Het prijskaartje van het Joods terrorisme (IMO)

 

 

Het prijskaartje van het Joods terrorisme

http://www.israel-palestina.info/actueel/2015/08/20/het-prijskaartje-van-het-joods-terrorisme/  

= IMO Blog =  

Hoewel de afschuwelijke aanslag met brandbommen in Douma unaniem wordt veroordeeld, zijn er ter rechterzijde wel stemmen die proberen de zaak in een iets ander perspectief te plaatsen. Het probleem daarmee is dat het al gauw overkomt als goedpraterij of bagatellisering, zoals de woordvoerder van Yitzar die door The Times of Israel werd geciteerd:

But Tubi has a message for reporters. First, he says, the people of Yitzhar overwhelmingly condemn the murder of the Palestinian toddler, which, he said, violates the commandment of “Thou shalt not kill.”

Second, Rabbi Yitzchak Ginsburgh, the head of one of Yitzhar’s two yeshivas — under whom the arrested alleged Jewish extremist leader Meir Ettinger studied — does not condone price tag attacks, as was widely reported.

“I’ve personally heard him say that this price tag is a stupid thing to do many times and on many occasions in the past year.”

Dit klinkt wel erg naar Abbas’ halfhartige ‘veroordelingen’ waarin hij zegt dat aanslagen en raketten vooral de Palestijnse zaak schaden en daarom onverstandig zijn. Ook werd er meteen naar geweld van de andere kant gewezen en dat als oorzaak gezien, een argument dat ik vaker tegenkwam op rechtse blogs.

When asked how the people of Yitzhar feel following last Friday’s murder of the Palestinian child, allegedly carried out by Jewish terrorists, and the subsequent arrests, Tubi replies, “the mood is that our friends in Tel Aviv and these left-wingers are trying to exploit this incident to continue their incitement against settlers. For the last 20-30 years they’ve been demonizing the settlers in Judea and Samaria, who nowadays are the only group of people with any ideology left apart from making money and being famous.”

According to Tubi, liberal Israelis and foreigners rarely raise the same hue and cry when Jewish blood is spilled.

Chaya Zissel Braun, a 3-month-old baby killed in a terrorist attack

in Jerusalem on October 22, 2014 (Channel 2 Screenshot)

“What’s the difference between this Palestinian baby and the three-month old baby [Chaya Zissel Braun] who was killed [last October in a terror attack] in Jerusalem when a Palestinian ran her over? Why was it forgotten after a few hours? Is Jewish blood cheaper?”

He says that Route 60, the main artery through the West Bank that is shared by settlers and Palestinians, is a daily site of attacks on Israelis from Yitzhar and nearby settlements.

“There is an incident almost every day. There were Molotov cocktails two days ago. Tell me, why are we the ones armed? Why are there fences around our villages but not the Palestinian villages? They’re attacking us.”

Regarding the firebombing murder in Duma, Tubi says he resents people from Tel Aviv who “give me a superior look and demand that I apologize. They should apologize. I’m not apologizing for a lunatic who did whatever he did.”

Hij heeft gelijk dat er voor dit geweld in het Westen minder aandacht is. Tegenover de moord op de baby in Douma staan diverse even wrede moorden van de andere kant. Na de aanslag in Douma bracht Monique van Hoogstraten het nieuws op emotionele wijze, de walging duidelijk zichtbaar. De moord op een Joodse baby en vier andere familieleden in Itamar in 2011 ging vrijwel aan de NOS voorbij, men vermeldde het pas twee dagen later toen Israel als reactie de bouw van nieuwe woningen in de nederzettingen aankondigde. Geweld tegen kolonisten (en überhaupt tegen Israeli’s op de Westbank, bijvoorbeeld het dagelijkse stenengooien op belangrijke wegen) wordt bijna geheel genegeerd in de media; het past simpelweg niet in het plaatje dat zij de boosdoeners, de daders zijn, en ik kan me dan ook wel voorstellen dat kolonisten zich ergeren dat het geweld uit hun hoek internationaal wel altijd zo de aandacht trekt.

Toch vind ik ook dat je daarmee op moet passen. Het is makkelijk slachtofferdenken om te stellen, zoals ik heb gelezen, dat dit ‘nu weer wordt aangegrepen om ons zwart te maken’. Als je niet op die manier ‘zwartgemaakt’ wil worden, dan moet je misschien je eigen extremisten wat beter in toom houden? Het is ook te makkelijk om te spreken van een ‘gek waarmee we niks te maken hebben’. Zoals Palestijnse terroristen geen tragische wanhoopsdaden plegen maar dit vaak weloverwogen doen, opgehitst door de heldenverering van terroristen in hun media, zo zijn ook de extremisten van Lehava etc. geen ‘lone wolfs’, eenzame fanaten, gekken of zielepoten. Het zijn terroristen die in bepaalde kringen op waardering voor hun radikale denkwijzen en soms ook daden kunnen rekenen en dit welbewust doen.

Ook Vic Rosenthal ergert zich aan de opschudding die de aanslag in Douma in Israel heeft veroorzaakt en de schuldbekentenissen terwijl het volgens hem nog de vraag is of er inderdaad Joodse extremisten achter zitten:

“Price tag” attacks and similar acts aren’t going to drive Muslims and Christians out of the land of Israel or make Arabs stop committing acts of terrorism against Jews. They do nothing for our side. They simply provide the best ammunition for the demonizers. Every actual incident is used as ‘proof’ that ten made-up ones occurred. Every one is claimed as justification for ten acts of Arab terrorism.

But at this point I see a nation unnecessarily bursting at the seams with hysterical guilt.

There is a pathology here, and it’s in addition to the pathology of Schlissel and of whomever is responsible for the Duma arson. It is a pathology of self-hatred, a need to find a reason to leave the country, to renounce Judaism, to apologize, to agonize, to be ashamed of ourselves, to blame the whole society for the crimes of a few.

Ik ben het met hem eens dat kolonistengeweld wordt uitvergroot en gebruikt om hen te delegitimeren. Maar oneens dat de verontwaardiging, woede, schaamte en ‘soul searching’ die we vooral de eerste week na de aanslag in Israel zagen, ongezond en ‘over de top’ zijn. Ik vond het mooi om te zien dat juist in een regio waar mensenbloed goedkoop lijkt te zijn, de dood van een baby van de ‘andere partij’ zoveel emoties oproept. Laat Israel vooral zijn empathie voor de Palestijnen behouden, het is wat het onderscheidt van de Arabische staten, waar moordenaars van Joodse kinderen vaak helden zijn. Mensen als Rosenthal beroepen zich enerzijds op het grote morele verschil tussen Israel en haar buren, en anderzijds hekelen ze die. Er is een verschil van dag en nacht tussen Joden en Israeli’s die alles wat het land doet in een kwaad daglicht stellen en constant roepen dat juist Israel, gezien de tragische geschiedenis van de Joden, dit en dat niet zou mogen doen, en de scherpe veroordelingen die politici van links tot rechts uitspreken wanneer Joodse extremisten kerken, moskeeën of zelfs mensen in brand steken. Het eerste is inderdaad zelfhaat, het tweede is het ophouden van een moreel kompas in een vaak immorele regio (vooral wanneer op die veroordelingen ook harde en adequate acties volgen). Je kunt mensen als Rivlin, Peres, Lapid, Herzog, minister Gilad Erdan en ook Netanyahu zelf toch niet van pathologische zelfhaat verdenken?

Infoteur Etsel keurt de price tag acties weliswaar af, maar toont ook begrip:

Hoewel de price tag acties begrijpelijk zijn moeten ze toch als onwenselijk worden beschouwd. De reden dat de acties begrijpelijk zijn heeft te maken met het feit dat het Joden onmogelijk wordt gemaakt zich vrijelijk te vestigen in Judea en Samaria zonder dat dit tot Arabisch geweld leidt. De houding van de Arabieren komt sterk overeen met de situatie in Europa van voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog toen Joden ook als ongewenste personen werden beschouwd. Het is begrijpelijk dat Joden zich daar nu tegen verzetten. Toch moeten de acties als onwenselijk worden beschouwd omdat het de Joodse nederzettingen beweging niet ten goede komt.  (…) Wel moet gezegd worden dat de price tag acties alleen maar voorkomen kunnen worden indien de Israëlische regering de buitenposten met rust laat en het Arabisch terrorisme harder aanpakt. Indien Joden met rust worden gelaten zullen ze ook geen geweld meer gebruiken.

Ik ben blij dat mensen als Etsel en Rosenthal, die beiden sympathiseren met de doelen en achtergrond van de kolonistenbeweging, erover schrijven en het geweld veroordelen. Maar we moeten wel oppassen vind ik om niet hetzelfde te doen als wat we Palestijnen kwalijk nemen: geweld vooral veroordelen omdat het slecht is voor de eigen zaak, en ondertussen de daders toch min of meer vrijpleiten want ‘als we met rust worden gelaten zou zoiets nooit gebeuren’. Mensen als Etsel maar ook de woordvoerder van Yitzar Ezri Tubi zien kolonistengeweld als iets relatief zeldzaams, als een afwijking van hun normale vreedzame en tolerante gedrag, veroorzaakt door ‘provocaties’ van de andere kant. Dat is mij net iets te makkelijk.

De Palestijnen zeggen hetzelfde: maak een einde aan de bezetting, geef ons onze rechten en kijk eens hoe vreedzaam we zijn. Dat is bij de Palestijnen helemaal flauwekul, maar bij de extreme kolonisten is het ook te simpel gesteld. Extremisten zijn niet snel tevreden, en zullen niet snel van mening zijn dat aan hun eisen voldoende is tegemoet gekomen. De Palestijnse terroristen zijn pas tevreden wanneer Israel er niet meer is, en de Joden weg of bekeerd zijn. De activisten van Lehava zijn pas tevreden wanneer ieder kontakt tussen Joden en Arabieren onmogelijk is geworden, en er geen kerken en moskeeën meer in Israel staan (Israel loopt voor hun van de zee tot de Jordaan). Sommige Joodse extremisten zijn, net als Kahane indertijd, voor verdrijving van alle Arabieren. En velen zijn pas tevreden als het seculiere Israel een religieuze staat is geworden waar de wetten van de Torah gelden en de rabbijnen het hoogste woord hebben. De huidige Israelische regering is coulanter voor kolonisten dan sommige van de voorgaande, geleid door sociaal democraten die ideologisch gezien verder van de nederzettingenbeweging af staan. Toch zijn er juist de laatste jaren honderden zogenaamde ‘prijskaartjes’ aanvallen geweest. Extremisten staan niet open voor een compromis, hebben geen oog voor andere belangen en andere partijen in het conflict. En ze roeren zich soms juist het meest wanneer er compromissen in hun richting worden gesloten. Palestijnse terroristen sloegen toe tijdens het Oslo vredesproces en nadat Ehud Barak een vergaand vredesvoorstel had gedaan.

Het is een onredelijke eis dat Israel de buitenposten met rust moet laten. De toekomst van de nederzettingen wordt besloten door de Israelische politiek, niet door de kolonisten. Zij die in buitenposten of kleinere ideologische nederzettingen gingen wonen wisten dat de toekomst daarvan zacht gezegd onzeker was; in sommige gevallen ging het om illegale nederzettingen of buitenposten. De kolonisten staan niet boven de wet, al denken sommigen van wel. De vergelijking met de Tweede Wereldoorlog gaat niet op: de Joden uit de illegale buitenposten kunnen in een andere nederzetting gaan wonen, of in Israel zelf, en zijn dus niet ‘nergens welkom’. Dat de Arabieren ze het liefst nergens willen klopt, maar de machtsverhouding is nu een totaal andere als toen.

Ratna Pelle