Eindelijk eens leuk nieuws uit de Palestijnse gebieden!
Wouter
Koefnoen op de Westbank
Geplaatst op: maandag 28 september 2009
Door: Gerard Driehuis
Als zelfspot het begin is van zelfrelativering, dan gaat het met de Palestijnen de goede kant op. Sinds een paar weken zendt de staatstelevisie wekelijks "Watan a la Wattar" uit, een soort Koefnoen, maar dan Palestijns.
http://www.welingelichtekringen.nl/koefnoen-op-de-westbank.html
Bron: Christian Science Monitor
Gepubliceerd: donderdag 1 oktober 2009 00:48
Update: donderdag 1 oktober 2009 06:56
Een latent homofiele Hamas-extremist, mannelijke advocaten in boerka en een Palestijnse politicus die in zijn boxershorts terugkeert van vredesonderhandelingen, omdat Israël hem weer eens heeft uitgekleed. Iedereen kijkt met ingehouden adem. En lacht zich een rotje. Palestijnse politici, Fatah, Hamas, Israël, de Amerikaanse en Europese vredesgezanten; niemand is veilig voor de satire Al-Watan a la Wattar ofwel 'Thuisland aan een Zijden Draadje.' Sinds een maand nemen drie Palestijnse cabaretiers iedereen op de hak. Met naam en toenaam. En op de Palestijnse staatstelevisie.
Het is voor het eerst in de Arabische wereld dat zoiets mogelijk is. De overwegend dictatoriale Arabische heersers dulden geen kritische geluiden op hun beleid, laat staan dat zij met zichzelf laten spotten. Hun staatszenders zijn gewoonlijk niets anders dan promotievehikels voor henzelf en hun families.
Not amused
Voor de vijf miljoen Palestijnen die de afgelopen maand elke avond naar Al-Watan a la Wattar keken, was de show alleen daarom al een verademing. Direct na het breken van de ramadanvasten stond overal de televisie afgestemd op de satire. Het programma, opgenomen in Ramallah op de Westelijke Jordaanoever, werd overal in de Palestijnse gebieden uitgezonden. Ook in Gaza, waar Hamas sinds twee jaar een puriteins-islamitische scepter voert.
'Hamas was not amused', grinnikt producent Sami al-Jabber. 'Maar de Fatah-ministers eerst ook niet. Die belden ons in het begin met woedende reacties, ze eisten dat ons programma werd verboden.' Van Mah-moud Abbas, de Fatah-president op de Westelijke Jordaanoever, is inmiddels bekend dat hij moest giechelen om de aflevering waarin hij te kakken werd gezet. Die speelde over vijfhonderd jaar, als het eerstvolgende democratische Fatah-congres eindelijk eens zou worden gehouden, en onder de heerschappij van een onbuigzame en eveneens zelfbenoemde president Abbas de Dertiende. Voor die aflevering was van te voren toch maar even presidentiële goedkeuring gevraagd; die werd verkregen.
Al-Watan a la Wattar zou eerst alleen tijdens de Ramadan worden uitgezonden, maar vanwege het succes keert de show binnenkort terug. Niet meer dagelijks, maar een keer per week. 'De mensen vinden de satire fantastisch', vertelt de 31-jarige scriptschrijver en cabaretier Imad Farajeen. 'Iedereen heeft zo genoeg van alle ellende, we zijn toe aan wat luchtigers. Maar belangrijker: wij zeggen wat iedereen voelt en denkt: we willen vrijheid en democratie. Wij houden onze mond niet langer.'
Volgens Farajeen hangt de toekomst van zijn thuisland letterlijk aan een zijden draadje. Door de wurgende Israëlische bezetting en de aanhoudende bouw van nederzettingen op Palestijns land, maar ook vanwege het gewelddadige conflict tussen de facties van Fatah en Hamas. 'Met onze show maken we onze politici onze frustratie en woede duidelijk. En wij sparen niemand.'
Zelfs Yasr Abed Rabbo, het hoofd van de staatsgesponsorde Palestijnse Broadcasting Company dat de show uitzendt, omdat Abed Rabbo het imago van de zender wil verbeteren, werd op de hak genomen. Hij speelde mee in een aflevering van de satire. Als zichzelf, de wat onderdanige vredesonderhandelaar die hij sinds jaar en dag is. Keurig in pak gestoken ontvangt hij 'president Obama'. Die komt een uur te laat: 'Het spijt me, ik werd opgehouden door alle Israëlische checkpoints.' 'Geeft niets', antwoordt Abed Rabbo minzaam. 'Jullie Amerikanen zijn al zestig jaar te laat voor de Palestijnen.'
Geheime Zaken
Volgens producer al-Jabber heeft de staatszender de Palestijnen met de satire een vrijheid gegeven, die het hen niet meer kan afnemen. 'En we rekken hem steeds verder op. Ik ben nu ook bezig met een televisieserie, Geheime Zaken. Het gaat over wat zich afspeelt binnen in de ministeries, de intriges, ruzies, geheimen.'
Hij lacht. 'Wij Palestijnen hebben geen celebrity's, dus filmen we onze ministers. Wat de satire betreft: degenen die tijdens de Ramadan nog niet aan de beurt zijn gekomen, nemen we binnenkort te grazen. Dat hebben we ze beloofd.'