU-verband op aanhoudende aantijgingen van dat ministerie dat de EU opruiing en terreur zou steunen en antisemitisme zou gedogen, waarover de EU heeft gezegd dat dergelijke beschuldigingen «ongegrond en onaanvaardbaar» zijn? Deelt u deze kritiek?’, antwoordt Blok met een simpel ‘ja’. Ook op de vraag: ‘Herinnert u zich het volgende kabinetsstandpunt: «Het kabinet blijft benadrukken dat het van belang is om onderscheid te blijven maken tussen stellingname ten aanzien van het beleid van de Israëlische regering en antisemitisme. Dit is staand beleid dat het kabinet uitdraagt, zowel nationaal als internationaal»?’ volgt een kort ‘ja’.

 

Een vorm van kritiek

Uit de antwoorden blijkt dat Nederland BDS ziet als een vorm van kritiek op het regeringsbeleid van Israël, en geeft Blok aan de zorgen te delen dat de IHRA definitie van antisemitisme wordt misbruikt om de vrijheid van meningsuiting te ondermijnen van personen en groepen die opkomen voor de rechten van de Palestijnen. Het feit dat organisaties de BDS-beweging ondersteunen is voor het kabinet geen afwijzings-criterium voor financiering van deze organisaties, voegt hij daaraan toe. Uiteraard zegt hij ook dat het kabinet tegen een boycot van Israël is en streeft naar versterking van de economische relaties met Israël binnen de grenzen van 1967. Ook hanteert het kabinet de strikte lijn dat Nederland geen activiteiten financiert die BDS tegen Israël propageren.

De BDS-beweging afficheert zich doorgaans als een campagne tegen de bezetting van de ‘Palestijnse gebieden’ en voor de rechten van Arabische burgers in Israël en de Palestijnse vluchtelingen. Het afwijzen van het bestaansrecht van Israël als Joodse staat, gecombineerd met de eis van het ‘recht op terugkeer’ van de miljoenen nakomelingen van de Palestijnse vluchtelingen van 1948 naar Israël, maakt wel duidelijk dat men tegen de tweestatenoplossing en het recht op zelfbeschikking voor het Joodse volk is.

De campagnes beperkingen zich ook niet tot Israëlische bedrijven en instellingen die in de ‘bezette gebieden’ opereren, maar kunnen iedere instantie of persoon treffen met een link naar de Israëlische overheid of landelijk opererende organisaties, zoals universiteiten, banken en publieke voorzieningen, inclusief Israëlische artiesten die in het buitenland optreden of buitenlandse artiesten die in Israël optreden, want alle samenwerking met en positieve aandacht voor Israël wordt bestempeld als propaganda die van de bezetting afleidt.

 

Het mom van kritiek

Gestoeld op vermeende onvervreemdbare rechten, wijst de BDS-beweging onderhandelingen en een compromis met Israël af. Dit staat ook met zoveel woorden in de uitgangspunten van de BDS-beweging. Veel (met name Palestijnse) pro-BDS organisaties beschouwen geweld tegen Israël als legitieme vorm van verzet en sommigen hebben directe banden met mensen uit terreurgroepen. Bij veel BDS activiteiten hangt een antisemitische sfeer; met name de campussen in de VS zijn berucht. Joodse studenten worden er regelmatig geïntimideerd.

Ook in Nederland zijn BDS promotoren geregeld over de schreef gegaan en overschreden de grens met antisemitisme. Dit is de laatste jaren bijvoorbeeld herhaaldelijk gebeurd bij de wekelijkse BDS demonstraties op de Dam. Het is onbegrijpelijk dat een Nederlandse minister van geen van deze zaken op de hoogte lijkt te zijn en niet lijkt te zien dat onder het mom van Israëlkritiek vaak heel andere sentimenten opborrelen. Dat er inderdaad mensen en organisaties zijn (waaronder zeker ook leden van de Israëlische regering en organisaties als NGO Monitor) die soms wat te makkelijk de antisemitisme kaart trekken wil niet zeggen dat het omgekeerde niet minstens zo’n serieus probleem is.

 

Een vorm van antisemitisme

In Duitsland en Frankrijk wordt de link tussen BDS en antizionisme enerzijds en antisemitisme anderzijds wel gezien en benoemd. De Duitse Bondsdag nam afgelopen jaar een motie aan die BDS als een vorm van antisemitisme beschouwt, en de Franse president Macron noemde bij de Auschwitz herdenking afgelopen januari het ontkennen van Israëls bestaansrecht een vorm van antisemitisme. Ook nam het Franse parlement de IHRA definitie van antisemitisme over, waarin ook antizionisme als een vorm van antisemitisme wordt beschouwd.  En onlangs heeft het Oostenrijkse parlement unaniem een motie aangenomen die de BDS beweging als antisemitisch bestempelt omdat zij het zelfbeschikkingsrecht van het Joodse volk ontkent. Die motie verbiedt de regering bovendien om antisemitische organisaties, waaronder BDS organisaties, te steunen via subsidies of anderszins.

Demonstratie tegen BDS in Duitsland.

 

Opvallend is dat zowel in Duitsland als Oostenrijk ook de linkse partijen zich fel uitspreken tegen BDS en dit als antisemitisch bestempelen. De Duitse motie werd mede door de Grünen en de SPD ingediend. We moeten blijkbaar nog even geduld hebben voor bij onze regering en volksvertegenwoordigers deze inzichten wortel vatten. Wel uitte Nederland, sinds het vorig jaar lid werd van de VN Mensenrechtenraad, geregeld kritiek op de vooringenomenheid tegenover Israël van dit orgaan. Eind februari hekelde Blok in een toespraak agendapunt 7, het vaste agendapunt waarbij enkel Israël bekritiseerd wordt.

 

Ontmoedigingsbeleid

Tenslotte antwoordden ministers Blok en Kaag begin maart op Kamervragen van diverse fracties over de ‘zwarte lijst’ die de OHCHR heeft opgesteld van bedrijven die zaken doen met Joodse nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever. Het kabinet is geen voorstander van een dergelijke lijst en vindt dat het aan de bedrijven zelf is “om te bepalen welke activiteiten zij ontplooien en met welke partners zij samenwerken en hierover onder eigen verantwoordelijkheid tot afgewogen besluiten te komen waarover zij bereid zijn publiekelijk verantwoording af te leggen”.

Het kabinet voert wel een ontmoedigingsbeleid, omdat het de nederzettingen als belangrijk obstakel ziet voor een vredesregeling. De bijdrage van Israëlische bedrijven op de Westoever aan de Palestijnse economie en werkgelegenheid ziet men niet als een pluspunt; juist de Israëlische restricties voor het Palestijnse gebied zouden volgens de Wereldbank immers de economische groei belemmeren. Lastig is dat het door velen bekritiseerde nederzettingenbeleid en de legitieme veiligheidszorgen van Israël nauw met elkaar verweven zijn.

Ratna Pelle

NB: een versie van deze tekst verschijnt deze maand in het blad Aleh in de rubriek ‘Nieuws uit Nederland’.