Vechten als terroristen

http://www.israel-palestina.info/actueel/2017/01/22/vechten-als-terroristen/

= IMO Blog =

Ook beroepsopruier en antizionist Dyab Abou Jahjah was bijzonder nijdig om de ‘zionistische vlag’ die ‘in solidariteit met de bezetting’ op het stadhuis in Rotterdam halfstok hing.

Zoals ik al schreef raakte Abou Jahjah om zijn steun voor de aanslag in Jeruzalem ook nog zijn column bij de Belgische kwaliteitskrant De Standaard kwijt. Natuurlijk noemde hij dat censuur van een hypocriete wereld, vol dubbele standaarden en meer van dat fraais. Er werd prompt een inzamelingsactie op touw gezet door zijn ‘Movement X’ om deze armlastige de mond gesnoerde en zwaar onderdrukte man te helpen.

Een van de mensen die de inzamelingsactie op zijn pagina leuk vond is Sunny Bergman, die hem eerder verdedigde in haar column bij de VPRO. De inzamelingsactie werd opgezet door Karim Hassoun, een groot bewonderaar van Hezbollah. Hij had een tijdje een foto van terrorist Samir Kuntar (die bij een aanslag in de jaren ’70 een klein kind op de rotsen doodsloeg) als profielfoto.

Ik ben benieuwd hoe men een en ander beziet bij de Bezige Bij en de VPRO, waar hij van de zomer nog als Zomergast optrad. De kans is groot dat men blij is dat hij weer in opspraak is geraakt; dat is goed voor de verkoop van zijn boek en rechtvaardigt in de kromme logica van de kijkcijfers nogmaals dat men deze opruier en extremist 3 uur lang een podium gaf.

Maar misschien staat er ook een enkeling op die zegt dat wat De Standaard deed eigenlijk heel moedig is: een grens trekken in wie mee mag doen aan het publieke debat in kwaliteitsmedia en wiens visie zo extreem, grof of haatzaaiend is dat die maar beter geweerd kan worden omdat die helemaal niks in positieve zin bijdraagt. Daar kwam men bij DS overigens wel ietwat laat achter, maar juist daarom valt het te prijzen; een vorm van voortschrijdend inzicht zogezegd.

Er was meer steun voor de aanslag. Abulkasim Al Jaberi, anti-zwarte pieten activist en verstoorder van een culturele avond met een 90 jarige Israelische artieste, schreef op zijn facebook pagina:

Was geblokt van fb voor deze post. De rijen sluiten in white supremacy instituten wanneer het op ‘israël’ aankomt.

Let op hoe hij net als Abou Jahjah ‘Israel’ schrijft. Al Jaberi heeft een column bij VARA’s links-populistische website Joop, maar ik maak mij er geen enkele illusie over dat men daar in staat is tot een onafhankelijk en moedig besluit, tot het trekken van een grens wat betreft Israelhaat of ander extremisme. Ik heb zo’n vaag vermoeden dat Appa, Frank van der Linde en nog een aantal andere usual suspects vergelijkbare ideeën hebben over wat verzet en wat heldhaftig is.

Ergens las ik (ik meen op de tijdlijn van Abou Jahjah) dat ‘vechten als Palestijnen’ een synoniem is geworden voor heldhaftig strijden. Hoe krijg je het uit je pen. Met een vrachtwagen inrijden op nietsvermoedende op sightseeing zijnde soldates, of jezelf opblazen in een bus of restaurant, of van achteren aanvallen en op mensen insteken, wat is daar in Godsnaam heldhaftig aan? Wat ik heldhaftig vind is hoe Israelische veiligheidsmensen vaak een terrorist uitschakelen met gevaar voor eigen leven zodat die niet meer doden kan maken, waarbij ze maar al te vaak zelf omkomen. Vandaar dat zoveel aanslagen maar weinig dodelijke slachtoffers tellen. Men reageert in Israel doorgaans zeer alert en doeltreffend. Overigens wordt het overgrote merendeel van de aanslagen verijdeld; ook afgelopen jaar waren dat er weer honderden. Dan is het een beetje bevreemdend in de NRC te lezen dat de aanslag kwam na ‘een half jaar van relatieve rust’. Ook werd er weer een negatieve draai aan gegeven:

In de tweede helft van 2016 leek de aanslagengolf voorbij. Toch waarschuwden commentatoren ervoor dat de onvrede bij Palestijnen, over de bezetting en vermeende aantasting door Israël van de status quo over de Tempelberg, nog steeds onder de oppervlakte sluimerde.

De aanslagengolf was niet voorbij maar onder controle. Ik weet niet met welke commentatoren Derk Walters sprak of wiens artikelen hij las (een gok: de bekende Israelcritici uit Haaretz), maar wat mij opviel was de openlijke steun aan de zogenaamde messenintifada door Fatah en veel Palestijnse media. Zelfs Abbas distantieerde zich er nauwelijks van en heeft voor zover ik weet de aanslagen niet direct veroordeeld (Hij zal in algemene zin ongetwijfeld eens hebben gezegd dat hij het geweld aan beide kanten betreurt). Er verschenen talloze (pro-)Palestijnse cartoons waarin het doodsteken of overrijden van Israeli’s (spreek: Joden) als nieuwe verzetsvorm werd geprezen.

Heel subtiel suggereert NRC dat de aanslag in bezet gebied plaatsvond:

De aanslag vond plaats in Armon HaNetsiv, een Joodse wijk in het niemandsland tussen West- en Oost-Jeruzalem. Deze wijk ligt op een heuvel die uitkijkt over de Oude Stad in Oost-Jeruzalem: onder meer de islamitische Rotskoepel en Al-Aqsa-moskee zijn goed zichtbaar vanaf hier. In Armon HaNetsiv, ook wel Oost-Talpiot genoemd, wonen voornamelijk Joden en expats. De Verenigde Naties beschouwen de wijk als een illegale nederzetting.

Dat ‘niemandsland’ was 50 jaar geleden een heuveltje tussen twee wapenstilstandslijnen waarover nog onderhandeld moest worden. De VN ziet formeel nog steeds heel Jeruzalem en omgeving als een soort door Israel bezet niemandsland, inclusief de Klaagmuur en de oude Joodse wijk. Waarom de NRC erbij vermeldt dat de Rotskoepel en de Al Aqsa Moskee goed zichtbaar zijn is me niet duidelijk, maar men lijkt ermee te willen benadrukken dat Israel geen recht heeft op het gebied en het feitelijk deel is van het Arabische deel van Jeruzalem. Lekker suggestief in elk geval. Die koepel en moskee zijn van veel plaatsen uit goed zichtbaar, want ze staan op de Tempelberg, hoger dan de Joodse heilige plaatsen, die overigens voor een groot deel werden verwoest door Jordanië dat de oude Joodse wijk veroverde en van Joden zuiverde in 1948.

In een tweede artikel over de aanslag beweert de NRC zelfs dat het afgelopen jaar een rustig jaar was, in plaats van een ‘relatief rustige tweede helft van het jaar’. Ook in de kop wordt van een jaar gesproken.

Ook wordt gesuggereerd dat de aanslag niet in het rijtje past van door IS geïnspireerde aanslagen in Europa:

Volgens critici van Netanyahu zijn de Palestijnen, die tegen de Israëlische bezetting strijden, niet te vergelijken met IS-strijders. Door Israël, met door IS getroffen landen in Europa in een rijtje te plaatsen, zou Netanyahu volgens hen hopen op westerse sympathie.

Oftewel: het is allemaal weer slinkse Israelische propaganda. Wanneer Merkel of Hollande spreken over de vreselijke terroristen die in hun land hebben toegeslagen is dat uiteraard geen propaganda en worden geen ‘critici’ aangehaald die dit in een negatief daglicht plaatsen. Overigens is altijd de vraag wat Palestijnen precies onder ‘Israelische bezetting’ verstaan. Vaak is dat niet alleen de Westoever, maar dat zal de NRC niet snel opschrijven.

Gelukkig had niet iedereen last van een dergelijke zure kijk, en voor veel Joden en Israeli’s was het een aangename verrassing dat de Israelische vlag uit solidariteit in Parijs, Berlijn en Rotterdam te zien was. Laten we daar een voorbeeld aan nemen en onze solidariteit tonen met landen waarmee we belangrijke waarden delen die door terreur worden getroffen. Het lijkt misschien een gemakzuchtige of obligate vertoning, maar het is voor mensen uit het getroffen land van grote waarde. Mensen die daar alleen waar het Israel betreft een probleem mee hebben, verraden wellicht meer over hun normen en waarden dan ze denken.

Ratna Pelle